ILPP1/4512-1-894/15-4/UG

Pisma urzędowe
Status:  Nieoceniane

Pismo z dnia 22 lutego 2016 r. Izba Skarbowa w Poznaniu ILPP1/4512-1-894/15-4/UG

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613, z późn. zm.) oraz § 6 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki cywilnej, przedstawione we wniosku z dnia 4 grudnia 2015 r. (data wpływu do Izby Skarbowej w Poznaniu 9 grudnia 2015 r., data wpływu do Biura Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie 14 grudnia 2015 r.), uzupełnionym pismem z dnia 3 lutego 2016 r. (data wpływu 8 lutego 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie ustalenia, czy na moment zmiany podstawy cywilnoprawnej wykorzystywania przez Spółkę cywilną nieruchomości dojdzie do zaistnienia czynności opodatkowanej podatkiem VAT po stronie tej Spółki cywilnej - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 9 grudnia 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie ustalenia, czy na moment zmiany podstawy cywilnoprawnej wykorzystywania przez Spółkę cywilną nieruchomości dojdzie do zaistnienia czynności opodatkowanej podatkiem VAT po stronie tej Spółki cywilnej. Wniosek został uzupełniony w dniu 8 lutego 2016 r. o doprecyzowanie opisu sprawy.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Podatnik jest przedsiębiorcą zarejestrowanym w Centralnej Ewidencji Działalności Gospodarczej i prowadzi działalność gospodarczą. Do roku 2007 działalność Podatnika była jednoosobową działalnością gospodarczą, natomiast od stycznia 2011 r. Podatnik prowadzi działalność jako wspólnik Spółki cywilnej, w której ma 50% udziałów w zysku.

Podatnik wniósł do użytkowania w Spółce cywilnej nieruchomość gruntową zabudowaną w części budynkiem oraz w pozostałej części wiatą z utwardzonym placem (dalej łącznie jako Nieruchomość). Zgodnie z aktualnym stanem wpisów w księdze wieczystej (Dział II) jedynym właścicielem jest Podatnik jako osoba fizyczna. Spółka cywilna wykorzystuje nieruchomość do działalności opodatkowanej podatkiem od towarów i usług (VAT) i w latach 2010-2011 ponosiła na tą nieruchomość nakłady trwałe od których odliczała podatek naliczony.

Podatnik planuje zaprzestanie udostępnienia nieruchomości Spółce cywilnej do użytkowania i zamierza ją udostępniać spółce w ramach umowy dzierżawy. Podatnik wciąż pozostanie udziałowcem Spółki cywilnej, w konsekwencji nie dojdzie do zmiany faktycznego władztwa nad rzeczą, którą wciąż będzie miała Spółka cywilna. Nastąpi wyłącznie zmiana podstawy cywilnoprawnej tego władztwa. Jednocześnie Podatnik będzie wydzierżawiał Nieruchomość w ramach czynności opodatkowanych podatkiem VAT.

W dniu 8 lutego 2016 r. Spółka uzupełniła wniosek informując, że przedmiotowa nieruchomość (w skład nieruchomości wchodzi hala magazynowa i wiata z utwardzonym terenem) jest własnością wspólnika Spółki cywilnej - Pani i w chwili powstania Spółki cywilnej w dniu 6 grudnia 2007 r. została wniesiona do użytkowania zapisem w umowie Spółki cywilnej: "Wspólnik nr 1 wnosi budynek magazynowy o powierzchni 1450 m2 do użytkowania". Czynność wniesienia nieruchomości była czynnością nieodpłatną.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy na moment zmiany podstawy cywilnoprawnej wykorzystywania przez Spółkę cywilną Nieruchomości dojdzie do zaistnienia czynności opodatkowanej podatkiem VAT po stronie tej Spółki cywilnej.

Zdaniem Wnioskodawcy, zmiana podstawy cywilnoprawnej wykorzystywania przez Spółkę cywilną Nieruchomości nie będzie czynnością opodatkowaną podatkiem VAT.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, opodatkowaniu tym podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Dostawa towarów została zdefiniowana w art. 7 ust. 1 ustawy, jako przeniesienie prawa do dysponowania towarem jak właściciel. W kontekście stanu faktycznego niezbędne jest doprecyzowanie pojęcia towaru oraz przeniesienia prawa do rozporządzania tymi towarami jak właściciel.

