ILPP1/4512-1-2/16-3/AP

Na podstawie art. 14b § I i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613, z późn. zm.) oraz § 6 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 16 listopada 2015 r. (data wpływu 23 grudnia 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie ustalenia, czy sprzedaż budynku restauracji wraz z gruntem i parkingiem należy uznać za transakcję zbycia zorganizowanej części przedsiębiorstwa (pytanie oznaczone we wniosku nr 1) - jest prawidłowe.

W dniu 23 grudnia 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie ustalenia, czy sprzedaż budynku restauracji wraz z gruntem i parkingiem należy uznać za transakcję zbycia zorganizowanej części przedsiębiorstwa (pytanie oznaczone we wniosku nr 1).

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca (dalej: Zainteresowany, Spółka) ma siedzibę na terytorium Polski i jest zarejestrowanym aktywnym podatnikiem VAT. Zainteresowany prowadzi działalność w zakresie usług budowlanych oraz gastronomicznych i noclegowych. W ramach tej działalności Spółka prowadzi m.in. restaurację oraz pensjonat (dwa niezależne, odrębnie położone obiekty). W dniu 23 września 2015 r. Zainteresowany dokonał sprzedaży restauracji, tj. budynku wraz z prawem własności gruntu oraz parkingiem przy budynku. Budynek w stanie ulepszonym do momentu sprzedaży nie był wykorzystywany przez okres co najmniej 5 lat, bowiem jego oddanie do użytku po ulepszeniu nastąpiło 17 kwietnia 2011 r. Budynek wraz z gruntem został nabyty

17 kwietnia 2008 r. i transakcja objęta była zwolnieniem od podatku od towarów i usług wynikającym z art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT w ówczesnym brzmieniu. Ze względu na zły stan techniczny konieczne były znaczne nakłady na przywrócenie budynku do stanu używalności oraz jego adaptację dla celów prowadzenia działalności gastronomicznej. Nakłady te wielokrotnie przewyższały cenę nabycia budynku. Oddanie budynku do użytku po ulepszeniu nastąpiło w dniu 17 kwietnia 2011 r. Zatem budynek w stanie ulepszonym do momentu sprzedaży nie był wykorzystywany przez okres co najmniej 5 lat. Parking został wytworzony po nabyciu przedmiotowej nieruchomości i oddany do użytku łącznie z nią w tym samym dniu.

W związku z transakcją sprzedaży restauracji przejęte zostało przez nabywcę zobowiązanie z tytułu kredytu bankowego funkcjonalnie związanego z restauracją, nie były natomiast przejęte przez nabywcę inne zobowiązania związane z restauracją. Środki trwałe i wyposażenie restauracji były sprzedane w części, w szczególności środki trwałe stanowiące wyposażenie kuchni (jednak bez wyposażenia, np. naczyń i sprzętów kuchennych, ale także bez zastaw, sztućców, obrusów itp), sprzedane zostały meble stanowiące zabudowę i meble wolnostojące jak stoły, krzesła, szafy czy wieszaki, nie były jednak sprzedane dwa użytkowane obecnie samochody obsługujące m.in. restaurację, nie były też sprzedane materiały i towary będące własnością Spółki w dacie transakcji. Nie nastąpiło przejście pracowników na nowego pracodawcę. Nie były przeniesione na nabywcę zezwolenia i koncesje, w szczególności koncesja na sprzedaż alkoholu. Kontrakty, umowy, poszczególne zamówienia handlowe nie przeszły na nabywcę, tj. nie przejął on z tego tytułu żadnych praw ani obowiązków ciążących w chwili sprzedaży na Spółce. W związku z tym nabywca do dnia dzisiejszego nie wznowił działania restauracji.

W Spółce restauracja była wyodrębniona terytorialnie (pensjonat prowadzony przez Wnioskodawcę, znajduje się w tej samej miejscowości, lecz na odrębnych działkach, niesąsiadujących z działką, na której położona jest restauracja). Nie była jednakże wyodrębniona organizacyjnie (nie istniały odrębne komórki organizacyjne do obsługi poszczególnych rodzajów działalności lub miejsc ich prowadzenia, zaś pracownicy - w zależności od potrzeb - pracowali zamiennie, nawet w tym samym dniu, zarówno w pensjonacie, jak i w restauracji). Restauracja nie była też wyodrębniona finansowo (nie było wyodrębnienia księgowego, które pozwalałoby na sporządzenie dla restauracji bilansu czy rachunku zysków i strat, restauracja nie posiadała odrębnego rachunku bankowego, nie miała też uprawnień do samodzielnej polityki handlowej).

