ILPP1/4512-1-318/15-2/HW

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) w zw. z § 9 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 24 kwietnia 2015 r. (data wpływu 4 maja 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do obniżenia podatku należnego o kwoty podatku naliczonego z tytułu nabycia paliwa wykorzystywanego w samochodach przeznaczonych do użytku mieszanego - jest prawidłowe.

W dniu 4 maja 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do obniżenia podatku należnego o kwoty podatku naliczonego z tytułu nabycia paliwa wykorzystywanego w samochodach przeznaczonych do użytku mieszanego.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Sp. z o.o. sp.k. (dalej: Spółka, Wnioskodawca) jest zarejestrowanym podatnikiem VAT czynnym, prowadzącym działalność w zakresie detalicznej sprzedaży towarów handlowych poprzez sieć sklepów na terenie całej Polski.

Spółka posiada samochody, które użytkowane są przez pracowników Spółki w ramach wykonywanych obowiązków. Spółka nie prowadzi ewidencji przebiegu pojazdu, o której mowa w art. 86a ust. 4 pkt 1 ustawy o VAT. Wobec tego Spółka traktuje samochody jako wykorzystywane do celów mieszanych, tj. zarówno do działalności gospodarczej Spółki, jak też do prywatnego użytku pracowników. W związku z tym Spółka nie zgłosiła w urzędzie skarbowym samochodów jako wykorzystywanych wyłącznie do działalności gospodarczej, tj. nie złożyła informacji VAT-26.

Spółka korzysta z rozliczeń w ramach systemu kart paliwowych, które uprawniają pracowników Spółki do dokonywania (w imieniu Spółki) bezgotówkowych zakupów na stacjach benzynowych należących do sieci paliwowej.

W tym celu Spółka zawarła z jedną z firm energetycznych i petrochemicznych (dalej: Dostawca) umowę o wydanie i użytkowanie kart paliwowych (dalej: Umowa), której integralną częścią jest Regulamin wydawania i użytkowania kart paliwowych Dostawcy (dalej: Regulamin).

Dostawca zajmuje się profesjonalnym obrotem paliwami i posiada koncesję na obrót nimi.

Przy użyciu kart paliwowych pracownicy Spółki mogą dokonywać zakupów przede wszystkim paliw, ale także innych wybranych produktów i usług zgodnie z Umową (np. opłaty autostradowe, pomoc drogowa) oferowanych przez (i) stacje benzynowe Dostawcy, agenta stacji obsługi Dostawcy lub innego agenta wyznaczonego przez dowolnego członka Grupy Dostawcy oraz (ii) punkty usługowe włączone do systemu kart paliwowych Dostawcy (dalej: Partnerzy Dostawcy). Przez Partnerów Dostawcy rozumiemy stacje benzynowe lub punkty usługowe obsługiwane przez podmioty, które na podstawie umowy z Dostawcą dokonują sprzedaży paliw, ale także innych wybranych produktów i usług z wykorzystaniem kart paliwowych wydanych przez Dostawcę.

Dostawca administruje kartami paliwowymi, raportuje oraz kontroluje transakcje zakupu paliwa oraz negocjuje warunki i ceny zakupu paliwa i innych produktów przy użyciu kart paliwowych z Partnerami Dostawcy. Dostawca na bieżąco weryfikuje poziom dokonywanych nabyć z wykorzystaniem kart paliwowych i w określonych w Umowie przypadkach dokonuje ich zablokowania. Tylko Dostawca ustala warunki rozliczeń ze Spółką, w tym warunki takie jak asortyment zakupów, ceny, terminy płatności, kwotowe limity zakupów (kwoty maksymalne, za jakie mogą być nabywane towary i usługi). Spółka nie ma żadnej możliwości ustalania warunków bezpośrednio z Partnerami Dostawcy. To Dostawca może (w przypadku niewywiązywania się przez Spółkę z umowy) zablokować karty paliwowe i w ten sposób uniemożliwić dalsze zakupy.

Poza korzystaniem z kart paliwowych, sporadycznie pracownicy Spółki mogą również nabywać paliwo bezpośrednio od dystrybutorów paliwa, płacąc za nie gotówką lub kartą płatniczą. W takim przypadku nabycie paliwa w imieniu Spółki będzie za każdym razem udokumentowane fakturą VAT.

