ILPP1/4512-1-358/15-4/AI

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) w zw. z § 9 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana przedstawione we wniosku z dnia 14 maja 2015 r. (data wpływu 18 maja 2015 r.), uzupełnionym pismem z dnia 18 czerwca 2015 r. (data wpływu 23 czerwca 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku dla budowy domu jednorodzinnego - jest nieprawidłowe.

W dniu 18 maja 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku dla budowy domu jednorodzinnego. Wniosek uzupełniono w dniu 23 czerwca 2015 r. poprzez doprecyzowanie opisu sprawy.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

W roku 2014 Wnioskodawca podpisał umowę z klientem na budowę domu jednorodzinnego wolnostojącego do stanu surowego. Umowa zawierała etapy prac budowlanych wraz z materiałem. Wg projektu budynek miał:

* powierzchnię zabudowy 267,03²,

* powierzchnię użytkową 540,77²,

* powierzchnię całkowitą 647,65²,

* kubatura 2.601,25 m³.

Klient nie prowadzi działalności gospodarczej i faktury Zainteresowany wystawił imienne, z zastosowaniem stawki 23% VAT. Faktury były wystawione w lipcu 2014 r. na kwotę netto 202.610 zł, w sierpniu na kwotę netto 70.000 zł, w grudniu na kwotę netto 38.800 zł. Od każdej z tych faktur Wnioskodawca odprowadził podatek w wysokości 23% zgodnie z prawem podatkowym, składając comiesięcznie deklaracje VAT-7.

Inwestor nie zapłacił Zainteresowanemu wszystkich należności do tej pory, kwota pozostała do uregulowania to 20.000 zł netto. Wnioskodawca miał obowiązek wystawienia faktury po wykonaniu usługi i odprowadzenia podatku.

Obecnie inwestor usprawiedliwiając się dlaczego ma opóźnienia w płatnościach przedkłada Zainteresowanemu ustawę o VAT, wskazując na art. 41 pkt 12c, że Wnioskodawca powinien rozliczyć należności na stawkę 8% do powierzchni 300², a resztę na 23%, to co jest powyżej 300². Sugerując Wnioskodawcy, że poprzednie faktury wystawił niewłaściwie. Twierdząc, że przepis ten nakazuje Zainteresowanemu, jako wykonawcy, zastosować do części podstawy 300² stawkę 8%.

W interesie klienta jest fakt, że jeśli Wnioskodawca dokona korekt tych faktur będzie miał do zapłaty mniejszą kwotę należnej Wnioskodawcy zaległości. Wówczas, gdy zastosuje stawkę 8% Zainteresowany będzie zmuszony do korekty VAT z urzędem skarbowym.

Ponadto z pisma z dnia 18 czerwca 2015 r. - stanowiącego uzupełnienie do wniosku wynika, że:

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy w świetle przepisu art. 41 pkt 12, jeśli mowa w nim o podziale proporcjonalnym, w zakresie zastosowania tych stawek zaniżonych, tj. 8%, to czy mówi on o bezwzględnym jej zastosowaniu w tej proporcji, w każdej sytuacji.

Zdaniem Wnioskodawcy, podpisując z inwestorem umowę Zainteresowany sugerował ceny netto plus VAT. Zainteresowany jest przedsiębiorcą od kilkunastu lat i zawsze stosuje odpowiednie stawki, prawidłowe dla systemu podatkowego. W tym przypadku Zainteresowany uważał, że jeśli budowa i powierzchnia użytkowa przekracza 300² to Wnioskodawca zastosuje najbezpieczniejszą stawkę 23%. Zainteresowany zastosował ją dlatego, by w razie kontroli podatkowej nie tłumaczyć się dlaczego zastosował stawkę niższą, niż wymagają tego przepisy. Odprowadził do urzędu skarbowego 23% VAT z całej usługi i uważa, że postąpił prawidłowo. Wnioskodawca prosi o interpretację, ponieważ inwestor bez tej interpretacji nie ureguluje należności. Zainteresowany chciałby mieć pewność, że prawidłowo rozliczył tę usługę.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą - opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy - przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Stosownie do treści art. 2 pkt 6 ustawy - przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Na mocy art. 2 pkt 22 ustawy - przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Wobec powyższego należy stwierdzić, że w sytuacji, gdy przedmiotem dostawy są towary w rozumieniu powołanego wyżej przepisu i gdy czynność ta prowadzi do przeniesienia prawa do rozporządzania tymi towarami jak właściciel, mamy do czynienia z dostawą w ujęciu art. 7 ust. 1 ustawy, podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

W świetle art. 41 ust. 1 ustawy - stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Oprócz stawki podstawowej, na wybrane grupy towarów i usług, ustawodawca przewidział stawki obniżone, jak również zwolnienie od podatku VAT.

