ILPP1/4512-1-246/15-4/AS

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 4 marca 2015 r. (data wpływu 10 marca 2015 r.), uzupełnionym pismem z dnia 24 kwietnia 2015 r. (data wpływu 27 kwietnia 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie ustalenia stawki podatku dla sprzedaży posiłków na wynos - jest prawidłowe.

W dniu 10 marca 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie ustalenia stawki podatku dla sprzedaży posiłków na wynos. Wniosek uzupełniono w dniu 27 kwietnia 2015 r. o doprecyzowanie sprawy.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny i zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem VAT prowadzącym działalność gospodarczą na terytorium Polski w branży gastronomicznej.

Obecnie Wnioskodawca prowadzi w Polsce jeden punkt sprzedaży funkcjonujący pod marką "A", jednak nie wyklucza otwarcia w przyszłości kolejnych lokali funkcjonujących na analogicznych zasadach.

Wnioskodawca oferuje swoim klientom sprzedaż żywności oraz napojów w stanie przetworzonym, jak i nieprzetworzonym. W ramach oferty Wnioskodawcy dostępne są:

* napoje (kompot, soki, soki wyciskane, koktajle, woda, napoje gazowane, herbata, kawa, itp.);

* żywność w stanie przetworzonym (dania kuchni polskiej i kuchni świata, np.: pieczeń wieprzowa, gołąbki, polędwiczki słodko-pikantne, makarony, świeże surówki i sałatki, itd.).

Wnioskodawca nie prowadzi i nie planuje prowadzić w przyszłości sprzedaży napojów lub innych produktów alkoholowych. Sprzedaż produktów Wnioskodawcy, z wyłączeniem napojów, odbywa się w systemie "na wagę". Cena, którą klient uiszcza w związku z nabyciem posiłku, zależy wyłącznie od gramatury wybranego dania (niezależnie od rodzaju potrawy) i jest ustalona za 100 gram produktów.

Lokal "A" jest samoobsługowy, zatem klient samodzielnie wybiera potrawy i ich ilości, komponując własne danie.

Ze względu na system sprzedaży, nie jest możliwe jednoznaczne wskazanie pełnej oferty produktowej Wnioskodawcy, gdyż każdego dnia serwowanych jest około 40 dań z około 700 pozycji produktowych, z których komponowane są potrawy. Menu oferowane przez Wnioskodawcę jest każdego dnia inne.

Produkty są dostępne dla klientów w postaci, w której nadają się do bezpośredniego spożycia - są w pełni przyrządzone, serwowane na ciepło, itd.

Z uwagi na lokalizację lokalu "A" w centrum handlowym, sprzedaż na rzecz klientów odbywa się w tzw. strefach "food court".

Restauracje "A" mogą występować w przyszłości również jako osobne lokale, w których sprzedaż na rzecz klientów będzie odbywać się w punktach sprzedaży.

Sprzedaż produktów w strefie "food court" przebiega w następujący sposób: w celu wybrania odpowiedniego posiłku klient przygotowuje udostępnione przez Wnioskodawcę: tacę, talerz, sztućce, opcjonalnie także serwetki, z którymi przechodzi wzdłuż lady, na której wystawione są wszystkie dania (podgrzewane w tzw. bemarach). Ponad pojemnikami z żywnością zamontowane są nadstawki z lampami doświetlającymi oraz grzewczymi, na których ustawione są tabliczki opisujące każde danie z osobna (wskazujące nazwę dania oraz dominujące składniki) i dzięki temu klient bez pomocy personelu otrzymuje informację dotyczącą oferowanych dań. Klient samodzielnie podejmuje decyzję co do wyboru dań na podstawie informacji umieszczonych na tabliczkach oraz wyglądu samych dań.

Serwowane dania są ściśle zdefiniowane i nie mogą być modyfikowane na potrzeby danego klienta, natomiast ma on dowolność w komponowaniu dania, które finalnie nabywa.

