ILPP1/443-991/14-2/HW

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana... przedstawione we wniosku z dnia 21 października 2014 r. (data wpływu 24 października 2014 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług jest:

* nieprawidłowe w zakresie opodatkowania przekazania w formie darowizny znaku towarowego oraz wiedzy technicznej na rzecz Spółki;

* prawidłowe w zakresie ustalenia podstawy opodatkowania.

W dniu 24 października 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania przekazania w formie darowizny znaku towarowego oraz wiedzy technicznej na rzecz Spółki i ustalenia podstawy opodatkowania.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą w zakresie produkcji konstrukcji aluminiowych. Zainteresowany jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług.

W skład majątku służącego do prowadzenia działalności gospodarczej przez Wnioskodawcę wchodzi m.in. prawo ochronne do znaku towarowego nr 243586 (dalej: Znak towarowy) oraz wiedza techniczna w zakresie przemysłowego wytwarzania konstrukcji aluminiowych (dalej: Wiedza techniczna). Przedmiotowy Znak towarowy oraz Wiedza techniczna zostały wytworzone przez Wnioskodawcę we własnym zakresie, przy czym Zainteresowany poniósł związane z tym koszty, tj. koszty związane z zaprojektowaniem i zarejestrowaniem Znaku towarowego oraz koszty związane z opisaniem w wystarczająco zrozumiały sposób Wiedzy technicznej tak, aby możliwe było zweryfikowanie, czy jest ona niejawna i istotna. Wiedza techniczna wytworzona przez Wnioskodawcę jest:

W celu uporządkowania systemu zarządzania Znakiem towarowym oraz Wiedzą techniczną, Wnioskodawca planuje zawrzeć umowę darowizny, w wyniku której przeniesie wykorzystywane w prowadzonej działalności gospodarczej Znak towarowy oraz Wiedzę techniczną na rzecz spółki osobowej (dalej: Spółka), w której na moment dokonania darowizny będzie większościowym wspólnikiem.

Przeniesienie Znaku towarowego oraz Wiedzy technicznej na rzecz Spółki umożliwi Wnioskodawcy zwiększenie efektywności zarządzania Znakiem towarowym oraz Wiedzą techniczną, Spółka bowiem zamierza pobierać opłaty z tytułu udostępniania Znaku towarowego oraz Wiedzy technicznej dalszym podmiotom (na podstawie odrębnych umów).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy w opisanym zdarzeniu przyszłym, przekazanie przez Wnioskodawcę w formie darowizny Znaku towarowego oraz Wiedzy technicznej na rzecz Spółki będzie podlegać opodatkowaniu VAT.

2. W przypadku uznania, że przekazanie przez Wnioskodawcę w formie darowizny Znaku towarowego oraz Wiedzy technicznej będzie podlegać opodatkowaniu VAT, jaka powinna być podstawa opodatkowania takiej czynności.

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad. 1

Ustawodawca w art. 15 ust. 1 ustawy o VAT wskazuje, że przez podatnika VAT należy rozumieć osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Przepis art. 15 ust. 2 tej ustawy stanowi z kolei, że działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, opodatkowaniu VAT podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Definicja towarów została zawarta w art. 2 pkt 6 ustawy o VAT, według którego, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii. W świetle tej definicji należy stwierdzić, że Znak towarowy oraz Wiedza techniczna nie mogą zostać zaklasyfikowane jako towary. Nie stanowią one bowiem ani rzeczy, ani również żadnej postaci energii.

Uwzględniając powyższe, należy uznać, że jeżeli przeniesienia Znaku towarowego oraz Wiedzy technicznej nie można zakwalifikować, jako dostawy towarów, to zgodnie z definicją negatywną zawartą w art. 8 ust. 1 ustawy o VAT przeniesienie Znaku towarowego oraz Wiedzy technicznej powinno zostać uznane za świadczenie usług. Zgodnie z nią, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 8 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ustawy o VAT. Zasadą pozostanie jednak opodatkowanie jedynie takiego świadczenia usług, które ma charakter odpłatny - co jednak nie będzie miało miejsca w przedstawionym zdarzeniu przyszłym. Wyjątek od powyższej zasady zawarty jest w art. 8 ust. 2 ustawy o VAT. Zgodnie z ww. przepisem, za odpłatne świadczenie usług uznaje się również nieodpłatne świadczenie usług na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, oraz wszelkie inne nieodpłatne świadczenie usług do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika. Z ww. powołanego przepisu wynika, że aby nieodpłatne świadczenie usług podlegało opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, świadczenie ich powinno nastąpić w celach innych niż działalność gospodarcza podatnika.