I tak, w myśl art. 41 ust. 2 ustawy - dla towarów i usług, wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, stawka podatku wynosi 7%, z zastrzeżeniem ust. 12 i art. 114 ust. 1.

Jednocześnie zaznacza się, że na podstawie art. 146a pkt 1 i pkt 2 w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f:

Jak stanowi art. 41 ust. 12 ustawy - stawkę podatku, o której mowa w ust. 2, stosuje się do dostawy, budowy, remontu, modernizacji, termomodernizacji lub przebudowy obiektów budowlanych lub ich części zaliczonych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym.

Przez budownictwo objęte społecznym programem mieszkaniowym - zgodnie z art. 41 ust. 12a ustawy - rozumie się obiekty budownictwa mieszkaniowego lub ich części, z wyłączeniem lokali użytkowych, oraz lokale mieszkalne w budynkach niemieszkalnych sklasyfikowanych w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 12, a także obiekty sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w klasie ex 1264 - wyłącznie budynki instytucji ochrony zdrowia świadczących usługi zakwaterowania z opieką lekarską i pielęgniarską, zwłaszcza dla ludzi starszych i niepełnosprawnych, z zastrzeżeniem ust. 12b.

Do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym - art. 41 ust. 12b ustawy - nie zalicza się:

Według art. 41 ust. 12c ustawy - w przypadku budownictwa mieszkaniowego o powierzchni przekraczającej limity określone w ust. 12b stawkę podatku, o której mowa w ust. 2, stosuje się tylko do części podstawy opodatkowania odpowiadającej udziałowi powierzchni użytkowej kwalifikującej do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym w całkowitej powierzchni użytkowej.

Na podstawie art. 2 pkt 12 ustawy - przez obiekty budownictwa mieszkaniowego rozumie się budynki mieszkalne stałego zamieszkania sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 11.

Zatem opodatkowaniu stawką w wysokości 8% podlega dostawa, budowa, remont, modernizacja, termomodernizacja lub przebudowa obiektów budowlanych lub ich części zaliczanych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym, z wyłączeniem lokali użytkowych, a więc m.in. do budynków mieszkalnych stałego zamieszkania sklasyfikowanych w PKOB w dziale 11, przy uwzględnieniu kryterium powierzchni użytkowej, o której mowa w art. 41 ust. 12b ustawy oraz do lokali mieszkalnych w budynkach niemieszkalnych sklasyfikowanych w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 12.

Należy zauważyć, że ustawa o podatku od towarów i usług, w art. 2 pkt 12 ustawy, odwołuje się do Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych, która stanowi usystematyzowany wykaz obiektów budowlanych. Zatem, dla celów podatku od towarów i usług stosuje się przepisy rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych (PKOB) (Dz. U. Nr 112, poz. 1316, z późn. zm.).

Zgodnie z objaśnieniami wstępnymi Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych, budynki to zadaszone obiekty budowlane wraz z wbudowanymi instalacjami i urządzeniami technicznymi, wykorzystywane dla potrzeb stałych, przystosowane do przebywania ludzi, zwierząt lub ochrony przedmiotów.

Według podziału obiektów budowlanych na sekcje i działy w PKOB w dziale 11 mieszczą się budynki mieszkalne, natomiast w dziale 12 budynki niemieszkalne.

Dział 11 PKOB obejmuje trzy grupy budynków:

* Budynki mieszkalne jednorodzinne - 111 - czyli samodzielne budynki takie jak: pawilony, wille, domki wypoczynkowe, leśniczówki, domy mieszkalne w gospodarstwach rolnych (bez budynków gospodarstw rolnych), rezydencje wiejskie, domy letnie itp., a także domy bliźniacze lub szeregowe, w których każde mieszkanie ma swoje własne wejście z poziomu gruntu;

* Budynki o dwóch mieszkaniach i wielomieszkaniowe - 112,

* Budynki zbiorowego zamieszkania - 113 - czyli domy opieki społecznej, internaty i bursy szkolne, domy studenckie, domy dziecka, domy dla bezdomnych, budynki mieszkalne na terenie koszar, zakładów karnych i poprawczych, aresztów śledczych, budynki kościołów i innych związków wyznaniowych, klasztory, domy zakonne, plebanie, kurie, rezydencje biskupie oraz rezydencje Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej.

Ponadto, zgodnie z przepisami ww. rozporządzenia, budynki mieszkalne są to obiekty budowlane, których co najmniej połowa całkowitej powierzchni użytkowej jest wykorzystywana do celów mieszkalnych. W przypadkach, gdy mniej niż połowa całkowitej powierzchni użytkowej wykorzystywana jest na cele mieszkalne, budynek taki klasyfikowany jest jako niemieszkalny, zgodnie z jego przeznaczeniem.