Przedmiot sprzedaży nie był od momentu oddania do użytkowania do chwili sprzedaży przedmiotem umowy najmu, dzierżawy lub innej o podobnym charakterze. Dotyczy to samej restauracji, ale także parkingu, który nie tylko nie był udostępniany w jakiejkolwiek formie odpłatnie innym podmiotom jako całość, ale także nie były pobierane np. opłaty za parking od użytkowników, pomijając bowiem użytek własny, np. dla pracowników i kontrahentów, użytkownikami tymi byli klienci restauracji.

Wnioskodawcy przysługiwało prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z wydatkami na ulepszenie sprzedanego budynku, jak również z wydatkami na wytworzenie parkingu.

Parking będący przedmiotem sprzedaży stanowi budowlę w rozumieniu art. 3 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy opisaną w stanie faktycznym sprzedaż należy uznać za transakcję zbycia zorganizowanej części przedsiębiorstwa, do której nie stosuje się przepisów ustawy o VAT.

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Równocześnie, zgodnie z art. 6 pkt 1 tej ustawy, jej przepisów nie stosuje się do transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa. Ponieważ nie chodzi o sprzedaż całości przedsiębiorstwa, zatem podstawowe znaczenie dla rozstrzygnięcia sposobu opodatkowania transakcji będącej przedmiotem niniejszego wniosku, jest ustalenie czy tak określony przedmiot transakcji może być uznany za zorganizowaną część przedsiębiorstwa.

W myśl art. 2 pkt 27e ustawy o VAT, zorganizowaną częścią przedsiębiorstwa jest organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania. Biorąc pod uwagę wskazaną definicję oraz stanowiska prezentowane zarówno w doktrynie, jak i orzecznictwie sądów administracyjnych, należy przyjąć, że status zorganizowanej części przedsiębiorstwa posiada tylko taka część mienia przedsiębiorstwa, która łącznie spełnia następujące warunki:

Zdaniem Wnioskodawcy, zbyty przez Zainteresowanego zespół składników majątkowych nie spełnia wymienionych wyżej warunków, pozwalających uznać go za zorganizowaną część przedsiębiorstwa. Przede wszystkim zespół składników majątkowych nie obejmował należności i zobowiązań (poza kredytem bankowym), ponadto zbywany majątek nie jest wystarczający do prowadzenia samodzielnej działalności bez jego istotnego uzupełnienia przez nabywcę. W szczególności chodzi o część środków trwałych (np. samochody służące zaopatrzeniu), wyposażenie restauracji oraz towary do sprzedaży w stanie nieprzetworzonym i surowce do świadczenia usług gastronomicznych (produkcji posiłków i napojów). Transakcja nie skutkowała przejściem zakładu pracy w rozumieniu przepisu art. 23.1 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy. W konsekwencji opisanej transakcji, pracownicy restauracji nie stali się pracownikami nabywcy majątku. Ponadto nie istniało wyodrębnienie organizacyjne i finansowe restauracji na żadnej płaszczyźnie. W związku z powyższym, transakcja nie może być - zdaniem Wnioskodawcy - uznana za mającą za przedmiot zorganizowaną część przedsiębiorstwa, w konsekwencji nie mogła być ona wyłączona z zakresu zastosowania ustawy o VAT na podstawie jej art. 6 pkt 1. Stanowisko Spółki, że przedmiot sprzedaży nie był wystarczający do prowadzenia samodzielnej działalności, potwierdza fakt, że mimo upływu 50 dni od daty sprzedaży nabywca nie wznowił jeszcze działalności restauracji.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przepis art. 7 ust. 1 ustawy stanowi, że przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Pojęcie towaru ustawodawca zdefiniował w art. 2 pkt 6 powołanej ustawy. Zgodnie z zapisem zawartym w tym przepisie, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, (...).

Przepisy art. 6 ustawy wskazują na wyłączenia określonych czynności spod zakresu stosowania przepisów ustawy. Są tutaj wskazane te czynności, które co do zasady należą do grupy czynności podlegających opodatkowaniu, mieszcząc się w zakresie odpłatnej dostawy towarów, czy też odpłatnego świadczenia usług. Z uwagi jednakże na stosowne wyłączenie, czynności te nie podlegają opodatkowaniu.

Na podstawie art. 6 pkt 1 ustawy, przepisów ustawy nie stosuje się do transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Pojęcie "transakcji zbycia" należy rozumieć w sposób zbliżony do terminu "dostawy towarów" w ujęciu art. 7 ust. 1 ustawy, tzn. "zbycie" obejmuje wszelkie czynności, w ramach których następuje przeniesienie prawa do rozporządzania towarem jak właściciel, np. sprzedaż, zamianę, darowiznę, przeniesienie własności w formie wkładu niepieniężnego, czyli aportu.