Koszty paliwa nabywanego za pomocą kart paliwowych będą pokrywane przez Wnioskodawcę na podstawie zbiorczych faktur wystawianych przez Dostawcę, natomiast koszty paliwa nabywanego bezpośrednio od dystrybutorów będą pokrywane na podstawie faktur od dystrybutorów.

Rozliczenie zakupów dokonywanych za pomocą kart paliwowych realizowane jest w okresach rozliczeniowych w oparciu o zbiorczą fakturę VAT wystawianą przez Dostawcę. Wartość obciążenia obejmuje zarówno wartość towarów i usług zakupionych przy użyciu kart na stacjach własnych Dostawcy, jak i tych nabytych u Partnerów Dostawcy. Dostawca może udzielić Spółce rabatów od ustalonych cen paliwa, w zależności od wolumenu zakupów.

Spółka nie prowadzi ewidencji przebiegu pojazdu, która potwierdzałaby wykorzystywanie nabywanego paliwa do służbowych samochodów osobowych wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika.

Dla doprecyzowania stanu faktycznego Spółka wskazuje, że jej pytanie dotyczy wyłącznie typów pojazdów wymienionych w art. 12 ustawy nowelizującej, a więc:

Spółka jest czynnym podatnikiem VAT oraz prowadzi działalność opodatkowaną VAT, a co za tym idzie - co do zasady - przysługuje jej pełne prawo do odliczenia podatku naliczonego.

W niniejszym wniosku Spółka pragnie potwierdzić, że od 1 lipca 2015 r. będzie przysługiwało jej prawo do odliczenia 50% kwoty podatku VAT z tytułu nabycia paliwa wykorzystywanego w samochodach przeznaczonych do użytku mieszanego, zarówno w przypadku zakupu paliwa bezpośrednio od dystrybutorów, jak i sytuacji nabywania paliwa przy użyciu kart paliwowych.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy od dnia 1 lipca 2015 r. Spółka będzie miała prawo do obniżenia podatku należnego o 50% kwoty podatku naliczonego z tytułu nabycia paliwa (wykorzystywanego w samochodach przeznaczonych do użytku mieszanego) zarówno bezpośrednio od dystrybutorów, jak i przy użyciu kart paliwowych.

Zdaniem Wnioskodawcy, od 1 lipca 2015 r., będzie miała ona prawo do obniżenia podatku należnego o 50% kwoty podatku naliczonego z tytułu nabycia paliwa do samochodów, które będą wykorzystywane w celach mieszanych. Dotyczy to zarówno paliwa nabywanego bezpośrednio od dystrybutorów paliwa jak i paliwa nabywanego od przy pomocy kart paliwowych Dostawcy.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega m.in. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, w zakresie w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Przepis art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy o VAT stanowi natomiast, że kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku w wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Z kolei, zgodnie z art. 86a ust. 1 ustawy o VAT, w przypadku wydatków związanych z pojazdami samochodowymi kwotę podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2, stanowi 50% kwoty podatku:

Stosownie zaś do 86a ust. 2 ustawy o VAT, do wydatków związanych z pojazdami samochodowymi, o których mowa w ust. 1, zalicza się wydatki dotyczące:

Przy czym przepis ten nie znajduje zastosowania w przypadku pojazdów samochodowych wykorzystywanych wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika lub konstrukcyjnie przeznaczonych do przewozu co najmniej 10 osób łącznie z kierowcą, jeżeli z dokumentów wydanych na podstawie przepisów o ruchu drogowym wynika takie przeznaczenie (art. 86a ust. 3 pkt 1 ustawy o VAT).

Zatem zgodnie z nowymi regulacjami, podatnikowi przysługuje ograniczone do 50% prawo do odliczenia podatku naliczonego w odniesieniu do wydatków związanych z pojazdami samochodowymi przeznaczonymi do użytku mieszanego.

Stosownie do art. 12 ust. 1 ustawy nowelizującej, obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez podatnika do dnia 30 czerwca 2015 r. paliw silnikowych, oleju napędowego oraz gazu, wykorzystywanych do napędu:

Przepis ust. 1 nie dotyczy pojazdów samochodowych, które są wykorzystywane przez podatnika wyłącznie do działalności gospodarczej (art. 12 ust. 2 ustawy nowelizującej).

