ILPP1/443-963/11-5/BD

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z o.o., przedstawione we wniosku z dnia 5 lipca 2011 r. (data wpływu: 7 lipca 2011 r.), uzupełnionym pismem z dnia 28 września 2011 r. (data wpływu: 30 września 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego - jest prawidłowe.

W dniu 7 lipca 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego. Wniosek uzupełniono pismem z dnia 28 września 2011 r. o doprecyzowanie opisu stanu faktycznego oraz dodatkową opłatę.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca należy do największych w Polsce producentów maszyn i urządzeń dla sektora górniczego. Spółka wytwarza również sprzęt stosowany w systemach przeładunkowych, zespołach transportowych, skalnictwie, kopalniach odkrywkowych. Ponadto, jest także znaczącym producentem odlewów staliwnych i żeliwnych. Zainteresowany jest od wielu lat głównym dostawcą maszyn i urządzeń górniczych dla kopalń i zakładów Grupy Kapitałowej "B" S.A. Dostarcza również sprzęt i usługi do innych podziemnych zakładów górniczych w Polsce - kopalń soli, cynku i ołowiu. Spółka prowadzi także sprzedaż swoich wyrobów dla klientów zagranicznych: Rosja, Kazachstan i Niemcy.

W ramach prowadzonej działalności Zarząd Spółki, a także ewentualnie inne wyznaczone osoby uczestniczą w licznych spotkaniach służbowych z kontrahentami lub potencjalnymi kontrahentami Spółki, organizowanych w siedzibie Spółki, jak i poza nią. Przedmiotem ww. spotkań są kwestie biznesowe, w tym przykładowo omawianie zasad współpracy z kontrahentami, warunków sprzedaży, warunków zakupu, prezentacja oferty handlowej Spółki, negocjacje umowne itp. W związku z organizacją wskazanych spotkań, Spółka ponosi wydatki na zakup artykułów spożywczych, serwowanych tytułem zwyczajowego poczęstunku dla gości (kontrahentów) podczas ww. spotkań, w tym m.in. na zakup kawy, herbaty, wody, soków, ewentualnie innych napojów bezalkoholowych, śmietanki, owoców, ciastek, paluszków, cukierków i innych drobnych słodyczy.

Niezależnie od powyższego, Spółka zakupuje wskazane wyżej artykuły spożywcze również dla celów związanych z poczęstunkiem potencjalnych kontrahentów podczas targów, w których Spółka bierze udział i prezentuje ofertę handlową.

Mając na uwadze cel ww. zakupów (spotkanie z kontrahentami, targi), a tym samym związek przedmiotowych zakupów z działalnością opodatkowaną, Spółka korzysta z prawa do odliczenia podatku naliczonego z faktur dokumentujących zakup ww. artykułów spożywczych. Wątpliwości dotyczą natomiast ewentualnego obowiązku opodatkowania podatkiem należnym VAT czynności wydania tych towarów do zużycia podczas ww. spotkań i targów.

Niezależnie od powyższych zakupów, zdarza się również, że Spółka w związku z organizacją spotkań dla kontrahentów ponosi również wydatki związane z nabyciem usług gastronomicznych, bądź cateringowych. Z tytułu nabywanych usług gastronomicznych, zgodnie z ustawą o VAT, Spółce nie przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego. Wątpliwości dotyczą natomiast możliwości odliczania (od 1 stycznia 2011 r.) podatku naliczonego z faktur dokumentujących nabycie usług cateringowych, z uwagi na obowiązującą (od początku roku 2011) dla celów podatkowych nową klasyfikację statystyczną (PKWiU z roku 2008). Ponadto, z uwagi na obowiązujące od dnia 1 kwietnia 2011 r. zmiany w podatku VAT związane z opodatkowaniem nieodpłatnych przekazań towarów i nieodpłatnego świadczenia usług, powstały również wątpliwości związane z ewentualnym uznaniem serwowanych gościom Spółki usług gastronomicznych i cateringowych za nieodpłatne świadczenie usług podlegające opodatkowaniu VAT.

