ILPP1/4512-1-492/15-4/HW

Pisma urzędowe
Status:  Nieoceniane

Pismo z dnia 30 września 2015 r. Izba Skarbowa w Poznaniu ILPP1/4512-1-492/15-4/HW

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) w zw. z § 9 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z o.o., przedstawione we wniosku z dnia 24 czerwca 2015 r. (data wpływu 30 czerwca 2015 r.), uzupełnionym pismem z dnia 18 września 2015 r. (data wpływu 21 września 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego z faktur dokumentujących zakupy towarów i usług z wykorzystaniem kart paliwowych - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 30 czerwca 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego z faktur dokumentujących zakupy towarów i usług z wykorzystaniem kart paliwowych. Wniosek został uzupełniony pismem z dnia 18 września 2015 r. o doprecyzowanie opisu sprawy.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Sp. z o.o. (dalej: Wnioskodawca, Spółka) prowadzi działalność w branży logistycznej. Spółka świadczy na rzecz klientów kompleksowe usługi logistyczne, obejmujące m.in. przechowywanie towarów klientów, jak również organizację i wykonanie przewozu towarów zgodnie ze zleceniem klienta. Celem wykonania przewozu, Spółka nabywa usługi przewozowe od podmiotów trzecich (przewoźników zewnętrznych). Z usług niektórych przewoźników, spełniających określone kryteria (Przewoźnicy) Spółka korzysta w sposób stały, w oparciu o umowy o współpracy w zakresie przewozów. Postanowienia umów o współpracy dotyczą różnych aspektów świadczenia usług przewozowych na rzecz Spółki, określając prawa i obowiązki stron. Zawarcie takiej umowy z Przewoźnikiem jest uwarunkowane spełnieniem przez niego określonych wymogów (operacyjnych, biznesowych) stawianych przez Spółkę. Z drugiej strony, Przewoźnik poprzez zawarcie umowy ze Spółką uzyskuje określone korzyści (w tym przede wszystkim dostęp do stałych zleceń), niedostępne dla przewoźników, z których usług Spółka korzysta okazjonalnie.

Spółka zawarła z koncernem paliwowym (dalej: Koncern) umowę (dalej: Umowa) na dostawy paliw silnikowych i ewentualnie innych towarów służących eksploatacji floty transportowej (dalej łącznie: Towary). Umowa określa w szczególności indywidualnie wynegocjowane przez Spółkę stawki (ceny) zakupu Towarów od Koncernu (znacznie korzystniejsze od stawek dostępnych na stacjach paliwowych), oraz warunki, na jakich Spółka jest uprawniona do zakupu Towarów po tych stawkach (np. wymagania wolumenowe zakupów, wskazanie listy stacji paliwowych, na których możliwe jest odbieranie Towarów na warunkach wynikających z Umowy, itd.). Ponadto, Spółka wynegocjowała również możliwość dokonywania zakupów Towarów przy użyciu kart paliwowych emitowanych przez Koncern. W tym zakresie Umowa zawiera szereg "technicznych" postanowień, dotyczących między innymi zasad dokonywania rozliczeń i obciążeń z tytułu zakupu Towarów z użyciem kart, sposobu posługiwania się kartą, konsekwencji nieprzestrzegania tych zasad, itd. Na podstawie Umowy i w przewidzianych w niej okresach rozliczeniowych, Koncern dokonuje rozliczenia Towarów nabytych przez Spółkę przy użyciu kart oraz wystawia faktury dokumentujące przedmiotową sprzedaż.

Jednocześnie Wnioskodawca dokonuje odprzedaży Towarów Przewoźnikom stale współpracującym ze Spółką. W związku z tym Spółka, za zgodą Koncernu, przekazuje karty paliwowe Przewoźnikom, w celu usprawnienia rozliczeń związanych z Towarami nabywanymi od Spółki. Porozumienia zawierane przez Spółkę z Przewoźnikami, dotyczące sprzedaży Towarów na ich rzecz przez Wnioskodawcę obejmują w szczególności:

* ceny towarów - Wnioskodawca oferuje Przewoźnikom ceny Towarów (w szczególności paliwa) korzystniejsze od tych, które byliby zobowiązani zapłacić, nabywając te same towary na stacjach paliwowych, bezpośrednio, bez używania kart paliwowych. Jednocześnie, z perspektywy Spółki, ceny sprzedaży są wyższe aniżeli ceny, po jakich Spółka nabywa Towary od Koncernu (Spółka realizuje marżę zysku na odsprzedaży Towarów Przewoźnikom); cena odsprzedaży Towarów na rzecz Przewoźników nie jest znana Koncernowi;

* warunki udostępnienia i korzystania z kart paliwowych (regulamin), a także opłaty oraz sankcje za nieprzestrzeganie regulaminu - warunki te uwzględniają określone zobowiązania Spółki wynikające z Umowy z Koncernem w zakresie dotyczącym kart (których Koncern jest emitentem), jednakże zostały przez Spółkę odpowiednio do jej potrzeb i oczekiwań zmodyfikowane.

Do Spółki należy decyzja o umożliwieniu danemu Przewoźnikowi przystąpienia do systemu rozliczeń z użyciem kart paliwowych i nabywania Towarów z ich wykorzystaniem. Spółka (a nie Koncern) określa przyznawane danemu Przewoźnikowi limity tankowań. Przewoźnicy, którzy na mocy umowy ze Spółką korzystają z możliwości nabywania Towarów z użyciem kart, mogą je nabywać i odbierać na wskazanych stacjach. Odpowiedzialnym wobec Koncernu z tytułu zapłaty za Towary jest wyłącznie Spółka, natomiast Przewoźnicy odpowiadają z tego tytułu wyłącznie wobec Spółki. Spółka może zablokować możliwość korzystania z karty przez Przewoźnika (np. w przypadku użytkowania przez niego karty w sposób niezgodny z umową).

Spółka wdrożyła i stosuje opisany model obrotu Towarami (i model rozliczeń związanych z Towarami, dokonywanych z użyciem kart paliwowych) m.in. z następujących powodów:

* odsprzedaż Towarów na rzecz Przewoźników zapewnia Spółce dodatkowy zysk (Spółka sprzedaje Towary, w szczególności paliwo, po cenach wyższych od cen ich zakupu, realizując w ten sposób marżę zysku);

* możliwość oferowania Przewoźnikom uczestnictwa w opisanym systemie rozliczeń (z tytułu nabycia Towarów) przy pomocy kart paliwowych zwiększa z ich perspektywy atrakcyjność współpracy ze Spółką (bez podpisania ze Spółką stałej umowy o współpracę Przewoźnik nie ma możliwości indywidualnego wynegocjowania z Koncernem cen Towarów na równie korzystnych dla niego warunkach); w konsekwencji, Spółka dysponuje "narzędziem" pozwalającym jej na egzekwowanie od Przewoźników poprawy standardów i wzrostu efektywności wykonywania usług;

* w perspektywie długofalowej - zwiększenie konkurencyjności usług świadczonych przez Spółkę na rynku (w kategoriach ich jakości, efektywności, jak również oferowanego poziomu cen).

Zgodnie z założeniami stosowanego modelu w zakresie obrotu Towarami, Spółka jest, z jednej strony, obciążana przez Koncern za zakup paliw i innych towarów (na warunkach określonych w Umowie z Koncernem). Z drugiej strony, Spółka dokumentuje sprzedaż Towarów na rzecz Przewoźników, dokonaną z użyciem kart paliwowych (na warunkach wynegocjowanych przez Spółkę z Przewoźnikami), wystawiając faktury.

Dodać należy, że Spółka uzyskała i posiada aktualną koncesję na obrót paliwami ciekłymi, wydaną przez Prezesa Urzędu Regulacji Energetyki w dniu... czerwca 2012 r. (decyzja Prezesa URE...). Koncesja ta, pierwotnie udzielona na działalność w zakresie obrotu paliwami ciekłymi z wykorzystaniem infrastruktury (stacji paliwowych), została następnie na wniosek Spółki rozszerzona, i aktualnie obejmuje również działalność polegającą na obrocie paliwami bez infrastruktury, z użyciem kart paliwowych (decyzja Prezesa URE z dnia... lipca 2013 r., nr OPCJI...). Jak wynika z tej decyzji, przedmiotem działalności (objętej koncesją) jest "działalność gospodarcza w zakresie obrotu następującymi paliwami ciekłymi: olejami napędowymi, przy wykorzystaniu następujących stacji paliw (...) lub bez wykorzystania urządzeń infrastruktury technicznej".

W piśmie z dnia 18 września 2015 r. - stanowiącym uzupełnienie wniosku - Spółka wskazała, że:

1. Z racji prowadzenia działalności opodatkowanej podatkiem VAT, Wnioskodawca jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem podatku VAT.

