ILPP1/4512-1-735/15-2/MD

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613, z późn. zm.) oraz § 6 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 30 września 2015 r. (data wpływu 6 października 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie obowiązku ujmowania dla celów VAT faktur korygujących otrzymanych po dniu podziału dotyczących towarów i usług nabytych przez Spółkę Dzieloną przed dniem podziału i związanych z przejętym ZCP - jest prawidłowe.

W dniu 6 października 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie obowiązku ujmowania dla celów VAT faktur korygujących otrzymanych po dniu podziału dotyczących towarów i usług nabytych przez Spółkę Dzieloną przed dniem podziału i związanych z przejętym ZCP.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca prowadzi działalność m.in. w zakresie leasingu rzeczy ruchomych (w tym maszyn, urządzeń i pojazdów samochodowych).

W roku 2014 Wnioskodawca nabył - w drodze umowy sprzedaży - akcje w innej spółce akcyjnej (dalej "Spółka Dzielona"), która również prowadziła m.in. działalność w zakresie leasingu rzeczy ruchomych.

W związku z tym, że zakresy działalności gospodarczej Wnioskodawcy oraz Spółki Dzielonej częściowo się pokrywały, w dniu 1 czerwca 2015 r. przeprowadzony został podział przez wydzielenie Spółki Dzielonej. W ramach podziału, część majątku Spółki Dzielonej (dalej "Pion Leasingowy"), stanowiąca zorganizowaną część przedsiębiorstwa (dalej "ZCP") w rozumieniu art. 2 pkt 27e ustawy o VAT, została przeniesiona na Wnioskodawcę (tekst jedn.: w trybie art. 529 § 1 pkt 4 Kodeksu spółek handlowych). Jednocześnie, majątek pozostający w Spółce Dzielonej również stanowił ZCP w rozumieniu wskazanego powyżej przepisu.

Z dniem wydzielenia, Spółka wstąpiła we wszelkie przewidziane w przepisach prawa podatkowego prawa i obowiązki Spółki Dzielonej pozostające w związku z przydzielonymi Jej w planie podziału składnikami majątku Pionu Leasingowego.

W związku z faktem, że obecnie do Spółki spływają faktury korygujące związane z towarami i usługami nabytymi przez Spółkę Dzieloną przed dniem podziału, lecz przypisanymi do przejętego Pionu Leasingowego, Spółka powzięła wątpliwości odnośnie do prawidłowego ujęcia tych dokumentów dla potrzeb VAT.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy Wnioskodawca powinien ujmować w prowadzonych rozliczeniach VAT faktury korygujące otrzymane po dniu podziału, dotyczące towarów i usług nabytych przez Spółkę Dzieloną przed dniem podziału, lecz związanych ze składnikami majątku Pionu Leasingowego przejętego przez Wnioskodawcę.

Zdaniem Wnioskodawcy, Spółka powinna ujmować w prowadzonych rozliczeniach podatkowych VAT faktury korygujące otrzymane po dniu podziału, dotyczące towarów i usług nabytych przez Spółkę Dzieloną przed dniem podziału, lecz związanych ze składnikami majątku Pionu Leasingowego przejętego przez Wnioskodawcę.

Ogólne zasady ujmowania faktur korygujących.

Zgodnie z art. 86 ust. 19a ustawy o VAT, w przypadku, gdy nabywca towaru lub usługi otrzymał fakturę korygującą zmniejszającą podstawę opodatkowania oraz kwotę podatku należnego (tzw. korekta in minus), jest on obowiązany do ujęcia jej, tj. zmniejszenia kwoty podatku naliczonego, w rozliczeniu za okres, w którym tę fakturę korygującą otrzymał. Jeżeli podatnik nie obniżył kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego określonego w fakturze, której korekta dotyczy, a prawo do takiego obniżenia mu przysługuje, zmniejszenie kwoty podatku naliczonego uwzględnia się w rozliczeniu za okres, w którym podatnik dokonuje tego obniżenia.

