ILPP1/4512-1-636/15-2/AS - VAT w zakresie opodatkowania transakcji sprzedaży nieruchomości i związanego z tym prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia tej nieruchomości.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613) oraz § 6 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z o.o., reprezentowanej przez pełnomocnika, doradcę podatkowego Pana P, przedstawione we wniosku z dnia 20 sierpnia 2015 r. (data wpływu 24 sierpnia 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania transakcji sprzedaży nieruchomości i związanego z tym prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia tej nieruchomości - jest prawidłowe.

W dniu 24 sierpnia 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania transakcji sprzedaży nieruchomości i związanego z tym prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia tej nieruchomości.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością (dalej również: Spółka, Wnioskodawca), została założona w celu zarządzania obiektami handlowo-usługowymi.

Zajmuje się ona głównie nabywaniem istniejących już parków handlowych i ich restrukturyzacją oraz budową nowych nieruchomości komercyjnych.

Zakres jej usług obejmuje planowanie, realizację projektów, wynajem długoterminowy, utrzymanie, pielęgnację, zarządzanie oraz rozbudowę nieruchomości komercyjnych każdego rodzaju.

Spółka świadczy wyłącznie czynności opodatkowane podatkiem VAT.

Wnioskodawca zawarł w dniu 14 kwietnia 2015 r. z Panem G (dalej również: Sprzedawca) w formie aktu notarialnego (rep. "A" nr (...)) przedwstępną umowę sprzedaży nieruchomości, składającej się z części działki gruntu oraz budynku produkcyjnego, położonego w B (dalej również: Nieruchomość).

Spółka stanie się w konsekwencji:

* nabywcą prawa użytkowania wieczystego części działki gruntu nr X o powierzchni 0,49,99 ha oraz

* właścicielem budynku stanowiącego odrębną nieruchomość,

* położonych w B., przy ulicy F, gmina B, powiat b., dla których prowadzona jest księga wieczysta kw. nr (...).

Sprzedawca nabył przedmiotową Nieruchomość w czasie, gdy nie obowiązywały przepisy ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.).

Nie posiadał więc prawa do odliczenia podatku naliczonego jako czynny podatnik podatku od towarów i usług, zgodnie z art. 15 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.).

Na nieruchomości dokonano w 2007 r. oraz w 2013 r. znacznego ulepszenia przewyższającego 30% jej wartości.

Ponadto należy zaznaczyć, że:

* Sprzedawca miał pełne prawo do odliczenia podatku naliczonego z tytułu zakupu towarów i usług wykorzystanych do modernizacji nieruchomości w 2007 r. oraz w 2013 r.

* Sprzedawca nie wyodrębnił w ramach prowadzonej przez siebie działalności ani finansowo, ani organizacyjnie nieruchomości, która służy obecnie jedynie celom produkcyjnym.

* wraz ze sprzedażą przedmiotowej Nieruchomości, Sprzedawca ma zamiar zapewnić Spółce ograniczone prawa rzeczowe służebności przejazdu i przechodu na nieruchomościach prowadzących do nieruchomości objętej księgą wieczystą kw. nr X,

* na przygotowywanej przez Sprzedawcę do sprzedaży Nieruchomości realizowano działalność produkcyjną i w tym celu Sprzedawca zatrudniał pracowników,

* Nieruchomość stanowi obecnie zakład produkcyjny i następnie, po jej sprzedaży na rzecz spółki, będzie zaadaptowana do celów usługowo-handlowych.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy nabycie Nieruchomości stanowić będzie dla Wnioskodawcy nabycie przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części.

2. Jeżeli odpowiedź na pyt. 1 jest negatywna, to czy nabycie Nieruchomości stanowić będzie czynność opodatkowaną podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 41 ust. 1, w zw. z art. 146a pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług, tj. wg stawki 23%.

3. Jeżeli nabycie Nieruchomości będzie opodatkowane podatkiem od towarów i usług, to czy Wnioskodawca będzie miał prawo do pomniejszenia podatku należnego o podatek naliczony związany z nabyciem Nieruchomości.