Należy zatem rozważyć, czy w sytuacji Wnioskodawcy zostanie spełniony wskazany powyżej warunek, tj. czy przekazanie w drodze darowizny na rzecz Spółki Znaku towarowego oraz Wiedzy technicznej, będzie przez Wnioskodawcę dokonane dla celów innych niż działalność gospodarcza Wnioskodawcy, a w rezultacie czy omawiana czynność będzie stanowiła usługę opodatkowaną na gruncie VAT, zgodnie z przywołanym wcześniej art. 8 ust. 2 pkt 2 ustawy o VAT.

W tym miejscu Wnioskodawca powołał wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie z dnia 12 stycznia 2011 r., sygn. akt I SA/Lu 744/10, w którym Sąd odnosi się do znaczenia użytego przez ustawodawcę sformułowania "cele osobiste", wskazując że: "Realizacja celu osobistego polega na zaspokajaniu własnej (prywatnej) potrzeby osoby, która ten cel realizuje, a potrzeby osobiste pracownika, to takie potrzeby, do których zaspokojenia pracodawca nie jest zobowiązany przepisami prawa, więc przekraczające zakres obowiązków pracodawcy. Przy czym realizacja celu osobistego zrywa związek z prowadzeniem przez podatnika przedsiębiorstwa. Świadczenia zaspokajające osobiste potrzeby pracownika nie mają zatem związku z potrzebami prowadzonej działalności i służą realizacji innych celów niż związanych z prowadzeniem przedsiębiorstwa".

Natomiast zgodnie z poglądem wyrażonym w doktrynie, za usługi wykonane dla celów innych niż działalność gospodarcza podatnika należy uznać wszelkie usługi, których świadczenie odbyło się bez związku z potrzebami prowadzonej działalności gospodarczej (por. A. Bartosiewicz, R. Kubacki, VAT. Komentarz, wyd. Wolters Kluwer, Warszawa 2011). Powyższe znajduje potwierdzenie również w pismach wydawanych przez organy podatkowe, np. przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji z dnia 13 października 2011 r., sygn. IPPP1-443-1148/11-2/IGo, w której stwierdzono: "(...) aby nieodpłatne świadczenie usług podlegało opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług musi być spełniony podstawowy warunek, a mianowicie brak związku świadczonych usług z prowadzoną działalnością gospodarczą podatnika. Za usługi niezwiązane z prowadzeniem przedsiębiorstwa należy uznać wszelkie usługi, których świadczenie odbyło się bez związku z potrzebami prowadzonej działalności gospodarczej. Niedopełnienie tego warunku jest podstawą do traktowania nieodpłatnie świadczonej usługi jako niepodlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług".

W tym kontekście należy wskazać, że celem dokonania darowizny przez Wnioskodawcę będzie, jak wskazano w opisie zdarzenia przyszłego zwiększenie efektywności zarządzania Znakiem towarowym oraz Wiedzą techniczną. W szczególności Spółka, za pośrednictwem której Wnioskodawca - jako wspólnik - będzie prowadzić działalność gospodarczą, będzie pobierać opłaty z tytułu udostępniania przedmiotowego Znaku towarowego oraz Wiedzy technicznej dalszym podmiotom (na podstawie odrębnych umów).

Celem planowanej darowizny będzie zatem efektywna ochrona, zarządzanie i promocja Znaku towarowego oraz efektywne zarządzenie Wiedzą techniczną. W konsekwencji dokonanie darowizny Znaku towarowego powinno przełożyć się na wzmocnienie pozycji rynkowej i pozytywnego wizerunku wśród klientów oraz kontrahentów Spółki oraz Wnioskodawcy, przy czym darowizna Wiedzy technicznej podniesie jakość oraz innowacyjność prowadzonej przez Spółkę działalności gospodarczej. W konsekwencji powyższego przewidywany jest wzrost obrotów prowadzonej przez Wnioskodawcę, za pośrednictwem Spółki, działalności gospodarczej.

