ILPP2/443-1010/11-7/AD - Opodatkowanie VAT umów zlecenia audytu wewnętrznego.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pani przedstawione we wniosku z dnia 17 czerwca 2011 r. (data wpływu 30 czerwca 2011 r.) uzupełnionym pismem z dnia 13 września 2011 r. (data wpływu 16 września 2011 r.) oraz pismem z dnia 5 października 2011 r. (data wpływu 10 października 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem VAT wykonywanych przez Wnioskodawczynię umów zlecenia - jest prawidłowe.

W dniu 30 czerwca 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem VAT wykonywanych przez Wnioskodawczynię umów zlecenia. Wniosek został uzupełniony pismem z dnia 13 września 2011 r. (data wpływu 16 września 2011 r.) oraz pismem z dnia 5 października 2011 r. (data wpływu 10 października 2011 r.) o doprecyzowanie przedstawionego we wniosku stanu faktycznego oraz własnego stanowiska.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawczyni jest osobą fizyczną nieprowadzącą działalności gospodarczej (nie posiada wpisu do ewidencji działalności gospodarczej, KRS i inne). W listopadzie 2010 r. zawarła z Gminą Miejską umowę cywilno-prawną na usługowe prowadzenie audytu wewnętrznego, drugą z Gminą Wiejską w lutym 2011 r.

Wykonywanie czynności odbywa się w godzinach urzędowania jednostek samorządu terytorialnego. Świadczenie usług audytu prowadzone jest w oparciu o przepisy ustawy o finansach publicznych (Dz. U. Nr 157, poz. 1240 z 2009 r. z późn. zm.).

Zgodnie z art. 750 k.c. do umów o świadczenie usług, które nie są uregulowane innymi przepisami, stosuje się odpowiednio przepisy o zleceniu.

Zgodnie z art. 279 ust. 2 ustawy o finansach publicznych, umowa z jednostką samorządu terytorialnego zawiera postanowienia gwarantujące prowadzenie audytu wewnętrznego zgodnie z przepisami ustawy o finansach publicznych, postanowienia dotyczące sposobu postępowania z dokumentami, zawiera także przedmiot i zakres audytu, wysokość wynagrodzenia, kary umowne, a także zapis iż w kwestiach nieuregulowanych mają zastosowanie przepisy kodeksu cywilnego i ustawa o finansach publicznych.

Obie umowy na usługowe prowadzenie audytu zawarto na podstawie art. 279 ust. 1 w związku z art. 275 pkt 2 ustawy o finansach publicznych, który mówi, że usługodawcą może być osoba fizyczna spełniająca warunki określone w art. 286 (tj. dotyczące odpowiednich kwalifikacji i zdolności do podejmowania czynności prawnych oraz karalności za umyślne przestępstwo lub przestępstwo karno-skarbowe). Ustawodawca jako odrębną formę prowadzenia usługowego audytu wewnętrznego wskazuje w art. 279 ust. 2 osobę fizyczną prowadzącą działalność gospodarczą. Przy zawieraniu przedmiotowych umów na prowadzenie audytu skorzystano jednak z art. 279 ust. 1.

W obu umowach określono więzy pomiędzy zlecającym a zleceniodawcą tj. zakres czynności zlecanych, wysokość wynagrodzenia oraz klauzula odsyłająca w sprawach nieuregulowanych do kodeksu cywilnego i ustawy o finansach publicznych. Brak jest w obu umowach jednoznacznego wskazania w zakresie wyłącznej odpowiedzialności zleceniobiorcy za wykonywaną usługę wobec osób trzecich ale zgodnie z klauzulą odsyłającą do kodeksu cywilnego, art. 734 wskazuje, że przejmujący zlecenie zobowiązuje się do dokonywania określonych czynności w imieniu zleceniodawcy, a to oznacza, że skutki związane z umową powstają po stronie zleceniodawcy.

Kolejnym argumentem przemawiającym za tym, że odpowiedzialność za czynności w ramach tych umów ponosi zleceniodawca wynikają z art. 276 ustawy o finansach publicznych, w którym zapisano, że zadania związane z audytem wewnętrznym wykonują odpowiednio: wójt, burmistrz, prezydent miasta, przewodniczący zarządu jednostki samorządu terytorialnego. O braku samodzielności Wnioskodawczyni świadczy także to, że wykonywane przez nią wszystkie zasadnicze czynności podlegają zatwierdzeniu przez kierownika jednostki np. dotyczy to planu audytu, sprawozdania z wykonania planu, czy ostatecznego wdrożenia zaleceń. Potwierdzeniem, że wykonywane czynności mają charakter usługowy zbliżony do umowy o pracę świadczy również to, że w obu przypadkach jednostka samorządu terytorialnego przekazała Zainteresowanej służbowego laptopa, telefon stacjonarny, drukarkę, dostęp do elektronicznego obiegu dokumentów, służbowej skrzynki email oraz sieciowego XXX.