Klient ma styczność z personelem punktu sprzedaży dopiero w chwili, gdy dokonał już wyboru dań, które zamierza zakupić i dociera do drugiego końca lady, gdzie znajdują się wagi połączone z kasami fiskalnymi. Zadaniem personelu jest zasadniczo zważenie talerza wraz z wybranymi przez klienta potrawami, który klient wykłada na wagę, ewentualnie podanie napoju wskazanego przez klienta. Co do zasady, personel Wnioskodawcy nie doradza klientowi w zakresie wyboru dań, jedynie na prośbę klienta może on otrzymać informację dotyczącą składników poszczególnych potraw. Kasjerzy mogą także polecać napoje przetworzone, niemniej działania te nakierowane są głównie na promowanie konkretnego produktu w danym okresie.

Klient ma możliwość konsumpcji niezwłocznie po zważeniu dania i uiszczeniu opłaty. Klient korzysta ze standardowej zastawy stołowej (nie jednorazowej), nie jest ona jednak podawana klientowi, a jedynie dostarczana w wyznaczone miejsce, od którego klient zaczyna komponowanie posiłku. Klient sam wybiera sztućce, których potrzebuje w celu skonsumowania posiłku.

Z uwagi na fakt, że opisany wyżej system samoobsługi pozwala na sprawny i szybki zakup posiłku, wielu klientów korzysta jednak z możliwości zakupu dania na wynos. Ceny potraw są identyczne zarówno w przypadku konsumpcji na miejscu, jak i zakupu dań na wynos. Sprzedaż potraw zarówno w przypadku sprzedaży z możliwością konsumpcji na miejscu czy zakupem na wynos odbywa się na analogicznych zasadach, przy czym w przypadku zakupu dań na wynos klient wybiera zamiast naczyń pojemnik styropianowy lub plastikowy (zgrzewany od góry) oraz sztućce jednorazowe - goście sami wybierają rodzaj opakowania (pobranie opakowania do zapakowania dań na wynos oraz sztućców jednorazowych wiąże się z koniecznością uiszczenia dodatkowej, drobnej opłaty przy kasie).

Kawa oraz inne napoje gorące serwowane są wyłącznie w naczyniach jednorazowych, za które nie jest pobierana dodatkowa opłata.

Dania sprzedawane są klientom niezależnie od liczby wolnych miejsc siedzących przy stolikach w strefie "food court". Klient sam musi zadbać o miejsce siedzące i nie uzyskuje w tym zakresie żadnej pomocy od personelu Wnioskodawcy. Model biznesowy Wnioskodawcy zakłada, że w pierwszej kolejności klient komponuje danie, następnie dokonuje zapłaty, a na koniec poszukuje miejsca przy stoliku do skonsumowania dania.

W trakcie spożywania posiłku klient nie otrzymuje żadnej dodatkowej obsługi ze strony pracowników Wnioskodawcy. W celu nabycia kolejnego posiłku klient musi ponownie udać się do lady i powtórzyć proces opisany powyżej.

Po spożyciu oferowanych produktów, klient zobowiązany jest do uprzątnięcia tacy oraz naczyń i sztućców oraz złożenia ich w wyznaczonym miejscu. Z tego miejsca personel Wnioskodawcy zabiera naczynia do zmywalni, w której wszystkie są dokładnie czyszczone i wyparzane.

Oferta Wnioskodawcy jest niezwykle bogata, ze względu na dużą różnorodność i częstą rotację dań. To Wnioskodawca decyduje o asortymencie, który będzie dostępny danego dnia, a klient może wybrać potrawy wyłącznie spośród dań, które są widoczne na ladzie i nie ma możliwości zamówienia specjalnego dania, przygotowanego wyłącznie dla niego.

Podsumowując, obsługa punktu sprzedaży polega wyłącznie na czynnościach związanych ze sprzedażą gotowych dań. Personel Wnioskodawcy nie jest odpowiedzialny za utrzymanie stolików w strefie "food court" - utrzymaniem porządku i czystości w strefie ".food court" zajmuje się centrum handlowe.

W przypadku natomiast, gdy Wnioskodawca podejmie decyzję o prowadzeniu działalności także we własnych lokalach (stanowiących własność Wnioskodawcy lub użytkowanych na podstawie umowy najmu lub innej o podobnym charakterze), wówczas Wnioskodawca zamierza zapewnić stoliki, przy których klienci będą mieli możliwość skonsumowania posiłku.

