ILPP1/4512-1-741/15-2/HW

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613, z późn. zm.) oraz § 6 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko, przedstawione we wniosku z dnia 2 października 2015 r. (data wpływu 8 października 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie ustalenia, czy świadczone przez Zakład usługi na rzecz Gminy podlegają opodatkowaniu oraz sposobu dokumentowania tych usług - jest prawidłowe.

W dniu 8 października 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie ustalenia, czy świadczone przez Zakład usługi na rzecz Gminy podlegają opodatkowaniu oraz sposobu dokumentowania tych usług.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca jest jednostką organizacyjną Gminy, działającą w formie samorządowego zakładu budżetowego, utworzonego na podstawie art. 9 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym.

Samorządowy Zakład Budżetowy Gospodarki Komunalnej i Mieszkaniowej (dalej Zakład) jest zarejestrowany jako czynny podatnik podatku od towarów i usług, samodzielnie rozlicza podatek VAT, składa miesięczne deklaracje VAT-7. Zakład, zgodnie z zatwierdzonym statutem, prowadzi działalność określoną przepisami ustawy z dnia 20 grudnia 1996 r. o gospodarce komunalnej, potrzebami lokalnej społeczności oraz zleconą przez Burmistrza w szczególności w zakresie:

* administrowania i zarządzania przekazanym mieniem gminnym na terenie Miasta Gminy, prowadzenia prac remontowych i ogólnobudowlanych;

* prowadzenia targowiska;

* wywożenia nieczystości płynnych;

* bieżącego utrzymania dróg gminnych, placów i parkingów;

* zarządzania cmentarzami.

Zakład stanowi jedną z form wykonywania zadań z zakresu gospodarki komunalnej przez Gminę, co wynika z ustawy o gospodarce komunalnej. W zakresie działania samorządowego zakładu budżetowego pozostaje m.in. wykonywanie zleconych przez Gminę jej zadań własnych, tj.:

* zlecone przez Gminę usługi remontowo-budowlane w budynkach świetlic wiejskich, Urzędu Gminy itp.;

* remont gminnych przystanków autobusowych;

* odkrzaczanie dróg gminnych, koszenie poboczy;

* odśnieżanie.

Zakład za ww. zlecone usługi wystawia na Gminę faktury VAT z zastosowaniem właściwej stawki VAT, tj. 8% lub 23% w zależności od wykonanej usługi.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy wykonywane przez samorządowy zakład budżetowy zlecone przez Gminę jej zadania własne np. koszenie poboczy, usługi remontowo-budowlane, odśnieżanie dróg podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług oraz czy wykonywane czynności zobowiązują samorządowy zakład budżetowy do wystawiania faktur VAT z właściwą stawką VAT, tj. 8% lub 23% na rzecz Gminy, czy można je rozliczać wystawiając np. notę księgową.

Zdaniem Wnioskodawcy, Zakład słusznie postępuje wystawiając dla Gminy faktury VAT za zlecone zadania. W świetle przepisów o podatku od towarów i usług zarówno Gmina, jak i samorządowy zakład budżetowy są odrębnie zarejestrowanymi podatnikami dla celów podatku VAT. Samorządowy zakład budżetowy zobowiązany jest do rozliczania tego podatku na zasadach ogólnych. Pomimo, że Gmina i samorządowy zakład budżetowy funkcjonują w ramach jednej osoby prawnej to i tak Gmina, i jej zakład są dwoma odrębnymi podatnikami podatku VAT, mogącymi dokonywać między sobą transakcji opodatkowanych podatkiem VAT. Aby usługa była opodatkowana musi być wykonywana przez podatnika, usługa musi być wykonywana odpłatnie wtedy podlega opodatkowaniu. Zarówno Gmina jak i samorządowy zakład budżetowy wykonują we własnym imieniu i na własny rachunek czynności spełniające definicję działalności gospodarczej, określonej w art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług, działają w charakterze podatników podatku VAT (art. 15 ust. 1). Usługi przez zakład wykonywane są dla podmiotu będącego odrębnym podatnikiem podatku VAT. Ponadto przedmiotowe czynności mieszczą się w szerokiej definicji usług w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy i w oparciu o art. 5 ust. 1 ustawy podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT.