W związku z cytowanym powyżej art. 276 ustawy o finansach publicznych, zadania z zakresu audytu przypisane są kierownikowi jednostki. Zgodnie z art. 275 kierownik jednostki powierzył zadania z zakresu audytu usługodawcy. Stosownie do art. 429 Kodeksu cywilnego, kto powierza wykonanie czynności drugiemu, ten jest także odpowiedzialny za szkodę wyrządzoną przez sprawcę przy wykonywaniu powierzonej mu czynności, chyba, że przepisy szczególne stanowią inaczej. Dlatego też czynności audytora podlegają nadzorowi prowadzonemu przez kierownika jednostki.

W świetle art. 15 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, podatnikami tego podatku są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielną działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2. Ponadto w art. 15 ust. 3 pkt 3, wskazano, że za samodzielną działalność gospodarczą nie uznaje się m.in. czynności z tytułu których przychody zostały wymienione w art. 13 pkt 2-9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jeżeli z tytułu wykonywania tych czynności osoby te są związane ze zlecającym więzami tworzącymi stosunek prawny pomiędzy zlecającym wykonanie czynności i wykonującym zlecane czynności co do warunków wykonania tych czynności, wynagrodzenia i odpowiedzialności zlecającego wykonanie tych czynności wobec osób trzecich.

W obu umowach określono zakres audytu wewnętrznego, wysokość wynagrodzenia. W umowach brak jest wskazania, że zleceniobiorca ponosi wyłączną odpowiedzialność za przedmiot umowy, natomiast odesłanie do kodeksu cywilnego i ustawy o finansach publicznych wskazuje na odpowiedzialność za prowadzony audyt wewnętrzny na wójta, burmistrza i prezydenta miasta, ponadto przychody z tytułu czynności wykonanych w ramach tych umów zostały wymienione w art. 13 pkt 6 tj. przychody osób, którym organ władzy lub administracji państwowej albo samorządowej, sąd lub prokurator, na podstawie właściwych przepisów, zlecił wykonanie określonych czynności, a zwłaszcza przychody biegłych w postępowaniu sądowym, dochodzeniowym i administracyjnym oraz płatników, z zastrzeżeniem art. 14 ust. 2 pkt 10 i inkasentów należności publicznoprawnych, a także przychody z tytułu udziału w komisjach powoływanych przez organy władzy lub administracji państwowej albo samorządowej, z wyjątkiem przychodów, o których mowa w pkt 9.

Biorąc pod uwagę powyższe przepisy oraz stan faktyczny Wnioskodawczyni uznała, że nie podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT umowy na usługowe prowadzenie audytu wewnętrznego.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy ww. czynności faktycznie niepodlegają opodatkowaniu podatkiem VAT i dotychczasowe działanie Wnioskodawczyni jest prawidłowe.

Zdaniem Wnioskodawczyni, jest ona osobą fizyczną nieprowadzącą działalności gospodarczej (nie posiada wpisu do ewidencji działalności gospodarczej, KRS i inne). W listopadzie 2010 r. zawarła z Gminą Miejską umowę cywilno-prawną na usługowe prowadzenie audytu wewnętrznego, drugą z Gmina Wiejską, w lutym 2011 r.

Zgodnie z art. 750 k.c. do umów o świadczenie usług, które nie są uregulowane innymi przepisami, stosuje się odpowiednio przepisy o zleceniu.

Zgodnie z art. 279 ust. 2 ustawy o finansach publicznych umowa z jednostką samorządu terytorialnego zawiera postanowienia gwarantujące prowadzenie audytu wewnętrznego zgodnie z przepisami ustawy o finansach publicznych, postanowienia dotyczące sposobu postępowania z dokumentami, zawiera także przedmiot i zakres audytu, wysokość wynagrodzenia, kary umowne, a także zapis iż w kwestiach nieuregulowanych mają zastosowanie przepisy kodeksu cywilnego i ustawa o finansach publicznych.

Obie umowy na usługowe prowadzenie audytu zawarto na podstawie art. 279 ust. 1 w związku z art. 275 pkt 2 ustawy o finansach publicznych, który mówi, że usługodawcą może być osoba fizyczna spełniająca warunki określone w art. 286 (tj. dotyczące odpowiednich kwalifikacji i zdolności do podejmowania czynności prawnych oraz karalności za umyślne przestępstwo lub przestępstwo karno-skarbowe). Ustawodawca jako odrębną formę prowadzenia usługowego audytu wewnętrznego wskazuje w art. 279 ust. 2 osobę fizyczną prowadzącą działalność gospodarczą. Przy zawieraniu przedmiotowych umów na prowadzenie audytu skorzystano jednak z art. 279 ust. 1.

