ILPP1/4512-1-531/15-4/MK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613) oraz § 6 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z o.o. reprezentowanej przez pełnomocnika radcę prawnego, przedstawione we wniosku z dnia 7 lipca 2015 r. (data wpływu 13 lipca 2015 r.), uzupełnionej pismem z dnia 3 września 2015 r. (data wpływu 8 września 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku VAT dla usług reemisji programów w ramach usług radia i telewizji - jest prawidłowe.

W dniu 13 lipca 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku VAT dla usług reemisji programów w ramach usług radia i telewizji. Dnia 8 września 2015 r. wniosek uzupełniono o doprecyzowanie opisu zdarzenia przyszłego.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest operatorem telekomunikacyjnym świadczącym usługę radia i telewizji (reemisja programów) na rzecz abonentów. Wnioskodawca świadczy usługi "Radia i telewizji kablowej", które są sklasyfikowane pod symbolem PKWiU ex 61.10.5.

Wyżej opisana usługa świadczona jest w modelu zakładającym udział trzech podmiotów:

1. Wnioskodawcy,

Na podstawie trójstronnej umowy Wnioskodawca umożliwia odbiorcom końcowym (abonentom) odbiór określonych programów telewizyjnych przy pomocy sieci będącej w posiadaniu jej dysponenta przy użyciu dekodera zapewnionego przez operatora lokalnego. Dysponent sieci dodatkowo świadczy usługę udostępnienia abonentowi telefonu i internetu. Abonent płaci zryczałtowany abonament za usługę dostępu do telewizji na rzecz dysponenta sieci, ten z kolei płaci Wnioskodawcy za umożliwienie abonentom odbioru wybranych programów telewizyjnych. Stronami umowy o udostępnianie programów telewizyjnych są Wnioskodawca, abonent końcowy i dysponent sieci, przy czym Wnioskodawca odpowiada względem abonenta za dostarczanie mu sygnału programów telewizyjnych. Jednocześnie Wnioskodawca ma zawarte z nadawcami umowy o reemisję programów oraz posiada status operatora telekomunikacyjnego reemitującego kanały telewizyjne na rzecz abonentów. Wnioskodawca jest też podmiotem zobowiązanym do uiszczania wynagrodzeń z tytułu reemisji na rzecz organizacji zbiorowego zarządzania prawami autorskimi do reemitowanych programów.

Dnia 8 września 2015 r. wniosek uzupełniono o doprecyzowanie opisu zdarzenia przyszłego wskazując, że:

"Spółka jest wpisana do rejestru operatorów telekomunikacyjnych pod numerem 9635. Usługi jakie świadczy Spółka polegają na udostępnianiu abonentom końcowym sygnału umożliwiającego odbiór programów telewizyjnych i radiowych poprzez przejmowanie rozpowszechnionego programu w całości i bez zmian oraz równoczesne, wtórne jego rozpowszechnianie (co wypełnia definicję rozprowadzania wskazaną w art. 4 pkt 8 ustawy o radiofonii i telewizji). Z uwagi na powyższe nie zachodzą wątpliwości, że usługi świadczone przez Spółkę wchodzą w zakres usług ujętych pod pozycją 169 załącznika nr 3 do ustawy o podatku od towarów i usług, a jednocześnie odpowiadają definicji rozprowadzania ujętej w ustawie o radiofonii i telewizji w art. 4 pkt 8 tejże ustawy.

Dodatkowo Zainteresowany wskazuje, że w uzasadnieniu stanowiska we wniosku głównym, Wnioskodawca błędnie powołał się na zapisy ustawy o radiofonii i telewizji w poprzednio obowiązującym brzmieniu, jednakże brzmienie obowiązujących przepisów jest zakresowo tożsame z brzmieniem poprzednim, w związku z czym stanowisko zaprezentowane przez Wnioskodawcę we wniosku pozostaje aktualne. Z uwagi na powyższe, ze względu na okoliczność, że Wnioskodawca jest podmiotem odpowiedzialnym za dostarczenie sygnału programów na rzecz abonentów końcowych i jest związany z nimi stosownymi umowami, powinna wobec niego znajdować zastosowanie stawka VAT 8%. Wobec powyższych uwarunkowań stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za prawidłowe.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy opodatkowanie usług Wnioskodawcy stawką 8% jest prawidłowe.