Towarem są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii (art. 2 pkt 6 ustawy). Opisana w stanie faktycznym nieruchomość będzie traktowana jako towar, jest bowiem rzeczą w rozumieniu przepisów Kodeksu cywilnego (Ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny, Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm., dalej jako k.c.) na mocy art. 46 oraz art. 47 k.c. Przepisy Ustawy o VAT nie definiują bowiem pojęcia rzeczy, stąd też zgodnie z zasadami wykładni systemowej zewnętrznej, zastosowanie znajdą przepisy Kodeksu cywilnego.

Z kolei pojęcia rozporządzania towarami jak właściciel nie można utożsamiać z cywilistycznym rozumieniem dostawy towarów (art. 605 k.c.). Co wielokrotnie zostało potwierdzone w orzecznictwie krajowym oraz wyrokach Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej, przez "przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel" należy rozumieć przeniesienie prawa do władania rzeczami w sensie ekonomicznym. W konsekwencji nie każda zmiana stosunku cywilnoprawnego będzie prowadziła do przeniesienia prawa do rozporządzania towarem jak właściciel. Dla określenia, czy w danym przypadku dochodzi do czynności opodatkowanej w postaci dostawy towarów, istotna jest okoliczność, czy dochodzi do zmiany podmiotu wykorzystującego określony towar i czy nabywca nabywa prawa do swobodnego dysponowania tym towarem. Nie można również przeniesienia prawa do rozporządzania towarami jak właściciel utożsamiać z cywilistycznym pojęciem prawa własności, które akurat w przedmiotowym stanie faktycznym nie ulega zmianie.

W analizowanym stanie faktycznym nie zmieni się podmiot wykorzystujący Nieruchomość. Będzie nim wciąż Spółka cywilna, która wykorzystywać będzie przedmiotową nieruchomość do celów działalności opodatkowanej. Ponadto nie dojdzie do nabycia, gdyż brak zmiany podmiotowej nie może skutkować zaistnieniem "nabycia" w rozumieniu wykładni językowej tego pojęcia. Brak definicji pojęcia "nabycia" skutkuje koniecznością odniesienia się do potocznego rozumienia takiej czynności. W ślad za słownikiem języka polskiego PWN nabycie rozumiane jest jako (1) otrzymać coś na własność, płacąc za to (2) zyskać coś lub zdobyć. Pomijając w tym miejscu kwestię odpłatności, każde z tych znaczeń implikuje zmianę podmiotową po stronie beneficjenta czynności "nabycia". Dla zaistnienia zatem czynności nabycia musi dojść do przysporzenia majątkowego po stronie jednego z podmiotów. Z taką sytuacją nie będziemy mieli do czynienia w opisanym stanie faktycznym. W konsekwencji nie nastąpi "dostawa towaru" w rozumieniu przyjętym w Ustawie o VAT.

Czynność zmiany podstawy prawnej wykorzystywania nieruchomości w Spółce cywilnej nie będzie również traktowana jako świadczenie usługi. Mimo dopełniającej definicji świadczenia usługi w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy, którą jest każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów, to jednak dla uznania takiego świadczenia jako usługi musi zachodzić odpłatność takiej czynności (art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy) oraz musi istnieć bezpośredni konsument, odbiorca świadczenia odnoszący z niego korzyść (choćby potencjalną). W ocenie Podatnika żaden z tych dwóch elementów nie zaistnieje w opisanym stanie faktycznym.

Niewątpliwie zmiana podstawy cywilnoprawnej nie ma charakteru odpłatnego. Dopiero zaistnienie po tej transakcji umowy dzierżawy będzie miało charakter odpłatny, aczkolwiek o odpłatnej czynności nie można mówić na moment zmiany użytkowania na dzierżawę.

