ILPP1/4512-1-315/15-4/MK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) w zw. z § 9 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pani, przedstawione we wniosku z dnia 27 kwietnia 2015 r. (data wpływu 30 kwietnia 2015 r.), uzupełnionym pismem z dnia 20 maja 2015 r. (data wpływu 25 maja 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zbycia zorganizowanej części przedsiębiorstwa - jest prawidłowe.

W dniu 30 kwietnia 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zbycia zorganizowanej części przedsiębiorstwa. Dnia 25 maja 2015 r. wniosek uzupełniono o doprecyzowanie opisu sprawy, pytania oraz własne stanowisko w sprawie będącej przedmiotem pytań.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca w roku 2006 dokonała zakupu nieruchomości (Hotel) w N. - zgodnie z aktem notarialnym z dnia 3 sierpnia 2006 r. Z uwagi na towar używany zakup został zwolniony od podatku VAT, stosownie do przepisu art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.).

Zakupu dokonano dokumentując go fakturą z dnia 9 sierpnia 2006 r. od "B".

Obiekt po gruntownym remoncie funkcjonuje jako hotel dwugwiazdkowy "C" w N.

Wnioskodawca jest jedynym właścicielem obiektu i prowadzi działalność gospodarczą jako osoba fizyczna. Innych działalności nie prowadzi.

Wpis do ewidencji działalności gospodarczej został dokonany w dniu 1 lipca 1990 r., przez Prezydenta Miasta. W chwili obecnej z uwagi na podeszły wiek (75 lat) oraz brak sukcesora Wnioskodawca planuje sprzedać ww. obiekt z przeznaczeniem na Hotel "D".

Przed załatwieniem transakcji z przyszłymi nabywcami zostanie podpisana notarialnie Umowa dzierżawy z prawem pierwokupu. W umowie tej należy określić wartość sprzedaży przedmiotu do czasu wygaśnięcia umowy dzierżawy przy pierwokupie przedmiotu.

Cena sprzedaży ww. obiektu - nieruchomości - jest niezmienna do momentu podpisania aktu notarialnego. Sprzedając ww. obiekt Wnioskodawca zamierza zbyć zorganizowaną część przedsiębiorstwa na rzecz Kupującego. Po dokonaniu sprzedaży ww. obiektu Wnioskodawca zamierza zamknąć prowadzenie działalności gospodarczej dokonując wyrejestrowania firmy.

Dnia 25 maja 2015 r. wniosek uzupełniono o doprecyzowanie opisu sprawy wskazując, że:

W dniu 5 czerwca 1990 r. w Urzędzie Miasta został dokonany wpis do Ewidencji Działalności Gospodarczej "A" z datą rozpoczęcia działalności od dnia 1 lipca 1990 r.

Miejscem prowadzenia działalności gospodarczej była siedziba firmy oraz obiekt magazynowy w N., ul. 'a". Po zakupie obiektu hotelowego, wnioskiem do Urzędu Miasta z dnia 1 sierpnia 2006 r. dokonano zmiany adresu prowadzonej działalności na ul. "b" w N. (obiekt Hotelu), wraz z określeniem przeważającej działalności do pozycji:

* restauracje i inne stałe placówki gastronomiczne (PKD 5610.A),

* miejsca krótkotrwałego zakwaterowania, pozostałe gdzie indziej nieskwalifikowane (PKD 55.23.Z).

Działalność (hotelowa i gastronomiczna) prowadzona w obiekcie o nazwie Hotel "C" jest jedyną działalnością Wnioskodawcy i Hotel stanowi przedsiębiorstwo w rozumieniu art. 55¹ ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 2014 r. poz. 121, z późn. zm.).

W chwili obecnej z uwagi na podeszły wiek (75 lat) oraz brak sukcesora Wnioskodawca planuje sprzedać ww. obiekt z przeznaczeniem na Hotel "D". Przedmiotem wniosku zatem jest zbycie dwugwiazdkowego Hotelu "C" w N.

