ILPP1/4512-1-33/15-2/JSK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana przedstawione we wniosku z dnia 19 stycznia 2015 r. (data wpływu 23 stycznia 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości skorzystania ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 ustawy dla świadczonych usług biegłego sądowego - jest prawidłowe.

W dniu 23 stycznia 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości skorzystania ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 ustawy dla świadczonych usług biegłego sądowego.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca - od roku 1998 pełni funkcję biegłego sądowego. W obecnej sytuacji biegły wykonuje czynności na postanowienie organów władzy i administracji państwowej, takich jak sąd i z tego tytułu otrzymuje wynagrodzenie (świadczenie pieniężne). Obowiązki biegłego sądowego Wnioskodawca wykonywał będzie także w najbliższych kilku latach ponieważ dnia 24 października 2012 r. na podstawie § 1 ust. 1 i 2 oraz § 2 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 24 stycznia 2005 r. w sprawie biegłych sądowych (Dz. U. Nr 15, poz. 133), Prezes Sądu Okręgowego ustanowił Wnioskodawcę biegłym sądowym z zakresu budownictwa i szacowania nieruchomości na kolejny okres do dnia 31 grudnia 2017 r.

Wnioskodawca nie ma zamiaru udzielać porad, wskazywać sposobów postępowania w jakiejś sprawie, udzielać fachowych zaleceń. W szczególności Wnioskodawca nie będzie wykonywał usług doradztwa. Tak jak Wnioskodawca wskazał we wniosku, nie będzie wykonywał żadnych czynności wymienionych w art. 113 ust. 13 pkt 2 lit. b ustawy o podatku od towarów i usług.

W roku 2012 łączna wartość sprzedaży opodatkowanej Wnioskodawcy przekroczyła wartość 150.000,00 zł, w związku z czym utracił On prawo do zwolnienia sprzedaży od podatku od towarów i usług.

W kolejnych latach podatkowych, tj. 2013 i 2014 łączna wartość sprzedaży opodatkowanej nie przekroczyła progu 150.000,00 zł, w związku z czym biegły miał możliwość skorzystać (zgodnie z art. 113 ust. 11 ustawy o podatku od towarów i usług, nie wcześniej niż po upływie roku licząc od końca roku, w którym utracił prawo do zwolnienia lub zrezygnował z tego zwolnienia) już od roku 2014 z ww. zwolnienia sprzedaży od podatku.

Wobec tego Wnioskodawca od początku roku 2015 zachowuje się jako podatnik zwolniony, czyli nie wystawia faktur VAT, nie składa deklaracji VAT i nie rozlicza podatku.

Biegły sądowy chce skorzystać z przysługującego mu zwolnienia sprzedaży od podatku VAT za rok 2015. W związku z czym w dniu 8 stycznia 2015 r. złożył zgłoszenie aktualizacyjne VAT-R Naczelnikowi Urzędu Skarbowego w..., informujące o tym, że zamierza skorzystać z przysługującego mu zwolnienia sprzedaży od podatku za rok 2015.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy w przedstawionej sytuacji Wnioskodawca ma prawo skorzystać ze zwolnienia sprzedaży od podatku od towarów i usług począwszy od dnia 1 stycznia 2015 r., pomimo złożenia zawiadomienia o zmianie w dniu 8 stycznia 2015 r.

2. W przypadku negatywnej odpowiedzi na pierwsze pytanie - czy zwolnienie sprzedaży od podatku będzie miało zastosowanie począwszy od lutego 2015 r.

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad. 1

Zgodnie z art. 113 ust. 1 ustawy o VAT - zwalnia się od podatku sprzedaż dokonywaną przez podatników, u których wartość sprzedaży nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 150.000 zł. Do wartości sprzedaży nie wlicza się kwoty podatku.

Na mocy art. 113 ust. 11 ustawy o VAT, podatnik, który utracił prawo do zwolnienia sprzedaży od podatku lub zrezygnował z tego zwolnienia, może, nie wcześniej niż po upływie roku, licząc od końca roku, w którym utracił prawo do zwolnienia lub zrezygnował z tego zwolnienia, ponownie skorzystać ze zwolnienia określonego w ust. 1.