Przywołana powyżej regulacja art. 86 ust. 19a ustawy o VAT odnosi się wyłącznie do zasad ujmowania w prowadzonych rozliczeniach VAT faktur korygujących zmniejszających podstawę opodatkowania i kwotę podatku należnego (korekta in minus).

Równocześnie przepisy ustawy o VAT nie odnoszą się bezpośrednio do zasad ujmowania faktur korygujących zwiększających podstawę opodatkowania i kwotę podatku należnego (faktury korygujące in plus). Z uwagi na brak przepisów szczególnych w tym zakresie, zdaniem Wnioskodawcy, zastosowanie powinny znaleźć reguły ogólne dotyczące zasad ujmowania w czasie otrzymywanych faktur zakupowych.

W tym względzie, zgodnie z art. 86 ust. 10 ustawy o VAT, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego powstaje w rozliczeniu za okres, w którym w odniesieniu do nabytych lub importowanych przez podatnika towarów i usług powstał obowiązek podatkowy. Ponadto, formalnym warunkiem powstania prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego jest otrzymanie przez podatnika faktury VAT (zgodnie z art. 86 ust. 10b ustawy o VAT).

Prawidłowość stanowiska Wnioskodawcy w tym zakresie potwierdza przykładowo treść interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 15 października 2014 r. (sygn. IPPP2/443-732/14-2/KBr), z dnia 15 września 2014 r. (sygn. IPPP1/443-727/142/EK), czy też z dnia 12 maja 2011 r. (sygn. IPPP1-443-285/11-4/EK).

Sukcesja podatkowa w zakresie ujmowania faktur korygujących.

Wskazane powyżej regulacje ustawy o VAT, dotyczące ogólnych zasad ujmowania w rozliczeniach faktur korygujących, nie odnoszą się wprost do zasad ujmowania otrzymywanych faktur korygujących, dotyczących nabytych aktywów, które zostały przeniesione na inny podmiot na skutek podziału przez wydzielenie. W związku z tym dla potrzeb ustalenia podmiotu zobowiązanego do ujęcia faktur korygujących - zdaniem Wnioskodawcy - należy sięgnąć do regulacji ogólnych dotyczących zasad sukcesji podatkowej.

W tym zakresie, zgodnie z art. 93c § 1 Ordynacji podatkowej, osoby prawne powstałe w wyniku podziału wstępują z dniem wydzielenia we wszelkie przewidziane w przepisach prawa podatkowego prawa i obowiązki osoby prawnej dzielonej pozostające w związku z przydzielonymi im w planie podziału składnikami majątku. Powyższy przepis stosuje się, jeżeli majątek przejmowany na skutek podziału, a przy podziale przez wydzielenie - także majątek osoby prawnej dzielonej, stanowi zorganizowaną część przedsiębiorstwa (stosownie do art. 93c § 2 Ordynacji podatkowej).

Powołane uregulowanie jest wyrazem tzw. zasady sukcesji ograniczonej (częściowej), zgodnie z którą spółka przejmująca jest następcą podatkowym spółki dzielonej, ale tylko w takim zakresie, w jakim prawa i obowiązki podatkowe pozostają w związku z przydzielonymi im w planie podziału składnikami majątku.

W świetle przywołanych powyżej regulacji ustawy o VAT, biorąc pod uwagę, że otrzymywane faktury korygujące odnoszą się do towarów i usług, które weszły w skład Pionu Leasingowego, nie budzi wątpliwości Wnioskodawcy, że zobowiązana do ujęcia faktur korygujących (zarówno faktur korygujących in plus, jak i in minus) powinna być Spółka, która na skutek dokonanego podziału przez wydzielenie stała się sukcesorem podatkowym w odniesieniu do aktywów przypisanych do Pionu Leasingowego.

W związku z powyższym, ujęcie faktur korygujących otrzymanych przez Spółkę po dniu podziału powinno zostać dokonane przez Wnioskodawcę, który jest sukcesorem Spółki Dzielonej w odniesieniu do aktywów przypisanych do Pionu Leasingowego.

Prawidłowość stanowiska Wnioskodawcy w tym zakresie znajduje potwierdzenie w treści interpretacji indywidualnych organów podatkowych. Przykładowo w interpretacji indywidualnej z dnia 14 stycznia 2015 r. (sygn. IBPP3/4512-20/15/EJ) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach uznał, że "faktury zakupowe korygujące (zarówno zmniejszające, jak i zwiększające podatek naliczony) - dotyczące działalności Spółki Przejmującej i przejętej zorganizowanej części przedsiębiorstwa, będą otrzymane w dniu lub po dniu podziału to wówczas uprawnionym do odliczenia będzie Spółka Przejmująca". Podobne stanowisko zostało zaprezentowane w znanych Wnioskodawcy interpretacjach indywidualnych Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 29 grudnia 2010 r. (sygn. IBPP1/443-1224/10/BM) oraz z dnia 29 grudnia 2014 r. (sygn. IBPP2/443-1282/14/ICz).

Reasumując, zdaniem Wnioskodawcy, Spółka powinna ujmować w prowadzonych rozliczeniach podatkowych VAT faktury korygujące otrzymane po dniu podziału, dotyczące towarów i usług nabytych przez Spółkę Dzieloną przed dniem podziału, lecz związanych ze składnikami majątku Pionu Leasingowego przejętego przez Wnioskodawcę.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Na wstępie należy zauważyć, że stosownie do art. 14b § 1 ustawy - Ordynacja podatkowa, minister właściwy do spraw finansów publicznych na wniosek zainteresowanego, wydaje w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną), a zatem niniejsza interpretacja rozstrzyga wyłącznie w zakresie skutków prawnopodatkowych dla Wnioskodawcy.

Zagadnienie sukcesji podatkowej w polskim prawie regulują przepisy zawarte w art. 93-93e ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613, z późn. zm.).

W przepisach tych ustawodawca przedstawił katalog sytuacji, w których zachodzi sukcesja podatkowa, tj. sukcesja praw i obowiązków następców prawnych oraz podmiotów przekształcanych.

Zgodnie z art. 93 § 1 Ordynacji podatkowej, osoba prawna zawiązana (powstała) w wyniku łączenia się:

- wstępuje we wszelkie przewidziane w przepisach prawa podatkowego prawa i obowiązki każdej z łączących się osób lub spółek.

W myśl art. 93 § 2 ww. ustawy, przepis § 1 stosuje się odpowiednio do osoby prawnej łączącej się przez przejęcie:

W świetle art. 93c § 1 ustawy - Ordynacja podatkowa, osoby prawne przejmujące lub osoby prawne powstałe w wyniku podziału wstępują, z dniem podziału lub z dniem wydzielenia, we wszelkie przewidziane w przepisach prawa podatkowego prawa i obowiązki osoby prawnej dzielonej pozostające w związku z przydzielonymi im, w planie podziału, składnikami majątku. Przepis § 1 stosuje się, jeżeli majątek przejmowany na skutek podziału, a przy podziale przez wydzielenie - także majątek osoby prawnej dzielonej, stanowi zorganizowaną część przedsiębiorstwa (art. 93c § 2 Ordynacji podatkowej).

Z cytowanych przepisów prawa wynika, że w przypadku podziału osoby prawnej następuje sukcesja jej praw i obowiązków. Zakres sukcesji związany jest z przydzielonymi w planie podziału składnikami majątku. Warunkiem sukcesji jest, aby majątek przejmowany na skutek podziału, a przy podziale przez wydzielenie - także majątek osoby prawnej dzielonej, stanowił zorganizowaną część przedsiębiorstwa.