Przepis art. 12 ust. 3 ustawy nowelizującej stanowi zaś, że dopuszczalna ładowność pojazdu oraz liczba miejsc (siedzeń), o których mowa w ust. 1 pkt 2, są określane na podstawie dokumentów wydanych zgodnie z przepisami o ruchu drogowym. Pojazdy, które w dokumentach, o których mowa w zdaniu pierwszym, nie mają określonej dopuszczalnej ładowności lub liczby miejsc, uznaje się również za samochody osobowe, o których mowa w ust. 1 pkt 1.

Przechodząc do kwestii prawa do odliczenia, zgodnie z zasadą neutralności podatku od wartości dodanej podatnik musi mieć zapewnioną możliwość odzyskania podatku naliczonego związanego ze swoją działalnością opodatkowaną.

Zgodnie z regulacjami art. 86a ustawy o VAT, podatnikowi przysługuje ograniczone do 50% prawo do odliczenia podatku w odniesieniu do wszystkich wydatków związanych z pojazdami samochodowymi o charakterze samochodów osobowych przeznaczonymi do użytku mieszanego, w tym (od 1 lipca 2015 r.) do wydatków związanych za zakupem paliwa do takich samochodów.

Oznacza to, że Spółka będzie miała prawo do odliczenia 50% podatku VAT naliczonego z otrzymywanych faktur dokumentujących nabycie paliwa. W przypadku nabycia paliwa bezpośrednio od dystrybutora, będą to faktury wystawiane przez dystrybutora. W przypadku nabywania paliwa za pośrednictwem kart paliwowych będą to faktury zbiorcze wystawiane przez Dostawcę, z którym Spółka ma zawartą Umowę.

W przypadku skorzystania przez Wnioskodawcę z oferty Partnera Dostawcy, należy uznać, że Dostawca sam nabywa paliwo i dokonuje jego odsprzedaży na rzecz Spółki, w ramach transakcji, o której mowa w art. 7 ust. 8 ustawy o VAT. Zgodnie bowiem z art. 7 ust. 8 ustawy o VAT, w przypadku gdy kilku podmiotów dokonuje dostawy tego samego towaru w ten sposób, że pierwszy z nich wydaje ten towar bezpośrednio ostatniemu w kolejności nabywcy, uznaje się, że dostawy dokonał każdy z podmiotów biorących udział w tych czynnościach. W kontekście powyższego istotne jest uznanie, że na każdy z podmiotów uczestniczących w takiej transakcji następuje przeniesienie praw do rozporządzania rzeczą jak właściciel, czyli w istocie - przeniesienie (uznanie, że dokonało się przeniesienie) praktycznej kontroli nad rzeczą i możliwości korzystania z niej oraz ustalania warunków takiego korzystania. W przypadku zatem, gdy kolejny w łańcuchu podmiot (tutaj Dostawca) ma prawo do kształtowania ceny i warunków nabycia towaru (paliwa), a także zdecydować (po spełnieniu przesłanek umownych) o zablokowaniu kart i zakończenia dostaw, to uznać należy, że podmiot taki posiada prawo do faktycznego rozporządzania rzeczą jak właściciel.

W świetle powyższego, zdaniem Wnioskodawcy, od dnia 1 lipca 2015 r. będzie miał on możliwość obniżenia podatku należnego o 50% kwoty podatku naliczonego związanego z nabywaniem paliwa zarówno bezpośrednio od dystrybutora (wynikającego z faktur od dystrybutora) jak i przy użyciu kart paliwowych Dostawcy (VAT wynikający z faktur wystawianych przez Dostawcę).

Na potwierdzenie swojego stanowiska Spółka przywołała interpretację indywidualną Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z dnia 12 sierpnia 2014 r., sygn. IPTPP4/443-369/14-2/ALN, w której organ skarbowy stwierdził, że: "Natomiast od dnia 1 lipca 2015 r. Wnioskodawcy przysługiwać będzie odliczenie 50% kwoty podatku wynikającego z faktur otrzymanych, a dotyczących wydatków związanych z pojazdami samochodowymi, tj. od kosztów paliw silnikowych, oleju napędowego i gazu wykorzystywanego do napędu tych pojazdów, co wynika z ww. art. 86a ust. 1 i 2 ustawy (o VAT - przyp. Wnioskodawcy) oraz art. 12 ust. 1 ustawy nowelizującej".