2. Spółka potwierdza, że zgodnie z umowami zawartymi z Przewoźnikami, rozpatruje ona wszelkie reklamacje i zgłoszenia Przewoźników w zakresie ilości nabywanych towarów. Przewoźnik ma obowiązek zgłaszać Spółce wszelkie zidentyfikowane nieprawidłowości, zaś Spółka - obowiązek rozpatrzenia zgłoszonych zastrzeżeń. Rozpatrywanie reklamacji w przedmiotowym zakresie polega przede wszystkim na weryfikacji prawidłowości ujęcia przez Spółkę określonych transakcji i ilości nabytych paliw w zestawieniu dokumentującym dostawy dokonane na rzecz danego Przewoźnika. Jeśli nieprawidłowości zidentyfikowane przez Przewoźnika były wynikiem działań Spółki, stosownie koryguje ona zestawienia i fakturę dokumentującą dostawy na jego rzecz.

Może się również zdarzyć, że nieprawidłowości w tym zakresie wystąpią po stronie podmiotów dostarczających paliwa na rzecz Spółki (Dostawcy) - w takim przypadku Spółka w ramach rozpatrywania zgłoszonych jej zastrzeżeń przez Przewoźnika, kieruje stosowne zastrzeżenia z wnioskiem o weryfikację dokonanych i ujętych w zestawieniu dostaw do Dostawców. Uwzględnienie przez Dostawców reklamacji zgłoszonych przez Spółkę skutkuje następnie stosownym uwzględnieniem przez Spółkę reklamacji zgłoszonych przez Przewoźnika (np. poprzez korektę wystawionej faktury).

W przypadku zgłoszenia przez Przewoźnika wad towarów nabytych z użyciem kart paliwowych, zgodnie z umową, Spółka może przenieść na niego wszelkie roszczenia odszkodowawcze przysługujące jej wobec Dostawców. Niemniej jednak, zdarzenie takie jak dotąd w praktyce nie zaistniało, co zapewne wynika z faktu, że Spółka decyduje się nabywać i dostarczać wyłącznie paliwa pochodzące od renomowanych Dostawców (koncernów paliwowych), co jest podyktowane bezpośrednio koniecznością zapewnienia stałej sprawności i dostępności pojazdów należących do Przewoźników. Spółka świadczy bowiem usługi przewozowe i logistyczne - brak realizacji przez nią usług zleconych przez klientów bądź opóźnienia w wykonaniu tych usług wiążą się po stronie Spółki z koniecznością wypłaty odszkodowań na rzecz klientów. Z tej perspektywy Spółka musi dążyć do maksymalnego ograniczenia ryzyka, że dany Przewoźnik nie będzie w stanie świadczyć na jej rzecz usług przewozowych z uwagi na wadliwe paliwo.

W praktyce więc dotychczas nie miała miejsca sytuacja, w której Przewoźnik zgłosiłby Spółce jakiekolwiek wady dostarczanych paliw (czy innych towarów). Otrzymując takie zgłoszenie Spółka natychmiast poinformowałaby Dostawców o zaistniałych wadach oraz podjęła działania zmierzające do rozpatrzenia zgłoszonej reklamacji. Ponadto, Spółka w takiej sytuacji podjęłaby działania w celu zablokowania dalszej możliwości dostaw towarów (tekst jedn.: wadliwej partii) na rzecz Przewoźników (z uwagi na ryzyko unieruchomienia większej ilości pojazdów).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy opisane we wniosku transakcje dokonywane pomiędzy Spółką a Przewoźnikami stanowią czynności podlegające opodatkowaniu podatkiem VAT (odpłatną dostawę towarów) w rozumieniu przepisów ustawy o VAT, a w konsekwencji Spółka jest obowiązana wystawiać na rzecz Przewoźników faktury dokumentujące sprzedaż Towarów.

2. Czy w opisanym stanie faktycznym Spółka jest uprawniona do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktur wystawianych przez Koncern, dokumentujących sprzedaż na rzecz Spółki Towarów, które następnie Spółka odsprzedaje Przewoźnikom (przy czym rozliczenia z tytułu nabycia Towarów są dokonywane z użyciem kart paliwowych).

Zdaniem Wnioskodawcy, dokonywane przez nią transakcje z Przewoźnikami stanowią czynności podlegające opodatkowaniu podatkiem VAT, tj. odpłatną dostawę towarów w rozumieniu ustawy VAT. Konsekwentnie, Spółka jest zobowiązana do wystawiania faktur dokumentujących sprzedaż Towarów na rzecz Przewoźników. Poniżej Spółka przedstawia argumentację na poparcie swojego stanowiska.

UZASADNIENIE

Dla oceny skutków prawnopodatkowych opisanego stanu faktycznego mają zastosowanie następujące regulacje ustawy o VAT:

* art. 106b ust. 1: "Podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem; (...)";

* art. 7. ust. 1, zgodnie z którym "przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...)";

* art. 7 ust. 8: "W przypadku, gdy kilka podmiotów dokonuje dostawy tego samego towaru w ten sposób, że pierwszy z nich wydaje ten towar bezpośrednio ostatniemu w kolejności nabywcy, uznaje się, że dostawy towarów dokonał każdy z podmiotów biorących udział w tych czynnościach".

Jak wnika z powołanego art. 106b ust. 1, podmiot działający w roli podatnika, w przypadku dokonania m.in. dostawy towarów na rzecz innego podatnika, jest obowiązany udokumentować tę dostawę wystawiając fakturę (oraz odpowiednio zadeklarować i odprowadzić podatek należny z tytułu danej transakcji).

Definicję dostawy towarów zawiera wskazany art. 7 ust. 1 ustawy o VAT. Zgodnie z tym przepisem, za dostawę towarów należy uznać "przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel". A zatem istotnym elementem, którego wystąpienie przesądza o dokonaniu dostawy towarów, jest przekazanie prawa do dysponowania tymi towarami innej osobie (podatnikowi). Jednocześnie, wskazana definicja nie zawiera wymogu fizycznego przekazania (wydania) towarów przez podatnika dokonującego dostawy bezpośrednio ostatecznemu nabywcy. Do zaistnienia dostawy (i co za tym idzie, powstania obowiązku wystawienia faktury) wystarczające jest, że nabywca towarów, w zamian za wynagrodzenie, uzyska prawo do dysponowania nimi jak właściciel, na warunkach uzgodnionych z podmiotem, który na nabywcę to prawo przenosi (tekst jedn.: z dostawcą, sprzedającym). Okoliczność, iż w danych warunkach nabywca fizycznie otrzyma (odbierze) towar od innego podmiotu - niebędącego dostawcą - pozostaje bez znaczenia, o ile na mocy umowy pomiędzy sprzedającym a nabywcą nastąpi "przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel", na warunkach określonych w tej umowie.

W praktyce obrotu towarowego najczęściej dochodzi do sytuacji, kiedy towary są nabywcy bezpośrednio wydawane (w sensie fizycznym) przez ten podmiot, który dokonuje również przeniesienia prawa do dysponowania tymi towarami (jak właściciel). Jednakże w obrocie gospodarczym zdarzają się niejednokrotnie transakcje towarowe, w których realizacji bierze udział kilka podmiotów (więcej niż dwa, przy czym podmioty te zawierają kolejne umowy dotyczące tego samego towaru, odrębnie negocjując warunki), natomiast towar jest wydawany przez pierwszy podmiot w łańcuchu transakcji bezpośrednio ostatecznemu nabywcy (tzw. transakcje łańcuchowe). Ostateczny nabywca jest stroną umowy jedynie z "przedostatnim" w łańcuchu podmiotem, którego warunki akceptuje.

Opisaną praktykę transakcji łańcuchowych w obrocie towarowym uwzględnił ustawodawca podatkowy. Na mocy bowiem wskazanego wyżej art. 7 ust. 8 ustawy o VAT, każdą z transakcji dokonywanych pomiędzy poszczególnymi podmiotami występującymi w łańcuchu należy uznać za odrębną dostawę, ze wszystkimi jej konsekwencjami (tekst jedn.: w zakresie udokumentowania sprzedaży, jak i rozliczenia podatku z tego tytułu, przez każdy z podmiotów stanowiących "ogniwa" tego łańcucha).

W ocenie Spółki, realizowane przez nią transakcje (tekst jedn.: nabywanie Towarów od Koncernu oraz dostawy Towarów na rzecz Przewoźników) spełniają warunki określone w art. 7 ust. 8 ustawy VAT (przesądzające o konieczności zastosowania norm wynikających z tego artykułu do rozliczeń Spółki), jak bowiem wynika z opisanego stanu faktycznego:

a.

kilka podmiotów (Koncern, Spółka)

b.

dokonuje dostawy tego samego towaru (Towarów) w ten sposób, że

c.

pierwszy z nich (Koncern) wydaje ten towar

d.

bezpośrednio ostatniemu w kolejności nabywcy (Przewoźnikowi).