Sprzedając ww. obiekt Wnioskodawca zamierza zbyć przedsiębiorstwo w całości na rzecz kupującego, zamykając tym samym prowadzenie jakiejkolwiek działalności z dokonaniem wpisu w Urzędzie Miasta z ewidencją przedsiębiorstwa (likwidacją).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie (ostatecznie sformułowane w piśmie z dnia 20 maja 2015 r.).

1. Czy w świetle przepisów ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), tj. działu II - art. 6 pkt 1 - przy zbyciu przedsiębiorstwa nie stosuje się ww. przepisów ustawy, a zatem nie nalicza się podatku VAT do ceny netto.

2. Czy cena netto sprzedaży obiektu jest ceną brutto.

Zdaniem Wnioskodawcy (ostatecznie sformułowanym w piśmie z dnia 20 maja 2015 r.), analizując przepisy, na które powołano się wcześniej oraz postawione pytania, Wnioskodawca jest zdania, że wystawiając fakturę VAT przy sprzedaży (zbyciu) przedsiębiorstwa Zainteresowany nie nalicza stawki podatku VAT, tylko cenę sprzedaży netto, która jest równoznaczna z ceną brutto. W kolumnie faktury VAT powinno być wpisana podstawa nienaliczenia podatku VAT, tj. Dział II, rozdział 1, art. 6 pkt 1.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.) - zwana dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają:

W świetle art. 2 pkt 6 ustawy, towarami są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Z art. 7 ust. 1 ustawy wynika, że przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Zgodnie z art. 2 pkt 22 ustawy, sprzedaż to odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Jednocześnie zapisy art. 6 ustawy wskazują na wyłączenia określonych czynności spod zakresu przepisów ustawy o podatku od towarów i usług. Są tutaj wskazane te czynności, które co do zasady należą do grupy czynności podlegających opodatkowaniu, mieszcząc się w zakresie odpłatnej dostawy towarów czy też odpłatnego świadczenia usług. Z uwagi jednakże na stosowne wyłączenie, czynności te - chociaż można je zakwalifikować jako odpłatną dostawę towarów czy też odpłatne świadczenie usług - nie podlegają opodatkowaniu.

W świetle art. 6 pkt 1 ustawy, przepisów ustawy, nie stosuje się do transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

A zatem, w przypadku, gdy przedmiotem transakcji jest przedsiębiorstwo lub zorganizowana część przedsiębiorstwa, czynność ta nie podlega przepisom ustawy o podatku od towarów i usług.

Pojęcie "transakcja zbycia" należy rozumieć w sposób zbliżony do terminu "dostawa towarów" w ujęciu art. 7 ust. 1 ustawy, tzn. "zbycie" obejmuje wszelkie czynności, w ramach których następuje przeniesienie prawa do rozporządzania towarem jak właściciel, np.: sprzedaż, zamianę, darowiznę, przeniesienie własności w formie wkładu niepieniężnego, czyli aportu. Zbycie przedsiębiorstwa podlega zasadzie swobody umów, a więc może nastąpić na podstawie każdej czynności rozporządzającej.

Należy zaznaczyć, że przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie zawierają definicji "przedsiębiorstwa". Zatem dla potrzeb przepisów ustaw podatkowych należy posłużyć się definicją sformułowaną w ustawie z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 2014 r. poz. 121, z późn. zm.) - dalej k.c.

Według art. 55¹ k.c., przedsiębiorstwo jest zorganizowanym zespołem składników niematerialnych i materialnych przeznaczonym do prowadzenia działalności gospodarczej. Obejmuje ono w szczególności:

Należy zauważyć, że użyte w ww. artykule określenie "w szczególności" wskazuje jedynie na przykładowe wyliczenie składników przedsiębiorstwa. Oznacza to, że z jednej strony w jego skład mogą wchodzić inne elementy, niewymienione w tym artykule, a z drugiej brak któregoś z tych elementów nie musi pozbawiać zespołu rzeczy i praw przymiotu przedsiębiorstwa.

Z kolei, o tym, czy nastąpiło zbycie przedsiębiorstwa, decydują każdorazowo okoliczności faktyczne związane z konkretną transakcją. Podatnik jest obowiązany do prawidłowego określenia przedmiotu opodatkowania, co wiąże się z koniecznością prawidłowego zdefiniowania dokonywanej czynności.

Zatem, składniki materialne i niematerialne, wchodzące w skład przedsiębiorstwa, powinny pozostawać ze sobą we wzajemnych relacjach w ten sposób, że można mówić o nich jako o zespole, a nie zbiorze pewnych elementów. Istotne jest, aby w zbywanym przedsiębiorstwie zachowane zostały funkcjonalne związki pomiędzy poszczególnymi składnikami, tak żeby przekazana masa mogła posłużyć kontynuowaniu określonej działalności gospodarczej.

Jeżeli warunki, o których mowa w art. 55¹ Kodeksu cywilnego, zostaną spełnione, to dostawa realizowana do innego podmiotu, nie będzie podlegała przepisom ustawy.

Ponadto art. 55² k.c. stanowi, że czynność prawna mająca za przedmiot przedsiębiorstwo obejmuje wszystko, co wchodzi w skład przedsiębiorstwa, chyba, że co innego wynika z treści czynności prawnej albo z przepisów szczególnych.

Jak już wskazano powyżej, przepis art. 6 pkt 1 ustawy ma zastosowanie wyłącznie w przypadku zbycia przedsiębiorstwa (w rozumieniu Kodeksu cywilnego) lub zorganizowanej jego części, zdefiniowanej w art. 2 pkt 27e ustawy.

W myśl art. 19 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U.UE.L Nr 347, poz. 1, z późn. zm.), w przypadku przekazania odpłatnie lub nieodpłatnie lub jako aportu do spółki całości lub części majątku, państwa członkowskie mogą uznać, że dostawa towarów nie miała miejsca i że w takim przypadku osoba, której przekazano towary będzie traktowana jako następca prawny przekazującego.

Należy zauważyć, że prawodawca unijny stanowiąc regulację ww. art. 19 Dyrektywy 112 nie zdefiniował jednak użytego w niej pojęcia prawnego "całości lub części majątku".

W wyroku C-497/01 w sprawie Zita Modes przeciwko Administration de lenregistrement et des domaines Trybunał zwracając uwagę, że niezgodne z przepisami Dyrektywy jest wprowadzanie przez państwo członkowskie jakichkolwiek ograniczeń - innych niż te, o których mowa w Dyrektywie podkreślił, że pojęcie zbycia całości lub części majątku należy interpretować tak, że obejmuje ono zbycie przedsiębiorstwa lub niezależnej części przedsiębiorstwa, włącznie z jego rzeczowymi składnikami oraz - w zależności od konkretnego przypadku - składnikami niematerialnymi, które łącznie stanowią przedsiębiorstwo lub jego część zdolną do prowadzenia niezależnej działalności gospodarczej.

Z informacji zawartych we wniosku wynika, że Wnioskodawca prowadzi działalność w zakresie:

* restauracje i inne stałe placówki gastronomiczne (PKD 5610.A),

* miejsca krótkotrwałego zakwaterowania, pozostałe gdzie indziej nieskwalifikowane (PKD 55.23.Z).

Zainteresowany w roku 2006 dokonał zakupu nieruchomości (Hotel), skutkiem czego działalność (hotelowa i gastronomiczna) prowadzona jest w obiekcie o nazwie Hotel "C". Jest to jedyna działalność i Hotel stanowi przedsiębiorstwo w rozumieniu art. 55¹ ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny. W chwili obecnej z uwagi na podeszły wiek (75 lat) oraz brak sukcesora Wnioskodawca planuje sprzedać ww. obiekt z przeznaczeniem na Hotel "D". Przedmiotem wniosku zatem jest zbycie dwugwiazdkowego Hotelu "C". Sprzedając ww. obiekt Wnioskodawca zamierza zbyć przedsiębiorstwo, w rozumieniu art. 55¹ kodeksu cywilnego, w całości na rzecz kupującego zamykając tym samym prowadzenie jakiejkolwiek działalności z dokonaniem wpisu w Urzędzie Miasta z ewidencją przedsiębiorstwa (likwidacją).

