ILPP1/4512-1-707/15-4/AS

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613, z późn. zm.) oraz § 6 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu, działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z o.o., przedstawione we wniosku z dnia 20 września 2015 r. (data wpływu 24 września 2015 r.), uzupełnionym pismem z dnia 9 listopada 2015 r. (data wpływu 12 listopada 2015 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie korekty podatku naliczonego w związku z zaniechaniem inwestycji - jest prawidłowe.

W dniu 24 września 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie korekty podatku naliczonego w związku z zaniechaniem inwestycji. Wniosek został uzupełniony w dniu 12 listopada 2015 r. o doprecyzowanie opisu sprawy i opłatę.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Spółka (dalej również: Wnioskodawca, Podatnik) zamierza rozpocząć działalność budowlano-montażową. Odbiorcą usług będą różne podmioty (publiczne i/lub prywatne) w różnych częściach kraju.

Przedmiotem robót budowlano-montażowych będą maszty telekomunikacyjne (sieć masztów telekomunikacyjnych tworzących funkcjonalną całość), realizacja kontraktu odbywa się na zasadzie "projektuj i zbuduj". Oznacza to, że Podatnik ponosi koszty związane z zaprojektowaniem, wdrożeniem oraz wybudowaniem kilku masztów komunikacyjnych, przy czym wymagane jest, aby na każdy poszczególny maszt Podatnik uzyskał odrębne pozwolenie na budowę. Brak nawet jednego pozwolenia na budowę powoduje, że Spółka nie może dokończyć inwestycji w terminie uzgodnionym przez strony umowy, a tym samym naraża się na wypowiedzenie umowy na roboty budowlano-montażowe.

Przy realizacji większości projektów, Spółka będzie musiała uzyskać odrębne pozwolenia na budowę na każdy z projektowanych i budowanych masztów. Oznacza to, że w przypadku nieuzyskania pozwolenia na budowę na jeden z masztów, Wnioskodawca nie będzie mógł rozpocząć realizacji prac budowlano-montażowych w odniesieniu do masztu, który tego pozwolenia nie uzyskał. To zaś powoduje, jak wyżej wspomniano, brak możliwości dokończenia całej inwestycji w terminie uzgodnionym przez strony umowy, a także możliwość wypowiedzenia umowy na roboty budowlano-montażowe.

Niemniej jednak, Spółka z realizacją podstawowych prac projektowych i budowlanych nie będzie czekać na uzyskanie ostatniego pozwolenia na budowę, lecz będzie te prace realizowała na obiektach, które już to pozwolenie uzyskały.

Brak realizacji tych prac w stosunku do masztów, które uzyskały pozwolenie na budowę spowodowałaby pewność, co do niewykonania wszystkich prac budowalnych w terminie, a tym samym narażenia Wnioskodawcy na sankcje finansowe. Spółka nie będzie się zatem angażować w większe koszty związane z realizacją przedsięwzięcia, gdyż będzie czekać na ostatnie pozwolenie na budowę, ale jednocześnie będzie ponosiła wydatki, które pozwolą zakończyć cały projekt budowlany w czasie wynikającym z zawartej umowy.

W ramach realizacji takiego kontraktu (budowy masztów), mimo braku rozpoczęcia prac budowlano-montażowych na maszcie, który nie uzyskał pozwolenia na budowę, Spółka poniesie wydatki związane bezpośrednio z tym zaniechanym projektem, tj. pozostałymi masztami, na które otrzymał pozwolenie na budowę.

Przedmiotowe wydatki będą ponoszone z zamiarem wykorzystania płynących z nich przychodów w działalności gospodarczej Spółki. Zasadnicza część efektów nakładów poniesionych na zaniechane inwestycje nie będzie w żaden sposób wykorzystana w przyszłości z uwagi na fakt, że dokumentacja techniczna oraz pozwolenia na budowę i prace przygotowawcze ze względu na swój specyficzny i niepowtarzalny charakter oraz możliwość zastosowania, nie nadają się do ponownego wykorzystania ani zbycia.

Spółka będzie czynnym podatnikiem podatku VAT, a z tytułu realizowanych nabyć będzie jej przysługiwało pełne prawo do odliczenia.

