ILPP1/4512-1-10/15-4/AW

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pani przedstawione we wniosku z dnia 7 stycznia 2015 r. (data wpływu 9 stycznia 2015 r.), uzupełnionym pismem z dnia 26 marca 2015 r. (data wpływu 30 marca 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego z faktury dokumentującej zakup gruntu - jest nieprawidłowe.

W dniu 9 stycznia 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego z faktury dokumentującej zakup gruntu. Wniosek uzupełniono pismem z dnia 26 marca 2015 r. o doprecyzowanie opisu sprawy, przeredagowanie zadanych pytań oraz przedstawienie własnego stanowiska w sprawie.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Dnia 30 października 2013 r. Wnioskodawczyni wraz z mężem nabyła grunt budowlany o pow.l.862 m² od Gminy. W związku z powyższą transakcją, otrzymali fakturę VAT oraz spisano akt notarialny. Na fakturze podano ich imiona i nazwiska oraz adres zamieszkania. Natomiast w akcie notarialnym dodatkowo dopisano numery PESEL Zainteresowanej i jej męża. Aby sfinansować powyższą transakcję, Wnioskodawczyni wraz z mężem musieli wspomóc się kredytem hipotecznym (mieszkaniowym), jaki zaciągnęli na osoby fizyczne na okres 30 lat, a także zaangażowali własne środki pieniężne.

Między małżonkami nie ma rozdzielności majątkowej. Jeden z małżonków (żona) od roku 2011 prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą. W sierpniu 2014 r. do działalności gospodarczej żony dopisano PKD 41.10Z oraz 41.20Z. Żona od dnia rozpoczęcia działalności gospodarczej jest czynnym podatnikiem VAT, prowadzi Książkę Przychodów i Rozchodów oraz opłaca podatek dochodowy liniowy.

W sierpniu 2014 r. ww. grunt podzielono na 3 mniejsze działki budowlane i małżeństwo postanowiło, że na 2 działkach wybuduje domy jednorodzinne objęte społecznym programem mieszkaniowym celem ich dalszej odsprzedaży wraz z gruntem. Powyższą operację zamierzają dokonać w ramach działalności gospodarczej prowadzonej przez żonę. Dlatego też Zainteresowana wraz z mężem planują wnieść za obopólną zgodą cały grunt, będący wspólną własnością, do działalności gospodarczej żony. Następnie w roku 2015 jedną z działek ponownie przekazać na cele osobiste (czynność ta będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług).

Aby faktura zakupowa za grunt spełniała ustawowe wymogi, małżonkowie zwrócili się do Urzędu Gminy z prośbą o wystawienie faktury VAT korygującej, która zmieniałaby fakturę pierwotną poprzez dopisanie numeru NIP małżonki. Gmina wyraziła zgodę czego skutkiem było wystawienie faktury VAT korygującej w miesiącu październiku 2014 r. - dane na fakturze VAT korygującej są takie same jak na fakturze pierwotnej, tzn. ta sama data sprzedaży gruntu, ci sami nabywcy, ta sama kwota, dopisano jedynie NIP żony.

Mając fakturę VAT za zakup gruntu i fakturę VAT korektę gdzie umieszczono NIP osoby prowadzącej działalność gospodarczą (NIP żony) - małżonkowie chcieliby skorzystać z prawa do odliczenia VAT za zakup gruntu. Dlatego też zamierzają go wnieść do majątku firmowego w miesiącu październiku 2013 r. Aby tego dokonać będą musieli skorygować rozliczenie roczne z tyt. podatku dochodowego oraz deklaracje VAT-7 za okres od października 2103 r. - do bieżącej.