Samorządowy zakład budżetowy uważa, że za zlecone przez Gminę zadania należy wystawiać faktury VAT z odpowiednią stawką VAT, tj. 8% lub 23%, gdyż nie ma zastosowania zwolnienie § 3 ust. 1 pkt 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 grudnia 2013 r. w sprawie zwolnień od podatku od towarów i usług oraz warunków stosowania tych zwolnień. Ponieważ zwolnienie to obejmuje wyłącznie świadczenie usług pomiędzy jednostkami budżetowymi i samorządowymi zakładami budżetowymi, zaś jednostki samorządu terytorialnego (gminy) nie są ani jednostkami budżetowymi ani samorządowymi zakładami budżetowymi.

Ukazał się jednak wyrok NSA sygn. akt I FSK 1369/10, według którego: "5.24. Wynika zatem z tego, że realizacja przez samorządowy zakład budżetowy zadań własnych tworzącej go jednostki samorządu terytorialnego o charakterze użyteczności publicznej w zakresie gospodarki komunalnej, nie stanowi świadczeń (usług w rozumieniu art. 8 u.p.t.u) podlegających opodatkowaniu VAT pomiędzy tymi podmiotami, co nie wyklucza ich opodatkowania z tytułu ich odpłatnego świadczenia na rzecz podmiotów zewnętrznych (konsumentów czynności w zakresie gospodarki komunalnej).

Ww. wyrok zaczął budzić wątpliwości, jeżeli chodzi o stanowisko samorządowego zakładu budżetowego w sprawie wystawiania faktur z odpowiednią stawką podatku VAT za zlecone zadania przez Gminę. Mimo, że samorządowy zakład budżetowy jest wyodrębniony ze struktury tworzącej go jednostki samorządowej, które pozwała za uznanie zakładu za odrębnego od tej jednostki podatnika VAT, to jednak realizacja zadań własnych tej jednostki przez jego samorządowy zakład budżetowy nie tworzy pomiędzy tymi podmiotami takiego stosunku prawnego, na podstawie którego następuje wymiana świadczeń wzajemnych, pozwalających na ich opodatkowanie podatkiem VAT. W takim bowiem przypadku samodzielny samorządowy zakład budżetowy nie wykonuje usług na rzecz jednostki samorządowej, lecz działa w jej imieniu, jako jej wyodrębniona jednostka organizacyjna, wykonując jej zadania własne, co pozostaje poza przedmiotem regulacji art. 8 ustawy o podatku od towarów usług.

W związku z powyższym Wnioskodawca prosi o wydanie interpretacji indywidualnej w przedstawionej sprawie w oparciu o obowiązujące przepisy oraz załączony wyrok.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Natomiast przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 - na podstawie art. 7 ust. 1 ustawy - należy rozumieć przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

Powołany wyżej przepis art. 8 ust. 1 ustawy wskazuje, że pojęcie świadczenia usług ma bardzo szeroki zakres. Z treści tego przepisu wynika, że ustawodawca przyjął generalną zasadę, że usługami są wszelkie odpłatne świadczenia niebędące dostawą towarów. Stąd też należy stwierdzić, że definicja "świadczenia usług" ma charakter dopełniający definicję "dostawy towarów" i jest ona wyrazem realizacji zasady powszechności opodatkowania podatkiem od towarów i usług transakcji wykonywanych przez podatników w ramach prowadzonej przez nich działalności gospodarczej.

Należy jednak zauważyć, że czynność podlega opodatkowaniu jedynie wówczas, gdy wykonywana jest w ramach umowy zobowiązaniowej, a jedna ze stron transakcji może zostać uznana za bezpośredniego beneficjenta tej czynności. Przy czym, związek pomiędzy otrzymywaną płatnością a świadczeniem na rzecz dokonującego płatności musi mieć charakter bezpośredni i na tyle wyraźny, aby można powiedzieć, że płatność następuje w zamian za to świadczenie. Musi istnieć bezpośredni związek pomiędzy świadczoną usługą i przekazanym za nią wynagrodzeniem.

Tak więc, odpłatna dostawa towarów lub odpłatne świadczenie usług może zostać opodatkowane podatkiem VAT wówczas, gdy pomiędzy dostawcą towaru lub świadczącym usługę i ich odbiorcą istnieje jawny lub choćby dorozumiany stosunek prawny, w ramach którego spełniane są świadczenia wzajemne.