Poza ww. sytuacjami, Spółka przekazuje także obecnym, bądź potencjalnym kontrahentom drobne, zwyczajowo przyjęte prezenty jak przykładowo długopisy, kalendarze, komplety do kawy, breloki do kluczy, etui, jedwabne krawaty ze spinkami, MP4, multinarzędzia, latarki z kompletem narzędzi, pendrive, portfele, ramki cyfrowe, stacje pogodowe, zegary ścienne, kubki termiczne i inne gadżety. Powyższe prezenty przekazywane są za równo potencjalnym klientom (np. podczas targów), jak i dotychczasowym klientom Spółki (np. w trakcie dwustronnych spotkań). Niektóre prezenty posiadają logo Spółki, a inne nie, ich wartość jednostkowa jest stosunkowo niska, i z pewnością nie noszą charakteru okazałości czy wystawności.

Wątpliwości Spółki dotyczą możliwości potraktowania wydatków ponoszonych z ww. tytułu jako wydatków o charakterze reklamowym (a nie kosztów reprezentacji), stanowiących koszty uzyskania przychodu w sytuacji, gdy omawiane prezenty są przekazywane wybranym dotychczasowym klientom Spółki, np. podczas dwustronnych spotkań.

Ponadto, z pisma uzupełniającego z dnia 28 września 2011 r. wynikają następujące informacje:

* Spółka jest czynnym, zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług,

* zakupy towarów (artykułów spożywczych) i usług cateringowych służą wyłącznie czynnościom opodatkowanym.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Zdaniem Wnioskodawcy, z uwagi na związek zakupów ww. artykułów spożywczych z działalnością opodatkowaną Spółki (spotkania biznesowe z kontrahentami), Spółce przysługuje prawo odliczenia podatku naliczonego z faktur dokumentujących zakup ww. artykułów spożywczych.

Ponadto, z tytułu nabywanych w roku 2011 usług cateringowych, przeznaczonych na spotkania z kontrahentami, Spółce również przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego wynikającego faktur dokumentujących nabycie ww. usług.

Na gruncie stanu prawnego obowiązującego do końca grudnia 2010 r., zasadność odliczenia podatku naliczonego VAT z tytułu nabywanych usług cateringowych nie budziła większych wątpliwości.

W kontekście przepisu art. 88 ust. 1 pkt 4 ustawy o VAT, przyjmowano bowiem, że "usługi gastronomiczne", o których mowa w tym przepisie, to wyłącznie usługi w rozumieniu ówczesnej PKWIU z roku 1997. W świetle PKWIU z roku 1997 obowiązującej m.in. dla celów podatku VAT do końca roku 2010 przyjmowano, że usługa cateringowa nie mieści się stricte w usługach gastronomicznych, skoro usługi cateringowe klasyfikowane były w grupowaniu 55.5 (jako "usługi stołówkowe i usługi dostarczania posiłków dla odbiorców zewnętrznych"), natomiast usługi gastronomiczne w grupowaniu 55.3 (jako "usługi gastronomiczne"). W konsekwencji usługi cateringu nie były klasyfikowane jako usługi gastronomiczne, a tym samym przyjmowano, iż usług tych nie dotyczyło wspomniane ograniczenie w odliczaniu VAT naliczonego.

Sytuacja jednak nieco się skomplikowała od 1 stycznia 2011 r. przede wszystkim z uwagi na fakt, iż od początku bieżącego roku zastosowanie dla celów podatkowych znajduje PKWiU z roku 2008, w świetle której, usługi cateringowe mieszczą się w ramach szerszego działu 56 "Usługi związane z wyżywieniem". Ponadto z dniem 1 stycznia 2011 r. w ustawie o VAT pojawił się nowy art. 5a, na gruncie którego do klasyfikacji statystycznej należy odwołać się tylko wówczas, gdy przepis wyraźnie na to wskazuje (zastrzeżenia takiego nie zawiera analizowany art. 88 ust. 1 pkt 4 ustawy o VAT). W konsekwencji może się okazać, iż wykładnia pojęcia "usługi gastronomiczne" powinna następować zgodnie z językiem potocznym, co mogłoby prowadzić do objęcia tym pojęciem również usług cateringowych.

