ILPP1/4512-1-665/15-4/MD

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613, z późn. zm.) oraz § 6 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko, przedstawione we wniosku z dnia 2 września 2015 r. (data wpływu 4 września 2015 r.), uzupełnionym pismem z dnia 26 października 2015 r. (data wpływu 29 października 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie powstania obowiązku podatkowego oraz konieczności zarejestrowania się Wnioskodawczyni jako podatnika podatku od towarów i usług w związku ze sprzedażą nieruchomości gruntowej - jest prawidłowe.

W dniu 4 września 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie powstania obowiązku podatkowego oraz konieczności zarejestrowania się Wnioskodawczyni jako podatnika podatku od towarów i usług w związku ze sprzedażą nieruchomości gruntowej. Wniosek uzupełniono pismem z dnia 26 października 2015 r. o informacje doprecyzowujące opisane zdarzenie przyszłe.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawczyni w dniu 27 marca 1992 r. wraz z mężem i synem dokonała zakupu nieruchomości gruntowej w (...) przy ulicy (...).

Według ówczesnego planu zagospodarowania przestrzennego ww. teren przeznaczony został pod budowę stacji paliw i moteli.

Zakup niniejszej nieruchomości zrealizowany został ze środków osobistych nabywców.

W międzyczasie zmarł mąż ((...) 2004 r.), a spadek po nim (w tym również w odpowiedniej części tej nieruchomości) nabył drugi syn.

Nabyta nieruchomość do dnia dzisiejszego nie służyła żadnej działalności gospodarczej. Nie była także wynajmowana ani dzielona na mniejsze działki. Nie poczyniono na niej żadnych nakładów inwestycyjnych.

Aktualnie przeznaczona do sprzedaży pozostaje zatem w stanie niezmiennym w stosunku do wynikającego z dnia zakupu. Mając na względzie przedstawiony stan prawny oraz podjętą wspólnie decyzję o sprzedaży tej nieruchomości podmiotowi będącemu czynnym płatnikiem podatku VAT Wnioskodawczyni stanęła przed dylematem, czy taka transakcja rodzi obowiązek w zakresie podatku od towarów i usług.

Ponadto, w piśmie stanowiącym uzupełnienie do wniosku z dnia 26 października 2015 r. Wnioskodawczyni wskazała, że:

1. Opisaną we wniosku nieruchomość gruntową Wnioskodawczyni wraz z mężem i synem zakupiła korzystając z proponowanej korzystnej ceny sprzedaży, bez szczególnego jednoznacznego przeznaczenia. Chociaż od początku cichym marzeniem Wnioskodawczyni, Jej męża i syna było wybudowanie tam dużego rodzinnego domu i przeprowadzki do niego.

2. Jako zainteresowana osoba Wnioskodawczyni prowadziła w tym czasie działalność gospodarczą w zakresie gastronomii i handlu art. przemysłowymi. Aktualnie (od roku 1995) Zainteresowana jest tylko wspólnikiem spółki jawnej zajmującej się sprzedażą paliw.

3. Wnioskodawczyni nie prowadziła i nie prowadzi działalności rolniczej związanej z produkcją i sprzedażą produktów rolnych.

4. Nabyta działka nigdy nie była udostępniana innym osobom w jakimkolwiek celu.

5. Zainteresowana nie ponosiła i nie będzie ponosić żadnych nakładów przed sprzedażą ww. nieruchomości.

6. Uzyskane ze sprzedaży środki finansowe zostaną przeznaczone na cele mieszkaniowe (zakup mieszkania na czas spokojnej starości).

7. Wnioskodawczyni nie planuje sprzedaży kolejnych gruntów, ponieważ nimi nie dysponuje.

8. Według ówczesnego planu zagospodarowania przestrzennego zakupiony teren przeznaczony był pod budowę stacji paliw i moteli. W związku z brakiem decyzji o podjęciu jakichkolwiek działań inwestycyjnych na tej nieruchomości Wnioskodawczyni nie była zainteresowana wprowadzaniem ewentualnych zmian prowadzących do podziału nieruchomości chociażby na działki budowlane.