Zdaniem Wnioskodawcy:

1. Nabycie Nieruchomości nie będzie stanowić transakcji nabycia przedsiębiorstwa ani zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

2. Nabycie Nieruchomości będzie opodatkowane podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 41 ust. 1, w zw. z art. 146a pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług, tj. według stawki podstawowej - 23%.

3. Spółka będzie miała prawo do odliczenia podatku naliczonego przy nabyciu Nieruchomości.

Ad 1.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 UPTU, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie jednak do treści art. 6 pkt 1 UPTU, przepisów ustawy nie stosuje się do transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

W niniejszej sprawie przedmiotem sprzedaży na pewno nie będzie przedsiębiorstwo. Nie następuje bowiem zbycie całej działalności Sprzedawcy, a jedynie zbycie nieruchomości stanowiącej część zakładu produkcyjnego, stanowiącej z punktu widzenia Sprzedawcy towar handlowy.

Rozważyć więc należy, czy nabycie Nieruchomości może być potraktowane ewentualnie jako nabycie zorganizowanej części przedsiębiorstwa (dalej również ZCP).

Przez ZCP ustawodawca rozumie organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania (art. 2 pkt 27e UPTU).

W niniejszym przypadku można zatem oprzeć niezbędną analizę w zakresie ewentualnego istnienia ZCP o definicję legalną, zawartą w art. 2 pkt 27e UPTU. Na podstawie tej definicji można więc wyodrębnić wystarczająco precyzyjne kryteria, które wyłącznie wtedy, gdy są spełnione łącznie, przesądzają o istnieniu w danym indywidualnym przypadku ZCP.

Badanie istnienia ZCP wymaga ustalenia ponad wszelką wątpliwość, czy:

Ponadto, każda z powyższych przesłanek musi być analizowana w powiązaniu z pozostałymi - sama z siebie nie przesądza więc o istnieniu bądź nieistnieniu zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Ad. a)

W przypadku Nieruchomości, pomimo że istnieje co prawda zespół składników materialnych (budynek produkcyjny wraz z przynależną infrastrukturą techniczną), to jednak nie można w tym przypadku traktować wszystkich tych elementów jako zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Wypada bowiem zauważyć, że każdy większych rozmiarów obiekt budowlany o zaawansowanej architekturze, siłą rzeczy będzie się składać z powiązanych ze sobą funkcjonalnie poszczególnych elementów, umiejscowionych względem siebie w pewien ustrukturyzowany sposób w przestrzeni. Za orzecznictwem należy jednak podkreślić, że samo zebranie, czy przestrzenne usytuowanie pewnych składników z reguły nie tworzy jeszcze przedsiębiorstwa (por. wyrok WSA w Gdańsku z 10 września 2013 r., sygn. akt I SA/Gd 758/13, orzeczenie nieprawomocne).

Istnienie określonych technicznych powiązań pomiędzy poszczególnymi budynkami lub ich częściami, przynależnymi budowlami oraz infrastrukturą towarzyszącą, jest charakterystyczną cechą każdego bardziej zaawansowanego obiektu budowlanego.

W przypadku pierwszego kryterium chodzi więc raczej o to, aby wykazać powiązanie innej natury niż wyłącznie technicznej - musiałyby być to powiązania o charakterze ekonomicznym. Obiekt musiałby składać się z elementów powiązanych ze sobą w ten sposób, że ich wykorzystanie w oderwaniu od siebie nie miałoby ekonomicznego sensu. Wprawdzie budynek produkcyjny stanowi ekonomiczną całość, przystosowanie go do innych potrzeb, np.: biurowych lub usługowych, jest bardzo utrudnione, jednakże Spółka zamierza właśnie przystosować Nieruchomość do celów handlowo-usługowych. Oznacza to, że adaptacja budynku dla celów spółki będzie bardzo kosztowna, ponieważ duża część składników materialnych, pomimo dwukrotnej modernizacji, nie będzie nadawała się do prostej przebudowy. Konieczne może być wyeliminowanie wielu składników majątku trwałego, a w ich miejsce zakupienie oraz budowa nowych składników trwałych i obrotowych.

W konsekwencji, obecne wyodrębnienie techniczne nie ma związku z wyodrębnieniem ekonomicznym, które nastąpi na przedmiotowej nieruchomości po dniu jej zakupu, a więc na cele usługowo-handlowe.

Ad. b)

Drugi warunek dotyczy organizacyjnego i finansowego wyodrębnienia ZCP w ramach istniejącego przedsiębiorstwa (a więc przedsiębiorstwa Sprzedawcy). Przy czym jest to kolejne kryterium, które ma świadczyć o (choćby potencjalnej) samodzielności określonego zespołu aktywów.

Trzeba w tym miejscu wskazać, że nie musi to być wyodrębnienie formalne, sankcjonowane określonymi procedurami. Wystarczająca jest bowiem możliwość samodzielnego funkcjonowania danej zorganizowanej części w obecnym przedsiębiorstwie.

Przedmiotowy budynek produkcyjny nie jest organizacyjnie wyodrębniony. Chociaż odbywa się w nim produkcja maszyn rolniczych, to jego istnienie bez wsparcia innych działów dotyczących zarządzania procesem produkcyjnym byłoby niemożliwe.

Należy też wziąć pod uwagę plany Spółki w zakresie stworzenia z Nieruchomości budynku handlowo-usługowego. Dla tego rodzaju działalności, funkcjonowanie nawet potencjalnie zorganizowanego zespołu aktywów w postaci zakładu produkcyjnego w przedsiębiorstwie Spółki (a więc po zawarciu przyrzeczonej umowy sprzedaży), nie będzie mieć żadnego znaczenia. Działalność w dotychczasowym zakresie i w dotychczasowej formie nie będzie kontynuowana.

Pamiętać również należy o samodzielności finansowej. Skoro określony zespół składników majątkowych ma się charakteryzować wysokim stopniem samodzielności, która choćby potencjalnie powinna umożliwić nabywcy całkowicie niezależne prowadzenie (kontynuowanie) działalności gospodarczej przy pomocy wyłącznie tegoż zespołu aktywów, to samodzielność finansowa jest niezbędna. Bez takiej samodzielności nie może być mowy o kontynuowaniu działalności gospodarczej bez zaangażowania istotnych środków pieniężnych i narzędzi z zewnątrz - co w oczywisty sposób przeczy istnieniu wystarczającej niezależności i samodzielności w ogóle.

W przedmiotowym stanie faktycznym brak jest finansowego wyodrębnienia działalności, ponieważ decyzje dotyczące działalności produkcyjnej podejmowane są przez inne działy Sprzedawcy.

Za Wojewódzkim Sądem Administracyjnym w Gliwicach wypada zauważyć, że samo wyodrębnienie nieruchomości poprzez jej położenie w określonym miejscu w przestrzeni w sytuacji, gdy po stronie zbywcy taka nieruchomość nie stanowi wydziału, działu czy oddziału, nie przesądza absolutnie o organizacyjnym i finansowym wyodrębnieniu, pozwalającym na potwierdzenie istnienia zorganizowanej części przedsiębiorstwa (por. wyrok ww. sądu z 11 października 2013 r., sygn. akt: III SA/GI 1284/13, orzeczenie prawomocne).

Ad. c)

Trzecie kryterium dotyczy przeznaczenia określonych składników aktywów do realizacji konkretnych zadań gospodarczych.

Istotnie obecny zakład produkcyjny mieszczący się na terenie nieruchomości, służy prowadzeniu działalności w postaci wytwarzania maszyn rolniczych. Na terenie zakładu obecne są składniki materialne, które umożliwiają działalność produkcyjną. Skoro jednak działalność prowadzona w obiekcie ulegnie całkowitej modyfikacji, to przydatność określonych składników aktywów do prowadzenia działalności po nabyciu nieruchomości przez Spółkę w ogóle nie wystąpi.

Adaptacja budynku oraz nieruchomości dla potrzeb handlowo-usługowych wymagać będzie wymiany wielu składników majątkowych na nowe. Kryterium przeznaczenia składników do realizacji zadań gospodarczych nie jest dochowane.

Ad. d)

Czwarte kryterium wymaga udowodnienia, że dla badanego zespołu aktywów nie jest wymagane żadne zewnętrzne wsparcie lub uzupełnienie, aby móc samodzielnie prowadzić działalność gospodarczą.

Tak więc, to kryterium również nie zostanie spełnione z dwóch powodów.

Po pierwsze, zakład produkcyjny wymaga ciągłych dostaw materiałów potrzebnych do wytwarzania maszyn rolniczych, w przypadku sprzedaży budynku produkcyjnego konieczne byłoby korzystanie z zewnętrznego wsparcia dostawców.

Po drugie, pracownicy zatrudnieni w obecnej nieruchomości nie zostaną przejęci przez spółkę.

W związku z tym, obecność aktywów w postaci maszyn i urządzeń oraz czynnika ludzkiego sprzedawcy, jest dla Spółki całkowicie bez znaczenia.

Do nieruchomości nie został przypisany przez Sprzedającego zespół osób podejmujących decyzje o charakterze finansowym, których działania umożliwiałyby funkcjonowanie przedmiotu transakcji jako odrębnego źródła przychodów i centrum kosztów oraz zarządzanie ww. operacjami finansowymi oraz realizację określonych zadań z myślą o generowaniu zysku w sposób zaplanowany, zorganizowany i efektywny, przy uwzględnieniu uwarunkowań ekonomicznych i rynkowych - co jest przecież cechą charakterystyczną każdego samodzielnego przedsiębiorstwa.

W przypadku Spółki, ów czynnik ludzki jest niezwykle istotny - przesądza bowiem o możliwości prowadzenia działalności gospodarczej przy wykorzystaniu nieruchomości w sposób mający swoje uzasadnienie gospodarcze - czyli przynoszący zyski przynajmniej w średnim terminie.

Sprzedawca w chwili obecnej zatrudnia pracowników do prowadzenia działalności produkcyjnej. Jednakże od momentu zawarcia przyrzeczonej umowy sprzedaży nieruchomości wraz z budynkiem, poprzednia działalność zostanie zakończona, a co za tym idzie, obecni pracownicy Sprzedawcy nie będą już zatrudnieni w budynku, który jest przedmiotem sprzedaży.

Sprzedawca nie prowadzi i nie prowadził nigdy działalności handlowo-usługowej. Tymczasem to dla zarządzanych przez Spółkę obiektów zapewniana jest obsługa wykwalifikowanego personelu, działającego w następujących obszarach:

* zarząd nieruchomością (obejmujący takie czynności, jak zarządzanie obiektem pod kątem technicznym, rozliczanie kosztów eksploatacyjnych, prowadzenie dokumentacji finansowej związanej z obiektami, organizacja prowadzenia kampanii reklamowych),

* dział prawny (zajmujący się umowami najmu oraz monitorowaniem należności i zobowiązań),

* dział wynajmu (dbający o odpowiedni poziom komercjalizacji najemców, uzgadniający indywidualne warunki współpracy z najemcami i dbający o realizację ich specyficznych potrzeb związanych z najmem powierzchni handlowych),

* dział budowlany (zajmujący się projektowaniem przebudowy nieruchomości w celu zwiększenia ich atrakcyjności i funkcjonalności oraz planowaniem i nadzorowaniem robót budowlanych).

Specyfika funkcjonowania obiektu usługowo-handlowego różni się znacznie od działalności produkcyjnej prowadzonej obecnie.

Konieczne będzie zatrudnienie nowych pracowników, którzy będą mieli kompetencje do wykonywania czynności, które wymagane są w związku z prowadzeniem czynności handlowo-usługowych. Z tego powodu, warunek przejęcia personelu po nabyciu nieruchomości przez spółkę również nie zostanie spełniony.

Końcowo należy także wskazać na cel i sens wyłączenia transakcji ZCP z zakresu opodatkowania podatkiem od towarów i usług.

Otóż, zarówno ustawodawca unijny jak i krajowy, dbają w ten sposób o to, aby w przypadku kompletnych, samodzielnych pod względem organizacyjnym i finansowym przedsiębiorstw, które jedynie zmieniają właściciela, ale nie zaprzestają ani w istotny sposób nie modyfikują swojej działalności gospodarczej, nie dochodziło do konieczności rozliczenia wygenerowanej wartości dodanej i związanego z tą wartością podatku należnego i naliczonego.

Celem tych przepisów jest uproszczenie rozliczeń związanych z przeniesieniem majątku przedsiębiorstwa lub jego części, bądź wniesieniem ich aportem (...).

Na zerowy efektywny wynik końcowy i wygodę wprowadzenia wspomnianego przepisu wskazuje również w swej opinii z dnia 13 kwietnia 2000 r. Rzecznik Generalny M. Jacobs, sformułowanej do sprawy C-408/98 Abbey National Plc. (wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z 12 stycznia 2011 r., sygn. akt: I SA/Wr 1418/10, orzeczenie prawomocne). W takich przypadkach bowiem, zmiana właściciela oznacza wyłącznie zdarzenie prawne, nie skutkujące w żaden sposób w sferze faktycznych czynności, składających się na działalność gospodarczą.

W przedmiotowej sprawie - Sprzedawca prowadzi działalność produkcyjną maszyn rolniczych. Po zawarciu umowy przyrzeczonej sprzedaży nieruchomości, na rzecz Spółki podjęte będą kroki mające na celu adaptację budynku dla potrzeb handlowo-usługowych.

W związku z tym, nie można mówić w tym wypadku o kontynuacji działalności, skoro nowy właściciel zmuszony będzie do dokonania znacznej przebudowy nieruchomości oraz wyposażenia jej w aktywa materialne potrzebne do prowadzenia działalności handlowo-usługowej. Zatrudni również nowych pracowników nie przejmując obecnego personelu sprzedawcy.

W związku z powyższym, Wnioskodawca uważa, że nabycie Nieruchomości nie będzie stanowić zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Ad. 2.

Ponieważ nabycie Nieruchomości nie będzie stanowić zorganizowanej części przedsiębiorstwa, to należy je potraktować jako odpłatną dostawę towarów na gruncie UPTU (art. 5 ust. 1 pkt 1 UPTU).

Za dostawę towarów, zgodnie z treścią art. 7 ust. 1 UPTU, uważa się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Przez towary należy rozumieć, stosownie do art. 2 pkt 6 UPTU, rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Grunty oraz budynki również są rzeczami, mają one bowiem materialny charakter oraz można nimi rozporządzać jak każdym innym przedmiotem. Oznacza to, że sprzedaż gruntów i budynków stanowić będzie dostawę towarów mieszczącą się w przedmiotowym zakresie czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług.

Teza ta znajduje również swoje potwierdzenie w orzecznictwie sądów administracyjnych. Np.: Uchwała NSA z 24 października 2011 r. o sygn. akt I FPS 2/11, czy Uchwała NSA z 8 stycznia 2007 r. o sygn. akt I FPS I/06.

Co do zasady, wszystkie transakcje stanowiące dostawę towarów lub świadczenie usług podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług przy zastosowaniu stawki podstawowej w wysokości 23% (art. 41 ust. 1, w zw. z art. 146a pkt 1 UPTU).

Niemniej jednak ustawodawca przewidział w art. 43 i 44 UPTU zamknięty katalog czynności, które pomimo, że w przedmiotowym zakresie stanowią czynności opodatkowane ww. podatkiem, są od tego podatku zwolnione.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 9 UPTU, zwolnione od podatku są dostawy terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane.

Przez tereny budowlane rozumieć należy grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu - zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (art. 2 pkt 33 UPTU).

W tym miejscu zaznaczyć jednak należy, że w sytuacji, gdy na działce (gruncie) posadowione są jakiekolwiek budynki lub budowle, to powyższe przepisy nie będą miały zastosowania. Wynika to zarówno z powyższego przepisu (odnosi się stricte do terenów niezabudowanych), jak i z regulacji zawartej w art. 29a ust. 8 UPTU, zgodnie z którą, w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli, z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.

Oznacza to, że dla celów opodatkowania podatkiem od towarów i usług, grunt, na którym budynki i budowle są położone, podlega opodatkowaniu zgodnie z zasadami właściwymi dla tych obiektów (jest to istotne z punktu widzenia stawek podatku oraz możliwych do zastosowania zwolnień przedmiotowych).

W takim przypadku art. 43 ust. 1 pkt 9 UPTU nie będzie miał zastosowania. Dotyczy on bowiem jedynie dostawy gruntów niezabudowanych. W przypadku dostawy budynków lub budowli zastosowanie znajdą natomiast przepisy art. 43 ust. 1 pkt 10 i 10a UPTU.

Również w kwestii dostawy budynków, budowli lub ich części, ustawodawca przewidział szereg zwolnień z opodatkowania podatkiem VAT.

Stosownie do treści art. 43 ust. 1 pkt 10 UPTU, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

* dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,

* pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

Konstrukcja art. 43 ust. 1 pkt 10 UPTU tworzy swego rodzaju regułę podstawową, zgodnie z którą dostawa budynków, budowli lub ich części podlega zwolnieniu z opodatkowania podatkiem VAT.

Ustawodawca przewidział jednak pewne wyjątki od tak sformułowanej zasady ogólnej. Zgodnie bowiem z przepisami UPTU, opodatkowaniu podlegać jednak będzie każda dostawa tych towarów (budynków, budowli lub ich części) dokonywana w okresie przed pierwszym zasiedleniem, w ramach pierwszego zasiedlenia lub w ciągu 2 lat od pierwszego zasiedlenia.

Przez pierwsze zasiedlenie ustawodawca rozumie, stosownie do treści art. 2 pkt 14 UPTU, oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:

* wybudowaniu lub

* ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.

Aby więc można było mówić o pierwszym zasiedleniu, musi dojść do oddania budynków (budowli lub ich części) do użytkowania w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu. Czynnością taką jest przykładowo najem na cele związane z działalnością gospodarczą (np.: najem nieruchomości na cele magazynowe). Usługi takie (usługi udostępnienia powierzchni magazynowych) podlegają bowiem opodatkowaniu podatkiem od towarów usług, a więc spełniają warunek pierwszego zasiedlenia, zawarty w art. 2 pkt 14 UPTU.

Podobną tezę prezentuje również Minister Finansów w wydawanych przez siebie interpretacjach indywidualnych. Przykładowo, w interpretacji z dnia 23 września 2009 r. o nr ILPP1/443-782/09-3/AK, czytamy: "Pierwsze zasiedlenie będzie miało miejsce wówczas, gdy wybudowany lub zmodernizowany obiekt zostanie sprzedany lub np.: oddany w dzierżawę. Zarówno sprzedaż, jak i dzierżawa są bowiem czynnościami podlegającymi opodatkowaniu.". Podobne stanowisko znaleźć można w innych interpretacjach Ministra Finansów z dnia 29 sierpnia 2013 r. o nr ITPP2/443-552/13/AD; z dnia 23 sierpnia 2013 r. o nr ITPP2/443-560/13/AW; z dnia 22 sierpnia 2013 r. o nr ITPP2/443-707/I3/AD.

Ponieważ Nieruchomość obejmuje będący odrębnym przedmiotem własności używany budynek, który został nabyty przez Sprzedawcę jeszcze w okresie, gdy nie obowiązywały przepisy ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), nie będzie spełniony pierwszy z warunków pierwszego zasiedlenia, a więc oddanie do użytkowania w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu nowo wybudowanego budynku. Należy jednak przypomnieć, że na Nieruchomości w roku 2013 r. wykonano prace modernizacyjne, których wartość przekracza 30% wartości nieruchomości. Skoro po dokonaniu znacznego remontu prowadzona jest działalność produkcyjna maszyn rolniczych, która służy wykonaniu czynnościom opodatkowanym, to drugi z warunków pierwszego zasiedlenia uważać należy za spełniony.

Nie oznacza to jednak automatycznie, że transakcja zbycia Nieruchomości będzie opodatkowana. Należy bowiem jeszcze dokonać analizy przedmiotowej transakcji.

W oparciu o regulacje zawarte w art. 43 ust. 1 pkt 10a UPTU. Na podstawie tego przepisu ustawodawca nadal zwalnia od podatku dostawę budynku lub budowli w przypadku, gdy transakcja przeprowadzana jest w ramach pierwszego zasiedlenia, przed nim, lub gdy nie upłynął jeszcze okres 2 lat od pierwszego zasiedlenia. Jednak aby wystąpiła konieczność zastosowania zwolnienia, niezbędne jest spełnienie (łącznie) następujących dwóch warunków:

* w stosunku do sprzedawanych budynków, budowli lub ich części nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego,

* dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ich ulepszenie, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów.

W konsekwencji, skoro Sprzedawca miał prawo do odliczenia podatku naliczonego związanego z ulepszeniem dokonanym w roku 2007 oraz w roku 2013, to zbycie Nieruchomości nie będzie korzystać ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a UPTU.

Powyższe oznacza, że dostawa Nieruchomości nie będzie korzystać zarówno ze zwolnienia od podatku przewidzianego w art. 43 ust. 1 pkt 10 UPTU, jak i ze zwolnienia z art. 43 ust. 1 pkt 10a UPTU.

Innymi słowy, dostawa Nieruchomości będzie opodatkowana podatkiem przy zastosowaniu stawki 23%, zgodnie z art. 41 ust. 1, w zw. z art. 146a pkt 1 UPTU.

Ad. 3.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 UPTU, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124 UPTU.

Z powyższych regulacji wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy odliczenia dokonuje podatnik podatku od towarów i usług. Ponadto towary czy usługi, w stosunku do których powstaje podatek naliczony, powinny być wykorzystywane do czynności opodatkowanych.

Stosownie do treści art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a UPTU, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Natomiast w myśl art. 88 ust. 3a pkt 2 UPTU, nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku, gdy transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Jak wskazano w stanie faktycznym, Wnioskodawca prowadzi wyłącznie działalność opodatkowaną podatkiem od towarów i usług w postaci produkcji maszyn rolniczych. Również nabycie Nieruchomości miało związek z prowadzeniem wyłącznie takiej działalności.

Ponadto nie zaistnieją przesłanki wyłączające prawo do odliczenia podatku naliczonego VAT przewidziane w art. 88 ust. 3a pkt 2 UPTU, gdyż transakcja sprzedaży Nieruchomości będzie opodatkowana podatkiem przy zastosowaniu stawki 23%, zgodnie z art. 41 ust. 1, w zw. z art. 146a pkt 1 UPTU.

W konsekwencji, Spółka będzie miała prawo do pełnego odliczenia podatku naliczonego. Kwotę podatku naliczonego stanowi w tym przypadku wartość wynikająca z faktury otrzymanej od Sprzedawcy z tytułu nabycia Nieruchomości.

W świetle obowiązującego stanu prawnego, stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Ponadto, tut. Organ zauważa, że granice szczególnego postępowania podatkowego, którego celem jest uzyskanie interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, określa Wnioskodawca, występując z konkretnym pytaniem prawnym, wyłącznie w odniesieniu do stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę, co wynika wprost z przepisu art. 14b § 1, § 2 i § 3 ustawy - Ordynacja podatkowa. Natomiast, na podstawie art. 14c § 1 i § 2 Ordynacji podatkowej, tut. Organ dokonuje oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Z powyższych przepisów wynika, że organ rozpatrując wniosek o wydanie interpretacji nie podejmuje wyjaśnienia stanu faktycznego, tj. nie przeprowadza dowodów oraz nie analizuje załączonych do wniosku dokumentów, lecz dokonuje oceny prawnej przedstawionych we wniosku okoliczności, w kontekście zadanego pytania, przyporządkowanego do danego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego.

Zauważa się również, że organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym/zdarzeniem przyszłym. Wnioskodawca ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego. Podkreślenia wymaga, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny/zdarzenie przyszłe sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym/zdarzeniem przyszłym podanym przez wnioskodawcę w złożonym wniosku. Zatem należy zaznaczyć, że wydając przedmiotową interpretację tut. Organ oparł się na wynikającym z treści wniosku opisie przedstawionego zdarzenia przyszłego. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego zdarzenia przyszłego, udzielona interpretacja traci swą aktualność.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.