Zdaniem Wnioskodawcy, prawidłowe jest w przedstawionym stanie faktycznym zastosowanie stawki 8%.

Zgodnie z art. 41 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług ("uptu") stawka 7% (obecnie czasowo, na podstawie art. 146a pkt 2 uptu, z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2, art. 120 ust. 2 i 3 oraz w tytule załącznika nr 3 do ustawy, wynosi 8%), obowiązuje dla towarów i usług wymienionych w załączniku nr 3 do uptu. Pod pozycją 169 załącznika nr 3 do ustawy zaś wskazano, że "stawką tą objęte są usługi, inne niż usługi elektroniczne, polegające na umożliwieniu odbioru programów telewizyjnych i radiowych w rozumieniu przepisów o radiofonii i telewizji za pomocą urządzeń odbiorczych, z wyłączeniem usług polegających na wypożyczaniu filmów i audycji w wybranym przez korzystającego z usługi czasie".

Świadczone przez Wnioskodawcę usługi nie mają charakteru elektronicznego (nie są świadczone za pośrednictwem internetu) i umożliwiają abonentowi odbiór wybranych przez niego programów telewizyjnych na swoim odbiorniku. Wnioskodawca dosyła sygnał do urządzenia odbiorczego - dekodera będącego w posiadaniu abonenta, a dostarczonego przez dysponenta sieci. Usługi nie mają charakteru VOD, ani podobnego.

Zdaniem Wnioskodawcy, treść poz. 169 zał. nr 3 do ustawy, należy interpretować w oparciu o zapisy ustawy z dnia 22 grudnia 1992 r. o radiofonii i telewizji (Dz. U. z 1993 r. Nr 7, poz. 34 z późn. zm.). Rozpowszechnianiem zgodnie z treścią art. 4 pkt 2 tej ustawy jest:

Rozprowadzaniem w myśl art. 4 pkt 3 ww. ustawy, jest przejmowanie w całości i bez zmian programu nadawcy krajowego i zagranicznego, rozpowszechnianego do powszechnego odbioru, i równoczesne jego rozpowszechnianie.

Wnioskodawca przejmuje sygnał nadawców i wprowadza do sieci kablowej umożliwiając jego odbiór przez abonentów za pomocą urządzeń dostarczanych przez operatora lokalnego.

Tym samym Wnioskodawca świadczy usługę, o której mowa pod poz. 169 załącznika nr 3 do uptu, a zatem winien być uprawniony do zastosowania stawki podatku w wysokości 8% wystawiając fakturę za te usługi na rzecz operatora lokalnego będącego podatnikiem podatku od towarów i usług.

Zdaniem Wnioskodawcy, nie ma tutaj znaczenia przyjęty sposób rozliczeń zawartej umowy trójstronnej polegający na tym, że usługa umożliwienia dostępu do odbioru kanałów rozliczana jest dwuetapowo, tj. dysponent sieci kablowej wystawia fakturę na rzecz abonenta w zakresie całości usług zaś Wnioskodawca z tytułu dosyłu sygnału do odbiorcy końcowego wystawia z tego tytułu faktury na rzecz dysponenta sieci. Model rozliczeń przyjęty został dla wygody abonenta końcowego natomiast nie powinien on zdaniem Wnioskodawcy mieć znaczenia w zakresie możliwości przyjęcia określonej stawki podatku, nie zmienia bowiem zasad świadczenia usługi przez Wnioskodawcę ani stron tej usługi. Usługa rozprowadzania kanałów przez Wnioskodawcę świadczona jest na rzecz abonenta, który jest stroną umowy z Wnioskodawcą.

Niezależnie od powyższego, zdaniem Wnioskodawcy, przedstawiona interpretacja poz. 169 załącznika nr 3 do uptu jest uzasadniona bowiem w żadnym zakresie ustawodawca nie rozróżnia świadczenia usług umożliwienia dostępu do programów w zależności od faktu czy rozliczana jest ona przez podmiot będący podatnikiem podatku od towarów i usług czy też nie. Chociażby w art. 28k uptu, ustawodawca uzależnia określenie miejsca świadczenia usług od faktu czy usługi te świadczone są na rzecz podatnika podatku od towarów i usług. Jakiegokolwiek analogicznego rozróżnienia brak jest w poz. 169 załącznika nr 3 do uptu, tym samym uznać należy, że ustawodawca nie ograniczył podmiotowo możliwości zastosowania tego przepisu w zależności od tego na rzecz jakiego podmiotu świadczona jest usługa.

