ILPP1/4512-1-845/15-4/UG - Opodatkowanie czynności dokonania darowizny prawa ochronnego do słowno-graficznego znaku towarowego.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613, z późn. zm.) oraz § 6 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pani przedstawione we wniosku z dnia 13 listopada 2015 r. (data wpływu 19 listopada 2015 r.), uzupełnionym pismem z dnia 22 stycznia 2016 r. (data wpływu 1 lutego 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług jest:

* prawidłowe - w zakresie opodatkowania czynności dokonania darowizny prawa ochronnego do słowno-graficznego znaku towarowego oraz

* nieprawidłowe - w zakresie określenie podstawy opodatkowania ww. czynności.

W dniu 19 listopada 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania czynności dokonania darowizny prawa ochronnego do słowno-graficznego znaku towarowego oraz określenie podstawy opodatkowania ww. czynności. Wniosek został uzupełniony w dniu 1 lutego 2016 r. o doprecyzowanie opisu sprawy i brakujące opłaty.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Spółka jawna zamierza przyjąć darowiznę w postaci prawa ochronnego do słowno-graficznego znaku towarowego i wykorzystywać je do potrzeb prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej. Darczyńcą będzie podatnik (osoba fizyczna), który jest wspólnikiem tej Spółki, i któremu na ten moment przysługuje prawo ochronne na przedmiotowy znak towarowy. Znak ten jest bowiem zarejestrowany w Urzędzie Patentowym RP i podatnik jest jedynym uprawnionym do dysponowania tym znakiem.

Podatnik, oprócz posiadania udziałów w zyskach tej spółki prowadzi też jednoosobową działalność gospodarczą i jest zarejestrowany jako czynny podatnik VAT.

W dniu 1 lutego 2016 r. Zainteresowany uzupełnił wniosek o następujące informacje:

Ad. 1.

Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem VAT i jako osoba fizyczna prowadzi działalność gospodarczą jako lekarz dentysta, w ramach praktyki lekarskiej specjalistycznej PKD 8622Z.

Wnioskodawca, prowadzi też działalność gospodarczą jako wspólnik następujących spółek:

* Spółka A

PKD 86.22 Z Praktyka lekarska specjalistyczna

PKD 86.23 Z Praktyka lekarska dentystyczna

PKD 86.90 E Pozostała działalność w zakresie opieki zdrowotnej, gdzie indziej niesklasyfikowana

* Spółka B

PKD 86.21 Z Praktyka lekarska ogólna

PKD 86.22 Z Praktyka lekarska specjalistyczna

PKD 86.23 Praktyka lekarska dentystyczna

* Spółka C

PKD 86.22 Z Praktyka lekarska specjalistyczna

PKD 86.23 Z Praktyka lekarska dentystyczna

PKD 86.90 D Działalność paramedyczna

PKD 86.90 E Pozostała działalność w zakresie opieki zdrowotnej, gdzie indziej niesklasyfikowana

* Spółka D PKD 68 Działalność związana z obsługą rynku nieruchomości.

Ad. 2

Wnioskodawca nie wykorzystywał prawa ochronnego do słowno-graficznego znaku towarowego w prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej. Sam znak słowno-graficzny był używany w działalności jednej ze spółek, której Wnioskodawca jest wspólnikiem, poprzez umieszczanie go na materiałach informacyjnych i reklamowych na szyldach, w prasie itp.

Ad. 3

W opinii Wnioskodawcy to, czy planowana darowizna prawa ochronnego do słowno-graficznego znaku towarowego będzie miała związek z prowadzoną przez Wnioskodawcę działalnością gospodarczą, czy też nie będzie miała takiego związku, jest jednym z pytań zawartych w niniejszym wniosku, gdyż pytając, czy ta czynność podlega pod ustawę VAT czy też nie, Wnioskodawca poddaje ten problem ocenie Izby Skarbowej. Wnioskodawca może określić korzyści jakie uzyska po dokonaniu darowizny. Zainteresowany jako osoba fizyczna prowadząca działalność gospodarczą w formie praktyki lekarskiej nie będzie miał żadnych korzyści. Wnioskodawca jako wspólnik Spółki otrzymującej darowiznę ewentualne korzyści uzyskuje w przypadku zbycia przez Spółkę tego prawa.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

