ILPP1/443-962/09-4/AW

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółdzielni Mieszkaniowej, przedstawione we wniosku z dnia 10 sierpnia 2009 r. (data wpływu 14 sierpnia 2009 r.), uzupełnionym pismem z dnia 2 października 2009 r. (data wpływu 5 października 2009 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania usługi instalacji podzielników kosztów energii cieplnej - jest nieprawidłowe.

W dniu 14 sierpnia 2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania usługi instalacji podzielników kosztów energii cieplnej. Powyższy wniosek został uzupełniony pismem z dnia 2 października 2009 r. o doprecyzowanie przedstawionego we wniosku stanu faktycznego.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca w swoich zasobach posiada budynki, w których do celów rozliczenia kosztów energii cieplnej zużytej na potrzeby centralnego ogrzewania, na grzejnikach w lokalach użytkowników zamontowane są elektroniczne podzielniki kosztów. Instalacja nowych podzielników oraz wymiana podzielników, którym minął gwarantowany okres eksploatacji, jest wykonywana przez firmę zewnętrzną bezpośrednio u użytkowników lokali, a faktura za wykonane roboty jest wystawiana na Wnioskodawcę. Następnie Spółdzielnia obciąża powyższymi kosztami użytkowników lokali, bez doliczania dodatkowych kosztów ani marży. Wykonawca usługi instalacji elektronicznych podzielników kosztów doliczył do wykonanej usługi 7% stawkę podatku VAT. Natomiast Zainteresowany w rejestrze sprzedaży ww. usługę instalacji opodatkował 22% stawką podatku od towarów i usług.

W uzupełnieniu do wniosku przesłanym w dniu 5 października 2009 r. Zainteresowany informuje, iż budynki, w których zamontowano elektroniczne podzielniki kosztów energii cieplnej są zaklasyfikowane do klasy 1122 wg PKOB. Lokale, w których zamontowano podzielniki są lokalami mieszkalnymi (do usługi w lokalach użytkowych firma zewnętrzna zastosowała 22% stawkę podatku). Wnioskodawca wskazuje, iż na podstawie informacji uzyskanych od firmy, wykonana usługa instalacji podzielników sklasyfikowana jest w grupowaniu PKWiU pod symbolem 45.33.11.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy usługa instalacji podzielników kosztów energii cieplnej zużytej na potrzeby centralnego ogrzewania na grzejnikach, jako konstrukcyjnie niezwiązanych z instalacją centralnego ogrzewania - czyli z obiektami budownictwa mieszkaniowego - nie może korzystać z obniżonej do 7% stawki podatku VAT.

Zdaniem Wnioskodawcy, podzielnik kosztów energii cieplnej instalowany na grzejniku, nie jest częścią instalacyjnego ogrzewania (tym samym nie jest częścią obiektu budownictwa mieszkaniowego). Dlatego ani usługa instalacji, ani jego wymiany nie może korzystać z obniżonej - na podstawie § 6 ust. 2 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów w sprawie wykonywania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług - stawki podatku w wysokości 7%. Spółdzielnia, mimo iż nie jest wykonawcą ww. usługi, to z art. 30 ust. 3 ustawy o VAT wynika, że to ona świadczy tę usługę użytkownikom lokali, stąd też na niej spoczywa obowiązek zastosowania właściwej stawki podatku VAT. Wnioskodawca uważa, że do wskazanych na wstępie usług słusznie zastosował podstawową, tj. 22% stawkę podatku VAT, mimo iż jego dostawca zastosował stawkę podatku 7%.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez świadczenie usług - w myśl art. 8 ust. 1 ustawy - rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

Stosownie do art. 8 ust. 3 ustawy, usługi wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, z zastrzeżeniem ust. 4, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, z wyjątkiem usług elektronicznych i usług turystyki, o których mowa w art. 119. Prawidłowa pod względem klasyfikacji statystycznych identyfikacja usług stanowi warunek niezbędny do określenia wysokości opodatkowania na gruncie ww. ustawy.

W tym miejscu należy zauważyć, że na podstawie obowiązującego od dnia 1 stycznia 2009 r. § 3 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 29 października 2008 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług PKWiU (Dz. U. Nr 207, poz. 1293 z późn. zm.), przedłużono do dnia 31 grudnia 2009 r. stosowanie - do celów m.in. opodatkowania podatkiem od towarów i usług - Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług wprowadzonej rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 18 marca 1997 r. (Dz. U. Nr 42, poz. 264 z późn. zm.).

W świetle art. 41 ust. 1 ustawy, podstawowa stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1. Oprócz stawki podstawowej, na wybrane grupy towarów i usług, ustawodawca przewidział trzy stawki preferencyjne: 7%, 3% i 0% oraz zwolnienie od podatku.

Zgodnie z art. 41 ust. 12 ustawy, w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2008 r. stawkę 7% podatku stosuje się do dostawy, budowy, remontu, modernizacji, termomodernizacji lub przebudowy obiektów budowlanych lub ich części zaliczonych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym.

Przez budownictwo objęte społecznym programem mieszkaniowym - stosownie do art. 41 ust. 12a ustawy - rozumie się obiekty budownictwa mieszkaniowego lub ich części, z wyłączeniem lokali użytkowych, oraz lokale mieszkalne w budynkach niemieszkalnych sklasyfikowanych w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 12, a także obiekty sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w klasie ex 1264 - wyłącznie budynki instytucji ochrony zdrowia świadczących usługi zakwaterowania z opieką lekarską i pielęgniarską, zwłaszcza dla ludzi starszych i niepełnosprawnych, z zastrzeżeniem ust. 12b.