Warto zatem wskazać, że nawet w sytuacji gdyby dostawca sygnału nie był związany umową z abonentem końcowym, lecz dostarczał sygnał operatorowi lokalnemu będącemu podatnikiem podatku od towarów i usług organy skarbowe przyjmowały, że jest to usługa polegająca na umożliwieniu odbioru programów telewizyjnych może zostać opodatkowana według stawki 8% (por. np. interpretacja indywidualna z dnia 19 września 2013 r. IPPP3/443-605/13-2/IG Ministra Finansów - Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie oraz interpretacja indywidualna z dnia 19 września 2013 r. IPPP3/443-606/13-2/IG Ministra Finansów - Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie).

Tym bardziej zatem w przypadku, gdy Wnioskodawca jest podmiotem odpowiedzialnym za dostarczenie sygnału programów na rzecz abonentów końcowych i jest związany z nimi stosownymi umowami, znajdować powinna zastosowanie stawka VAT 8%.

Tak samo przyjęto w przypadku świadczenia usługi telewizji kablowej na rzecz szpitala, gdzie odbiorcami końcowymi byli de facto pacjenci (interpretacja indywidualna z dnia 11 lipca 2013 r. IPTPP4/443-258/13-4/OS Ministra Finansów - Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi). Stanowi to kolejny argument na rzecz zaprezentowanego przez Wnioskodawcę stanowiska.

Wobec powyższych okoliczności stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za prawidłowe.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, (...).

Istotą stosunku świadczenia jest zatem każde zachowanie się na rzecz innej osoby (podmiotu). Świadczenie jest więc dwustronnym stosunkiem prawnym i wymaga podmiotu pełniącego rolę odbiorcy (konsumenta świadczenia, nabywcy usługi) oraz podmiotu świadczącego (wykonującego czynności, świadczącego usługę). Tak więc określone ustawą o podatku od towarów i usług "świadczenie na rzecz" obejmuje świadczenie na rzecz skonkretyzowanych, a nawet zindywidualizowanych podmiotów (ostatecznych konsumentów).

Z kolei pod pojęciem odpłatności świadczenia usług, rozumieć należy prawo podmiotu świadczącego usługę do żądania od odbiorcy usługi lub osoby trzeciej zapłaty ceny lub ekwiwalentu (np. w postaci świadczenia wzajemnego). W konsekwencji powyższego należy stwierdzić, że opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług będzie podlegało tylko to świadczenie (usługa), w przypadku którego istnieje konsument, tj. odbiorca świadczenia odnoszący z niego choćby potencjalną korzyść. Dopóki nie istnieje podmiot, który odnosiłby lub powinien odnosić konkretne korzyści o charakterze majątkowym związanym z danym świadczeniem, dopóty świadczenie to nie będzie usługą podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Jak stanowi przepis art. 5a ustawy, towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

Klasyfikacją, do której odwołują się przepisy ustawy o podatku od towarów i usług w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. jest Polska Klasyfikacja Wyrobów i Usług, wprowadzona w życie rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 29 października 2008 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) (Dz. U. Nr 207, poz. 1293, z późn. zm.).

Stawka podatku, na postawie art. 41 ust. 1 ustawy, wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Natomiast dla towarów i usług wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, stawka podatku - stosownie do art. 41 ust. 2 ustawy - wynosi 7%, z zastrzeżeniem ust. 12 i art. 114 ust. 1.

Zgodnie z art. 146a pkt 1 i 2 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r.,

W załączniku nr 3 do ustawy, zawierającym wykaz towarów i usług opodatkowanych stawką podatku w wysokości 8%, w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 marca 2013 r. pod pozycją 169 mieściły się - sklasyfikowane w PKWiU w grupowaniu 61.10.05 - "Usługi radia i telewizji kablowej".

