ILPP1/4512-1-410/15-2/MK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) w zw. z § 9 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z o.o. przedstawione we wniosku z dnia 9 kwietnia 2015 r. (data wpływu 7 maja 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie momentu powstania obowiązku podatkowego dla sprzedaży towarów - jest prawidłowe.

W dniu 7 maja 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie momentu powstania obowiązku podatkowego dla sprzedaży towarów.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

"A" Sp. z o.o. (dalej: "Spółka" lub "Wnioskodawca"), prowadzi działalność gospodarczą w zakresie produkcji materiałów budowlanych w B. (siedzibie Spółki) oraz na terenie Specjalnej Strefy Ekonomicznej (dalej: "SSE"), w ramach zakładu w C. Spółka jest czynnym podatnikiem VAT. W ramach prowadzonej działalności dokonuje sprzedaży towarów na rzecz podmiotów gospodarczych oraz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej. Realizacja dostaw z magazynów w B i C. przebiega według następującego schematu:

W konsekwencji towar odbierany jest z magazynu Spółki przez nabywcę lub firmy przewozowe działające na zlecenia nabywcy, ewentualnie Spółka zapewnia firmy przewozowe, które dostarczają towary w miejsce wskazane przez nabywcę. Od chwili wydania towaru z magazynu Spółki ryzyko jego uszkodzenia lub utraty ciąży na nabywcy.

W przypadku zlecania przewozu towarów przez Spółkę za pośrednictwem profesjonalnych firm przewozowych, przeniesienie własności towarów na nabywcę następuje z chwilą powierzenia towarów przez Spółkę profesjonalnemu przewoźnikowi w celu dostarczenia ich do miejsca i w terminie wskazanym przez nabywcę.

W rezultacie, przeniesienie uprawnień właścicielskich, a w konsekwencji również korzyści i ciężarów związanych z towarem oraz niebezpieczeństwa przypadkowej utraty lub uszkodzenia towaru, na nabywcę, będzie następowało z momentem wydania towaru z magazynu Spółki nabywcy lub przewoźnikowi działającemu na zlecenie nabywcy lub Spółki. Towary, których sprzedaż udokumentowana jest poprzez wystawienie faktury w ostatnim dniu danego miesiąca i które w tym dniu przekazywane są przewoźnikowi, do nabywcy trafiają w pierwszych dniach kolejnego miesiąca.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

W którym momencie, począwszy od 1 stycznia 2014 r., w opisanym stanie faktycznym, powstaje u Spółki - jako sprzedawcy - obowiązek podatkowy w podatku od towarów i usług z tytułu sprzedaży towarów, tj. czy w momencie wydania towaru z magazynu nabywcy lub profesjonalnej spółce przewozowej, czy dopiero w momencie dostarczenia przez przewoźnika towaru nabywcy.

Zdaniem Wnioskodawcy, obowiązek podatkowy w podatku od towarów i usług, z tytułu sprzedaży towarów, powstanie w momencie wydania towaru z magazynu nabywcy lub profesjonalnej firmie przewozowej.

W celu wyjaśnienia wątpliwości Spółki należy przede wszystkim ustalić, kiedy w analizowanym przypadku nastąpi dostawa towaru.

Zgodnie z ogólną zasadą wyrażoną w art. 19a ustawy VAT, która w stanie prawnym obowiązującym od 1 stycznia 2014 r., - zdaniem Wnioskodawcy - ma zastosowanie w przedmiotowym stanie faktycznym, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą dokonania dostawy towarów lub wykonania usługi z zastrzeżeniem ust. 5 i 7 - 11, art. 14 ust. 6. art. 20 i art. 21 ust. 1. Oznacza to, że podatek staje się wymagalny w rozliczeniu za okres, w którym dokonana została dostawa towarów i powinien być rozliczony za ten okres. Zatem dla prawidłowego ustalenia momentu powstania obowiązku podatkowego niezbędne jest wskazanie daty dostawy towarów, czyli zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy VAT - chwili, w której następuje przeniesienie prawa do rozporządzania towarem jak właściciel. W celu ustalenia tej chwili niezbędnym jest zbadanie warunków dostawy mających zastosowanie przy danych transakcjach. Zdaniem Spółki, obowiązek podatkowy z tytułu sprzedaży towarów powstanie w momencie wydania towaru z magazynu nabywcy lub profesjonalnej firmie przewozowej, jako momencie przeniesienia prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