Jednakże, zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wyznacza nie tylko czynnik przedmiotowy - opodatkowaniu podlega odpłatna dostawa towarów lub odpłatne świadczenie usług, ale także czynnik podmiotowy - czynności te muszą być wykonywane przez podatnika.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza, na podstawie art. 15 ust. 2 ustawy, obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Wobec przywołanej definicji działalności gospodarczej należy stwierdzić, że dostawa towarów i świadczenie usług będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług tylko w sytuacji, gdy czynność dokonana zostanie przez podmiot o statusie podatnika, który działa w takim charakterze w odniesieniu do tej konkretnie czynności. Natomiast dla stwierdzenia, że dla danej transakcji podmiot jest podatnikiem podatku od towarów i usług konieczne jest prowadzenie przez niego działalności gospodarczej w rozumieniu przepisów ustawy.

Zgodnie z art. 15 ust. 6 ustawy, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Oznacza to, że organ będzie uznany za podatnika podatku od towarów i usług w dwóch przypadkach, tj. gdy wykonuje czynności inne niż te, które mieszczą się w ramach jego zadań oraz, gdy wykonuje czynności mieszczące się w ramach jego zadań, ale czyni to na podstawie umów cywilnoprawnych.

Powyższy zapis jest odzwierciedleniem art. 13 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.Urz.UE.L Nr 347, str. 1, z późn. zm.), zwanej dalej Dyrektywą 2006/112/WE Rady, zgodnie z którym krajowe, regionalne i lokalne organy władzy oraz inne podmioty prawa publicznego nie są uważane za podatników w związku z działalnością, którą podejmują lub transakcjami, których dokonują jako organy władzy publicznej, nawet jeśli pobierają należności, opłaty, składki lub płatności w związku z takimi działaniami lub transakcjami.

Jednakże w przypadku gdy podejmują one takie działania lub dokonują takich transakcji, są uważane za podatników w odniesieniu do tych działań lub transakcji, gdyby wykluczenie ich z kategorii podatników prowadziło do znaczących zakłóceń konkurencji.

Zgodnie z przepisem art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2015 r. poz. 1515, z późn. zm.), gmina wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność, w związku z czym przyznano jej na podstawie ust. 2 powołanego przepisu osobowość prawną.

Stosownie do art. 6 ust. 1 tej ustawy, do zakresu działania gminy należą wszystkie sprawy publiczne o znaczeniu lokalnym, niezastrzeżone ustawami na rzecz innych podmiotów.

Na mocy art. 7 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym, zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty należy do zadań własnych gminy. W szczególności zadania własne obejmują sprawy:

(...).

W celu wykonywania zadań gmina może tworzyć jednostki organizacyjne, a także zawierać umowy z innymi podmiotami, w tym z organizacjami pozarządowymi (art. 9 ust. 1 ww. ustawy).

Podmioty takie są wyodrębnionymi jednostkami organizacyjnymi niemającymi osobowości prawnej, które prowadzą swoją działalność w formie samorządowego zakładu budżetowego lub jednostki budżetowej.

Gmina oraz inna gminna osoba prawna może prowadzić działalność gospodarczą wykraczającą poza zadania o charakterze użyteczności publicznej wyłącznie w przypadkach określonych w odrębnej ustawie (art. 9 ust. 2 ww. ustawy).

Należy zaznaczyć, że przypisana gminie - jako jednostce samorządu terytorialnego - samodzielność działania ma znaczenie z uwagi na cytowaną wyżej definicję podatnika podatku od towarów i usług. Wynika z niej bowiem, że tylko pomiot samodzielnie prowadzący działalność gospodarczą może być z tytułu tej działalności uznany za podatnika.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 20 grudnia 1996 r. o gospodarce komunalnej (Dz. U. z 2011 r. Nr 45, poz. 236), jednostki samorządu terytorialnego w drodze umowy mogą powierzać wykonywanie zadań z zakresu gospodarki komunalnej osobom fizycznym, osobom prawnym lub jednostkom organizacyjnym nieposiadającym osobowości prawnej (...).

Na mocy art. 2 cyt. ustawy, gospodarka komunalna może być prowadzona przez jednostki samorządu terytorialnego, w szczególności w formach: samorządowego zakładu budżetowego lub spółek prawa handlowego.

Jak stanowi art. 6 ust. 1 tej ustawy, organy stanowiące jednostek samorządu terytorialnego mogą tworzyć, łączyć, przekształcać w inną formę organizacyjno-prawną i likwidować samorządowe zakłady budżetowe zgodnie z przepisami ustawy oraz przepisami ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych (Dz. U. z 2013 r. poz. 885, z późn. zm.). Samorządowe zakłady budżetowe prowadzą gospodarkę finansową na zasadach określonych w przepisach ww. ustawy o finansach publicznych (art. 6 ust. 2 ww. ustawy).

W tym kontekście należy zauważyć, że zarówno ustawa o podatku od towarów i usług, jak również przepisy wykonawcze do niej nie definiują terminu "samorządowy zakład budżetowy". Wobec tego należy posiłkować się definicją zawartą w ww. ustawie.

W świetle art. 9 ustawy o finansach publicznych, sektor finansów publicznych tworzą m.in.:

Na podstawie art. 15 ust. 1 powołanej ustawy, samorządowy zakład budżetowy odpłatnie wykonuje zadania, pokrywając koszty swojej działalności z przychodów własnych, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4.

Zgodnie z art. 15 ust. 3 ustawy o finansach publicznych, samorządowy zakład budżetowy może otrzymywać z budżetu jednostki samorządu terytorialnego:

Jak stanowi art. 15 ust. 4 ww. ustawy, w zakresie określonym w odrębnych ustawach samorządowy zakład budżetowy może otrzymywać dotację podmiotową.

Samorządowy zakład budżetowy, tworzony przez organ stanowiący jednostki samorządu terytorialnego, przez wydzielenie z majątku tej jednostki i przekazanie temu zakładowi do użytkowania, wyposażenie w środki obrotowe oraz składniki majątkowe, jest formą organizacyjno-prawną sektora finansów publicznych, która odpłatnie wykonuje wyodrębnione zadania własne tworzącej go jednostki z zakresu gospodarki komunalnej, a koszty działalności pokrywa - co do zasady - z przychodów własnych, z możliwością wspierania dotacjami z budżetu jednostki samorządu terytorialnego.

Z treści powołanych wyżej przepisów art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy wynika, że jednostka organizacyjna wykonująca we własnym imieniu i na własny rachunek czynności spełniające definicję działalności gospodarczej, określone w art. 15 ust. 2 ustawy, działa w charakterze podatnika.

Przymiot podatnika podatku od towarów i usług przypisany jest, oprócz osoby fizycznej czy prawnej, również wyodrębnionej jednostce organizacyjnej samodzielnie wykonującej działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy. Samodzielność gospodarcza w prowadzeniu działalności gospodarczej oznacza możliwość podejmowania decyzji, a zarazem posiadanie odpowiedniego stopnia odpowiedzialności za podjęte decyzje, w tym za szkody poniesione wobec osób trzecich, jak również ponoszenie przez podmiot ryzyka gospodarczego.

Należy zwrócić uwagę na treść przepisów Dyrektywy 2006/112/WE Rady. Mianowicie zgodnie z art. 9 Dyrektywy 2006/112/WE Rady, podatnikiem jest każda osoba wykonująca samodzielnie i niezależnie od miejsca zamieszkania działalność gospodarczą bez względu na cel czy też rezultaty takiej działalności. Za działalność gospodarczą uznaje się w szczególności wykorzystywanie, w sposób ciągły, majątku rzeczowego lub wartości niematerialnych w celu uzyskania z tego tytułu dochodu. Określenie samodzielności w tym znaczeniu ma charakter obiektywny, co oznacza, że ustalenia czy dana jednostka działa "samodzielnie" należy dokonać na podstawie obiektywnych kryteriów, a nie w sposób o charakterze uznaniowym przez jednostkę nadrzędną dla danego podmiotu. Ponadto należy wskazać, że ustaleń tych należy dokonywać na gruncie przepisów ustawy o podatku od towarów i usług oraz przepisów wspólnotowych w oderwaniu od skutków konwencjonalnych na gruncie prawa cywilnego i przepisów samorządowych.

Jednym z kryteriów jest przede wszystkim ustalenie, czy dana jednostka ponosi ryzyko gospodarcze, czy też to ryzyko ponosi jednostka nadrzędna (por. pkt 35 wyroku TSUE w sprawie C-210/04). Kolejnym kryterium, według TSUE, decydującym o ustaleniu samodzielności, jest odpowiedzialność za szkody poniesione wobec osób trzecich (por. wyrok w sprawie C-202/90 pkt 15).

