ILPP1/4512-1-335/16-5/JKu - VAT w zakresie uznania zespołu składników materialnych i niematerialnych wyodrębnionego z majątku osoby fizycznej prowadzącej działalność gospodarczą za zorganizowaną część przedsiębiorstwa i wyłączenia z opodatkowania podatkiem od towarów i usług przeniesienia ww. składników aportem do spółki z ograniczoną odpowiedzialnością.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613, z późn. zm.) oraz § 6 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko, przedstawione we wniosku sygnowanym datą 12 maja 2015 r. (data wpływu 3 czerwca 2016 r.), uzupełnionym pismem sygnowanym datą 12 maja 2015 r. (data wpływu do Izby Skarbowej w Poznaniu 3 czerwca 2016 r., data wpływu do BKIP w Lesznie 8 czerwca 2016 r.) oraz pismem przesłanym drogą elektroniczną (e-mail) z dnia 20 czerwca 2016 r. o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania zespołu składników materialnych i niematerialnych wyodrębnionego z majątku osoby fizycznej prowadzącej działalność gospodarczą za zorganizowaną część przedsiębiorstwa i wyłączenia z opodatkowania podatkiem od towarów i usług przeniesienia ww. składników aportem do spółki z ograniczoną odpowiedzialnością - jest prawidłowe.

W dniu 3 czerwca 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania zespołu składników materialnych i niematerialnych wyodrębnionego z majątku osoby fizycznej prowadzącej działalność gospodarczą za zorganizowaną część przedsiębiorstwa i wyłączenia z opodatkowania podatkiem od towarów i usług przeniesienia ww. składników aportem do spółki z ograniczoną odpowiedzialnością. Wniosek uzupełniono pismami z dnia 3 czerwca 2016 r. oraz 20 czerwca 2016 r.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Działalność gospodarcza prowadzona jest przez osobę fizyczną (PKPiR) w zakresie usług telekomunikacji przewodowej, w tym punkt przyjmowania opłat za usługi telekomunikacyjne i Internet.

W działalności gospodarczej wykorzystywany jest majątek materialny (budynek, środki transportu, maszyny i urządzenia) jak i niematerialny (zawarte umowy z odbiorcami usług telekomunikacyjnych).

Ta sama osoba fizyczna (wspólnik), jest udziałowcem w Spółce z o.o., w której posiada 100% udziałów. Zakres działalności Spółki jest między innymi taki sam jak działalność gospodarcza (PKPiR).

Osoba fizyczna w zdarzeniu przyszłym chce przenieść aportem cały majek do Spółki, pozostawić w działalności dotychczasowej punkt przyjmowania opłat, w którym wykorzystuje biurko, krzesło, komputer i drukarkę (wartość wszystkich elementów nie przekracza 2500 zł), w pomieszczaniu o powierzchni 12 m².

Prowadzenie punktu opłat wiąże się z realizacją umów i zobowiązań formalnych z:

Wszystkie umowy, zgłoszenia, pozwolenia są wydane na osobę fizyczną i przeniesienie ich do spółki będzie niezwykłe kłopotliwe, koszt będzie niewspółmierny do kwot dochodu jakie są osiągane z prowadzania punktu opłat - w roku 2015 kwota 15 325,52 zł brutto.

Bardzo restrykcyjne podejście KNF do prowadzonej działalności punktu opłat i wskazanie na wyodrębnienie podmiotu z firmy wielobranżowej ułatwi i usprawni działalność punku opłat. Osoba fizyczna pozostały wydzielony majątek materialny jak i niematerialny chce wnieść do spółki w zamian za udziały.