Ponadto, prawo do odliczenia podatku VAT z tytułu paliwa nabytego przy użyciu kart paliwowych (w odniesieniu do pojazdów spełniających w konkretnym stanie prawnym warunki do odliczenia), zostało potwierdzone w interpretacjach indywidualnych m.in.:

* interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z dnia 8 lipca 2013 r., sygn. ITPP1/443-340/13/MN;

* interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 28 października 2013 r., sygn. IBPP2/443-692/13/AMP;

* interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 20 grudnia 2013 r., sygn. IPPP3/443-890/13-2/k.c.;

* interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 23 grudnia 2014 r., sygn. IPPP1/443-1279/14-2/AW;

* interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej Bydgoszczy z dnia 28 stycznia 2015 r., sygn. ITPP2/443-1425/14/KT (dotyczy zakupów po 1 lipca 2015 r.);

* interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 11 marca 2015 r., sygn. IBPP2/443-1266/14/WN (dotyczy zakupów po 1 lipca 2015 r.).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

W myśl art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Jak wynika z powyższego przepisu, prawo do odliczenia podatku naliczonego przysługuje tylko podatnikom podatku od towarów i usług w takim przypadku, gdy dokonywane zakupy mają związek z czynnościami opodatkowanymi. Odliczyć zatem można podatek naliczony, który jest związany z transakcjami opodatkowanymi podatnika, tzn. których następstwem jest określenie podatku należnego. Wskazana norma prawna wyraża zasadę neutralności podatku od towarów i usług, w następstwie której podatnicy realizujący czynności zwolnione, są w podobnej sytuacji jak ostateczny nabywca (konsument) towaru lub usługi, z wyjątkiem przypadków jednoznacznie wskazanych w ustawie o podatku od towarów i usług. Ustawa wyłącza zatem możliwość dokonywania odliczeń podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku oraz niepodlegających opodatkowaniu.

W myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Należy wskazać, że od dnia 1 stycznia 2014 r. kwestie dotyczące zasad odliczania i rozliczania wydatków dotyczących samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony, na gruncie podatku od towarów i usług są uregulowane przepisami art. 86a ustawy. Z dniem 1 kwietnia 2014 r. na podstawie art. 1 pkt 4 ustawy z dnia 7 lutego 2014 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2014 r. poz. 312), zwanej dalej "ustawą nowelizującą", przepis art. 86a otrzymał następujące brzmienie.

W myśl art. 86a ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług, w przypadku wydatków związanych z pojazdami samochodowymi kwotę podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2, stanowi 50% kwoty podatku wynikającej z faktury otrzymanej przez podatnika.

Według obowiązującego od dnia 1 kwietnia 2014 r. art. 2 pkt 34 ww. ustawy, ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o pojazdach samochodowych - rozumie się przez to pojazdy samochodowe w rozumieniu przepisów o ruchu drogowym o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony.

Zgodnie z art. 2 pkt 33 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. - Prawo o ruchu drogowym (Dz. U. z 2012 r. poz. 1137, z późn. zm.), "pojazd samochodowy" to pojazd silnikowy, którego konstrukcja umożliwia jazdę z prędkością przekraczającą 25 km/h; określenie to nie obejmuje ciągnika rolniczego.

Punkt 40 ww. artykułu wskazuje, że "samochodem osobowym" jest pojazd samochodowy przeznaczony konstrukcyjnie do przewozu nie więcej niż 9 osób łącznie z kierowcą oraz ich bagażu.

Zgodnie z art. 86a ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług, do wydatków związanych z pojazdami samochodowymi, o których mowa w ust. 1, zalicza się wydatki dotyczące:

Stosownie do ust. 3 pkt 1 lit. a ww. artykułu, przepis ust. 1 nie ma zastosowania w przypadku gdy pojazdy samochodowe są wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika (...).