Z uzupełnienia z dnia 9 listopada 2015 r. do wniosku wynika, że:

1. Wnioskodawca zamierza wykorzystać nabyte towary i usługi w związku z realizacją inwestycji opodatkowanej podatkiem VAT (nie będą to czynności zwolnione z VAT i/lub niepodlegające temu podatkowi),

2. przyczyny niezrealizowania opisanych inwestycji należy uznać za całkowicie niezawinione ze strony Wnioskodawcy.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy w przypadku wypowiedzenia umowy na realizację usług budowlano-montażowych przez zamawiającego, po stronie Wnioskodawcy zajdzie konieczność korekty podatku naliczonego.

Zdaniem Wnioskodawcy, nie wystąpi konieczność korekty podatku naliczonego z faktur zakupowych poniesionych w związku z realizacją usług budowlano-montażowych w przypadku wypowiedzenia umowy przez zamawiającego, bowiem okoliczności wynikały z niezależnych i niezawinionych przez przedsiębiorstwo okoliczności.

Przy realizacji większości projektów, Spółka będzie musiała uzyskać odrębne pozwolenia na budowę na każdy z projektowanych, budowanych masztów. Oznacza to, że w przypadku nieuzyskania pozwolenia na budowę na jeden z masztów, Wnioskodawca nie będzie mógł rozpocząć realizacji prac budowlano-montażowych w odniesieniu do masztu, który tego pozwolenia nie uzyskał. To zaś powoduje, jak wyżej wspomniano, brak możliwości dokończenia całej inwestycji w terminie uzgodnionym przez strony umowy, a także możliwość wypowiedzenia umowy na roboty budowlano-montażowe.

Nie mniej jednak, Spółka, z realizacją podstawowych prac projektowych i budowlanych nie będzie czekać na uzyskanie ostatniego pozwolenia na budowę, lecz będzie te prace realizowała na obiektach, które już to pozwolenie uzyskały. Brak realizacji tych prac w stosunku do masztów, które uzyskały pozwolenie na budowę, spowodowałoby pewność, co do niewykonania wszystkich prac budowlanych w terminie, a tym samym narażenia Wnioskodawcy na sankcje finansowe. Spółka nie będzie zatem się angażować w większe koszty związane z realizacją przedsięwzięcia, gdyż będzie czekać na ostatnie pozwolenie na budowę, ale jednocześnie będzie ponosiła wydatki, które pozwolą zakończyć cały projekt budowlany w czasie wynikającym z zawartej umowy.

W ramach realizacji takiego kontraktu (budowy masztów), mimo braku rozpoczęcia prac budowlano-montażowych na maszcie, który nie uzyskał pozwolenia na budowę, Spółka poniesie wydatki związane bezpośrednio z tym zaniechanym projektem (prace na innych masztach).

Niezależne od woli Wnioskodawcy są bowiem: odmowa wydania pozwolenia na budowę któregokolwiek masztu telekomunikacyjnego, nieterminowość bądź nieterminowe wykonanie prac budowlano-montażowych przez podwykonawców, za których Spółka przejmuje odpowiedzialność.

Wszystkie wymienione czynniki spowodują, że realizacja inwestycji stanie się niemożliwa do przeprowadzenia, stąd też zamawiający inwestor może odstąpić od realizacji kontraktu.

Zdaniem Wnioskodawcy, jest on uprawniony do odliczenia VAT naliczonego wynikającego z dokumentów zakupu towarów i usług nabytych w związku z pracami inwestycyjnymi wykonanymi z przeznaczeniem ich na planowaną działalność gospodarczą podlegającą opodatkowaniu w postaci usług budowlano-montażowych, a nabyte prawo do odliczenia pozostaje w mocy, nawet jeśli w wyniku niezależnych od niego okoliczności, podatnik nigdy nie wykorzystał nabytych towarów lub usług do transakcji podlegających opodatkowaniu.

Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej wielokrotnie stwierdzał, że prawo do odliczenia zostało wprowadzone, aby całkowicie uwolnić przedsiębiorcę od kosztów podatku VAT zapłaconego lub podlegającego zapłacie w toku jego działalności gospodarczej. Wspólny system podatku od wartości dodanej konsekwentnie zapewnia, że każda działalność gospodarcza, niezależnie od jej celu i efektu, pod warunkiem że sama podlega VAT, jest opodatkowana w sposób całkowicie neutralny.