W działalności gospodarczej Wnioskodawca prowadzi dwa rodzaje działalności, wyodrębnione z indywidualnej działalności gospodarczej, w której jest prowadzona działalność polegająca na budowie i administrowaniu sieciami kablowymi i radiowymi, i drugą działalność podlegającą rozliczeniu i nadzorowi przez KNF i NBP - punkt przyjmowania opłat, mogą funkcjonować odrębnie na płaszczyźnie organizacyjnej i funkcjonalnej, składniki majątkowe są przypisane do jednej działalności, druga (punkt przyjmowania opłat) tych środków trwałych nie posiada, wykorzystuje w pomieszczeniu biurko, komputer, łącza internetowe, natomiast na płaszczyźnie finansowej oddzielone od siebie działalności mogą samodzielnie funkcjonować. Prowadzone są wyodrębnione i niezależne rachunki bankowe, odrębne ewidencje dla podatku VAT, natomiast do wyliczenia podatku VAT i podatku dochodowego kwoty podlegają sumowaniu.

Wniesie wyodrębnionej części przedsiębiorstwa aportem do jednoosobowej Spółki z o.o., której jedynym wspólnikiem jest Wnioskodawca, który jest również właścicielem firmy jako osoba fizyczna. Wszystkie decyzje podejmuje Wnioskodawca, z ta różnicą, że w spółce zawsze to musi być określone w umowie spółki z podpisem notarialnym.

Przedmiotem wniesienia do spółki będą wszystkie zobowiązania wobec dostawców, wobec budżetu, ZUS-u, związane z udzielonymi kredytami, leasingiem. Zobowiązania, jakie występują w działalności, mogą być bez żadnego problemu wydzielone i przypisane czy to do jednej czy to do drugiej działalności.

Obie rozdzielone działalności mogą funkcjonować samodzielnie, nie będzie to skutkowało jakimikolwiek problemami.

Wnioskodawca ma wątpliwości co do skutków finansowych na płaszczyźnie podatku VAT, związanych z wniesieniem przez osobę fizyczną aportem wyodrębnionej część przedsiębiorstwa do Spółki z o.o.

To nie Spółka będzie zobowiązana do zapłaty podatku VAT tylko osoba fizyczna (w przypadku interpretacji niekorzystnej wydanej przez Organ).

W ocenie Wnioskodawcy spełnia on określone w art. 27e ustawy o VAT, wymogi określające zorganizowaną część przedsiębiorstwa.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy opisany w zdarzeniu przyszłym zespół składników materialnych i niematerialnych wyodrębniony ze Spółki na dzień podziału stanowić będzie dla celów ustalenia skutków podatkowych zorganizowaną części przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 2 pkt 27e ustawy o VAT.

2. Czy opisany w zdarzeniu przyszłym wydzielone i związane z nim przeniesienie na Spółkę przejmującą zespołu składników materialnych i niematerialnych (po pozostawieniu punktu sprzedaży w działalności gospodarczej osoby fizycznej) będą wyłączone od opodatkowania podatkiem od towarów i usług na mocy art. 6 pkt 1 ustawy o VAT.

Zdaniem Wnioskodawcy, w ocenie osoby fizycznej, w opisanym w stanie sprawy majątek wyodrębniony z działalności gospodarczej, stanowi zorganizowaną część przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 2 pkt 27e ustawy o VAT, a w konsekwencji opisany w stanie sprawy podział przez wydzielenie nie będzie skutkować powstaniem przychodu podatkowego dla Spółki na gruncie art. 6 ustawy o VAT.

Zarówno pozostała działalność gospodarcza w formie punktu przyjmowania opłat, jak i wniesiony do Spółki wyodrębniony zespół składników materialnych i niematerialnych, będą stanowić na dzień podziału organizacyjnie i finansowo dwa wyodrębnione niezależne podmioty realizujące swoją działalność gospodarczą w formie jednoosobowej Spółki z o.o i formie działalności gospodarczej osoby fizycznej (PKPIR).