Na podstawie ust. 4 tego artykułu, pojazdy samochodowe są uznawane za wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika, jeżeli:

Wskazane wyżej przepisy art. 86a ustawy o podatku od towarów i usług wprowadzają ograniczenie w odliczaniu podatku naliczonego w odniesieniu do wszystkich wydatków eksploatacyjnych (m.in. nabycia paliwa), dotyczących pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony, przeznaczonych do użytku "mieszanego", tj. wykorzystywanych zarówno do celów związanych z opodatkowaną działalnością gospodarczą, jak i do celów użytku prywatnego.

Według treści art. 12 ust. 1 powołanej ustawy nowelizującej z dnia 7 lutego 2014 r., obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez podatnika do dnia 30 czerwca 2015 r. paliw silnikowych, oleju napędowego oraz gazu, wykorzystywanych do napędu:

Jak stanowi ust. 2 ww. artykułu, przepis ust. 1 nie dotyczy pojazdów samochodowych, które są wykorzystywane przez podatnika wyłącznie do działalności gospodarczej.

W myśl ust. 3 tegoż artykułu, dopuszczalna ładowność pojazdu oraz liczba miejsc (siedzeń), o których mowa w ust. 1 pkt 2, są określane na podstawie dokumentów wydanych zgodnie z przepisami o ruchu drogowym. Pojazdy, które w dokumentach, o których mowa w zdaniu pierwszym, nie mają określonej dopuszczalnej ładowności lub liczby miejsc, uznaje się również za samochody osobowe, o których mowa w ust. 1 pkt 1.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii (art. 2 pkt 6 ustawy).

Przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów (art. 2 pkt 22 ustawy).

Na podstawie art. 7 ust. 8 ustawy, w przypadku, gdy kilka podmiotów dokonuje dostawy tego samego towaru w ten sposób, że pierwszy z nich wydaje ten towar bezpośrednio ostatniemu w kolejności nabywcy, uznaje się, że dostawy towarów dokonał każdy z podmiotów biorących udział w tych czynnościach.

Powyższy przepis definiuje tzw. transakcje (dostawy) łańcuchowe. Warunkiem niezbędnym do ich zaistnienia jest to, że towar zostaje wydany przez pierwszy podmiot ostatniemu w kolejności podmiotowi, przy czym podmioty pośredniczące w ogóle nie wchodzą w fizyczne posiadanie przedmiotu dostawy (schemat). Powyższy przepis bazuje zatem na fikcji prawnej, zgodnie z którą, dla potrzeb podatku od towarów i usług przyjmuje się, że dostawy towarów dokonuje każdy podmiot uczestniczący w transakcji łańcuchowej, pomimo że fizyczne wydanie towaru ma miejsce tylko jeden raz. W odniesieniu do powyższego, każdy z podmiotów uczestniczących w takiej transakcji, na którego następuje przeniesienie prawa do rozporządzania towarem jak właściciel, musi posiadać praktyczną kontrolę nad tym towarem, możliwość korzystania z niego oraz ustalenia warunków takiego korzystania.

Podkreślenia wymaga, że art. 7 ust. 8 ustawy posługuje się wprost stwierdzeniem, że "uznaje się, że dostawy towarów dokonał każdy z podmiotów biorących udział w tych czynnościach", czyli uznaje się, że prawo do rozporządzania towarami jak właściciel miał każdy z podmiotów występujących w ww. łańcuchu, tj. uznaje się, że podmiot taki miał możliwość władania rzeczą w sensie ekonomicznym.

Zgodnie z definicją zawartą w ustawie, istotą dostawy towarów jest przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. W celu przedstawienia właściwego rozumienia pojęcia "przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel" należy zaznaczyć, że dotyczy ono tego rodzaju czynności, która daje otrzymującemu towar prawo do postępowania z nią jak właściciel. Należy przy tym podkreślić, że chodzi tutaj przede wszystkim o możliwość faktycznego dysponowania rzeczą, a nie rozporządzania nią w sensie prawnym. Istotą dostawy towarów nie jest bowiem przeniesienie prawa własności, zatem zwrotu "prawo do rozporządzania jak właściciel" nie można interpretować jako "prawa własności", lecz jako własność ekonomiczną.

Z opisu sprawy wynika, że Spółka jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług, prowadzącym działalność w zakresie detalicznej sprzedaży towarów handlowych poprzez sieć sklepów na terenie całej Polski.

