ILPP1/4512-1-181/16-2/MC - Ustalenie prawa do zwrotu nadwyżki podatku naliczonego.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613, z późn. zm.) oraz § 6 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana przedstawione we wniosku z dnia 1 marca 2016 r. (data wpływu 16 marca 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego z faktur dokumentujących zakup materiałów budowlanych oraz usług budowlanych służących wybudowaniu budynku i w konsekwencji prawa do zwrotu nadwyżki podatku naliczonego - jest prawidłowe.

W dniu 16 marca 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego z faktur dokumentujących zakup materiałów budowlanych oraz usług budowlanych służących wybudowaniu budynku i w konsekwencji prawa do zwrotu nadwyżki podatku naliczonego.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest osobą fizyczną podlegającą nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce. Zainteresowany jest osobą nieprowadzącą działalności gospodarczej, nie jest wpisany do CEiDG.

Wnioskodawca zamierza na własne imię i nazwisko nabyć materiały budowlane oraz usługi budowlane, celem wybudowania lokalu usługowego, który będzie wynajmowany w ramach najmu prywatnego. Przed dokonaniem powyższych zakupów Zainteresowany zamierza złożyć naczelnikowi urzędu skarbowego, właściwemu dla miejsca prowadzenia działalności gospodarczej w zakresie najmu prywatnego, zgłoszenie rejestracyjne VAT-R, w którym wskaże, że rezygnuje ze zwolnienia z opodatkowania, o którym mowa w art. 113 ust. 1 lub 9 ustawy o podatku od towarów i usług z dnia 11 marca 2004 r. i zamierza świadczyć usługi najmu jako podatnik VAT czynny.

Wnioskodawca nie zamierza dokonać wpisu do ewidencji działalności gospodarczej w zakresie najmu lokali. Zainteresowany zamierza wynajmować wybudowany lokal w ramach najmu prywatnego.

Po otrzymaniu każdej faktury Wnioskodawca będzie wykazywał w składanej deklaracji podatkowej VAT-R podatek VAT do przeniesienia na kolejny okres rozliczeniowy ewentualnie podatek zostanie wykazany do zwrotu w określonym przepisami terminie.

Po zakończeniu budowy lokal będzie wynajmowany. Wynajem ten będzie opodatkowany podatkiem VAT. Lokal usługowy będzie wynajmowany na różne okresy i różnym klientom (nie na cele mieszkaniowe). Jednocześnie Zainteresowany wskazuje, że przedmiotowy lokal będzie wykorzystywany wyłącznie do wykonywania czynności opodatkowanych - najmu, nie będzie wykorzystywany na prywatne potrzeby.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy Wnioskodawca ma prawo do odliczenia podatku naliczonego VAT uwidocznionego na fakturach dokumentujących zakup materiałów budowlanych oraz usług budowlanych służących wybudowaniu budynku, który będzie służył celom opodatkowanym i czy w konsekwencji Zainteresowany będzie uprawniony do zwrotu nadwyżki podatku naliczonego VAT w sytuacji, gdy w danym okresie rozliczeniowym kwota podatku naliczonego będzie wyższa od kwoty podatku należnego.

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, Zainteresowany jest uprawniony do odliczenia podatku VAT naliczonego przy nabyciu materiałów oraz usług budowlanych. W myśl art. 87 ust. 1 ustawy o VAT, w przypadku, gdy w okresie wykazania w deklaracji VAT powyższych zakupów kwota podatku naliczonego będzie wyższa od kwoty podatku należnego, Wnioskodawca nabędzie prawo do zwrotu podatku naliczonego na rachunek bankowy.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15 ustawy o VAT, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Prawo do odliczenia podatku naliczonego przysługuje, jeżeli spełnione zostaną następujące warunki:

* podmiot nabywający towary lub usługi będzie posiadał status podatnika, o którym mowa w art. 15 ustawy o VAT,

* podmiot nabywający towary i usługi będzie zarejestrowany jako podatnik VAT czynny,

* towary lub usługi nabywane przez ten podmiot będą wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych,

* nie będą zachodziły jakiekolwiek okoliczności wyłączające prawo do odliczenia wskazane w art. 88 ustawy o VAT.