Całkowita powierzchnia użytkowa budynku obejmuje całą powierzchnię budynku z wyjątkiem:

* powierzchni elementów budowlanych m.in. podpór, kolumn, filarów, szybów, kominów;

* powierzchni zajmowanych przez pomieszczenia techniczne instalacji ogólnobudowlanych;

* powierzchni komunikacji, np. klatki schodowe, dźwigi, przenośniki.

Część mieszkaniowa budynku mieszkalnego obejmuje pomieszczenia mieszkalne (kuchnie, pokoje wypoczynkowe, sypialnie), pomieszczenia pomocnicze, piwnice oraz pomieszczenia ogólnego użytkowania (np. wózkarnie, suszarnie).

Ponadto, z uwagi na fakt, iż ustawa o podatku od towarów i usług oraz przepisy wykonawcze do niniejszej ustawy nie zawierają definicji budynku mieszkalnego jednorodzinnego, należy posiłkować się w tym zakresie przepisami ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane (Dz. U. z 2013 r. poz. 1409, z późn. zm.). Zatem przez budynek mieszkalny jednorodzinny, na podstawie art. 3 pkt 2a ustawy - Prawo budowlane, należy rozumieć budynek wolno stojący albo budynek w zabudowie bliźniaczej, szeregowej lub grupowej, służący zaspokajaniu potrzeb mieszkaniowych, stanowiący konstrukcyjnie samodzielną całość, w którym dopuszcza się wydzielenie nie więcej niż dwóch lokali mieszkalnych albo jednego lokalu mieszkalnego i lokalu użytkowego o powierzchni całkowitej nieprzekraczającej 30% powierzchni całkowitej budynku.

Zgodnie z art. 3 pkt 6 ustawy - Prawo budowlane, przez budowę należy rozumieć wykonywanie obiektu budowlanego w określonym miejscu, a także odbudowę, rozbudowę, nadbudowę obiektu budowlanego.

Natomiast w myśl art. 3 pkt 7 ww. ustawy, przez roboty budowlane należy rozumieć budowę, a także prace polegające na przebudowie, montażu, remoncie lub rozbiórce obiektu budowlanego.

Analiza powołanych wyżej przepisów prawa podatkowego prowadzi do wniosku, że warunkiem zastosowania 8% stawki, na podstawie art. 41 ust. 12 ustawy, jest spełnienie dwóch przesłanek. Po pierwsze zakres wykonywanych czynności musi dotyczyć budowy, remontu, modernizacji, termomodernizacji budynków lub ich dostawy. Po drugie, budynki lub ich części, których dotyczą ww. czynności, muszą być zaliczane do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym. Niespełnienie chociażby jednej z ww. przesłanek powoduje, że transakcja nie może korzystać z preferencyjnej 8% stawki podatku.

Ponadto zastosowanie prawidłowej stawki podatku VAT uzależnione jest także od postanowień umowy na wykonanie robót budowlanych. Jeżeli przedmiotem umowy będą roboty budowlane w budynkach mieszkalnych (PKOB 11) jako całości - to należna stawka będzie 8%. Jeżeli jednak w umowie zostanie wskazane, że roboty budowlane dotyczyć będą poszczególnych części budynku, tj. powierzchni mieszkalnych i odrębnie powierzchni niemieszkalnych, wówczas w odniesieniu do usług wykonywanych w części mieszkalnej zastosowanie znajdzie 8% stawka podatku, natomiast do usług wykonywanych w części niemieszkalnej - 23% stawka podatku.

Wskazać należy, że z uwagi na to, że obniżone stawki podatku mają charakter wyjątkowy, winny mieć zastosowanie do towarów i usług wskazanych wprost przez ustawodawcę w ustawie o podatku od towarów i usług lub w przepisach wykonawczych do tej ustawy.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca w roku 2014 podpisał umowę z klientem na budowę domu jednorodzinnego wolnostojącego do stanu surowego. Umowa zawierała etapy prac budowlanych wraz z materiałem. Wg projektu budynek miał:

* powierzchnię zabudowy 267,03²,

* powierzchnię użytkową 540,77²,

* powierzchnię całkowitą 647,65²,

* kubatura 2.601,25 m³.