Ponadto "elementem koniecznym do uznania, że umowa obejmowała świadczenie usług w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy o VAT jest wyodrębnienie podmiotu będącego odbiorcą świadczenia" wskazuje w wyroku WSA w Warszawie z dnia 9 kwietnia 2009 r., III SA/Wa 154/09, LEX nr 493616. Dopóki nie ma kogoś, kto odnosiłby lub powinien odnosić konkretne (wymierne) korzyści o charakterze majątkowym wiążące się z danym świadczeniem, dopóty świadczenie to nie będzie usługą. Nie ma tutaj bowiem żadnej konsumpcji. Skoro świadczenie nie jest konsumowane (przy czym nie chodzi tutaj wyłącznie o finalną konsumpcję), to nie stanowi ono usługi. Musi pozostać poza sferą objętą opodatkowaniem VAT; podatek ten bowiem obciąża konsumpcję. Podobny pogląd wyraził WSA w Białymstoku, który w orzeczeniu z dnia 28 sierpnia 2008 r. (I SA/Bk 254/07, LEX nr 295685) stwierdził, że w przypadku usługi świadczeniobiorca (konsument) musi odnosić z niego, choćby nawet potencjalną, korzyść, musi wystąpić więc "konsumpcja świadczenia". W opisanym stanie faktycznym zmiana podstawy cywilnoprawnej nie będzie prowadziła do jakiejkolwiek konsumpcji, a tym samym będzie poza regulacją przepisów ustawy o VAT.

Istotne jest również wskazanie, że Nieruchomość będzie wciąż wykorzystywana do działalności opodatkowanej w rozumieniu art. 5 ustawy o VAT. Wynika to z braku zmiany podmiotu faktycznie wykorzystującego, jakim przez cały czas pozostawać będzie Spółka cywilna. Stanowisko to znajduje również potwierdzenie w interpretacjach organów podatkowych. Przykładowo w wypowiedzi DIS w Bydgoszczy w interpretacji z 14 października 2010 r. (nr ITPP2/443-569/10/AD), znaleźć można stwierdzenie, że: "(...) czynność polegająca na wycofaniu nieruchomości z ewidencji środków trwałych - w sytuacji gdy będzie ona w dalszym ciągu wykorzystywana do wykonywania czynności opodatkowanych - nie będzie rodziła żadnych konsekwencji w podatku od towarów i usług".

Reasumując, Podatnik stoi na stanowisku, że zmiana tytułu prawnego w oparciu o który wykorzystywana będzie Nieruchomość w Spółce cywilnej nie będzie niosła ze sobą skutków w podatku VAT.

Podatnik wniósł do użytkowania w Spółce cywilnej nieruchomość gruntową zabudowaną w części budynkiem oraz w pozostałej części wiatą z utwardzonym placem (dalej łącznie jako Nieruchomość). Zgodnie z aktualnym stanem wpisów w księdze wieczystej (Dział II) jedynym właścicielem jest Podatnik jako osoba fizyczna. Spółka cywilna wykorzystuje nieruchomość do działalności opodatkowanej podatkiem od towarów i usług (VAT) i w latach 2010-2011 ponosiła na tą nieruchomość nakłady trwałe od których odliczała podatek naliczony.

Podatnik planuje zaprzestanie udostępnienia nieruchomości Spółce cywilnej do użytkowania i zamierza ją udostępniać spółce w ramach umowy dzierżawy. Podatnik wciąż pozostanie udziałowcem Spółki cywilnej, w konsekwencji nie dojdzie do zmiany faktycznego władztwa nad rzeczą, którą wciąż będzie miała Spółka cywilna. Nastąpi wyłącznie zmiana podstawy cywilnoprawnej tego władztwa. Jednocześnie Podatnik będzie wydzierżawiał Nieruchomość w ramach czynności opodatkowanych podatkiem VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez towary - na podstawie art. 2 pkt 6 ustawy - rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Natomiast przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się - w świetle art. 8 ust. 1 ustawy - każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ustawy (...).

Aby uznać dane świadczenie za odpłatne, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a odbiorcą, a w zamian za wykonanie usługi powinno zostać wypłacone wynagrodzenie. Musi istnieć bezpośredni związek pomiędzy świadczoną usługą i przekazanym za nią wynagrodzeniem. Oznacza to, że z danego stosunku prawnego, na podstawie którego wykonywana jest usługa, musi wynikać wyraźna, bezpośrednia korzyść na rzecz świadczącego usługę.

