ILPP1/4512-1-733/15-2/AP

Na podstawie art. 14b § I i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613, z późn. zm.) oraz § 6 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 1 października 2015 r. (data wpływu 5 października 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania wycofania z majątku przedsiębiorstwa lokalu użytkowego i przekazania go do majątku prywatnego w celu świadczenia usług wynajmu - jest prawidłowe.

W dniu 5 października 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania wycofania z majątku przedsiębiorstwa lokalu użytkowego i przekazania go do majątku prywatnego w celu świadczenia usług wynajmu.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą od 11 czerwca 2012 r. (...), w zakresie sprzedaży detalicznej kwiatów i zniczy. Obecnie Wnioskodawca dochody rozlicza na zasadach ogólnych, prowadzi podatkową księgę przychodów i rozchodów, jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług VAT. Przed rozpoczęciem działalności w październiku 2011 r., na podstawie aktu notarialnego, bez faktury VAT Wnioskodawca zakupił lokal mieszkalny wraz z udziałem we wspólnych częściach budynku w prawie użytkowania wieczystego gruntu. W lokalu tym, po uzyskaniu pozwolenia Wnioskodawca wykonał roboty budowlane zmieniające sposób użytkowania. Lokal mieszkalny został przekwalifikowany na lokal usługowy (kwiaciarnię), w budynku mieszkalnym wielorodzinnym. Z dniem rozpoczęcia działalności lokal ten (już jako lokal użytkowy) został wprowadzony do działalności gospodarczej oraz wpisany do wykazu środków trwałych. Wnioskodawca wybrał formę opodatkowania dochodów - ryczałt od przychodów ewidencjonowanych. Wartość lokalu została przyjęta wg ceny zakupu z aktu notarialnego, bez powiększenia o prace budowlane (Wnioskodawca nie zbierał faktur, wydatki były poniesione przed rozpoczęciem działalności). Od dnia rozpoczęcia działalności gospodarczej Wnioskodawca korzystał ze zwolnienia podmiotowego od VAT. W roku 2013 po przekroczeniu obrotu 150 000 zł - od 13 czerwca 2013 r. - Wnioskodawca stał się czynnym podatnikiem podatku VAT. Od stycznia 2014 r. Wnioskodawca zmienił formę opodatkowania - wybrał zasady ogólne i prowadzi podatkową księgę przychodów i rozchodów. Lokal został przeniesiony z wykazu środków trwałych do ewidencji środków trwałych, a amortyzację zalicza się w koszty. Od maja 2015 r. Wnioskodawca nie prowadzi sprzedaży w tym lokalu, tylko jako handel obwoźny, a lokal został wynajęty osobie fizycznej prowadzącej działalność gospodarczą (kwiaciarnię). Wnioskodawca dokonał zmiany wpisu do ewidencji działalności gospodarczej rozszerzając zakres działalności o wynajem nieruchomości, za który wystawia fakturę VAT ze stawką podatku 23%.

Wnioskodawca zamierza wycofać lokal z działalności gospodarczej i przekazać go na cele osobiste z przeznaczeniem do dalszego (kontynuacji) wynajmu. Przychód z wynajmu na gruncie podatku dochodowego byłby traktowany wówczas jako odrębne źródło przychodów z możliwością wyboru zryczałtowanego podatku dochodowego. W dalszej przyszłości Wnioskodawca zamierza zlikwidować działalność gospodarczą.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Jakie konsekwencje w podatku od towarów i usług (VAT) spowoduje czynność przeniesienia lokalu użytkowego z ewidencji Firmy i wynajmowanego w prowadzonej działalności gospodarczej, do ewidencji wynajmu poza działalnością gospodarczą.

Zdaniem Wnioskodawcy, czynność przeniesienia lokalu użytkowego z ewidencji Firmy i wynajmowanego w prowadzonej działalności gospodarczej do ewidencji wynajmu poza działalnością gospodarczą nie będzie rodziła żadnych konsekwencji w podatku od towarów i usług.