W opinii Zainteresowanego, będzie On spełniał wszystkie powyższe warunki, a mianowicie:

* Wnioskodawca będzie posiadał status podatnika, o którym mowa w art. 15 ustawy o VAT. Zgodnie bowiem z art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Powyższe oznacza, że aby dany podmiot został uznany za podatnika, w świetle art. 15 ustawy o VAT, musi:

* być osobą prawną, jednostką organizacyjną nieposiadającą osobowości prawnej lub osobą fizyczną,

* wykonywać samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy o VAT.

Dla celów rozliczeń VAT obowiązuje bardzo szeroka definicja działalności gospodarczej. Działalność gospodarcza w rozumieniu ustawy o VAT, obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych (art. 15 ust. 2 ustawy o VAT). Z definicji tej zatem wynika, że za działalność gospodarczą w rozumieniu ustawy o VAT uważa się również wykorzystywanie majątku prywatnego przez osoby fizyczne, jeżeli jest dokonywane w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Wypowiedział się na ten temat szczegółowo Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z 13 kwietnia 2012 r. (sygn. akt I FSK 890/11):

" (...) wykorzystywanie majątku prywatnego przez osoby fizyczne stanowi działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 zdanie drugie ustawy o VAT, jeżeli jest dokonywane w sposób ciągły w celach zarobkowych. Podmiot wykonujący działalność gospodarczą opodatkowaną podatkiem od towarów i usług może do takiej działalności wykorzystywać także majątek prywatny, nabyty wcześniej w celach innych niż gospodarcze. Natomiast istotne dla ustalenia czy jest podatnikiem podatku od towarów i usług jest stwierdzenie czy czynność, która ma być opodatkowana stanowi działalność charakteryzującą się cechami typowymi dla czynności związanej z działalnością profesjonalisty - handlowca, czy też jest czynnością podejmowaną w ramach zwykłego wykonywania prawa własności wobec prywatnego majątku".

W związku z powyższym, Zainteresowany będzie spełniał wszelkie warunki, od których uzależnione jest przyznanie statusu podatnika w świetle art. 15 ustawy o VAT. Należy przy tym podkreślić, że przyznanie danemu podmiotowi statusu podatnika podatku VAT w żadnym stopniu nie jest uzależnione od spełnienia przesłanek działalności gospodarczej, o której mowa w art. 2 usdg i faktu jej zarejestrowania we właściwym Urzędzie Gminy.

W związku z tym, że Wnioskodawcy będzie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktur dokumentujących nabycie materiałów i usług budowlanych, zgodnie z art. 87 ustawy o VAT, będzie uprawniony do uzyskania zwrotu VAT na wskazany rachunek bankowy.

Przez prawo do odliczenia podatku naliczonego należy bowiem rozumieć prawo do wykazania tego podatku w deklaracji podatkowej. Jednocześnie, zgodnie z art. 87 ustawy o VAT, w przypadku, gdy kwota podatku naliczonego jest w okresie rozliczeniowym wyższa od kwoty podatku należnego, podatnik ma prawo do obniżenia o tę różnicę kwoty podatku należnego za następne okresy lub do zwrotu różnicy na rachunek bankowy.

W związku z powyższym, należy zauważyć, że w przypadku, gdy kwota podatku naliczonego wynikającego z faktur dokumentujących nabycie materiałów i usług budowlanych będzie w danym okresie rozliczeniowym wyższa niż kwota podatku należnego, Wnioskodawcy będzie przysługiwało prawo do zwrotu VAT na rachunek bankowy.

W opinii Zainteresowanego, powyższa argumentacja w pełni uzasadnia stanowisko, że zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, będzie On uprawniony do odliczenia podatku naliczonego wykazanego na fakturach dokumentujących nabycie materiałów i usług budowlanych. Natomiast w przypadku, gdy kwota podatku naliczonego w danym okresie rozliczeniowym będzie wyższa od kwoty podatku należnego, zgodnie z art. 87 ust. 1 ustawy o VAT, Wnioskodawca będzie uprawniony do zwrotu podatku VAT na rachunek bankowy.