Ze względu na szczególny charakter przepisu art. 6 pkt 1 ustawy, winien on być interpretowany ściśle, co oznacza, że ma on zastosowanie wyłącznie w przypadku zbycia (a zatem wszelkich czynności, w ramach których następuje przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel) przedsiębiorstwa (w rozumieniu Kodeksu cywilnego) lub zorganizowanej jego części, zdefiniowanej w art. 2 pkt 27e ustawy.

Zaznaczyć należy, że przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie zawierają definicji "przedsiębiorstwa". Dlatego też, dla potrzeb przepisów ustawy o podatku od towarów i usług należy posłużyć się definicją sformułowaną w art. 551 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 2014 r. poz. 121, z późn. zm.). Zgodnie z tym przepisem, przedsiębiorstwo jest zorganizowanym zespołem składników niematerialnych i materialnych przeznaczonym do prowadzenia działalności gospodarczej. Obejmuje ono w szczególności:

Według art. 2 pkt 27e ustawy, przez zorganizowaną część przedsiębiorstwa rozumie się organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania.

Przedsiębiorstwo, czy też zorganizowana część przedsiębiorstwa jako przedmiot zbycia, musi zatem stanowić całość pod względem organizacyjnym i funkcjonalnym, co oznacza, że najistotniejsze dla przedmiotowego zagadnienia jest ustalenie, czy przenoszony majątek stanowi na tyle zorganizowany kompleks praw, obowiązków i rzeczy, że zdolny jest do realizacji zadań gospodarczych przypisywanych przedsiębiorstwu.

Zatem zbywany majątek można uznać za zorganizowaną część przedsiębiorstwa tylko wówczas, gdy stanowi on zespół składników materialnych i niematerialnych (w tym zobowiązań). Kolejnym warunkiem jest wydzielenie tego zespołu w istniejącym przedsiębiorstwie. Wydzielenie to ma zachodzić na trzech płaszczyznach: organizacyjnej, finansowej i funkcjonalnej (przeznaczenie do realizacji określonych zadań gospodarczych).

Wyodrębnienie organizacyjne oznacza, że zorganizowana część przedsiębiorstwa ma swoje miejsce w strukturze organizacyjnej podatnika jako dział, wydział, oddział itp. Przy czym, w doktrynie zwraca się uwagę, że organizacyjne wyodrębnienie powinno być dokonane na bazie statutu, regulaminu lub innego aktu o podobnym charakterze.

Wyodrębnienie finansowe najpełniej realizowane jest w przypadku zakładu lub oddziału osoby prawnej. Wyodrębnienie finansowe nie oznacza samodzielności finansowej, ale sytuację, w której poprzez odpowiednią ewidencję zdarzeń gospodarczych możliwe jest przyporządkowanie przychodów i kosztów oraz należności i zobowiązań do zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Ponadto, wymagane jest, aby zorganizowana część przedsiębiorstwa mogła stanowić potencjalne niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące zadania gospodarcze, których realizacji służy w istniejącym przedsiębiorstwie. Powyższe oznacza, że przez zorganizowaną część przedsiębiorstwa można rozumieć wyłącznie tę część przedsiębiorstwa, która jest przede wszystkim wyodrębniona organizacyjnie, ale także posiada wewnętrzną samodzielność finansową.

Zatem, aby w rozumieniu przepisów podatkowych, określony zespół składników majątkowych mógł zostać zakwalifikowany jako zorganizowana część przedsiębiorstwa, nie jest wystarczające jakiekolwiek zorganizowanie masy majątkowej, ale musi się ona odznaczać pełną odrębnością niezbędną do samodzielnego funkcjonowania w obrocie gospodarczym. Zorganizowaną część przedsiębiorstwa tworzą więc składniki, będące we wzajemnych relacjach takich, by można było mówić o nich jako o zespole, a nie o zbiorze przypadkowych elementów, których jedyną cechą wspólną jest własność jednego podmiotu gospodarczego.

Oznacza to, że zorganizowana część przedsiębiorstwa nie jest sumą poszczególnych składników, przy pomocy których będzie można prowadzić odrębny zakład, lecz zorganizowanym zespołem tych składników, przy czym punktem odniesienia jest tutaj rola, jaką składniki majątkowe odgrywają w funkcjonowaniu przedsiębiorstwa (na ile stanowią w nim wyodrębnioną organizacyjnie i funkcjonalnie całość).