Takie stwierdzenie, w ocenie Spółki, byłoby jednak nieuprawnione, gdyż mogłoby naruszać klauzulę stałości zabraniającą wprowadzania nowych ograniczeń w odliczaniu podatku naliczonego (klauzula stand-still wyrażona w art. 176 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej). Okoliczność, iż dotychczas powszechnie akceptowano prawo do odliczenia podatku naliczonego od usług cateringowych, nie uprawnia bowiem - zgodnie z klauzulą stałości - do takiego stosowania niezmienionych przepisów, które prowadziłoby do wprowadzenia nowego ograniczenia w prawie do odliczenia. Ponadto, należy zwrócić uwagę, iż w świetle orzecznictwa ETS nie w każdym przypadku catering stanowi usługę - jeśli bowiem czynności ograniczają się wyłącznie do dostarczenia nabywcy gotowego posiłku do spożycia i nie obejmują żadnych czynności dodatkowych, to czynność taka może stanowić dostawę towarów. Zakwalifikowanie cateringu jako dostawy towarów skutkowałoby wyłączeniem stosowania ograniczenia w odliczeniu podatku naliczonego, o którym mowa w art. 88 ust. 1 pkt 4 ustawy o VAT, skoro dotyczy ono wyłącznie usług.

Celem potwierdzenia stanowiska Spółki należy wskazać, iż interpretacje organów podatkowych w podobnych sprawach, wydawane już na gruncie nowego stanu prawnego, potwierdzają prawo do odliczenia VAT od usług cateringowych. Zdaniem Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy, odliczenie VAT od takich usług nadal przysługuje (interpretacja z dnia 17 stycznia 2011 r., nr ITPP1/443-1032/10/JJ).

Podobnie Izba Skarbowa w Warszawie w interpretacji z dnia 26 kwietnia 2011 r. (IPP-P1/443-556/11-2/AW), w której czytamy m.in.:

" (...) Przygotowanie posiłków zlecane jest firmie zewnętrznej, gotowe posiłki dowożone są na teren zakładu, gdzie są wydywane przez pracownika firmy. Firma, która dostarcza posiłki na fakturach używa symboli PKWiU 56.21.19.0 - usługi przygotowywania i dostarczania żywności dla pozostałych odbiorców zewnętrznych (catering).

(...) Ustawa o VAT nie definiuje ani usług gastronomicznych, ani usług cateringowych. Należy rozważyć, czy catering różni się od usług gastronomicznych, czy też rzeczywisty charakter tych usług jest taki sam. Usługa gastronomiczna polega na przygotowaniu i podaniu posiłku w miejscu, w którym jest on przyrządzany, tj. w restauracji czy innym lokalu. Catering oznacza natomiast dostarczenie przygotowanych posiłków w miejsce wskazane przez zamawiającego, np. do siedziby spółki. Taką też definicję odnajdziemy w Słowniku języka polskiego PWN, zgodnie z którym catering to usługa polegająca na przygotowywaniu i dostarczaniu na zamówienie gotowych potraw lub na organizacji przyjęć. W świetle powyższego uznać należy, że catering różni się od usług gastronomicznych. Podobnie wypowiedział się również Trybunał Sprawiedliwości UE w wyroku w sprawie C-231/94 Faalborg-Gelting. W powyższym orzeczeniu TS UE udzielił odpowiedzi na pytanie, kiedy mamy do czynienia z usługą restauracyjną, a kiedy ze sprzedażą żywności "na wynos", tj. de facto z dostawą towarów. Jak zauważył TS, usługa restauracyjna jest rezultatem szeregu czynności, począwszy od gotowania potrawy do jej serwowania, przy czym jednocześnie do dyspozycji klienta pozostaje infrastruktura, w tym jadalnia z pomieszczeniami sąsiadującymi (np. szatnia), umeblowanie i zastawa stołowa. Osoby, które w ramach wykonywania swojego zawodu pracują w restauracjach, wykonują na rzecz nabywcy posiłków wiele czynności, takich jak nakrywanie do stołu, doradzanie klientowi i objaśnianie szczegółów dotyczących posiłków w menu, podawanie do stołu i sprzątanie po zakończeniu konsumpcji. Usługi restauracyjne charakteryzuje zatem cały zespół cech i czynności, przy czym dostawa posiłku jest jedynie częścią usługi, choć stanowi dominujący element. Zatem należy je klasyfikować dla celów VAT jako świadczenie usług. Jednocześnie TS podkreślił, że sytuacja wygląda odmiennie, jeśli transakcja dotyczy posiłków "na wynos" i nie obejmuje usługi mającej na celu uzyskanie wzrostu konsumpcji na miejscu przy odpowiednim podaniu potrawy. Wtedy mamy do czynienia z dostawą towarów (tj. żywności). Wprawdzie powyższy wyrok dotyczył rozstrzygnięcia kwestii miejsca opodatkowania określonych czynności, jednak zaprezentowany przez TS podział na usługi restauracyjne oraz dostarczanie żywności "na wynos" może być pomocny przy ustaleniu rzeczywistego charakteru cateringu. Wyrok ten w pośredni sposób pomaga odróżniać klasyczne usługi gastronomiczne od cateringu, rozumianego jako przygotowanie i dostarczenie żywności we wskazane miejsce.