Wniesienie do Spółki wyodrębnionych zespołów składników materialnych i niematerialnych nie spowoduje zaprzestania prowadzenia działalności gospodarczej osoby fizycznej (PKPIR), dalej będą działalność prowadzić dwa podmioty.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r. poz. 710, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Pojęcie towaru ustawodawca zdefiniował w art. 2 pkt 6 ustawy. Zgodnie z zapisem zawartym w tym przepisie, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Jednocześnie przepisy art. 6 ustawy, wskazują na wyłączenia określonych czynności spod zakresu przepisów tej ustawy. Są tutaj wskazane te czynności, które co do zasady należą do grupy czynności podlegających opodatkowaniu, mieszcząc się w zakresie odpłatnej dostawy towarów czy też odpłatnego świadczenia usług. Z uwagi jednakże na stosowne wyłączenie, czynności te - chociaż można je zakwalifikować jako odpłatną dostawę towarów czy też odpłatne świadczenie usług - nie podlegają opodatkowaniu.

I tak, w świetle art. 6 pkt 1 ustawy, przepisów ustawy nie stosuje się do transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Należy zauważyć, że regulacja zawarta w art. 6 pkt 1 ustawy, stanowi odzwierciedlenie art. 19 ust. 1 i ust. 2 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.Urz.UE.L Nr 347 z 11 grudnia 2006 r., str. 1, z późn. zm.), zwanej dalej Dyrektywą.

W myśl art. 19 ust. 1 i ust. 2 Dyrektywy, w przypadku przekazania, odpłatnie lub nieodpłatnie lub jako aportu do spółki całości lub części majątku, państwa członkowskie mogą uznać, że dostawa towarów nie miała miejsca i że w takim przypadku osoba, której przekazano towary, będzie traktowana jako następca prawny przekazującego. W przypadkach, gdy odbiorca nie podlega w pełni opodatkowaniu, państwa członkowskie mogą przedsięwziąć środki niezbędne w celu uniknięcia zakłóceń konkurencji. Mogą także przyjąć wszelkie niezbędne środki, aby zapobiec uchylaniu się od opodatkowania lub unikaniu opodatkowania poprzez wykorzystanie przepisów niniejszego artykułu.

Wobec tego w niniejszej sprawie kwestią wymagającą interpretacji jest ustalenie istnienia lub nieistnienia podstaw do zastosowania przepisu art. 6 pkt 1 ustawy.

Ustawodawca w ww. przepisie nie zdefiniował, co należy rozumieć pod pojęciem "transakcji zbycia". Uwzględniając zakres przedmiotowy ustawy o podatku od towarów i usług pojęcie to należy rozumieć w sposób zbliżony do pojęcia "dostawy towarów" w ujęciu art. 7 ust. 1 ustawy, tzn. zbycie przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa obejmuje wszelkie czynności, w ramach których następuje przeniesienie prawa do rozporządzania przedmiotem tych czynności jak właściciel np. sprzedaż, zamianę, darowiznę, nieodpłatne przekazanie, przeniesienie własności w formie wkładu niepieniężnego (aport) itp.

Wyłączenie stosowania ustawy przewidziane w przepisie art. 6 pkt 1 ustawy, obejmuje jednakże tylko te czynności zrównane z pojęciem dostawy towarów, których przedmiotem jest przedsiębiorstwo lub zorganizowana część przedsiębiorstwa.

Przez zorganizowaną część przedsiębiorstwa - zgodnie z art. 2 pkt 27e ustawy - rozumie się organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania.

Zorganizowana część przedsiębiorstwa, jako przedmiot zbycia, musi zatem stanowić całość pod względem organizacyjnym i funkcjonalnym, co oznacza, że najistotniejsze dla przedmiotowego zagadnienia jest ustalenie, czy przenoszony majątek stanowi na tyle zorganizowany kompleks praw, obowiązków i rzeczy, że zdolny jest do realizacji zadań gospodarczych przypisywanych przedsiębiorstwu.

Podstawowym wymogiem jest więc to, aby zorganizowana część przedsiębiorstwa stanowiła zespół składników materialnych i niematerialnych. Kolejnym warunkiem jest wydzielenie tego zespołu w istniejącym przedsiębiorstwie. Wydzielenie to ma zachodzić na trzech płaszczyznach: organizacyjnej, finansowej i funkcjonalnej (przeznaczenie do realizacji określonych zadań gospodarczych).

