ILPP1/443-991/11-4/BD - Wystawianie faktur VAT z tytułu sprzedaży złomu.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki cywilnej, przedstawione we wniosku z dnia 12 lipca 2011 r. (data wpływu: 15 lipca 2011 r.), uzupełnionym pismem z dnia 28 września 2011 r. (data wpływu: 3 października 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie wystawiania faktur VAT z tytułu sprzedaży złomu - jest prawidłowe.

W dniu 15 lipca 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie wystawiania faktur VAT z tytułu sprzedaży złomu. Wniosek uzupełniono pismem z dnia 28 września 2011 r. o doprecyzowanie opisu stanu faktycznego.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca prowadzi stację demontażu pojazdów wycofanych z eksploatacji. Spółka ma wątpliwość związaną ze złomowaniem pojazdu, którego właścicielem jest firma będąca czynnym podatnikiem VAT. Ponieważ, za oddany pojazd Spółka płaci, to firma będąca jego właścicielem wystawia faktury VAT. Do dnia 31 marca 2011 r. firmy naliczały podatek VAT w wysokości 23%, bądź korzystały z art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku od towarów i usług.

Jednak po dniu 1 kwietnia 2011 r. i po zmianach od 1 lipca 2011 r., powstały wątpliwości, czy pojazd taki traktować jako złom i stosować zasadę odwrotnego obciążenia.

W piśmie uzupełniającym z dnia 28 września 2011 r. Spółka wskazała, że jej zdaniem pojazdy złomowane przez firmy będące czynnym podatnikiem VAT nie mogą być traktowane jako złom w rozumieniu art. 17 ust. 1 pkt 7 ustawy o podatku od towarów i usług, ponieważ są to wraki przeznaczone do złomowania oraz wskazała symbol PKWiU 38.11.49, tj. "Wraki przeznaczone do złomowania inne niż statki i pozostałe konstrukcje pływające".

Spółka również nadmieniła, iż w wykazie towarów stanowiących załącznik do ustawy z dnia 9 czerwca 2011 r., o których mowa w art. 17 ust. 1 pkt 7 ustawy, nie podano powyższego symbolu.

W ocenie Zainteresowanego, firmy będące czynnymi podatnikami podatku od towarów i usług, powinny oddając pojazd do złomowania wystawić fakturę VAT z naliczonym podatkiem lub powołać się na art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT, jeśli mogą z takiego zwolnienia skorzystać.

Spółka jest czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Jaką fakturę VAT powinna wystawić firma oddająca do zezłomowania (kasacji) pojazd, przy założeniu, że firma powyższa jest czynnym podatnikiem podatku VAT.

Zdaniem Wnioskodawcy, do kasacji oddawany jest pojazd, który staje się odpadem w momencie jego przyjęcia do stacji demontażu.

Kod odpadu 160104 - zużyte lub nienadające się do użytkowania pojazdy (pojazd kompletny).

Kod odpadu 160106 - zużyte lub nienadające się do użytkowania pojazdy nie zawierające cieczy i innych niebezpiecznych elementów (pojazd niekompletny).

W załączniku nr 11 do ustawy z dnia 9 czerwca 2011 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług, ustawy o zasadach ewidencji i identyfikacji podatników i płatników oraz ustawy o transporcie drogowym (Dz. U. Nr 134, poz. 780) zostały wskazane towary, co do których stosuje się odwrotne obciążenie. W wykazie tym nie ma słowa pojazd. W związku z powyższym Spółka uważa, że złomowanie pojazdu nie mieści się w definicji złomu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...) - art. 7 ust. 1 ustawy.

Natomiast przez świadczenie usług, o których mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy, każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

Stosownie do art. 5a ustawy, towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

Podkreślić należy, iż prawidłowa pod względem klasyfikacji statystycznych identyfikacja towarów stanowi warunek niezbędny do określenia wysokości opodatkowania na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług. Klasyfikacją, do której odwołują się przepisy ustawy o VAT jest Polska Klasyfikacja Wyrobów i Usług (PKWiU). Zgodnie z cyt. ustawą o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług, przy wyznaczaniu zakresu stosowania stawek obniżonych, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r., jest wykorzystywana Polska Klasyfikacja Wyrobów i Usług, wprowadzona w życie rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 29 października 2008 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) (Dz. U. Nr 207, poz. 1293 z późn. zm.).