9. Wymieniona nieruchomość nie była wykorzystywana do prowadzenia jakiejkolwiek działalności.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy w przedstawionym stanie prawnym powstanie obowiązek podatkowy w zakresie podatku VAT oraz konieczność zarejestrowania się sprzedających (Wnioskodawczyni) jako podatników podatku od towarów i usług.

Zdaniem Wnioskodawczyni, mając na uwadze niżej wymienione fakty, tj. dotyczące:

* okresu nabycia nieruchomości (bez VAT-u),

* sposobu sfinansowania transakcji,

* braku jakichkolwiek nakładów inwestycyjnych związanych z tą nieruchomością,

* braku znamion przeznaczenia jej, bądź wykorzystania przez któregokolwiek z współwłaścicieli na rzecz działalności gospodarczej

sprzedaż w takich warunkach (w myśl art. 15 ustawy o VAT) nie może być uznana za wykonywaną samodzielnie działalność gospodarczą, a tym samym nie rodzi obowiązku podatkowego w zakresie podatku VAT.

Jednocześnie Wnioskodawczyni nadmieniła, że uzyskane ze sprzedaży ww. nieruchomości środki finansowe przeznaczone zostaną w całości na własne cele mieszkaniowe.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Przez towary - na mocy art. 2 pkt 6 ustawy - rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W świetle zatem ww. przepisów, grunty spełniają definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a ich sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.

Wskazać należy, że towarem jest również udział w prawie własności lub użytkowaniu wieczystym nieruchomości. Jest to zgodne z normami unijnymi, bowiem w myśl art. 15 ust. 2 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.Urz.UE.L Nr 347, str. 1, z późn. zm.), dalej: Dyrektywa 2006/112/WE Rady, państwa członkowskie mogą uznać za rzeczy:

Problematyka współwłasności została uregulowana w art. 195-221 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 2014 r. poz. 121, z późn. zm.), dalej k.c. Ze współwłasnością mamy do czynienia wtedy, gdy własność tej samej rzeczy przysługuje niepodzielnie kilku osobom.

Na gruncie przepisów ustawy o podatku od towarów i usług zarówno sprzedaż udziału we współwłasności nieruchomości na podstawie art. 198 k.c., jak i sprzedaż wspólnej nieruchomości za zgodą wszystkich współwłaścicieli na podstawie art. 199 k.c. stanowi odpłatną dostawę towarów.

Należy zauważyć, że dostawa towarów rozumiana jako przeniesienie prawa do rozporządzania towarem jak właściciel obejmuje każdą czynność polegającą na przeniesieniu dobra materialnego przez stronę, która przyznaje drugiej stronie prawo do faktycznego dysponowania nim, jakby była właścicielem tego dobra.

Nie każda jednak czynność stanowiąca dostawę, w rozumieniu art. 7 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, bowiem, aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Stosownie do treści art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel i rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza - według art. 15 ust. 2 ustawy - obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Określony w ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, że do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem "podatnik" tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Ponadto, działalność gospodarczą stanowi wykorzystywanie towarów w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Analizując powyższe przepisy stwierdzić należy, że dostawa towarów podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana będzie przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy, mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy.

Właściwym zatem jest wykluczenie osób fizycznych z grona podatników w przypadku, gdy dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży, bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej.