Przepis art. 96 ust. 12 ustawy o VAT mówi: Jeżeli dane zawarte w zgłoszeniu rejestracyjnym ulegną zmianie, podatnik jest obowiązany zgłosić zmianę do naczelnika urzędu skarbowego w terminie 7 dni, licząc od dnia, w którym nastąpiła zmiana. Obowiązek ten nie dotyczy przypadków, gdy następuje wyłącznie zmiana danych objętych obowiązkiem aktualizacji na podstawie ustawy z dnia 13 października 1995 r. o zasadach ewidencji i identyfikacji podatników i płatników (Dz. U. z 2004 r. Nr 269, poz. 2681 z późn. zm.). Zdanie drugie nie ma zastosowania w przypadku, gdy zgłaszana zmiana powoduje zmianę właściwości organu podatkowego.

Zdaniem Wnioskodawcy, w opisanym przypadku:

* wartość sprzedaży podatnika nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 150.000,00 zł;

* upłynął określony w art. 113 ust. 11 ustawy o VAT okres uprawniający podatnika do powrotu do zwolnienia podmiotowego.

Tak więc Wnioskodawca spełnia warunki ustawowe, aby móc powrócić do zwolnienia podmiotowego od VAT za rok 2015.

Wskazany artykuł 113 ustawy o podatku od towarów i usług, nie zawiera w swej treści warunku, że koniecznym do skorzystania ze zwolnienia jest dokonanie zgłoszenia w tym zakresie. Ustawa o podatku od towarów i usług nie warunkuje przyznania statusu podatnika zwolnionego od złożenia zgłoszenia.

Przepis art. 113 ust. 11 ustawy o podatku od towarów i usług, reguluje jedynie najwcześniejszy termin, w jakim podatnik do zwolnienia może powrócić po uprzedniej rezygnacji z takiego zwolnienia albo utracie prawa do niego.

Ustawa o VAT nakłada dwa warunki umożliwiające powrót do zwolnienia podmiotowego z VAT, które w przypadku Wnioskodawcy zostały spełnione, tj. sprzedaż za poprzedni rok podatkowy na poziomie poniżej 150.000,00 zł oraz okres, po jakim możliwy jest powrót do zwolnienia, najwcześniej po upływie roku licząc od końca roku, w którym utracił prawo do zwolnienia.

Zgodnie z art. 96 ust. 12 ustawy o VAT, podatnik obowiązany jest do składania informacji aktualizujących zgłoszenie rejestracyjne VAT w terminie 7 dni licząc od dnia, w którym nastąpiła zmiana, nie jest to jednak jeden z warunków umożliwiających powrót do zwolnienia podmiotowego od VAT.

Zgłoszenie wyboru zwolnienia po terminie (w tym wypadku był to dzień 8 stycznia 2015 r.) stanowi jedynie spóźnione potwierdzenie wybrania zwolnienia od początku roku. Z uwagi na to, że Wnioskodawca i tak od początku roku zachowuje się jako podatnik zwolniony, czyli nie wystawia faktur VAT, nie składa deklaracji VAT i nie rozlicza podatku, to należy uznać, że wybrał na rok 2015 zwolnienie od podatku.

Skutkiem niezłożenia aktualizacji VAT-R mogłaby być jedynie odpowiedzialność za wykroczenie na podstawie art. 81 § 1 pkt 1 Kodeksu karnego skarbowego. Wydaje się jednak, że złożenie aktualizacji z niewielkim opóźnieniem (1 stycznia był dniem świątecznym) jest czynem o znikomej społecznej szkodliwości, a to wyklucza popełnienie wykroczenia skarbowego (art. 1 § 2 k.k.s.).

