ILPP2/443-100/08-2/EN

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pani, przedstawione we wniosku z dnia 25 stycznia 2008 r. (data wpływu 31 stycznia 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania dostawy gruntów - jest nieprawidłowe.

W dniu 31 stycznia 2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania dostawy gruntów.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny i zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawczyni zakupiła 19 października 1989 r. od osoby fizycznej grunt rolny, niezabudowany o powierzchni 2,60 ha - działka nr 12 wieś R gmina W M oraz 10 grudnia 1990 r. zakupiła sąsiedni grunt rolny niezabudowany o powierzchni 3,04 ha - działka nr 13 również w miejscowości Rogoż. W sumie Wnioskodawczyni posiadała 5,64 ha gruntu, który od 1989 r. uprawia płacąc podatek rolny do Gminy W M. Mąż Zainteresowanej jest z wykształcenia rolnikiem i traktował to jako gospodarstwo rolne, przynoszące co roku dodatkowy dochód. W 2001 r. Wnioskodawczyni włączyła się do inicjatywy sporządzenia na własny koszt miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, celem wydzielenia wzdłuż drogi wiejskiej z działki nr 13 - siedmiu działek o powierzchni 12 arów, składających się w połowie z działki budowlanej, a w połowie z działki rolnej. Miejscowy plan zagospodarowania został uchwalony 28 marca 2003 r. i nałożył na właścicieli działek opłatę w wysokości 15% wartości działek w razie ich sprzedaży.

Wnioskodawczyni przed sprzedażą pierwszej działki, zgłosiła się do Urzędu Skarbowego Wrocław-Fabryczna, celem wyjaśnienia sprawy podatku VAT od sprzedaży tej działki. W październiku 2006 r. otrzymała na swoją prośbę postanowienie Urzędu Skarbowego, z którego wynikał obowiązek zapłaty 22% podatku VAT od każdej sprzedanej działki. Zainteresowana zarejestrowała działalność gospodarczą tylko na sprzedaż działek, w wyniku czego otrzymała NIP. Wnioskodawczyni nadmienia, że jest osobą fizyczną i nie prowadzi działalności gospodarczej, a resztę gruntów w dalszym ciągu uprawia jako gospodarstwo rolne. W roku 2007 sprzedała cztery działki i zapłaciła 69.770 zł podatku VAT, z czego 3.080 zł stanowi nadpłatę na skutek błędnego obliczenia podatku VAT (od kwoty brutto). Oprócz tego zapłaciła do Urzędu Gminy W M zgodnie z nakazem płatniczym 15% wartości działek, według wyceny rzeczoznawcy.

W sumie Wnioskodawczyni jest obciążona 22% podatkiem VAT oraz 15% opłatą dla Urzędu Gminy co daje 37% wartości działek.

Wnioskodawczyni uzyskała informacje iż inne osoby, przy takich samych transakcjach jak ona nie płaciły podatku VAT, gdyż był to grunt rolny i płaciły podatek rolny. Zatem czuje się pokrzywdzona, ponieważ zapłaciła podatek VAT zgodnie z postanowieniem Urzędu Skarbowego. Zainteresowana uważa, że według informacji uzyskanych z różnych publikacji wynika, iż osoby fizycznej nie będącej przedsiębiorcą, sprzedającej majątek osobisty, który nie był nabyty do celów działalności gospodarczej, nie można uznać za podmiot gospodarczy i żądać rozliczenia VAT od tej sprzedaży. W trakcie roku 2007 pojawiły się orzeczenia WSA, które podważają rozumowanie urzędów skarbowych. Według sądów, definicja działalności gospodarczej z ustawy o VAT nie obejmuje sprzedaży gruntów, jeżeli ich właściciel nie ma wyraźnego zamiaru prowadzenia biznesu. W związku z tym podatek VAT jest nienależy (WSA w Łodzi z dnia 13 lutego 2007 r. sygn. akt I SA/Łd 1540/06, WSA w Olsztynie z dnia 22 lutego 2007 r. sygn. akt I SA0 11/07).

Wnioskodawczyni nadmienia, że obie działki rolne, tj.: nr 12 i nr 13 nabyła jako grunty rolne bez podatku VAT.

Oprócz tego Zainteresowana powołuje się na wyrok z dnia 29 października 2007 r. Naczelnego Sądu Administracyjnego (sygn. akt I FPS 3/07), stwierdzający że sama częstotliwość wykonywania czynności nie przesądza o tym, że dana osoba staje się podatnikiem VAT. NSA przytoczył na potwierdzenie swojego stanowiska absurdalny przykład, że zgodnie ze stanowiskiem organów skarbowych należy opodatkować podatkiem VAT osobę, która sprzedaje swój samochód w częściach, a uwolnić od podatku osobę, która sprzedaje go w całości.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy Zainteresowana powinna zapłacić podatek VAT w wysokości 22% od czterech sprzedanych w 2007 r. działek oraz od sprzedaży pozostałych działek, których jeszcze jest właścicielem.

Zdaniem Wnioskodawczyni, obowiązek odprowadzenia 22% podatku VAT od sprzedaży działek jest bardzo krzywdzący. Zainteresowana uważa, że nie powinna ponosić kosztów tego podatku, gdyż decydując się na udział w kosztach sporządzenia planu zagospodarowania przestrzennego, nie wiedziała, że taki obowiązek będzie na nią nałożony. Wnioskodawczyni zgodziła się tylko na zapłacenie 15% wartości sprzedanych działek do Urzędu Gminy. Gdyby wiedziała o takich kosztach nie zgodziłaby się na podział nieruchomości, gdyż prawie połowę przychodu musi oddać do urzędów.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2004 r. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem, podlegają:

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Artykuł 7 ust. 1 ustawy stanowi, iż przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Zgodnie z przedstawionymi przepisami, grunt spełnia definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a jego sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.