Zatem mając na uwadze powyższe należy uznać, iż nabywane przez Wnioskodawcę usługi przygotowania i dostarczania żywności dla pozostałych odbiorców zewnętrznych (catering) nie stanowią usług gastronomicznych, przy nabyciu których nie przysługuje podatnikowi prawo do odliczenia podatku VAT.

Reasumując, Wnioskodawcy przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia przedmiotowych usług opisanych we wniosku, z uwagi na fakt, że mają one związek z wykonywaniem czynności opodatkowanych i nie zachodzą wyłączenia o których mowa w art. 88 ust. 1 pkt 4 ustawy (...)".

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Podstawowe zasady dotyczące odliczania podatku naliczonego zostały sformułowane w art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą. W myśl tego przepisu, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15 ustawy, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Kwotę podatku naliczonego - na podstawie art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a) ustawy, w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2011 r. - stanowi suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Z powyższego wynika, iż prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Przedstawiona wyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku VAT oraz niepodlegających temu podatkowi.

Prawo do odliczenia podatku naliczonego, jako integralna część systemu VAT, w zasadzie nie może być ograniczane ani pod względem czasu, ani też pod względem zakresu przedmiotowego. Nie jest to bowiem wyjątkowy przywilej podatnika, lecz jego fundamentalne prawo. Możność wykonania tego prawa powinna być zapewniona niezwłocznie i względem wszystkich kwot podatku, które zostały pobrane (naliczone) od transakcji związanych z zakupami.

Ustawa o podatku od towarów i usług ustanawia zasadę tzw. niezwłocznego odliczenia podatku naliczonego. Zasada ta wyraża się tym, że podatnik, aby skorzystać z prawa do odliczenia podatku naliczonego nie musi czekać aż nabyty towar lub usługa zostaną odsprzedane lub efektywnie wykorzystane na potrzeby działalności opodatkowanej.

Istotna jest intencja nabycia - jeśli dany towar (usługa) ma służyć wykonywaniu czynności opodatkowanych wówczas, po spełnieniu wymienionych w art. 86 ustawy wymogów formalnych, odliczenie jest prawnie dozwolone, oczywiście jeżeli nie wyłączają go inne przepisy ustawy lub aktów wykonawczych.

Wystarczającym zatem jest, że z okoliczności towarzyszących nabyciu towaru lub usługi, przy uwzględnieniu rodzaju prowadzonej oraz planowanej przez podatnika działalności gospodarczej wynika, że zakup ten dokonany został w celu jego wykorzystania w ramach działalności opodatkowanej. Ta warunkowość realizacji określonego w art. 86 ust. 1 ustawy prawa do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony powoduje, że nieziszczenie się warunku pozytywnego jakim jest wykorzystanie towaru lub usługi do realizacji czynności opodatkowanej podatnika, np. gdy okaże się, że zmieniono przeznaczenie towaru (usługi) i został on ostatecznie wykorzystany do czynności zwolnionych od VAT lub niepodlegających VAT - spowoduje konieczność weryfikacji uprzedniego odliczenia podatku naliczonego.