Nie ulega wątpliwości, że w świetle Umowy, Koncern dokonuje na rzecz Spółki dostawy Towarów. Zgodnie z Umową, Spółka jest bowiem uprawniona do dokonywania zakupów określonej ilości Towarów, na warunkach wynikających z tej umowy (tekst jedn.: za określoną cenę, przy czym cena wynegocjowana przez Spółkę z Koncernem, preferencyjna w stosunku do cen nominalnych oferowanych na stacjach paliwowych, jest stosowana pod warunkiem dokonywania przez Spółkę zakupów Towarów w ilościach nie mniejszych niż określone w Umowie). Zgodnie z Umową, transakcje dokonywane przez Spółkę są rejestrowane przy użyciu kart paliwowych. W przewidzianych Umową okresach rozliczeniowych Koncern dokonuje rozliczenia zakupów Spółki dokonanych przy użyciu kart i wystawia faktury dokumentujące sprzedaż Towarów na rzecz Spółki.

Jednocześnie Spółka realizuje dostawy Towarów (tekst jedn.: przenosi prawo do dysponowania Towarami) na rzecz Przewoźników, na podstawie zawartych z nimi umów o współpracy. Spółka określa warunki, na jakich Przewoźnik może nabywać Towary (w tym w szczególności cenę Towarów, oraz dopuszczalne maksymalne ilości tankowanego paliwa). Tym samym, na zindywidualizowanych warunkach, Spółka przekazuje Przewoźnikom prawo do dysponowania Towarami, które są im wydawane (w sensie fizycznym) na stacjach paliwowych należących do Koncernu. W przewidzianych (w umowach o współpracy) okresach rozliczeniowych Spółka wystawia faktury dokumentujące sprzedaż Towarów na rzecz Przewoźników.

Co szczególnie istotne, zaangażowanie przez Spółkę w opisany łańcuch transakcji pozwala jej na generowanie zysku (w wysokości różnicy pomiędzy cenami Towarów wynegocjowanymi dla Spółki z Koncernem, a cenami sprzedaży Towarów, po których Spółka oferuje te Towary Przewoźnikom). Natomiast z perspektywy Przewoźnika, możliwość zakupu Towarów (po cenach oferowanych przez Spółkę, korzystniejszych od cen oferowanych na stacjach paliwowych wszystkim nabywcom), jest uwarunkowana przystąpieniem do współpracy ze Spółką, przez podpisanie stałej umowy. Innymi słowy, Towary na warunkach oferowanych przez Spółkę nie są dostępne dla każdego, a jedynie dla Przewoźników stale współpracujących ze Spółką. Jednocześnie zaś Spółka ma decydujący wpływ na warunki dostaw realizowanych na rzecz Przewoźników. Nie ulega więc wątpliwości, że Spółka decyduje o istotnych elementach dostaw Towarów, indywidualnie ustalając ich warunki z Przewoźnikami.

Dodatkowo, za uznaniem, że planowane przez Spółkę czynności (tekst jedn.: dostawy Towarów na rzecz Przewoźników) stanowią dostawy w rozumieniu art. 7 ust. 1 i ust. 8 ustawy o VAT, przemawia fakt, że Spółka uzyskała koncesję na prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie obrotu paliwami ciekłymi (a następnie wnioskowała skutecznie o jej rozszerzenie). Jak wynika z decyzji o rozszerzeniu udzielonej koncesji, przedmiotem działalności (objętej koncesja) jest "działalność gospodarcza w zakresie obrotu następującymi paliwami ciekłymi olejami napędowymi, (...) bez wykorzystania urządzeń infrastruktury technicznej".

Zgodnie z regulacją ustawy - Prawo energetyczne (ustawa z dnia 10 kwietnia 1997 r. - Dz. U. z 2012 r. poz. 1059, z późn. zm), pojęcie "obrót" zdefiniowano jako "działalność gospodarczą polegającą na handlu hurtowym albo detalicznym paliwami lub energią". W postępowaniu administracyjnym poprzedzającym wydanie (a także rozszerzenie) koncesji, organ koncesyjny uznał, że Spółka spełnia określone przepisami warunki udzielenia (a następnie również - rozszerzenia) koncesji. Wydając koncesję, a następnie rozszerzając jej zakres (o obrót bez infrastruktury technicznej), organ potwierdził zatem, że Spółka prowadzi działalność w zakresie handlu paliwem. W treści rozszerzonej koncesji wskazano, że działalność Spółki nią objęta będzie odbywać się przy wykorzystaniu stacji paliw lub bez wykorzystywania urządzeń infrastruktury technicznej (przy czym we wniosku o rozszerzenie koncesji Spółka jednoznacznie wskazała, że planuje również dokonywać obrotu paliwem z użyciem kart paliwowych). Takie sformułowanie treści udzielonej koncesji potwierdza, zdaniem Wnioskodawcy, że możliwy i dopuszczalny jest obrót paliwem - w rozumieniu odsprzedaży na rzecz nabywców - w modelu zakładającym przekazywanie (wydanie) paliwa bezpośrednio "do rąk" ostatecznego nabywcy, bez fizycznego kontaktu z towarem podmiotu, który formalnie przenosi prawo do dysponowania paliwem na nabywcę. W rozumieniu przepisów Prawa energetycznego, Wnioskodawca, nabywając Towary od Koncernu i odsprzedając je Przewoźnikom, dokonuje zatem obrotu (tekst jedn.: handlu paliwami) - co potwierdza, i do czego uprawnia Wnioskodawcę, udzielona mu koncesja. W konsekwencji trzeba uznać, że - na gruncie ustawy o VAT - Wnioskodawca dokonuje na rzecz Przewoźników odpłatnych dostaw Towarów, podlegających opodatkowaniu VAT.

Stanowisko Spółki potwierdza w wydanych interpretacjach Minister Finansów, np. w interpretacji z dnia 12 września 2011 r., wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu (sygn. ILPP2/443-942/11-3/AK), stwierdzono następująco: "Spółka nabywać będzie karty paliwowe od firm, prowadzących stacje paliw, a następnie przekazywać je Klientom za pobraniem opłaty z tytułu ich wydania. Klient przedstawi kartę paliwową regulując w ten sposób należność za towary i usługi pobrane na stacji paliw. Dostawca za powyższe świadczenia wystawi fakturę na Zainteresowanego, który następnie za powyższe czynności wystawiać będzie faktury na rzecz Klientów. Wnioskodawca wskazał, że decyzją Urzędu Regulacji Energetyki z dnia 29 maja 2007 r. udzielono mu koncesji na obrót paliwami ciekłymi na okres od dnia 5 czerwca 2007 r. do dnia 5 czerwca 2017 r. Korzysta on z koncesji oraz wypełnia obowiązki ciążące na nim w związku z dokonywaniem obrotu paliwami (zapłata ponoszenie opłat z tytułu posiadania koncesji, raportowanie do URE wartości obrotu realizowanego z tytułu sprzedaży paliwa etc.). Wobec powyższego uznać należy, że w przedmiotowej sprawie będziemy mieć do czynienia z odsprzedażą towarów i usług. Uwzględniając powyższe, czynności dokonywane pomiędzy Zainteresowanym a danym Klientem, stanowiące odpłatną dostawę towarów lub odpłatne świadczenie usług, podlegać będą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w myśl art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy".

Spółka podkreśliła, że dla spółki powiązanej z Wnioskodawcą, planującej dokonywanie obrotu z użyciem kart paliwowych - z zastosowaniem rozwiązań i relacji komercyjnych wobec dostawców paliwa i przewoźników zewnętrznych niemal identycznych jak te stosowane przez Spółkę - została wydana przez Ministra Finansów (w imieniu którego działał Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu) interpretacja podatkowa potwierdzająca, że spółka ta będzie dokonywała obrotu w rozumieniu ustawy o VAT (interpretacja z dnia 26 maja 2015 r., sygn. ILPP4/4512-I-99/15-2/EWW). Organ podatkowy w tej interpretacji całkowicie zgodził się ze stanowiskiem podatnika, odstępując od uzasadnienia.