Od dnia 1 kwietnia 2013 r. poz. 169 załącznika nr 3 do ustawy otrzymała następujące brzmienie "Usługi, inne niż usługi elektroniczne, polegające na umożliwieniu odbioru programów telewizyjnych i radiowych w rozumieniu przepisów o radiofonii i telewizji za pomocą urządzeń odbiorczych, z wyłączeniem usług polegających na wypożyczaniu filmów i audycji w wybranym przez korzystającego z usługi czasie", bez względu na symbol PKWiU.

Obecną treść poz. 169 zał. nr 3 do ustawy, należy interpretować w oparciu o zapisy ustawy o radiofonii i telewizji. Zgodnie z treścią art. 4 pkt 7 ustawy z dnia 22 grudnia 1992 r. o radiofonii i telewizji (Dz. U. z 2015 r. poz. 1531, z późn. zm.) rozpowszechnianiem jest emisja programu drogą bezprzewodową lub przewodową do odbioru przez odbiorców.

Rozprowadzaniem w myśl art. 4 pkt 8 ww. ustawy, jest przejmowanie rozpowszechnionego programu w całości i bez zmian oraz równoczesne, wtórne jego rozpowszechnianie.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca jest operatorem telekomunikacyjnym świadczącym usługę radia i telewizji (reemisja programów) na rzecz abonentów. Wnioskodawca świadczy usługi "Radia i telewizji kablowej", które są sklasyfikowane pod symbolem PKWiU ex 61.10.5. Spółka jest wpisana do rejestru operatorów telekomunikacyjnych pod numerem 9635.

Wyżej opisana usługa świadczona jest w modelu zakładającym udział trzech podmiotów: Wnioskodawcy, dysponenta sieci (operatora lokalnego) oraz abonenta końcowego (klienta). Na podstawie trójstronnej umowy Wnioskodawca umożliwia odbiorcom końcowym (abonentom) odbiór określonych programów telewizyjnych przy pomocy sieci będącej w posiadaniu jej dysponenta przy użyciu dekodera zapewnionego przez operatora lokalnego.

Usługi jakie świadczy Spółka polegają na udostępnianiu abonentom końcowym sygnału umożliwiającego odbiór programów telewizyjnych i radiowych poprzez przejmowanie rozpowszechnionego programu w całości i bez zmian oraz równoczesne, wtórne jego rozpowszechnianie (co wypełnia definicję rozprowadzania wskazaną w art. 4 pkt 8 ustawy o radiofonii i telewizji).

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą tego, czy Wnioskodawca uprawniony jest opodatkować świadczone usługi preferencyjną, tj. 8% stawką.

Mając na względzie powołane przepisy prawa oraz elementy zdarzenia przyszłego wskazać należy, że świadczona przez Wnioskodawcę usługa reemisji programów polegająca na umożliwieniu użytkownikom końcowym (abonentom) odbiór określonych programów telewizyjnych przy pomocy sieci będącej w posiadaniu jej dysponenta, a sklasyfikowana pod symbolem PKWiU 61.10.5 - "usługi radia i telewizji kablowej", korzystać będzie z obniżonej, tj. 8% stawki podatku od towarów i usług. Uprawnienie to wynika z faktu, że świadczona usługa w opisanym kształcie sprawy spełnia definicję rozpowszechniania programów telewizyjnych, o czym mowa w art. 4 pkt 7 ustawy o radiofonii i telewizji, a przez to w pełni wpisuje się w uregulowanie poz. 169 załącznika nr 3 ustawy, na podstawie której istnieje prawna możliwość zastosowania preferencyjnej, tj. 8% stawki podatku od towarów i usług. Realizowana przez Wnioskodawcę usługa bezsprzecznie umożliwia odbiór programów telewizyjnych i radiowych za pomocą urządzeń odbiorczych, jednocześnie nie obejmuje wypożyczania filmów i audycji w wybranym okresie czasu. W świetle powyższego realizowana usługa może korzystać z obniżonej stawki podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2 ustawy w związku z art. 146a pkt 2 ustawy.

Podsumowując, Zainteresowany względem opisanej we wniosku usługi polegającej na udostępnianiu abonentom końcowym sygnału umożliwiającego odbiór programów telewizyjnych i radiowych, uprawniony do zastosowania obniżonej, tj. 8% stawki podatku VAT.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.