Biorąc pod uwagę, że prawo do odliczenia powinno być realizowane natychmiast po powstaniu podatku naliczonego, decydujące znaczenie dla oceny istnienia prawa do odliczenia ma zamierzony (deklarowany) związek podatku naliczonego z czynnościami opodatkowanymi. Przy czym związek ten może mieć charakter bezpośredni lub pośredni.

O związku bezpośrednim dokonywanych zakupów z działalnością podatnika można mówić wówczas, gdy nabywane towary służą np. dalszej odsprzedaży (towary handlowe) lub też nabywane towary i usługi są niezbędne do wytworzenia towarów lub usług będących przedmiotem dostawy. Bezpośrednio wiążą się więc z czynnościami opodatkowanymi wykonywanymi przez podatnika.

Natomiast o pośrednim związku nabywanych towarów i usług z działalnością przedsiębiorcy można mówić wówczas, gdy ponoszone wydatki wiążą się z całokształtem funkcjonowania przedsiębiorstwa - mają pośredni związek z działalnością gospodarczą, a tym samym z osiąganym przez podatnika obrotem opodatkowanym. Aby jednak można było wskazać, że określone zakupy mają chociażby pośredni związek z działalnością podmiotu, istnieć musi związek przyczynowo-skutkowy pomiędzy dokonanymi zakupami towarów i usług a powstaniem obrotu. O pośrednim związku dokonanych zakupów z działalnością podatnika można mówić wówczas, gdy zakup towarów i usług nie przyczynia się bezpośrednio do uzyskania obrotu przez podatnika, np. poprzez ich odsprzedaż, lecz poprzez wpływ na ogólne funkcjonowanie przedsiębiorstwa jako całości, przyczynia się do generowania przez podmiot obrotu. Najczęściej do wydatków mających pośredni wpływ na wykonywanie czynności opodatkowanych zalicza się koszty reprezentacji i reklamy, wydatki związane z udziałem w targach, konferencjach, koszty doradztwa podatkowego itp.

Podkreślić należy, iż ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

W oparciu o art. 88 ust. 1 pkt 4 lit. b) ustawy, obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez podatnika usług noclegowych i gastronomicznych, z wyjątkiem nabycia gotowych posiłków przeznaczonych dla pasażerów przez podatników świadczących usługi przewozu osób.

Natomiast, w art. 88 ust. 3a pkt 1 i pkt 2 ustawy, w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 lipca 2011 r. wskazano, iż nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne m.in. w przypadku, gdy:

Z opisu stanu faktycznego wynika, że w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, Zarząd Spółki, a także ewentualnie inne wyznaczone osoby uczestniczą w licznych spotkaniach służbowych z kontrahentami lub potencjalnymi kontrahentami, organizowanych w siedzibie Spółki, jak i poza nią. Przedmiotem ww. spotkań są kwestie biznesowe, w tym przykładowo omawianie zasad współpracy z kontrahentami, warunków sprzedaży, warunków zakupu, prezentacja oferty handlowej Spółki, negocjacje umowne itp. W związku z organizacją wskazanych spotkań, Spółka ponosi wydatki na zakup artykułów spożywczych, serwowanych tytułem zwyczajowego poczęstunku dla gości (kontrahentów) podczas ww. spotkań, w tym m.in. na zakup kawy, herbaty, wody, soków, ewentualnie innych napojów bezalkoholowych, śmietanki, owoców, ciastek, paluszków, cukierków i innych drobnych słodyczy.

Niezależnie od powyższego, Spółka zakupuje wskazane wyżej artykuły spożywcze również dla celów związanych z poczęstunkiem potencjalnych kontrahentów podczas targów, w których Spółka bierze udział i prezentuje ofertę handlową.

Mając na uwadze cel ww. zakupów (spotkanie z kontrahentami, targi), a tym samym związek przedmiotowych zakupów z działalnością opodatkowaną, Spółka korzysta z prawa do odliczenia podatku naliczonego z faktur dokumentujących zakup ww. artykułów spożywczych. Wątpliwości dotyczą natomiast ewentualnego obowiązku opodatkowania podatkiem należnym VAT czynności wydania tych towarów do zużycia podczas ww. spotkań i targów.