W kontekście powyższego Wnioskodawca wskazał, że Spółka realizując dostawy Towarów na rzecz Przewoźników działa jako podatnik w rozumieniu art. 15 ustawy o VAT. W myśl powołanego przepisu: "1. Podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. 2. Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych". Przekładając tę regulację na opisany stan faktyczny, należy stwierdzić, że dostawy Towarów na rzecz Przewoźników, bez wątpienia mieszczą się w zakresie pojęcia "działalności gospodarczej" w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy. Spółka wykonuje bowiem wobec Przewoźników działalność handlową skutkującą osiąganiem przychodów (tekst jedn.: realizacją obrotu w rozumieniu ustawy o VAT). W konsekwencji, Spółka jest zobowiązana dokumentować wykonywane dostawy fakturami, jak również deklarować obrót i rozliczać podatek VAT z tytułu tych dostaw.

Prawidłowość stanowiska Wnioskodawcy potwierdzają liczne interpretacje wydane w imieniu Ministra Finansów. Przykładowo:

* w interpretacji z dnia 15 września 2014 r., wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach (sygn. IBPP2/443-568/14/KO) stwierdzono: "W rozpatrywanej sprawie fizyczna dostawa towarów i usług będzie następować poprzez ich zakup na stacjach benzynowych bezpośrednio pomiędzy Koncernem a pracownikami Spółki. Wnioskodawca będzie występować zatem w tym przypadku zarówno jako nabywca, jak i dostawca biorący udział w łańcuchu dostaw. Na udział Wnioskodawcy w łańcuchu dostaw towarów wskazuje nie tylko umiejscowienie go w łańcuchu (tekst jedn.: jako podmiotu "środkowego"), lecz również sam charakter wykonywanych przez niego czynności. Będzie on bowiem aktywnym uczestnikiem tych transakcji, gdyż to on będzie ustalać z Koncernem parametry (asortyment, który pracownicy nabywają przy użyciu kart paliwowych) i limity kwotowe tych transakcji. Wnioskodawca będzie mieć również wpływ na warunki transakcji realizowanych przez pracowników przy użyciu kart paliwowych (np. poprzez zablokowanie imiennych kart pracowników w określonych sytuacjach w wewnętrznym regulaminie Spółki). Ponadto karty paliwowe jak wskazał Wnioskodawca będą wydawane wyłącznie na jego wniosek. Natomiast Koncern będzie wystawiał na Wnioskodawcę m.in. fakturę dokumentującą prywatne zakupy pracowników Spółki. Powyższe wskazuje jednoznacznie, że Wnioskodawca będzie posiadać prawo do faktycznego rozporządzania nabywanymi towarami jak właściciel, gdyż będzie mieć wpływ na istotne elementy kształtujące obrót tymi towarami";

* w interpretacji z dnia 14 lutego 2013 r., wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu (sygn. ILPP4/443-518/12-2/ISN) wskazano: "Na udział Zainteresowanego w łańcuchu dostaw wskazywać będzie nie tylko umiejscowienie go w łańcuchu (tekst jedn.: jak podmiotu "środkowego"), lecz również sam charakter jego działań, będzie on bowiem aktywnym uczestnikiem transakcji, gdyż wynegocjuje odpowiednie warunki z Dostawcami w zakresie oferowanych przez nich paliw, a następnie ustali odpowiednie zasady współpracy i dostaw towarów z Podwykonawcami. Do jego kompetencji będzie należało również uzgodnienie rodzajów paliw, które będą mogły zostać nabyte przy użyciu kart paliwowych oraz zasięg obowiązywania tych kart i liczba Dostawców. To również Spółka odpowiednio ukształtuje sposób ustalania cen pomiędzy nią a Podwykonawcami, czyli w praktyce kwot należnych od ostatniego podmiotu w łańcuchu dostawy. Przy czym jak podkreślił Zainteresowany, cena sprzedaży do Podwykonawcy może być równa lub różna od ceny naliczanej przez Dostawcę. Wobec powyższego stwierdzić należy, iż Wnioskodawca dokonując dostawy towarów będzie zatem działał jako podatnik, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy. Bowiem zgodnie z przytoczonym przepisem za podatników uznaje się osoby prawne, jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, która obejmuje m.in. wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców (...). Taka sytuacja będzie miała miejsce w przedmiotowej sprawie, gdyż Zainteresowany wystąpi w roli handlowca nabywającego i odprzedającego towary (tekst jedn.: podmiotu dokonującego obrotu)";

* w interpretacji z dnia 14 stycznia 2015 r., wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie (sygn. IPPP1/443-1454/14-2/k.c.) uznano za prawidłowe stanowisko wnioskodawcy, zgodnie z którym: "Na udział Spółki w łańcuchu dostaw i świadczeniu usług wskazuje charakter jej działań. Jest ona bowiem aktywnym uczestnikiem transakcji, gdyż negocjuje odpowiednie warunki z Dostawcami w zakresie oferowanych przez nich towarów i usług, a następnie ustala odpowiednie zasady współpracy i dostaw towarów i usług z Klientami. Do jej zadań należy również uzgodnienie potrzeb Klientów w zakresie towarów i usług, które będą mogły zostać nabyte przy użyciu Kart (poprzez dobór odpowiedniej Karty do konkretnych wymagań Klienta) oraz ilość tankowań możliwych do zrealizowania w ciągu doby za pośrednictwem Karty. Spółka odpowiednio kształtuje również politykę cenową na rzecz Klientów (która jest ściśle uzależniona od ilości nabywanego paliwa). Ponadto Wnioskodawca może zablokować możliwość dokonywania zakupów przy użyciu Karty. Tym samym, należy uznać, że Wnioskodawca ma uprawnienia decyzyjne co do istotnych elementów związanych z dostawą towaru / świadczeniem usługi i w konsekwencji powinien zostać uznany za stronę w łańcuchu dostaw i świadczenia usług";

* analogiczne stanowisko przedstawił również Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu w interpretacji z dnia 1 grudnia 2014 r. (sygn. ILPP2/443-909/14-4/AD).

Podobne stanowisko zostało przedstawione przez WSA w Warszawie w wyroku z 8 listopada 2012 r. (sygn. III SA/Wa 253/12, utrzymany przez NSA wyrokiem z 16 stycznia 2014 r., sygn. I FSK 229/13). Jak wskazał Sąd pierwszej instancji, "W stanie faktycznym występującym w rozpoznanej sprawie karta paliwowa pełniła funkcję dokumentu, na podstawie którego pierwszy dostawca wydawał towar bezpośrednio ostatniemu odbiorcy z pominięciem podmiotu występującego pomiędzy nimi, który także działał jako dostawca. Podmiot polski prowadzący stację paliw dokonywał dostawy paliwa na rzecz Skarżącej. Dowodem na tę okoliczność są faktury dołączone do wniosku o zwrot podatku naliczonego. Skarżąca dokonywała dostawy tego paliwa na rzecz swoich kontrahentów. Karty paliwowe miały umożliwić wydanie paliwa kontrahentom Skarżącej. Zdaniem Sądu okoliczność obciążania przez Skarżącą jej litewskich kontrahentów należnościami za karty paliwowe w istocie oznaczała wystawienie faktury za dokonaną na rzecz tych podmiotów dostawę paliwa przez wydanie go kontrahentom Skarżącej przez polskie podmioty prowadzące stacje paliw. (...) W tym stanie rzeczy należało stwierdzić, że organ zasadnie stwierdził w zaskarżonej decyzji, że Skarżąca wykonywała na terytorium Polski odpłatną dostawę paliwa, którą zgodnie z treścią art. 7 ust. 1 i ust. 8 ustawy o VAT była czynnością opodatkowaną".

Podsumowując, Spółka uważa, że - działając jako jeden z podmiotów w łańcuchu transakcji dotyczących Towarów - dokonuje dostaw Towarów na rzecz Przewoźników, w rozumieniu art. 7 ust. 8 ustawy o VAT. W relacjach handlowych z Przewoźnikami, dotyczących Towarów, Spółka bowiem negocjuje odrębne warunki dostaw Towarów (inne niż te, które uzyskała w relacjach z Koncernem), które Przewoźnicy akceptują. Ponadto, Spółka dopełniła niezbędnych formalności dotyczących obrotu Towarami, tj. uzyskała koncesję na obrót paliwem, w tym również obrót wykonywany z użyciem kart paliwowych, "bez wykorzystania infrastruktury technicznej". Tym samym, Spółka dokonuje dostaw Towarów w rozumieniu wynikającym z przepisów ustawy o VAT, czego konsekwencją jest powstający po stronie Spółki obowiązek dokumentowania tych dostaw fakturami (i deklarowania rozliczania podatku należnego VAT z tytułu tych dostaw).

Stanowisko Spółki odnośnie pytania nr 2.

Wnioskodawca stoi na stanowisku, że w opisanym stanie faktycznym jest uprawniony do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktur wystawianych przez Koncern, dokumentujących sprzedaż na rzecz Spółki Towarów, które następnie Spółka odsprzedając Przewoźnikom (przy czym rozliczenia z tytułu nabycia Towarów są dokonywane z użyciem kart paliwowych, które umożliwiają rejestrowanie transakcji). Poniżej Spółka przedstawia argumenty na potwierdzenie swojego stanowiska.