Potwierdzeniem powyżej przedstawionej linii orzecznictwa jest m.in. wyrok ETS w sprawie C- 268/83 D. A. Rompelman i E. A. Rompelman-Van Deelen a Minister van Financien (Holandia), z którego wynika, że regulacja dotycząca odliczenia ma za cel całkowicie odciążyć podmiot podlegający opodatkowaniu VAT od podatku od wartości dodanej, który jest winien zapłacić w związku ze swoją działalnością gospodarczą. Wspólny system wartości dodanej zapewnia, że obciążenie podatkiem VAT jest całkowicie neutralne wobec każdego przedsiębiorstwa, niezależnie od celów i wyników przedsiębiorstwa, pod warunkiem, że takie przedsiębiorstwo samo w sobie podlega opodatkowaniu VAT.

Na zasadę neutralności podatku od wartości dodanej powoływano się również w sprawach dotyczących przypadków, gdy, z powodów niezależnych od podatnika, podatnik nigdy nie wykorzystał nabytych towarów i usług do prowadzenia działalności opodatkowanej, ale nabycie zostało dokonane z zamiarem takiego wykorzystania. Sytuacja tego rodzaju miała miejsce m.in. w przypadku spółki belgijskiej, która dokonała odliczenia podatku VAT związanego z robotami inwestycyjnymi przeprowadzonymi na nabytej przez firmę działce (sprawa Ghent Coal Terminal NV C-37/95).

Europejski Trybunał Sprawiedliwości stwierdził, że w sytuacji, kiedy nabycie towarów i usług zostało poczynione z zamiarem wykorzystania ich do działalności opodatkowanej, ale z powodów pozostających poza kontrolą podatnika nie wykorzystał on nabytych towarów i usług w prowadzeniu tej działalności, prawo do odliczenia zostaje zachowane.

Mając na uwadze powyższe, opis stanu sprawy, a także orzecznictwo ETS, należy stwierdzić, że w przypadku, gdy Wnioskodawcy przysługiwało prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu poniesionych wydatków dotyczących zaniechanych projektów budowlanych dla innych kontrahentów, a następnie, z powodów pozostających poza kontrolą podatnika, ww. zakupy nie zostały wykorzystane do prowadzenia działalności opodatkowanej podatkiem VAT, to Wnioskodawca nie jest zobowiązany do dokonania korekty podatku naliczonego uprzednio odliczonego, związanego z przedmiotowymi wydatkami.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Na mocy art. 15 ust. 2 ustawy - działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Podstawowe zasady dotyczące odliczania podatku naliczonego zostały sformułowane w art. 86 ustawy.

Z art. 86 ust. 1 ustawy wynika, że w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15 ustawy, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Stosownie do ust. 2 pkt 1 ww. artykułu kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:

Z powyższego wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do czynności opodatkowanych.

Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego, jest związek zakupów z wykonanymi czynnościami opodatkowanymi, tzn. których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Ustawa o podatku od towarów i usług ustanawia zasadę tzw. niezwłocznego odliczenia podatku naliczonego.

Zasada ta wyraża się tym, że podatnik, aby skorzystać z prawa do odliczenia podatku naliczonego, nie musi czekać aż nabyty towar lub usługa zostaną odsprzedane lub efektywnie wykorzystane na potrzeby działalności opodatkowanej. Istotna jest intencja nabycia - jeśli dany zakup ma służyć wykonywaniu czynności opodatkowanych - wówczas po spełnieniu wymienionych w art. 86 ustawy wymogów formalnych - odliczenie jest prawnie dozwolone, oczywiście jeżeli nie wyłączają go inne przepisy ustawy (w tym art. 88 ustawy) lub aktów wykonawczych.

W każdym więc przypadku należy dokonać oceny, czy intencją określonej czynności, z którą łączą się skutki podatkowo-prawne, było wykonywanie czynności opodatkowanych. Z ogólnie przyjętej definicji "zamiaru" wynika, że jest to projekt, plan czy intencja zrealizowania czegoś. Istotą zamiaru są intencje, jakie przyświecają dokonywanym czynnościom, jak i cel, który dana osoba ma osiągnąć dokonując tych czynności.

Podstawową przesłanką, dla realizacji uprawnienia do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego jest istnienie związku poniesionych wydatków z wykonywaniem czynności opodatkowanych (art. 86 ust. 1 ustawy). Związek ten zachodzi także, jeżeli z okoliczności towarzyszących nabyciu towarów i usług przy uwzględnieniu rodzaju prowadzonej działalności wynika, że zakup został dokonany w celu wykorzystania w prowadzonej działalności.