Jednakże, personel Wnioskodawcy nie będzie pomagał klientom w poszukiwaniu wolnych miejsc siedzących, nie zapewni także szatni. Personel Wnioskodawcy nie będzie miał za zadanie sprzątania naczyń ze stołów, gdyż zamierza zobowiązać do tego klientów, podobnie jak w przypadku sprzedaży posiłków w strefie "food court". Klient będzie proszony o dostarczenie użytych naczyń we wskazane miejsce, z którego będą przenoszone do kuchni w celu umycia. Klient nie będzie miał możliwości zamówienia posiłku do stolika. W pierwszej kolejności będzie on dokonywał samodzielnego wyboru dań, które skomponuje na pobranych naczyniach, następnie dokona zapłaty i później wraz z zakupionym posiłkiem będzie mógł udać się do stolika.

Z uzupełnienia z dnia 24 kwietnia 2015 r. do wniosku wynika, że:

* zdaniem Wnioskodawcy, sprzedaż gotowych dań w systemie na wagę, zarówno z przeznaczeniem do konsumpcji na miejscu, jak i na wynos, realizowanej w strefie "food court" oraz w lokalach Wnioskodawcy, należy kwalifikować pod symbolem PKWiU 10.85.1 - Gotowe posiłki i dania.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy wykonywane przez Wnioskodawcę czynności wskazane w opisie stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego, tj. sprzedaż gotowych dań w systemie na wagę, zarówno z przeznaczeniem do konsumpcji na miejscu, jak i na wynos, realizowana w strefie "food court" oraz ewentualnie w przyszłości także w lokalach Wnioskodawcy, stanowią dostawę towarów opodatkowaną według obniżonej stawki podatku od towarów i usług 5%.

Zdaniem Wnioskodawcy, wykonywane przez Wnioskodawcę czynności wskazane w opisie stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego, tj. sprzedaż gotowych dań w systemie na wagę, zarówno z przeznaczeniem do konsumpcji na miejscu, jak i na wynos, realizowana w strefie "food court" oraz ewentualnie w przyszłości także w lokalach Wnioskodawcy, stanowią dostawę towarów opodatkowaną według obniżonej stawki podatku od towarów i usług 5%.

UZASADNIENIE stanowiska Wnioskodawcy.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm., dalej: "ustawa o VAT"), opodatkowaniu podatkiem podlega m.in. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, należy rozumieć, co do zasady, przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (art. 7 ust. 1 ustawy o VAT). Ilekroć natomiast w ustawie o VAT jest mowa o towarach, rozumie się przez to rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii (art. 2 pkt 6 ustawy o VAT).

Świadczeniem usług jest, co do zasady, każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (art. 8 ust. 1 ustawy o VAT).

W myśl art. 41 ust. 1 ustawy o VAT, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Zgodnie z art. 146a pkt 1 ustawy o VAT, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

W myśl natomiast art. 41 ust. 2a ustawy o VAT, dla towarów wymienionych w załączniku nr 10 do ustawy, stawka podatku wynosi 5%.

W poz. 28 załącznika nr 10 do ustawy o VAT, stanowiącego Wykaz towarów opodatkowanych stawką podatku w wysokości 5%, wymienione zostały: Gotowe posiłki i dania, z wyłączeniem produktów o zawartości alkoholu powyżej 1,2%.

Mając na uwadze powyższe przepisy, należy stwierdzić, że w załączniku nr 10 do ustawy o VAT wymienione zostały towary, którym należy przyporządkować obniżoną stawkę podatku w wysokości 5%.

Ściślej ujmując - opodatkowaniu w wysokości 5% podlegać może wyłącznie dostawa towarów wymienionych w załączeniu, a nie świadczenie usług z wykorzystaniem tychże towarów.

W związku z tym, w ocenie Wnioskodawcy, w celu przyporządkowania właściwej stawki podatku od towarów i usług w odniesieniu do wykonywanych czynności, kluczowa jest w pierwszej kolejności weryfikacja, czy wykonywane czynności stanowią dostawę towarów, czy świadczenie usług na gruncie przepisów o podatku od towarów i usług.