UZASADNIENIE

Dla oceny uprawnienia Spółki do odliczenia podatku naliczonego, na gruncie opisanego stanu faktycznego, zastosowanie mają następujące przepisy ustawy o VAT:

* art. 86: "1. W zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego (...). 2. Kwotę podatku naliczonego stanowi: 1) suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu: a) nabycia towarów i usług (...)";

* art. 5 ust. 1: "Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zwanym dalej "podatkiem", podlegają:

1.

odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług, na terytorium kraju (...)";

a ponadto powołane już wyżej przepisy dotyczące dostawy towarów:

2.

art. 7 ust. 1, zgodnie z którym "przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...)";

3.

art. 7 ust. 8: "W przypadku, gdy kilka podmiotów dokonuje dostawy tego samego towaru w ten sposób, że pierwszy z nich wydaje ten towar bezpośrednio ostatniemu w kolejności nabywcy, uznaje się, że dostawy towarów dokonał każdy z podmiotów biorących udział w tych czynnościach".

W świetle regulacji art. 86, prawo podatnika do obniżenia podatku należnego (z tytułu deklarowanego przez niego obrotu) wynikającego z faktur kosztowych, otrzymanych od dostawców nabywanych przez tego podatnika towarów i usług, jest uwarunkowane wykorzystaniem tych towarów i usług na potrzeby wykonywanych przez tego podatnika czynności opodatkowanych. Katalog czynności podlegających opodatkowaniu VAT został określony w art. 5 ust. 1 ustawy o VAT; w świetle powołanego przepisu do czynności opodatkowanych zalicza się między innymi "odpłatną dostawę towarów na terytorium kraju". W konsekwencji, jeżeli podatnik nabył towary, które będą podlegały dalszej odprzedaży (w ramach działalności tego podatnika, podlegającej VAT), bądź będą zużyte na potrzeby świadczonych przez tego podatnika usług, wówczas zachowane zostaje prawo do pomniejszenia podatku należnego o podatek naliczony przy nabyciu tych towarów. Ustawa o VAT nie wymaga przy tym, aby ten związek (tekst jedn.: sposób wykorzystania) nabytych towarów z czynnościami opodatkowanymi był bezpośredni (np. odprzedaż towarów w stanie nieprzetworzonym). Wystarczające jest, aby nabywane dobra były wykorzystane w celu, bądź w procesie świadczenia dostaw towarów lub usług (jako np. surowiec do produkcji lub sprzęt wykorzystywany przy instalacji / montażu innych towarów), bądź też stanowiły element kosztów ogólnych związanych pośrednio z opodatkowaną działalnością gospodarczą podatnika.

W ocenie Spółki, na gruncie opisanego stanu faktycznego Spółka spełnia ten podstawowy warunek uprawniający ją do obniżenia swego podatku należnego o podatek naliczony przy nabyciu Towarów, o którym mowa w art. 86 ust. 1 ustawy o VAT. Jednocześnie nie znajdują zastosowania ograniczenia w zakresie prawa do odliczeniu podatku VAT naliczonego, o których mowa w art. 86a bądź art. 88 ustawy o VAT oraz przepisach przejściowych wskazanych w ustawie z 7 lutego 2014 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 312). Spółka zaznacza, że Towary (w tym paliwo) stanowią towary handlowe, a więc są przedmiotem dalszego obrotu dokonywanego przez Spółkę.

Jak bowiem Wnioskodawca wykazał w uzasadnieniu swojego stanowiska do pytania, Spółka aktywnie negocjuje i zawiera z Przewoźnikami umowy sprzedaży Towarów. Spółka dąży do stosowania w transakcjach z Przewoźnikami określonych przez nią komercyjnych warunków, tj. przede wszystkim ceny (pozwalającej Spółce zrealizować zysk na odsprzedaży Towarów), limitów Towarów nabywanych przy użyciu kart paliwowych, określonych rygorów związanych z użytkowaniem kart oraz skutków ich naruszeń. Warunki te w założeniu różnią się od warunków, na jakich Spółka nabywa Towary od Koncernu. Przede wszystkim zaś realizacja transakcji z Przewoźnikami zapewnia Spółce dodatkowy zysk ze sprzedaży Towarów, a także pozwała w większym stopniu zacieśnić współpracę Spółki ze stałymi Przewoźnikami. Tym samym Spółka dokonuje dostaw Towarów (w rozumieniu wynikającym z art. 7 ust. 8 w związku z ust. 1 ustawy o VAT), uprzednio nabywanych w tym celu od Koncernu. A zatem w opisanym stanie faktycznym wymagane przez ustawę o VAT "wykorzystanie towarów do wykonywania czynności opodatkowanych" - jako warunek obniżenia podatku należnego o podatek naliczony - z pewnością jest realizowane w związku z faktem, że towary bezpośrednio podlegają odsprzedaży (po cenie wyższej od ceny zakupu). Obrót z tytułu tej sprzedaży jest deklarowany przez Spółkę jako sprzedaż opodatkowana VAT.

Stanowisko Wnioskodawcy w zakresie jego prawa do odliczenia podatku, który jest wykazywany w fakturach (wystawianych przez Koncern) z tytułu nabycia Towarów, znajduje poparcie w wielu interpretacjach wydanych dotychczas przez Ministra Finansów. Na przykład:

* w interpretacji z dnia 14 lutego 2013 r., wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu (sygn. ILPP4/443-518/12-3/ISN) stwierdzono: "Spółka nabywać będzie paliwo, które następnie odsprzeda Podwykonawcom. W związku z tym, podatek naliczony związany z paliwem nabywanym przy wykorzystaniu kart paliwowych nie będzie objęty wyłączeniem, o którym mowa w powołanym wyżej przepisie art. 4 cyt. ustawy, gdyż paliwo to, jako towar handlowy, stanowić będzie przedmiot dalszego obrotu - odsprzedaży. Należy więc przyjąć, iż paliwa te będą towarem wykorzystywanym do wykonywania czynności opodatkowanych. (...) Reasumując, Spółce przysługiwać będzie prawo do odliczenia podatku naliczonego wykazanego na fakturach VAT wystawianych na jej rzecz przez Dostawców, dokumentujących sprzedaż paliwa zatankowanego przez Podwykonawców korzystających z kart paliwowych, które następnie będzie przedmiotem odprzedaży na rzecz tych Podwykonawców";

* w interpretacji z dnia 12 września 2011 r., wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu (sygn. ILPP2/443-942/11-2/AK) organ wskazał: "Biorąc pod uwagę, że prawo do odliczenia powinno być realizowane natychmiast po powstaniu podatku naliczonego, decydujące znaczenie dla oceny istnienia prawa do odliczenia będzie miał zamierzony (deklarowany) związek podatku naliczonego z czynnościami opodatkowanymi. Przy czym związek ten może mieć charakter bezpośredni lub pośredni. Jeśli podatnik zamierza przeznaczyć dane towary lub usługi na cele działalności opodatkowanej, to jest uprawniony do odliczenia podatku naliczonego przy nabyciu tych towarów i usług (choćby przed zrealizowaniem prawa do odliczenia, towary bądź usługi nie zostały jeszcze spożytkowane na cele działalności opodatkowanej). (...) Zainteresowany wskazał, iż część nabywanych przez niego towarów stanowić będą paliwa silnikowe, które następnie będą sprzedawane użytkownikom kart paliwowych. (...) Reasumując, transakcje pomiędzy dostawcami a Zainteresowanym, jak i nim a Klientami stanowią odpłatną dostawę towarów lub odpłatne świadczenie usług podlegające opodatkowaniu na mocy art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy. Tym samym Wnioskodawcy przysługuje prawo do odliczenia VAT naliczonego wykazanego na fakturach od dostawców dokumentujących nabycie przedmiotowych towarów i usług, zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy";

* w interpretacji z dnia 4 października 2011 r., wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie (sygn. IPPP1/443-1053/11-2/ISz) organ podatkowy zgodził się ze stanowiskiem podatnika, który stwierdził, że "spełniony zostanie podstawowy warunek pozwalający podatnikowi na dokonanie odliczenia podatku VAT naliczonego i wykazanego w fakturach zakupowych, tj. wykorzystania nabytych towarów i usług w działalności opodatkowanej jaką jest odsprzedaż przez Spółkę paliw i produktów pozapaliwowych na rzecz Klientów";

* w interpretacji z dnia 1 grudnia 2014 r. (sygn. ILPP2/443-909/14-4/AD), w której przedstawiono zbliżony stan faktyczny, Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu wskazał, że: "należy stwierdzić, że w przedmiotowej sprawie występuje opodatkowana podatkiem VAT dostawa towarów i świadczenie usług pomiędzy "B" a Wnioskodawcą, w rozumieniu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy. Wnioskodawca ma prawo odliczyć podatek VAT, wykazany na fakturach VAT dokumentujących ww. transakcję, wystawianych na jego rzecz przez "B", zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy. Ponieważ na podstawie art. 7 ust. 8 i art. 8 ust. 2a ustawy, Spółka odsprzedaje za odpłatnością nabyte towary i usługi Korzystającym, zatem wykorzystuje je do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem VAT, w wysokości 23%".