Powyższe stanowisko Zainteresowanego znajduje potwierdzenie w treści interpretacji indywidualnych, m.in.:

* w interpretacji indywidualnej Naczelnika Urzędu Skarbowego w Żyrardowie z dnia 22 lutego 2007 r., znak 1446/PP/443/9/06/IT/07, w której wskazano: "Podatnik wykonuje czynności opodatkowane podatkiem od towarów i usług - świadczy usługę najmu lokalu wykorzystywanego do celów działalności gospodarczej. Zatem ma prawo do odliczenia w całości podatku naliczonego w zakresie, w jakim zakupione towary i usługi są wykorzystywane do czynności opodatkowanych",

* w interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 17 października 2011 r. (IPPP2/443-891/11-2/KG), w której uznano prawo do odliczenia podatku VAT z tytułu nabycia apartamentu wykorzystywanego do wykonywania czynności opodatkowanych.

Ponadto Wnioskodawca wskazuje, że prawo do odliczenia podatku naliczonego uwidocznionego na fakturach dokumentujących nabycie materiałów oraz usług budowlanych, wynika również z zasady neutralności VAT, określonej w art. 86 ust. 1 ustawy o VAT oraz art. 1 ust. 2 Dyrektywy 2006/112/WE.

Zgodnie z zasadą neutralności, podatek zapłacony przez podatnika VAT przy nabywaniu towarów i usług wykorzystywanych do wykonywania czynności opodatkowanych nie stanowi dla niego faktycznego obciążenia podatkowego. Istotną cechą podatku VAT jest bowiem faktyczne opodatkowanie konsumpcji, przy jednoczesnym zapewnieniu neutralności tego podatku w poprzednich fazach obrotu.

Zasada neutralności nie jest jedynie postulatem doktryny, lecz podstawową zasadą znajdującą zastosowanie zarówno w prawie krajowym, jak i wspólnotowym. Wszelkie korzystne dla podatnika konsekwencje wynikające z zasady neutralności podatku od towarów i usług traktowane są więc jako fundamentalne prawo podatnika, a nie przywilej przyznany mu przez organy skarbowe.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Podstawowe zasady dotyczące odliczania podatku naliczonego zostały sformułowane w art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą.

W myśl tego przepisu, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15 ustawy, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Na mocy art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:

Z powyższych przepisów wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego). Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonanymi czynnościami opodatkowanymi.

Przedstawiona wyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku VAT oraz niepodlegających temu podatkowi.

Należy zauważyć, że formułując w art. 86 ust. 1 ustawy warunek związku ze sprzedażą opodatkowaną, ustawodawca nie uzależnia prawa do odliczenia od związku zakupu z obecnie wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi. Wystarczającym jest, że z okoliczności towarzyszących nabyciu towarów lub usług przy uwzględnieniu rodzaju prowadzonej przez podatnika działalności gospodarczej wynika, że zakupy te dokonane są w celu ich wykorzystania w ramach jego działalności opodatkowanej.

Zatem w podatku od towarów i usług obowiązuje zasada tzw. "niezwłocznego odliczenia podatku naliczonego". Zasada ta wyraża się tym, że podatnik, aby skorzystać z prawa do odliczenia, nie musi czekać, aż nabyty towar lub usługa zostaną odsprzedane lub efektywnie wykorzystane na potrzeby działalności opodatkowanej.

W każdym przypadku należy dokonać oceny, czy intencją podatnika wykonującego określone czynności, z którymi łączą się skutki podatkowoprawne, było wykonywanie czynności opodatkowanych.

Należy podkreślić, że ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Jedno z takich ograniczeń zostało wskazane w art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy, zgodnie z którym nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury w przypadku, gdy transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Oznacza to, że podatnik nie może skorzystać z prawa do odliczenia w odniesieniu do podatku, który jest należny wyłącznie z tego względu, że został wykazany na fakturze w sytuacji, gdy transakcja nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Natomiast na podstawie art. 88 ust. 4 ustawy, obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się również do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni, zgodnie z art. 96, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 86 ust. 2 pkt 7.