W ocenie Spółki, o momencie powstania obowiązku podatkowego w dostawie towarów w opisanym stanie faktycznym, realizowanej na podstawie warunków handlowych, decydują ustalenia pomiędzy Spółką a jego kontrahentami, co do momentu, w którym korzyści i ryzyka związane z posiadaniem towaru zostają przeniesione na kontrahenta. Zgodnie bowiem z art. 353 (1) ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks Cywilny (Dz. U. z 2014 r. poz. 121, z późn. zm.) - dalej k.c., strony zawierające umowę mogą ułożyć stosunek prawny według swego uznania, byleby jego treść lub cel nie sprzeciwiały się właściwości (naturze) stosunku, ustawie ani zasadom współżycia społecznego. Strony umowy mogą zatem zawrzeć w Jej treści regulacje określające moment przeniesienia na nabywcę korzyści i ciężarów związanych z towarami, a w tym niebezpieczeństwo przypadkowej utraty lub uszkodzenia towaru. Jednocześnie, zgodnie z art. 544 § 1 k.c., jeżeli rzecz sprzedana ma być przesłana przez sprzedawcę do miejsca, które nie jest miejscem spełnienia świadczenia, poczytuje się w razie wątpliwości, że wydanie zostało dokonane z chwilą, gdy w celu dostarczenia rzeczy na miejsce przeznaczenia sprzedawca powierzył ją przewoźnikowi trudniącemu się przewozem rzeczy tego rodzaju.

Ponadto jak stanowi art. 548 § 1 k.c., z chwilą wydania rzeczy sprzedanej przechodzą na kupującego korzyści i ciężary związane z rzeczą oraz niebezpieczeństwo przypadkowej utraty lub uszkodzenia rzeczy.

Z przywołanych wyżej przepisów Kodeksu cywilnego wynika, że wydanie rzeczy następuje z chwilą powierzenia rzeczy przez sprzedawcę przewoźnikowi z poleceniem dostarczenia rzeczy do miejsca przeznaczenia uzgodnionego wcześniej z kupującym. Z chwilą, w której rzecz została powierzona przewoźnikowi, następuje formalne spełnienie świadczenia przez sprzedawcę, a na kupującego przechodzą korzyści i ciężary związane z rzeczą.

Przenosząc powyższe na grunt przepisów o podatku od towarów i usług należy stwierdzić, że generalnie moment dokonania dostawy towarów, w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy, odpowiada momentowi wydania towarów, o którym mowa w art. 544 k.c.

Ponadto zdaniem Spółki, warunki handlowe realizacji dostaw wskazując, że korzyści i ciężary związane z towarem oraz niebezpieczeństwo przypadkowej utraty lub uszkodzenia towaru przechodzą na nabywcę z chwilą wydania towaru z magazynu Spółki nabywcy lub przewoźnikowi, zarówno w przypadku, jeżeli przewoźnik działa na zlecenie nabywcy jak i Spółki. Należy, zdaniem Spółki, stwierdzić, że ta chwila jest zdarzeniem powodującym utratę ekonomicznego władztwa nad rzeczą przez Spółkę i przeniesieniem go na nabywcę. Oznacza to w konsekwencji, że jest to chwila, w której następuje przeniesienie prawa do rozporządzania towarem jak właściciel.

Dodatkowo należy wskazać, że z uwagi na warunki handlowe, w zakresie, w jakim pozwalają na to obowiązujące przepisy prawa przewozowego, to Spółka będzie dochodziła roszczeń od przewoźnika, działającego na jej zlecenie, w przypadku ewentualnej utraty lub uszkodzenia towarów podczas przewozu świadczonego przez przewoźnika. Dopiero w razie niemożliwości uzyskania odszkodowania od przewoźnika, działającego na zlecenie Spółki, pomimo przejścia ryzyka utraty, bądź uszkodzenia towarów na nabywcę, to Spółka, w ramach dodatkowo udzielonej gwarancji skutecznego przewozu towarów, pokryje szkody nabywcy związane z utratą lub uszkodzeniem towaru w trakcie jego przewozu.