Przepisy ustawy o VAT nie zawierają definicji usług restauracyjnych czy usług cateringowych.

Definicja taka została jednak sformułowana w Rozporządzeniu Wykonawczym Rady (UE) nr 282/2011 z dnia 15 marca 2011 r. ustanawiające środki wykonawcze do dyrektywy 2006/112/WE w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (dalej: "Rozporządzenie").

Zgodnie z art. 6 ust. 1 Rozporządzenia, usługi restauracyjne i cateringowe oznaczają usługi polegające na dostarczaniu gotowej lub niegotowej żywności lub napojów albo żywności i napojów, przeznaczonych do spożycia przez ludzi, wraz z odpowiednimi usługami wspomagającymi, pozwalającymi na ich natychmiastowe spożycie. Dostarczanie żywności lub napojów lub żywności i napojów stanowi jedynie element większej całości, w której muszą przeważać usługi. Usługi restauracyjne polegają na świadczeniu takich usług w lokalu należącym do usługodawcy, podczas gdy usługi cateringowe polegają na świadczeniu takich usług poza lokalem usługodawcy. Ponadto, za usługi cateringowe i restauracyjne w rozumieniu ust. 1 nie uznaje się dostawy gotowej lub niegotowej żywności lub napojów albo dostawy gotowej lub niegotowej żywności i napojów, wraz z ich transportem lub bez niego, ale bez żadnych innych usług wspomagających (art. 6 ust. 2 Rozporządzenia).

Na podstawie powyższej definicji należy stwierdzić, że co do zasady, usługi restauracyjne to dostawa żywności gotowej do spożycia połączona z pewnymi usługami wspomagającymi pozwalającymi na natychmiastowe spożycie żywności, jednakże bardzo ważnym i podkreślanym aspektem jest przewaga usług nad samą dostawą posiłku. W sprawie wskazanej w opisie stanu faktycznego, w transakcji zawieranej pomiędzy Wnioskodawcą a klientem niewątpliwie dominuje dostawa posiłku, natomiast występujące w transakcji usługi mają charakter uzupełniający. Wynika to z charakteru sprzedaży realizowanej przez Wnioskodawcę, wskazanego szczegółowo w opisie stanu faktycznego. W związku z tym, sprzedaż realizowana przez Wnioskodawcę nie spełnia definicji usług restauracyjnych czy cateringowych zawartych w przepisach Rozporządzenia.

W odniesieniu do usług świadczonych w zakresie gastronomii oraz rozróżnienia wykonywanych w tym zakresie czynności na dostawę towarów czy świadczenie usług, wielokrotnie wypowiadał się Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej (dalej: "TSUE").

Przykładowo, w wyroku z dnia 2 maja 1996 r. w sprawie C-231/94 Faaborg-Gelting Linien A/S, TSUE stwierdził, że aby uznać daną transakcję za dostawę towarów lub świadczenie usług, należy uwzględnić wszystkie okoliczności zawarcia transakcji.

TSUE argumentował m.in., że: "w tym względzie należy stwierdzić, że dostawa gotowych dań i napojów do bezpośredniej konsumpcji jest wynikiem serii usług począwszy od gotowania potraw, na obsłudze u odbiorcy skończywszy, podczas gdy infrastruktura, włącznie z salą restauracyjną wraz z dodatkowymi pomieszczeniami (szatnie, itd.), meblami i naczyniami stołowymi, jest pozostawiona do dyspozycji klienta. W danym przypadku osoby fizyczne, których działalność zawodowa polega na wykonywaniu tych transakcji restauracyjnych będą musiały wykonać takie czynności jak nakrycie stołów, polecanie klientowi dań oraz objaśnianie dań i napojów w menu, usługiwanie przy stole i sprzątanie ze stołu po posiłku".

Powyższą konkluzję TSUE podsumował w sposób następujący: "Tym samym, transakcje takie (tekst jedn.: usługi gastronomiczne/restauracyjne - przyp. Wnioskodawcy) charakteryzuje zespół cech i działań, z których dostarczanie żywności jest tylko jednym składnikiem, i w których usługi stanowią zdecydowaną większość. Należy je więc traktować jako świadczenie usług w rozumieniu art. 6 ust. 1 Szóstej dyrektywy".