Wyodrębnienie organizacyjne oznacza, że zorganizowana część przedsiębiorstwa ma swoje miejsce w strukturze organizacyjnej podatnika jako dział, wydział, oddział itp. Ocena ta musi być dokonana według podstawowego kryterium, tj. ustalenia jaką rolę składniki majątkowe i związane z nimi prawa materialne odgrywały w funkcjonowaniu dotychczasowego przedsiębiorstwa (na ile stanowiły wyodrębnioną organizacyjnie całość). Elementami zespołu składników materialnych i niematerialnych, stanowiących zorganizowaną część przedsiębiorstwa, powinny być w szczególności aktywa obrotowe, ale także czynnik ludzki, a więc pracowniczy. Przy czym, w doktrynie zwraca się uwagę, że organizacyjne wyodrębnienie powinno być dokonane na bazie statutu, regulaminu lub innego aktu o podobnym charakterze.

Wyodrębnienie finansowe najpełniej realizowane jest w przypadku zakładu lub oddziału osoby prawnej. Wyodrębnienie finansowe nie oznacza samodzielności finansowej, ale sytuację, w której poprzez odpowiednią ewidencję zdarzeń gospodarczych możliwe jest przyporządkowanie przychodów i kosztów oraz należności i zobowiązań do zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Natomiast wyodrębnienie funkcjonalne należy rozumieć jako przeznaczenie do realizacji określonych zadań gospodarczych. Zorganizowana część przedsiębiorstwa musi stanowić funkcjonalnie odrębną całość - obejmować elementy niezbędne do samodzielnego prowadzenia działań gospodarczych, którym służy w strukturze przedsiębiorstwa. Aby zatem część mienia przedsiębiorstwa mogła być uznana za jego zorganizowaną część, musi ona - obiektywnie oceniając - posiadać potencjalną zdolność do funkcjonowania jako samodzielny podmiot gospodarczy. Składniki majątkowe materialne i niematerialne wchodzące w skład zorganizowanej części przedsiębiorstwa muszą zatem umożliwić nabywcy podjęcie działalności gospodarczej w ramach odrębnego przedsiębiorstwa.

Podsumowując, zorganizowaną część przedsiębiorstwa tworzą składniki, będące we wzajemnych relacjach, takich by można było mówić o nich jako o zespole, a nie o zbiorze przypadkowych elementów, których jedyną cechą wspólną jest własność jednego podmiotu gospodarczego.

Brak zaistnienia którejkolwiek z omawianych powyżej przesłanek wyklucza uznanie zespołu składników majątkowych przedsiębiorstwa za jego zorganizowaną część w rozumieniu art. 2 pkt 27e ustawy.

Oznacza to, że zorganizowana część przedsiębiorstwa nie jest sumą poszczególnych składników, przy pomocy których będzie można prowadzić odrębny zakład, lecz zorganizowanym zespołem tych składników, przy czym punktem odniesienia jest tutaj rola, jaką składniki majątkowe odgrywają w funkcjonowaniu przedsiębiorstwa (na ile stanowią w nim wyodrębnioną organizacyjnie i funkcjonalnie całość).

Przesłanki takiego wyodrębnienia są spełnione w sytuacji organizacyjnego wyodrębnienia w wewnętrznej strukturze przedsiębiorstwa oraz ewidencjonowania zdarzeń gospodarczych w sposób pozwalający na przyporządkowanie przychodów i kosztów oraz należności i zobowiązań związanych z tą częścią przedsiębiorstwa.

Jednocześnie zorganizowana część przedsiębiorstwa powinna być gospodarczo samodzielna, zanim dojdzie do transakcji zbycia. Zatem wydzielona jednostka jeszcze przed jej zbyciem powinna uzyskać samodzielność gospodarczą i realizować ją w praktyce. Skutki prawne po stronie zbywcy nie powinny bowiem zależeć od zdarzeń przyszłych i niepewnych (samodzielne realizowanie zadań gospodarczych) powstałych już w innym podmiocie (u nabywcy).