Reasumując, na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług mamy więc do czynienia ze zorganizowaną częścią przedsiębiorstwa, jeżeli spełnione są wszystkie następujące przesłanki:

Zaznaczenia wymaga, że definicja zorganizowanej części przedsiębiorstwa zawarta w przepisie art. 2 pkt 27e ustawy, nie jest definicją samoistną, lecz należy rozpatrywać ją m.in. w kontekście uregulowań art. 6 pkt 1 ustawy, który wyłącza z opodatkowania podatkiem od towarów i usług zbycie składników majątkowych i niemajątkowych uprzednio wyodrębnionych organizacyjnie i finansowo w istniejącym przedsiębiorstwie, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, nie dotyczy zaś zbycia poszczególnych składników majątkowych przedsiębiorstwa.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca ma siedzibę na terytorium Polski i jest zarejestrowanym aktywnym podatnikiem VAT. Zainteresowany prowadzi działalność w zakresie usług budowlanych oraz gastronomicznych i noclegowych. W ramach tej działalności Spółka prowadzi m.in. restaurację oraz pensjonat (dwa niezależne, odrębnie położone obiekty). W dniu 23 września 2015 r. Zainteresowany dokonał sprzedaży restauracji, tj. budynku wraz z prawem własności gruntu oraz parkingiem przy budynku. Budynek w stanie ulepszonym do momentu sprzedaży nie był wykorzystywany przez okres co najmniej 5 lat, bowiem jego oddanie do użytku po ulepszeniu nastąpiło 17 kwietnia 2011 r. Budynek wraz z gruntem został nabyty 17 kwietnia 2008 r. i transakcja objęta była zwolnieniem od podatku od towarów i usług wynikającym z art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT w ówczesnym brzmieniu. Ze względu na zły stan techniczny konieczne były znaczne nakłady na przywrócenie budynku do stanu używalności oraz jego adaptację dla celów prowadzenia działalności gastronomicznej. Nakłady te wielokrotnie przewyższały cenę nabycia budynku. Oddanie budynku do użytku po ulepszeniu nastąpiło w dniu 17 kwietnia 2011 r. Zatem budynek w stanie ulepszonym do momentu sprzedaży nie był wykorzystywany przez okres co najmniej 5 lat. Parking został wytworzony po nabyciu przedmiotowej nieruchomości i oddany do użytku łącznie z nią w tym samym dniu.

W związku z transakcją sprzedaży restauracji przejęte zostało przez nabywcę zobowiązanie z tytułu kredytu bankowego funkcjonalnie związanego z restauracją, nie były natomiast przejęte przez nabywcę inne zobowiązania związane z restauracją. Środki trwałe i wyposażenie restauracji były sprzedane w części, w szczególności środki trwałe stanowiące wyposażenie kuchni (jednak bez wyposażenia, np. naczyń i sprzętów kuchennych, ale także bez zastaw, sztućców, obrusów itp), sprzedane zostały meble stanowiące zabudowę i meble wolnostojące jak stoły, krzesła, szafy czy wieszaki, nie były jednak sprzedane dwa użytkowane obecnie samochody obsługujące m.in. restaurację, nie były też sprzedane materiały i towary będące własnością Spółki w dacie transakcji. Nie nastąpiło przejście pracowników na nowego pracodawcę. Nie były przeniesione na nabywcę zezwolenia i koncesje, w szczególności koncesja na sprzedaż alkoholu. Kontrakty, umowy, poszczególne zamówienia handlowe nie przeszły na nabywcę, tj. nie przejął on z tego tytułu żadnych praw ani obowiązków ciążących w chwili sprzedaży na Spółce. W związku z tym nabywca do dnia dzisiejszego nie wznowił działania restauracji.

W Spółce restauracja była wyodrębniona terytorialnie (pensjonat prowadzony przez Wnioskodawcę, znajduje się w tej samej miejscowości, lecz na odrębnych działkach, niesąsiadujących z działką, na której położona jest restauracja). Nie była jednakże wyodrębniona organizacyjnie (nie istniały odrębne komórki organizacyjne do obsługi poszczególnych rodzajów działalności lub miejsc ich prowadzenia, zaś pracownicy - w zależności od potrzeb - pracowali zamiennie, nawet w tym samym dniu, zarówno w pensjonacie, jak i w restauracji). Restauracja nie była też wyodrębniona finansowo (nie było wyodrębnienia księgowego, które pozwalałoby na sporządzenie dla restauracji bilansu czy rachunku zysków i strat, restauracja nie posiadała odrębnego rachunku bankowego, nie miała też uprawnień do samodzielnej polityki handlowej).