Przez towary - stosownie do art. 2 pkt 6 ustawy - rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W świetle art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza - na mocy art. 15 ust. 2 ustawy - obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

W myśl art. 17 ust. 1 pkt 7 ustawy, w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 lipca 2011 r. nadanym ustawą z dnia 9 czerwca 2011 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług, ustawy o zasadach ewidencji i identyfikacji podatników i płatników oraz ustawy o transporcie drogowym (Dz. U. Nr 134, poz. 780), podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne nabywające towary wymienione w załączniku nr 11 do ustawy, jeżeli dokonującym ich dostawy jest podatnik, o którym mowa w art. 15, niekorzystający ze zwolnienia, o którym mowa w art. 113 ust. 1 i 9, a dostawa nie jest objęta zwolnieniem, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2.

Przy czym jak stanowi art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, zwalnia się dostawę towarów używanych, pod warunkiem, że w stosunku do tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Przez towary używane, o których mowa w ust. 1 pkt 2, rozumie się ruchomości, których okres używania przez podatnika dokonującego ich dostawy wyniósł co najmniej pół roku po nabyciu prawa do rozporządzania tymi towarami jak właściciel (art. 43 ust. 2 ustawy).

Z kolei w myśl art. 17 ust. 2 ustawy, w przypadkach wymienionych w ust. 1 pkt 4, 5, 7 i 8, usługodawca lub dokonujący dostawy towarów nie rozlicza podatku należnego.

W oparciu o przepis art. 17 ust. 7 ustawy, w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 kwietnia 2011 r., przepisy ust. 1 pkt 7 i 8 stosuje się, jeżeli nabywcą lub usługobiorcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15.

Powyższe regulacje wprowadzają mechanizm polegający na przesunięciu obowiązku rozliczenia podatku od towarów i usług na podatnika, na rzecz którego jest dokonywana dostawa złomu.

Mechanizm odwrotnego obciążenia ma zastosowanie, jeżeli łącznie spełnione są cztery warunki:

Jeżeli choćby jeden z wymienionych warunków nie jest spełniony, nabywca złomu nie powinien rozliczać VAT z tytułu dostaw złomu.

Należy zauważyć, że ustawodawca, na potrzeby stosowania ww. art. 17 ust. 1 pkt 7 ustawy, w stanie prawnym obowiązującym od dnia 1 lipca 2011 r., odwołał się do klasyfikacji statystycznych, celem identyfikacji danej czynności.

W załączniku nr 11 do ustawy bowiem, wymieniono towary identyfikując je na podstawie symbolu PKWiU, co oznacza, że w obowiązującym stanie prawnym istotna jest klasyfikacja towaru.

I tak, w załączniku stanowiącym "Wykaz towarów, o których mowa w art. 17 ust. 1 pkt 7 ustawy" zostały wymienione następujące towary:

* w poz. 1 - PKWiU ex 24.10.14.0 "Granulki i proszek z surówki, surówki zwierciadlistej lub stali - wyłącznie wlewki lub gęsi zwykle ze stali wysokostopowej, otrzymane przez przetopienie i odlanie drobniutkich odpadów lub złomu",

* w poz. 2 - PKWiU ex 24.45.30.0 "Pozostałe metale nieżelazne i wyroby z nich; cermetale; popiół i pozostałości zawierające metale i związki metali - wyłącznie odpady i złom metali nieszlachetnych",

* w poz. 3 - PKWiU 38.11.51.0 "Odpady szklane",

* w poz. 4 - PKWiU 38.11.54.0 "Pozostałe odpady gumowe",

* w poz. 5 - PKWiU 38.11.55.0 "Odpady z tworzyw sztucznych",

* w poz. 6 - PKWiU 38.11.58.0 "Odpady inne niż niebezpieczne zawierające metal",

* w poz. 7 - PKWiU 38.12.27 "Odpady i braki ogniw i akumulatorów elektrycznych; zużyte ogniwa i baterie galwaniczne oraz akumulatory elektryczne,

* w poz. 8 - PKWiU ex 38.32.29.0 "Surowce wtórne z pozostałych metali - wyłącznie odpady i złom".

Wskazać również należy, że od dnia 1 kwietnia 2011 r., zmieniły się także zasady dokumentowania tego typu transakcji.

Zgodnie z art. 106 ust. 1 ustawy, w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 kwietnia 2011 r., podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 1a, 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

Z kolei art. 106 ust. 1a wprowadzony do ustawy od dnia 1 kwietnia 2011 r. stanowi, że w przypadkach o których mowa w art. 17 ust. 1 pkt 4, 5, 7 i 8, w fakturze nie wykazuje się danych dotyczących stawki i kwoty podatku.