W konsekwencji, w ocenie Spółki, obowiązek podatkowy z tytułu sprzedaży towarów powstanie w momencie wydania towaru z magazynu nabywcy lub profesjonalnej firmie przewozowej.

Podsumowując, w świetle powyższego Spółka dostarczając towar przez profesjonalną firmę przewozową lub wydając towar z magazynu nabywcy jest zobowiązana jako datę sprzedaży (dokonania dostawy) na fakturze przyjąć datę wydania towaru przewoźnikowi/kurierowi lub wydania towaru z magazynu nabywcy.

Powyższe stanowisko znalazło swoje potwierdzenie przykładowo w wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 14 września 2010 r. sygn. akt I FSK 1389/09, w którego uzasadnieniu wskazano:

"W przypadku dostawy towarów przyjęto bowiem jako zasadę, że obowiązek podatkowy z tego tytułu powstaje z chwilą wydania towaru (art. 19 ust. 1). Ponieważ u.p.t.u. nie definiuje pojęcia wydania towarów, w kwestii jego określenia należy odwołać się do pojęcia przeniesienia posiadania, które następuje poprzez wydanie rzeczy (art. 348 k.c.). Oznacza to, że w takim przypadku prawo do rozporządzenia towarami jak właściciel przechodzi na nabywcę w momencie fizycznego wydania rzeczy (traditio corporalis). Z fizycznym wydaniem rzeczy łączy się po stronie nabywcy wola władania rzeczą dla siebie w zakresie określonego prawa i rezygnacja z posiadania przez dotychczasowego posiadacza. Zrównane z fizycznym wydaniem rzeczy jest wydanie dokumentów, które dają możliwość rozporządzania rzeczą, np. listu przewozowego, oraz środków, które umożliwiają faktyczne władztwo nad rzeczą, np. kluczy do mieszkania (traditio longa manu) (...). Objęcie w posiadanie towaru przez odbiorcę w obrocie handlowym, stanowiącym o objęciu towaru w ekonomiczne władztwo, może nastąpić;

Spółka podkreśla, że przedstawione wyżej stanowisko jest zgodne z prezentowanym stanowiskiem organów podatkowych. Jako przykład należy wskazać m.in. stanowiska Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi, który w interpretacji indywidualnej z dnia 22 stycznia 2014 r. (sygn.: IPTPP2/443-855/13-6/IR) zauważył, że: "(...) w sytuacji, gdy Zainteresowany wystawi fakturę w ostatnim dniu danego miesiąca i jednocześnie dany towar przekaże przewoźnikowi (spedytorowi), który towar ten dostarczy odbiorcy w pierwszych dniach następnego miesiąca, zaś - jak wskazał Wnioskodawca przeniesienie na nabywcę prawa do dysponowania towarem jak właściciel będzie następowało wraz z wydaniem towaru spedytorowi - to w momencie wydania towaru z magazynu spedytorowi dokonana zostanie dostawa towarów w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy. Zatem w tym momencie powstanie obowiązek podatkowy z tytułu przedmiotowej transakcji, w myśl obowiązującego od dnia 1 stycznia 2014 r. art. 19a ust. 1 ustawy.

Takie samo stanowisko zajął Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji podatkowej z dnia 28 kwietnia 2014 r. sygn. IPPP1/443-316/14-2/MP, wskazując, że w przypadku zamówień, w których dostawa ma nastąpić poprzez firmę kurierską na koszt sprzedawcy, bez określenia jednakże innych warunków dostawy, w szczególności warunków dotyczących momentu przeniesienia prawa do dysponowania towarem jak właściciel, wobec braku innych ustaleń pomiędzy stronami transakcji dotyczących momentu przeniesienia prawa do dysponowania towarem jak właściciel, sprzedawca obciążany jest jedynie kosztami transportu jednak ryzyko utraty towaru ponosi nabywca. Dokonanie dostawy towaru następuje z chwilą wydania towaru podmiotowi, który jest zobowiązany do jego dostarczenia. Wobec tego, gdy dostawa na powyższych warunkach ma miejsce na przełomie dwóch miesięcy, obowiązek podatkowy, zgodnie z art. 19a ustawy o VAT, powstanie w miesiącu nadania towaru do wysyłki - wydania przewoźnikowi".

Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi w interpretacji z dnia 20 maja 2014 r., sygn. IPTPP2/443- 144/14-4/IR, stwierdził ponadto, że "W tym miejscu zauważyć należy, iż z wydaniem towaru przez dostawcę łączy się istotny skutek dokonania sprzedaży towarów, polegający m.in. na przejściu na odbiorcę korzyści i ciężarów związanych z towarem oraz ryzyka przypadkowej utraty lub uszkodzenia towaru. Chwilą decydującą o przejściu na odbiorcę korzyści i ciężarów związanych z towarem oraz ryzyka przypadkowej utraty lub uszkodzenia towaru jest - co do zasady - wydanie towaru. Dokonanie dostawy, o którym mowa w art. 19a ust. 1 ustawy, oznacza zatem faktyczne zrealizowanie dostawy. Jeżeli strony oznaczyły inną chwilę niż wydanie towaru dla przejścia korzyści i ciężarów, to w razie wątpliwości przyjmuje się, że ta sama chwila dotyczy przejścia ryzyka przypadkowej utraty lub uszkodzenia towaru. Ponadto stosownie do art. 353 (1) ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 2014 r. poz. 121, z późn. zm.), strony zawierające umowę mogą ułożyć stosunek prawny według swego uznania, byleby jego treść lub cel nie sprzeciwiały się właściwości (naturze) stosunku, ustawie ani zasadom współżycia społecznego. Z powyższej zasady wynika, że strony mogą dowolnie kształtować treść umowy w granicach wyznaczonych przez obowiązujące przepisy prawa, w tym także przepisy prawa podatkowego".

Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu w interpretacji z dnia 22 kwietnia 2014 r., sygn. ILPP5/443-11/14-S/KG, stwierdził, że "w sytuacji zatem, gdy towar jest wysyłany przez dostawcę do nabywcy za pośrednictwem przewoźnika (spedytora, kuriera) dokonanie dostawy towaru następuje z chwilą wydania towaru podmiotowi, który jest zobowiązany do jego dostarczenia, z tym bowiem momentem dostawca przenosi prawo do rozporządzania towarem jak właściciel".

W związku z powyższym, Spółka wnosi o potwierdzenie przedstawionego w niniejszym wniosku stanowiska w odniesieniu do zadanego pytania.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.) - zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Przy czym towarami - stosownie do art. 2 pkt 6 ustawy - są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Przez sprzedaż z kolei rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów - art. 2 pkt 22 ustawy.

Wskazać w tym miejscu również należy, że w związku z późn. zm. do ustawy o podatku od towarów i usług wprowadzonymi ustawą z 7 grudnia 2012 r., o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2013 r. poz. 35), które obowiązują od dnia 1 stycznia 2014 r., w zakresie obowiązku podatkowego zastosowanie znajdzie art. 19a ustawy.

Zgodnie z zasadą ogólną wyrażoną w art. 19a ust. 1 ustawy, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą dokonania dostawy towarów lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem ust. 5 i 7-11, art. 14 ust. 6, art. 20 i art. 21 ust. 1.

W odniesieniu do przyjmowanych częściowo usług, usługę uznaje się również za wykonaną, w przypadku wykonania części usługi, dla której to części określono zapłatę - art. 19a ust. 2 ustawy.

Stosownie do art. 19a ust. 3 ustawy, usługę, dla której w związku z jej świadczeniem ustalane są następujące po sobie terminy płatności lub rozliczeń, uznaje się za wykonaną z upływem każdego okresu, do którego odnoszą się te płatności lub rozliczenia, do momentu zakończenia świadczenia tej usługi. Usługę świadczoną w sposób ciągły przez okres dłuższy niż rok, dla której w związku z jej świadczeniem w danym roku nie upływają terminy płatności lub rozliczeń, uznaje się za wykonaną z upływem każdego roku podatkowego, do momentu zakończenia świadczenia tej usługi.

W myśl art. 19a ust. 4 ustawy, przepis ust. 3 stosuje się odpowiednio do dostawy towarów, z wyjątkiem dostawy towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 pkt 2.