Zgodnie z powyższą regulacją, z prawa do odliczenia podatku skorzystać mogą wyłącznie podatnicy, którzy są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni.

Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza - w myśl art. 15 ust. 2 ustawy - obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Ponadto, jak stanowi art. 87 ust. 1 ustawy, w przypadku gdy kwota podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2, jest w okresie rozliczeniowym wyższa od kwoty podatku należnego, podatnik ma prawo do obniżenia o tę różnicę kwoty podatku należnego za następne okresy lub do zwrotu różnicy na rachunek bankowy.

Zasady dokonywania zwrotu różnicy podatku na rachunek bankowy podatnika zostały określone w art. 87 ust. 2-6 ustawy.

Ww. przepis wprowadza zatem dwie równorzędne zasady postępowania z powstałą nadwyżką podatku. Możliwe jest bowiem albo otrzymanie jej zwrotu na rachunek bankowy, albo przeniesienie jej na następne okresy rozliczeniowe. Wybór sposobu postępowania pozostawiony został podatnikowi. Cyt. wyżej art. 87 ust. 1 ustawy nie zabrania również rozbicia kwoty nadwyżki na dwie części, z których jedna podlegać będzie zwrotowi z urzędu skarbowego, zaś druga przeniesiona zostanie na kolejny okres rozliczeniowy. Powyższe oznacza, że uprawniony jest zarówno pierwszy sposób postępowania (wystąpienie o zwrot), drugi sposób postępowania (przeniesienie na następny okres), jak i oba te sposoby jednocześnie.

W myśl natomiast art. 87 ust. 2 ustawy, zwrot różnicy podatku, z zastrzeżeniem ust. 6, następuje w terminie 60 dni od dnia złożenia rozliczenia przez podatnika na rachunek bankowy podatnika w banku mającym siedzibę na terytorium kraju lub na rachunek podatnika w spółdzielczej kasie oszczędnościowo-kredytowej, której jest członkiem, wskazane w zgłoszeniu identyfikacyjnym, o którym mowa w odrębnych przepisach, lub na wskazany przez podatnika rachunek banku lub na rachunek spółdzielczej kasy oszczędnościowo-kredytowej, jako zabezpieczenie udzielanego przez ten bank lub przez kasę kredytu, na podstawie złożonego przez podatnika, do naczelnika urzędu skarbowego, w terminie do złożenia deklaracji podatkowej, pisemnego, nieodwołalnego upoważnienia organu podatkowego, potwierdzonego przez bank lub spółdzielczą kasę oszczędnościowo-kredytową udzielających kredytu, do przekazania tego zwrotu. Jeżeli zasadność zwrotu wymaga dodatkowego zweryfikowania, naczelnik urzędu skarbowego może przedłużyć ten termin do czasu zakończenia weryfikacji rozliczenia podatnika dokonywanego w ramach czynności sprawdzających, kontroli podatkowej lub postępowania podatkowego na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej lub postępowania kontrolnego na podstawie przepisów o kontroli skarbowej. Jeżeli przeprowadzone przez organ czynności wykażą zasadność zwrotu, o którym mowa w zdaniu poprzednim, urząd skarbowy wypłaca podatnikowi należną kwotę wraz z odsetkami w wysokości odpowiadającej opłacie prolongacyjnej stosowanej w przypadku odroczenia płatności podatku lub jego rozłożenia na raty.