Termin przewidziany w art. 96 ust. 12 jest jedynie terminem na poinformowanie właściwego organu podatkowego o skorzystaniu ze zwolnienia podmiotowego i nie wpływa na sam fakt zwolnienia od VAT, wynikający z art. 113 ust. 1 ustawy o VAT.

Reasumując, zdaniem Wnioskodawcy - przysługuje mu zwolnienie z opłacania podatku VAT za rok 2015, na podstawie art. 113 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, bez względu na fakt, że zgłoszenie aktualizacyjne VAT-R zostało złożone we właściwym Urzędzie Skarbowym dnia 8 stycznia, tj. po upływie terminu, w jakim powinno być dokonane, czyli w terminie 7 dni, licząc od dnia, w którym nastąpiła zmiana.

Ad. 2

Na podstawie wyżej przywołanych przepisów prawa podatkowego, a w szczególności art. 113 ust. 11 ustawy o VAT, Wnioskodawca uważa, że ma możliwość powrócić do zwolnienia podmiotowego od VAT od dowolnego miesiąca przypadającego po upływie roku, licząc od końca roku, w którym zrezygnował ze zwolnienia, czy też zwolnienie to utracił, jeśli spełnione zostaną warunki uprawniające do powrotu do zwolnienia, tj. wartość sprzedaży opodatkowanej u podatnika nie przekroczy łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 150.000,00 zł.

W przypadku Wnioskodawcy, uważa On, że w przedstawionym stanie faktycznym, nawet gdyby zwolnienie nie obowiązywało od dnia 1 stycznia 2015 r., może powrócić do zwolnienia od VAT od dnia 1 lutego 2015 r.

Stwierdzenie, że podatnik "może nie wcześniej niż po upływie roku ponownie skorzystać ze zwolnienia" wskazuje po pierwsze, że w ramach sytuacji wyznaczonej przez nieprzekroczenie wyznaczonego limitu sprzedaży (w roku poprzednim i bieżącym), możliwość ponownego skorzystania ze zwolnienia pozostawiona została w gestii podatnika, a po drugie - skorzystanie ze zwolnienia może mieć miejsce od początku dowolnego miesiąca, następującego po wyznaczonym w ust. 11 art. 113 okresie karencji.

Przepis art. 113 ust. 11 ustawy o VAT stanowi tylko o najwcześniejszym momencie, z nadejściem którego podatnik może powtórnie skorzystać ze zwolnienia i nie zakreśla żadnego maksymalnego terminu. Zatem podatnik może skorzystać ze zwolnienia w najwcześniejszym przewidzianym momencie, tj. od dnia 1 stycznia (" (...) może, nie wcześniej niż po upływie roku (...)") lub później, np. od dnia 1 lutego 2015 r., skoro podatnik może skorzystać ze zwolnienia już od dnia 1 stycznia tego roku.

Stanowisko zgodne z Wnioskodawcą zaprezentował Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 23 stycznia 2014 r. (sygn. akt I FSK 280/13 - wyrok NSA), Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w wyroku z dnia 19 czerwca 2013 r. (sygn. akt I SA/Kr 548/13 - wyrok WSA w Krakowie), WSA we Wrocławiu w wyroku z dnia 23 kwietnia 2013 r. (sygn. akt I SA/Wr 350/13 - wyrok WSA we Wrocławiu), uznając, że podatnik, który utracił prawo do zwolnienia od podatku od towarów i usług lub zrezygnował z tego zwolnienia, może na podstawie art. 113 ust. 11 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.) ponownie skorzystać z tego zwolnienia, jeżeli upłynął rok, licząc od końca roku, w którym utracił prawo do zwolnienia lub z tego zwolnienia zrezygnował. Brak jest przy tym ustawowych przeszkód, aby powrót do zwolnienia nastąpił w trakcie roku podatkowego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.) zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Towarami, w rozumieniu art. 2 pkt 6 ustawy, są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Stosownie do treści art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 w tym również:

Powołany wyżej przepis wskazuje, że pojęcie świadczenia usług ma bardzo szeroki zakres, gdyż nie obejmuje wyłącznie działań podatnika, lecz również zobowiązanie do powstrzymania się od dokonywania czynności lub do tolerowania czynności, bądź sytuacji. Zatem, aby uznać dane świadczenie za odpłatne świadczenie, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a odbiorcą, a w zamian za wykonanie usługi powinno zostać wypłacone wynagrodzenie. Musi istnieć bezpośredni związek pomiędzy świadczoną usługą i przekazanym za nią wynagrodzeniem.