W uzupełnieniu z dnia 26 marca 2015 r. Wnioskodawczyni wyjaśniła, że zakup gruntu budowlanego o pow. 1.862 m² od Gminy udokumentowany został fakturą VAT (pierwotną) wystawioną dnia 30 października 2013 r. na oboje małżonków, na której widnieje adres ich zamieszkania. Również akt notarialny poświadczający ww. zakup sporządzony jest dnia 30 października 2013 r. na oboje małżonków wraz z podaniem ich nr PESEL oraz adresem zamieszkania (nie jest w nim wskazane, że zakupiony grunt będzie wykorzystywany w działalności gospodarczej żony). Następnie dnia 17 października 2014 r., Gmina sporządziła fakturę VAT korygującą do faktury za zakupiony grunt z dnia 30 października 2013 r., gdzie dopisano w pozycji nabywca gruntu jedynie NIP żony - osoby prowadzącej od roku 2011 działalność gospodarczą i zarejestrowanej jako czynny podatnik VAT.

Powyższy grunt budowlany kupiony był z zamiarem wykorzystania go w działalności gospodarczej żony, jednak z uwagi na niemożność uzyskania kredytu na firmę, małżonkowie zmuszeni byli kupić go jako osoby fizyczne, bowiem tylko taki kredyt - hipoteczny udało się im uzyskać. W dniu nabycia małżonkowie nie znali warunków zagospodarowania przestrzennego i nie mieli pewności, czy Gmina wyrazi zgodę na podzielenie gruntu na mniejsze działki.

W związku z faktem, że na fakturze zakupowej (pierwotnej) od Gminy nie było nr NIP osoby prowadzącej działalności gospodarczej, co udało się uzyskać dopiero dnia 17 października 2014 r. (poprzez wystawienie faktury VAT korygującej) oraz nie uzyskaniem jednoznacznej odpowiedzi telefonicznej z różnych urzędów skarbowych, żona - osoba prowadząca działalność gospodarczą do dnia dzisiejszego, z uwagi na konsekwencje podatkowe, nie wniosła przedmiotowego gruntu do swej działalności.

Wnioskodawczyni nadmieniła, że w momencie zakupu gruntu razem z mężem podjęła decyzję, że będzie on wykorzystywany w jej działalności gospodarczej, jednak z uwagi na brak tak znacznych firmowych środków pieniężnych, zmuszeni byli dokonać zakupu na siebie jako osoby fizyczne. Od momentu zakupu ww. gruntu wszelkie decyzje inwestycyjne w jej działalności gospodarczej (np. zakup nowych środków trwałych, czy rozszerzenie działalności poprzez otwarcie kolejnego punktu sprzedaży, czy zmiana branży) zostały zawieszone.

Zainteresowana początkowo zakładała, że po wniesieniu gruntu do jej działalności gospodarczej wybudowany zostanie tam pawilon handlowy pod wynajem. Jednak obserwując popyt na rynku nieruchomości zmieniła zdanie i postanowiła podzielić ww. grunt na trzy mniejsze działki, na których na dwóch z nich zostaną wybudowane domy jednorodzinne z zamiarem dalszej odsprzedaży. Także ww. grunt gdy będzie wniesiony do działalności będzie służył jedynie czynnościom opodatkowanym podatkiem VAT. v

Wnioskodawczyni dodała, że pozostaje w ustroju małżeńskiej wspólnoty majątkowej z mężem, który nie prowadzi działalności gospodarczej i nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług. Mąż wyraża zgodę na przedstawione powyżej przeznaczenie nabytego gruntu stanowiącego część majątku wspólnego.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania (ostatecznie sformułowane w piśmie z dnia 26 marca 2015 r.):

1. Czy żonie - osobie fizycznej prowadzącej działalność gospodarczą i zarejestrowanej jako czynny podatnik VAT - przysługuje prawo do odliczenia całej kwoty podatku naliczonego z faktury dokumentującej zakup gruntu (przeznaczonego do działalności gospodarczej żony opodatkowanej podatkiem od towarów i usług), stanowiącego współwłasność małżeńską, gdy pierwotna faktura jest wystawiona na imię i nazwisko obojga małżonków oraz adres ich zamieszkania, a faktura VAT korekta zawiera nr NIP żony (osoby prowadzącej działalność gospodarczą).