Wnioskodawca posiada samochody, które użytkowane są przez pracowników Spółki w ramach wykonywanych obowiązków. Spółka nie prowadzi ewidencji przebiegu pojazdu, o której mowa w art. 86a ust. 4 pkt 1 ustawy. Wobec tego Wnioskodawca traktuje samochody, jako wykorzystywane do celów mieszanych, tj. zarówno do działalności gospodarczej Spółki, jak też do prywatnego użytku pracowników. W związku z tym Spółka nie zgłosiła w urzędzie skarbowym samochodów jako wykorzystywanych wyłącznie do działalności gospodarczej, tj. nie złożyła informacji VAT-26.

Wnioskodawca korzysta z rozliczeń w ramach systemu kart paliwowych, które uprawniają pracowników Spółki do dokonywania (w imieniu Spółki) bezgotówkowych zakupów na stacjach benzynowych należących do sieci paliwowej.

W tym celu Spółka zawarła z jedną z firm energetycznych i petrochemicznych umowę o wydanie i użytkowanie kart paliwowych, której integralną częścią jest Regulamin wydawania i użytkowania kart paliwowych Dostawcy.

Dostawca zajmuje się profesjonalnym obrotem paliwami i posiada koncesję na obrót nimi.

Przy użyciu kart paliwowych pracownicy Spółki mogą dokonywać zakupów przede wszystkim paliw, ale także innych wybranych produktów i usług zgodnie z Umową (np. opłaty autostradowe, pomoc drogowa) oferowanych przez (i) stacje benzynowe Dostawcy, agenta stacji obsługi Dostawcy lub innego agenta wyznaczonego przez dowolnego członka Grupy Dostawcy oraz (ii) punkty usługowe włączone do systemu kart paliwowych Dostawcy (dalej: Partnerzy Dostawcy). Przez Partnerów Dostawcy rozumiemy stacje benzynowe lub punkty usługowe obsługiwane przez podmioty, które na podstawie umowy z Dostawcą dokonują sprzedaży paliw, ale także innych wybranych produktów i usług z wykorzystaniem kart paliwowych wydanych przez Dostawcę.

Dostawca administruje kartami paliwowymi, raportuje oraz kontroluje transakcje zakupu paliwa oraz negocjuje warunki i ceny zakupu paliwa i innych produktów przy użyciu kart paliwowych z Partnerami Dostawcy. Dostawca na bieżąco weryfikuje poziom dokonywanych nabyć z wykorzystaniem kart paliwowych i w określonych w Umowie przypadkach dokonuje ich zablokowania. Tylko Dostawca ustala warunki rozliczeń ze Spółką, w tym warunki takie jak asortyment zakupów, ceny, terminy płatności, kwotowe limity zakupów (kwoty maksymalne, za jakie mogą być nabywane towary i usługi). Spółka nie ma żadnej możliwości ustalania warunków bezpośrednio z Partnerami Dostawcy. To Dostawca może (w przypadku niewywiązywania się przez Spółkę z umowy) zablokować karty paliwowe i w ten sposób uniemożliwić dalsze zakupy.

Poza korzystaniem z kart paliwowych, sporadycznie pracownicy Spółki mogą również nabywać paliwo bezpośrednio od dystrybutorów paliwa, płacąc za nie gotówką lub kartą płatniczą. W takim przypadku nabycie paliwa w imieniu Spółki będzie za każdym razem udokumentowane fakturą VAT.

Koszty paliwa nabywanego za pomocą kart paliwowych będą pokrywane przez Wnioskodawcę na podstawie zbiorczych faktur wystawianych przez Dostawcę, natomiast koszty paliwa nabywanego bezpośrednio od dystrybutorów będą pokrywane na podstawie faktur od dystrybutorów.

Rozliczenie zakupów dokonywanych za pomocą kart paliwowych realizowane jest w okresach rozliczeniowych w oparciu o zbiorczą fakturę VAT wystawianą przez Dostawcę. Wartość obciążenia obejmuje zarówno wartość towarów i usług zakupionych przy użyciu kart na stacjach własnych Dostawcy, jak i tych nabytych u Partnerów Dostawcy. Dostawca może udzielić Spółce rabatów od ustalonych cen paliwa, w zależności od wolumenu zakupów.