Zaniechanie inwestycji samoistnie nie stanowi podstawy do skorygowania wcześniej rozliczonego podatku naliczonego, ani w rozliczeniu miesiąca podjęcia decyzji o zaniechaniu inwestycji, ani w odniesieniu do miesięcy rozliczenia podatku naliczonego od wydatków związanych z tą inwestycją.

Powołane wyżej przepisy dotyczące prawa do odliczenia podatku naliczonego, stanowią implementację przepisów wspólnotowych odnoszących się do tego zagadnienia.

Podstawowym aktem określającym ramy prawne opodatkowania podatkiem od wartości dodanej od dnia 1 stycznia 2007 r. jest Dyrektywa Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.Urz.UE.L Nr 347, str. 1, z późn. zm.), zwanej dalej Dyrektywą 2006/112/WE, a wcześniej Szósta Dyrektywa Rady 77/388/EWG z dnia 17 maja 1977 r. w sprawie harmonizacji przepisów dotyczących podatków obrotowych - wspólny system podatku od wartości dodanej: ujednolicona podstawa wymiaru podatku - 77/388/EWG (Dz. Urz. WE L Nr 145, str. 1, z późn. zm.).

Do fundamentalnych cech podatku od wartości dodanej, wynikających z postanowień art. 1 Dyrektywy 2006/112/WE, należy zaliczyć zasadę neutralności podatku. Cechą podatku od wartości dodanej, wskazaną w ust. 2 art. 1 ww. Dyrektywy, jest faktyczne obciążenie ciężarem podatku od wartości dodanej jedynie konsumpcji towarów i usług. Z treści tego przepisu należy wnioskować, że podatek ten nie powinien obciążać podmiotów biorących udział w obrocie towarami i usługami, niebędących ich ostatecznymi odbiorcami. Należy jednak zwrócić uwagę, że zgodnie z postanowieniami art. 1, podatek powinien być naliczany na wszystkich stadiach obrotu, z etapem sprzedaży detalicznej włącznie. Mechanizmem zapewniającym obciążenie podatkiem wyłącznie ostatecznych odbiorców towarów i usług, przy jednoczesnym naliczaniu podatku na każdym etapie obrotu, jest wskazane w ust. 2, prawo do odliczenia od podatku należnego podatku zapłaconego przy nabyciu towarów i usług. Ograniczenie prawa do odliczenia podatku przez podatnika, podobnie jak wszelkie odstępstwa od zasady powszechności opodatkowania, powinny mieć charakter wyjątkowy i mogą być wprowadzane jedynie na podstawie wyraźnych przepisów prawa.

Szczegółowe zasady realizacji prawa do odliczenia podatku zawierają przepisy Tytułu X Dyrektywy. Z tego powodu należy uznać, że przepisy tego Tytułu należą bez wątpienia do najistotniejszych regulacji Dyrektywy VAT. Neutralność podatku od wartości dodanej dla podatnika wyraża się m.in. dążeniem do poszukiwania, wdrażania i ochrony rozwiązań legislacyjnych zapewniających stan prawny, w którym wartość podatku zapłaconego przez podatnika w cenie zakupywanych przez niego towarów i usług wykorzystywanych do celów działalności opodatkowanej, nie będzie stanowić dla podatnika ostatecznego kosztu. Podatnik musi mieć zapewnioną możliwość odzyskania podatku naliczonego związanego ze swoją działalnością opodatkowaną. Wszelkie korzystne dla podatnika konsekwencje wynikające z koncepcji neutralności podatku, są traktowane w doktrynie wspólnego systemu VAT, jako fundamentalne prawo podatnika, nie zaś jako jego przywilej.

Zgodnie z art. 168 Dyrektywy 2006/112/WE (odpowiednik art. 17 ust. 2 Szóstej Dyrektywy), jeżeli towary i usługi wykorzystywane są na potrzeby opodatkowanych transakcji podatnika, podatnik jest uprawniony, w państwie członkowskim, w którym dokonuje tych transakcji, do odliczenia następujących kwot od kwoty VAT, którą jest zobowiązany zapłacić:

a. VAT należnego lub zapłaconego w tym państwie członkowskim od towarów i usług, które zostały mu dostarczone lub które mają być mu dostarczone przez innego podatnika;

b. VAT należnego od transakcji uznanych za dostawy towarów i świadczenie usług zgodnie z art. 18 lit. a i art. 27;

c. VAT należnego od wewnątrzwspólnotowych nabyć towarów zgodnie z art. 2 ust. 1 lit. b pkt (i);

d. VAT należnego od transakcji uznanych za wewnątrzwspólnotowe nabycia towarów zgodnie z art. 21 i 22;

e. VAT należnego lub zapłaconego z tytułu importu towarów na terytorium tego państwa członkowskiego.