Zdaniem Wnioskodawcy, opisana w stanie faktycznym czynność dokonania przez Zainteresowanego darowizny prawa ochronnego do znaku towarowego podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług jako nieodpłatne świadczenie usług do celów innych niż jego działalność gospodarcza, ponieważ darowizna ta nie będzie miała wpływu na przyszłe obroty, zyski prowadzonej przez podatnika jednoosobowej działalności gospodarczej (w związku z którą podatnik posiada status podatnika VAT), a także podatnik nie odniesie żadnych innych korzyści jako podatnik VAT. Dlatego podatnik rozpoznaje w tym przypadku czynność wskazaną w art. 8 ust. 2 pkt 2 u.p.t.u.

Natomiast do opisanego powyżej rodzaju usług podstawę opodatkowania ustala się zgodnie z art. 29a ust. 5 u.p.t.u., czyli jako koszt świadczenia usługi rozumiany jako suma wszystkich wydatków poniesionych przez podatnika darczyńcę związanych z wytworzeniem i utrzymaniem prawa ochronnego do znaku towarowego oraz dokonaną przez niego czynnością darowizny. Mogą to być następujące koszty: koszt rejestracji znaku, wynagrodzenie grafika, wynagrodzenie kancelarii patentowej, koszty usług doradczych, koszty aktu notarialnego, koszty wyceny prawa ochronnego do znaku towarowego przez rzeczoznawcę. Wartość rynkowa prawa ochronnego do znaku towarowego nie jest istotna podczas ustalania podstawy opodatkowania.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest:

* prawidłowe - w zakresie opodatkowania czynności dokonania darowizny prawa ochronnego do słowno-graficznego znaku towarowego;

* nieprawidłowe - w zakresie określenie podstawy opodatkowania ww. czynności.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają m.in. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Przez towary - w świetle art. 2 pkt 6 ustawy, rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

Zgodnie z unormowaniami zawartymi w art. 8 ust. 2 ustawy, w pewnych, ściśle określonych przypadkach, również nieodpłatne świadczenie usług należy uznać za spełniające definicję odpłatnego świadczenia usług, które na podstawie art. 5 ust. 1 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem VAT.

W myśl art. 8 ust. 2 ustawy, za odpłatne świadczenie usług uznaje się również:

Z wyżej powołanego przepisu wynika, że aby nieodpłatne świadczenie usług podlegało opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, muszą być spełnione określone warunki:

Zatem dla ustalenia, czy konkretne nieodpłatne świadczenie usług podlega opodatkowaniu na mocy cytowanego wyżej art. 8 ust. 2 pkt 2 ustawy, istotne jest ustalenie celu takiego świadczenia. Jeżeli nieodpłatne świadczenie wpisywało się będzie w cel prowadzonej działalności gospodarczej, wtedy przesłanka uznania takiej nieodpłatnej czynności za odpłatne świadczenie usług, podlegające opodatkowaniu nie zostanie spełniona. Stwierdzenie takie uzależnione jednak jest od konkretnych okoliczności jakie w danej sprawie występują.

Wypełnienie warunku określonego w art. 8 ust. 2 pkt 2 ustawy, jest podstawą do traktowania nieodpłatnej usługi jako podlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Należy zatem stwierdzić, iż opodatkowaniu podlegają te nieodpłatne usługi, które nie mają związku z prowadzoną działalnością. Za usługi świadczone do celów innych niż działalność gospodarcza należy uznać wszelkie usługi, których świadczenie odbyło się bez związku z potrzebami prowadzonej działalności gospodarczej. Niedopełnienie któregokolwiek z warunków określonych w art. 8 ust. 2 ustawy, jest podstawą do traktowania nieodpłatnej usługi jako niepodlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Z opisu sprawy wynika, że Spółka jawna zamierza przyjąć darowiznę w postaci prawa ochronnego do słowno-graficznego znaku towarowego i wykorzystywać je do potrzeb prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej. Darczyńcą będzie podatnik (osoba fizyczna), który jest wspólnikiem tej Spółki i któremu na ten moment przysługuje prawo ochronne na przedmiotowy znak towarowy. Znak ten jest bowiem zarejestrowany w Urzędzie Patentowym RP i Wnioskodawca jest jedynym uprawnionym do dysponowania tym znakiem. Zainteresowany, oprócz posiadania udziałów w zyskach tej spółki prowadzi też jednoosobową działalność gospodarczą.

Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem VAT i jako osoba fizyczna prowadzi działalność gospodarczą jako lekarz dentysta, w ramach praktyki lekarskiej specjalistycznej PKD 8622Z. Zainteresowany nie wykorzystywał prawa ochronnego do słowno-graficznego znaku towarowego w prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej. Sam znak słowno-graficzny był używany w działalności jednej ze spółek, której Wnioskodawca jest wspólnikiem, poprzez umieszczanie go na materiałach informacyjnych i reklamowych, na szyldach, w prasie itp. Zainteresowany może określić korzyści jakie uzyska po dokonaniu darowizny. Jako osoba fizyczna prowadząca działalność gospodarczą w formie praktyki lekarskiej nie będzie miał żadnych korzyści.

Wątpliwości Wnioskodawcy w pierwszej kolejności dotyczą ustalenia, czy czynność dokonania darowizny prawa ochronnego na znak towarowy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Na wstępie należy wskazać, że stosownie do art. 120 ust. 1 ustawy z dnia 30 czerwca 2000 r. - Prawo własności przemysłowej (Dz. U. z 2013 r. poz. 1410, z późn. zm.) - znakiem towarowym może być każde oznaczenie, które można przedstawić w sposób graficzny, jeżeli oznaczenie takie nadaje się do odróżnienia towarów jednego przedsiębiorstwa od towarów innego przedsiębiorstwa.

W myśl art. 120 ust. 2 ustawy - Prawo własności przemysłowej - znakiem towarowym, w rozumieniu ust. 1, może być w szczególności wyraz, rysunek, ornament, kompozycja kolorystyczna, forma przestrzenna, w tym forma towaru lub opakowania, a także melodia lub inny sygnał dźwiękowy.

Na znak towarowy może być udzielone prawo ochronne (art. 121 ustawy - Prawo własności przemysłowej).

Na podstawie art. 153 ust. 1 ustawy - Prawo własności przemysłowej - przez uzyskanie prawa ochronnego nabywa się prawo wyłącznego używania znaku towarowego w sposób zarobkowy lub zawodowy na całym obszarze Rzeczypospolitej Polskiej.

Czas trwania prawa ochronnego na znak towarowy wynosi 10 lat od daty zgłoszenia znaku towarowego w Urzędzie Patentowym (art. 153 ust. 2 ustawy - Prawo własności przemysłowej).

Prawo ochronne na znak towarowy może zostać, na wniosek uprawnionego, przedłużone dla wszystkich lub części towarów, na kolejne okresy dziesięcioletnie - art. 153 ust. 3 ustawy - Prawo własności przemysłowej.

Prawo ochronne na znak towarowy jest bezwzględnym prawem podmiotowym o określonej przepisami ustawy - Prawo własności przemysłowej czasowej i terytorialnej skuteczności.

Należy zauważyć, że wartość znaku towarowego mieści się w kategorii "wartości niematerialnych i prawnych", o których mowa w art. 8 ust. 1 pkt 1 ustawy. Wynika z tego, że przeniesienie wartości ww. znaku zalicza się do świadczenia usług.

Jak stanowi cyt. wyżej art. 8 ust. 2 pkt 2 ustawy, nieodpłatne świadczenie usług na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, oraz wszelkie inne nieodpłatne świadczenie usług do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika - należy traktować jako odpłatne świadczenie usług.

W analizowanej sprawie Zainteresowany dokona darowizny prawa ochronnego do słowno-graficznego znaku towarowego do Spółki jawnej. Czynność ta dla Wnioskodawcy będzie nieodpłatna, bowiem z wniosku nie wynika aby otrzymał on od spółki jawnej jakikolwiek ekwiwalent.