Klient nie prowadzi działalności gospodarczej i faktury Zainteresowany wystawił imienne, z zastosowaniem stawki 23% VAT. Faktury były wystawione w lipcu 2014 r. na kwotę netto 202.610 zł, w sierpniu na kwotę netto 70.000 zł, w grudniu na kwotę netto 38.800 zł. Od każdej z tych faktur Wnioskodawca odprowadził podatek w wysokości 23% - zgodnie z prawem podatkowym, składając comiesięcznie deklaracje VAT-7. Inwestor nie zapłacił Zainteresowanemu wszystkich należności do tej pory, kwota pozostała do uregulowania to 20.000 zł netto. Wnioskodawca miał obowiązek wystawienia faktury po wykonaniu usługi i odprowadzenia podatku. Obecnie inwestor usprawiedliwiając się dlaczego ma opóźnienia w płatnościach przedkłada Zainteresowanemu ustawę o VAT, wskazując na art. 41 pkt 12c, że Wnioskodawca powinien rozliczyć należności na stawkę 8% do powierzchni 300², a resztę na 23%, to co jest powyżej 300². Sugerując Wnioskodawcy, że poprzednie faktury wystawił niewłaściwie. Twierdząc, że przepis ten nakazuje Zainteresowanemu, jako wykonawcy, zastosować do części podstawy 300² stawkę 8%. W interesie klienta jest fakt, że jeśli Wnioskodawca dokona korekt tych faktur będzie miał do zapłaty mniejszą kwotę należnej zaległości. Wówczas, gdy Wnioskodawca zastosuje stawkę 8% będę zmuszony do korekty VAT z urzędem skarbowym. Symbol PKOB to symbol PKOB 11. Obiekt, opisany zaliczany jest do budownictwa mieszkaniowego objętego społecznym programem mieszkaniowym, o którym mowa w art. 2 pkt 12 oraz art. 41 ust. 12a i 12b ustawy o podatku od towarów i usług.

Przy tak przedstawionym opisie sprawy wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii ustalenia, czy w świetle przepisu art. 41 pkt 12 ustawy, jeśli mowa w nim o podziale proporcjonalnym, w zakresie zastosowania tych stawek zaniżonych tj. 8%, to czy mówi on o bezwzględnym jej zastosowaniu w tej proporcji, w każdej sytuacji.

Mając na uwadze wyżej powołane przepisy wskazać należy, że preferencyjna 8% stawka podatku od towarów i usług ma zastosowanie do czynności enumeratywnie wymienionych w art. 41 ust. 12 ustawy, tj. dostawy, budowy, remontu, modernizacji, termomodernizacji lub przebudowy obiektów budowlanych lub ich części zaliczonych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym.

Przy czym należy zauważyć, że przez budownictwo objęte społecznym programem mieszkaniowym rozumie się m.in. obiekty budownictwa mieszkaniowego. Przez obiekty budownictwa mieszkaniowego rozumie się budynki mieszkalne stałego zamieszkania sklasyfikowane w PKOB w dziale 11.

Ponadto, jak już wyżej wskazano, zgodnie z art. 41 ust. 12b ustawy, do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym określonego w ust. 12a nie zalicza:

W przypadku budownictwa mieszkaniowego o powierzchni przekraczającej limity określone w ust. 12b stawkę podatku, o której mowa w ust. 2, stosuje się tylko do części podstawy opodatkowania odpowiadającej udziałowi powierzchni użytkowej kwalifikującej do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym w całkowitej powierzchni użytkowej (art. 41 ust. 12c ustawy).

W świetle ww. przepisów należy stwierdzić należy, że obniżona 8% stawka podatku ma zastosowanie wyłącznie do obiektów budowlanych zaliczonych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym do tej części podstawy opodatkowania, która odpowiada udziałowi powierzchni użytkowej kwalifikującej do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym w całkowitej powierzchni użytkowej, tj. w przypadku budynków mieszkalnych jednorodzinnych do powierzchni 300². Natomiast w stosunku do pozostałej części powierzchni budynku, dla usług budowy tegoż budynku zastosować należy stawkę podatku w wysokości 23%, zgodnie z powołanym wyżej art. 41 ust. 12c ustawy.

Zatem w przypadku budowy domu jednorodzinnego, o którym mowa w opisie sprawy, tj. o powierzchni przekraczającej 300², sklasyfikowanego w PKOB w dziale 11, preferencyjna stawka w wysokości 8% ma zastosowanie tylko do części podstawy opodatkowania odpowiadającej udziałowi powierzchni użytkowej kwalifikującej do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym w całkowitej powierzchni użytkowej (tekst jedn.: do powierzchni 300²). Natomiast w stosunku do pozostałej części powierzchni budynku, dla usług budowy ww. domu zastosować należy stawkę podatku w wysokości 23%, zgodnie z powołanym art. 41 ust. 12c ustawy.

Odnosząc powołane przepisy prawa do przedstawionego stanu faktycznego w kontekście zredagowanego pytania stwierdzić należy, że w sytuacji, gdy mamy do czynienia z dostawą, budową, remontem, modernizacją, termomodernizacją lub przebudową obiektów budowlanych zaliczonych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym, których powierzchnia użytkowa przekracza limity określone w art. 41 ust. 12b ustawy, należy zastosować podział proporcjonalny w zakresie zastosowania stawki obniżonej.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gorzowie Wielkopolskim, ul. Dąbrowskiego 13, 66-400 Gorzów Wielkopolski, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.