Na podstawie art. 87 ust. 5a ustawy, w przypadku gdy podatnik nie wykonał w okresie rozliczeniowym czynności opodatkowanych na terytorium kraju oraz czynności wymienionych w art. 86 ust. 8 pkt 1, podatnikowi przysługuje, na jego umotywowany wniosek złożony wraz z deklaracją podatkową, zwrot kwoty podatku naliczonego, podlegającego odliczeniu od podatku należnego w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą na terytorium kraju lub poza tym terytorium, w terminie 180 dni od dnia złożenia rozliczenia, z zastrzeżeniem art. 86 ust. 19. Na pisemny wniosek podatnika urząd skarbowy dokonuje zwrotu, o którym mowa w zdaniu pierwszym, w terminie 60 dni, jeżeli podatnik złoży w urzędzie skarbowym zabezpieczenie majątkowe. Przepisy ust. 2 zdanie drugie i trzecie, ust. 2a i ust. 4a-4f stosuje się odpowiednio.

Stosownie do art. 86 ust. 19 ustawy, jeżeli w okresie rozliczeniowym podatnik nie wykonywał czynności opodatkowanych na terytorium kraju oraz nie wykonywał czynności poza terytorium kraju kwotę podatku naliczonego może przenieść do rozliczenia na następny okres rozliczeniowy.

Zauważyć należy, że przepis art. 86 ust. 19 oraz art. 87 ust. 5a ustawy pozwala podatnikom, którzy w danym okresie w ogóle nie dokonywali żadnych czynności ani w kraju, ani za granicą na uzyskanie zwrotu bezpośredniego podatku naliczonego. Zwrot następuje na umotywowany wniosek podatnika złożony wraz z deklaracją podatkową.

Wystarczającą (i w zasadzie jedyną) przesłanką jest sam fakt wystąpienia u podatnika, który nie dokonywał w danym okresie żadnych czynności dających prawo do odliczenia, kwoty podatku naliczonego, której to kwoty nie przeniósł na następny okres rozliczeniowy.

Zasadą jest, że zwrot przysługuje w tym przypadku w terminie 180 dni. Podatnik może jednak złożyć wniosek o zwrot podatku w terminie 60 dni. Wraz z wnioskiem powinno zostać złożone w urzędzie skarbowym zabezpieczenie majątkowe, w kwocie odpowiadającej podatkowi naliczonemu.

Z odesłań zawartych w art. 87 ust. 5a ustawy wynika, że w przypadku podatników, o których mowa, organ podatkowy może wydłużyć termin zwrotu podatku, w przypadku gdy zasadność zwrotu jest weryfikowana przez organ podatkowy bądź organ kontroli skarbowej w jakiejkolwiek formie (czynności sprawdzających, postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, postępowania kontrolnego w kontroli skarbowej).

W świetle powyższego, w przypadku gdy podatnik nie dokona w danym okresie rozliczeniowym żadnych czynności dających prawo do odliczenia kwoty podatku naliczonego i kwoty tego podatku nie przeniesie na następny okres rozliczeniowy, na podstawie art. 87 ust. 5a ustawy, będzie uprawniony do złożenia umotywowanego wniosku wraz z deklaracją podatkową o zwrot w terminie 180 dni kwoty podatku naliczonego. Jednakże na pisemny wniosek podatnika urząd skarbowy dokona zwrotu nadwyżki podatku naliczonego nad należnym w terminie 60 dni, jeżeli podatnik w urzędzie skarbowym złoży zabezpieczenie majątkowe.