Doniosłe znaczenie w niniejszej sprawie ma również wyrok TSUE z dnia 10 marca 2011 r. (sprawy połączone C-497/09, C-499/09, C-501/09 oraz C-502/09), gdzie TSUE dostarczył kompleksowej informacji odnośnie tego, kiedy dane świadczenie powinno być traktowane jako świadczenie usługi gastronomicznej, a kiedy jako dostawa gotowych posiłków.

TSUE stwierdził m.in., że: "ustalenie, czy świadczenie złożone, jak w sprawach przed sądem krajowym, należy zakwalifikować jako dostawę towarów, czy jako świadczenie usług wymaga wzięcia pod uwagę wszelkich okoliczności, w jakich następuje transakcja, w celu określenia jej elementów charakterystycznych i dominujących".

W dalszej części uzasadnienia TSUE dodał, że elementy charakterystyczne i dominujące powinny być badane z perspektywy konsumenta. Badać się również powinno, według kryteriów jakościowych, a nie tylko ilościowych elementy świadczenia usługi w stosunku do elementów dostawy towarów.

Na tej podstawie TSUE dokonał oceny transakcji będącej przedmiotem jego analizy, tj. sprzedaży w przyczepach i stanowiskach gastronomicznych kiełbasek, frytek, hot dogów, świadczenia usług cateringowych (wraz z obsługą kelnerską i bez niej), sprzedaży produktów w kinach, itd., jako dostawy towarów.

W tym kontekście TSUE argumentował: "należy w tej kwestii stwierdzić po pierwsze, że sprzedaż tego rodzaju produktów (hot dogi, kiełbaski, frytki - przyp. Wnioskodawcy) zakłada ich gotowanie lub podgrzanie, co stanowi usługę, którą należy wziąć pod uwagę w ramach całościowej oceny transakcji w celu jej zakwalifikowania jako dostawa towarów lub świadczenie usług".

Ponadto TSUE podniósł, że: "przygotowanie ciepłego produktu gotowego ogranicza się zaś w istocie do czynności pobieżnych i znormalizowanych i zwykle nie następuje na życzenie konkretnego klienta, lecz w sposób stały i regularny, w zależności od popytu możliwego do przewidzenia w sposób ogólny. Nie stanowi to więc przeważającego elementu omawianej transakcji i nie może samo z siebie powodować uznania tej transakcji za świadczenie usługi". " (...) w działalności będącej przedmiotem postępowań w sprawach C-497/09 i C-501/09 (m.in. przygotowanie i sprzedaż gotowych posiłków i dań w postaci kiełbasek, frytek, hot dogów - przyp. Wnioskodawcy) nie występują kelnerzy, nie doradza się w rzeczywistości klientom, nie ma serwisu w ścisłym znaczeniu, polegającego na przekazywaniu zamówienia do kuchni, układaniu dań na talerzach i podawaniu ich klientom, brak zamkniętych i ogrzewanych lokali przeznaczonych do konsumpcji dostarczonych produktów, brak szatni i toalet, brak też co do zasady naczyń, mebli i nakryć stołowych".

Wnioskodawca podkreśla, że TSUE wskazuje tym samym na elementy, które łącznie mogłyby ewentualnie wskazywać, że w danym przypadku mamy do czynienia ze świadczeniem usługi gastronomicznej, a nie ze sprzedażą (dostawą) gotowego dania.

Reasumując, na podstawie powyższych ustaleń TSUE uznał, że w rozpoznawanych sprawach dochodziło do dostaw towarów (gotowych posiłków/dań), a nie do świadczenia usług gastronomicznych (restauracyjnych lub cateringowych).

Odnosząc powyższe do przedstawionego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego - sprzedaż dokonywana przez Wnioskodawcę w centrum handlowym w przestrzeni "food court" nie nosi znamion usług restauracyjnych czy cateringowych.