Przedmiot sprzedaży nie był od momentu oddania do użytkowania do chwili sprzedaży przedmiotem umowy najmu, dzierżawy lub innej o podobnym charakterze. Dotyczy to samej restauracji, ale także parkingu, który nie tylko nie był udostępniany w jakiejkolwiek formie odpłatnie innym podmiotom jako całość, ale także nie były pobierane np. opłaty za parking od użytkowników, pomijając bowiem użytek własny, np. dla pracowników i kontrahentów, użytkownikami tymi byli klienci restauracji.

Wnioskodawcy przysługiwało prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z wydatkami na ulepszenie sprzedanego budynku, jak równieżz wydatkami na wytworzenie parkingu.

Parking będący przedmiotem sprzedaży stanowi budowlę w rozumieniu art. 3 ustawy z dnia7 lipca 1994 r. Prawo budowlane.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii, czy opisaną we wniosku sprzedaż należy uznać za transakcję zbycia zorganizowanej części przedsiębiorstwa, do której nie stosuje się przepisów ustawy o VAT.

Jak wyjaśniono wyżej, podstawowym wymogiem do uznania dostawy majątku za zorganizowaną część przedsiębiorstwa jest to, aby stanowiła ona zespół składników materialnych i niematerialnych (w tym zobowiązań), podlegający wydzieleniu w istniejącym przedsiębiorstwie na trzech płaszczyznach: organizacyjnej, finansowej i funkcjonalnej (przeznaczenie do realizacji określonych zadań gospodarczych). Istotnym jest, aby zorganizowana część przedsiębiorstwa mogła stanowić potencjalnie niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące zadania gospodarcze, których realizacji służy w istniejącym przedsiębiorstwie.

Przy czym przez zorganizowaną część przedsiębiorstwa można rozumieć wyłącznie tę część przedsiębiorstwa, która jest przede wszystkim wyodrębniona organizacyjnie, finansowo i funkcjonalnie.

Jak wskazał Zainteresowany restauracja nie była wyodrębniona organizacyjnie (nie istniały odrębne komórki organizacyjne do obsługi poszczególnych rodzajów działalności lub miejsc ich prowadzenia, zaś pracownicy - w zależności od potrzeb - pracowali zamiennie, nawet w tym samym dniu, zarówno w pensjonacie, jak i w restauracji). Restauracja nie była też wyodrębniona finansowo (nie było wyodrębnienia księgowego, które pozwalałoby na sporządzenie dla restauracji bilansu czy rachunku zysków i strat, restauracja nie posiadała odrębnego rachunku bankowego, nie miała też uprawnień do samodzielnej polityki handlowej). Ponadto sprzedany majątek nie obejmował oprócz kredytu bankowego innych zobowiązań związanych z restauracją. W związku ze sprzedażą budynku restauracji wraz z gruntem oraz parkingiem nie nastąpiło przejście pracowników do nowego pracodawcy. Jednocześnie, jak wskazał Wnioskodawca zbywany majątek był niewystarczający do prowadzenia samodzielnej działalności bez jego istotnego uzupełnienia przez nabywcę.

Zatem w przypadku analizowanego wniosku nie zostaną spełnione warunki do uznania sprzedawanych składników majątkowych za zorganizowaną część przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 2 pkt 27e ustawy.

Podsumowując, mając na uwadze opis sprawy oraz powołane przepisy prawa podatkowego stwierdzić należy, że sprzedaż restauracji wraz z gruntem i parkingiem nie stanowi transakcji zbycia zorganizowanej części przedsiębiorstwa, w konsekwencji nie będzie podlegać wyłączeniu od opodatkowania podatkiem od towarów i usług, zgodnie z art. 6 pkt 1 ustawy.

Zaznaczenia wymaga, że organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Wnioskodawca ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Podkreślenia wymaga, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki podatkowoprawne tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, interpretacja traci aktualność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego stanu faktycznego lub zmiany stanu prawnego.

Tut. Organ informuje, że w niniejszej interpretacji załatwiono wniosek w części dotyczącej stanu faktycznego w zakresie ustalenia, czy sprzedaż budynku restauracji wraz z gruntem i parkingiem należy uznać za transakcję zbycia zorganizowanej części przedsiębiorstwa (pytanie oznaczone we wniosku nr 1). Natomiast w części dotyczącej stanu faktycznego w zakresie zwolnienia od podatku sprzedaży budynku restauracji wraz z gruntem i parkingiem (pytanie oznaczone we wniosku nr 2) zostało wydane postanowienie o pozostawieniu wniosku bez rozpatrzenia z dnia 15 marca 2016 r. nr ILPP1/4512-1-2/16-4/AP.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu, ul. Kośnego 70, 45-372 Opole, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie,w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.