W tym miejscu należy podkreślić również, że Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej wielokrotnie stwierdzał, iż prawo do odliczenia zostało wprowadzone, aby całkowicie uwolnić przedsiębiorcę od kosztów podatku VAT zapłaconego lub podlegającego zapłacie w toku jego działalności gospodarczej. Wspólny system podatku od wartości dodanej konsekwentnie zapewnia, że każda działalność gospodarcza, niezależnie od jej celu i efektu, pod warunkiem, że sama podlega VAT, jest opodatkowana w sposób całkowicie neutralny.

Powyższe stwierdzenie obrazuje rolę, jaką prawo do odliczenia podatku naliczonego odgrywa w systemie podatku od wartości dodanej.

Potwierdzeniem powyżej przedstawionej linii orzecznictwa jest m.in. wyrok TSUE w sprawie C-268/83 D. A. Rompelman i E. A. Rompelman-Van Deelen, z którego wynika, że regulacja dotycząca odliczenia, ma za cel całkowicie odciążyć podmiot podlegający opodatkowaniu VAT od podatku od wartości dodanej, który jest winien zapłacić w związku ze swoją działalnością gospodarczą. Wspólny system wartości dodanej zapewnia, że obciążenie podatkiem VAT jest całkowicie neutralne wobec każdego przedsiębiorstwa, niezależnie od celów i wyników przedsiębiorstwa, pod warunkiem, że takie przedsiębiorstwo samo w sobie podlega opodatkowaniu VAT.

Na zasadę neutralności podatku od wartości dodanej powoływano się również w sprawach dotyczących przypadków, gdy z powodów niezależnych od podatnika, podatnik nigdy nie wykorzystał nabytych towarów i usług do prowadzenia działalności opodatkowanej, ale nabycie zostało dokonane z zamiarem takiego wykorzystania. Sytuacja tego rodzaju miała miejsce m.in. w przypadku spółki belgijskiej, która dokonała odliczenia podatku VAT związanego z robotami inwestycyjnymi przeprowadzonymi na nabytej przez firmę działce (sprawa Ghent Coal Terminal NV C-37/95).