W obu umowach określono więzy pomiędzy zlecającym a zleceniodawcą tj. zakres czynności zlecanych, wysokość wynagrodzenia oraz klauzula odsyłająca w sprawach nieuregulowanych do kodeksu cywilnego i ustawy o finansach publicznych. Brak jest w obu umowach jednoznacznego wskazania w zakresie wyłącznej odpowiedzialności zleceniobiorcy za wykonywaną usługę wobec osób trzecich ale zgodnie z klauzulą odsyłającą do kodeksu cywilnego, art. 734 wskazuje, że przejmujący zlecenie zobowiązuje się do dokonywania określonych czynności w imieniu zleceniodawcy, a to oznacza, że skutki związane umową powstają po stronie zleceniodawcy.

Kolejnym argumentem przemawiającym za tym, że odpowiedzialność za czynności w ramach tych umów ponosi zleceniodawca wynikają z art. 276 ustawy o finansach publicznych, w którym zapisano, że zadania związane z audytem wewnętrznym wykonują odpowiednio: wójt, burmistrz, prezydent miasta, przewodniczący zarządu jednostki samorządu terytorialnego.

O braku samodzielności Wnioskodawczyni świadczy także to, że wykonywane przez nią wszystkie zasadnicze czynności podlegają zatwierdzeniu przez kierownika jednostki np. dotyczy to planu audytu, sprawozdania z wykonania planu, czy ostatecznego wdrożenia zaleceń. Potwierdzeniem, że wykonywane czynności mają charakter usługowy zbliżony do umowy o pracę świadczy również to, że w obu przypadkach jednostka samorządu terytorialnego przekazała Zainteresowanej służbowego laptopa, telefon stacjonarny, drukarkę, dostęp do elektronicznego obiegu dokumentów, służbowej skrzynki email oraz sieciowego XXX.

W świetle art. 15 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, podatnikami tego podatku są osoby prawne, jednostki organizacyjne nie mające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielną działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2. Ponadto w art. 15 ust. 3 pkt 3, wskazano, ze za samodzielną działalność gospodarczą nie uznaje się m.in. czynności z tytułu których przychody zostały wymienione w art. 13 pkt 2-9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jeżeli z tytułu wykonywania tych czynności osoby te są związane ze zlecającym więzami tworzącymi stosunek prawny pomiędzy zlecającym wykonanie czynności i wykonującym zlecane czynności co do warunków wykonania tych czynności, wynagrodzenia i odpowiedzialności zlecającego wykonanie tych czynności wobec osób trzecich.

W obu umowach określono zakres audytu wewnętrznego, wysokość wynagrodzenia. W umowach brak jest wskazania, że zleceniobiorca ponosi wyłączną odpowiedzialność za przedmiot umowy, natomiast odesłanie do kodeksu cywilnego i ustawy o finansach publicznych wskazuje na odpowiedzialność za prowadzony audyt wewnętrzny na wójta, burmistrza i prezydenta miasta, ponadto przychody z tytułu czynności wykonanych w ramach tych umów zostały wymienione w art. 13 pkt 6 tj. przychody osób, którym organ władzy lub administracji państwowej albo samorządowej, sąd lub prokurator, na podstawie właściwych przepisów, zlecił wykonanie określonych czynności, a zwłaszcza przychody biegłych w postępowaniu sądowym, dochodzeniowym i administracyjnym oraz płatników, z zastrzeżeniem art. 14 ust. 2 pkt 10 i inkasentów należności publicznoprawnych, a także przychody z tytułu udziału w komisjach powoływanych przez organy władzy lub administracji państwowej albo samorządowej, z wyjątkiem przychodów, o których mowa w pkt 9.

Biorąc pod uwagę powyższe przepisy oraz stan faktyczny Wnioskodawczyni uznała że nie podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT umowy na usługowe prowadzenie audytu wewnętrznego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej nie mającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

Podatnikami - wg zapisu art. 15 ust. 1 ustawy - są osoby prawne, jednostki organizacyjne nie mające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza, zgodnie z ust. 2 powołanego artykułu, obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Artykuł 15 ust. 3 pkt 3 ustawy stanowi, iż za wykonywaną samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 1, nie uznaje się czynności, z tytułu których przychody zostały wymienione w art. 13 pkt 2-9 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 z późn. zm.), jeżeli z tytułu wykonania tych czynności osoby te są związane ze zlecającym wykonanie tych czynności prawnymi więzami tworzącymi stosunek prawny pomiędzy zlecającym wykonanie czynności i wykonującym zlecane czynności co do warunków wykonywania tych czynności, wynagrodzenia i odpowiedzialności zlecającego wykonanie tych czynności wobec osób trzecich.