Biorąc pod uwagę powyższe oraz powołane przepisy prawa należy stwierdzić, że z uwagi na fakt, że Znak towarowy oraz Wiedza techniczna będą nieodpłatnie przekazane nie na cele osobiste lecz na cele związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, czynność ta nie będzie stanowić czynności zrównanej z odpłatnym świadczeniem usług, o której mowa w art. 8 ust. 2 ustawy VAT. W związku z powyższym, przedmiotowa darowizna nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Stanowisko to prezentują również organy podatkowe w indywidualnych interpretacjach prawa podatkowego wydawanych w podobnych stanach faktycznych/zdarzeniach przyszłych do zaprezentowanego przez Wnioskodawcę zdarzenia przyszłego, np.:

* Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu w interpretacji indywidualnej wydanej dnia 21 maja 2014 r., ILPPI/443-180/14-2/NS, stwierdził, że: "W świetle powyższych regulacji prawnych oraz odnosząc się do opisu zdarzenia przyszłego należy stwierdzić, że przeniesienie znaku towarowego w drodze darowizny na rzecz spółki komandytowej nastąpi w związku z prowadzoną przez Wnioskodawcę działalnością gospodarczą. Tym samym z uwagi na niedopełnienie warunku określonego w art. 8 ust. 2 pkt 2 ustawy, ww. czynność nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT.";

* Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi w interpretacji indywidualnej wydanej dnia 4 lipca 2013 r., IPTPP1/443-371/13-2/MW uznał, że: "Biorąc pod uwagę powyższe oraz powołane przepisy prawa należy stwierdzić, że z uwagi na fakt, że znaki towarowe, wzory przemysłowe oraz patenty na rzecz innej Spółki będą nieodpłatnie przekazane nie na cele osobiste, ale na cele związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, a więc będą związane z prowadzonym przedsiębiorstwem i będą służyły celom nowo utworzonej Spółki, w tym również Wnioskodawcy, czynność ta nie będzie stanowić odpłatnego świadczenia usług, o którym mowa w art. 8 ust. 2 ustawy od podatku od towarów i usług. W związku z powyższym przedmiotowa darowizna nie będzie podlegała opodatkowania podatkiem od towarów i usług."

Ad.2

Zdaniem Wnioskodawcy, w przypadku uznania, że przekazanie przez Wnioskodawcę w formie darowizny Znaku towarowego oraz Wiedzy technicznej na rzecz Spółki będzie podlegać opodatkowaniu VAT (co w ocenie Wnioskodawcy nie byłoby właściwym podejściem), podstawę opodatkowania będą stanowić, zgodnie z art. 29a ust. 5 ustawy o VAT, koszty świadczenia tej usługi poniesione przez podatnika, w postaci kosztów zaprojektowania i zarejestrowania Znaku towarowego oraz kosztów związanych z opisaniem w wystarczająco zrozumiały sposób Wiedzy technicznej.

Zgodnie z art. 29a ust. 5 ustawy o VAT, w przypadku świadczenia usług, o którym mowa w art. 8 ust. 2, podstawą opodatkowania jest koszt świadczenia tych usług poniesiony przez podatnika.

W myśl powyższego przepisu, podstawą opodatkowania nieodpłatnego świadczenia usług - traktowanego jak odpłatne świadczenie usług - jest koszt świadczenia tych usług poniesiony przez podatnika. Z literalnej wykładni ww. przepisu wynika zatem, że podstawą opodatkowania w analizowanym przypadku powinien być koszt rzeczywiście poniesiony w związku ze świadczeniem danej usługi. Powyższe znajduje potwierdzenie w doktrynie prawa podatkowego, jak wskazuje się bowiem, należy uznać, że podstawa opodatkowania nieodpłatnego świadczenia usług powinna być jak najbliższa rzeczywistemu kosztowi jej wyświadczenia (por. Jerzy Martini, Przemysław Skorupa, Marek Wojda, VAT 2010. Komentarz, wyd. CH Beck. Warszawa 2010).