W świetle art. 106i ust. 1 ustawy (również obowiązującym od dnia 1 stycznia 2014 r.), fakturę wystawia się nie później niż 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano dostawy towaru lub wykonano usługę, z zastrzeżeniem ust. 2-8.

Jednocześnie, w art. 106i ust. 7 ustawy wskazano, że faktury nie mogą być wystawione wcześniej niż 30. dnia przed:

Powyższe oznacza, że przepisy ustawy o podatku od towarów i usług mające zastosowanie od dnia 1 stycznia 2014 r. nie sprzeciwiają się wystawieniu faktury przed dokonaniem dostawy towarów lub wykonaniem usługi oraz otrzymaniem zapłaty (całości lub części). Należy mieć jednakże na względzie, że wystawienie faktury nie może nastąpić wcześniej niż 30 dni przed ww. czynnościami.

Z przedstawionej we wniosku opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w zakresie produkcji materiałów budowlanych w siedzibie Spółki oraz na terenie Specjalnej Strefy Ekonomicznej, w ramach zakładu w B. Spółka jest czynnym podatnikiem VAT. W ramach prowadzonej działalności dokonuje sprzedaży towarów na rzecz podmiotów gospodarczych oraz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej. Realizacja dostaw z magazynów w B. i C. przebiega według następującego schematu:

W konsekwencji towar odbierany jest z magazynu Spółki przez nabywcę lub firmy przewozowe działające na zlecenia nabywcy, ewentualnie Spółka zapewnia firmy przewozowe, które dostarczają towary w miejsce wskazane przez nabywcę. Od chwili wydania towaru z magazynu Spółki ryzyko jego uszkodzenia lub utraty ciąży na nabywcy. W przypadku zlecania przewozu towarów przez Spółkę za pośrednictwem profesjonalnych firm przewozowych, przeniesienie własności towarów na nabywcę następuje z chwilą powierzenia towarów przez Spółkę profesjonalnemu przewoźnikowi w celu dostarczenia ich do miejsca i w terminie wskazanym przez nabywcę. W rezultacie, przeniesienie uprawnień właścicielskich, a w konsekwencji również korzyści i ciężarów związanych z towarem oraz niebezpieczeństwa przypadkowej utraty lub uszkodzenia towaru, na nabywcę, będzie następowało z momentem wydania towaru z magazynu Spółki nabywcy lub przewoźnikowi działającemu na zlecenie nabywcy lub Spółki. Towary, których sprzedaż udokumentowana jest poprzez wystawienie faktury w ostatnim dniu danego miesiąca i które w tym dniu przekazywane są przewoźnikowi, do nabywcy trafiają w pierwszych dniach kolejnego miesiąca.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii, w którym momencie, począwszy od 1 stycznia 2014 r., powstaje u Spółki jako sprzedawcy obowiązek podatkowy w podatku od towarów i usług z tytułu sprzedaży towarów; czy w momencie wydania towaru z magazynu nabywcy lub profesjonalnej spółce przewozowej, czy dopiero w momencie dostarczenia przez przewoźnika towaru nabywcy.

Zgodnie z art. 544 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 2014 r. poz. 121, z późn. zm.), zwanej dalej k.c., jeżeli rzecz sprzedana ma być przesłana przez sprzedawcę do miejsca, które nie jest miejscem spełnienia świadczenia, poczytuje się w razie wątpliwości, że wydanie zostało dokonane z chwilą, gdy w celu dostarczenia rzeczy na miejsce przeznaczenia sprzedawca powierzył ją przewoźnikowi trudniącemu się przewozem rzeczy tego rodzaju.

Ponadto, jak stanowi art. 548 § 1 k.c., z chwilą wydania rzeczy sprzedanej przechodzą na kupującego korzyści i ciężary związane z rzeczą oraz niebezpieczeństwo przypadkowej utraty lub uszkodzenia rzeczy.