Odnosząc się do opisu zdarzenia przyszłego należy stwierdzić, że opodatkowaniu, zgodnie z art. 8 ust. 2 pkt 2 ustawy, podlegają te nieodpłatne usługi, które nie mają związku z prowadzoną działalnością, a więc nie mają wpływu na przyszłe obroty przedsiębiorstwa, jego zysk.

Zatem przez świadczenie usług niezwiązanych z prowadzeniem przedsiębiorstwa należy rozumieć takie świadczenie usług, które odbywa się bez związku z potrzebami prowadzonej działalności. Natomiast przez usługi związane z prowadzeniem przedsiębiorstwa, należy rozumieć te usługi, które są wykonywane nieodpłatnie w związku z potrzebami prowadzonej działalności gospodarczej podmiotu, potrzebami związanymi z funkcjonowaniem prowadzonego przedsiębiorstwa. W tym więc aspekcie winny być rozpatrywane działania podejmowane przez podmiot. A zatem, jeśli podjęte przez podmiot działania mają na celu przyniesienie korzyści prowadzonej działalności gospodarczej, tym samym są związane z jej prowadzeniem, a więc, jak to określa art. 8 ust. 2 pkt 2 ustawy, służą do celów działalności gospodarczej podatnika.

Ze złożonego wniosku wynika, że w analizowanej sprawie Spółka jawna otrzyma prawa ochronne do słowno-graficznego znaku towarowego, które to prawa przysługiwały dotychczas Wnioskodawcy. Zainteresowany w zamian nie otrzyma od Spółki jawnej jakiegokolwiek świadczenia. Przeniesienie praw nastąpi zatem bez uzyskiwania jakiegokolwiek świadczenia wzajemnego.

Jak wynika z wniosku, w związku z planowaną darowizną w postaci prawa ochronnego do słowno-graficznego znaku towarowego, Wnioskodawca nie odniesie żadnych korzyści, ponadto darowizna ta nie będzie miała wpływu na przyszłe obroty, zyski w prowadzonej przez podatnika jednoosobowej działalności gospodarczej.

Trudno w takim przypadku uznać, że czynność ta będzie dokonywana na cele związane z działalnością gospodarczą Wnioskodawcy.

Tym samym, darowizna (nieodpłatne przekazanie) prawa ochronnego do zarejestrowanego znaku towarowego na rzecz Spółki jawnej nie nastąpi w związku z prowadzoną przez Wnioskodawcę działalnością gospodarczą. W konsekwencji, ww. czynność będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W tym zakresie stanowisko Wnioskodawcy uznano za prawidłowe.

Ponadto wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii określenia podstawy opodatkowania dla darowizny prawa ochronnego do słowno-graficznego znaku towarowego.

Zgodnie z art. 29a ust. 1 ustawy - podstawą opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 2-5, art. 30a-30c, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.

Na podstawie art. 29a ust. 5 ustawy, w przypadku świadczenia usług, o których mowa w art. 8 ust. 2 ustawy, podstawą opodatkowania jest koszt świadczenia tych usług poniesiony przez podatnika.

Ustawodawca nie określił w sposób precyzyjny, jakiego rodzaju koszty mogą zostać uznane za poniesione przez podatnika w związku ze świadczeniem nieodpłatnie usług. Nie ulega jednak wątpliwości, że chodzi tu o koszty rzeczywiście poniesione w związku ze świadczoną usługą, tzn. takiego rodzaju koszty, bez poniesienia których wykonanie usługi byłoby niemożliwe.

Ww. przepis art. 29a ustawy stanowi odzwierciedlenie art. 73 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.Urz.UE.L Nr 347 z 11.12.2006 s. 1, z późn. zm.) z treści którego wynika, iż w odniesieniu do dostaw towarów i świadczenia usług innych niż te, o których mowa w art. 74-77, podstawa opodatkowania obejmuje wszystko, co stanowi zapłatę otrzymaną lub którą dostawca lub usługodawca otrzyma w zamian za dostawę towarów lub świadczenie usług, od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z subwencjami związanymi bezpośrednio z ceną takiej dostawy lub świadczenia.