Podobne stanowisko znaleźć można również w interpretacjach Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 14 stycznia 2010 r. (sygn. ILPP1/443-1304/09-4/AI) oraz z dnia 19 marca 2010 r. (sygn. ILPP2/443-14/10-5/MR), a także interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 14 stycznia 2015 r. (sygn. IPPPI/443-1454/14-2/k.c.), a także we

wspomnianej już interpretacji z dnia 26 maja 2015 r., wydanej dla podmiotu powiązanego z Wnioskodawcą.

Niezależnie od powyższego, wykorzystanie przez Spółkę nabywanych Towarów do wykonywania czynności opodatkowanych należy oceniać w szerszym kontekście, tj. z uwzględnieniem faktu, że podstawowa działalność operacyjna Spółki polega na świadczeniu usług logistycznych, obejmujących również usługi przewozu przesyłek transportem drogowym (w celu wykonania których Spółka korzysta z usług Przewoźników i innych podwykonawców). Z oczywistych względów, realizacja takich usług nie jest możliwa bez nabywania paliw do napędu pojazdów (floty samochodów ciężarowych). Koszty związane z zakupem paliw mają istotne znaczenie w kalkulacji wyników finansowych osiąganych przez podmioty świadczące usługi transportowe, w tym Przewoźników. Spółka, oferując Przewoźnikom Towary na preferencyjnych warunkach (niemożliwych do wynegocjowania przez Przewoźników indywidualnie z Koncernem), tym samym poprawia swoją pozycję negocjacyjną wobec dostawców usług przewozowych.

W konsekwencji, Spółka może skuteczniej egzekwować od dostawców stawiane im wymagania w zakresie jakości oraz kosztów usług przewozowych, co z kolei pozwala jej na bardziej efektywne i konkurencyjne świadczenie usług na rzecz jej klientów.

Wnioskodawca jest zatem przekonany, że w opisanej sytuacji spełnia wymagane prawem warunki pozwalające na obniżenie podatku należnego o kwoty podatku naliczonego, wykazane fakturach, które Koncern wystawia na rzecz Wnioskodawcy z tytułu dostawy Towarów.

W świetle powyższych argumentów Spółka wnosi o uznanie jej stanowiska za prawidłowe.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.) - zwanej dalej ustawą - opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy - przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Na mocy art. 2 pkt 6 ustawy - przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Przepis art. 8 ust. 1 ustawy stanowi, że przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1.

przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;

2.

zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;

3.

świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Zarówno dostawa towarów, jak i świadczenie usług mieszczą się w definicji sprzedaży, określonej w art. 2 pkt 22 ustawy, według której sprzedaż to odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Stosownie do art. 7 ust. 8 ustawy - w przypadku gdy kilka podmiotów dokonuje dostawy tego samego towaru w ten sposób, że pierwszy z nich wydaje ten towar bezpośrednio ostatniemu w kolejności nabywcy, uznaje się, że dostawy towarów dokonał każdy z podmiotów biorących udział w tych czynnościach.

Należy zauważyć, że w określeniu "jak właściciel" zawiera się możliwość uznania za dostawę faktycznego przeniesienia władztwa nad rzeczą. Podkreślenia wymaga, że dostawa, w rozumieniu ustawy, nie może być utożsamiana z dostawą w rozumieniu Kodeksu cywilnego. W rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług "dostawa" oznacza wszelkiego rodzaju rozporządzanie towarem. Zauważyć należy również, że dostawa w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług nie wiąże się z przeniesieniem własności towarów.

Powyżej wskazany przepis art. 7 ust. 8 ustawy definiuje tzw. transakcje (dostawy) łańcuchowe. Warunkiem niezbędnym do ich zaistnienia jest to, że towar zostaje wydany przez pierwszy podmiot ostatniemu w kolejności podmiotowi, przy czym podmioty pośredniczące w ogóle nie wchodzą w fizyczne posiadanie przedmiotu dostawy. Przepis ten bazuje na fikcji prawnej, zgodnie z którą, dla potrzeb podatku VAT przyjmuje się, że dostawy towarów dokonuje każdy podmiot uczestniczący w transakcji łańcuchowej, pomimo że fizyczne wydanie towaru ma miejsce tylko jeden raz. Zatem, każdy z podmiotów uczestniczących w takiej transakcji, na którego następuje przeniesienie prawa do rozporządzania towarem jak właściciel, musi posiadać praktyczną kontrolę nad tym towarem, możliwość korzystania z niego oraz ustalenia warunków takiego korzystania.

W opinii tut. Organu, kwalifikacja określonych transakcji jako czynności dostawy uzależniona jest od konkretnej sprawy. Zasada ta dotyczy również transakcji z udziałem kart paliwowych. Nie można w taki sam sposób traktować, dla potrzeb podatku od towarów i usług, transakcji, których niejednokrotnie jedynym elementem wspólnym jest to, że podmioty biorące udział w czynnościach zakupu korzystają z rozliczeń w formie kart paliwowych. Dlatego też w celu określenia statusu podatkowego danej czynności, każdorazowo należy dokonać analizy istotnych postanowień umowy zawartej pomiędzy stronami.

Z opisu sprawy wynika, że Spółka, zarejestrowany, czynny podatnik podatku od towarów i usług, prowadzi działalność w branży logistycznej. Wnioskodawca świadczy na rzecz klientów kompleksowe usługi logistyczne, obejmujące m.in. przechowywanie towarów klientów, jak również organizację i wykonanie przewozu towarów zgodnie ze zleceniem klienta. Celem wykonania przewozu Spółka nabywa usługi przewozowe od podmiotów trzecich (przewoźników zewnętrznych). Z usług niektórych przewoźników, spełniających określone kryteria (Przewoźnicy) Spółka korzysta w sposób stały, w oparciu o umowy o współpracy w zakresie przewozów. Postanowienia umów o współpracy dotyczą różnych aspektów świadczenia usług przewozowych na rzecz Spółki, określając prawa i obowiązki stron. Zawarcie takiej umowy z Przewoźnikiem jest uwarunkowane spełnieniem przez niego określonych wymogów (operacyjnych, biznesowych) stawianych przez Spółkę. Z drugiej strony, Przewoźnik poprzez zawarcie umowy ze Spółką uzyskuje określone korzyści (w tym przede wszystkim dostęp do stałych zleceń), niedostępne dla przewoźników, z których usług Spółka korzysta okazjonalnie.

Spółka zawarła z koncernem paliwowym umowę na dostawy paliw silnikowych i ewentualnie innych towarów służących eksploatacji floty transportowej. Umowa określa w szczególności indywidualnie wynegocjowane przez Spółkę stawki (ceny) zakupu Towarów od Koncernu (znacznie korzystniejsze od stawek dostępnych na stacjach paliwowych), oraz warunki, na jakich Spółka jest uprawniona do zakupu Towarów po tych stawkach (np. wymagania wolumenowe zakupów, wskazanie listy stacji paliwowych, na których możliwe jest odbieranie Towarów na warunkach wynikających z Umowy itd.). Ponadto, Spółka wynegocjowała również możliwość dokonywania zakupów Towarów przy użyciu kart paliwowych emitowanych przez Koncern. W tym zakresie Umowa zawiera szereg "technicznych" postanowień, dotyczących między innymi zasad dokonywania rozliczeń i obciążeń z tytułu zakupu Towarów z użyciem kart, sposobu posługiwania się kartą, konsekwencji nieprzestrzegania tych zasad itd. Na podstawie Umowy i w przewidzianych w niej okresach rozliczeniowych Koncern dokonuje rozliczenia Towarów nabytych przez Spółkę przy użyciu kart oraz wystawia faktury dokumentujące przedmiotową sprzedaż.

Jednocześnie Wnioskodawca dokonuje odprzedaży Towarów Przewoźnikom stale współpracującym ze Spółką. W związku z tym Spółka, za zgodą Koncernu, przekazuje karty paliwowe Przewoźnikom, w celu usprawnienia rozliczeń związanych z Towarami nabywanymi od Spółki.