Mając na uwadze powyższe, wskazać należy, że nie wystarczy zatem zorganizowanie jakiejkolwiek masy majątkowej, ale musi się ona odznaczać pełną odrębnością organizacyjną i finansową, z możliwością samodzielnego funkcjonowania w razie zaistnienia takiej potrzeby w obrocie gospodarczym. W przeciwnym razie nie można bowiem uznać, że dojdzie do powstania zespołu składników, które mogłyby stanowić zorganizowaną część przedsiębiorstwa.

Reasumując, na gruncie ustawy, mamy więc do czynienia ze zorganizowaną częścią przedsiębiorstwa, jeżeli spełnione są wszystkie następujące przesłanki:

Zaznaczenia wymaga, że definicja zorganizowanej części przedsiębiorstwa zawarta w przepisie art. 2 pkt 27e ustawy nie jest definicją samoistną, lecz należy rozpatrywać ją m.in. w kontekście uregulowań art. 6 pkt 1 ustawy, który wyłącza z opodatkowania podatkiem od towarów i usług zbycie składników majątkowych i niemajątkowych uprzednio wyodrębnionych organizacyjnie i finansowo w istniejącym przedsiębiorstwie, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, nie dotyczy zaś zbycia poszczególnych składników majątkowych przedsiębiorstwa.

W ocenie tut. Organu wskazany wyżej przepis art. 2 pkt 27e ustawy powinien być interpretowany z uwzględnieniem wyroku Trybunału Sprawiedliwości UE w sprawie C-497/01 odnoszącego się do treści art. 19 Dyrektywy.

Należy zauważyć, że prawodawca unijny stanowiąc regulację ww. art. 19 Dyrektywy nie zdefiniował jednak użytego w niej pojęcia prawnego "całości lub części majątku".

W wyroku z dnia 27 listopada 2003 r. w sprawie Zita-Modes (C-497/01) Trybunał stwierdził, że " (...) pojęcie zbycia, czy to za wynagrodzeniem, czy też bez lub w charakterze aportu wniesionego do spółki, całości aktywów lub jej części, należy interpretować tak, iż obejmuje ono zbycie przedsiębiorstwa lub niezależnej części przedsiębiorstwa, włącznie z jego rzeczowymi składnikami oraz, w zależności od konkretnego przypadku, składnikami niematerialnymi, które łącznie stanowią przedsiębiorstwo lub część przedsiębiorstwa zdolną do prowadzenia niezależnej działalności gospodarczej, natomiast nie obejmuje ono zwykłego zbycia aktywów, takiego jak sprzedaż zapasów produktów". Z orzeczenia tego wynika ponadto, że - w świetle tej normy dyrektywy - nabywca całości lub części majątku podatnika powinien mieć zamiar prowadzenia działalności nabytego przedsiębiorstwa lub jego części, a nie działać tylko w celu niezwłocznego zlikwidowania danej działalności oraz sprzedaży ewentualnych zapasów.

Podobnie Trybunał wypowiedział się w wyroku z dnia 10 listopada 2011 r., w sprawie C-444/10 Finanzamt Ludenscheid przeciwko Christem Schriever, wskazując, że regulacja art. 5 (8) VI Dyrektywy Rady (obecnie art. 19 Dyrektywy 112) obejmuje przekazanie przedsiębiorstwa lub jego samodzielnej części, w tym składników materialnych i ewentualnie niematerialnych, łącznie składających się na przedsiębiorstwo lub część przedsiębiorstwa zdolną prowadzić samodzielną działalność gospodarczą, nie obejmuje zaś samego zbycia towarów, jak sprzedaż zapasu produktów. Jak wskazuje Trybunał, stwierdzenie, iż nastąpiło przekazanie przedsiębiorstwa lub jego samodzielnej części w rozumieniu art. 19 Dyrektywy 112, wymaga, by całość przekazanych składników pozwalała na prowadzenie samodzielnej działalności gospodarczej. Kwestię, czy całość ta musi obejmować określone dobra, zarówno ruchome, jak i nieruchome, należy rozpatrywać z punktu widzenia charakteru prowadzonej działalności gospodarczej.