Zdaniem Zainteresowanego, nie będzie miał tu zastosowania art. 7 ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług. Lokal - w przyszłości - mimo wycofania go z ewidencji Firmy i przekazania go do majątku osobistego, nie będzie wykorzystany na cele prywatne, lecz w związku z przeznaczeniem go do dalszego wynajmu, będzie nadal wykorzystywany do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem VAT.

Najem spełnia określoną w art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług definicję działalności gospodarczej, jeżeli wykonywany jest w sposób ciągły dla celów zarobkowych, bez względu na to, czy najem będzie prowadzony w ramach działalności gospodarczej, czy jako odrębne źródło przychodów. Stosownie do treści art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel i rezultat takiej działalności.

W konsekwencji "prywatny najem" lokalu stanowi odpłatne świadczenie usług, o którym mowa w art. 8 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, i podlega opodatkowaniu tym podatkiem na mocy przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 tej ustawy.

Wnioskodawca twierdzi, że będzie w dalszym ciągu występował w roli podatnika podatku od towarów i usług prowadzącego działalność gospodarczą. Zainteresowany nadal będzie czynnym podatnikiem VAT, a z tytułu obrotów nie spełnia warunku do wyboru prawa do zwolnienia od VAT. Lokal nadal będzie wykorzystywany do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem VAT, będą wystawiane faktury VAT, a czynność wynajmu lokalu będzie opodatkowana stawką VAT 23%.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez towary - na podstawie art. 2 pkt 6 ustawy - rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Natomiast przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się - w świetle art. 8 ust. 1 ustawy - każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ustawy (...).

Aby uznać dane świadczenie za odpłatne, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a odbiorcą, a w zamian za wykonanie usługi powinno zostać wypłacone wynagrodzenie. Musi istnieć bezpośredni związek pomiędzy świadczoną usługą i przekazanym za nią wynagrodzeniem. Oznacza to, że z danego stosunku prawnego, na podstawie którego wykonywana jest usługa, musi wynikać wyraźna, bezpośrednia korzyść na rzecz świadczącego usługę.

W powyższym przepisie przyjęto generalną zasadę, że usługami są wszelkie odpłatne świadczenia, niebędące dostawą towarów. Stąd też stwierdzić należy, że definicja "świadczenia usług" ma charakter dopełniający definicję "dostawy towarów" i jest wyrazem realizacji zasady powszechności opodatkowania podatkiem od towarów i usług, transakcji wykonywanych przez podatników w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.

W przytoczonych przepisach została zrealizowana zasada powszechności opodatkowania wyrażona w art. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.Urz.UE. L Nr 347, poz. 1, z późn. zm.). Definicja świadczenia usług stanowi dopełnienie definicji dostawy towarów i tym samym opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają wszystkie czynności odpłatnego obrotu profesjonalnego.

Z treści powołanego wyżej przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy jednoznacznie wynika, że dostawa towarów i świadczenie usług, co do zasady podlegają opodatkowaniu VAT jedynie wówczas, gdy czynności te są wykonywane odpłatnie (za wynagrodzeniem). Jednocześnie ustawodawca zrównał niektóre dostawy towarów i świadczenia usług wykonywane nieodpłatne z odpłatną dostawą towarów i odpłatnym świadczeniem usług, a więc z czynnościami, które podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT.

Jak stanowi art. 7 ust. 2 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się również przekazanie nieodpłatnie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa, w szczególności:

- jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych.

Z przytoczonego przepisu wynika zatem, że opodatkowaniu VAT podlega generalnie każde nieodpłatne przekazanie towaru należącego do przedsiębiorstwa, z którym wiąże się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, o ile podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu tych towarów, ich imporcie lub wytworzeniu tych towarów lub ich części składowych. Natomiast zużycie towarów podlega opodatkowaniu tylko wówczas, gdy dokonywane jest na rzecz podmiotów i na cele wymienione w art. 7 ust. 2 pkt 1 ustawy, pod warunkiem, że przysługiwało prawo do odliczania podatku naliczonego.

Jeżeli natomiast podatnik nie miał prawa do odliczenia kwoty podatku naliczonego, to wszelkie przekazanie lub zużycie towarów bez wynagrodzenia (nieodpłatne przekazania), pozostaje neutralne podatkowo (podatnik nie musi dokonać ich opodatkowania).