W świetle powyższego nie budzi wątpliwości, że czynności biegłych w postępowaniu sądowym stanowią usługi, na co wskazuje powołany powyżej przepis art. 8 ust. 1 pkt 3 ustawy. Ich istotą jest bowiem dokonanie na zlecenie określonego świadczenia - wydanie opinii, ekspertyzy, za wynagrodzeniem. Mamy zatem do czynienia z czynnością opodatkowaną - odpłatnym świadczeniem usług.

Nie każda jednak czynność stanowiąca dostawę towarów w rozumieniu art. 7 ustawy, czy też świadczenie usług w rozumieniu art. 8 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, musi być wykonana przez podatnika.

Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

W oparciu o art. 15 ust. 3 ustawy, za wykonywaną samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 1, nie uznaje się czynności:

Oceny zakresu stosowania przepisów ustawy o podatku od towarów i usług w odniesieniu do czynności wykonywanych przez biegłych sądowych na zlecenie organu władzy należy dokonywać w świetle uregulowań zawartych w art. 15 ust. 3 pkt 3 ustawy pod kątem kryterium decydującego o uznaniu tych osób za podatników. Przepis art. 15 ust. 3 pkt 3 ustawy przewiduje niezbędny warunek, aby czynności osoby fizycznej nie były uznawane za wykonywaną samodzielnie działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, a mianowicie związanie wykonującego czynność ze zlecającym wykonanie tych czynności prawnymi więzami tworzącymi stosunek prawny pomiędzy zlecającym wykonanie czynności i wykonującym zlecane czynności co do warunków wykonywania tych czynności, wynagrodzenia i odpowiedzialności zlecającego wykonanie tych czynności.

Niewątpliwie przepis art. 15 ust. 3 pkt 3 ustawy nawiązuje do konstrukcji umów cywilnoprawnych, tj. umowy zlecenia i umów o podobnym charakterze. Przy powoływaniu biegłego przez organ procesowy, nawet przy przyjęciu, że organ jest zlecającym wykonanie czynności, nie jest możliwe nawiązanie stosunku prawnego, którego elementem jest odpowiedzialność zlecającego wykonanie tych czynności. Powołanie biegłych stanowi dla tych osób nie zlecenie wykonania czynności, lecz nakaz wykonywania takich czynności, na powołanych zaś osobach, a nie na zlecającym, spoczywa odpowiedzialność za wykonanie tych czynności.

W przypadku wykonywania przez biegłego zleconych czynności, zlecający nie bierze na siebie odpowiedzialności za czynności biegłego. Na przykład sąd "odpowiada" za wydany wyrok w danej sprawie, nie ma natomiast tożsamości czynności sądu i biegłego, których odbiorcą byłby uczestnik postępowania sądowego. To, że zarówno sąd, jak i powołani biegli sądowi są uczestnikami tego samego procesu wymiaru sprawiedliwości, nie wprowadza jakichkolwiek zależności (co do treści opinii, ekspertyzy) między tymi podmiotami, chociaż występują tu niewątpliwie zdarzenia mogące być określone wzajemnymi relacjami.