Spółka wdrożyła i stosuje opisany model obrotu Towarami (i model rozliczeń związanych z Towarami, dokonywanych z użyciem kart paliwowych) m.in. z następujących powodów:

* odsprzedaż Towarów na rzecz Przewoźników zapewnia Spółce dodatkowy zysk (Spółka sprzedaje Towary, w szczególności paliwo, po cenach wyższych od cen ich zakupu, realizując w ten sposób marżę zysku);

* możliwość oferowania Przewoźnikom uczestnictwa w opisanym systemie rozliczeń (z tytułu nabycia Towarów) przy pomocy kart paliwowych zwiększa z ich perspektywy atrakcyjność współpracy ze Spółką (bez podpisania ze Spółką stałej umowy o współpracę Przewoźnik nie ma możliwości indywidualnego wynegocjowania z Koncernem cen Towarów na równie korzystnych dla niego warunkach); w konsekwencji, Spółka dysponuje "narzędziem" pozwalającym jej na egzekwowanie od Przewoźników poprawy standardów i wzrostu efektywności wykonywania usług;

* w perspektywie długofalowej - zwiększenie konkurencyjności usług świadczonych przez Spółkę na rynku (w kategoriach ich jakości, efektywności, jak również oferowanego poziomu cen).

Zgodnie z założeniami stosowanego modelu w zakresie obrotu Towarami, Spółka jest, z jednej strony, obciążana przez Koncern za zakup paliw i innych towarów (na warunkach określonych w Umowie z Koncernem). Z drugiej strony, Spółka dokumentuje sprzedaż Towarów na rzecz Przewoźników, dokonaną z użyciem kart paliwowych (na warunkach wynegocjowanych przez Spółkę z Przewoźnikami), wystawiając faktury.

Spółka uzyskała i posiada aktualną koncesję na obrót paliwami ciekłymi, wydaną przez Prezesa Urzędu Regulacji Energetyki.

W rozpatrywanej sprawie Wnioskodawca w pierwszej kolejności ma wątpliwości, czy ww. transakcje pomiędzy Spółką a Przewoźnikami, stanowią odpłatną dostawę towarów w rozumieniu ustawy, a w konsekwencji Spółka jest zobowiązana wystawiać na rzecz Przewoźników faktury dokumentujące sprzedaż Towarów.

Odnosząc się do możliwości zakwalifikowania transakcji z udziałem kart paliwowych jako transakcji (dostaw) łańcuchowych, o których mowa w art. 7 ust. 8 ustawy ponownie należy podkreślić, że warunkiem niezbędnym zaistnienia omawianego unormowania jest to, że towar zostaje wydany przez pierwszy podmiot ostatniemu w kolejności podmiotowi, przy czym podmioty pośredniczące w ogóle nie wchodzą w fizyczne posiadanie przedmiotu dostawy. Wskazany artykuł bazuje zatem na konstrukcji opartej na fikcji prawnej, zgodnie z którą - dla potrzeb podatku VAT - przyjmuje się, że dostawy towarów dokonuje każdy podmiot uczestniczący w transakcji łańcuchowej, mimo że wydanie towaru ma miejsce tylko raz. W kontekście powyższego istotne jest uznanie, że na każdy z podmiotów uczestniczących w takiej transakcji następuje przeniesienie prawa do rozporządzania rzeczą jak właściciel, czyli - w istocie - przeniesienie (uznanie, że takie przeniesienie miało miejsce) praktycznej kontroli nad rzeczą i możliwości korzystania z niej oraz ustalania warunków takiego korzystania.

W przypadku zatem, gdy kolejny w łańcuchu podmiot ma prawo do kształtowania ceny towaru, warunków jego nabycia, ale także przykładowo obciążony zostaje ponoszeniem obowiązków reklamacyjnych w stosunku do np. wadliwego towaru, to uznać należy, że podmiot taki posiada prawo do faktycznego rozporządzania rzeczą jak właściciel. W tym kontekście duże znaczenie mają postanowienia umowne pomiędzy dostawcą towaru (Koncernem paliwowym) i emitentem karty paliw (Wnioskodawcy). Jeżeli zatem z treści umowy wynika, że kolejny w łańcuchu podmiot będzie miał wpływ na wspomniane wyżej istotne elementy kształtujące obrót danym towarem, to wówczas należy uznać, że rozporządza on daną rzeczą jak właściciel, czyli - biorąc pod uwagę analizowaną kwestię - jest czynną stroną transakcji, w ramach której kolejna w szeregu dostawa, dostawa na rzecz Klienta, będzie dokonana (uznana za dokonaną) przez Spółkę. Podkreślenia, w tym aspekcie wymaga również to, że art. 7 ust. 8 ustawy posługuje się wprost stwierdzeniem, że "uznaje się, że dostawy towarów dokonał każdy z podmiotów biorących udział w tych czynnościach", czyli uznaje się, że prawo do rozporządzania towarami jak właściciel miał każdy z podmiotów występujących w ww. łańcuchu, tj. uznaje się, że podmiot taki miał możliwość władania rzeczą w sensie ekonomicznym, np. czerpania z niej pożytków. Dostawa łańcuchowa nie musi zatem oznaczać (i nie oznacza) faktycznego wydania towaru na każdym etapie łańcucha, ani nie musi oznaczać, że podmiot uznany za rozporządzający powinien rzeczywiście rozporządzać rzeczą w tym znaczeniu, że przykładowo winien być świadomy wszystkich czynności związanych z dysponowaniem towarem, tj. np. kiedy i kto faktycznie obraca (obracał) rzeczą. Termin "uznaje się" oznacza bowiem, że bez względu na faktyczne działania, przyznawane jest im - niejako a priori - takie, a nie inne znaczenie.

Natomiast jeżeli w ramach umowy zawarta byłaby klauzula, że Spółka, przykładowo, pobiera od Klientów opłaty za wydanie oraz obsługę karty, przy czym jednocześnie nie posiada żadnych uprawnień decyzyjnych co do istotnych elementów związanych z dostawą towarów, np. nie kształtuje ceny towarów oraz nie ponosi odpowiedzialności za wady produktu, należałoby w takim przypadku przyjąć, że nie jest ona podmiotem, który można by określić jako dostawcę (towary przekazywane byłyby bezpośrednio pomiędzy Koncernem i nabywcą - Klientem), zaś transakcja pomiędzy Wnioskodawcą i Klientem nie nosiłaby znamion dostawy towarów (Spółka, z przyczyn, o których mowa wyżej, nie dysponowałaby towarem jak właściciel, zatem nie mogłaby przekazać tego prawa, tj. odsprzedać towaru, na rzecz swoich Klientów).

W opisie sprawy Spółka wskazała, że Wnioskodawca dokonuje odprzedaży Towarów Przewoźnikom stale współpracującym ze Spółką. W związku z tym Spółka, za zgodą Koncernu, przekazuje karty paliwowe Przewoźnikom, w celu usprawnienia rozliczeń związanych z Towarami nabywanymi od Spółki. Porozumienia zawierane przez Spółkę z Przewoźnikami dotyczące sprzedaży Towarów na ich rzecz przez Wnioskodawcę obejmują w szczególności:

* ceny towarów - Wnioskodawca oferuje Przewoźnikom ceny Towarów (w szczególności paliwa) korzystniejsze od tych, które byliby zobowiązani zapłacić, nabywając te same towary na stacjach paliwowych, bezpośrednio, bez używania kart paliwowych. Jednocześnie, z perspektywy Spółki, ceny sprzedaży są wyższe, aniżeli ceny, po jakich Spółka nabywa Towary od Koncernu (Spółka realizuje marżę zysku na odsprzedaży Towarów Przewoźnikom); cena odsprzedaży Towarów na rzecz Przewoźników nie jest znana Koncernowi;

* warunki udostępnienia i korzystania z kart paliwowych (regulamin), a także opłaty oraz sankcje za nieprzestrzeganie regulaminu - warunki te uwzględniają określone zobowiązania Spółki wynikające z Umowy z Koncernem w zakresie dotyczącym kart (których Koncern jest emitentem), jednakże zostały przez Spółkę odpowiednio do jej potrzeb i oczekiwań zmodyfikowane.

Do Spółki należy decyzja o umożliwieniu danemu Przewoźnikowi przystąpienia do systemu rozliczeń z użyciem kart paliwowych i nabywania Towarów z ich wykorzystaniem. Spółka (a nie Koncern) określa przyznawane danemu Przewoźnikowi limity tankowań. Przewoźnicy, którzy na mocy umowy ze Spółką korzystają z możliwości nabywania Towarów z użyciem kart, mogą je nabywać i odbierać je na wskazanych stacjach. Odpowiedzialnym wobec Koncernu z tytułu zapłaty za Towary jest wyłącznie Spółka, natomiast Przewoźnicy odpowiadają z tego tytułu wyłącznie wobec Spółki. Spółka może zablokować możliwość korzystania z karty przez Przewoźnika (np. w przypadku użytkowania przez niego karty w sposób niezgodny z umową).