Spółka nie prowadzi ewidencji przebiegu pojazdu, która potwierdzałaby wykorzystywanie nabywanego paliwa do służbowych samochodów osobowych wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika.

Spółka wskazała, że jej pytanie dotyczy wyłącznie typów pojazdów wymienionych w art. 12 ustawy nowelizującej. Spółka jest czynnym podatnikiem VAT oraz prowadzi działalność opodatkowaną VAT, a co za tym idzie - co do zasady - przysługuje jej pełne prawo do odliczenia podatku naliczonego.

Przy tak przedstawionym opisie sprawy wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą ustalenia, czy od 1 lipca 2015 r. Spółce będzie przysługiwało prawo do odliczenia 50% kwoty podatku z tytułu nabycia paliwa wykorzystywanego w samochodach przeznaczonych do użytku mieszanego, zarówno w przypadku zakupu paliwa bezpośrednio od dystrybutorów, jak i sytuacji nabywania paliwa przy użyciu kart paliwowych.

Analiza przedstawionych okoliczności sprawy oraz treści powołanych przepisów prawa prowadzi do stwierdzenia, że skoro - jak wskazano we wniosku - Spółka wykorzystuje do prowadzenia działalności "mieszanej", tj. do celów działalności gospodarczej oraz do celów prywatnych pracowników, samochody, o których mowa w art. 12 ust. 1 ustawy nowelizującej, to od dnia 1 lipca 2015 r., na podstawie art. 86a ust. 1 w zw. z ust. 2 pkt 3 ustawy o podatku od towarów i usług, będzie jej przysługiwało prawo do odliczenia 50% kwoty podatku naliczonego wynikającego z faktur dokumentujących nabycie paliwa bezpośrednio od dystrybutorów oraz za pomocą kart Dostawcy.

Należy bowiem zauważyć, że skoro Dostawca posiada koncesję na obrót paliwami ciekłymi, a paliwa nabywane będą przez pracowników Spółki za pomocą kart paliwowych w imieniu i na rzecz Dostawcy, który będzie dokumentował te transakcje zbiorczymi fakturami wystawianymi na Spółkę, to w tej sytuacji będzie on posiadał prawo do rozporządzania ww. paliwem jak właściciel, ponieważ administruje udostępnianymi Spółce kartami paliwowymi, raportuje i kontroluje transakcje nabycia paliwa oraz negocjuje warunki i ceny paliwa nabywanego przy użyciu kart paliwowych z partnerami Dostawcy. Tylko Dostawca ustala warunki rozliczeń ze Spółką, w tym warunki takie jak asortyment zakupów, ceny, terminy płatności, kwotowe limity zakupów (kwoty maksymalne, za jakie mogą być nabywane towary i usługi). Spółka nie ma żadnej możliwości ustalania warunków bezpośrednio z Partnerami Dostawcy. To Dostawca może (w przypadku niewywiązywania się przez Spółkę z umowy) zablokować karty paliwowe i w ten sposób uniemożliwić dalsze zakupy.

Trzeba również wskazać, że prawo do odliczenia należy oceniać - co do zasady - w świetle przepisów obowiązujących na moment powstania obowiązku podatkowego u sprzedawcy paliwa. Jeżeli zatem zakup paliwa dokonany został do 30 czerwca 2015 r. to bez względu na fakt, że faktura została wystawiona po 30 czerwca 2015 r. prawo do odliczenia nie będzie przysługiwało. Obowiązek podatkowy u Dostawcy z tytułu opisanej czynności powstał bowiem przed 1 lipca 2015 r., zatem prawo do odliczenia należy oceniać według stanu prawnego obowiązującego przed dniem 1 lipca 2015 r. Moment wystawienia faktury nie ma znaczenia dla ustalenia prawa do odliczenia, otrzymanie faktury ma jedyne znaczenie dla momentu zrealizowana prawa do odliczenia.

Jednakże warunkiem odliczenia podatku naliczonego od nabycia paliwa jest zgodność tego zakupu ze stanem rzeczywistym, tzn. zasadniczo ilość zakupionego paliwa powinna znaleźć odzwierciedlenie w przebiegu ww. pojazdów.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.