Wskazać również należy, że prawo do wykonywania funkcji biegłego sądowego nabywane jest w określonym trybie i po spełnieniu ściśle określonych warunków wynikających z przepisów rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 24 stycznia 2005 r. w sprawie biegłych sądowych (Dz. U. Nr 15, poz. 133). Biegły sądowy jest osobą, która posiada teoretyczne i praktyczne wiadomości specjalne w danej dziedzinie, potwierdzone stosownym dokumentem i w pełni samodzielnie sporządza zleconą mu opinię (ekspertyzę), kierując się wyłącznie posiadaną wiedzą w tym zakresie. Opinia wydana przez biegłego jest dowodem w postępowaniu sądowym. Przed objęciem funkcji biegły składa przyrzeczenie, że powierzone mu obowiązki wykonywać będzie z całą sumiennością i bezstronnością. Nikt zatem nie powinien mieć wpływu na treść jego pracy (sporządzenia stosownej opinii).

Z powyższych względów czynności wykonywane przez biegłych nie korzystają z wyłączenia z zakresu ustawy o podatku od towarów i usług, gdyż nie jest spełniony jeden z warunków określonych w powołanym wyżej art. 15 ust. 3 pkt 3 ustawy odnośnie odpowiedzialności zlecającego wykonanie czynności za ich wykonanie przez zleceniobiorcę.

Uznać zatem należy, że czynności biegłego wykonującego powierzone mu funkcje - sporządzanie opinii - wypełniają dyspozycję art. 8 ust. 1 pkt 3 oraz art. 15 ust. 2 ustawy i jako takie podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług według zasad ogólnych.

Jak wynika z art. 113 ust. 1 ustawy, zwalnia się od podatku sprzedaż dokonywaną przez podatników, u których wartość sprzedaży nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 150.000 zł. Do wartości sprzedaży nie wlicza się kwoty podatku.

W myśl art. 113 ust. 2 ustawy, do wartości sprzedaży, o której mowa w ust. 1, nie wlicza się:

Z przepisu art. 113 ust. 5 ustawy wynika, że jeżeli wartość sprzedaży zwolnionej od podatku na podstawie ust. 1 przekroczy kwotę, o której mowa w ust. 1, zwolnienie traci moc począwszy od czynności, którą przekroczono tę kwotę.

Natomiast stosownie do treści art. 113 ust. 9 ustawy, zwalnia się od podatku sprzedaż dokonywaną przez podatnika rozpoczynającego w trakcie roku podatkowego wykonywanie czynności określonych w art. 5, jeżeli przewidywana przez niego wartość sprzedaży nie przekroczy, w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej w roku podatkowym, kwoty określonej w ust. 1.

Ponadto, na mocy art. 113 ust. 10 ustawy, jeżeli faktyczna wartość sprzedaży zwolnionej od podatku na podstawie ust. 9, w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej, przekroczy w trakcie roku podatkowego kwotę określoną w ust. 1, zwolnienie traci moc począwszy od czynności, którą przekroczono tę kwotę.

W myśl art. 113 ust. 11 ustawy, podatnik, który utracił prawo do zwolnienia sprzedaży od podatku lub zrezygnował z tego zwolnienia, może, nie wcześniej niż po upływie roku, licząc od końca roku, w którym utracił prawo do zwolnienia lub zrezygnował z tego zwolnienia, ponownie skorzystać ze zwolnienia określonego w ust. 1.

Według art. 113 ust. 11a ustawy, przepis ust. 11 stosuje się odpowiednio do podatnika będącego osobą fizyczną, który przed zakończeniem działalności gospodarczej utracił prawo do zwolnienia od podatku lub zrezygnował z tego zwolnienia, a następnie rozpoczął ponownie wykonywanie czynności, o których mowa w art. 5.

Jak wynika z powyższych przepisów, podatnik ma prawo powrócić do zwolnienia z art. 113 ustawy w trakcie roku podatkowego, pod warunkiem, że minął rok od końca roku, w którym utracił prawo do zwolnienia lub z niego zrezygnował oraz w poprzednim i bieżącym roku nie przekroczył kwoty 150.000 zł.

Powrót do zwolnienia może nastąpić od początku danego miesiąca.

