ILPP1/4512-1-606/15-2/AS

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613, z późn. zm.) oraz § 6 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko spółki cywilnej, reprezentowanej przedstawione we wniosku z dnia 6 sierpnia 2015 r. (data wpływu 10 sierpnia 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 33 oraz art. 113 ust. 2 pkt 2 - zagranych koncertów - jest nieprawidłowe.

W dniu 10 sierpnia 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 33 oraz art. 113 ust. 2 pkt 2 - zagranych koncertów.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Dwie wspólniczki prowadzą działalność gospodarczą w formie spółki cywilnej.

Ze względu na obroty, Spółka niebawem zostanie czynnym płatnikiem podatku VAT.

Podatek dochodowy wspólniczki rozliczają na zasadach ogólnych, czyli książce przychodów i rozchodów.

Działalność Spółki polega na tym, że prowadzą zespół śpiewaczy muzyki poważnej i dobierają do grania koncertów innych śpiewaków oraz muzyków, którzy pracują na umowę o dzieło z przeniesieniem praw autorskich. Muzycy wystawiają spółce rachunki do umów z 50% kosztami uzyskania.

Za zagrany koncert Spółka wystawia kontrahentom faktury bez podatku VAT z dopiskiem: "zwolnione z VAT na podstawie art. 113 ust. 1 ustawy o VAT".

Po przekroczeniu limitu 150.000 zł, Spółka zostanie czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług.

Świadczone przez Spółkę usługi, są usługami kulturalnymi.

Wspólniczki każdorazowo biorą udział w koncertach jako artystki wykonawczynie w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Za zrealizowane koncerty otrzymują wynagrodzenie w formie honorarium. Ich autorstwo uwidocznione jest za każdym razem na plakatach oraz w środkach komunikacji elektronicznej, a więc podane do publicznej wiadomości w związku z rozpowszechnianiem utworu. Są też stroną umów cywilnoprawnych z kontrahentami (teatrami, domami kultury, etc.) w zakresie wykonania usługi - koncertu.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy po przekroczeniu wartości sprzedaży 150.000 zł w roku bieżącym, Spółka cywilna w dalszym ciągu będzie mogła za zagrany koncert wystawiać faktury VAT ze zwolnieniem od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 33 oraz art. 113 ust. 2 pkt 2.

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 33b ustawy o VAT, zwolnione są od podatku usługi kulturalne świadczone przez indywidualnych twórców i artystów wykonawców.

Zgodnie z art. 113 ust. 2 pkt 2 ustawy o VAT, do wartości sprzedaży 150.000 zł nie wlicza się świadczenia usług zwolnionych od podatku na podstawie art. 43 ust. 1.

Zatem Spółka uważa, że może swoim kontrahentom wystawiać faktury VAT ze zwolnieniem od podatku VAT.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, opodatkowaniu podatkiem VAT podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług oraz rozporządzeń wykonawczych do ustawy, przewidują dla niektórych towarów i usług stawki obniżone lub zwolnienie od podatku.

Na mocy obowiązującego od dnia 1 stycznia 2011 r. art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. b ustawy o VAT, ustawodawca zwolnił od podatku usługi kulturalne świadczone przez indywidualnych twórców i artystów wykonawców, w rozumieniu przepisów o prawie autorskim i prawach pokrewnych, wynagradzane w formie honorariów, w tym za przekazanie lub udzielenie licencji do praw autorskich lub praw do artystycznego wykonania utworów.

Zatem warunkiem zastosowania tego zwolnienia jest spełnienie przesłanki o charakterze przedmiotowym, dotyczącej rodzaju świadczonych usług (kulturalnych), ale także przesłanki podmiotowej odnoszącej się do usługodawcy.

W skład grupy podmiotów uprawnionych do zwolnienia weszli indywidualni twórcy i artyści wykonawcy, w rozumieniu przepisów o prawie autorskim i prawach pokrewnych, wynagradzani w formie honorariów, w tym za przekazanie lub udzielenie licencji do praw autorskich lub praw do artystycznego wykonania utworów.

Zgodnie z art. 1 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz. U. z 2006 r. Nr 90, poz. 631 z późn. zm.) - do której odwołuje się ustawodawca w treści art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. b - przedmiotem prawa autorskiego jest każdy przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze, ustalony w jakiejkolwiek postaci, niezależnie od wartości, przeznaczenia i sposobu wyrażenia (utwór).

W szczególności przedmiotem prawa autorskiego są m.in. utwory muzyczne i słowno-muzyczne, a także sceniczne, sceniczno-muzyczne, choreograficzne i pantomimiczne (art. 1 ust. 2 pkt 7 i pkt 8 ww. ustawy).

Na podstawie art. 8 ust. 2 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, twórcą jest osoba, której nazwisko w tym charakterze uwidoczniono na egzemplarzach utworu, lub której autorstwo podano do publicznej wiadomości w jakikolwiek inny sposób w związku z rozpowszechnianiem utworu.

Pod ochroną pozostaje - na podstawie art. 85 ust. 1 ww. ustawy - każde artystyczne wykonanie utworu lub dzieła sztuki ludowej, niezależnie od jego wartości, przeznaczenia i sposobu wyrażenia.

Zgodnie z art. 85 ust. 2 ww. ustawy, artystycznymi wykonaniami, w rozumieniu ust. 1, są w szczególności: działania aktorów, recytatorów, dyrygentów, instrumentalistów, wokalistów, tancerzy i mimów oraz innych osób, w sposób twórczy przyczyniających się do powstania wykonania. Twórcą w rozumieniu ustawy jest każda osoba prowadząca faktycznie działalność twórczą, czyli działalność, której efektem jest powstanie utworu w rozumieniu art. 1 ust. 1 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Użyte w tym przepisie określenie "przejaw działalności twórczej", należy rozumieć jako uzewnętrzniony rezultat działalności człowieka o charakterze kreacyjnym.

W świetle powołanych powyżej uregulowań zawartych w ustawie o prawie autorskim i prawach pokrewnych, należy zauważyć, że ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. b ustawy o VAT, korzystają wyłącznie własne twórcze wykonania artystów, posiadające cechy oryginalności i indywidualności (utwory), których autorstwo uwidoczniono na egzemplarzach utworu lub podano do publicznej wiadomości w związku z rozpowszechnianiem utworu.

W związku z powyższym, Spółka uważa jak na wstępie.

Stanowisko takie potwierdza też m.in. interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z dnia 27 czerwca 2012 r., sygn. IPTPP2/443-302/112-4/JS.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej "ustawą", opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

Z opisu stanu faktycznego wynika, że dwie wspólniczki prowadzą działalność gospodarczą w formie Spółki cywilnej. Ze względu na obroty, Spółka niebawem zostanie czynnym płatnikiem podatku VAT. Działalność Zainteresowanych polega na tym, że prowadzą zespół śpiewaczy muzyki poważnej i dobierają do grania koncertów innych śpiewaków oraz muzyków, którzy pracują na umowę o dzieło z przeniesieniem praw autorskich. Za zagrany koncert Spółka wystawia kontrahentom faktury bez podatku VAT z dopiskiem: "zwolnione z VAT na podstawie art. 113 ust. 1 ustawy o VAT". Po przekroczeniu limitu 150.000 zł, Spółka zostanie czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Świadczone przez Spółkę usługi są usługami kulturalnymi. Wspólniczki każdorazowo biorą udział w koncertach jako artystki wykonawczynie w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Za zrealizowane koncerty otrzymują wynagrodzenie w formie honorarium. Ich autorstwo uwidocznione jest za każdym razem na plakatach oraz w środkach komunikacji elektronicznej, a więc podane do publicznej wiadomości w związku z rozpowszechnianiem utworu. Są też stroną umów cywilnoprawnych z kontrahentami (teatrami, domami kultury, etc.), w zakresie wykonania usługi - koncertu.

Wątpliwości Spółki dotyczą ustalenia, czy po przekroczeniu wartości sprzedaży 150.000 zł w roku bieżącym, będą mogły dalej za zagrany koncert wystawiać faktury VAT ze zwolnieniem od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 33 oraz art. 113 ust. 2 pkt 2 ustawy o podatku od towarów i usług.

Z godnie z art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

W myśl ust. 2 ww. artykułu, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Z uwagi na opis przedstawionego we wniosku zdarzenia oraz obowiązujące w tym zakresie przepisy prawa podatkowego należy stwierdzić, że spółka cywilna, prowadząc odpłatną działalność polegającą na graniu koncertów śpiewaczych świadczy usługi, a tym samym jest usługodawcą i mieści się wśród podmiotów wymienionych w art. 15 ust. 2 ustawy.

Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług oraz rozporządzeń wykonawczych do tej ustawy, przewidują dla niektórych towarów i usług stawki obniżone lub zwolnienie od podatku.

I tak, w myśl art. 43 ust. 1 pkt 33 ustawy, zwalnia się od podatku usługi kulturalne świadczone przez:

Zwolnienie określone w powyższym przepisie ma charakter przedmiotowo-podmiotowy, co oznacza, że zwolnieniu od podatku podlega określony rodzaj usług wykonywanych przez ściśle zdefiniowany krąg podmiotów, wykonujących te usługi.

Należy przy tym zwrócić uwagę na cel zwolnienia przewidzianego w art. 43 ust. 1 pkt 33 ustawy. Brzmienie tego przepisu wskazuje, że ze zwolnienia od podatku korzystać mogą usługi w zakresie kultury oraz dostawa towarów ściśle z tymi usługami związana. Jednakże, usługi te - aby mogły korzystać ze zwolnienia - świadczone muszą być przez specyficzne podmioty, tj. podmioty prawa publicznego, podmioty uznane na podstawie odrębnych przepisów za instytucje o charakterze kulturalnym, wpisane do rejestru instytucji kultury, prowadzonego przez organizatora będącego podmiotem tworzącym instytucje kultury w rozumieniu przepisów o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej, indywidualnych twórców i artystów wykonawców, w rozumieniu przepisów o prawie autorskim i prawach pokrewnych, wynagradzanych w formie honorariów, w tym za przekazanie lub udzielenie licencji do praw autorskich lub praw do artystycznego wykonania utworów.

Również należy podkreślić, że pojęcia używane do oznaczenia zwolnień, o których mowa w art. 43 ustawy, należy interpretować ściśle, zważywszy, że zwolnienia te stanowią odstępstwa od ogólnej zasady, zgodnie z którą podatek od towarów i usług pobierany jest od każdej usługi świadczonej odpłatnie przez podatnika. Hipoteza normy prawnej zawarta w powyższym przepisie art. 43 ust. 1 pkt 33 będzie zatem obejmować wyłącznie podmioty expressis verbis w nim ujęte.

Ustawodawca, w art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. b wymienia usługi indywidualnych twórców i artystów wykonawców, odsyłając w celu zdefiniowania tych pojęć do ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych.

Analizując możliwość zwolnienia świadczonych przez Wnioskodawcę usług na gruncie art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. b ustawy, należy wskazać, że zgodnie z art. 1 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz. U. z 2006 r. Nr 90, poz. 631 z późn. zm.) - do której odwołuje się ustawodawca w treści ww. art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. b) - przedmiotem prawa autorskiego jest każdy przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze, ustalony w jakiejkolwiek postaci, niezależnie od wartości, przeznaczenia i sposobu wyrażenia (utwór).

W szczególności, przedmiotem prawa autorskiego są m.in. utwory muzyczne i słowno-muzyczne, a także sceniczne, sceniczno-muzyczne, choreograficzne i pantomimiczne (art. 1 ust. 2 pkt 7 i 8 ww. ustawy).

Pod ochroną pozostaje - na podstawie art. 85 ust. 1 ww. ustawy - każde artystyczne wykonanie utworu lub dzieła sztuki ludowej niezależnie od jego wartości, przeznaczenia i sposobu wyrażenia.

Zgodnie z art. 85 ust. 2 ww. ustawy, artystycznymi wykonaniami, w rozumieniu ust. 1, są w szczególności: działania aktorów, recytatorów, dyrygentów, instrumentalistów, wokalistów, tancerzy i mimów oraz innych osób, w sposób twórczy przyczyniających się do powstania wykonania.

Warto wskazać również na art. 8 ust. 1 ww. ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, zgodnie z którym prawo autorskie przysługuje twórcy, o ile ustawa nie stanowi inaczej. Ponadto, w dalszych ustępach tego artykułu, domniemywa się, że twórcą jest osoba, której nazwisko w tym charakterze uwidoczniono na egzemplarzach utworu, lub której autorstwo podano do publicznej wiadomości w jakikolwiek inny sposób w związku z rozpowszechnianiem utworu. Dopóki twórca nie ujawnił swojego autorstwa, w wykonywaniu prawa autorskiego zastępuje go producent lub wydawca, a w razie ich braku - właściwa organizacja zbiorowego zarządzania prawami autorskimi.

Z treści ww. przepisów można zatem wywieść, że twórcą w rozumieniu ustawy jest każda osoba prowadząca faktycznie działalność twórczą, czyli działalność, której efektem jest powstanie utworu w rozumieniu art. 1 ust. 1 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Użyte w tym przepisie określenie "przejaw działalności twórczej", należy rozumieć jako uzewnętrzniony rezultat działalności człowieka o charakterze kreacyjnym.

Tak sformułowana treść przepisów określających zwolnienie od podatku, gdzie szczególnie akcentowana jest "indywidualność twórców i artystów wykonawców", w zestawieniu z brzmieniem przepisów ustawy o prawie autorskim pozwala stwierdzić, że intencją ustawodawcy podatkowego było objęcie zwolnieniem wyłącznie takich usług kulturalnych, które świadczone są przez twórców, artystów wykonawców, z uwzględnieniem ich szczególnych relacji z dziełem, utworem. Powyższego przymiotu twórcy, czy artysty wykonawcy z pewnością nie można przypisać np. spółkom.

W związku z tym, że z opisu sprawy nie wynika, aby spółka cywilna była podmiotem prawa publicznego lub innym podmiotem uznanym na podstawie odrębnych przepisów za instytucję o charakterze kulturalnym lub wpisaną do rejestru instytucji kultury (art. 43 ust. 1 pkt 33a), a ponadto nie jest podmiotem, któremu - w myśl przepisów ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych - można przypisać cechy twórcy lub artysty, ani żadnym z podmiotów wymienionych w art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. b) ustawy o podatku od towarów i usług, świadczone przez nią usługi w zakresie koncertów śpiewaczych, nie korzystają ze zwolnienia, o którym mowa w ust. 1 pkt 33 ww. artykułu.

Zauważyć należy, że w przepisach art. 106a-106q ustawy, zostały określone zasady ogólne wystawiania faktur, podmioty zobowiązane do ich wystawienia, a także przedmiot oraz zawartość faktury. Przepisy te określają również możliwość wystawiania faktur uproszczonych i faktur zbiorczych, jak również wskazano przypadki wystawiania faktur na żądanie. Ponadto uregulowano w nich termin wystawienia faktury oraz obowiązek wystawienia i przekazania określonej liczby egzemplarzy.

Zakresem przedmiotowej regulacji objęto również zasady wystawiania faktur korygujących i duplikatów faktur, a także zasady i terminy przechowywania faktur oraz tryb udostępniania tych dokumentów właściwym organom.

Jak stanowi art. 106a ustawy, przepisy niniejszego rozdziału stosuje się do:

Zgodnie z art. 106b ust. 1 pkt 1 ustawy, podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem.

Przepis art. 106b ust. 2 ustawy, stanowi, że podatnik nie jest obowiązany do wystawienia faktury w odniesieniu do sprzedaży zwolnionej od podatku na podstawie art. 43 ust. 1, art. 113 ust. 1 i 9 lub przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3.

W świetle art. 106b ust. 3 ustawy, na żądanie nabywcy towaru lub usługi, podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą:

- jeżeli żądanie jej wystawienia zostało zgłoszone w terminie 3 miesięcy, licząc od końca miesiąca, w którym dostarczono towar lub wykonano usługę bądź otrzymano całość lub część zapłaty.

Zgodnie z art. 113 ust. 1 ustawy, zwalnia się od podatku sprzedaż dokonywaną przez podatników, u których wartość sprzedaży nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 150.000 zł. Do wartości sprzedaży nie wlicza się kwoty podatku.

W myśl art. 113 ust. 2 ustawy, do wartości sprzedaży, o której mowa w ust. 1, nie wlicza się:

* odpłatnej dostawy towarów, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji.

Artykuł 113 ust. 5 ustawy stanowi, że jeżeli wartość sprzedaży zwolnionej od podatku na podstawie ust. 1 przekroczy kwotę, o której mowa w ust. 1, zwolnienie traci moc począwszy od czynności, którą przekroczono tę kwotę.

Z cyt. powyżej art. 113 ust. 2 ustawy wynika, że do wartości sprzedaży, o której mowa w art. 113 ust. 1 nie wlicza się m.in. odpłatnego świadczenia usług, zwolnionych od podatku na podstawie art. 43 ust. 1, z wyjątkiem m.in. usług, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 7, 12 i 38-41.

Usługi będące przedmiotem wniosku, tj. zagrane koncerty śpiewacze muzyki poważnej, nie korzystają ze zwolnienia od podatku, a zatem obrót związany ze świadczeniem przez Wnioskodawcę, czyli spółkę cywilną, koncertów śpiewaczych muzyki poważnej będzie wliczany do limitu 150.000 zł, po przekroczeniu którego traci się prawo do zwolnienia z podatku od towarów i usług.

Z uwagi na opis zdarzenia przyszłego oraz obowiązujące w tym zakresie przepisy prawa podatkowego, należy stwierdzić, że w związku z tym, iż to spółka cywilna prowadzi zespół śpiewaczy muzyki poważnej i daje koncerty, a nie indywidualni twórcy i artyści wykonawcy, w rozumieniu przepisów o prawie autorskim i prawach pokrewnych, za świadczone przez Wnioskodawcę, usługi w zakresie udzielania koncertów, po przekroczeniu wartości sprzedaży 150 000 zł, Spółka będzie zobowiązana wystawiać faktury VAT z właściwą stawką podatku.

Tut. Organ informuje ponadto, że wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie przedstawione w opisywanym stanie sprawy, które nie zostały objęte pytaniem oraz własnym stanowiskiem w sprawie oceny prawnej zaistniałego stanu faktycznego - nie mogą być zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej - rozpatrzone. Dotyczy to w szczególności ustalenia stawki podatku od towarów i usług dla świadczonych usług.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.