Oznacza to, że zespół składników materialnych i niematerialnych pozwala, z uwagi na swoje zorganizowanie, infrastrukturę itp., na prowadzenie określonej działalności gospodarczej. Podkreśla się przy tym, że możliwość stanowienia przez ten zespół składników niezależnego przedsiębiorstwa samodzielnie realizującego zadania gospodarcze powinna mieć wymiar rzeczywisty, a nie jedynie potencjalny. Oznacza to, że majątek ten powinien stanowić już u zbywcy zorganizowany zespół składników gotowych realizować określone zadania gospodarcze jako samodzielne przedsiębiorstwo, a po jego zbyciu możliwe musi być kontynuowanie działalności gospodarczej przez nabywcę przedsiębiorstwa.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jest osobą fizyczną i prowadzi działalność gospodarczą w zakresie usług telekomunikacji przewodowej, w tym punkt przyjmowania opłat za usługi telekomunikacyjne i Internet. W działalności gospodarczej wykorzystywany jest majątek materialny (budynek, środki transportu, maszyny i urządzenia), jak i niematerialny (zawarte umowy z odbiorcami usług telekomunikacyjnych). Ta sama osoba fizyczna (wspólnik), jest udziałowcem w Spółce z o.o., w której posiada 100% udziałów. Zakres działalności Spółki jest między innymi taki sam jak działalność gospodarcza. Osoba fizyczna w zdarzeniu przyszłym chce przenieść aportem cały majek do Spółki, pozostawić w działalności dotychczasowej punkt przyjmowania opłat, w którym wykorzystuje biurko, krzesło, komputer i drukarkę (wartość wszystkich elementów nie przekracza 2500 zł), w pomieszczaniu o powierzchni 12 m². Prowadzenie punktu opłat wiąże się z realizacją umów i zobowiązań formalnych z firmą obsługującą i raportującą mikropłatności, umową z bankiem na obsługę mikropłatności, zgłoszeniem i raportowaniem do KNF, NBP, oraz ubezpieczeniem działalności w punkcie opłat. Osoba fizyczna pozostały wydzielony majątek materialny, jak i niematerialny chce wnieść do Spółki w zamian za udziały. Wnioskodawca prowadzi dwa rodzaje działalności, wyodrębnione z indywidualnej działalności gospodarczej, w której jest prowadzona działalność polegająca na budowie i administrowaniu sieciami kablowymi i radiowymi, i druga działalność podlegająca rozliczeniu i nadzorowi przez KNF i NBP - punkt przyjmowania opłat. Obie działalności mogą funkcjonować odrębnie na płaszczyźnie organizacyjnej i funkcjonalnej. Składniki majątkowe są przypisane do jednej działalności, druga (punkt przyjmowania opłat) tych środków trwałych nie posiada, wykorzystuje w pomieszczeniu biurko, komputer, łącza internetowe. Natomiast na płaszczyźnie finansowej oddzielone od siebie działalności mogą samodzielnie funkcjonować. Prowadzone są wyodrębnione i niezależne rachunki bankowe, odrębne ewidencje dla podatku VAT, natomiast do wyliczenia podatku VAT i podatku dochodowego kwoty podlegają sumowaniu. Zainteresowany wniesie wyodrębnioną część przedsiębiorstwa aportem do jednoosobowej Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, której jedynym wspólnikiem jest Wnioskodawca, który jest również właścicielem firmy jako osoba fizyczna. Wszystkie decyzje podejmuje Zainteresowany, z tą różnicą, że w Spółce zawsze to musi być określone w umowie spółki z podpisem notarialnym. Przedmiotem wniesienia do Spółki będą wszystkie zobowiązania wobec dostawców, wobec budżetu, ZUS-u, związane z udzielonymi kredytami, leasingiem. Zobowiązania, jakie występują w działalności, mogą być bez żadnego problemu wydzielone i przypisane czy to do jednej, czy to do drugiej działalności. Obie rozdzielone działalności mogą funkcjonować samodzielnie, nie będzie to skutkowało jakimikolwiek problemami. Odnosząc się do zapytania budzącego wątpliwość Organu Wnioskodawca dodatkowo wyjaśnił, że chodzi o skutki finansowe na płaszczyźnie podatku VAT związane z wniesieniem przez osobę fizyczną aportem wyodrębnionej części przedsiębiorstwa do Spółki z o.o. To nie Spółka będzie zobowiązana do zapłaty podatku VAT tylko osoba fizyczna (w przypadku interpretacji niekorzystnej wydanej przez Organ). W ocenie Wnioskodawcy spełnia on określone w art. 27e ustawy o VAT wymogi określające zorganizowaną część przedsiębiorstwa.

