ILPP1/4512-1-544/15-3/HW

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613) oraz § 6 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki komandytowo-akcyjnej, reprezentowanej przez pełnomocnika doradcę podatkowego, przedstawione we wniosku z dnia 15 lipca 2015 r. (data wpływu 16 lipca 2015 r.), uzupełnionym pismem z dnia 14 września 2015 r. (data wpływu 15 września 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie określenia, czy sprzedaż prawa użytkowania wieczystego Nieruchomości stanowi przedsiębiorstwo lub zorganizowaną część przedsiębiorstwa oraz ustalenia, czy ww. transakcja powinna zostać opodatkowana z zastosowaniem stawki 23% - jest prawidłowe.

W dniu 16 lipca 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie określenia, czy sprzedaż prawa użytkowania wieczystego Nieruchomości stanowi przedsiębiorstwo lub zorganizowaną część przedsiębiorstwa oraz ustalenia, czy ww. transakcja powinna zostać opodatkowana z zastosowaniem stawki 23%. Ww. wniosek został uzupełniony pismem z dnia 14 września 2015 r. o doprecyzowanie opisu sprawy oraz własnego stanowiska w sprawie.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest celową spółką komandytowo-akcyjną ("Spółka", "Wnioskodawca"), której komplementariuszem jest spółka z ograniczoną odpowiedzialnością ("Spółka-Matka"). Wnioskodawca jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług ("VAT"). Przedmiotem działalności Spółki jest między innymi:

* realizacja projektów budowlanych związanych ze wznoszeniem budynków, roboty budowlane związane ze wznoszeniem budynków mieszkalnych i niemieszkalnych,

* kupno i sprzedaż nieruchomości na własny rachunek,

* wykonywanie robót budowlanych wykończeniowych,

* pośrednictwo w obrocie nieruchomościami.

Spółka została utworzona w celu realizacji inwestycji budowlanej w (...) - zespołu budynków mieszkalnych wielorodzinnych z usługami i garażem podziemnym ("Inwestycja"). Spółka posiada prawo użytkowania wieczystego działki gruntu w (...) ("Nieruchomość"), która zgodnie ze studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego przeznaczona jest do zabudowy mieszkaniowej wielorodzinnej. Zgodnie z treścią księgi wieczystej ("Księga Wieczysta") Nieruchomość pozostaje w użytkowaniu wieczystym do roku (...) i jest zabudowana budynkami stanowiącymi odrębne od gruntu przedmioty własności. Jednocześnie Wnioskodawca oświadcza, że ww. budynki zostały rozebrane na podstawie pozwolenia na rozbiórkę z dnia 5 listopada 2008 r. i w chwili obecnej na Nieruchomości nie znajdują się żadne zabudowania, budynki, obiekty budowlane oraz urządzenia.

Z uwagi na fakt nieobjęcia Nieruchomości miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, w stosunku do Nieruchomości została wydana w dniu 9 stycznia 2009 r. prawomocna decyzja o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu (w rozumieniu art. 4 ust. 2 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym - Dz. U. z 2003 r. Nr 80, poz. 717, z późn. zm.).

Ponadto, Spółka podjęła w przeszłości kroki w celu realizacji planowanej Inwestycji i posiada prawa autorskie do jej projektu budowlanego. Co więcej, w stosunku do Nieruchomości 29 lutego 2012 r. została wydana decyzja zatwierdzająca ww. projekt budowlany oraz pozwalająca na budowę zespołu budynków mieszkalnych wielorodzinnych z usługami i garażem podziemnym oraz elementami zagospodarowania terenu, elementami małej architektury i infrastrukturą techniczną na Nieruchomości ("Pozwolenie na Budowę").

Sytuacja finansowa Spółki jest zła - Spółka zalega m.in. z płatnościami dotyczącymi podatku od Nieruchomości, opłat za użytkowanie wieczyste Nieruchomości, innych opłat na rzecz Skarbu Państwa lub organów samorządowych (zaległości Spółki).

W wyniku podjętych przez Spółkę-Matkę i Spółkę decyzji gospodarczych, Spółka postanowiła odstąpić od przeprowadzania Inwestycji i zawarła w dniu 10 lipca 2015 r. przedwstępną umowę sprzedaży prawa użytkowania wieczystego Nieruchomości ("Umowa Przedwstępna") z inną spółką działającą w branży deweloperskiej ("SRDP", "Kupujący").

Na podstawie Umowy Przedwstępnej Spółka zobowiązała się sprzedać SRDP prawo użytkowania wieczystego Nieruchomości.

W związku z powyższym, w wyniku przyrzeczonej Umową Przedwstępną umowy sprzedaży ("Umowa Sprzedaży") SRDP nabędzie od Spółki prawo użytkowania wieczystego opisanej powyżej nieruchomości gruntowej.

Cena sprzedaży określona zostanie w wysokości sumy: (i) kwoty wydatkowanej na zaspokojenie roszczeń obligatariuszy, która zostanie przekazana na rachunki obligatariuszy w drodze odrębnego porozumienia pomiędzy Kupującym a obligatariuszami, a której zapłata skutkować będzie nabyciem przez Kupującego całości roszczeń obligatariuszy z tytułu obligacji wyemitowanych przez udziałowca jednego z poprzednich użytkowników wieczystych ("Obligacje"), zabezpieczonych hipotekami ujawnionymi w księdze wieczystej Nieruchomości oraz uzyskania oświadczenia w przepisanej prawem formie zezwalającej na wykreślenie hipoteki stanowiącej zabezpieczenie obligacji serii J, lub według wyboru Spółki, kwoty wartości nominalnej nabytych Obligacji i wskazanej przez Spółkę kwoty nabytych roszczeń ubocznych (odsetek) ("Wierzytelność Obligacyjna") oraz (ii) kwoty 1.934.258,00 zł.

Cena sprzedaży zostanie wpłacona do depozytu notarialnego przez Kupującego. Część ceny sprzedaży w wysokości Wierzytelności Obligacyjnej zostanie zapłacona Wierzytelnością Obligacyjną, na którą to formę zapłaty Spółka wyraża bezwarunkową zgodę i ten sposób zapłaty będzie zaspokajał roszczenia Spółki w tym zakresie, a Spółka wstąpi w prawa obligatariuszy i nabędzie całość roszczeń z tytułu Obligacji (w tym roszczenia uboczne). W dniu zawarcia Umowy Sprzedaży Zaległości Spółki (jeśli nadal będą istniały) zostaną uregulowane z kwoty złożonej do depozytu notarialnego.

W związku z powyższym, w wyniku opisanych działań, w konsekwencji transakcji sprzedaży Nieruchomości nie zostaną na rzecz Kupującego przeniesione żadne zobowiązania Spółki.

Ponadto, w wyniku postanowień Umowy Przedwstępnej, Spółka zobowiązuje się m.in., że:

* rozwiąże wszelkie zawarte wcześniej z podmiotami trzecimi umowy deweloperskie (tekst jedn.: umowy zawarte z nabywcami lokali mieszkalnych w rozumieniu art. 3 pkt 5 ustawy z dnia 16 września 2011 r. o ochronie praw nabywcy lokalu mieszkalnego lub domu jednorodzinnego (Dz. U. z 2011 r. Nr 232, poz. 1377 z późn. zm.),

* doprowadzi do skutecznego przeniesienia w drodze cesji na rzecz SRDP wszelkich praw autorskich do dokumentacji projektowej Inwestycji,

* wyrazi zgodę na skuteczne przeniesienie na rzecz SRDP w sposób ostateczny i prawomocny Pozwolenia na Budowę.

Zakres przedmiotowy przyrzeczonej Umowy Sprzedaży nie obejmie w szczególności:

* nazwy przedsiębiorstwa Spółki oraz wszelkich znaków towarowych należących do Spółki,

* zobowiązań Spółki wobec osób trzecich, tajemnic prowadzonego przez Spółkę przedsiębiorstwa,

* bazy klientów Spółki,

* umów handlowych, w tym umów wykonawstwa Inwestycji,

* ksiąg i dokumentów związanych z prowadzeniem przez Spółkę działalności gospodarczej.

Sprzedawana Nieruchomość nie stanowi wyodrębnionego formalnie (tekst jedn.: na bazie statutu, regulaminu, czy też innego aktu o podobnym charakterze) zespołu składników w postaci odrębnego oddziału, działu ani departamentu przedsiębiorstwa Spółki.

W ramach prowadzonego przez Spółkę przedsiębiorstwa nie ma odrębnego rachunku (subrachunku) bankowego, na który wpływają należności związane z Nieruchomością. Spółka nie prowadzi odrębnych planów finansowych, odrębnych budżetów ani żadnych planów kont, na których księgowane są wyłącznie zdarzenia gospodarcze związane z Nieruchomością.

Spółka nie prowadzi ani nie planuje jakichkolwiek innych inwestycji budowlanych, a Inwestycja dotycząca Nieruchomości stanowi podstawowy zakres działalności Wnioskodawcy (co jest charakterystyczne dla spółek celowych funkcjonujących na rynku deweloperskim).

Spółka nie zatrudniała nigdy żadnych pracowników. Z tego też powodu, w wyniku sprzedaży nie dojdzie do przejścia do SRDP pracowników Spółki w trybie art. 23 (1) ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy (Dz. U. z 1974 r. Nr 24, poz. 141 z późn. zm.). Oprócz wymienionych powyżej składników majątku nie przejdą na Kupującego żadne inne wartości niematerialne i prawne.

W piśmie z dnia 14 września 2015 r. - stanowiącym uzupełnienie wniosku - Zainteresowany wskazał, że Wnioskodawca dokonał nabycia Nieruchomości na cele działalności podlegającej opodatkowaniu, której zakres został wskazany w opisie zdarzenia przyszłego.

W momencie nabycia prawa użytkowania wieczystego do gruntu, był on gruntem zabudowanym. Nabycie przez Wnioskodawcę Nieruchomości podlegało zwolnieniu na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT. Jak wskazano we wniosku, budynki i budowle znajdujące się na gruncie zostały jednak po nabyciu rozebrane. W konsekwencji, Wnioskodawcy nie przysługiwało z tytułu nabycia Nieruchomości prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy przedstawiona przez Spółkę transakcja sprzedaży prawa użytkowania wieczystego Nieruchomości nie stanowi zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa ("ZCP"), o których mowa w art. 6 pkt 1 VATU i w związku z tym podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

2. Czy transakcja sprzedaży prawa użytkowania wieczystego Nieruchomości powinna zostać opodatkowana podatkiem od towarów i usług z zastosowaniem stawki 23%.

Zdaniem Wnioskodawcy (stanowisko uzupełnione pismem z dnia 14 września 2015 r.):

Ad. 1.

Sprzedaż prawa użytkowania wieczystego Nieruchomości nie będzie stanowiła zbycia przedsiębiorstwa (w rozumieniu art. 55 (1) ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.) (dalej: "k.c.") ani jego zorganizowanej części (w rozumieniu art. 2 pkt 27e VATU), w związku z czym będzie podlegała opodatkowaniu VAT, co wynika a contrario z art. 6 pkt 1 VATU.

Ad. Zbycie przedsiębiorstwa.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 VATU, opodatkowaniu VAT podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 VATU, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 VATU, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Zgodnie z art. 2 pkt 6 VATU, przez towary należy rozumieć rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Przepis art. 6 pkt 1 VATU stanowi natomiast, że przepisów ustawy nie stosuje się do transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Pojęcie transakcja zbycia należy rozumieć w sposób zbliżony do terminu "dostawa towarów" w ujęciu art. 7 ust. 1 ustawy, tzn. zbycie obejmuje wszelkie czynności, w ramach których następuje przeniesienie prawa do rozporządzania przedmiotem jak właściciel, w tym sprzedaż prawa użytkowania wieczystego.

Pojęcie przedsiębiorstwa nie zostało zdefiniowane wprost w ustawie o VAT, jednak w doktrynie, orzecznictwie (np. wyrok WSA w Warszawie z dnia 6 października 2009 r. sygn. akt III SA/Wa 368/09) oraz interpretacjach wydawanych przez organy podatkowe (np. interpretacja indywidualna z dnia 27 stycznia 2015 r., wydana przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu, sygn. ILPP1/443-1042/14-2/JSK; interpretacja indywidualna z dnia 29 stycznia 2015 r., wydana przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie, sygn. IPPP1/443-1256/14-4/MPe) powszechnie przyjmuje się, że do zdefiniowania tego pojęcia w zakresie ustaw podatkowych należy stosować definicję zawartą w art. 55 (1) k.c.

Stosownie do art. 55 (1) k.c., "przedsiębiorstwo" należy rozumieć jako zorganizowany zespół składników niematerialnych i materialnych, przeznaczony do prowadzenia działalności gospodarczej. Zgodnie z powyższym przepisem przedsiębiorstwo obejmuje w szczególności:

Zatem składniki materialne i niematerialne wchodzące w skład przedsiębiorstwa powinny pozostawać ze sobą we wzajemnych relacjach w ten sposób, że można mówić o nich jako o zespole, a nie zbiorze pewnych elementów. Istotne jest, aby w zbywanym przedsiębiorstwie zachowane zostały funkcjonalne związki pomiędzy poszczególnymi składnikami tak, żeby przekazana masa majątkowa mogła posłużyć kontynuowaniu określonej działalności gospodarczej.

Ponadto, zgodnie z art. 55 (2) k.c., czynność prawna mająca za przedmiot przedsiębiorstwo obejmuje wszystko, co wchodzi w skład przedsiębiorstwa, chyba że co innego wynika z treści czynności prawnej lub z przepisów szczególnych.

Biorąc powyższe pod uwagę, zdaniem Spółki, transakcja mająca za przedmiot przedsiębiorstwo ma miejsce wtedy, gdy wszystkie wymienione w art. 55 (1) k.c. elementy (o ile występują w danym stanie faktycznym), stanowiące zorganizowany zespół zostaną przekazane nabywcy.

W przeciwnym wypadku, danej transakcji nie można uznać za zbycie przedsiębiorstwa.

Przedmiot transakcji.

Z przedstawionego powyżej przez Spółkę zdarzenia przyszłego wynika jednoznacznie, że przedmiotem transakcji będzie jedynie składnik majątkowy w postaci Nieruchomości, nie natomiast przedsiębiorstwo Spółki, za czym przemawiają przedstawione poniżej argumenty.

Po pierwsze, Spółka nie zbywa wszystkich elementów, które zgodnie z przepisami k.c. tworzą przedsiębiorstwo. W szczególności zaś Spółka nie planuje zbycia następujących elementów składających się na przedsiębiorstwo zgodnie z przepisami k.c.:

* nazwy przedsiębiorstwa Spółki oraz wszelkich znaków towarowych należących do Spółki;

* zobowiązań Spółki wobec osób trzecich, środków na rachunku bankowym;

* tajemnic prowadzonego przez Spółkę przedsiębiorstwa;

* ksiąg i dokumentów związanych z prowadzeniem przez Spółkę działalności gospodarczej.

Sprzedaż prawa użytkowania wieczystego Nieruchomości nie będzie się także wiązała z przejściem żadnych pracowników do Kupującego.

Po drugie, należy podkreślić, że z perspektywy Spółki przedmiotem transakcji jest wyłącznie pojedynczy składnik majątkowy w postaci Nieruchomości wraz z prawami/umowami, które do niej przynależą (w szczególności prawami autorskimi do projektu budowlanego oraz Pozwoleniem na Budowę), nie zaś zespół składników przeznaczony do prowadzenia działalności gospodarczej.

Po trzecie, w opinii Spółki, bez znaczenia dla kwalifikacji transakcji pozostaje fakt, że transfer samej Nieruchomości mógłby stanowić podstawę do uznania danej transakcji za transfer przedsiębiorstwa wyłącznie ze względu na charakteryzowanie się przez te elementy znaczną wartością. Dla celów spełnienia przesłanek definicji przedsiębiorstwa nie jest bowiem istotna wartość przenoszonych składników majątkowych, lecz ich wzajemne, funkcjonalno-organizacyjne powiązania. Podobne stanowisko zostało zaprezentowane przez WSA w Warszawie w wyroku z dnia 7 listopada 2011 r., sygn. akt III SA/Wa 1438/11.

Dodatkowo należy podkreślić, że intencją Spółki oraz Kupującego jest objęcie planowaną transakcją składnika majątkowego (Nieruchomości), nie zaś całego przedsiębiorstwa Spółki, czy też ZCP, chociaż przyznać należy, że zbycie prawa użytkowania wieczystego Nieruchomości de facto oznaczać będzie, że Spółka nie będzie miała możliwości prowadzenia działalności gospodarczej w dotychczas zakładanym zakresie.

Prawidłowość stanowiska Wnioskodawcy potwierdzają również organy podatkowe w wydawanych interpretacjach indywidualnych, np.: interpretacje indywidualne wydane przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 29 września 2009 r., sygn. IPPP2/443-778/09-2/IK oraz z dnia 17 marca 2010 r., sygn. IPPP1/443-134/10-2/AW.

Podsumowując, Spółka stoi na stanowisku, że przedmiotowa sprzedaż użytkowania wieczystego Nieruchomości nie będzie stanowiła transakcji zbycia przedsiębiorstwa i powinna zostać opodatkowana VAT.

Ad. zbycie ZCP.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 VATU, opodatkowaniu VAT podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 VATU, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 VATU, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Zgodnie z art. 2 pkt 6 VATU, przez towary należy rozumieć rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Artykuł 6 pkt 1 VATU stanowi natomiast, że przepisów ustawy nie stosuje się do transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Pojęcie transakcja zbycia należy rozumieć w sposób zbliżony do terminu "dostawa towarów w ujęciu art. 7 ust. 1 ustawy, tzn. "zbycie" obejmuje wszelkie czynności. w ramach których następuje przeniesienie prawa do rozporządzania przedmiotem jak właściciel, w tym sprzedaż prawa użytkowania wieczystego.

Ze względu na szczególny charakter przepisu art. 6 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług, winien on być interpretowany ściśle, co oznacza, że ma zastosowanie wyłącznie w przypadku zbycia (a zatem wszelkich czynności, w ramach których następuje przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel) przedsiębiorstwa (w rozumieniu k.c.) lub jego zorganizowanej części, zdefiniowanej w art. 2 pkt 27e VATU.

Przepis art. 2 pkt 27e VATU stanowi natomiast, że pod pojęciem ZCP rozumie się organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania.

Podstawowym wymogiem jest więc aby ZCP stanowiła zespół składników materialnych i niematerialnych (w tym zobowiązań). Warunkiem niezbędnym jest także wydzielenie tego zespołu w istniejącym przedsiębiorstwie. Wydzielenie to ma zachodzić na trzech płaszczyznach: organizacyjnej, finansowej i funkcjonalnej.

Wydzielenie organizacyjne.

Wyodrębnienie organizacyjne oznacza, że składniki majątkowe muszą być połączone czynnikiem organizacyjnym. Zespół przedmiotowych składników w istniejącym przedsiębiorstwie (potencjalnie spełniających definicję ZCP) musi mieć swoje miejsce w strukturze organizacyjnej podatnika. Może być nim zarówno oddział, jak i forma w mniejszym stopniu wyodrębniona, jak np. departament, dział, wydział, placówka handlowa, etc.

W doktrynie zwraca się uwagę, że organizacyjne wyodrębnienie powinno być dokonane na bazie statutu, regulaminu lub innego aktu o podobnym charakterze. Innymi słowy, muszą istnieć procedury (zarządzania, podejmowania decyzji) wskazujące na odrębność potencjalnego ZCP od pozostałych składników.

Na takie rozumienie wyodrębnienia organizacyjnego wskazuje np. Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji indywidualnej z dnia 5 lipca 2012 r., sygn. IPPP2/443-568/12-3/BH.

Zdaniem Wnioskodawcy, w opisanej w zdarzeniu przyszłym sytuacji nie można mówić o wyodrębnieniu organizacyjnym bowiem, jak wskazano, Nieruchomość jest jedynie środkiem trwałym Spółki. Nie stanowi ona oficjalnie (tekst jedn.: na bazie statutu, regulaminu czy w jakikolwiek inny sposób) wyodrębnionego zespołu składników, a w szczególności nie stanowi oddziału, działu czy departamentu Spółki.

Wydzielenie finansowe.

Część majątku jest wyodrębniona finansowo, jeśli możliwe jest przyporządkowanie przychodów i kosztów oraz należności i zobowiązań do tej części majątku. Konieczność wyodrębnienia finansowego nie oznacza jednak automatycznie, że zorganizowana część przedsiębiorstwa musi być samobilansującym się oddziałem. W judykaturze podkreśla się, że wyodrębnienie finansowe nie musi oznaczać pełnej samodzielności finansowej, lecz sytuację, w której poprzez odpowiednią ewidencję zdarzeń gospodarczych możliwe jest przyporządkowanie przychodów i kosztów oraz należności i zobowiązań do zorganizowanej części przedsiębiorstwa (np. wyrok WSA w Szczecinie z dnia 2 czerwca 2011 r., sygn. akt I SA/Sz 197/11, wyrok WSA w Warszawie z dnia 18 marca 2011 r., sygn. akt III SA/Wa 1765/10).

Wystarczające jest zatem wyodrębnienie danej części przedsiębiorstwa dla celów rachunkowości zarządczej, jeśli polega ono na odrębnym ewidencjonowaniu przychodów i kosztów związanych z prowadzeniem danej części przedsiębiorstwa. Taki pogląd potwierdzają organy podatkowe w wydawanych interpretacjach. Zdaniem organów podatkowych o wyodrębnieniu finansowym może świadczyć między innymi plan kont danej spółki, czy sprawozdawczość finansowa (np. interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z 22 grudnia 2011 r., sygn. IBPBI/2/423-1186/11/MO, interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 2 stycznia 2012 r., sygn. IBPP3/443-1099/11/AM).

Spółka zauważa, że w ramach swojej działalności nie prowadzi rachunkowości zarządczej, planu kont, odrębnych rachunków bankowych czy budżetów pozwalających na precyzyjne przypisanie przepływów pieniężnych do Nieruchomości. Nie można zatem powiedzieć aby Nieruchomość była wydzielona finansowo w majątku Spółki.

Wydzielenie funkcjonalne.

Aby dany zespół składników majątkowych mógł zostać uznany za ZCP musi być również wyodrębniony pod względem funkcjonalnym. Innymi słowy, składniki majątkowe zaliczane do ZCP muszą umożliwiać prowadzenie niezależnej działalności gospodarczej.

Zdaniem organów podatkowych istotne jest to, aby wyodrębniony majątek był wystarczający (kompletny), aby bez jakichkolwiek uzupełnień kontynuować działalność gospodarczą, jaka była dotychczas prowadzona z jego wykorzystaniem (np. interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 13 lutego 2012 r., sygn. IBPP3/443-1257/11/KO).

Zdaniem Wnioskodawcy, Nieruchomość nie może stanowić niezależnego przedsiębiorstwa, jest bowiem jedynie środkiem trwałym, który jako taki nie jest w stanie samodzielnie realizować zadań gospodarczych.

Dodatkowo należy podkreślić, że intencją Spółki oraz Nabywcy jest objęcie planowaną transakcją składnika majątkowego (Nieruchomości), nie zaś całego przedsiębiorstwa Spółki, czy też ZCP. Sprzedaż obejmować ma wyłącznie prawo użytkowania wieczystego Nieruchomości. Spółka pragnie zauważyć, że nie będą nią objęte żadne zobowiązania związane z Nieruchomością, co zdaniem Spółki jest warunkiem koniecznym do uznania przedmiotu transakcji za ZCP, wynikającym z zawartej w art. 2 pkt 27e VATU definicji.

Podsumowując powyższe rozważania Wnioskodawca pragnie potwierdzić, że opisana w zdarzeniu przyszłym Nieruchomość nie spełni przesłanek pozwalających na uznanie jej za ZCP, a co za tym idzie sprzedaż prawa użytkowania wieczystego Nieruchomości nie może być traktowana jako transakcja zbycia ZCP i powinna podlegać opodatkowaniu VAT.

Spółka prosi zatem o potwierdzenie powyżej przedstawionego stanowiska, że sprzedaż prawa użytkowania wieczystego nie będzie stanowić transakcji zbycia przedsiębiorstwa ani ZCP i będzie podlegała opodatkowaniu VAT.

Ad. 2.

Zdaniem Spółki transakcja sprzedaży prawa użytkowania wieczystego Nieruchomości powinna zostać opodatkowana z zastosowaniem stawki 23%.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 VATU, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 VATU, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 VATU, należy rozumieć przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...). Zgodnie z art. 7 ust. 1 pkt 7 VATU, za dostawę towarów należy także uznać zbycie prawa użytkowania wieczystego.

Przez towary, stosownie do art. 2 pkt 6 VATU, rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii. Nieruchomość gruntowa spełnia definicję towaru wynikającą z powyższego przepisu.

Stawka podatku, zgodnie z przepisem art. 41 ust. 1 VATU, wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1 VATU.

Zgodnie z art. 146a pkt 1 VATU, w brzmieniu obowiązującym od dnia 31 grudnia 2013 r., w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. I46f VATU, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110 VATU, wynosi 23%.

Jak stanowi art. 43 ust. 1 pkt 9 VATU, zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane.

Definicja terenów budowlanych znajduje się w przepisie art. 2 pkt 33 VATU. Zgodnie z nim, przez tereny budowlane rozumie się grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu - zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

Wnioskodawca podkreśla, że zgodnie z opisanym zdarzeniem przyszłym, nieruchomość nie jest objęta miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, jednakże w dniu 9 stycznia 2008 r. w stosunku do Nieruchomości wydano prawomocną decyzję o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu.

W związku z powyższym, Wnioskodawca prosi o potwierdzenie swojego stanowiska, że skoro przedmiotem przyrzeczonej Umową Przedwstępną sprzedaży prawa użytkowania wieczystego Nieruchomości będą tereny budowlane w rozumieniu art. 2 pkt 33 VATU, do transakcji tej nie będzie miało zastosowania zwolnienie, o którym mowa w przepisie art. 43 ust. 1 pkt 9 VATU i należy tę transakcję opodatkować VAT na zasadach ogólnych, w związku z czym Spółka powinna wystawić na rzecz Kupującego fakturę VAT dokumentującą dostawę Nieruchomości z zastosowaniem stawki 23%.

Zdaniem Wnioskodawcy, okoliczności wskazane w piśmie z dnia 14 września 2015 r. nie zmieniają konkluzji dotyczących opodatkowania VAT czynności opisanych w stanie faktycznym. Nabycie Nieruchomości było bowiem przeznaczone na cele związane z wykonywaniem działalności podlegającej opodatkowaniu, której zakres został wskazany w opisie zdarzenia przyszłego, i w konsekwencji, nie podlega zwolnieniu na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Nadmienia się, że zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku od towarów i usług, zwalnia się od podatku dostawę towarów wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, jeżeli z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.