W powyższym przepisie przyjęto generalną zasadę, że usługami są wszelkie odpłatne świadczenia, niebędące dostawą towarów. Stąd też stwierdzić należy, że definicja "świadczenia usług" ma charakter dopełniający definicję "dostawy towarów" i jest wyrazem realizacji zasady powszechności opodatkowania podatkiem od towarów i usług, transakcji wykonywanych przez podatników w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.

W przytoczonych przepisach została zrealizowana zasada powszechności opodatkowania wyrażona w art. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.Urz.UE. L Nr 347, poz. 1, z późn. zm.).

Definicja świadczenia usług stanowi dopełnienie definicji dostawy towarów i tym samym opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają wszystkie czynności odpłatnego obrotu profesjonalnego.

Z treści powołanego wyżej przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy jednoznacznie wynika, że dostawa towarów i świadczenie usług, co do zasady podlegają opodatkowaniu VAT jedynie wówczas, gdy czynności te są wykonywane odpłatnie (za wynagrodzeniem). Jednocześnie ustawodawca zrównał niektóre dostawy towarów i świadczenia usług wykonywane nieodpłatne z odpłatną dostawą towarów i odpłatnym świadczeniem usług, a więc z czynnościami, które podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT.

Jak stanowi art. 7 ust. 2 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się również przekazanie nieodpłatnie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa, w szczególności:

1.

przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia,

2.

wszelkie inne darowizny

- jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych.

Z przytoczonego przepisu wynika zatem, że opodatkowaniu VAT podlega generalnie każde nieodpłatne przekazanie towaru należącego do przedsiębiorstwa, z którym wiąże się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, o ile podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu tych towarów, ich imporcie lub wytworzeniu tych towarów lub ich części składowych. Natomiast zużycie towarów podlega opodatkowaniu tylko wówczas, gdy dokonywane jest na rzecz podmiotów i na cele wymienione w art. 7 ust. 2 pkt 1 ustawy, pod warunkiem, że przysługiwało prawo do odliczania podatku naliczonego.

Jeżeli natomiast podatnik nie miał prawa do odliczenia kwoty podatku naliczonego, to wszelkie przekazanie lub zużycie towarów bez wynagrodzenia (nieodpłatne przekazania), pozostaje neutralne podatkowo (podatnik nie musi dokonać ich opodatkowania).

Zgodnie z art. 8 ust. 2 ustawy, za odpłatne świadczenie usług uznaje się również:

1.

użycie towarów stanowiących część przedsiębiorstwa podatnika do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika, w tym w szczególności do celów osobistych podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych;

2.

nieodpłatne świadczenie usług na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, oraz wszelkie inne nieodpłatne świadczenie usług do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika.

Zatem opodatkowaniu podlegać powinno, jako odpłatne świadczenie usług, użycie towarów stanowiących część przedsiębiorstwa podatnika do celów innych niż działalność gospodarcza (w tym w szczególności do celów osobistych podatnika lub jego pracowników), jeżeli przysługiwało mu prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego, w całości lub w części, przy nabyciu tych towarów, ich imporcie lub wytworzeniu tych towarów lub ich części składowych. Tylko łączne zaistnienie ww. przesłanek umożliwia zastosowanie fikcji prawnej i objęcie zakresem opodatkowania VAT usług świadczonych nieodpłatnie. Jeśli jeden z tych warunków nie jest spełniony Wnioskodawca nie powinien opodatkowywać takiego nieodpłatnego świadczenia usług.

Zauważyć należy, że dla ustalenia, czy konkretne nieodpłatne świadczenie usług podlega opodatkowaniu na mocy cytowanego wyżej przepisu istotne jest ustalenie celu takiego świadczenia. Jeżeli nieodpłatne świadczenie wpisywało się będzie w cel prowadzonej działalności gospodarczej, wtedy przesłanka uznania takiej nieodpłatnej czynności za odpłatne świadczenie usług, podlegające opodatkowaniu nie zostanie spełniona. Stwierdzenie takie uzależnione jednak jest od konkretnych okoliczności, jakie w danej sprawie występują.