W rozpatrywanej sprawie wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą uznania zespołu składników materialnych i niematerialnych wyodrębnionego z majątku osoby fizycznej prowadzącej działalność gospodarczą za zorganizowaną część przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 2 pkt 27e ustawy o VAT i wyłączenia wydzielonego zespołu składników materialnych i niematerialnych (po pozostawieniu punktu sprzedaży w działalności gospodarczej osoby fizycznej) z opodatkowania tym podatkiem.

Jak wyjaśniono powyżej, podstawowym wymogiem do uznania dostawy majątku za zorganizowaną część przedsiębiorstwa jest to, aby stanowił on zespół składników materialnych i niematerialnych (w tym zobowiązań, należności oraz środków pieniężnych), podlegający wydzieleniu w istniejącym przedsiębiorstwie na trzech płaszczyznach: organizacyjnej, finansowej i funkcjonalnej (przeznaczenie do realizacji określonych zadań gospodarczych). Istotnym jest, aby zorganizowana część przedsiębiorstwa mogła stanowić potencjalnie niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące zadania gospodarcze, których realizacji służy w istniejącym przedsiębiorstwie.

Odnosząc wyżej przedstawiony opis sprawy do powołanych przepisów prawa należy stwierdzić, że zespół składników, który ma być wniesiony aportem do Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, który będzie realizował określone zadania gospodarcze, będzie zorganizowaną częścią przedsiębiorstwa, gdyż - jak wskazał Wnioskodawca we wniosku - spełniony zostanie warunek wyodrębnienia organizacyjnego, finansowego i funkcjonalnego w istniejącym przedsiębiorstwie, co oznacza, że Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością będzie miała możliwość prowadzenia samodzielnej działalności gospodarczej na przejętym majątku.

Tym samym część przedsiębiorstwa Wnioskodawcy - będąca przedmiotem aportu do Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością - będzie spełniała wymogi zorganizowanej części przedsiębiorstwa, które zostały zawarte w art. 2 pkt 27e ustawy. Wobec tego czynność wniesienia aportem opisanej masy majątkowej - stosownie do art. 6 pkt 1 ustawy - nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Podsumowując, przedstawiony we wniosku zespół składników materialnych i niematerialnych wyodrębniony z prowadzonej działalności stanowić będzie dla celów ustalenia skutków podatkowych zorganizowaną część przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 2 pkt 27e ustawy, a tym samym jego przeniesienie na Spółkę przejmującą będzie podlegać opodatkowaniu, ale będzie korzystać z wyłączenia z opodatkowania podatkiem od towarów i usług na mocy art. 6 pkt 1 ustawy. Skutkiem czego nie będzie obowiązku naliczenia podatku od towarów i usług od tej czynności.

Należy zauważyć, że stosownie do przepisu art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Należy zatem zaznaczyć, że wydając przedmiotową interpretację tut. Organ oparł się na wynikającym z treści wniosku opisie zdarzenia przyszłego. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu opisanego zdarzenia przyszłego, wydana interpretacja traci swą aktualność.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2016 r. poz. 718). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.