Podobne stanowisko prezentują organy podatkowe, np. Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy w interpretacji z dnia 30 czerwca 2010 r., sygn. ITPP1/443-354/10/KM (wydanej na gruncie obowiązującego wówczas art. 29 ust. 12 ustawy o VAT, brzmiącego tożsamo z przepisem art. 29a ust. 5 obecnej wersji ustawy o VAT). Stanowisko analogiczne do prezentowanego przez Wnioskodawcę przedstawił również Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu, w interpretacji z dnia 14 sierpnia 2013 r., sygn. ILPP2/443-590/13-3/PR.

Zdaniem Wnioskodawcy, biorąc pod uwagę powyższe, podstawą opodatkowania w przypadku świadczenia usług objętych normą art. 8 ust. 2 ustawy o VAT jest faktycznie poniesiony koszt świadczenia usług, nie zaś inna wielkość, np. cena rynkowa danej usługi.

Biorąc pod uwagę powyższe, w opinii Wnioskodawcy, ustalając podstawę opodatkowania usługi polegającej na przekazaniu w formie darowizny Znaku towarowego oraz Wiedzy technicznej, należy wziąć pod uwagę koszty faktycznie poniesione przez Wnioskodawcę w celu wytworzenia Znaku towarowego (tekst jedn.: koszty jego zaprojektowania i zarejestrowania) oraz w celu opisania w wystarczająco zrozumiały sposób Wiedzy technicznej, będących przedmiotem darowizny.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest:

* jest nieprawidłowe w zakresie opodatkowania przekazania w formie darowizny znaku towarowego oraz wiedzy technicznej na rzecz Spółki;

* jest prawidłowe w zakresie ustalenia podstawy opodatkowania.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Na mocy art. 7 ust. 1 ustawy - przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Przez towary - stosownie do art. 2 pkt 6 ustawy - rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Natomiast w myśl art. 8 ust. 1 ustawy - przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

Powołane wyżej unormowanie wskazuje, że przedmiotem opodatkowania podatkiem od towarów i usług są czynności odpłatne, natomiast nieodpłatne świadczenie usług, co do zasady nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, za wyjątkiem ściśle określonych sytuacji, wskazanych m.in. w art. 8 ust. 2 ustawy.

Za odpłatne świadczenie usług - zgodnie z art. 8 ust. 2 ustawy - uznaje się również:

Z powołanego wyżej przepisu wynika, że aby nieodpłatne świadczenie usług podlegało opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, muszą być spełnione określone warunki:

* w przypadku użycia towarów stanowiących część przedsiębiorstwa - użycie ich do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika oraz istnienie prawa podatnika do odliczenia - w całości lub w części - podatku naliczonego przy nabyciu, imporcie lub wytworzeniu tych towarów lub ich części składowych (warunki te muszą być spełnione łącznie),

* w przypadku świadczenia usług - świadczenie ich do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika.

Za usługi świadczone do celów innych niż działalność gospodarcza należy uznać wszelkie usługi, których świadczenie odbyło się bez związku z potrzebami prowadzonej działalności gospodarczej.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą w zakresie produkcji konstrukcji aluminiowych. Zainteresowany jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług.

W skład majątku służącego do prowadzenia działalności gospodarczej przez Wnioskodawcę wchodzi m.in. prawo ochronne do znaku towarowego oraz wiedza techniczna w zakresie przemysłowego wytwarzania konstrukcji aluminiowych. Przedmiotowy znak towarowy oraz wiedza techniczna zostały wytworzone przez Wnioskodawcę we własnym zakresie, przy czym Zainteresowany poniósł związane z tym koszty, tj. koszty związane z zaprojektowaniem i zarejestrowaniem Znaku towarowego oraz koszty związane z opisaniem w wystarczająco zrozumiały sposób Wiedzy technicznej tak, aby możliwe było zweryfikowanie, czy jest ona niejawna i istotna. Wiedza techniczna wytworzona przez Wnioskodawcę jest:

W celu uporządkowania systemu zarządzania znakiem towarowym oraz wiedzą techniczną, Wnioskodawca planuje zawrzeć umowę darowizny, w wyniku której przeniesie wykorzystywane w prowadzonej działalności gospodarczej znak towarowy oraz wiedzę techniczną na rzecz Spółki osobowej, w której na moment dokonania darowizny będzie większościowym wspólnikiem.

Przeniesienie znaku towarowego oraz wiedzy technicznej na rzecz Spółki umożliwi Wnioskodawcy zwiększenie efektywności zarządzania nimi, Spółka bowiem zamierza pobierać opłaty z tytułu ich udostępniania - na podstawie odrębnych umów - dalszym podmiotom.

W związku z powyższym, w analizowanej sprawie, w pierwszej kolejności wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą ustalenia, czy przekazanie w formie darowizny zarejestrowanego znaku towarowego oraz wiedzy technicznej na rzecz Spółki będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Z treści wniosku wynika, że Wnioskodawca zamierza przekazać nieodpłatnie (w drodze darowizny) znak towarowy oraz wiedzę techniczną spółce osobowej.

Należy zauważyć, że wartość znaku towarowego oraz wiedzy technicznej mieści się w kategorii "wartości niematerialnych i prawnych", o których mowa w art. 8 ust. 1 pkt 1 ustawy. Wynika z tego, że przeniesienie wartości ww. znaku oraz wiedzy technicznej zalicza się do świadczenia usług.

Jak stanowi cyt. wyżej art. 8 ust. 2 pkt 2 ustawy, nieodpłatne świadczenie usług na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, oraz wszelkie inne nieodpłatne świadczenie usług do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika - należy traktować jako odpłatne świadczenie usług.

W analizowanej sprawie Wnioskodawca dokona darowizny znaku towarowego oraz wiedzy technicznej na rzecz spółki osobowej. Czynność ta dla Zainteresowanego jest nieodpłatna, bowiem z wniosku nie wynika aby otrzymał on od spółki jakikolwiek ekwiwalent.

Odnosząc się do stanu faktycznego sprawy, stwierdzić należy, że opodatkowaniu, zgodnie z art. 8 ust. 2 pkt 2 ustawy podlegają te nieodpłatne usługi, które nie mają związku z prowadzoną działalnością, a więc nie mają wpływu na przyszłe obroty przedsiębiorstwa, jego zysk, wizerunek, odbiór przez kontrahentów.

Zatem przez świadczenie usług niezwiązanych z prowadzeniem przedsiębiorstwa należy rozumieć takie świadczenie usług, które odbywa się bez związku z potrzebami prowadzonej działalności. Natomiast przez usługi związane z prowadzeniem przedsiębiorstwa, należy rozumieć te usługi, które są wykonywane nieodpłatnie w związku z potrzebami prowadzonej działalności gospodarczej podmiotu, potrzebami związanymi z funkcjonowaniem prowadzonego przedsiębiorstwa. W tym więc aspekcie winny być rozpatrywane działania podejmowane przez podmiot. A zatem, jeśli podjęte przez podmiot działania mają na celu przyniesienie korzyści prowadzonej działalności gospodarczej, tym samym są związane z jej prowadzeniem, a więc, jak to określa art. 8 ust. 2 pkt 2 ustawy, związane z prowadzeniem przedsiębiorstwa.

Ze złożonego wniosku wynika, że w analizowanej sprawie Spółka osobowa otrzyma prawa do znaku towarowego oraz wiedzy technicznej, które to prawa i obowiązki przysługiwały dotychczas Wnioskodawcy. Tym niemniej w zamian Zainteresowany nie otrzymuje od Spółki osobowej jakiegokolwiek świadczenia. Przeniesienie praw i obowiązków następuje zatem bez uzyskiwania jakiegokolwiek świadczenia wzajemnego.

Z uwagi na powyższe, nie można w przedmiotowej sprawie uznać, że darowizna przez Zainteresowanego znaku towarowego oraz wiedzy technicznej spółce osobowej będzie miała wpływ na przyszłe obroty Wnioskodawcy jako osoby fizycznej prowadzącej działalność gospodarczą, jego wizerunek, generowane zyski czy odbiór przez kontrahentów.

Ponadto, to Spółka osobowa (jako odrębny podatnik) w której Wnioskodawca jest tylko wspólnikiem, będzie pobierała na podstawie zawartych umów opłaty z tytułu udostępniania znaku towarowego oraz wiedzy technicznej dalszym podmiotom.

Trudno w takim przypadku uznać, że czynność ta jest dokonywana na cele związane z działalnością gospodarczą podatnika.

Tym samym, darowizna (nieodpłatne przekazanie) praw do zarejestrowanego znaku towarowego oraz wiedzy technicznej na rzecz Spółki osobowej nie nastąpi w związku z prowadzoną przez Wnioskodawcę działalnością gospodarczą. Tym samym, z uwagi na powyższe ww. czynność będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W tym zakresie stanowisko Wnioskodawcy uznano za nieprawidłowe.

Ponadto wątpliwości Zainteresowanego dotyczą kwestii ustalenia podstawy opodatkowania.

Zgodnie z art. 29a ust. 1 ustawy, podstawą opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 2-5, art. 30a-30c, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.

W myśl art. 29a ust. 5 ustawy, w przypadku świadczenia usług, o którym mowa w art. 8 ust. 2, podstawą opodatkowania jest koszt świadczenia tych usług poniesiony przez podatnika.

Jak stanowi art. 29a ust. 6 ustawy, podstawa opodatkowania obejmuje:

Analiza okoliczności faktycznych sprawy w kontekście obowiązujących w tym zakresie przepisów prawa pozwala stwierdzić, że skoro znak towarowy oraz wiedza techniczna będą nieodpłatnie przekazane na rzecz Spółki osobowej, a wiec na cele niezwiązane z prowadzoną przez Wnioskodawcę - osobę fizyczną, działalnością gospodarczą, czynność ta będzie stanowić odpłatne świadczenie usług, o którym mowa w art. 8 ust. 2 pkt 2 ustawy. W związku z powyższym przedmiotowa darowizna będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Podstawą opodatkowania tej czynności - w myśl art. 29a ust. 5 ustawy - będzie poniesiony przez Zainteresowanego koszt świadczenia tych usług, który stanowić będzie całkowitą kwotę wydatków poniesionych w związku z wytworzeniem znaku towarowego oraz wiedzy technicznej (koszty projektów znaku towarowego, koszty związane z rejestracją znaku towarowego, koszty związane z opisaniem w wystarczająco zrozumiały sposób wiedzy technicznej tak, aby możliwe było zweryfikowanie, czy jest ona niejawna i istotna itp.).

Mając na uwadze opis sprawy oraz powołane przepisy prawa stwierdzić należy, że darowizna (nieodpłatne przekazanie) praw do zarejestrowanego znaku towarowego będzie czynnością opodatkowaną podatkiem od towarów usług. Podstawa opodatkowania darowizny praw do zarejestrowanego znaku towarowego oraz wiedzy technicznej należy ustalić na podstawie art. 29a ust. 5 ustawy i stanowić ona będzie całkowitą kwotę wydatków poniesionych w związku z wytworzeniem znaku towarowego oraz opisaniem wiedzy technicznej.

W tej części stanowisko Zainteresowanego uznane zostało za prawidłowe.

Ponadto, odnośnie powołanych przez Wnioskodawcę interpretacji indywidualnych podkreślić należy, że interpretacje przepisów prawa podatkowego wydawane są w indywidualnych sprawach podatników i niewątpliwie kształtują sytuację prawną tych podatników w sprawach będących przedmiotem rozstrzygnięcia, lecz dotyczą konkretnych stanów faktycznych i nie mają mocy prawa powszechnie obowiązującego, co oznacza, że należy je traktować indywidualnie.

Jednocześnie należy zauważyć, że w Ordynacji podatkowej przewidziany jest mechanizm weryfikacji/kontroli wydanych interpretacji indywidualnych. Możliwość taką daje przepis art. 14e § 1 Ordynacji podatkowej, który stanowi, że minister właściwy do spraw finansów publicznych może, z urzędu, zmienić wydaną interpretację ogólną lub indywidualną, jeżeli stwierdzi jej nieprawidłowość, uwzględniając w szczególności orzecznictwo sądów, Trybunału Konstytucyjnego lub Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.