Stosownie zaś do art. 113 ust. 13 ustawy, zwolnień, o których mowa w ust. 1 i 9, nie stosuje się do podatników:

o energii elektrycznej (PKWiU 35.11.10.0),

o wyrobów tytoniowych,

o samochodów osobowych, innych niż wymienione w lit. e, zaliczanych przez podatnika, na podstawie przepisów o podatku dochodowym, do środków trwałych podlegających amortyzacji,

W świetle powołanych wyżej przepisów należy stwierdzić, że co do zasady, podatnik, który utracił prawo do zwolnienia sprzedaży od podatku lub zrezygnował z tego zwolnienia może ponownie skorzystać ze zwolnienia od podatku od towarów i usług w sytuacji, gdy spełnione zostaną następujące warunki:

* od końca roku, w którym nastąpiła utrata prawa do zwolnienia od podatku lub rezygnacja z tego zwolnienia, musi upłynąć co najmniej rok,

* wartość sprzedaży u podatnika w poprzednim roku podatkowym nie może przekroczyć określonej wartości sprzedaży, wskazanej w art. 113 ust. 1 ustawy,

* podatnik nie może wykonywać czynności wymienionych w art. 113 ust. 13 ustawy.

Mając na uwadze powołane powyżej przepisy prawa należy wskazać, że usługi prawnicze oraz usługi w zakresie doradztwa nie korzystają ze zwolnienia podmiotowego.

Ustawa o podatku od towarów i usług nie definiuje pojęcia doradztwa. W potocznym rozumieniu termin "doradztwo" obejmuje szereg usług doradczych, tj.: podatkowe, prawne, finansowe. Wobec braku w ustawie definicji doradztwa należy posiłkowo odwołać się do wykładni językowej. Zgodnie z Małym słownikiem języka polskiego PWN, Warszawa 1994 "doradzać" znaczy udzielić porady, podać, wskazać sposób postępowania w jakiejś sprawie. Tak więc doradztwo jest udzieleniem fachowych zaleceń, porad, zwłaszcza ekonomicznych. Zatem użyty w ustawie o podatku od towarów i usług termin "usługi w zakresie doradztwa" należy rozumieć szeroko.

Mając powyższe na względzie należy stwierdzić, że świadczenie usług na zlecenie sądu przez biegłego sądowego, nie stanowi usług doradztwa, bowiem biegły sądowy "nie doradza" organowi prowadzącemu postępowanie, lecz tworzy jeden z dowodów mających istotne znaczenie w postępowaniu sądowym.

Jak ponadto wynika z powyższego Słownika, "biegły" to znający się na rzeczy, mający wprawę w czymś, a "ekspert" to specjalista powoływany do wydania orzeczenia lub opinii w sprawach spornych, osoba uznawana za autorytet w jakiejś dziedzinie. Z przytoczonej definicji nie wynika, by działania biegłego miały charakter usług doradczych.

Z opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca od roku 1998 pełni funkcję biegłego sądowego. W obecnej sytuacji biegły wykonuje czynności na postanowienie organów władzy i administracji państwowej, takich jak sąd i z tego tytułu otrzymuje wynagrodzenie (świadczenie pieniężne). Obowiązki biegłego sądowego Wnioskodawca wykonywał będzie także w najbliższych kilku latach, ponieważ dnia 24 października 2012 r. na podstawie § 1 ust. 1 i 2 oraz § 2 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 24 stycznia 2005 r. w sprawie biegłych sądowych, Prezes Sądu Okręgowego ustanowił Wnioskodawcę biegłym sądowym z zakresu budownictwa i szacowania nieruchomości na kolejny okres do dnia 31 grudnia 2017 r.

Wnioskodawca nie ma zamiaru udzielać porad, wskazywać sposobów postępowania w jakiejś sprawie, udzielać fachowych zaleceń. W szczególności Wnioskodawca nie będzie wykonywał usług doradztwa. Tak jak Wnioskodawca wskazał we wniosku, nie będzie wykonywał żadnych czynności wymienionych w art. 113 ust. 13 pkt 2 lit. b ustawy o podatku od towarów i usług.