Z przywołanych wyżej przepisów Kodeksu cywilnego wynika, że wydanie rzeczy następuje z chwilą powierzenia rzeczy przez sprzedawcę przewoźnikowi z poleceniem dostarczenia rzeczy do miejsca przeznaczenia uzgodnionego wcześniej z kupującym. Z chwilą, w której rzecz została powierzona przewoźnikowi, następuje formalne spełnienie świadczenia przez sprzedawcę, a na kupującego przechodzą korzyści i ciężary związane z rzeczą.

Przenosząc powyższe na grunt przepisów o podatku od towarów i usług należy stwierdzić, że generalnie moment dokonania dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy odpowiada momentowi "wydania towarów", o którym mowa w art. 544 k.c.

W sytuacji zatem, gdy towar jest wysyłany przez dostawcę do nabywcy za pośrednictwem przewoźnika (spedytora, kuriera) dokonanie dostawy towaru następuje z chwilą wydania towaru podmiotowi, który jest zobowiązany do jego dostarczenia, z tym bowiem momentem dostawca przenosi prawo do rozporządzania towarem jak właściciel.

Odnosząc się do powyższego wskazać należy, że z konstrukcji podatku od towarów i usług wynika, że podatnik, który wykonuje czynności podlegające opodatkowaniu podatkiem VAT, zobowiązany jest opodatkować daną czynność w momencie powstania obowiązku podatkowego. Powołany przepis art. 19a ust. 1 ustawy, formułuje zasadę ogólną, zgodnie z którą obowiązek podatkowy powstaje z chwilą dokonania dostawy towaru bądź wykonania usługi, co oznacza, że podatek staje się wymagalny w rozliczeniu za okres, w którym dokonana została dostawa towarów bądź świadczenie usług i powinien być rozliczony za ten okres.

W tym miejscu zauważyć należy, że z wydaniem towaru przez dostawcę łączy się istotny skutek dokonania sprzedaży towarów, polegający m.in. na przejściu na odbiorcę korzyści i ciężarów związanych z towarem oraz ryzyka przypadkowej utraty lub uszkodzenia towaru. Chwilą decydującą o przejściu na odbiorcę korzyści i ciężarów związanych z towarem oraz ryzyka przypadkowej utraty lub uszkodzenia towaru jest - co do zasady - wydanie towaru. Dokonanie dostawy, o którym mowa w art. 19a ust. 1 ustawy, oznacza zatem faktyczne zrealizowanie dostawy. Jeżeli strony oznaczyły inną chwilę niż wydanie towaru dla przejścia korzyści i ciężarów, to w razie wątpliwości przyjmuje się, że ta sama chwila dotyczy przejścia ryzyka przypadkowej utraty lub uszkodzenia towaru. Ponadto, stosownie do art. 353¹ k.c., strony zawierające umowę mogą ułożyć stosunek prawny według swego uznania, byleby jego treść lub cel nie sprzeciwiały się właściwości (naturze) stosunku, ustawie ani zasadom współżycia społecznego. Z powyższej zasady wynika, że strony mogą dowolnie kształtować treść umowy w granicach wyznaczonych przez obowiązujące przepisy prawa, w tym także przepisy prawa podatkowego.

Mając na względzie powołane przepisy prawa oraz elementy stanu faktycznego stwierdzić należy, że wydanie towaru przesądza w niniejszej sprawie o powstaniu dostawy towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy, i przesądza o momencie powstania obowiązku podatkowego zdefiniowanego w art. 19a ust. 1 ustawy. Zatem w opisanych wariantach sprzedaży towarów momentem powstania obowiązku podatkowego przy:

W obu wskazanych przypadkach ryzyko utraty lub uszkodzenia towarów przechodzi z Wnioskodawcy na odbiorcę towaru w osobie Nabywcy lub firmy przewozowej. Przesądza to o prawie dysponowania towarem jak właściciel, a więc o wystąpieniu opodatkowanej czynności dostawy towarów i powstania obowiązku podatkowego.

Podsumowując, w opisanym stanie sprawy, u Spółki jako sprzedawcy obowiązek podatkowy w podatku od towarów i usług z tytułu sprzedaży towarów powstaje:

* w przypadku odbioru towaru przez nabywcę osobiście, w momencie wydania towaru z magazynu;

* w przypadku wydania zakupionego towaru profesjonalnej spółce przewozowej, w momencie przekazania sprzedanego towaru przewoźnikowi.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.