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jest jednostką organizacyjną Gminy, działającą w formie samorządowego zakładu budżetowego utworzonego na podstawie art. 9 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym.

Samorządowy Zakład Budżetowy Gospodarki Komunalnej i Mieszkaniowej jest zarejestrowany jako czynny podatnik podatku od towarów i usług, samodzielnie rozlicza podatek VAT, składa miesięczne deklaracje VAT-7. Zakład, zgodnie z zatwierdzonym statutem, prowadzi działalność określoną przepisami ustawy z dnia 20 grudnia 1996 r. o gospodarce komunalnej, potrzebami lokalnej społeczności oraz zleconą przez Burmistrza w szczególności w zakresie:

* administrowania i zarządzania przekazanym mieniem gminnym na terenie Miasta i Gminy; prowadzenia prac remontowych i ogólnobudowlanych;

* prowadzenia targowiska;

* wywożenia nieczystości płynnych;

* bieżącego utrzymania dróg gminnych, placów i parkingów;

* zarządzania cmentarzami.

Zakład stanowi jedną z form wykonywania zadań z zakresu gospodarki komunalnej przez Gminę, co wynika z ustawy o gospodarce komunalnej. W zakresie działania samorządowego zakładu budżetowego pozostaje m.in. wykonywanie zleconych przez Gminę jej zadań własnych, tj.:

* zlecone przez Gminę usługi remontowo-budowlane w budynkach świetlic wiejskich, Urzędu Gminy itp.;

* remont gminnych przystanków autobusowych;

* odkrzaczanie dróg gminnych, koszenie poboczy;

* odśnieżanie.

Zakład za ww. zlecone usługi wystawia na Gminę faktury VAT z zastosowaniem właściwej stawki VAT, tj. 8% lub 23% w zależności od wykonanej usługi.

Na tle powyższego Zakład ma wątpliwości dotyczące ustalenia, czy wykonywane przez samorządowy zakład budżetowy, zlecone przez Gminę, jej zadania własne, np. koszenie poboczy, usługi remontowo-budowlane, odśnieżanie dróg podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług oraz czy wykonywane czynności zobowiązują samorządowy zakład budżetowy do wystawiania faktur VAT z właściwą stawką VAT, tj. 8% lub 23% na rzecz Gminy, czy można je rozliczać wystawiając np. notę księgową.

Odnosząc do kwestii opodatkowania transakcji dokonywanych pomiędzy Zakładem, a Gminą należy mieć na uwadze wskazane już przepisy art. 5 ust. 1 pkt 1 i art. 8 ust. 1 ustawy.

Wynika z nich, że aby dana transakcja podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług muszą zostać spełnione następujące warunki:

* zaistnienie samego świadczenia;

* świadczenie musi być dokonywane przez podatnika na czyjąś rzecz;

* świadczenie musi mieć charakter odpłatny.

Wobec powyższego musi istnieć bezpośredni związek pomiędzy świadczoną usługą i przekazanym za nią wynagrodzeniem.

Biorąc pod uwagę powołane przepisy oraz opis sprawy należy stwierdzić, że przedstawiona we wniosku sytuacja nosi znamiona odpłatnego świadczenia usług, podlegającego opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Należy również zaznaczyć, że stopień zależności Wnioskodawcy od Gminy nie może automatycznie przesądzać o braku możliwości uznania wykonywania zadań własnych Gminy zleconych Wnioskodawcy za podlegające - jako świadczone usługi - opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Wnioskodawca co prawda wykonuje czynności związane z realizacją zadań własnych Gminy wynikające z zatwierdzonego statusu, jednakże czynności te wykonuje na rzecz Gminy - jak wynika z opisu sprawy - jako odrębny podmiot posiadający status zarejestrowanego, czynnego podatnika podatku od towarów i usług. Ponadto za realizację ww. czynności - jak wynika z okoliczności sprawy - otrzymuje określone wynagrodzenie.

Zatem czynności wykonywane przez Wnioskodawcę na rzecz Gminy (np. koszenie poboczy, usługi remontowo-budowlane, odśnieżanie dróg), za które otrzymuje wynagrodzenie, stanowią usługi w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy, zatem podlegają opodatkowaniu tym podatkiem na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Odnosząc się natomiast do kwestii udokumentowania opisanych czynności wskazać należy, że na mocy art. 106a ustawy, przepisy niniejszego rozdziału stosuje się do:

Zgodnie z brzmieniem art. 106b ust. 1 pkt 1 ustawy, podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem.

Przez sprzedaż - w myśl art. 2 pkt 22 ustawy - należy rozumieć odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Z ww. przepisów wynika zatem, że podmiot, który wykonuje czynności podlegające opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług jest zobowiązany do wystawienia faktury.

Mając na uwadze powołane powyżej przepisy prawa na tle przedstawionego opisu sprawy należy wskazać, że skoro - ja wcześniej rozstrzygnięto - w opisanych okolicznościach mamy do czynienia z czynnościami opodatkowanymi, Wnioskodawca winien w celu prawidłowego udokumentowania świadczonych na rzecz Gminy usług wystawić fakturę, zgodnie z art. 106b ustawy.

Jednakże, w tym miejscu należy zauważyć, że w dniu 29 września 2015 r. zapadł wyrok Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej w sprawie C-276/14, zgodnie z którym gminna jednostka organizacyjna, której działalność nie spełnia kryterium samodzielności w rozumieniu art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE, nie może być uznana za podatnika podatku od wartości dodanej odrębnie od gminy, w której skład jednostka ta wchodzi.

Równocześnie na tle obecnej ustawy o podatku od towarów i usług w dniu 26 października 2015 r. Naczelny Sąd Administracyjny w uchwale siedmiu sędziów (sygn. akt I FSP 4/15) wskazał na orzeczenie TSUE z 29 września 2015 r. w sprawie C-276/14 Gmina Wrocław i podkreślił, że w wyroku tym TSUE udzielił bardzo szczegółowych wskazówek dotyczących warunków, jakie muszą spełniać publiczne jednostki organizacyjne, aby mogły one być uznane za podatników VAT czynnych, tj. działanie we własnym imieniu i na własny rachunek, ponoszenie ryzyka gospodarczego, brak hierarchicznego podporządkowania, itp.

W związku z tym, NSA wskazał, że pomimo większego niż jednostki budżetowe stopnia samodzielności zakładu budżetowego, nie może on być uznany za odrębnego od Gminy podatnika VAT, nie spełnia bowiem ww. warunków - nie jest wystarczająco samodzielny. Jednocześnie NSA zaznaczył, że dotychczasowe orzecznictwo NSA w tej materii należy uznać za nieaktualne.

Jednakże, aby zapewnić samorządom czas na przygotowanie się do nowego modelu rozliczeń w dniu 29 września 2015 r. Ministerstwo Finansów wydało komunikat w sprawie objętej wyrokiem TSUE, w którym wskazano, że stosowany model rozliczeń może być kontynuowany do połowy 2016 r. W dniu 16 grudnia 2015 r. Ministerstwo Finansów wprowadziło zmianę do komunikatu polegającą na przedłużeniu terminu ostatecznej centralizacji na dzień 1 stycznia 2017 r.

Z wniosku wynika, że Samorządowy Zakład Budżetowy Gospodarki Komunalnej i Mieszkaniowej jest odrębnym od Gminy, zarejestrowanym, czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług.

Biorąc powyższe pod uwagę, w odpowiedzi na zadane pytanie, należy stwierdzić, że wykonywane przez Wnioskodawcę - samorządowy zakład budżetowy, będący odrębnym od Gminy zrejestrowanym, czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług - zlecone przez Gminę jej zadania własne, np. koszenie poboczy, usługi remontowo-budowlane, odśnieżanie dróg stanowią usługi w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy, tym samym podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy. Wnioskodawca świadczone na rzecz Gminy usługi obowiązany jest na podstawie art. 106b ustawy udokumentować fakturą, z zastosowaniem właściwej dla danej usługi stawki podatku.

Tut. Organ zaznacza, że rozstrzygnięcie w rozpatrywanej sprawie będzie nieaktualne, o ile Gmina zgodnie z wnioskami płynącymi z ww. wyroku TSUE w sprawie C-276/14 oraz uchwały sygn. akt I FSP 4/15 dokona "scentralizowania" w zakresie rozliczeń w podatku od towarów i usług, tj. będzie rozliczać cały podatek należny, jak i podatek naliczony powstały w wyniku działań realizowanych przez swoje jednostki organizacyjne.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.