Przede wszystkim, w związku z wykonywaniem czynności wskazanych w opisie stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego, Wnioskodawca nie zapewnia obsługi kelnerskiej. Rola personelu Wnioskodawcy w kontakcie z klientem sprowadza się do obsłużenia samej sprzedaży, tj. zaewidencjonowania obrotu na kasie fiskalnej, zaproponowania ewentualnie napojów (co ma na celu intensyfikację sprzedaży wybranych produktów) oraz pobrania zapłaty za wybrane przez klienta dania. Rola personelu sprowadza się zatem wyłącznie do roli sprzedawcy. Sprzedawcy w szczególności nie oferują menu dostępnego w danym dniu, a obsługa ma charakter bierny (sprzedawca nie stara się dopasować oferty Wnioskodawcy do oczekiwań klienta, nie oferuje pomocy w wyborze dań, ewentualnie udziela informacji na życzenie klienta).

Przygotowane w podgrzewaczach (bemarach) dania są dostarczane w sposób ogólny, tzn. nie są przygotowywane na życzenie konkretnych klientów, na zamówienie, a jedynie wykładane w sposób podobny, jak towar na półkach sklepowych.

Gdy określone danie zostaje wykupione - może, lecz nie musi zostać uzupełnione. Jak zostało wskazane w opisie stanu faktycznego - zakupy z perspektywy klienta następują samoobsługowo. W związku z tym, sprzedaży realizowanej przez Wnioskodawcę nie sposób przypisać cech właściwych dla świadczenia usług restauracyjnych.

Nadto, Wnioskodawca nie zapewnia infrastruktury pozwalającej na konsumpcję zakupionych dań.

Zarówno przestrzeń, jak i stoliki w przestrzeni "food court", czy możliwość skorzystania z toalet dostarcza centrum handlowe.

Personel Wnioskodawcy nie udziela pomocy w poszukiwaniu miejsc siedzących, Wnioskodawca nie gwarantuje także, że takie miejsca będą dostępne. Przestrzeń "food court" jest częścią centrum handlowego, a stoliki są dostępne nie tylko dla osób dokonujących zakupu posiłków u Wnioskodawcy, ale także u konkurencji prowadzącej działalność w centrum handlowym oraz osób, które korzystają z miejsc siedzących także w innych celach niż spożywanie posiłków.

Dodatkowo, Wnioskodawca pragnie nadmienić, że o ile udostępnienie naczyń czy sztućców można uznać za czynność noszącą znamiona usługi, to usługa ta w procesie sprzedaży posiłków ma charakter drugorzędny. Oprócz tego, personel Wnioskodawcy nie ma za zadanie sprzątania naczyń i sztućców ze stolików - w proces sprzątania zaangażowany jest pośrednio klient, od którego wymaga się, aby złożył zużyte naczynia oraz sztućce w wyznaczone miejsce. Z tego miejsca personel Wnioskodawcy jedynie zbiera je i przekazuje do zmywania. Mając to na uwadze, należy stwierdzić, że również w odniesieniu do zapewnienia infrastruktury nie zajdą przesłanki pozwalające uznać wykonywane przez Wnioskodawcę czynności za świadczenie usług restauracyjnych.

W odniesieniu natomiast do sprzedaży dań na wynos Wnioskodawca pragnie nadmienić, że te czynności tym bardziej nie będą mogły zostać uznane za świadczenie usług, gdyż w tym zakresie nie dochodzi do użytkowania i zwrotu naczyń i sztućców Wnioskodawcy.

W takim przypadku, zdaniem Wnioskodawcy, klient nie otrzymuje żadnej usługi. Przygotowania i podgrzania dań w bemarach nie można uznać za usługę realizowaną na rzecz konkretnego klienta, gdyż stanowią one raczej element przygotowania towaru do sprzedaży w założonej formie.

Mając na uwadze natomiast rozważany przez Wnioskodawcę scenariusz rozpoczęcia sprzedaży posiłków w systemie "na wagę" także we własnych lokalach - w tym zakresie również nie dojdzie do świadczenia usług po stronie Wnioskodawcy.