Biorąc powyższe pod uwagę należy stwierdzić, że wskazane wyżej przepisy ustawy oraz orzeczenia, umożliwiają podatnikowi, w ramach działalności opodatkowanej, odliczenie podatku VAT z tytułu nabycia towarów i usług stanowiących inwestycje z przeznaczeniem na działalność opodatkowaną. Ponadto, z obecnie obowiązujących przepisów wynika, że prawo to przysługuje także w przypadku, gdy z powodów niezależnych od podatnika, nabyte towary i usługi nigdy nie zostaną wykorzystane do prowadzenia działalności opodatkowanej. Prawo to bowiem nie może być uzależnione od okoliczności niezależnych od woli podatnika. W przypadku zatem nabycia towarów i usług związanych z podejmowaną inwestycją, w związku z którą podatnikowi przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego, a która następnie zostanie zaniechana, z uwagi na okoliczności pozostające poza kontrolą podatnika, nie ma on obowiązku dokonywania korekty odliczenia podatku naliczonego.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca zamierza rozpocząć działalność budowlano-montażową. Przedmiotem robót budowlano-montażowych będą maszty telekomunikacyjne. Wnioskodawca ponosi koszty związane z zaprojektowaniem, wdrożeniem oraz wybudowaniem kilku masztów komunikacyjnych, przy czym wymagane jest, aby na każdy poszczególny maszt uzyskał odrębne pozwolenie na budowę. Brak nawet jednego pozwolenia na budowę powoduje, że Spółka nie może dokończyć inwestycji w terminie uzgodnionym przez strony umowy, a tym samym naraża się na wypowiedzenie umowy na roboty budowlano-montażowe. Przy realizacji większości projektów, Spółka będzie musiała uzyskać odrębne pozwolenia na budowę każdego z projektowanych i budowanych masztów. Oznacza to, że w przypadku nieuzyskania pozwolenia na budowę jednego z masztów, Wnioskodawca nie będzie mógł rozpocząć realizacji prac budowlano-montażowych w odniesieniu do masztu, który tego pozwolenia nie uzyskał. To zaś powoduje brak możliwości dokończenia całej inwestycji w terminie uzgodnionym przez strony umowy, a także możliwość wypowiedzenia umowy na roboty budowlano-montażowe. Niemniej jednak, Spółka z realizacją podstawowych prac projektowych i budowlanych nie będzie czekać na uzyskanie ostatniego pozwolenia na budowę, lecz będzie te prace realizowała na obiektach, które już to pozwolenie uzyskały. Brak realizacji tych prac w stosunku do masztów, które uzyskały pozwolenie na budowę spowodowałaby pewność, co do niewykonania wszystkich prac budowalnych w terminie, a tym samym narażenia Wnioskodawcy na sankcje finansowe. Spółka nie będzie się zatem angażować w większe koszty związane z realizacją przedsięwzięcia, gdyż będzie czekać na ostatnie pozwolenie na budowę, ale jednocześnie będzie ponosiła wydatki, które pozwolą zakończyć cały projekt budowlany w czasie wynikającym z zawartej umowy. W ramach realizacji takiego kontraktu, mimo braku rozpoczęcia prac budowlano-montażowych na maszcie, który nie uzyskał pozwolenia na budowę, Spółka poniesie wydatki związane bezpośrednio z tym zaniechanym projektem, tj. pozostałymi masztami, na które otrzymał pozwolenie na budowę. Przedmiotowe wydatki będą ponoszone z zamiarem wykorzystania płynących z nich przychodów w działalności gospodarczej Spółki. Zasadnicza część efektów nakładów poniesionych na zaniechane inwestycje nie będzie w żaden sposób wykorzystana w przyszłości z uwagi na fakt, że dokumentacja techniczna oraz pozwolenia na budowę i prace przygotowawcze ze względu na swój specyficzny i niepowtarzalny charakter oraz możliwość zastosowania, nie nadają się do ponownego wykorzystania ani zbycia. Spółka będzie czynnym podatnikiem podatku VAT, a z tytułu realizowanych nabyć będzie jej przysługiwało pełne prawo do odliczenia. Wnioskodawca zamierza wykorzystać nabyte towary i usługi w związku z realizacja inwestycji opodatkowanej podatkiem VAT (nie będą to czynności zwolnione z VAT i/lub niepodlegające temu podatkowi). Przyczyny niezrealizowania opisanych inwestycji należy uznać za całkowicie niezawinione ze strony Wnioskodawcy.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą ustalenia, czy w przypadku wypowiedzenia umowy na realizację usług budowlano-montażowych przez zamawiającego, po stronie Zainteresowanego zajdzie konieczność korekty podatku naliczonego.

W świetle powyżej przytoczonych regulacji prawnych oraz uwzględniając okoliczności przedstawione we wniosku należy stwierdzić, że Wnioskodawca, ponosząc wydatki na zakup towarów i usług związanych z wyżej opisaną inwestycją, służącą w zamiarze działalności opodatkowanej, ma prawo do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktur VAT związanych z poniesieniem tych wydatków, w terminach przewidzianych w ustawie.

W konsekwencji, gdy inwestycja została, z powodów niezależnych od Zainteresowanego, a takie mają miejsce w powyższym przypadku, po pewnym czasie zaniechana, Spółka nie utraci prawa do odliczenia i nie będzie zobowiązana do skorygowania odliczonego uprzednio podatku naliczonego związanego z tą inwestycją.

Reasumując, w sytuacji wypowiedzenia umowy na realizację usług budowlano-montażowych przez zamawiającego, z uwagi na przyczyny niezależne od Wnioskodawcy, po stronie Zainteresowanego nie zajdzie konieczność korekty podatku naliczonego.

Należy zauważyć, że stosownie do przepisu art. 14b § 3 ww. ustawy, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Należy zatem zaznaczyć, że wydając przedmiotową interpretację tut. Organ oparł się na wynikającym z treści wniosku opisie przedstawionego zdarzenia przyszłego. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego stanu sprawy, udzielona interpretacja traci swą aktualność.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.