Nie każda jednak czynność stanowiąca dostawę towarów w rozumieniu art. 5 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem musi być wykonana przez podatnika.

Stosownie do treści art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza - według ust. 2 powołanego artykułu - obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Na podstawie art. 659 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 2014 r. poz. 121, z późn. zm.), przez umowę najmu wynajmujący zobowiązuje się oddać najemcy rzecz do używania przez czas oznaczony lub nieoznaczony, a najemca zobowiązuje się płacić wynajmującemu umówiony czynsz, przy czym - jak wynika z § 2 tego samego artykułu - czynsz może być oznaczony w pieniądzach lub w świadczeniach innego rodzaju.

Najem jest więc umową dwustronnie zobowiązującą i wzajemną, odpowiednikiem świadczenia wynajmującego, polegającego na oddaniu rzeczy do używania, jest świadczenie najemcy, polegające na płaceniu umówionego czynszu. Zatem oddanie w ramach umowy najmu osobie trzeciej nieruchomości skutkuje uzyskiwaniem korzyści majątkowej po stronie podmiotu dokonującego wynajmu.

Na mocy art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Natomiast w oparciu o art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i ust. 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Jednakże zarówno w treści ustawy, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy, zwalnia się od podatku usługi w zakresie wynajmowania lub wydzierżawiania nieruchomości o charakterze mieszkalnym lub części nieruchomości, na własny rachunek, wyłącznie na cele mieszkaniowe.

Zatem ze zwolnienia od podatku od towarów i usług korzysta wyłącznie świadczenie usług wynajmu nieruchomości na cele mieszkaniowe. Zastosowanie zwolnienia jest uzależnione od spełnienia przesłanek obiektywnych dotyczących charakteru wynajmowanego lokalu (lokal mieszkalny) oraz subiektywnych dotyczących przeznaczenia wynajmowanego lokalu (cel mieszkaniowy).

Wobec powyższego, zwolnione od podatku od towarów i usług są usługi w zakresie wynajmowania i dzierżawienia nieruchomości o charakterze mieszkalnym na własny rachunek, natomiast usługi w zakresie wynajmowania lub dzierżawienia nieruchomości o charakterze niemieszkalnym opodatkowane są stawką podatku w wysokości 23%.

Mając na uwadze powołane przepisy należy stwierdzić, że najem wypełnia określoną w art. 15 ust. 2 ustawy definicję działalności gospodarczej, jeżeli wykonywany jest w sposób ciągły dla celów zarobkowych (zawierane umowy najmu mają zazwyczaj długotrwały charakter, a uzyskiwane korzyści z tego tytułu są w zasadzie stałe), bez względu na to, czy najem jest prowadzony w ramach działalności gospodarczej, czy jako odrębne źródło przychodu w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W związku z tym, "prywatny" najem nieruchomości niemieszkalnych stanowi odpłatne świadczenie usług, o którym mowa w art. 8 ust. 1 ustawy i podlega opodatkowaniu tym podatkiem na mocy przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Z informacji zawartych we wniosku wynika, że Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą od 11 czerwca 2012 r., w zakresie sprzedaży detalicznej kwiatów i zniczy. Obecnie Wnioskodawca dochody rozlicza na zasadach ogólnych, prowadzi podatkową księgę przychodów i rozchodów, jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług VAT. Przed rozpoczęciem działalności w październiku 2011 r., na podstawie aktu notarialnego, bez faktury VAT Wnioskodawca zakupił lokal mieszkalny wraz z udziałem we wspólnych częściach budynku w prawie użytkowania wieczystego gruntu. W lokalu tym, po uzyskaniu pozwolenia Wnioskodawca wykonał roboty budowlane zmieniające sposób użytkowania. Lokal mieszkalny został przekwalifikowany na lokal usługowy (kwiaciarnię), w budynku mieszkalnym wielorodzinnym. Z dniem rozpoczęcia działalności lokal ten (już jako lokal użytkowy) został wprowadzony do działalności gospodarczej oraz wpisany do wykazu środków trwałych. Wnioskodawca wybrał formę opodatkowania dochodów - ryczałt od przychodów ewidencjonowanych. Wartość lokalu została przyjęta wg ceny zakupu z aktu notarialnego, bez powiększenia o prace budowlane (Wnioskodawca nie zbierał faktur, wydatki były poniesione przed rozpoczęciem działalności). Od dnia rozpoczęcia działalności gospodarczej Wnioskodawca korzystał ze zwolnienia podmiotowego od VAT. Od 13 czerwca 2013 r. po przekroczeniu obrotu 150 000 zł. Wnioskodawca stał się czynnym podatnikiem podatku VAT. Od stycznia 2014 r. Wnioskodawca zmienił formę opodatkowania - wybrał zasady ogólne i prowadzi podatkową księgę przychodów i rozchodów. Lokal został przeniesiony z wykazu środków trwałych do ewidencji środków trwałych, a amortyzację zalicza się w koszty. Od maja 2015 r. Wnioskodawca nie prowadzi sprzedaży w tym lokalu, tylko jako handel obwoźny, a lokal został wynajęty osobie fizycznej prowadzącej działalność gospodarczą (kwiaciarnię).Wnioskodawca dokonał zmiany wpisu do ewidencji działalności gospodarczej rozszerzając zakres działalności o wynajem nieruchomości, za który wystawia fakturę VAT ze stawką podatku 23%.