Do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym określonego w ust. 12a nie zalicza się:

Zgodnie z art. 41 ust. 12c ustawy, w przypadku budownictwa mieszkaniowego o powierzchni przekraczającej limity określone w ust. 12b stawkę podatku, o której mowa w ust. 2, stosuje się tylko do części podstawy opodatkowania odpowiadającej udziałowi powierzchni użytkowej kwalifikującej do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym w całkowitej powierzchni użytkowej.

Ponadto, zgodnie z § 6 ust. 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 212, poz. 1336), stawkę podatku wymienioną w art. 41 ust. 1 ustawy obniża się do wysokości 7% również w odniesieniu do:

Stosownie do treści art. 2 pkt 12 ustawy, przez obiekty budownictwa mieszkaniowego rozumie się budynki mieszkalne stałego zamieszkania sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 11.

Ponadto, zgodnie z przepisami rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych (Dz. U. Nr 112, poz. 1316 z późn. zm.) budynki to zadaszone obiekty budowlane wraz z wbudowanymi instalacjami i urządzeniami technicznymi, wykorzystywane dla potrzeb stałych. Natomiast z uregulowań zawartych w art. 3 pkt 1a i pkt 2 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane (tekst jedn. Dz. U. z 2006 r. Nr 156, poz. 1118 z późn. zm.), wynika, że pod pojęciem obiektu budowlanego rozumie się budynek wraz z instalacjami i urządzeniami technicznymi. Budynkiem zaś jest taki obiekt budowlany, który jest trwale związany z gruntem, wydzielony z przestrzeni za pomocą przegród budowlanych oraz posiada fundamenty i dach.

Z przytoczonych regulacji prawnych wynika zatem, iż 7% stawka podatku od towarów i usług ma zastosowanie, w odniesieniu do robót budowalno-montażowych i remontów wykonywanych w całym budownictwie mieszkaniowym, zarówno objętym społecznym programem mieszkaniowym, jak i nieobjętym tym programem - z wyłączeniem jednakże lokali użytkowych.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawca w swoich zasobach posiada budynki, które zaklasyfikowano do klasy 1122 wg Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych (PKOB). W ww. budynkach znajdują się lokale mieszkalne, w których na grzejnikach zamontowano elektroniczne podzielniki kosztów energii cieplnej. Instalację podzielników wykonała firma zewnętrzna bezpośrednio u użytkowników lokali, a fakturę za wykonane roboty wystawiła na Zainteresowanego. Następnie Spółdzielnia obciążyła powyższymi kosztami użytkowników lokali, bez doliczania dodatkowych kosztów ani marży. Wnioskodawca wskazuje, iż na podstawie informacji uzyskanych od firmy, wykonana usługa polegająca na instalacji podzielników, sklasyfikowana jest w grupowaniu PKWiU pod symbolem 45.33.11 "roboty związane z montażem instalacji centralnego ogrzewania".

W tym miejscu należy wskazać na treść art. 30 ust. 3 ustawy, zgodnie z którym w przypadku gdy podatnik, działając we własnym imieniu, ale na rzecz osoby trzeciej, bierze udział w świadczeniu usług, podstawą opodatkowania jest kwota należna z tytułu świadczenia usług, pomniejszona o kwotę podatku. Zapis ten jest zgodny z art. 28 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U. UE serii L Nr 347, str. 1 z późn. zm.), zgodnie z którym w przypadku, kiedy podatnik działając we własnym imieniu, ale na rzecz osoby trzeciej, bierze udział w świadczeniu usług, przyjmuje się, że podatnik ten sam otrzymał i wyświadczył te usługi. Oznacza to, że podmiot nabywający daną usługę we własnym imieniu, lecz na rzecz osoby trzeciej traktowany jest najpierw jako usługobiorca, a następnie jako usługodawca tej samej usługi.

Reasumując, usługa polegająca na instalacji elektronicznych podzielników kosztów energii cieplnej, zaklasyfikowana do grupowania PKWiU 45.33.11 i wykonywana w obiekcie zaliczanym do budownictwa mieszkaniowego (PKOB 11), bez względu na powierzchnię użytkową lokalu, w którym jest ona świadczona, opodatkowana jest 7% stawką podatku VAT.

Wskazuje się jednak, że jeżeli ww. prace będą wykonywane wyłącznie w lokalu użytkowym, to do świadczonej usługi należy zastosować podstawową 22% stawkę podatku VAT.

Podkreślić należy, iż kwestia zaklasyfikowania przedmiotowych usług według PKWiU nie mieści się w ramach określonych w art. 14b § 1 ustawy - Ordynacja podatkowa, zgodnie z którym minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). Zgodnie z Komunikatem Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego z dnia 24 stycznia 2005 r. w sprawie trybu udzielania informacji dotyczących standardów klasyfikacyjnych (Dz. Urz. GUS Nr 1, poz. 11) zasadą jest, że zainteresowany podmiot sam klasyfikuje swoje towary i usługi według zasad określonych w poszczególnych klasyfikacjach i nomenklaturach wprowadzonych rozporządzeniami Rady Ministrów lub stosowanych bezpośrednio na podstawie przepisów Wspólnoty Europejskiej. Tak więc, na podatniku spoczywa obowiązek i ryzyko prawidłowego sklasyfikowania wykonywanych usług. W przypadku trudności w ustaleniu właściwego grupowania wyrobu lub usługi według PKWiU zainteresowany podmiot może zwrócić się o udzielenie informacji w tym zakresie do Urzędu Statystycznego.

Zatem przedmiotowa interpretacja wydana została wyłącznie w oparciu o symbol PKWiU podany przez Wnioskodawcę.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.