Pod pojęciem sprzedaży - w myśl art. 2 pkt 22 ustawy - rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

W związku z powyższymi regulacjami, podatnicy podatku od towarów i usług, z tytułu dostawy towarów, bądź świadczenia usług, zobowiązani są do naliczenia podatku należnego w określonej stawką podatku wysokości i wystawienia faktury VAT dokumentującej dokonane czynności podlegające opodatkowaniu podatkiem od

towarów i usług.

Stosownie do art. 106 ust. 8 ustawy, minister właściwy do spraw finansów publicznych, w drodze rozporządzenia:

Na podstawie powyższej delegacji, Minister Finansów wydał rozporządzenie z dnia 28 marca 2011 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 68, poz. 360), zwane dalej rozporządzeniem.

Zarejestrowani podatnicy jako podatnicy VAT czynni, posiadający numer identyfikacji podatkowej, wystawiają faktury oznaczone wyrazami "FAKTURA VAT" - § 4 ust. 1 rozporządzenia.

W myśl § 5 ust. 1 rozporządzenia, faktura stwierdzająca dokonanie sprzedaży powinna zawierać co najmniej:

Natomiast w myśl § 5 ust. 15 rozporządzenia, faktury stwierdzające dokonanie dostawy towarów lub wykonanie usługi, dla których podatnikiem zgodnie z przepisami ustawy jest nabywca towaru lub usługi, zamiast danych dotyczących stawki i kwoty podatku oraz kwoty należności wraz z podatkiem zawierają:

Z opisu stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca, jako czynny zarejestrowany podatnik podatku od towarów i usług, prowadzi stację demontażu pojazdów wycofanych z eksploatacji. Spółka ma wątpliwość związaną ze złomowaniem pojazdu, którego właścicielem jest firma będąca czynnym podatnikiem VAT. Ponieważ za oddany pojazd Spółka płaci, to firma będąca jego właścicielem wystawia faktury VAT. Do dnia 31 marca 2011 r. firmy naliczały podatek VAT w wysokości 23%, bądź korzystały z art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy. Jednak po dniu 1 kwietnia 2011 r. i po zmianach od 1 lipca 2011 r., powstały wątpliwości, czy pojazd taki traktować jako złom i stosować zasadę odwrotnego obciążenia.

Pojazdy złomowane przez firmy będące czynnym podatnikiem VAT - w ocenie Spółki - nie mogą być traktowane jako złom w rozumieniu art. 17 ust. 1 pkt 7 ustawy, ponieważ są to wraki przeznaczone do złomowania, sklasyfikowane pod symbolem PKWiU 38.11.49, tj. "Wraki przeznaczone do złomowania inne niż statki i pozostałe konstrukcje pływające".

W kontekście przedstawionych informacji należy uznać, że firma dokonująca na rzecz Wnioskodawcy sprzedaży pojazdów wycofanych z eksploatacji, nie dokonuje dostawy złomu, bowiem wskazany w opisie sprawy symbol PKWiU nie mieści się w załączniku nr 11, stanowiącym wykaz towarów, o których mowa w art. 17 ust. 1 pkt 7 ustawy. Oznacza to, że sprzedaż towarów dokonywana przez firmę będącą czynnym podatnikiem podatku VAT, nie będzie objęta mechanizmem tzw. odwrotnego obciążenia, polegającym na przesunięciu obowiązku rozliczenia podatku należnego na podatnika, o którym mowa w art. 15 ustawy, na rzecz którego dokonywana jest dostawa złomu.

Zatem, w świetle powołanych wyżej regulacji prawnych oraz opisu stanu faktycznego należy stwierdzić, że firma oddająca do zezłomowania (kasacji) pojazd, powinna czynność tą udokumentować za pomocą faktury VAT zgodnie z art. 106 ust. 1 ustawy, spełniającej wymogi, o których mowa w § 5 cyt. rozporządzenia Ministra Finansów z dnia z dnia 28 marca 2011 r.

Podkreślić należy, że analiza prawidłowości klasyfikacji towarów do właściwego grupowania statystycznego, nie mieści się w ramach określonych przepisem art. 14b § 1 ustawy - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.), zgodnie z którym minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego.

A zatem, Minister Finansów nie jest uprawniony do oceny stanowiska przedstawionego przez Wnioskodawcę w zakresie klasyfikacji statystycznej towarów będących przedmiotem wniosku. Wobec powyższego, niniejsza interpretacja wydana została w oparciu o grupowanie PKWiU wskazane przez Zainteresowanego.

Ponadto w sprawie będącej przedmiotem wniosku należy zwrócić uwagę, iż analiza załączników dołączonych do wniosku nie mieści się w ramach określonych w art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) zgodnie z którym minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). W związku z powyższym Minister Finansów nie jest uprawniony do oceny prawnej załączników dołączonych przez Wnioskodawcę.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.