Artykuł 15 ust. 1 ustawy określa, iż podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza - mocą ust. 2 powołanego artykułu - obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Przez zamiar częstotliwego wykonywania czynności należy rozumieć chęć powtarzalnego, a nie jednorazowego wykonywania określonych czynności, składających się na istotę prowadzonej działalności. O kwestii częstotliwości nie decyduje czasookres wykonywania czynności (tydzień, miesiąc czy rok) ani ilość dokonanych transakcji. Decydującym kryterium jest powtarzalność czynności.

O częstotliwym zamiarze wykonywania czynności w przypadku sprzedaży działek budowlanych dodatkowo świadczyć mogą takie fakty jak: zakup kilku odrębnych działek, podział jednolitego areału gruntu na odrębne działki budowlane, przeznaczenie wyodrębnionych działek dla celów sprzedaży, podjęcie czynności związanych z wystawieniem działek na sprzedaż.

Udział Wnioskodawcy w przedsięwzięciu polegającym na sporządzeniu na koszt właścicieli miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego celem wyodrębnienia działek, wskazuje na to, iż działki te zostały wydzielone w tym celu i z tym zamiarem, by w sposób częstotliwy (powtarzalny) dokonywać ich sprzedaży i by mogły one przynieść sprzedającemu określony zysk. Są to właśnie te okoliczności, które wskazują na zamiar ich wykonywania w sposób częstotliwy.

Podkreślić należy, iż zgodnie z art. 113 ust. 13 pkt 1 lit. d) ustawy, zwolnienia od podatku, wskazanego w ust. 1 i ust. 9 tego artykułu, nie stosuje się do podmiotów dokonujących dostaw terenów budowlanych oraz przeznaczonych pod zabudowę. Oznacza to, że podmioty dokonujące dostawy tych towarów, niezależnie od wielkości swoich obrotów, są podatnikami tego podatku i stosownie do art. 96 ust. 1 ustawy, są obowiązane przed dniem wykonania pierwszej dostawy gruntów, złożyć naczelnikowi urzędu skarbowego zgłoszenie rejestracyjne w zakresie podatku od towarów i usług.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, iż przedmiotowe grunty były wykorzystywane w działalności rolniczej.

Biorąc pod uwagę definicję działalności gospodarczej - art. 15 ust. 2 ustawy - należy uznać, iż dokonane przez Zainteresowanego transakcje mają związek z działalnością gospodarczą. Bowiem rolnik ryczałtowy, w świetle ustawy o podatku od towarów i usług, posiada status podatnika prowadzącego działalność gospodarczą (działalność rolniczą). Jednakże na mocy art. 43 ust. 1 pkt 3 ustawy korzysta tylko ze zwolnienia od podatku w zakresie dostaw produktów rolnych pochodzących z własnej działalności oraz w zakresie świadczenia usług rolniczych. Jeśli więc osoba taka wykonuje inne czynności mieszczące się w zakresie przedmiotowym opodatkowania podatkiem od towarów i usług, brak jest podstaw prawnych do uznania, iż nie podlegają one opodatkowaniu.

Rolnik sprzedający grunt nie zbywa majątku osobistego, ale majątek składający się na przedsiębiorstwo rolne. Wobec powyższego osoba taka dokonuje sprzedaży majątku związanego z przedmiotową działalnością gospodarczą (działalnością rolniczą) i jest z tego tytułu podatnikiem podatku od towarów i usług, nie korzystającym ze zwolnienia od podatku, zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 3 ustawy.

Dlatego słusznym było zarejestrowanie się Zainteresowanej jako czynnego podatnika podatku od towarów i usług oraz naliczenie ww. podatku, który w cenie działek zapłacili nabywcy.

Z przedstawionych okoliczności sprawy wynika, iż Wnioskodawczyni posiada status podatnika, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy, prowadzącego działalność gospodarczą (rolniczą), o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy oraz, że dokonała dostaw, które noszą znamiona częstotliwości. Zainteresowana dokonała sprzedaży czterech działek i planuje dostawę kolejnych, określonych w planie zagospodarowania przestrzennego jako działki budowlane oraz rolne.

W związku z tym, iż od podatku - zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy - zwolniona jest jedynie dostawa terenów niezabudowanych innych niż budowlane oraz przeznaczonych pod zabudowę, transakcje sprzedaży przez Wnioskodawcę działek budowlanych oraz kolejne dostawy winny być opodatkowane 22% stawką podatku, zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy. Natomiast, jeśli przedmiotem dostawy jest grunt rolny, nie przeznaczony pod zabudowę, korzysta on ze zwolnienia od podatku, na podstawie wskazanego art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy.

Nadmienia się, że powołane we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej wyroki polskich sądów administracyjnych dotyczą konkretnych spraw podatników, osadzonych w określonych stanach faktycznych. Rozstrzygnięcia dokonane przez sądy są wiążące wyłącznie w sprawach, w których zostały wydane, a organy podatkowe nie są związane rozstrzygnięciami sądów administracyjnych w indywidualnych sprawach.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym, a w przypadku interpretacji dotyczącej zdarzenia przyszłego - stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.