W kontekście powyższych rozważań nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej, czy zarejestrowanej działalności gospodarczej, a tylko np. wyzbywa się majątku osobistego. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

Przyjęcie, że dany podmiot sprzedając grunt działa w charakterze podatnika prowadzącego handlową działalność gospodarczą (jako handlowiec) wymaga ustalenia, czy jego działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną). Przejawem zaś takiej aktywności określonej osoby w zakresie obrotu nieruchomościami, która może wskazywać, że jej czynności przybierają formę zorganizowaną może być np.: nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług deweloperskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym, na tego rodzaju aktywność "handlową" wskazywać musi ciąg powyżej przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

W podobny sposób kwestię tę rozstrzygnął Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie w orzeczeniu z dnia 29 października 2007 r., sygn. akt I FPS 3/07, w myśl którego formalny status danego podmiotu jako podatnika zarejestrowanego, a także okoliczność, że dana czynność została wykonana wielokrotnie lub jednorazowo, lecz z zamiarem częstotliwości nie mogą przesądzać o opodatkowaniu tej czynności bez każdorazowego ustalenia, czy w odniesieniu do konkretnej czynności podmiot ten występował w charakterze podatnika podatku VAT.

Zatem w kwestii opodatkowania dostawy gruntów istotne jest, czy w świetle zaprezentowanego we wniosku opisu sprawy Wnioskodawczyni w celu dokonania sprzedaży gruntu podjęła aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producenta, handlowca i usługodawcę w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, co skutkuje koniecznością uznania Zainteresowanej za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług, czy też sprzedaż nastąpi w ramach zarządu majątkiem prywatnym.

Zwykłe nabycie lub sprzedaż rzeczy nie stanowi wykorzystywania w sposób ciągły majątku rzeczowego w celu uzyskania z tego tytułu dochodu w rozumieniu art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady - (a tym samym art. 15 ust. 2 ustawy) jako, że jedynym przychodem z takich transakcji może być ewentualny zysk ze sprzedaży tej rzeczy.

W kontekście powyższego nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej, czy zarejestrowanej działalności gospodarczej, a tylko np. wyzbywa się majątku osobistego. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

Dodatkowo należy wskazać, że działalność gospodarcza powinna cechować się stałością, powtarzalnością i niezależnością jej wykonywania, bowiem związana jest z profesjonalnym obrotem gospodarczym. Nie jest natomiast działalnością handlową, a zatem i gospodarczą sprzedaż majątku osobistego, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży i nie jest związany z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Ponadto, jak wynika z orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 15 września 2011 r. w sprawach C-180/10 i C-181/10, dostawę gruntu przeznaczonego pod zabudowę należy uznać za objętą podatkiem od wartości dodanej, pod warunkiem, że transakcja ta nie stanowi jedynie czynności związanej ze zwykłym wykonywaniem prawa własności.

Należy również podkreślić, że ww. sprawy dotyczyły osób fizycznych, które prowadziły działalność rolniczą na gruncie nabytym ze zwolnieniem od podatku VAT i przekształconym wskutek zmiany planu zagospodarowania przestrzennego, niezależne od woli tych osób, w grunt pod zabudowę.

W tym miejscu - dla wyjaśnienia zakresu zwykłego wykonywania prawa własności - konieczne jest sięgnięcie do zapisów prawa cywilnego, tj. cytowanej wyżej ustawy - Kodeks cywilny.

Zgodnie z art. 140 k.c., w granicach określonych przez ustawy i zasady współżycia społecznego właściciel może, z wyłączeniem innych osób, korzystać z rzeczy zgodnie ze społeczno-gospodarczym przeznaczeniem swego prawa, w szczególności może pobierać pożytki i inne dochody z rzeczy. W tych samych granicach może rozporządzać rzeczą.

Rozporządzanie rzeczą jest drugim spośród wymienionych wyraźnie w art. 140 Kodeksu cywilnego uprawnień właściciela do rozporządzania rzeczą (ius disponendi). Podkreślić także należy, że ustawodawca nie definiuje używanego pojęcia rozporządzenia. Nie klasyfikuje też postaci rozporządzenia. W literaturze zaś podkreśla się zazwyczaj, że chodzi o uprawnienie do wyzbycia się własności i uprawnienie do obciążania prawa własności. Wyzbycie się własności w pierwszym rzędzie obejmuje dokonywaną (inter vivos) czynność przeniesienia własności, dalej zaś czynność rozporządzenia testamentowego (...) (Edward Gniewek, Kodeks cywilny, Księga Druga. Własność i inne prawa rzeczowe. Komentarz, Zakamycze, 2001, Komentarz do art. 140 k.c.).

Z powyższych wyjaśnień wynika zatem, że dokonanie sprzedaży określonej rzeczy materialnej stanowi naturalny (oczywisty, podstawowy) element wykonywania prawa własności.

W sprawie, będącej przedmiotem analizy, należy również podkreślić, że zgodnie z art. 96 ust. 1 ustawy, podmioty, o których mowa w art. 15, są obowiązane przed dniem wykonania pierwszej czynności określonej w art. 5 złożyć naczelnikowi urzędu skarbowego zgłoszenie rejestracyjne, z zastrzeżeniem ust. 3.

Z informacji zawartych we wniosku wynika, że Wnioskodawczyni w dniu 27 marca 1992 r. wraz z mężem i synem dokonała zakupu nieruchomości gruntowej. Według ówczesnego planu zagospodarowania przestrzennego ww. teren przeznaczony został pod budowę stacji paliw i moteli. Zakup niniejszej nieruchomości zrealizowany został ze środków osobistych nabywców. W międzyczasie zmarł mąż, a spadek po nim (w tym również w odpowiedniej części tej nieruchomości) nabył drugi syn. Nabyta nieruchomość do dnia dzisiejszego nie służyła żadnej działalności gospodarczej. Nie była także wynajmowana ani dzielona na mniejsze działki. Nie poczyniono na niej żadnych nakładów inwestycyjnych. Aktualnie przeznaczona do sprzedaży pozostaje zatem w stanie niezmiennym w stosunku do wynikającego z dnia zakupu. Opisaną we wniosku nieruchomość gruntową Wnioskodawczyni wraz z mężem i synem zakupiła korzystając z proponowanej korzystnej ceny sprzedaży, bez szczególnego jednoznacznego przeznaczenia. Chociaż od początku cichym marzeniem Wnioskodawczyni, Jej męża i syna było wybudowanie tam dużego rodzinnego domu i przeprowadzki do niego. Wnioskodawczyni prowadziła w tym czasie działalność gospodarczą w zakresie gastronomii i handlu art. przemysłowymi. Aktualnie (od roku 1995) Zainteresowana jest tylko wspólnikiem spółki jawnej zajmującej się sprzedażą paliw. Wnioskodawczyni nie prowadziła i nie prowadzi działalności rolniczej związanej z produkcją i sprzedażą produktów rolnych. Nabyta działka nigdy nie była udostępniana innym osobom w jakimkolwiek celu. Zainteresowana nie ponosiła i nie będzie ponosić żadnych nakładów przed sprzedażą ww. nieruchomości. Uzyskane ze sprzedaży środki finansowe zostaną przeznaczone na cele mieszkaniowe (zakup mieszkania na czas spokojnej starości). Wnioskodawczyni nie planuje sprzedaży kolejnych gruntów, ponieważ nimi nie dysponuje. W związku z brakiem decyzji o podjęciu jakichkolwiek działań inwestycyjnych na tej nieruchomości Wnioskodawczyni nie była zainteresowana wprowadzaniem ewentualnych zmian prowadzących do podziału nieruchomości chociażby na działki budowlane.

Wątpliwości Zainteresowanej w analizowanej sprawie dotyczą powstania obowiązku podatkowego oraz konieczności zarejestrowania się Wnioskodawczyni jako podatnika podatku od towarów i usług w związku ze sprzedażą nieruchomości gruntowej.

W celu wyjaśnienia wątpliwości Zainteresowanej należy zatem ustalić, czy w odniesieniu do opisanej czynności sprzedaży nieruchomości gruntowej, w której udział posiada, Wnioskodawczyni będzie działała w charakterze podatnika podatku od towarów i usług.

W kontekście powyższych rozważań istotna jest więc ocena, czy z przedstawionego we wniosku opisu sprawy wynika, że Zainteresowana podejmowała działania charakterystyczne dla profesjonalnego obrotu nieruchomościami. Ocena ta winna przy tym uwzględniać nie tylko samodzielne znaczenie poszczególnych kryteriów kwalifikacji określonych działań jako cech charakteryzujących działalność handlową, ale też brać pod uwagę całokształt tychże działań, ich wzajemne uzupełnianie się i przydatność z punktu widzenia tego rodzaju działalności gospodarczej.

Biorąc powyższe pod uwagę należy stwierdzić, że w analizowanej sprawie w celu dokonania sprzedaży nieruchomości gruntowej Wnioskodawczyni nie angażowała środków podobnych do wykorzystywanych przez handlowca, tj. nie wykazywała aktywności w przedmiocie zbycia wskazanego we wniosku gruntu, porównywalnych do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem. Nabyta nieruchomość do dnia dzisiejszego nie służyła żadnej działalności gospodarczej. Wnioskodawczyni nie prowadziła i nie prowadzi działalności rolniczej związanej z produkcją i sprzedażą produktów rolnych. Ponadto, Zainteresowana nie udostępniała w żaden sposób innym osobom ww. nieruchomości mającej być przedmiotem sprzedaży, a co za tym idzie, nie osiągała z niej pożytków. Wnioskodawczyni nie ponosiła i nie będzie ponosić żadnych nakładów przed sprzedażą ww. nieruchomości. Uzyskane ze sprzedaży środki finansowe zostaną przeznaczone natomiast na cele mieszkaniowe (zakup mieszkania na czas spokojnej starości). Wnioskodawczyni nie planuje sprzedaży kolejnych gruntów, ponieważ nimi nie dysponuje.

Zatem dokonując sprzedaży udziału w opisanej nieruchomości gruntowej Wnioskodawczyni będzie korzystała z przysługującego Jej prawa do rozporządzania majątkiem osobistym, co nie jest wykonywaniem działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy. Brak tego statusu pozbawia Zainteresowaną cech podatnika podatku VAT, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy, w zakresie sprzedaży wskazanego gruntu, a dostawę tej nieruchomości cech czynności podlegającej opodatkowaniu, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Mając na uwadze powołane przepisy prawa oraz okoliczności analizowanej sprawy należy stwierdzić, że planowana przez Zainteresowaną dostawa udziału w opisanej nieruchomości gruntowej nie będzie stanowić działalności gospodarczej, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy. Tym samym Wnioskodawczyni z tytułu dostawy ww. gruntu nie będzie miała obowiązku rejestrowania się jako podatnik podatku od towarów i usług, a czynność ta nie będzie rodzić obowiązku podatkowego w zakresie tego podatku.

Zauważa się, że stosownie do przepisu art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Należy zatem zaznaczyć, że wydając niniejszą interpretację tut. Organ oparł się na wynikającym z treści wniosku oraz jego uzupełnieniu opisie sprawy. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu opisanego zdarzenia przyszłego, wydana interpretacja traci swoją aktualność.

Tut. Organ informuje, że w niniejszej interpretacji załatwiono wniosek w części dotyczącej zdarzenia przyszłego w zakresie powstania obowiązku podatkowego oraz konieczności zarejestrowania się Wnioskodawczyni jako podatnika podatku od towarów i usług w związku ze sprzedażą nieruchomości gruntowej. Natomiast kwestia dotycząca zdarzenia przyszłego w zakresie powstania obowiązku podatkowego w części dotyczącej synów Wnioskodawczyni oraz konieczności zarejestrowania się synów Zainteresowanej jako podatników podatku od towarów i usług w związku ze sprzedażą nieruchomości gruntowej została rozstrzygnięta w postanowieniu o odmowie wszczęcia postępowania z dnia 23 listopada 2015 r. nr ILPP1/4512-1-665/15-5/MD.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.