Wnioskodawca zamierza wycofać lokal z działalności gospodarczej i przekazać go na cele osobiste z przeznaczeniem do dalszego (kontynuacji) wynajmu. W dalszej przyszłości Wnioskodawca zamierza zlikwidować działalność gospodarczą.

Wątpliwości Wnioskodawcy w analizowanej sprawie dotyczą opodatkowania czynności wycofania z majątku przedsiębiorstwa lokalu użytkowego i przekazania go do majątku prywatnego w celu świadczenia usług wynajmu.

Mając na względzie powołane przepisy prawa oraz opisane zdarzenie przyszłe należy wskazać, że w rozpoznawanej sprawie w odniesieniu do lokalu użytkowego, który Zainteresowany ma zamiar dalej wynajmować (na zasadzie "najmu prywatnego" - poza prowadzoną działalnością), nie będzie miał zastosowania art. 7 ust. 2 pkt 1 ustawy, bowiem nie nastąpi tutaj dostawa towaru na cele osobiste Zainteresowanego. Jak wynika z opisu zdarzenia przyszłego lokal użytkowy po wycofaniu z działalności gospodarczej przeznaczony będzie do dalszego wynajmu i nadal będzie wykorzystywany przez Wnioskodawcę do wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Należy podkreślić, że Wnioskodawca oddając w najem składnik majątku (lokal użytkowy) po jego wycofaniu z ewidencji środków trwałych oraz po likwidacji działalności gospodarczej, nie utraci statusu podatnika podatku VAT w tym zakresie. Powyższe wynika z faktu, że oddanie przedmiotowego lokalu użytkowego w najem poza dotychczasową działalnością gospodarczą - na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług - de facto skutkować będzie wykonywaniem działalności gospodarczej (polegającej na wynajmie nieruchomości), zdefiniowanej w art. 15 ust. 2 ustawy oraz dokonywaniem czynności opodatkowanych (czynsz z tytułu najmu), określonych w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy. Jak bowiem wskazano wyżej, świadczenie usług najmu stanowi działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy i jest czynnością podlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT, jeśli tylko jest świadczone w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Podsumowując, czynność przeniesienia lokalu użytkowego z ewidencji Firmy i wynajmowanego w prowadzonej działalności gospodarczej do ewidencji wynajmu poza działalnością gospodarczą nie spowoduje powstania obowiązku podatkowego w zakresie podatku od towarów i usług.

Zaznaczenia wymaga, że organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Wnioskodawca ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Podkreślić należy, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki podatkowoprawne tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, interpretacja traci aktualność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego zdarzenia przyszłego lub zmiany stanu prawnego.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gorzowie Wielkopolskim, ul. Dąbrowskiego 13, 66-400 Gorzów Wielkopolski, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.