Spółka potwierdziła, że zgodnie z umowami zawartymi z Przewoźnikami, rozpatruje ona wszelkie reklamacje i zgłoszenia Przewoźników w zakresie ilości nabywanych towarów. Przewoźnik ma obowiązek zgłaszać Spółce wszelkie zidentyfikowane nieprawidłowości, zaś Spółka - obowiązek rozpatrzenia zgłoszonych zastrzeżeń. Rozpatrywanie reklamacji w przedmiotowym zakresie polega przede wszystkim na weryfikacji prawidłowości ujęcia przez Spółkę określonych transakcji i ilości nabytych paliw w zestawieniu dokumentującym dostawy dokonane na rzecz danego Przewoźnika. Jeśli nieprawidłowości zidentyfikowane przez Przewoźnika były wynikiem działań Spółki, stosownie koryguje ona zestawienia i fakturę dokumentującą dostawy na jego rzecz.

Może się również zdarzyć, że nieprawidłowości w tym zakresie wystąpią po stronie podmiotów dostarczających paliwa na rzecz Spółki (Dostawcy) - w takim przypadku Spółka w ramach rozpatrywana zgłoszonych jej zastrzeżeń przez Przewoźnika kieruje stosowne zastrzeżenia z wnioskiem o weryfikację dokonanych i ujętych w zestawieniu dostaw do Dostawców. Uwzględnienie przez Dostawców reklamacji zgłoszonych przez Spółkę skutkuje następnie stosownym uwzględnieniem przez Spółkę reklamacji zgłoszonych przez Przewoźnika (np. poprzez korektę wystawionej faktury).

W przypadku zgłoszenia przez Przewoźnika wad towarów nabytych z użyciem kart paliwowych, zgodnie z umową Spółka może przenieść na niego wszelkie roszczenia odszkodowawcze przysługujące jej wobec Dostawców.

Biorąc pod uwagę przedstawione okoliczności sprawy należy zgodzić się z Wnioskodawcą, że w ramach przyjętego między stronami schematu współpracy, w przypadku dokonania przez Przewoźników zakupu z wykorzystaniem kart paliwowych, będzie dochodziło do sprzedaży towarów przez Koncern paliwowy na rzecz Spółki, a następnie odprzedaży tych towarów przez Wnioskodawcę na rzecz Przewoźników.

W konsekwencji czynności dokonywane pomiędzy Spółką a Przewoźnikami stanowią odpłatną dostawę towarów, w myśl art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Kwestie dotyczące m.in. wystawiania faktur dokumentujących sprzedaż (dostawę towarów i świadczenie usług na terytorium kraju), uregulowane zostały w Dziale XI "Dokumentacja" Rozdziale 1 "Faktury" ustawy.

W myśl art. 106a pkt 1 ustawy #61485; przepisy ww. rozdziału stosuje się do sprzedaży, z wyjątkiem przypadków, o których mowa w art. 17 ust. 1 pkt 4 i 5 oraz ust. 1a, w których usługodawca lub dokonujący dostawy towarów nie rozlicza podatku należnego i faktura dokumentująca te transakcje nie jest wystawiana przez usługobiorcę lub nabywcę towarów w imieniu i na rzecz usługodawcy lub dokonującego dostawy towarów.

Stosownie do art. 106b ust. 1 pkt 1 ustawy #61485; podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem.

Tym samym Spółka jest zobowiązana do dokumentowania ww. sprzedaży na rzecz Przewoźników za pomocą faktur.

Podsumowując, przedstawione w opisie sprawy transakcje pomiędzy Spółką a Przewoźnikami stanowią odpłatną dostawę towarów w rozumieniu ustawy i podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, i w konsekwencji powinny być udokumentowane fakturami wystawionymi przez Wnioskodawcę.

Ponadto wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą ustalenia, czy Spółka jest uprawniona do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktur wystawianych przez Koncern, dokumentujących sprzedaż na rzecz Spółki Towarów, które następnie Spółka odsprzedaje Przewoźnikom (przy czym rozliczenia z tytułu nabycia Towarów są dokonywane z użyciem kart paliwowych).

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy - w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Stosownie do art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy - kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Jak wynika z przepisu art. 86 ust. 1 ustawy, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonanymi czynnościami opodatkowanymi.

Ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno tzw. przesłanek pozytywnych, to jest m.in. tego, że zakupy są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy.

W podatku od towarów i usług obowiązuje zasada tzw. "niezwłocznego odliczenia podatku naliczonego". Zasada ta wyraża się tym, że podatnik, aby skorzystać z prawa do odliczenia, nie musi czekać, aż nabyty towar lub usługa zostaną odsprzedane lub efektywnie wykorzystane na potrzeby działalności opodatkowanej.

Zatem już w momencie nabycia towarów lub usług obowiązkiem podatnika w pierwszej kolejności jest przypisanie konkretnych wydatków do określonego rodzaju czynności, z którymi wydatki te są związane. Podatnik ma więc obowiązek odrębnego określenia, z jakim rodzajem działalności będzie związany podatek wynikający z otrzymanych faktur zakupu, czyli dokonania tzw. bezpośredniej alokacji.

W niniejszej sprawie wątpliwości Spółki dotyczą prawa do odliczenia podatku naliczonego z faktur wystawionych na jej rzecz przez Koncern paliwowy dokumentujących nabycie towarów (w tym paliwa).

Zgodnie z art. 86a ust. 1 ustawy - w przypadku wydatków związanych z pojazdami samochodowymi kwotę podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2, stanowi 50% kwoty podatku:

1.

wynikającej z faktury otrzymanej przez podatnika;

2.

należnego z tytułu:

a.

świadczenia usług, dla którego zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 4 podatnikiem jest ich usługobiorca,

b.

dostawy towarów, dla której zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 5 podatnikiem jest ich nabywca, wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów;

3.

należnego, w przypadku, o którym mowa w art. 33a;

4.

wynikającej z otrzymanego dokumentu celnego, deklaracji importowej w przypadku, o którym mowa w art. 33b, oraz z decyzji, o których mowa w art. 33 ust. 2 i 3 oraz art. 34.

Do wydatków związanych z pojazdami samochodowymi, o których mowa w ust. 1, zalicza się wydatki dotyczące:

1.

nabycia, importu lub wytworzenia tych pojazdów oraz nabycia lub importu ich części składowych;

2.

używania tych pojazdów na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze, związane z tą umową, inne niż wymienione w pkt 3;

3.

nabycia lub importu paliw silnikowych, oleju napędowego i gazu, wykorzystywanych do napędu tych pojazdów, usług naprawy lub konserwacji tych pojazdów oraz innych towarów i usług związanych z eksploatacją lub używaniem tych pojazdów - art. 86a ust. 2 ustawy.

Odnosząc się do wątpliwości Wnioskodawcy dotyczących prawa do odliczenia podatku naliczonego wykazanego na fakturach wystawianych przez Koncern paliwowy na jego rzecz, a dokumentujących nabycie towarów (w szczególności paliwa) i usług, które następnie będą przedmiotem odsprzedaży na rzecz Klientów wskazać należy, że podatek naliczony związany z tymi zakupami nie będzie objęty ograniczeniem wynikającym z ww. przepisów (art. 86a ustawy).

Towary (w tym paliwo) stanowić będą w tej sytuacji towary handlowe, i jako takie stanowić będą przedmiot dalszego obrotu #8210; odsprzedaży.

Zatem nabyte towary będą wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług. Prawo to będzie przysługiwać pod warunkiem niezaistnienia przesłanek wynikających z art. 88 ustawy, w którym zawarto wyłączenia stosowania obniżenia podatku.

W związku z powyższym należy stwierdzić, że Wnioskodawcy przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego wykazanego na fakturach wystawionych przez Koncern paliwowy dokumentujących nabycie towarów (w szczególności paliwa), które następnie są przedmiotem odsprzedaży (przy użyciu kart paliwowych) na rzecz Przewoźników. Spółka jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług, a towary i usługi, z których nabyciem podatek jest naliczany, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych tym podatkiem. Prawo to przysługuje z uwzględnieniem ograniczeń wynikających z art. 88 ustawy.

Dodatkowo podkreślenia wymaga, że interpretacja indywidualna rozstrzyga tylko w kwestii wyczerpująco przedstawionego we wniosku stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym zdarzeniu przyszłym. Zatem należy zaznaczyć, że niniejsza interpretacja indywidualna traci swoją aktualność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego opisu stanu faktycznego.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl