ILPP1/4512-1-655/15-4/AP - VAT w zakresie opodatkowania sprzedaży działki

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613) oraz § 6 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 25 sierpnia 2015 r. (data wpływu 31 sierpnia 2015 r.), uzupełnionym pismem z dnia 23 września 2015 r. (data wpływu 25 września 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży działki-jest prawidłowe.

W dniu 31 sierpnia 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży działki. Powyższy wniosek został uzupełniony pismem z dnia 23 września 2015 r. (data wpływu 25 września 2015 r.) o doprecyzowanie przedstawionego stanu faktycznego.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca umową darowizny z roku 2006 otrzymał od swojego wujka gospodarstwo rolne, w tym niezabudowaną działkę nr 12 położoną w (...), obręb (...), stanowiącą grunty rolne. Działka ta wchodziła w skład jego majątku osobistego. Działka nr 12 nie została objęta planem zagospodarownia przestrzennego, jak również Wnioskodawca nie występował o wydanie decyzji o warunkach zabudowy, objęta jest natomiast studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania. Otrzymane gospodarstwo było przez Wnioskodawcę użytkowane rolniczo (do uprawy zbóż). Wnioskodawca płacił podatek rolny.

Wnioskodawca od roku 2012 prowadzi działalność gospodarczą pod firmą A. polegającą na wynajmie urządzeń dźwigowych, sklasyfikowaną w PKD jako pozostałe specjalistyczne roboty budowlane, gdzie indziej niesklasyfikowane i w tym zakresie jest podatnikiem podatku VAT. Przedmiotowa nieruchomość nie była wykorzystywana przez Wnioskodawcę na potrzeby prowadzonej przez niego działalności gospodarczej ani też nie została wpisana do ewidencji środków trwałych.

W lipcu 2015 r. Wnioskodawca dokonał podziału działki nr 12 na trzy części, tj. 12/1, 12/2, 12/3. Umową sprzedaży z dnia 19 sierpnia 2015 r. Wnioskodawca zbył działkę nr 12/1.

Działki nr 12/2 i nr 12/3 wciąż należą do Wnioskodawcy. Wnioskodawca na jednej z tych działek zamierza prowadzić kwiaciarnię. Co do drugiej z nich nie podjął jeszcze decyzji czy będzie ją zbywał.

Wnioskodawca w żaden sposób osobiście nie podnosił wartości tej działki - nie starał się o zmianę sposobu użytkowania oraz nie uzbroił jej. Przychód uzyskany ze sprzedaży zamierza przeznaczyć na cele osobiste.

Wnioskodawca nie podejmował żadnych działań marketingowych. Nabywca sam zwrócił się do Wnioskodawcy z propozycją nabycia od niego przedmiotowej działki.

W piśmie z dnia 23 września 2015 r., stanowiącym uzupełnienie do wniosku, Zainteresowany doprecyzował stan faktyczny sprawy poprzez udzielenie następujących informacji:

1. Wnioskodawca jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem podatku VAT w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą. Ponadto wobec posiadania gospodarstwa rolnego jest rolnikiem ryczałtowym.

2. Zarówno działka nr 12 jak i działka nr 12/1, nie były udostępniane innym osobom na podstawie umowy najmu, dzierżawy ani użyczenia.

3. Na przedmiotowej działce Wnioskodawca uprawiał pszenicę, którą następnie sprzedawał różnym podmiotom (np. młyn).

4. Nabywca działki nr 12/1 zgłosił się do Wnioskodawcy z propozycją nabycia fragmentu działki nr 12 (działka do tego czasu nie była podzielona). Wobec takiej sytuacji Wnioskodawca podjął decyzję o podziale działki nr 12 na trzy części. Na jednej z pozostałych działek Wnioskodawca zamierza prowadzić kwiaciarnię, punkt z płodami rolnymi lub pawilon z kolei ostatnią z działek po podziale Wnioskodawca zamierza sprzedać lub przekazać w darowiźnie.

5. Wnioskodawca nie poniósł żadnych nakładów związanych z przygotowaniem przedmiotowej działki do sprzedaży, poza kosztami dokonania jej podziału na 3 części.

6. Działka nr 12 jak i działki nr 12/1, nr 12/2 oraz nr 12/3 były wykorzystywane na cele rolne - uprawę pszenicy.

7. Działka nr 12/1 nie została objęta planem zagospodarowania przestrzennego jak również nie wydawano dla tej działki decyzji o warunkach zabudowy. Wnioskodawca przed podziałem działki nr 12 chcąc wybudować na niej pawilon wystąpił o wydanie decyzji o warunkach zabudowy. Jednak wycofał swój wniosek, dokonał podziału działki nr 12 i wystąpił ponownie o decyzję o warunkach zabudowy na pawilon na działce nr 12/2. Przed transakcją sprzedaży działki nr 12/1 Nabywca wystąpił o wydanie decyzji o warunkach zabudowy. Do dnia uzupełnia wniosku powyższe decyzje nie zostały jeszcze wydane.

Ponadto Wnioskodawca oświadczył, że jest właścicielem innych działek położonych w Oleśnicy, na których także uprawia płody rolne.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy przedmiotowa transakcja sprzedaży działki nr 12/1, stanowiącej majątek prywatny Wnioskodawcy, nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług dlatego, że Wnioskodawca, zgodnie z treścią art. 15 ustawy o podatku od towarów i usług, podejmując takie działania nie spełnił podmiotowych przesłanek i nie stał się podatnikiem podatku od towarów i usług.

oraz w przypadku odpowiedzi przeczącej:

2. Czy przedmiotowa transakcja sprzedaży niezabudowanej działki nr 12/1 nie stanowiącej w myśl art. 2 pkt 33 ustawy o podatku od towarów i usług terenów budowlanych korzysta ze zwolnienia od podatku przewidzianego w art. 43 ust. 1 pkt 9 ww. ustawy.

Zdaniem Wnioskodawcy, w myśl przepisów art. 15 ust. 1 i 2 ustawy o podatku od towarów i usług (dalej jako ustawa o VAT), dostawa towarów, w tym przypadku gruntu podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy czynność podlegającą opodatkowaniu wykona podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Jednocześnie okoliczności dokonania tej czynności powinny nosić znamiona działalności gospodarczej, o której mowa w ustawie o VAT, tzn. powinny polegać na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

W ocenie Wnioskodawcy należy stwierdzić, że nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej czy zarejestrowanej działalności gospodarczej w tym zakresie. Implikuje to konieczność uznania, że dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

Przyjęcie, że Wnioskodawca sprzedając nieruchomość działa w charakterze podatnika prowadzącego handlową działalność gospodarczą wymaga ustalenia, że jego działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (czyli stałą). Należy przy tym stwierdzić, że nie jest działalnością handlową sprzedaż majątku osobistego, który nie został nabyty w celach odsprzedaży, lecz spożytkowania w celach prywatnych, jako mieszczącą się w zakresie wykonywania prawa własności.

Istotne znaczenie ma w zaistniałej sytuacji okoliczność, że Wnioskodawca nabył przedmiotową nieruchomość w drodze darowizny dokonanej w roku 2006 i od tamtego czasu nie korzystał z niej z przeznaczeniem do działalności gospodarczej, w tym handlowej, a zatem sprzedaż nie może być uznana za działalność handlową ze skutkiem w postaci uznania Wnioskodawcy za podatnika podatku od towarów i usług. Ponadto w przedmiotowej sprawie Wnioskodawca nie wykazał aktywności w rozporządzaniu nieruchomością, wykraczającej poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym.

Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu (sygn. akt I SA/Wr 1254/05 oraz I SA/Wr 171/07) wywodząc z orzecznictwa Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości (obecnie Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej) stwierdził, że działalność gospodarcza powinna cechować się stałością, powtarzalnością i niezależnością jej wykonywania bowiem związana jest z profesjonalnym obrotem gospodarczym. Zatem nie jest działalnością gospodarczą sprzedaż majątku osobistego, który nie został nabyty w celu odsprzedaży. Sprzedaż, nawet kilkukrotna, przedmiotów z majątku prywatnego osoby fizycznej, które nie są związane z działalnością gospodarczą oraz nie były nabyte w celu ich odsprzedaży, nie ma charakteru handlowego podlegającego opodatkowaniu. Dodatkowo areał posiadanych gruntów jest w tych przypadkach określony, a przewidywalne transakcje sprzedaży dotyczyć mają wyłącznie tego gruntu. Zatem nie sposób przyjąć, że czynność sprzedaży gruntu odbywa się w sposób stały, profesjonalny, ponieważ liczba transakcji jest ograniczona posiadaną wielkością nieruchomości i nic nie wskazuje na to, że wnioskodawca ma zamiar nabywać i sprzedawać kolejne nieruchomości. Sprawę rozstrzygał także Naczelny Sąd Administracyjny, który w kilku orzeczeniach (sygn. akt I FPS3/07 oraz I FSK 475/07) podzielił pogląd WSA we Wrocławiu. Podniósł on między innymi, że nabycie sprzedawanych gruntów musi nastąpić w celach wykonywanej działalności - czyli w handlowych, nie zaś w innych. Nie jest działalnością handlową sprzedaż majątku osobistego, który nie został nabyty w celach sprzedaży, lecz pożytkowania w celach osobistych i zbycie nawet kilkunastu działek nie stanowi działalności handlowej podlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Zamiar częstotliwego wykonywania musi być ujawniony w momencie nabywania towaru, a nie w momencie jego sprzedaży.

Mając zatem na uwadze okoliczności w jakich nastąpiło nabycie nieruchomości oraz przez wzgląd na prowadzenie na niej gospodarstwa rolnego nie można mówić o prowadzeniu przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej polegającej na odpłatnej dostawie działek i tym samym uznaniu jego z tego tytułu za czynnego podatnika VAT.

Należy przy tym zauważyć, że w ocenie Wnioskodawcy, nawet przyjęcie stanowiska przeciwnego niż to wyżej zaprezentowane skutkuje koniecznością zastosowania art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT i wobec tego zwolnieniem od podatku sprzedaży terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane.

Działka nr 12/1 położona w (...), obręb (...) stanowi bowiem grunt rolny, niezabudowany, dla którego nie uchwalono ani miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, ani nie wydano decyzji o warunkach zabudowy.

Należy wskazać, iż przyjmuje się, że nie jest istotny faktyczny i aktualny sposób wykorzystania gruntu, gdyż znaczenie ma jedynie jego przeznaczenie, zaś o przeznaczeniu danego terenu pod zabudowę decydują obiektywne kryteria, nie zaś subiektywne przekonanie i zamiar sprzedawcy lub nabywcy takiego terenu. Dodać należy, że dostawa terenu niezabudowanego, nieobjętego ani planem zagospodarowania przestrzennego, ani decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, podlega zwolnieniu od podatku (interpretacja ogólna Ministra Finansów z dnia 14 czerwca 2013 r., nr PT10/033/12/207/WLI/13/RD/58639).

Podsumowując, w ocenie Wnioskodawcy, sprzedaż działki nr 12/1 położonej w (...), obręb (...) wobec art. 15 ust. 1 i 2 ustawy o VAT nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Nawet jednak przeciwna ocena okoliczności tam wskazanych prowadzić będzie, w ocenie Wnioskodawcy, do zwolnienia ww. sprzedaży od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą - opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy - przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Przepis art. 2 pkt 6 ustawy stanowi, że przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Natomiast w art. 8 ust. 1 ustawy wskazano, że przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

Zatem grunty spełniają definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a ich sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.

Nie każda czynność stanowiąca dostawę, w rozumieniu art. 7 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, bowiem aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Jak stanowi art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Natomiast działalność gospodarcza - w myśl art. 15 ust. 2 ustawy - obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Jak wynika z powołanych powyżej przepisów, warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług jest spełnienie dwóch przesłanek:

* dana czynność ujęta jest w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług,

* czynność ta wykonana została przez podmiot, który dla tej właśnie czynności występuje w charakterze podatnika podatku od towarów i usług.

Analizując powyższe przepisy stwierdzić należy, że dostawa towarów podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana będzie przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy, mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy.

Zawarta w ustawie o podatku od towarów i usług definicja działalności gospodarczej ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem "podatnik" tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.

W celu ustalenia, czy podmiot dokonujący sprzedaży w odniesieniu do tej czynności powinien być uznany za podatnika podatku VAT pomóc mogą zapisy orzeczenia Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 29 października 2007 r., sygn. akt I FPS 3/07. W orzeczeniu tym Sąd wskazał, że formalny status danego podmiotu jako podatnika zarejestrowanego, a także okoliczność, że dana czynność została wykonana wielokrotnie lub jednorazowo, lecz z zamiarem częstotliwości nie mogą przesądzać o opodatkowaniu tej czynności bez każdorazowego ustalenia, czy w odniesieniu do konkretnej czynności podmiot ten występował w charakterze podatnika podatku VAT.

W orzeczeniu tym stwierdzono również, że fakt podjęcia, np. takich czynności jak uzbrojenie terenu, wydzielenie dróg wewnętrznych oraz działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, stanowią o takiej aktywności w zakresie obrotu nieruchomościami, które mogą wskazywać, że czynności sprzedającego przybierają formę zawodową (profesjonalną), a w konsekwencji zorganizowaną. Na taki rodzaj działalności wskazywać mogą takie działania, jak uzyskanie przed sprzedażą decyzji o warunkach zagospodarowania terenu (zabudowy), czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, zwłaszcza w sytuacji gdy sprzedawca jest już podatnikiem w zakresie usług budowlanych, deweloperskich czy innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze.

Konieczne jest zatem ustalenie, czy w świetle zaprezentowanego opisu sprawy, Wnioskodawca, w celu dokonania dostawy działek podjął aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, co skutkuje koniecznością uznania go za podmiot prowadzący "działalność gospodarczą" w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług, czy też zbycie to nastąpiło w ramach zarządu jego majątkiem prywatnym. Zwykłe nabycie lub sprzedaż rzeczy nie stanowi wykorzystywania w sposób ciągły majątku rzeczowego w celu uzyskania z tego tytułu dochodu w rozumieniu art. 9 ust. 1 Dyrektywy 112 (a tym samym art. 15 ust. 2 ustawy), jako że jedynym przychodem z takich transakcji może być ewentualny zysk ze sprzedaży tej rzeczy.

Dodatkowo zagadnieniem odnoszący się do rozstrzygnięcia, czy sprzedaż działek jest sprzedażą majątku osobistego, czy też stanowi sprzedaż realizowaną przez podatnika prowadzącego w tym zakresie działalność gospodarczą, była przedmiotem orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 15 września 2011 r. w sprawach połączonych C-180/10 i C-181/10.

Z tezy powyższego orzeczenia wynika m.in., że "osoby fizycznej, która prowadziła działalność rolniczą na gruncie nabytym ze zwolnieniem z podatku od wartości dodanej i przekształconym wskutek zmiany planu zagospodarowania przestrzennego niezależnej od woli tej osoby w grunt przeznaczony pod zabudowę, nie można uznać za podatnika podatku od wartości dodanej w rozumieniu art. 9 ust. 1 i art. 12 ust. 1 dyrektywy 112, zmienionej dyrektywą 2006/138/WE, kiedy dokonuje ona sprzedaży tego gruntu, jeśli sprzedaż ta następuje w ramach zarządu majątkiem prywatnym tej osoby". Trybunał zwrócił uwagę, że inaczej jest w przypadku, gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy 112. Przykładowo podane zostały działania polegające na uzbrojeniu terenu albo na działaniach marketingowych. Działania takie nie należą do zakresu zwykłego zarządu majątkiem prywatnym.

Trybunał orzekł ponadto, że liczba i zakres transakcji sprzedaży nie ma charakteru decydującego i nie może stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Trybunał stwierdził, że dużych transakcji sprzedaży można dokonywać również jako czynności osobistych.

Wynika z tego, że kryterium decydującym o zaliczeniu transakcji sprzedaży nieruchomości przez osoby fizyczne do działalności gospodarczej jest podejmowanie aktywnych działań angażujących środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców. W przypadku, gdy brak jest przesłanek świadczących o aktywności sprzedawcy w przedmiocie zbycia gruntu, która byłaby porównywalna do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem - zbycie działki budowlanej nie stanowi działalności handlowej podlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, lecz mieści się w ramach zarządu majątkiem prywatnym.

Z powołanego wyżej orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej jednoznacznie wynika, że rozstrzygnięcie, czy podmiot w związku z realizacją określonej czynności występuje w charakterze podatnika wymaga każdorazowo oceny okoliczności faktycznych danej sprawy. Ocenie podlegać muszą przede wszystkim działania, jakie podejmuje zbywca w celu dokonania sprzedaży.

W myśl powołanych orzeczeń, nie jest działalnością handlową sprzedaż majątku osobistego (prywatnego), który nie został nabyty w celach odsprzedaży (w celach handlowych), lecz spożytkowany w celach prywatnych. Ponadto podjęcie takich czynności np. jak uzbrojenie terenu, wydzielenie dróg wewnętrznych oraz działanie marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia stanowią o takiej aktywności w zakresie obrotu nieruchomościami, które mogą wskazywać, że czynności sprzedającego przybierają formę zawodową (profesjonalną), a w konsekwencji zorganizowaną.

Wobec powyższego stwierdzić należy, że każdy, kto dokonuje czynności, które zmierzają do przyszłego wykorzystania nieruchomości dla celów działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, powinien być uznany za podatnika podatku od towarów i usług. Tym samym wykorzystywanie majątku prywatnego przez osobę fizyczną może stanowić również działalność gospodarczą.

Zatem podstawowym kryterium dla opodatkowania sprzedaży, w tym przypadku gruntu, jest ustalenie, czy działanie to można uznać za wykorzystywanie towarów w sposób ciągły do celów zarobkowych, czy majątek nabyty został na potrzeby własne, czy też z przeznaczeniem do działalności gospodarczej.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca umową darowizny z roku 2006 otrzymał od swojego wujka gospodarstwo rolne, w tym niezabudowaną działkę nr 12, stanowiącą grunty rolne. Działka ta weszła w skład jego majątku osobistego. Działka nr 12 nie została objęta planem zagospodarownia przestrzennego, jak również Wnioskodawca nie występował o wydanie decyzji o warunkach zabudowy, objęta jest natomiast studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania. Otrzymane gospodarstwo było przez Wnioskodawcę użytkowane rolniczo, do uprawy zbóż, które następnie sprzedawał różnym podmiotom (np. młyn). Wobec posiadania gospodarstwa rolnego stał się rolnikiem ryczałtowym. Wnioskodawca od roku 2012 prowadzi działalność gospodarczą i w tym zakresie jest podatnikiem podatku VAT. Przedmiotowa nieruchomość nie była wykorzystywana przez Wnioskodawcę na potrzeby prowadzonej przez niego działalności gospodarczej ani też nie została wpisana do ewidencji środków trwałych. Przyszły Nabywca działki nr 12/1 zgłosił się do Wnioskodawcy z propozycją nabycia fragmentu działki nr 12 (działka do tego czasu nie była podzielona). Wobec takiej sytuacji Wnioskodawca podjął decyzję o podziale działki nr 12 na trzy części., tj. nr: 12/1, 12/2, 12/3 - nastąpiło to w lipcu 2015 r. Umową sprzedaży z dnia 19 sierpnia 2015 r. Wnioskodawca zbył działkę nr 12/1. Pozostałe po podziale działki wciąż należą do Wnioskodawcy. Na jednej z nich zamierza prowadzić kwiaciarnię, punkt z płodami rolnymi lub pawilon z kolei drugą zamierza sprzedać lub przekazać w darowiźnie. Wnioskodawca przed podziałem działki nr 12 chcąc wybudować na niej pawilon wystąpił o wydanie decyzji o warunkach zabudowy. Jednak wycofał swój wniosek, dokonał podziału działki nr 12 i wystąpił ponownie o decyzję o warunkach zabudowy na pawilon na działce nr 12/2. Przed transakcją sprzedaży działki nr 12/1 Nabywca wystąpił o wydanie decyzji o warunkach zabudowy. Do dnia uzupełnia wniosku powyższe decyzje nie zostały jeszcze wydane. Zarówno działka nr 12 jak i działka 12/1, nie były udostępniane innym osobom na podstawie umowy najmu, dzierżawy ani użyczenia. Wnioskodawca nie poniósł żadnych nakładów związanych z przygotowaniem przedmiotowej działki do sprzedaży, poza kosztami dokonania jej podziału na 3 części. Wnioskodawca w żaden sposób osobiście nie podnosił wartości tej działki - nie starał się o zmianę sposobu użytkowania oraz nie uzbroił jej oraz nie podejmował żadnych działań marketingowych. Przychód uzyskany ze sprzedaży zamierza przeznaczyć na cele osobiste. Ponadto Wnioskodawca oświadczył, że jest właścicielem innych działek, na których także uprawia płody rolne.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii czy wobec przedstawionego stanu faktycznego transakcja sprzedaży działki nr 12/1, stanowiącej majątek prywatny będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W świetle powołanych powyżej przepisów, dostawa gruntu podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w sytuacji, gdy działaniom dokonującego tej dostawy można przypisać znamiona prowadzenia działalności gospodarczej.

Biorąc pod uwagę powyżej przytoczone przepisy oraz zawarty we wniosku opis stanu faktycznego wywnioskować należy, że sprzedaż działki nr 12/1 nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, gdyż brak jest normatywnych przesłanek, aby w związku z tą transakcją uznać Wnioskodawcę za podatnika tego podatku. Wprawdzie grunt spełnia definicję towarów zawartą w art. 2 pkt 6 ustawy, jednak z okoliczności niniejszej sprawy nie wynika, aby sprzedawca działał w charakterze handlowca. Z opisu sprawy nie wynika taka aktywność Wnioskodawcy, która wykraczałaby poza ramy czynności związanych ze zwykłym wykonywaniem prawa własności. Wnioskodawca nie podjął bowiem ciągu działań, które wskazywałyby na aktywność w zakresie obrotu nieruchomościami (takich jak: nabycie nieruchomości terenu z zamiarem odsprzedaży, wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego, uzbrojenie terenu, ogrodzenie działek, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek.

W konsekwencji, w niniejszej sprawie brak jest przesłanek pozwalających uznać Wnioskodawcę za podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, prowadzącego działalność gospodarczą, w myśl art. 15 ust. 2 ustawy, polegającą na handlu nieruchomościami. Jak wcześniej wyjaśniono, aby uznać określoną sprzedaż za opodatkowaną podatkiem VAT nie wystarcza stwierdzić jedynie dostawę towarów, lecz wymagane jest określenie podmiotu dokonującego dostawy jako podatnika podatku od towarów i usług, w związku ze sprzedażą. W niniejszej sprawie takich przesłanek brak. Wnioskodawca przed dokonaniem sprzedaży działki nr 12/1 nie występował o warunki zabudowy, ani też o ustalenie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego gruntu lub jego przekształcenie dla tej działki. Przedmiotowy grunt przez cały czas do momentu sprzedaży był przez Wnioskodawcę użytkowany rolniczo. Z opisu sprawy nie wynika, aby Wnioskodawca w celu przygotowania gruntu do sprzedaży wykonywał inne czynności oprócz podziału działki nr 12 na mniejsze działki. Wnioskodawca ponadto nie ogłaszał chęci sprzedaży działki, to Nabywca zgłosił się do Wnioskodawcy z zamiarem zakupu ww. nieruchomości. Powyższe wyklucza zatem handlowy cel transakcji.

W efekcie, sprzedaż przez Wnioskodawcę nieruchomości gruntowej, wykorzystywanej rolniczo, stanowi zwykłe wykonywanie prawa własności. Tym samym, w przedmiotowej sprawie Wnioskodawca, zbywając działkę stanowiącą jego majątek prywatny, korzystał z przysługującego mu prawa do rozporządzania własnym majątkiem. Skutkiem powyższego - stosownie do zapisów orzecznictwa - transakcja zbycia nieruchomości gruntowej nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Podsumowując:

Ad. 1

Sprzedaż przez Wnioskodawcę działki, o której mowa we wniosku, nie będzie stanowiła działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy i nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Wnioskodawca bowiem, w związku z dostawą przedmiotowej działki, korzystać będzie z przysługującego mu prawa do rozporządzania własnym majątkiem, co oznacza, że nie wypełni przesłanek zdefiniowanych w art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy i nie wystąpi w roli podatnika podatku od towarów i usług.

Ad. 2

W związku z tym, że w odpowiedzi na pytanie nr 1 stwierdzono, że sprzedaż działki nie będzie stanowiła działalności gospodarczej, a Wnioskodawca nie wystąpi w roli podatnika podatku od towarów i usług, pytanie nr 2 dotyczące zwolnienia od podatku - stało się bezprzedmiotowe.

Zaznaczenia wymaga, że organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Wnioskodawca ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Podkreślenia wymaga, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki podatkowoprawne tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, interpretacja traci aktualność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego stanu faktycznego lub zmiany stanu prawnego.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.