2. Czy można odliczyć VAT z faktury zakupowej za grunt wystawionej dnia 30 października 2013 r. poprzez skorygowanie wszelkich deklaracji VAT-7 od wskazanej wyżej daty.

Zdaniem Wnioskodawczyni (ostatecznie przedstawionym w piśmie z dnia 26 marca 2015 r.):

Ad. 1

Zakup w ramach ustawowej wspólności małżeńskiej majątkowej gruntu, z zamiarem wykorzystywania go w całości na cele opodatkowanej działalności gospodarczej jednego z małżonków (żony) i wprowadzenie go do działalności małżonka prowadzącego działalność gospodarczą, udokumentowany aktem notarialnym wystawionym na imię obojga małżonków oraz fakturą wystawioną na obojga małżonków (po uzupełnieniu poprzez sporządzenie faktury VAT korekty nr NIP żony jako osoby prowadzącej działalność gospodarczą), pozwala na odliczenie 100% podatku naliczonego wynikającego z faktury VAT przez prowadzącego działalność gospodarczą małżonka, będącego czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług.

Warunkiem odliczenia podatku naliczonego jest związek nabycia towaru ze sprzedażą opodatkowaną, a taka przesłanka występuje w przedstawionym stanie faktycznym, gdyż nabyty grunt Wnioskodawczyni przeznacza na cele inwestycji budowlanej, która będzie przedmiotem dalszej sprzedaży wraz z wybudowanym budynkiem.

Przepisy prawa obowiązujące w zakresie wystawiania faktur nie precyzują sytuacji, gdy dany towar (grunt) nabywają małżonkowie pozostający we wspólnocie majątkowej. Art. 106e ustawy o VAT zawiera jedynie informacje jakie dane faktura powinna wykazywać, m.in. datę wystawienia, kolejny nadany numer, imiona i nazwiska lub nazwy podatnika i nabywców towarów i usług oraz ich adresy, NIP. Dlatego też Zainteresowana stoi na stanowisku, że po wystawieniu faktury VAT korekty przez Gminę, która dopisuje NIP żony (osoby prowadzącej działalność gospodarczą) istnieje możliwość odliczenia VAT z faktury zakupowej za grunt, bowiem można ją uznać za sporządzoną zgodnie z wymogami prawnymi, a nabycie wspomnianego gruntu wykazuje ścisły związek z jej działalnością gospodarczą. Ponadto jeśli małżeństwo posiadające wspólnotę majątkową kupuje dany towar (grunt), który ma służyć tylko i wyłącznie w działalności gospodarczej jednego z nich (tekst jedn.: w działalności gospodarczej Zainteresowanej), to ma ona prawo odliczyć w całości VAT z faktury VAT zakupowej, pod warunkiem, że istnieje nierozerwalny związek między poniesionym kosztem a wykonywanymi z tytułu działalności gospodarczej czynnościami opodatkowanymi, a w tym przypadku zakup gruntu i wprowadzenie go do działalności jest ściśle związane z planami inwestycyjnymi firmy Wnioskodawczyni - jednoosobowej działalności gospodarczej.

Ad. 2

Zgodnie art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, jeśli towar (grunt) będzie wykorzystywany do czynności opodatkowanych, to przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego pod warunkiem, że do faktury VAT zakupowej dołączona zostanie faktura VAT korygująca, gdzie będzie podany NIP żony (jako osoby prowadzącej działalność gospodarczą). Bowiem faktem jest, że błędnie wystawioną fakturę VAT (bez NIP odbiorcy) należy skorygować, jednak błąd ten nie uniemożliwia dokonania odliczenia podatku VAT na zasadach i w terminach wskazanych w przepisach prawa. W art. 88 ustawy o VAT nie wskazano, że takie nieprawidłowości w dokumentach pozbawiają prawa do odliczenia. Nieskorzystanie przez podatnika z prawa do odliczenia podatku naliczonego w danym okresie rozliczeniowym, a także w dwóch następnych nie pozbawia prawa do odliczenia podatku VAT w późniejszym terminie.

Jeżeli bowiem podatnik nie dokona obniżenia podatku należnego o naliczony w terminach, o których mowa w art. 86 ust. 10, 10d, 10e, 11 - może on w myśl art. 86 ust. 13 ustawy o VAT obniżyć kwotę podatku należnego poprzez dokonanie korekty deklaracji podatkowej za okres, w którym powstało prawo do obniżenia podatku należnego nie później niż w ciągu 5 lat licząc od początku roku, w którym powstało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego.

Zgodnie więc z przytoczonymi przepisami, aby osoba fizyczna prowadząca działalność gospodarczą, będąca czynnym podatnikiem VAT, mogła skutecznie odliczyć VAT od faktury zakupowej za grunt, powinna tego dokonać w miesiącu październiku 2013 r. poprzez korektę deklaracji VAT-7.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Podstawowe zasady dotyczące odliczania podatku naliczonego zostały sformułowane w art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą.

W myśl tego przepisu, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15 ustawy, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Stosownie do treści art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:

Z powyższego wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Przedstawiona wyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku VAT oraz niepodlegających temu podatkowi.

Należy zauważyć, że formułując w art. 86 ust. 1 ustawy warunek związku ze sprzedażą opodatkowaną, ustawodawca nie uzależnia prawa do odliczenia od związku zakupu z obecnie wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi. Wystarczającym jest, że z okoliczności towarzyszących nabyciu towarów lub usług przy uwzględnieniu rodzaju prowadzonej przez podatnika działalności gospodarczej wynika, że zakupy te dokonane są w celu ich wykorzystania w ramach jego działalności opodatkowanej.

Zatem w podatku od towarów i usług obowiązuje zasada tzw. "niezwłocznego odliczenia podatku naliczonego". Zasada ta wyraża się tym, że podatnik, aby skorzystać z prawa do odliczenia, nie musi czekać, aż nabyty towar lub usługa zostaną odsprzedane lub efektywnie wykorzystane na potrzeby działalności opodatkowanej.

W każdym przypadku należy dokonać oceny, czy intencją podatnika wykonującego określone czynności, z którymi łączą się skutki podatkowoprawne, było wykonywanie czynności opodatkowanych.

Warunkowość realizacji określonego w art. 86 ust. 1 ustawy prawa do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony powoduje, że nieziszczenie się warunku pozytywnego, jakim jest wykorzystanie towaru (usługi) do realizacji czynności opodatkowanej - np. towar został częściowo wykorzystany do czynności zwolnionych od VAT lub niepodlegających VAT powoduje konieczność weryfikacji odliczenia podatku naliczonego.

Jak wynika z art. 86 ust. 10 ustawy, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego powstaje w rozliczeniu za okres, w którym w odniesieniu do nabytych lub importowanych przez podatnika towarów i usług powstał obowiązek podatkowy.

Na mocy art. 86 ust. 10b pkt 1 ustawy, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w przypadkach, o których mowa w ust. 2 pkt 1 oraz pkt 2 lit. a - powstaje nie wcześniej niż w rozliczeniu za okres, w którym podatnik otrzymał fakturę lub dokument celny.

Jeżeli podatnik nie dokonał obniżenia kwoty podatku należnego w terminach określonych w ust. 10, 10d i 10e, może obniżyć kwotę podatku należnego w deklaracji podatkowej za jeden z dwóch następnych okresów rozliczeniowych (art. 86 ust. 11 ustawy).

W świetle art. 86 ust. 13 ustawy, w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2014 r., jeżeli podatnik nie dokonał obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w terminach, o których mowa w ust. 10, 10d, 10e i 11, może on obniżyć kwotę podatku należnego przez dokonanie korekty deklaracji podatkowej za okres, w którym powstało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, nie później jednak niż w ciągu 5 lat, licząc od początku roku, w którym powstało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, z zastrzeżeniem ust. 13a.

Należy podkreślić, że ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Jedno z takich ograniczeń zostało wskazane w art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy, zgodnie z którym nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku gdy transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Oznacza to, że podatnik nie może skorzystać z prawa do odliczenia w odniesieniu do podatku, który jest należny wyłącznie z tego względu, że został wykazany na fakturze w sytuacji, gdy transakcja nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

W świetle art. 88 ust. 4 ustawy, obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni, zgodnie z art. 96, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 86 ust. 2 pkt 7.

Zgodnie z powyższą regulacją, z prawa do odliczenia podatku skorzystać mogą wyłącznie podatnicy, którzy są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni.

Stosownie do postanowień art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych (art. 15 ust. 2 ustawy).

Na mocy art. 106b ust. 1 pkt 1 ustawy, podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem.

Jak stanowi art. 2 pkt 31 ustawy, ilekroć w jej przepisach jest mowa o fakturze - rozumie się przez to dokument w formie papierowej lub w formie elektronicznej zawierający dane wymagane ustawą i przepisami wydanymi na jej podstawie.

Podkreślić należy, że w systemie podatku od towarów i usług faktury są dokumentami sformalizowanymi potwierdzającymi rzeczywiste transakcje gospodarcze dokonywane przez podatnika. Prawidłowość materialnoprawna faktury zachodzi wówczas, jeżeli odzwierciedla ona prawdziwe zdarzenie gospodarcze, czyli w istocie stwierdza fakt nabycia określonych towarów lub usług. Wystawienie faktury należy rozumieć jako sporządzenie dokumentu oraz jego przekazanie innemu podmiotowi, a przez to wprowadzenie faktury do obrotu prawnego. Faktura pełni szczególną rolę dowodową w prawidłowym wymiarze podatku VAT dlatego też niezwykle istotne jest prawidłowe oznaczenie wszystkich elementów faktury.

W ocenie tut. Organu, przez wystawienie faktury należy rozumieć sporządzenie wyżej wymienionego dokumentu oraz jego przekazanie innemu podmiotowi (nabywcy towaru lub usługi), a także przez to wprowadzenie faktury do obrotu prawnego.

Stosownie do art. 106e ust. 1 ustawy, faktura powinna zawierać między innymi:

(...).

Z treści wniosku wynika, że dnia 30 października 2013 r. Wnioskodawczyni wraz z mężem nabyła grunt budowlany o pow.l.862 m² od Gminy. Zakup ww. gruntu budowlanego udokumentowany został fakturą VAT (pierwotną) wystawioną dnia 30 października 2013 r. na oboje małżonków, na której widnieje adres ich zamieszkania. Następnie dnia 17 października 2014 r., Gmina sporządziła fakturę VAT korygującą do faktury za zakupiony grunt z dnia 30 października 2013 r., gdzie dopisano w pozycji nabywca gruntu jedynie NIP żony. Również akt notarialny poświadczający ww. zakup sporządzony jest dnia 30 października 2013 r. na oboje małżonków wraz z podaniem ich nr PESEL oraz adresem zamieszkania.

Zainteresowana (żona) od roku 2011 prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą i jest czynnym podatnikiem VAT. W sierpniu 2014 r. do działalności gospodarczej Wnioskodawczyni dopisano PKD 41.10Z oraz 41.20Z.

Powyższy grunt budowlany kupiony był z zamiarem wykorzystania go w działalności gospodarczej żony, jednak z uwagi na niemożność uzyskania kredytu na firmę, małżonkowie zmuszeni byli kupić go jako osoby fizyczne, bowiem tylko taki kredyt - hipoteczny udało się im uzyskać.

Zatem w momencie zakupu gruntu Wnioskodawczyni razem z mężem podjęli decyzję, że będzie on wykorzystywany w jej działalności gospodarczej, jednak z uwagi na brak tak znacznych firmowych środków pieniężnych, zmuszeni byli dokonać zakupu na siebie jako osoby fizyczne. Od momentu zakupu ww. gruntu wszelkie decyzje inwestycyjne w jej działalności gospodarczej (np. zakup nowych środków trwałych, czy rozszerzenie działalności poprzez otwarcie kolejnego punktu sprzedaży, czy zmiana branży) zostały zawieszone.

Zainteresowana początkowo zakładała, że po wniesieniu gruntu do jej działalności gospodarczej wybudowany zostanie tam pawilon handlowy pod wynajem. Jednak obserwując popyt na rynku nieruchomości zmieniła zdanie i w sierpniu 2014 r. ww. grunt podzieliła na 3 mniejsze działki budowlane i postanowiła, że na 2 działkach zostaną wybudowane domy jednorodzinne objęte społecznym programem mieszkaniowym celem ich dalszej odsprzedaży wraz z gruntem. Powyższą operację Wnioskodawczyni razem z mężem zamierzają dokonać w ramach działalności gospodarczej prowadzonej przez żonę. Także ww. grunt gdy będzie wniesiony do działalności będzie służył jedynie czynnościom opodatkowanym podatkiem VAT.

Wnioskodawczyni dodała, że pozostaje w ustroju małżeńskiej wspólnoty majątkowej z mężem, który nie prowadzi działalności gospodarczej i nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług. Mąż wyraża zgodę na przedstawione powyżej przeznaczenie nabytego gruntu stanowiącego część majątku wspólnego.

W rozpatrywanej sprawie wątpliwości Wnioskodawczyni dotyczą prawa do odliczenia podatku naliczonego z faktury dokumentującej zakup gruntu oraz momentu, kiedy należy dokonać odliczenia tego podatku.

W tym miejscu należy wyjaśnić, że kwestie stosunków majątkowych pomiędzy małżonkami reguluje ustawa z dnia 25 lutego 1964 r. - Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. z 2012 r. poz. 788, z późn. zm.).

Stosownie do art. 31 § 1 ww. ustawy z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa (wspólność ustawowa) obejmująca przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich (majątek wspólny). Przedmioty majątkowe nieobjęte wspólnością ustawową należą do majątku osobistego każdego z małżonków.

Zatem istotą wspólności majątkowej małżeńskiej, zarówno ustawowej, jak i umownej, jest to, że każdy z małżonków jest współwłaścicielem poszczególnych składników majątku wspólnego (dorobkowego) na zasadach współwłasności łącznej (bezudziałowej).

W czasie trwania wspólności ustawowej żaden z małżonków nie może żądać podziału majątku wspólnego. Nie może również rozporządzać ani zobowiązywać się do rozporządzania udziałem, który w razie ustania wspólności przypadnie mu w majątku wspólnym lub w poszczególnych przedmiotach należących do tego majątku (art. 35 ww. Kodeksu).

W myśl art. 36 § 1 oraz § 2 ww. Kodeksu, oboje małżonkowie są obowiązani współdziałać w zarządzie majątkiem wspólnym, w szczególności udzielać sobie wzajemnie informacji o stanie majątku wspólnego, o wykonywaniu zarządu majątkiem wspólnym i o zobowiązaniach obciążających majątek wspólny. Każdy z małżonków może samodzielnie zarządzać majątkiem wspólnym, chyba że przepisy poniższe stanowią inaczej. Wykonywanie zarządu obejmuje czynności, które dotyczą przedmiotów majątkowych należących do majątku wspólnego, w tym czynności zmierzające do zachowania tego majątku.

Zgodnie z art. 37 § 1 pkt 1 cyt. ustawy, zgoda drugiego małżonka jest potrzebna m.in. do dokonania czynności prawnej prowadzącej do zbycia, obciążenia, odpłatnego nabycia nieruchomości lub użytkowania wieczystego, jak również prowadzącej do oddania nieruchomości do używania lub pobierania z niej pożytków.

W świetle art. 43 § 1 cyt. ustawy oboje małżonkowie mają równe udziały w majątku wspólnym.

Z uwagi na powyższe regulacje prawne w akcie notarialnym dokumentującym tego rodzaju nabycie nieruchomości wymieniani są oboje małżonkowie, jeżeli istnieje między nimi ustawowa wspólność majątkowa (jak wynika z treści wniosku w przedmiotowej sprawie między małżonkami istnieje ustawowa wspólność majątkowa). Wspólność wynikająca ze stosunku małżeństwa jest współwłasnością łączną uprawniającą do współposiadania rzeczy wchodzących w skład majątku wspólnego, a w czasie jej trwania żaden z małżonków nie może żądać podziału majątku wspólnego. Na mocy zapisu zawartego w art. 43 § 1 cyt. ustawy oboje małżonkowie mają równe udziały w majątku wspólnym.

Należy jednak zaznaczyć, że autonomiczność prawa podatkowego wyklucza możliwość interpretacji przepisów, która zakładałaby, że stosunki majątkowe między małżonkami, regulowane przepisami Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, mogą kształtować zakres praw i obowiązków podatników podatku od towarów i usług.

Jak już wskazano, podstawową zasadą obowiązującą w podatku od towarów i usług, określoną w powołanym wyżej art. 86 ust. 1 ustawy, jest prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych.

Ponadto z art. 88 ust. 4 ustawy wynika, że uprawnionym do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego jest podmiot, który posiada status zarejestrowanego podatnika VAT czynnego.

Zatem podatnik może dokonać odliczenia podatku naliczonego w momencie otrzymania faktury, lecz aby uprawnienie to zrealizować musi posiadać status podatnika VAT czynnego. Prawo to podatnik może zrealizować dopiero w dniu złożenia rozliczenia (deklaracji) dla podatku od towarów i usług w obowiązującym do jej złożenia terminie.

W konsekwencji prawo do obniżenia podatku należnego może być realizowane przez podatnika w ściśle określonym czasie, pod warunkiem spełnienia przez niego przesłanek pozytywnych, tj. istnienia związku między zakupami i prowadzoną działalnością.

W tym miejscu należy wskazać na orzeczenie w sprawie C-97/90 Lennartz, w którym TSUE stwierdził, że prawo do odliczeń powstaje w momencie, gdy podlegający odliczeniu podatek staje się wymagalny. W konsekwencji o istnieniu tego prawa do odliczeń może zadecydować jedynie charakter, w jakim osoba występuje w danym czasie. Zgodnie z art. 17 (2) szóstej dyrektywy, o ile podatnik, działający w tym charakterze, używa towarów dla celów czynności podlegających opodatkowaniu, jest on uprawniony do odliczania podatku należnego lub zapłaconego od takich towarów. Jeżeli towary nie są używane do celów działalności gospodarczej podatnika w rozumieniu art. 4, lecz do celów prywatnej konsumpcji, nie powstaje żadne prawo do odliczeń (pkt 8-9).

W kontekście opisu stanu sprawy należy powołać również wyrok TSUE w sprawie C-378/02 Waterschap Zeeuws Vlaanderen. W wyroku tym TSUE stwierdził, że art. 17 szóstej dyrektywy określa moment powstania prawa do odliczenia i stanowi, że jedynie charakter, w jakim podmiot działał w chwili nabycia dobra, determinuje istnienie prawa do odliczenia.

Oznacza to, że jeżeli w momencie nabycia towarów podmiot nie działał w charakterze podatnika VAT, wtedy takiemu podmiotowi nie przysługuje w żadnym momencie prawo do odliczenia VAT naliczonego. Zgodnie bowiem z obowiązującym obecnie art. 167 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.Urz.UE.L Nr 347, str. 1, z późn. zm.), prawo do odliczenia powstaje w momencie, gdy podatek, który podlega odliczeniu, staje się wymagalny. Późniejsza zmiana przeznaczenia takich towarów z działalności niedającej prawa do odliczenia na działalność dającą takie prawo, nie będzie skutkowała dla podatnika nabyciem prawa do odliczenia VAT. Powyższa teza wyroku w sprawie C-378/02 zachowuje aktualność również w odniesieniu do odpowiadającej jej przepisów Dyrektywy 2006/112/WE (art. 167-168 oraz art. 184-192).

Uwzględniając powyższe, na wstępie rozpatrywanej sprawy należy wyjaśnić, czy Wnioskodawczyni w chwili nabycia gruntu w październiku 2013 r. działała w charakterze podatnika podatku od towarów i usług. Przesłanką wskazującą, że Zainteresowana w momencie nabycia działała jako podatnik ww. podatku jest fakt nabycia ww. towaru do celów działalności gospodarczej i dochowanie staranności w tym zakresie, poprzez prawidłowe udokumentowanie tego zakupu fakturą z danymi Wnioskodawczyni, jako podatnika podatku od towarów i usług oraz podanie informacji o sposobie wykorzystania zakupionego gruntu do działalności gospodarczej, która powinna być zawarta w akcie notarialnym.

W niniejszej sprawie Wnioskodawczyni wskazała, że w dniu 30 października 2013 r. nabyła wspólnie z mężem do majątku osobistego - jako osoby fizyczne nieprowadzące działalności gospodarczej - grunt budowlany. Powyższa transakcja została udokumentowana wystawioną na oboje małżonków fakturą VAT. Jednocześnie Zainteresowana od roku 2011 prowadziła jednoosobową działalność gospodarczą i była czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług.

Dodatkowo należy wskazać, że na pytanie oznaczone w wezwaniu tut. Organu nr 1, tj. "Czy grunt budowlany, będący przedmiotem wniosku, był od października 2013 r. wykorzystywany w prowadzonej działalności gospodarczej przez Wnioskodawczynię...", Zainteresowana nie udzieliła jednoznacznej odpowiedzi. Natomiast Wnioskodawczyni poinformowała, że do chwili obecnej nie wniosła przedmiotowego gruntu do swej działalności.

Zatem w tej sytuacji należy stwierdzić, że Zainteresowana nabyła przedmiotowy grunt jako osoba fizyczna nieprowadząca działalności gospodarczej do majątku prywatnego, a nie jako podatnik podatku VAT, którym była już w momencie nabycia ww. działki.

Tym samym Wnioskodawczyni nabywając grunt nie dokonywała tego w ramach prowadzonej już działalności gospodarczej, w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy i nie występowała jako podatnik podatku VAT, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy, dla ww. transakcji.

Mając na uwadze tak przedstawione okoliczności sprawy oraz przywołane powyżej przepisy prawa i orzeczenia TSUE należy stwierdzić, że skoro nabycia gruntu w dniu 30 października 2013 r. Wnioskodawczyni nie dokonała jako podatnik podatku VAT i w związku z prowadzoną od roku 2011 działalnością gospodarczą, to w tej sytuacji nie przysługuje Jej prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wynikającego z faktury dokumentującej ww. transakcję.

Podsumowując, Wnioskodawczyni, która nabyła grunt w październiku 2013 r., jako osoba fizyczna nieprowadząca działalności gospodarczej, nie przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego z faktury dokumentującej zakup ww. gruntu.

W związku z rozstrzygnięciem tut. Organu, że stanowisko Wnioskodawczyni w odniesieniu do pytania oznaczonego we wniosku nr 1 jest nieprawidłowe, pytanie oznaczone we wniosku nr 2 w analizowanej sytuacji stało się bezprzedmiotowe.

Podkreślenia wymaga, że interpretacja indywidualna rozstrzyga tylko w kwestii wyczerpująco przedstawionego we wniosku, zaistniałego stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym. Zgodnie z art. 14b § 3 ustawy - Ordynacja podatkowa cyt. w sentencji, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego.

Zaznaczyć zatem należy, że niniejsza interpretacja indywidualna traci swoją aktualność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego stanu faktycznego.

Informuje się, że w niniejszej interpretacji załatwiono wniosek w części dotyczącej stanu faktycznego w podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego z faktury dokumentującej zakup gruntu. Natomiast, w kwestii dotyczącej stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób fizycznych zostało wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.