Ponadto wskazać należy, że opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega nieodpłatne świadczenie usług (inne niż wskazane w pkt 1) na cele inne niż działalność gospodarcza podatnika, bez względu na to czy podatnikowi przysługiwało, czy też nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku.

Nie każda jednak czynność stanowiąca dostawę w rozumieniu art. 5 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem musi być wykonana przez podatnika.

Stosownie do treści art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza - według ust. 2 powołanego artykułu - obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Stosownie do treści art. 693 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 2014 r. poz. 121, z późn. zm.), przez umowę dzierżawy wydzierżawiający zobowiązuje się oddać dzierżawcy rzecz do używania i pobierania pożytków przez czas oznaczony lub nie oznaczony, a dzierżawca zobowiązuje się płacić wydzierżawiającemu umówiony czynsz.

Z powyższych przepisów wynika, że, co do zasady, dzierżawa gruntów stanowi świadczenie usług i podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług według stawki podstawowej, zgodnie z art. 41 ust. 1 w zw. z art. 146a pkt 1 ustawy.

Z informacji zawartych we wniosku wynika, że Pani zwana Podatnikiem wniosła do użytkowania w Spółce cywilnej nieruchomość gruntową, zabudowaną w części budynkiem oraz w pozostałej części wiatą z utwardzonym placem. Czynność wniesienia nieruchomości była czynnością nieodpłatną. Zgodnie z aktualnym stanem wpisów w księdze wieczystej jedynym właścicielem jest Podatnik jako osoba fizyczna. Spółka cywilna wykorzystuje nieruchomość do działalności opodatkowanej podatkiem od towarów i usług i w latach 2010-2011 ponosiła na tę nieruchomość nakłady trwałe od których odliczała podatek naliczony. Podatnik planuje zaprzestanie udostępnienia nieruchomości Spółce cywilnej do użytkowania i zamierza ją udostępniać spółce w ramach umowy dzierżawy. Podatnik wciąż pozostanie udziałowcem Spółki cywilnej, w konsekwencji nie dojdzie do zmiany faktycznego władztwa nad rzeczą, którą wciąż będzie miała Spółka cywilna. Nastąpi wyłącznie zmiana podstawy cywilnoprawnej tego władztwa. Jednocześnie Podatnik będzie wydzierżawiał Nieruchomość w ramach czynności opodatkowanych podatkiem VAT. Nie zmieni się podmiot wykorzystujący Nieruchomość, będzie nim wciąż Spółka cywilna, która wykorzystywać będzie przedmiotową nieruchomość do celów działalności opodatkowanej.

Wątpliwości Wnioskodawcy w analizowanej sprawie dotyczą kwestii, czy na moment zmiany podstawy cywilnoprawnej wykorzystywania przez Spółkę cywilną Nieruchomości dojdzie do zaistnienia czynności opodatkowanej podatkiem VAT po stronie tej spółki cywilnej.

Zatem jak wynika z opisu sprawy Podatnik planuje zaprzestanie udostępnienia nieruchomości gruntowej, zabudowanej w części budynkiem oraz w pozostałej części wiatą z utwardzonym placem Spółce cywilnej do użytkowania i zamierza ją udostępniać tej Spółce w ramach umowy dzierżawy. Czynność wniesienia nieruchomości była czynnością nieodpłatną. Podatnik wciąż pozostanie udziałowcem Spółki cywilnej, w konsekwencji nie dojdzie do zmiany faktycznego władztwa nad rzeczą, którą wciąż będzie miała Spółka cywilna. Nastąpi wyłącznie zmiana podstawy cywilnoprawnej tego władztwa.

Podsumowując, na moment zmiany podstawy cywilnoprawnej wykorzystywania przez Spółkę cywilną nieruchomości gruntowej, zabudowanej w części budynkiem oraz w pozostałej części wiatą z utwardzonym placem nie dojdzie do zaistnienia czynności opodatkowanej podatkiem od towarów i usług po stronie tej Spółki cywilnej.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Tut. Organ informuje ponadto, że wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania). Inne kwestie przedstawione w opisie zdarzenia przyszłego, bądź we własnym stanowisku, które nie zostały objęte pytaniem nie mogą być - zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej - rozpatrzone.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl