ILPP1/4512-1-31/15-6/AI

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana przedstawione we wniosku z dnia 21 stycznia 2015 r. (data wpływu 22 stycznia 2015 r.), uzupełnionym pismami z dnia 20 marca 2015 r. (data wpływu 24 marca 2015 r.) oraz z dnia 30 marca 2015 r. (data wpływu 2 kwietnia 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania sprzedaży nieruchomości niezabudowanej za działalność gospodarczą oraz opodatkowania podatkiem od towarów i usług tej sprzedaży - jest prawidłowe.

W dniu 22 stycznia 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania sprzedaży nieruchomości niezabudowanej za działalność gospodarczą oraz opodatkowania podatkiem od towarów i usług tej sprzedaży. Wniosek uzupełniono w dniach 24 marca 2015 r. oraz 2 kwietnia 2015 r. poprzez doprecyzowanie opisu sprawy, sformułowanie dodatkowych pytań, przedstawienie własnego stanowiska w sprawie oraz o wpłatę dodatkowej opłaty.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca nabył aktem notarialnym z dnia 16 czerwca 1998 r. i aktem notarialnym z dnia 5 października 1999 r. wraz z żoną do majątku wspólnego, od A nieruchomość zabudowaną, działki nr 566/41 i nr 560/24. Wnioskodawca nie zawierał z żoną umów majątkowych małżeńskich. W roku 2001 Zainteresowany uzyskał rozwód. Wymieniona nieruchomość nadal pozostaje wspólną własnością na zasadzie współwłasności małżeńskiej. Nie nastąpił podział majątku dorobkowego.

Na części nieruchomości Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w zakresie przetwórstwa tworzyw sztucznych i obróbki metali. Zainteresowany nie prowadzi działalności w zakresie obrotu nieruchomościami, a przedmiotowa nieruchomość nie jest towarem handlowym związanym z działalnością gospodarczą.

Nieruchomość nie została wprowadzona do ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych. Jest wykorzystywana do prowadzenia działalności, ale nie była i nie jest zaliczona do składników majątku tej działalności przez niewprowadzenie do odpowiedniej ewidencji prowadzonej dla potrzeb przedmiotowej działalności gospodarczej.

Przedmiotowego prawa nie nabyto także w celu jego dalszej odsprzedaży, o czym świadczy okres posiadania od roku 1998.

Obecnie Wnioskodawca wraz z byłą żoną zamierza dokonać sprzedaży niezabudowanej części nieruchomości.

Ponadto z pisma z dnia 20 marca 2015 r. - stanowiącego uzupełnienie do wniosku - wynika, że:

1. Celem nabycia nieruchomości zabudowanej od A było wykorzystanie zabudowy do prowadzenia działalności gospodarczej.

2. Przedmiotem sprzedaży ma być niezabudowana część działki nr 566/41.

3. Niezabudowana część nieruchomości nie była wykorzystywana do prowadzenia działalności gospodarczej.

4. Niezabudowana część działki to grunty rolne klasy RVI, łąka, która była tylko koszona i utrzymywana w dobrym stanie.

5. Zainteresowany jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej.

6. Nieruchomość, ani żadna jej część nie były udostępniane osobom trzecim na podstawie umów cywilnoprawnych.

7. Przy nabyciu nieruchomości będącej przedmiotem zapytania Wnioskodawcy nie przysługiwało prawo do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony. Został naliczony i pobrany podatek od czynności cywilnoprawnych.

8. Przedmiotowa nieruchomość nie była wykorzystywana na cele związane z prowadzeniem działalności gospodarczej.

9. Wnioskodawca nie ogłaszał i nie zamierza ogłaszać zamiaru zbycia nieruchomości w sieci internetowej, telewizji, prasie, itp.

10. W miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego zatwierdzonym Uchwałą Rady Gminy z dnia 28 grudnia 2012 r. przeznaczenie działki to handel i usługi.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania (dodatkowo utworzone w piśmie z dnia 30 marca 2015 r):

Czy czynność sprzedaży części działki niezabudowanej będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT. Czy Wnioskodawca będzie musiał zapłacić podatek VAT. Czy powyższa czynność oznacza wykonywanie działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT.

Zdaniem Wnioskodawcy (doprecyzowanym w piśmie z dnia 30 marca 2015 r.), sprzedaż tej części działki nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT.

Nieruchomość została zakupiona do majątku objętego wspólnością ustawową małżeńską. Zainteresowany nie prowadzi działalności w zakresie obrotu nieruchomościami i powołana niezabudowana część nieruchomości nie jest dla prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności towarem handlowym. Sprzedając część nieruchomości Zainteresowany nie działa jako producent, handlowiec lub usługodawca, a czynność sprzedaży działki stanowi jedynie racjonalny sposób zagospodarowania posiadanego prywatnego majątku.

W związku z tym sprzedając tę działkę Wnioskodawca korzysta z przysługującego prawa do rozporządzania majątkiem osobistym. W konsekwencji czynność ta nie oznacza wykonywania działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT i Zainteresowany nie ma obowiązku płacić 23% VAT od sprzedaży działki.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez dostawę towarów, stosownie do art. 7 ust. 1 pkt ustawy, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Przez towary - na podstawie art. 2 pkt 6 ustawy - rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W świetle powyższych przepisów, grunty spełniają definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a ich sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.

Należy zauważyć, że dostawa towarów rozumiana jako przeniesienie prawa do rozporządzania towarem jak właściciel obejmuje każdą czynność polegającą na przeniesieniu dobra materialnego przez stronę, która przyznaje drugiej stronie prawo do faktycznego dysponowania nim, jakby była właścicielem tego dobra.

Nie każda czynność stanowiąca dostawę, w rozumieniu art. 7 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, bowiem, aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Stosownie do treści art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel i rezultat takiej działalności.

Jak wynika natomiast z art. 15 ust. 2 ustawy, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

W świetle powyższych rozważań należy stwierdzić, że podstawowym kryterium dla opodatkowania sprzedaży, w tym przypadku nieruchomości gruntowej, jest ustalenie, czy majątek został nabyty na potrzeby własne, czy też z przeznaczeniem do działalności handlowej.

Określony w cytowanej ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, że do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem "podatnik" tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.

Właściwe zatem jest wykluczenie osób fizycznych z grona podatników w przypadku, gdy dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży, bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej.

W kontekście powyższych rozważań nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej, czy zarejestrowanej działalności gospodarczej, a tylko np. wyzbywa się majątku osobistego. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

Przyjęcie, że dany podmiot sprzedając grunt działa w charakterze podatnika prowadzącego handlową działalność gospodarczą (jako handlowiec) wymaga ustalenia, czy jego działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną). Przejawem zaś takiej aktywności określonej osoby w zakresie obrotu nieruchomościami, która może wskazywać, że jej czynności przybierają formę zorganizowaną może być np.: nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług deweloperskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym, na tego rodzaju aktywność "handlową" wskazywać musi ciąg powyżej przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

W rozumieniu powyższych twierdzeń pomóc mogą zapisy orzeczenia Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 29 października 2007 r., sygn. akt I FPS 3/07, w myśl którego formalny status danego podmiotu jako podatnika zarejestrowanego, a także okoliczność, że dana czynność została wykonana wielokrotnie lub jednorazowo, lecz z zamiarem częstotliwości nie mogą przesądzać o opodatkowaniu tej czynności bez każdorazowego ustalenia, czy w odniesieniu do konkretnej czynności podmiot ten występował w charakterze podatnika podatku VAT.

Zatem w kwestii opodatkowania dostawy gruntów istotne jest, czy w świetle zaprezentowanego we wniosku opisu sprawy Wnioskodawca w celu dokonania sprzedaży gruntu (nieruchomości niezabudowanej) podjął aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producenta, handlowca i usługodawcę w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, co skutkuje koniecznością uznania transakcji zbycia nieruchomości jako czynności będącej elementem działalności gospodarczej, czy też sprzedaż nastąpi w ramach zarządu majątkiem prywatnym.

Zwykłe nabycie lub sprzedaż rzeczy nie stanowi wykorzystywania w sposób ciągły majątku rzeczowego w celu uzyskania z tego tytułu dochodu w rozumieniu art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.Urz.UE.L z 2006 r. Nr 347, str. 1, z późn. zm.), - (a tym samym art. 15 ust. 2 ustawy) jako, że jedynym przychodem z takich transakcji może być ewentualny zysk ze sprzedaży tej rzeczy.

Dodatkowo należy wskazać, że działalność gospodarcza powinna cechować się stałością, powtarzalnością i niezależnością jej wykonywania, bowiem związana jest z profesjonalnym obrotem gospodarczym. Nie jest natomiast działalnością handlową, a zatem i gospodarczą sprzedaż majątku osobistego, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży i nie jest związany z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Aby zatem dostawę towarów (nawet jednorazową) uznać za działalność gospodarczą, należy wykazać, że w momencie jej realizacji podatnik miał zamiar dokonywać takich czynności wielokrotnie, a wykorzystywane przez niego towary, czy usługi zostały nabyte w celu spożytkowania ich do wykonywania tej czynności.

Podkreślić przy tym należy, że zwłaszcza w przypadku działalności gospodarczej w zakresie handlu, zamiar częstotliwego wykonywania czynności ujawniony być musi już w momencie nabycia towaru, a nie w momencie jego sprzedaży. Nie można pominąć, że pod pojęciem "handel" należy rozumieć dokonywany w sposób zorganizowany zakup towarów w celu ich odsprzedaży. Jeżeli zatem dana czynność została wykonana poza zakresem działań producenta, handlowca, usługodawcy, pozyskującego zasoby naturalne, rolnika, czy wykonującego wolny zawód, to w świetle cytowanego powyżej art. 15 ust. 2 ustawy nie można podmiotu dokonującego dostawy uznać za podatnika VAT z tytułu wykonania takiej czynności i to bez względu na to, czy czynność tę wykonał jednorazowo, ale w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania jej w sposób częstotliwy.

Taka właśnie sytuacja występuje w przypadku sprzedaży przez osobę fizyczną majątku prywatnego. Sprzedaż własnego majątku, który nie został nabyty z przeznaczeniem do działalności handlowej, zarówno w całości, jak i w częściach, jednemu lub wielu nabywcom, z zyskiem lub bez, nie może być uznana za działalność handlową ze skutkiem w postaci uznania tej osoby za podatnika VAT.

Ponadto, jak wynika z orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 15 września 2011 r. w sprawach C-180/10 i C-181/10, dostawę gruntu przeznaczonego pod zabudowę należy uznać za objętą podatkiem od wartości dodanej, pod warunkiem, że transakcja ta nie stanowi jedynie czynności związanej ze zwykłym wykonywaniem prawa własności.

W tym miejscu - dla wyjaśnienia zakresu zwykłego wykonywania prawa własności - konieczne jest sięgnięcie do zapisów prawa cywilnego, tj. ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 2014 r. poz. 121, z późn. zm.).

Zgodnie z art. 140 ustawy - Kodeks cywilny, w granicach określonych przez ustawy i zasady współżycia społecznego właściciel może, z wyłączeniem innych osób, korzystać z rzeczy zgodnie ze społeczno-gospodarczym przeznaczeniem swego prawa, w szczególności może pobierać pożytki i inne dochody z rzeczy. W tych samych granicach może rozporządzać rzeczą.

Rozporządzanie rzeczą jest drugim spośród wymienionych wyraźnie w art. 140 k.c. uprawnień właściciela do rozporządzania rzeczą (ius disponendi). Podkreślić także należy, że ustawodawca nie definiuje używanego pojęcia rozporządzenia. Nie klasyfikuje też postaci rozporządzenia. W literaturze zaś podkreśla się zazwyczaj, że chodzi o uprawnienie do wyzbycia się własności i uprawnienie do obciążania prawa własności. Wyzbycie się własności w pierwszym rzędzie obejmuje dokonywaną (inter vivos) czynność przeniesienia własności, dalej zaś czynność rozporządzenia testamentowego (...) (Edward Gniewek Kodeks cywilny, Księga Druga. Własność i inne prawa rzeczowe. Komentarz, Zakamycze, 2001, Komentarz do art. 140 k.c.).

W świetle powyższego należy wskazać, że dokonanie sprzedaży określonej rzeczy materialnej stanowi naturalny (oczywisty, podstawowy) element wykonywania prawa własności.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca nabył aktem notarialnym z dnia: 16 czerwca 1998 r. i 5 października 1999 r. wraz z żoną do majątku wspólnego, od A, nieruchomość zabudowaną, działki nr 566/41 i nr 560/24. Wnioskodawca nie zawierał z żoną umów majątkowych małżeńskich. W roku 2001 Zainteresowany uzyskał rozwód. Wymieniona nieruchomość nadal pozostaje wspólną własnością na zasadzie współwłasności małżeńskiej. Nie nastąpił podział majątku dorobkowego.

Na części nieruchomości Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w zakresie przetwórstwa tworzyw sztucznych i obróbki metali. Zainteresowany nie prowadzi działalności w zakresie obrotu nieruchomościami, a przedmiotowa nieruchomość nie jest towarem handlowym związanym z działalnością gospodarczą. Nieruchomość nie została wprowadzona do ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych. Jest wykorzystywana do prowadzenia działalności, ale nie była i nie jest zaliczona do składników majątku tej działalności przez niewprowadzenie do odpowiedniej ewidencji prowadzonej dla potrzeb przedmiotowej działalności gospodarczej. Przedmiotowego prawa nie nabyto także w celu jego dalszej odsprzedaży, o czym świadczy okres posiadania od roku 1998. Obecnie Wnioskodawca zamierza dokonać sprzedaży niezabudowanej części nieruchomości. Celem nabycia nieruchomości zabudowanej od A było wykorzystanie zabudowy do prowadzenia działalności gospodarczej. Przedmiotem sprzedaży ma być niezabudowana część działki nr 566/41. Niezabudowana część nieruchomości nie była wykorzystywana do prowadzenia działalności gospodarczej. Niezabudowana część działki to grunty rolne klasy RVI, łąka, która była tylko koszona i utrzymywana w dobrym stanie. Zainteresowany jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej. Nieruchomość, ani żadna jej część nie były udostępniane osobom trzecim na podstawie umów cywilno-prawnych. Przy nabyciu nieruchomości będącej przedmiotem zapytania Wnioskodawcy nie przysługiwało prawo do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony. Został naliczony i pobrany podatek od czynności cywilnoprawnych. Przedmiotowa nieruchomość nie była wykorzystywana na cele związane z prowadzeniem działalności gospodarczej. Wnioskodawca nie ogłaszał i nie zamierza ogłaszać zamiaru zbycia nieruchomości w sieci internetowej, telewizji, prasie, itp.

Mając na względzie powołane przepisy prawa oraz opisane zdarzenie przyszłe wskazać należy, że w rozpatrywanej przedmiotowej sprawie brak jest przesłanek pozwalających uznać, że dokonujący dostawy opisanej działki niezabudowanej Wnioskodawcy wystąpi w charakterze podatnika. Celem nabycia nieruchomości zabudowanej od A było wykorzystanie zabudowy znajdującej się na nieruchomości do prowadzenia działalności gospodarczej. Przedmiotem sprzedaży natomiast ma być niezabudowana część działki nr 566/41, która nie była wykorzystywana do prowadzenia działalności gospodarczej. Niezabudowana część działki to grunty rolne klasy RVI, łąka, która była tylko koszona i utrzymywana w dobrym stanie. Zainteresowany jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej. Niemniej, nieruchomość, ani żadna jej część nie były udostępniane osobom trzecim na podstawie umów cywilnoprawnych. Przy nabyciu nieruchomości będącej przedmiotem zapytania Wnioskodawcy nie przysługiwało prawo do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony. Został naliczony i pobrany podatek od czynności cywilnoprawnych. Przedmiotowa nieruchomość nie była wykorzystywana na cele związane z prowadzeniem działalności gospodarczej. Wnioskodawca nie ogłaszał i nie zamierza ogłaszać zamiaru zbycia nieruchomości w sieci internetowej, telewizji, prasie, itp. Zatem Zainteresowany sprzedając nieruchomość niezabudowaną, korzysta z przysługującego ww. prawa do rozporządzania majątkiem osobistym, co nie jest wykonywaniem działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy. Brak tego statusu pozbawia Wnioskodawcę cech podatnika podatku VAT, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy, a dostawę prawa własności działki, cech czynności opodatkowanej, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy. W konsekwencji - w opisanym kształcie sprawy - przedmiotowa transakcja nie będzie oznaczała wykonywania działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, a w związku z tym nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług i tym samym Zainteresowany nie będzie zobowiązany do zapłaty podatku od towarów i usług.

Podsumowując, sprzedaż niezabudowanej działki nie będzie oznaczać wykonywania działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy. W konsekwencji uznać należy, że transakcja ta nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, i tym samym Wnioskodawca nie będzie zobowiązany zapłacić podatku od towarów i usług.

Tut. Organ informuje ponadto, że stosownie do art. 14b § 1 ustawy - Ordynacja podatkowa, minister właściwy do spraw finansów publicznych na wniosek zainteresowanego, wydaje w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). Podkreślić zatem należy, że w rozpatrywanej sprawie powyższa interpretacja nie wywiera skutku prawnego dla współwłaściciela nieruchomości.

Wskazać ponadto należy, że w niniejszej interpretacji załatwiono wniosek w części dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania sprzedaży nieruchomości niezabudowanej za działalność gospodarczą oraz opodatkowania podatkiem od towarów i usług tej sprzedaży. Natomiast wniosek w części dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych został załatwiony odrębnym rozstrzygnięciem.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.