W roku 2012 łączna wartość sprzedaży opodatkowanej Wnioskodawcy przekroczyła wartość 150.000,00 zł, w związku z czym utracił On prawo do zwolnienia sprzedaży od podatku od towarów i usług. W kolejnych latach podatkowych, tj. 2013 i 2014 łączna wartość sprzedaży opodatkowanej nie przekroczyła progu 150.000,00 zł, w związku z czym biegły miał możliwość skorzystać (zgodnie z art. 113 ust. 11 ustawy o podatku od towarów i usług, nie wcześniej niż po upływie roku licząc od końca roku, w którym utracił prawo do zwolnienia lub zrezygnował z tego zwolnienia) już od roku 2014 z ww. zwolnienia sprzedaży od podatku.

Wobec tego Wnioskodawca od początku roku 2015 zachowuje się jak podatnik zwolniony, czyli nie wystawia faktur VAT, nie składa deklaracji VAT i nie rozlicza podatku. Biegły sądowy chce skorzystać z przysługującego mu zwolnienia sprzedaży od podatku VAT za rok 2015. W związku z czym w dniu 8 stycznia 2015 r. złożył zgłoszenie aktualizacyjne VAT-R Naczelnikowi Urzędu Skarbowego, informujące o tym, że zamierza skorzystać z przysługującego mu zwolnienia sprzedaży od podatku za rok 2015.

Wątpliwości Zainteresowanego dotyczą kwestii, czy w przedstawionej sytuacji Wnioskodawca ma prawo skorzystać ze zwolnienia sprzedaży od podatku od towarów i usług począwszy od dnia 1 stycznia 2015 r., pomimo złożenia zawiadomienia o zmianie w dniu 8 stycznia 2015 r.

Biorąc pod uwagę przedstawiony opis sprawy oraz powołane przepisy prawa, w odpowiedzi na zadane we wniosku pytanie stwierdzić należy, że w sytuacji świadczenia przez Wnioskodawcę działalności w zakresie sporządzania jako biegły sądowy opinii sądowych nie obejmujących usług w zakresie doradztwa, w sprawie nie będzie mieć zastosowania wyłączenie ze zwolnienia podmiotowego, określone w art. 113 ust. 13 pkt 2 ustawy.

Jak wynika z treści wniosku, w roku 2012 wartość sprzedaży opodatkowanej Wnioskodawcy przekroczyła wartość 150.000,00 zł, w związku z czym utracił On prawo do zwolnienia sprzedaży od podatku od towarów i usług. W kolejnych latach podatkowych, tj. 2013 i 2014 łączna wartość sprzedaży opodatkowanej nie przekroczyła progu 150.000,00 zł. Wnioskodawca chce ponownie skorzystać ze zwolnienia, o którym mowa w art. 113 ust. 1 ustawy.

Na podstawie ww. przepisów należy wskazać, że podatnik może korzystać ze zwolnienia od podatku na podstawie i według zasad określonych przepisami art. 113 ust. 1-12 ustawy, pod warunkiem, że nie wykonuje czynności, o których mowa w art. 113 ust. 13 ustawy.

W myśl art. 96 ust. 1 ustawy, podmioty, o których mowa w art. 15, są obowiązane przed dniem wykonania pierwszej czynności określonej w art. 5 złożyć naczelnikowi urzędu skarbowego zgłoszenie rejestracyjne, z zastrzeżeniem ust. 3.

Na podstawie art. 96 ust. 3 ustawy, podmioty wymienione w art. 15, u których sprzedaż jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9 lub wykonujące wyłącznie czynności zwolnione od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 lub przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3, mogą złożyć zgłoszenie rejestracyjne.

Przepis art. 96 ust. 4 ustawy stanowi, że naczelnik urzędu skarbowego rejestruje podatnika i potwierdza jego zarejestrowanie jako "podatnika VAT czynnego" lub w przypadku podatników, o których mowa w ust. 3 - jako "podatnika VAT zwolnionego".

Zgodnie z art. 96 ust. 10 ustawy, podatnicy zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni, u których następnie sprzedaż została zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 lub którzy następnie zgłosili, że będą wykonywać wyłącznie czynności zwolnione od podatku na podstawie art. 43, pozostają w rejestrze jako podatnicy VAT zwolnieni.

Natomiast jak stanowi art. 96 ust. 12 ustawy, jeżeli dane zawarte w zgłoszeniu rejestracyjnym ulegną zmianie, podatnik jest obowiązany zgłosić zmianę do naczelnika urzędu skarbowego w terminie 7 dni, licząc od dnia, w którym nastąpiła zmiana. Obowiązek ten nie dotyczy przypadków, gdy następuje wyłącznie zmiana danych objętych obowiązkiem aktualizacji na podstawie ustawy z dnia 13 października 1995 r. o zasadach ewidencji i identyfikacji podatników i płatników (Dz. U. z 2012 r. poz. 1314, z późn. zm.). Zdanie drugie nie ma zastosowania w przypadku, gdy zgłaszana zmiana powoduje zmianę właściwości organu podatkowego.

W związku z powyższym, w celu wyboru zwolnienia podmiotowego od podatku od towarów i usług, po spełnieniu warunków określonych w art. 113 ust. 1 ustawy, podatnik nie może złożyć zgłoszenia o zaprzestaniu wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług (VAT-Z), lecz w związku ze zmianą danych zawartych w zgłoszeniu rejestracyjnym winien w terminie 7 dni, licząc od dnia, w którym nastąpiła zmiana zgłosić zmianę do naczelnika urzędu skarbowego poprzez złożenie aktualizującego zgłoszenia VAT-R, zaznaczając, że będzie korzystał (korzysta) ze zwolnienia, o którym mowa w art. 113 ust. 1 lub 9 ustawy oraz podając datę, od której będzie korzystał lub już korzysta ze zwolnienia.

Należy nadmienić, że wymieniony art. 113 ust. 11 ustawy nie uzależnia prawa do wyboru zwolnienia od terminu złożonego zawiadomienia w urzędzie. Zatem fakt złożenia przez podatnika zawiadomienia po upływie 7 dni, nie pozbawia go prawa do wyboru przysługującego mu zwolnienia.

Jak wskazano powyżej, podatnik ma prawo powrócić do zwolnienia z art. 113 ustawy w trakcie roku podatkowego, pod warunkiem, że minął rok od końca roku, w którym utracił prawo do zwolnienia lub z niego zrezygnował oraz w poprzednim i bieżącym roku nie przekroczył kwoty 150.000 zł. Powrót do zwolnienia może nastąpić od początku danego miesiąca.

Zatem w analizowanej sprawie, skoro Wnioskodawca chce wrócić do zwolnienia od podatku od dnia 1 stycznia 2015 r., powinien złożyć w urzędzie skarbowym zgłoszenie aktualizacyjne VAT-R w terminie do 7 dni licząc od dnia, w którym wybrano to zwolnienie. Jednakże fakt złożenia przez Niego zawiadomienia po upływie 7 dni, nie pozbawia go prawa do wyboru przysługującego mu zwolnienia.

Podsumowując, w przedstawionej sytuacji Wnioskodawca ma prawo skorzystać ze zwolnienia sprzedaży od podatku od towarów i usług począwszy od dnia 1 stycznia 2015 r., w sytuacji złożenia zawiadomienia aktualizacyjnego VAT-R o zmianie w dniu 8 stycznia 2015 r.

Mając na uwadze powyższe rozstrzygnięcie udzielenie odpowiedzi w części dotyczącej pytania nr 2 stało się bezprzedmiotowe.

Tut. Organ zaznacza ponadto, że niniejsza interpretacja indywidualna traci ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego stanu faktycznego lub zmiany stanu prawnego. W szczególności niniejsza interpretacja traci swoją ważność w przypadku, gdyby świadczone przez Wnioskodawcę usługi były usługami doradztwa w jakimkolwiek zakresie (z wyjątkiem doradztwa rolniczego).

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.