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii:

1. Czy w świetle przepisów ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług przy zbyciu przedsiębiorstwa nie nalicza się podatku VAT do ceny netto.

2. Czy cena netto sprzedaży obiektu jest ceną brutto.

Wskazać należy, że zbycie przedsiębiorstwa ma miejsce wówczas, gdy cały majątek przedsiębiorstwa przechodzi na własność jednego nabywcy, który kontynuuje działalność gospodarczą zbywcy. O tym, czy doszło do wyodrębnienia przedsiębiorstwa decyduje pełen zakres zbywanego majątku, praw i zobowiązań; wyodrębnienie to musi dotyczyć przedsiębiorstwa jako całości. Nie może ono obejmować dowolnej części danego przedsiębiorstwa, żeby można było uznać, że doszło do powstania zespołu składników, które mogłyby stanowić niezależne przedsiębiorstwo. Ponadto jak wskazano powyżej, decydujące jest to, aby w zbywanym przedsiębiorstwie zachowane zostały funkcjonalne związki pomiędzy poszczególnymi składnikami umożliwiające kontynuowanie określonej działalności gospodarczej.

W rozpatrywanej sprawie - jak wynika z treści wniosku - przedmiotem sprzedaży będzie prowadzone przez Wnioskodawcę przedsiębiorstwo w rozumieniu art. 55¹ ustawy - Kodeks cywilny.

W konsekwencji jeżeli przedmiotem sprzedaży będzie przedsiębiorstwo w rozumieniu art. 55¹ k.c., to zgodnie z art. 6 pkt 1 ustawy, czynność ta nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Zgodnie z art. 29a ust. 1 ustawy, podstawą opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 2-5, art. 30a-30c, art. 32, art. 119, oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.

Z powołanej regulacji wynika zatem, że podstawa opodatkowania odnosi się do wszystkiego, co stanowi zapłatę obejmując swym zakresem każdą formę zapłaty otrzymaną przez sprzedawcę z tytułu dostawy towarów lub wykonania usługi.

Stosownie do treści art. 106e ust. 1 pkt 1 - pkt 15 ustawy, faktura powinna zawierać:

(...)

Wskazać należy, że art. 3 ust. 1 pkt 1 ustawy z 29 maja 2014 r. o informowaniu o cenach towarów i usług (Dz. U. z 2014 r. poz. 915) stanowi, że cena oznacza wartość wyrażoną w jednostkach pieniężnych, którą kupujący jest obowiązany zapłacić przedsiębiorcy za towar lub usługę.

Zgodnie z art. 3 ust. 2 ww. ustawy, w cenie uwzględnia się podatek od towarów i usług oraz podatek akcyzowy, jeżeli na podstawie odrębnych przepisów sprzedaż towaru (usługi) podlega obciążeniu podatkiem od towarów i usług lub podatkiem akcyzowym. Przez cenę rozumie się również stawkę taryfową.

W świetle powyższego do ceny zbycia przedsiębiorstwa Wnioskodawca nie będzie zobligowany doliczać kwoty podatku od towarów i usług według obowiązującej stawki podatku VAT. W takim kształcie sprawy uzyskana przez Wnioskodawcę wartość sprzedaży (cena netto) stanowić będzie de facto wartość brutto, czyli cenę brutto.

Podsumowując:

1. W świetle przepisów ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, a w szczególności art. 6 pkt 1 ustawy, przy zbyciu przedsiębiorstwa Wnioskodawca nie jest zobowiązany naliczyć podatku VAT do ceny sprzedaży (netto).

2. Cena netto sprzedaży obiektu w niniejszej sprawie będzie ceną brutto.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gorzowie Wielkopolskim, ul. Dąbrowskiego 13, 66-400 Gorzów Wielkopolski, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.