Stosownie do art. 75 Dyrektywy, w odniesieniu do świadczenia usług, o których mowa w art. 26 (tekst jedn.:m.in. usług świadczonych przez podatnika nieodpłatnie na prywatny użytek jego lub jego pracowników, lub bardziej ogólnie do celów innych niż działalność jego przedsiębiorstwa, uznawanych za usługi świadczone odpłatnie) w przypadku gdy towary stanowiące część majątku przedsiębiorstwa używane są do celów prywatnych lub usługi są świadczone nieodpłatnie, podstawę opodatkowania stanowi całkowita kwota wydatków poniesionych przez podatnika na wykonanie tych usług.

W myśl art. 78 lit. a Dyrektywy, do podstawy opodatkowania wlicza się podatki, opłaty, w tym opłaty celne oraz inne należności, z wyjątkiem samego VAT.

Do podstawy opodatkowania nie wlicza się zatem samego podatku od wartości dodanej - należnego z tytułu danej transakcji.

Zarówno w polskich przepisach, jak i przepisach wspólnotowych brak jest bezpośredniej podstawy prawnej, która wprost pozwalałaby na wyodrębnienie świadczeń złożonych i traktowanie ich jako takich na gruncie przepisów o podatku VAT. Kwestie te analizowane były przez polskie i wspólnotowe sądy, i choć orzecznictwo w tym zakresie nie jest jednolite, należy wziąć je pod uwagę, analizując okoliczności przedstawionej sprawy.

Zgodnie z dorobkiem orzeczniczym TSUE (C-572/07, C-349/96, C-111/05), w przypadku czynności powiązanych ekonomicznie i funkcjonalnie ze sobą w taki sposób, że stanowią jedno świadczenie z gospodarczego i ekonomicznego punktu widzenia, wskazane jest ich traktowanie jako jednej nierozłącznej całości także dla celów opodatkowania VAT. Jeżeli kilka świadczeń dokonywanych przez podatnika na rzecz klienta jest ze sobą tak ściśle związane, że tworzy obiektywnie jedno świadczenie z ekonomicznego i gospodarczego punktu widzenia, to nie należy dla celów podatkowych sztucznie dzielić takiego świadczenia. Należy zaznaczyć, że co do zasady każde świadczenie dla celów opodatkowania podatkiem od towarów i usług powinno być traktowane jako odrębne i niezależne. Dopiero za pewne odstępstwo i wyjątek należy uznać potraktowanie kilku świadczeń za jedno złożone. W orzecznictwie sądowym, także w sprawach dotyczących świadczeń złożonych, wielokrotnie akcentowany jest fakt, iż potraktowanie kilku usług za jedną złożoną stanowi odstępstwo od powszechności opodatkowania, zgodnie z którą każde świadczenie należy postrzegać odrębnie.

W ocenie tut. Organu, mając do czynienia ze świadczeniami złożonymi, należy każdorazowo spoglądać przez pryzmat powyższej zasady. Inne podejście w rzeczywistości prowadziłoby do pełnej dowolności i uznaniowości przy ocenie kompleksowości. Zatem o świadczeniu złożonym można mówić, jeśli istnieje funkcjonalny związek pomiędzy poszczególnymi elementami świadczenia na tyle ścisły, by nie można było wydzielić z tego świadczenia jego poszczególnych elementów i potraktować ich jako świadczeń odrębnych. Muszą one stanowić jedną nierozerwalną całość.

Pojedyncze świadczenie traktowane jest jak element świadczenia zasadniczego wówczas, jeżeli cel świadczenia usługi pomocniczej jest zdeterminowany przez usługę główną oraz nie można wykonać lub wykorzystać usługi głównej bez usługi pomocniczej.

Zgodnie z art. 67 ustawy z dnia 30 czerwca 2000 r. - Prawo własności przemysłowej (Dz. U. z 2013 r. poz. 1410):

1. Patent jest zbywalny i podlega dziedziczeniu.

2. Umowa o przeniesienie patentu wymaga, pod rygorem nieważności, zachowania formy pisemnej.

3. Przeniesienie patentu staje się skuteczne wobec osób trzecich z chwilą wpisu tego przeniesienia do rejestru patentowego

4. Ustanowienie zastawu rejestrowego na patencie jest skuteczne z chwilą wpisu do rejestru zastawów i podlega ujawnieniu w rejestrze patentowym.

W myśl art. 162 ust. 1 ww. ustawy, prawo ochronne na znak towarowy jest zbywalne i podlega dziedziczeniu. Przepisy art. 67 ust. 2-4 stosuje się odpowiednio.

Ustawa - Prawo własności przemysłowej - dla ważności czynności zbycia prawa ochronnego znaku towarowego przewiduje jedynie zwykłą formę pisemną, natomiast nie wymaga formy aktu notarialnego.

Przenosząc powyższe na grunt analizowanej sprawy nie można przyjąć, iż przekazanie znaku towarowego w formie darowizny stanowić będzie czynność główną zaś czynności notarialne, doradcy oraz rzeczoznawcy związane z ww. przeniesieniem prawa własności będą tzw. świadczeniami pomocniczymi. W wypadku przeniesienia prawa ochronnego znaku towarowego w formie darowizny, ewentualne towarzyszące usługi notarialne, doradcze czy też rzeczoznawcy należy uznać za samodzielne świadczenia, ponieważ nie są one wymagane przez ustawę - Prawo własności przemysłowej. Dla uznania bowiem ww. czynności za skuteczną, wymagane jest jedynie zachowanie zwykłej formy pisemnej. Usługi notarialne, doradcze czy też rzeczoznawcy nie stanowią koniecznego elementu dla dokonania darowizny znaku towarowego.

Mając zatem na uwadze powołane przepisy oraz przedstawiony opis sprawy, stwierdzić należy, że w przypadku przedmiotowej darowizny prawa ochronnego do słowno-graficznego znaku towarowego, która to czynność będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem VAT, podstawą opodatkowania - zgodnie z art. 29a ust. 5 ustawy - będzie faktyczny koszt świadczenia tej usługi, który stanowić będzie kwota poniesionych wydatków w związku z wytworzeniem i zarejestrowaniem znaku towarowego oraz utrzymaniem prawa ochronnego do znaku towarowego, z wyłączeniem natomiast kosztów związanych z dokonaniem darowizny tj. kosztów notarialnych, usług doradczych oraz wyceny znaku towarowego przez rzeczoznawcę.

W związku z powyższym, oceniając całościowo stanowisko Wnioskodawcy, z którego wynika, że podstawę opodatkowania można ustalić zgodnie z art. 29a ust. 5 ustawy o podatku od towarów i usług, czyli jako koszt świadczenia usługi rozumiany jako suma wszystkich wydatków poniesionych przez podatnika darczyńcę, związanych z wytworzeniem i utrzymaniem prawa ochronnego do znaku towarowego oraz z dokonaną przez Zainteresowanego czynnością darowizny (np. koszty rejestracji znaku, wynagrodzenie grafika, wynagrodzenie kancelarii patentowej, koszty usług doradczych, koszty aktu notarialnego, koszty wyceny prawa ochronnego do znaku towarowego przez rzeczoznawcę itp.), należało uznać za nieprawidłowe.

Ponadto należy stwierdzić, że w przypadku świadczenia usług objętych normą art. 8 ust. 2 ustawy, istotą jest faktyczny poniesiony koszt świadczenia usług, a nie cena rynkowa danej usługi.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy - Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Tut. Organ informuje, że niniejszą interpretacją załatwiono wniosek w części dotyczącej zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania czynności dokonania darowizny prawa ochronnego na znak towarowy oraz określenie podstawy opodatkowania ww. czynności, natomiast wniosek w części dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych został rozstrzygnięty pismem z dnia 8 lutego 2016 r. nr ILPB1/4511-1-1556/15-4/AN.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.