Zgodnie z art. 13 pkt 2-9 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychody z działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2, uważa się:

W świetle powyższego stwierdzić należy, iż o tym czy dana działalność ma lub też nie ma charakteru samodzielnej działalności, decydują kryteria przedmiotowe określające m.in. czy działanie usługodawcy odbywa się na warunkach ryzyka gospodarczego, a tym samym kto ponosi odpowiedzialność za wykonane usługi. Nie stanowią bowiem samodzielnej działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy tylko i wyłącznie te czynności, gdy pomiędzy zlecającym ich wykonanie i wykonującym zlecone czynności istnieją więzy tworzące stosunek prawny w zakresie warunków wykonywania tych czynności, wynagrodzenia i odpowiedzialności zlecającego wykonanie tych czynności wobec osób trzecich.

Odnośnie dwóch pierwszych warunków stwierdzić należy, iż każdy w zasadzie stosunek prawny o charakterze odpłatnym istniejący pomiędzy podmiotem zlecającym wykonanie danej czynności a podmiotem, który daną czynność wykonuje, jest w jakimś sensie określony co do warunków wykonywania danych czynności oraz wynagrodzenia. Zauważyć natomiast trzeba, że sformułowanie w wyżej cyt. art. 15 ust. 3 pkt 3 ustawy odnoszące się do odpowiedzialności, należy rozumieć jako odpowiedzialność zleceniodawcy w stosunku do osób trzecich za czynności realizowane przez zleceniobiorcę w ramach wykonywania zlecenia. Tylko w takim przypadku ryzyko wykonania czynności zleconych przechodzi z faktycznego wykonawcy na osobę zlecającą ich wykonanie, co wyklucza samodzielny charakter działalności zleceniobiorcy. Tak bowiem rozumiana odpowiedzialność za wykonanie czynności wskazuje, kto ponosi ryzyko prowadzonej działalności, a tym samym wskazuje na wyłączenie ze sfery samodzielności (i z grona podatników podatku od towarów i usług) tego podmiotu, który nie odpowiada za efekt wykonywanej pracy wobec osób trzecich.

O wyłączeniu z opodatkowania podatkiem od towarów i usług można zatem mówić w przypadku, gdy zleceniobiorcę będą łączyć ze zleceniodawcą więzi analogiczne jak w przypadku stosunku pracy i tym samym nie będzie on ponosił ryzyka ekonomicznego w związku z wykonywaniem czynności, będących przedmiotem wskazanych umów, a odpowiedzialność za te czynności w stosunku do osób trzecich będzie bezwzględnie ponosił zlecający. Oznacza to, iż należałoby na podstawie treści zawartych umów wykazać zobowiązanie, które w swej istocie kładzie na zlecającego odpowiedzialność zamiast na zleceniobiorcę, jak ma to miejsce w przypadku stosunku pracy.