Co prawda, Wnioskodawca częściowo zapewni infrastrukturę pozwalającą na skonsumowanie posiłku na miejscu przez klienta, jednakże w takim przypadku również nie wystąpi obsługa kelnerska. Jak wskazano w opisie zdarzenia przyszłego, klient nie będzie miał możliwości zamówienia posiłku do stolika. Proces zakupu dania będzie analogiczny do procesu występującego w przypadku sprzedaży posiłków na wagę w przestrzeni "food court", z tą różnicą, że w przypadku sprzedaży posiłków w lokalach Wnioskodawcy to Wnioskodawca dostarcza stoliki w lokalu (ale nie miejsca siedzące dla każdego) oraz dba on o utrzymanie porządku i czystości w tej sferze (choć personel Wnioskodawcy nie sprząta nakrycia ze stołów po konsumpcji).

Podsumowując, zdaniem Wnioskodawcy, wykonywane czynności nie mają charakteru usług restauracyjnych ani cateringowych, a zatem na gruncie podatku od towarów i usług należy je uznać za dostawę towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy o VAT.

Zdaniem Wnioskodawcy, nie ma przeszkód by uznać dokonywaną dostawę towarów (dania sprzedawane na wagę zarówno w centrum handlowym, jak i we własnych lokalach, na miejscu bądź na wynos) za dostawę gotowych posiłków i dań, z wyłączeniem produktów o zawartości alkoholu powyżej 1,2% (jak bowiem wskazano w opisie stanu faktycznego - Wnioskodawca nie prowadzi i nie zamierza prowadzić sprzedaży produktów o zawartości alkoholu powyżej 1,2%), opodatkowanych co do zasady według obniżonej stawki podatku od towarów i usług w wysokości 5%, na podstawie art. 41 ust. 2a w zw. z poz. 28 załącznika nr 10 do ustawy o VAT.

Zgodnie ze Słownikiem Języka Polskiego PWN (dostęp internetowy, http://www.sjp.pwn.pl/szukaj/gotowy.html), "gotowy" oznacza "całkowicie wykonany lub opracowany i niewymagający żadnych uzupełnień".

Odnosząc tę definicję na grunt omawianej sprawy należy stwierdzić, że dania oferowane przez Wnioskodawcę do sprzedaży niewątpliwie są uprzednio przyrządzone, podgrzane i nadają się do bezpośredniego spożycia, bez jakichkolwiek ulepszeń czy uzupełnień. Dania czy posiłki zwyczajowo konsumowane na gorąco są umieszczone w bemarach, do dyspozycji klientów, skąd mogą je oni wybierać, a następnie bez uzupełniania spożyć. Prezentowane w ladzie dania są zatem gotowe - najczęściej nawet niemożliwa jest ich dalsza obróbka, czy ulepszenie.

W ocenie Wnioskodawcy, oferowane dania do sprzedaży stanowią gotowe posiłki i dania, o których mowa w poz. 28 załącznika nr 10 do ustawy o VAT w zw. z art. 41 ust. 2a ustawy o VAT. Dla kwalifikacji sprzedawanych wyrobów bez znaczenia pozostaje sposób sprzedaży dań, tj. w systemie "na wagę", na miejscu, czy na wynos, w centrum handlowym w powierzchni "food court" czy w lokalu Wnioskodawcy.

Podsumowując, w związku z dostawą dań i posiłków w systemie "na wagę", zarówno przy sprzedaży na miejscu, jak i na wynos w strefie "food court" w centrach handlowych oraz w lokalach Wnioskodawcy, sprzedaż ta jest opodatkowana według stawki obniżonej, wynoszącej 5%, na podstawie art. 41 ust. 2a ustawy o VAT w zw. z poz. 28 załącznika nr 10 do ustawy o VAT.

Stanowisko Wnioskodawcy znajduje potwierdzenie w licznych interpretacjach indywidulanych wydawanych przez organy podatkowe, przykładowo:

* w interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 2 stycznia 2015 r. (sygn. IBPP2/443-978/14/ICz);

* w interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z dnia 11 listopada 2014 r. (sygn. IPTPP4/443-743/14-4/OS);

* w interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z dnia 10 czerwca 2013 r. (sygn. ITPP1/443-235/13/TS).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy:

* zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia,

* zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.