W sytuacji natomiast, gdy w danym okresie u podatnika wystąpi podatek należny, wówczas w przypadku, gdy kwota podatku naliczonego jest w okresie rozliczeniowym wyższa od kwoty podatku należnego, podatnik ma prawo do obniżenia o tę różnicę kwoty podatku należnego za następny okres lub do zwrotu różnicy na rachunek bankowy. W tym przypadku - zgodnie z art. 87 ust. 2 ustawy - zwrot różnicy podatku nastąpi w terminie 60 dni.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jest osobą fizyczną podlegającą nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce. Zainteresowany jest również osobą nieprowadzącą działalności gospodarczej, nie wpisaną do CEiDG. Wnioskodawca zamierza na własne imię i nazwisko nabyć materiały budowlane oraz usługi budowlane, celem wybudowania lokalu usługowego, który będzie wynajmowany w ramach najmu prywatnego. Przed dokonaniem powyższych zakupów Zainteresowany zamierza złożyć naczelnikowi urzędu skarbowego właściwemu dla miejsca prowadzenia działalności gospodarczej w zakresie najmu prywatnego zgłoszenie rejestracyjne VAT-R, w którym wskaże, że rezygnuje ze zwolnienia z opodatkowania, o którym mowa w art. 113 ust. 1 lub 9 ustawy o podatku od towarów i usług i zamierza świadczyć usługi najmu jako podatnik VAT czynny. Wnioskodawca nie zamierza dokonać wpisu do ewidencji działalności gospodarczej, w zakresie najmu lokali. Zainteresowany zamierza wynajmować wybudowany lokal w ramach najmu prywatnego. Po otrzymaniu każdej faktury Wnioskodawca będzie wykazywał w składanej deklaracji podatkowej VAT-7 podatek VAT do przeniesienia na kolejny okres rozliczeniowy, ewentualnie podatek zostanie wykazany do zwrotu w określonym przepisami terminie. Po zakończeniu budowy lokal będzie wynajmowany. Wynajem ten będzie opodatkowany podatkiem VAT. Lokal usługowy będzie wynajmowany na różne okresy i różnym klientom (nie na cele mieszkaniowe). Jednocześnie Zainteresowany wskazał, że przedmiotowy lokal będzie wykorzystywany wyłącznie do wykonywania czynności opodatkowanych najmu, nie będzie wykorzystywany na prywatne potrzeby.

Przy tak przedstawionym opisie sprawy wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii prawa do odliczenia podatku naliczonego VAT uwidocznionego na fakturach dokumentujących zakup materiałów budowlanych oraz usług budowlanych służących wybudowaniu budynku, który będzie służył celom opodatkowanym oraz prawa do zwrotu nadwyżki podatku naliczonego VAT w sytuacji, gdy w danym okresie rozliczeniowym kwota podatku naliczonego będzie wyższa od kwoty podatku należnego.

Zgodnie z powołanymi wyżej przepisami, rozliczenie podatku naliczonego na zasadach określonych w art. 86 ustawy, uwarunkowane jest tym, aby nabywane towary i usługi były wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Ponadto art. 88 ust. 4 ustawy wyklucza odliczenie w odniesieniu do podmiotów niebędących zarejestrowanymi, czynnymi podatnikami podatku VAT.

W omawianej sprawie warunki uprawniające do odliczenia będą spełnione, ponieważ Wnioskodawca będzie zarejestrowanym, czynnym podatnikiem, a przedmiotowy lokal - jak wskazał Wnioskodawca - będzie wykorzystywany wyłącznie do wykonywania czynności opodatkowanych.

W konsekwencji Zainteresowany będzie miał prawo do odliczenia podatku naliczonego zawartego w fakturach dokumentujących nabycie towarów i usług związanych z budową budynku, o którym mowa we wniosku.

Ponadto w sytuacji, gdy w danym okresie rozliczeniowym kwota podatku naliczonego będzie wyższa od kwoty podatku należnego wskazać należy, że Wnioskodawca będzie miał prawo do obniżenia o tę różnicę kwoty podatku należnego za następny okres rozliczeniowy lub do zwrotu różnicy na rachunek bankowy.

Podsumowując, Wnioskodawca będzie miał prawo do odliczenia podatku naliczonego VAT uwidocznionego na fakturach dokumentujących zakup materiałów budowlanych oraz usług budowlanych służących wybudowaniu budynku, który będzie służył celom opodatkowanym i w konsekwencji Zainteresowany będzie uprawniony do zwrotu nadwyżki podatku naliczonego VAT w sytuacji, gdy w danym okresie rozliczeniowym kwota podatku naliczonego będzie wyższa od kwoty podatku należnego.

Należy podkreślić, że wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego oraz przedstawionego własnego stanowiska w sprawie oceny prawnej opisanego zdarzenia przyszłego. Inne kwestie przedstawione w opisie sprawy, które nie zostały objęte pytaniem - nie mogą być zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej - rozpatrzone.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.