Z opisu sprawy wynika m.in., że Wnioskodawczyni jest osobą fizyczną nie prowadzącą działalności gospodarczej (nie posiada wpisu do ewidencji działalności gospodarczej, KRS i inne). W listopadzie 2010 r. zawarła z Gminą Miejską umowę cywilno-prawną na usługowe prowadzenie audytu wewnętrznego, drugą z Gminą Wiejską, w lutym 2011 r. Wykonywanie czynności odbywa się w godzinach urzędowania jednostek samorządu terytorialnego. Świadczenie usług audytu prowadzone jest w oparciu o przepisy ustawy o finansach publicznych. W obu umowach określono więzy pomiędzy zlecającym a zleceniodawcą tj. zakres czynności zlecanych, wysokość wynagrodzenia oraz klauzulę odsyłającą w sprawach nieuregulowanych do kodeksu cywilnego i ustawy o finansach publicznych. Brak jest w obu umowach jednoznacznego wskazania w zakresie wyłącznej odpowiedzialności zleceniobiorcy za wykonywaną usługę wobec osób trzecich, ale zgodnie z klauzulą odsyłającą do kodeksu cywilnego, art. 734 wskazuje, że przejmujący zlecenie zobowiązuje się do dokonywania określonych czynności w imieniu zleceniodawcy, a to oznacza, że skutki z związane umową powstają po stronie zleceniodawcy. Według Wnioskodawczyni kolejnym argumentem przemawiającym za tym, że odpowiedzialność za czynności w ramach tych umów ponosi zleceniodawca jest treść art. 276 ustawy o finansach publicznych, w którym zapisano, że zadania związane z audytem wewnętrznym wykonują odpowiednio: wójt, burmistrz, prezydent miasta, przewodniczący zarządu jednostki samorządu terytorialnego. Wszystkie wykonywane przez Wnioskodawczynię zasadnicze czynności podlegają zatwierdzeniu przez kierownika jednostki, dotyczy to np. planu audytu, sprawozdania z wykonania planu, czy ostatecznego wdrożenia zaleceń. Ponadto, w obu przypadkach jednostka samorządu terytorialnego przekazała Zainteresowanej służbowego laptopa, telefon stacjonarny, drukarkę, dostęp do elektronicznego obiegu dokumentów, służbowej skrzynki email oraz sieciowego XXX. W związku z cytowanym powyżej art. 276 ustawy o finansach publicznych zadania z zakresu audytu przypisane są kierownikowi jednostki. Zgodnie z art. 275 kierownik jednostki powierzył zadania z zakresu audytu usługodawcy. Stosownie do art. 429 Kodeksu cywilnego, kto powierza wykonanie czynności drugiemu, ten jest także odpowiedzialny za szkodę wyrządzoną przez sprawcę przy wykonywaniu powierzonej mu czynności, chyba, że przepisy szczególne stanowią inaczej. Dlatego też czynności audytora podlegają nadzorowi prowadzonemu przez kierownika jednostki.

W związku z powyższym w przedmiotowej sprawie nie są spełnione warunki do uznania świadczonych przez Zainteresowaną usług audytu za samodzielną działalność gospodarczą. Jak bowiem wskazała ona w opisie sprawy przychody z tytułu czynności wykonanych w ramach zawartych ze zleceniodawcami umów zostały wymienione w art. 13 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Dodatkowo w umowach tych określono zakres audytu wewnętrznego oraz wysokość wynagrodzenia. Co prawda brak jest bezpośredniego wskazania, że zleceniobiorca ponosi wyłączną odpowiedzialność za przedmiot umów, jednak zawarte są w nich zapisy odsyłające do kodeksu cywilnego i ustawy o finansach publicznych, które wskazują na odpowiedzialność za prowadzony audyt wewnętrzny na wójta, burmistrza i prezydenta miasta. Tym samym spełnione są wszystkie warunki wymienione w art. 15 ust. 3 pkt 3 ustawy o podatku VAT.

Zawarte umowy zlecenia spowodowały powstanie stosunków prawnych posiadających cechy właściwe dla stosunku pracy, w ramach których Wnioskodawczyni nie ponosi ryzyka ekonomicznego w związku z wykonywaniem przedmiotowych czynności, wykonywane są one przy użyciu organizacji i infrastruktury udostępnianej przez zlecającego oraz - jak wskazała Zainteresowana i co istotne w przedmiotowej sprawie - to podmioty zlecające wykonanie czynności ponoszą pełną odpowiedzialność za te czynności w stosunku do osób trzecich.

Biorąc powyższe pod uwagę należy stwierdzić, że działalność Wnioskodawczyni wykonywana na podstawie zawartych umów nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Tym samym dotychczasowe działanie Zainteresowanej jest prawidłowe.

Tut. Organ informuje, iż stosownie do przepisu art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Należy zatem zaznaczyć, że wydając przedmiotową interpretację tut. Organ oparł się na wynikającym z treści wniosku opisie przedstawionego stanu faktycznego. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego stany faktycznego, udzielona interpretacja traci swą aktualność.

Ponadto, w sprawie będącej przedmiotem wniosku należy zwrócić uwagę, iż analiza załączników dołączonych do wniosku nie mieści się w ramach określonych w art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.), zgodnie z którym minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). W związku z powyższym Minister Finansów nie jest uprawniony do oceny prawnej załączników dołączonych przez Wnioskodawczynię.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Tut. Organ informuje ponadto, że wniosek w części dotyczącej czynności jakie powinna podjąć Zainteresowana, aby naprawić sytuację w przypadku opodatkowania wykonywanych przez nią usług został rozstrzygnięty pismem z dnia 28 września 2011 r. nr ILPP2/443-1010/11-5/AD, natomiast w części dotyczącej możliwości zastosowania zwolnienia na podstawie art. 113 ust. 13 pkt 2 ustawy o podatku od towarów i usług - pismem z dnia 21 października 2011 r., nr ILPP2/443-1010/11-8/AD.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.