Nadmienić przy tym należy, że zgodnie z art. 93e Ordynacji podatkowej, przepisy art. 93-93d stosuje się w zakresie, w jakim odrębne ustawy, umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania oraz inne ratyfikowane umowy międzynarodowe, których stroną jest Rzeczpospolita Polska, nie stanowią inaczej. Oznacza to, że aby określić zakres przejmowanych przez następcę prawnego praw i obowiązków, należy dokonać oceny nie tylko przepisów Ordynacji podatkowej, ale także innych aktów prawnych.

Zagadnienie podziału spółek jest uregulowane w tytule IV dziale II ustawy z dnia 15 września 2000 r. - Kodeks spółek handlowych (Dz. U. z 2013 r. poz. 1030, z późn. zm.), zwanej dalej k.s.h.

W treści art. 529 § 1 k.s.h. wyróżniono cztery sposoby dokonania podziału spółek kapitałowych.

Jednym z nich jest, zgodnie z pkt 4 tego przepisu, podział przez przeniesienie części majątku spółki dzielonej na istniejącą spółkę lub spółkę nowo zawiązaną (podział przez wydzielenie).

Do podziału przez wydzielenie stosuje się przepisy o podziale spółek dotyczące odpowiednio spółki przejmującej lub spółki nowo zawiązanej (art. 529 § 2 k.s.h.). Podział przez wydzielenie jest instytucją prawa handlowego będącą jedną z form restrukturyzacji, polegającą na rozdrobnieniu majątku spółki dzielonej, które polega na przekazaniu składników majątkowych (pasywów i aktywów) spółki dzielonej bez przeprowadzenia likwidacji, do spółek nowo tworzonych. Instytucję podziału spółek regulują przepisy art. 528-550 k.s.h.

Stosownie do art. 531 § 1 k.s.h., spółki przejmujące lub spółki nowo zawiązane powstałe w związku z podziałem wstępują z dniem podziału bądź z dniem wydzielenia w prawa i obowiązki spółki dzielonej, określone w planie podziału. Na spółkę przejmującą lub spółkę nowo zawiązaną powstałą w związku z podziałem przechodzą z dniem podziału bądź z dniem wydzielenia w szczególności zezwolenia, koncesje oraz ulgi, pozostające w związku z przydzielonymi jej w planie podziału składnikami majątku spółki dzielonej, a które zostały przyznane spółce dzielonej, chyba że ustawa lub decyzja o udzieleniu zezwolenia, koncesji lub ulgi stanowi inaczej (art. 531 § 2 k.s.h.).

Przepis art. 532 § 1 k.s.h. wprost stanowi, że do podziału spółki stosuje się odpowiednio przepisy dotyczące powstania właściwego typu spółki przejmującej albo nowo zawiązanej, z wyłączeniem przepisów o wkładach niepieniężnych.

Istotą podziału przez wydzielenie w rozumieniu przepisów Kodeksu spółek handlowych jest to, że przy takim trybie podziału nie dochodzi do wniesienia aportu do nowo powstałej spółki.

Kluczową rolę w rozwiązaniu wskazanego we wniosku problemu odgrywa przepis art. 93c Ordynacji podatkowej w powiązaniu z art. 531 § 1 k.s.h. Z przepisów tych jednoznacznie wynika, że osoby prawne przejmujące lub osoby prawne powstałe w wyniku podziału wstępują, z dniem podziału lub z dniem wydzielenia, we wszelkie przewidziane w przepisach prawa podatkowego prawa i obowiązki osoby prawnej dzielonej pozostające w związku z przydzielonymi im, w planie podziału, składnikami majątku.

Jednakże podział przez wydzielenie ma szczególny charakter, ze względu na fakt, że spółka dzielona nie traci swojej podmiotowości prawnej, a jedynie zmniejsza swój majątek o część, która jest przenoszona do istniejącego podmiotu. Zatem następstwo prawne, w zakresie, o którym mowa powyżej, dotyczy tylko i wyłącznie określonej w planie podziału części przenoszonej na inny podmiot (sukcesja uniwersalna częściowa).

Należy również podkreślić, że przedmiotem sukcesji prawnopodatkowej przewidzianej w art. 93c Ordynacji podatkowej będą jedynie te prawa i obowiązki dzielonej osoby prawnej, które pozostają w związku z przydzielonymi sukcesorowi w planie podziału składnikami majątku. Przepis art. 93c Ordynacji podatkowej zakłada możliwość wyodrębnienia praw i obowiązków podatkowych związanych z poszczególnymi zorganizowanymi częściami majątku oraz że tak wyodrębnione zespoły praw i obowiązków są objęte sukcesją. Powyższy przepis wprowadza zatem do systemu podatkowego zasadę sukcesji podatkowej częściowej. Zgodnie z tą zasadą, w przypadku podziału przez wydzielenie, podmiot przejmujący wstępuje we wszystkie prawa i obowiązki podatkowe, które związane są z tą częścią majątku, która jest przejmowana. Należy jednak zwrócić uwagę na to, że w wyniku podziału przez wydzielenie przejmowane są prawa i obowiązki przewidziane w przepisach prawa podatkowego, ale pod warunkiem, że majątek przejmowany na skutek podziału, a także majątek osoby prawnej dzielonej stanowi zorganizowaną część przedsiębiorstwa (art. 93c § 2 Ordynacji podatkowej).

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca prowadzi działalność m.in. w zakresie leasingu rzeczy ruchomych (w tym maszyn, urządzeń i pojazdów samochodowych). W roku 2014 Wnioskodawca nabył - w drodze umowy sprzedaży - akcje w innej spółce akcyjnej, która również prowadziła m.in. działalność w zakresie leasingu rzeczy ruchomych. W związku z tym, że zakresy działalności gospodarczej Wnioskodawcy oraz Spółki Dzielonej częściowo się pokrywały, w dniu 1 czerwca 2015 r. przeprowadzony został podział przez wydzielenie Spółki Dzielonej. W ramach podziału, część majątku Spółki Dzielonej (Pion Leasingowy), stanowiąca zorganizowaną część przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 2 pkt 27e ustawy o VAT, została przeniesiona na Wnioskodawcę (tekst jedn.: w trybie art. 529 § 1 pkt 4 Kodeksu spółek handlowych). Jednocześnie, majątek pozostający w Spółce Dzielonej również stanowił ZCP w rozumieniu wskazanego powyżej przepisu. Z dniem wydzielenia, Spółka wstąpiła we wszelkie przewidziane w przepisach prawa podatkowego prawa i obowiązki Spółki Dzielonej pozostające w związku z przydzielonymi Jej w planie podziału składnikami majątku Pionu Leasingowego. W związku z faktem, że obecnie do Spółki spływają faktury korygujące związane z towarami i usługami nabytymi przez Spółkę Dzieloną przed dniem podziału, lecz przypisanymi do przejętego Pionu Leasingowego, Spółka powzięła wątpliwości odnośnie do prawidłowego ujęcia tych dokumentów dla potrzeb VAT.

Przy tak przedstawionym opisie sprawy wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą obowiązku ujmowania dla celów VAT faktur korygujących otrzymanych po dniu podziału dotyczących towarów i usług nabytych przez Spółkę Dzieloną przed dniem podziału i związanych z przejętym ZCP.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Z kolei przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się - na podstawie art. 8 ust. 1 ustawy - każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

Towarami, w rozumieniu art. 2 pkt 6 ustawy, są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Kwestie dotyczące odliczenia podatku naliczonego zostały uregulowane w Dziale IX ustawy.

W świetle art. 86 ust. 1 ustawy, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Stosownie do art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Zgodnie z art. 86 ust. 10 ustawy, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego powstaje w rozliczeniu za okres, w którym w odniesieniu do nabytych lub importowanych przez podatnika towarów i usług powstał obowiązek podatkowy.

Na mocy art. 86 ust. 19a ustawy, w przypadku gdy nabywca towaru lub usługi otrzymał fakturę korygującą, o której mowa w art. 29a ust. 13 i 14, jest on zobowiązany do zmniejszenia kwoty podatku naliczonego w rozliczeniu za okres, w którym tę fakturę korygującą otrzymał. Jeżeli podatnik nie obniżył kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego określonego na fakturze, której korekta dotyczy, a prawo do takiego obniżenia mu przysługuje, zmniejszenie kwoty podatku naliczonego uwzględnia się w rozliczeniu za okres, w którym podatnik dokonuje tego obniżenia.

Na podstawie art. 86 ust. 11 ustawy, jeżeli podatnik nie dokonał obniżenia kwoty podatku należnego w terminach określonych w ust. 10, 10d i 10e, może obniżyć kwotę podatku należnego w deklaracji podatkowej za jeden z dwóch następnych okresów rozliczeniowych.

Należy zauważyć, że w przypadku faktur korygujących podatek naliczony należy stosować te same zasady rozliczeń co przy fakturach pierwotnych, uregulowane w art. 86 ust. 19a ustawy.

Co do zasady podatek naliczony na podstawie faktury korygującej może skorygować ten podatnik, dla którego została wystawiona faktura i faktura korygująca. Jednakże wskutek sukcesji uniwersalnej częściowej (sukcesji podatkowej), zgodnie z art. 93c Ordynacji podatkowej, to nowa spółka przejmie obowiązki i prawa spółki dzielonej związane z rozliczaniem podatku naliczonego.

Z kolei, prawo do obniżenia powstaje w rozliczeniu za okres, w którym w odniesieniu do nabytych lub importowanych przez podatnika towarów i usług powstał obowiązek podatkowy.

W świetle powołanych przepisów, podmiot powstały w wyniku podziału przez wydzielenie przejmuje prawa i obowiązki podatkowe podmiotu dzielonego dotyczące składników majątkowych stanowiących zorganizowaną część przedsiębiorstwa.

Zatem, o ile faktury korygujące zakupy mają związek z działalnością Wnioskodawcy i z przejętą zorganizowaną częścią przedsiębiorstwa - Pionem Leasingowym, a nie z czynnościami opodatkowanymi w Spółce Dzielonej, wówczas otrzymane faktury VAT korygujące - dotyczące działalności wydzielonej do Wnioskodawcy, nie stanowią prawa do odliczenia VAT naliczonego i nie podlegają odliczeniu przez Spółkę Dzieloną.

W konsekwencji jeśli faktury zakupowe korygujące (zarówno zmniejszające, jak i zwiększające podatek naliczony) - dotyczące działalności Wnioskodawcy i przejętej zorganizowanej części przedsiębiorstwa, tj. Pionu Leasingowego, będą otrzymane w dniu lub po dniu podziału, to wówczas uprawnionym do odliczenia będzie Zainteresowany.

Mając zatem na uwadze opis stanu faktycznego oraz obowiązujące przepisy prawne stwierdzić należy, że faktury korygujące otrzymane po dniu podziału, dotyczące towarów i usług nabytych przez Spółkę Dzieloną przed dniem podziału, lecz związanych ze składnikami majątku Pionu Leasingowego przejętego przez Wnioskodawcę i stanowiącego zorganizowaną część przedsiębiorstwa, powinny być ujmowane w prowadzonych rozliczeniach VAT przez Zainteresowanego.

Tutejszy Organ informuje ponadto, że wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie przedstawione w opisie sprawy, które nie zostały objęte pytaniem, tj.m.in. ocena, czy wydzielona część majątku jest zorganizowaną częścią przedsiębiorstwa, nie mogą być zgodnie z art. 14b § 1 ustawy - Ordynacja podatkowa - rozpatrzone.

Należy zauważyć również, że stosownie do przepisu art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Należy zatem zaznaczyć, że wydając przedmiotową interpretację tut. Organ oparł się na wynikającym z treści wniosku opisie stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swą aktualność.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.