Niezależnie od powyższych zakupów, zdarza się również, że Spółka w związku z organizacją spotkań dla kontrahentów ponosi również wydatki związane z nabyciem usług gastronomicznych bądź cateringowych. Z tytułu nabywanych usług gastronomicznych, zgodnie z ustawą o VAT, Spółce nie przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego. Wątpliwości dotyczą natomiast możliwości odliczania (od 1 stycznia 2011 r.) podatku naliczonego z faktur dokumentujących nabycie usług cateringowych, z uwagi na obowiązującą (od początku roku 2011) dla celów podatkowych nową klasyfikację statystyczną (PKWiU z roku 2008). Ponadto, z uwagi na obowiązujące od dnia 1 kwietnia 2011 r. zmiany w podatku VAT związane z opodatkowaniem nieodpłatnych przekazań towarów i nieodpłatnego świadczenia usług, powstały również wątpliwości związane z ewentualnym uznaniem serwowanych gościom Spółki usług gastronomicznych i cateringowych za nieodpłatne świadczenie usług podlegające opodatkowaniu VAT.

Spółka jest czynnym, zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług, natomiast zakupy towarów (artykułów spożywczych) i usług cateringowych służą wyłącznie czynnościom opodatkowanym.

Ustawa o podatku od towarów i usług nie definiuje ani usług gastronomicznych, ani usług cateringowych.

Należy podkreślić, iż od dnia 1 stycznia 2011 r. dla celów opodatkowania podatkiem od towarów i usług stosuje się Polską Klasyfikację Wyrobów i Usług, wprowadzoną w życie rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 29 października 2008 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) (Dz. U. Nr 207, poz. 1293 z późn. zm.).

Powyższa Klasyfikacja Wyrobów i Usług zawiera Sekcję I - usługi związane z zakwaterowaniem i usługi gastronomiczne, która obejmuje m.in.:

* usługi przygotowywania i dostarczania żywności dla odbiorców zewnętrznych (catering),

* usługi gastronomiczne,

* usługi stołówkowe,

* usługi przygotowywania i podawania napojów.

Z powyższego wynika, iż usługi cateringowe są usługami odrębnymi w stosunku do gastronomicznych, co wynika wprost z cyt. wyżej Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług. Z tego powodu wyłączenie prawa do odliczenia podatku naliczonego, o którym mowa w art. 88 ust. 1 pkt 4 ustawy odnosi się do usług gastronomicznych innych niż catering.

W świetle powołanych wyżej norm prawnych oraz opisu stanu faktycznego należy stwierdzić, że nabywane przez Wnioskodawcę artykuły spożywcze oraz usługi cateringowe, wykorzystywane na cele związane z prowadzoną działalnością gospodarczą i służące prawidłowemu funkcjonowaniu przedsiębiorstwa, mają związek (pośredni) z wykonywaniem czynności opodatkowanych. Zatem Spółce przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego w związku z ich zakupem, z uwzględnieniem ograniczeń wynikających z art. 88 ustawy.

Wskazać ponadto należy, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Wnioskodawcy. Inne kwestie przedstawione w opisanym stanie faktycznym, bądź we własnym stanowisku, które nie zostały objęte pytaniem nie mogą być - zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej - rozpatrzone. Dotyczy to kwestii opodatkowania przekazania przez Spółkę zwyczajowo przyjętych prezentów.

W niniejszej interpretacji odpowiedziano na wniosek w części dotyczącej prawa do odliczenia podatku naliczonego.

W kwestii dotyczącej opodatkowania nieodpłatnego przekazania artykułów spożywczych oraz usług gastronomicznych i cateringowych - w dniu 12 października 2011 r. wydana została interpretacja nr ILPP1/443-963/11-4/BD.

Natomiast kwestia dotycząca podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kosztów uzyskania przychodów, zostanie załatwiona interpretacją nr ILPB/423-307/11-2/EK w dniu 7 października 2011 r.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.