ILPP1/443-956/14-4/JSK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Gminy przedstawione we wniosku z dnia 9 października 2014 r. (data wpływu 13 października 2014 r.), uzupełnionym pismem z dnia 29 grudnia 2014 r. (data wpływu 31 grudnia 2014 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego w związku z zakupem materiałów promocyjnych (pytanie oznaczone wniosku nr 1) - jest prawidłowe.

W dniu 13 października 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego w związku z zakupem materiałów promocyjnych (pytanie oznaczone wniosku nr 1). Wniosek uzupełniono w dniu 31 grudnia 2014 r. o doprecyzowanie opisu sprawy, pytania oraz o dodatkową opłatę.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Gmina (dalej: Wnioskodawca, Zainteresowany) jest podatnikiem podatku VAT czynnym od dnia 1 stycznia 2001 r. Wnioskodawca składa deklarację VAT-7 do Urzędu Skarbowego comiesięcznie.

Gmina zawarła z Księgarnią prowadzoną przez osobę fizyczną umowę komisu na sprzedaż komisową materiałów promocyjnych Gminy. Materiały przeznaczone do sprzedaży przekazane są na podstawie protokołu przekazania dla Komisanta. Wnioskodawca dokonując zakupu materiałów promocyjnych poniósł koszt jednostkowy brutto w kwocie np. 4,00 zł. Komisant prowadząc sprzedaż na podstawie zawartej umowy komisu sprzedał materiał promocyjny za kwotę brutto 3,00 zł. Natomiast przy sprzedaży innych materiałów promocyjnych koszt wytworzenia wyniósł 13,84 zł brutto. Przy sprzedaży tego materiału promocyjnego przez Komisanta cena brutto wyniosła 15,00 zł. Przy części materiałów przeznaczonych do sprzedaży cena została obniżona w celu zwiększenia atrakcyjności i popularności artykułów promocyjnych.

W przypadku podwyższenia ceny artykułu promocyjnego nastąpiło to ze względu na dostosowanie ceny do cen rynkowych w stosunku do wysokiej jakości przedmiotowego artykułu. Niska cena byłaby nieadekwatna do uzyskanej wysokiej jakości artykułu.

Ponadto Gmina również nieodpłatnie wydaje inne materiały promocyjne na realizację różnych inicjatyw związanych z promocją Gminy.

Na początku każdego następnego miesiąca, tj. do 5-go, Komisant przekazuje zgodnie z umową wpływy z tytułu powierzonych materiałów wraz z rozliczeniem dokumentującym sprzedaż za dany miesiąc kalendarzowy. Na podstawie rozliczenia Gmina wystawia fakturę sprzedaży na Komisanta, tj. Księgarnię - dotyczącą sprzedaży materiałów promocyjnych. Za datę sprzedaży przyjmuje ostatni dzień miesiąca dotyczącego rozliczenia za dany miesiąc. Podatek VAT wykazywany jest w rozliczeniu miesiąca dokonania sprzedaży. Faktura wystawiana jest do 15-go dnia następnego miesiąca. Zgodnie z umową Komisant wystawia dla Gminy fakturę za wynagrodzenie (prowizja) za prowadzenie sprzedaży powierzonych materiałów w wysokości 10% cen brutto, do której dolicza podatek VAT.

W piśmie z dnia 29 grudnia 2014 r. - stanowiącym uzupełnienie wniosku - Zainteresowany wskazał, że:

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy Gmina będzie miała prawo oraz w jakim okresie do odliczenia podatku VAT w całości, ponosząc wydatki na zakup materiałów promocyjnych pomimo, że przy sprzedaży prowadzonej przez Komisanta cena jest niższa lub wyższa niż jednostkowy koszt wytworzenia materiału promocyjnego.

Zdaniem Wnioskodawcy, Gmina ponosząc wydatek na zakup materiałów promocyjnych będzie miała prawo do odliczenia w całości podatku VAT naliczonego (nie ma znaczenia fakt obniżenia ceny w stosunku do kosztów wytworzenia, nie zabrania również tego ustawa o podatku od towarów i usług) w terminie nie wcześniej niż w rozliczeniu za okres, w którym podatnik otrzyma fakturę dokumentującą nabycie towarów lub usług.

Jeżeli podatnik nie odliczy VAT w miesiącu, w którym powstał obowiązek podatkowy, to ma prawo dokonać odliczenia na bieżąco w jednym z dwóch kolejnych okresów rozliczeniowych, następujących bezpośrednio po okresie, w którym to prawo wystąpiło. Jeżeli nie dokona takiego odliczenia, to przysługuje mu prawo korekty deklaracji VAT, przez okres 5 lat, licząc od początku roku, w którym uzyskano prawo do odliczenia.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą - w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy - kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Ponadto podkreślić należy, że ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Jedno z takich ograniczeń zostało wskazane w art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy - zgodnie z którym nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku gdy transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Oznacza to, że podatnik nie może skorzystać z prawa do odliczenia w odniesieniu do podatku, który jest należny wyłącznie z tego względu, że został wykazany na fakturze w sytuacji, gdy transakcja nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Natomiast - w oparciu o art. 88 ust. 4 ustawy - obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się również do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni, zgodnie z art. 96, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 86 ust. 20.

Zgodnie z powyższą regulacją, z prawa do odliczenia podatku skorzystać mogą wyłącznie podatnicy, którzy są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni.

Z treści cytowanych wyżej przepisów wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych.

Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest bezpośredni lub pośredni związek zakupów z wykonanymi czynnościami opodatkowanymi. Przedstawiona wyżej zasada wyklucza możliwość dokonania odliczenia podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku oraz niepodlegających temu podatkowi.

Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług zgodnie z zasadą powszechności opodatkowania podlegają wszelkie transakcje, których przedmiotem jest dostawa towarów lub świadczenie usług, pod warunkiem, że są one realizowane przez "podatników" w rozumieniu ustawy i wykonywane w ramach działalności gospodarczej.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy - podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy - działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Stosownie do treści art. 15 ust. 6 ustawy - nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Powyższy zapis jest odzwierciedleniem art. 13 obowiązującej od 1 stycznia 2007 r. Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.Urz.UE.L Nr 347, str. 1, z późn. zm.), zgodnie z którym - krajowe, regionalne i lokalne organy władzy oraz inne podmioty prawa publicznego nie są uważane za podatników w związku z działalnością, którą podejmują lub transakcjami, których dokonują jako organy władzy publicznej, nawet jeśli pobierają należności, opłaty, składki lub płatności w związku z takimi działaniami lub transakcjami.

Jednakże w przypadku, gdy podejmują one takie działania lub dokonują takich transakcji, są uważane za podatników w odniesieniu do tych działań lub transakcji, gdyby wykluczenie ich z kategorii podatników prowadziło do znaczących zakłóceń konkurencji. W każdych okolicznościach podmioty prawa publicznego są uważane za podatników w związku z czynnościami określonymi w załączniku I, chyba że niewielka skala tych działań sprawia, że mogą być one pominięte.

Gmina, na mocy art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2013 r. poz. 594, z późn. zm.), jest jednostką samorządu terytorialnego posiadającą osobowość prawną, wykonującą zadania publiczne we własnym imieniu i na własną odpowiedzialność.

Natomiast zgodnie z art. 6 ust. 1 ww. ustawy, do zakresu działania gminy należą wszystkie sprawy publiczne o znaczeniu lokalnym, niezastrzeżone ustawami na rzecz innych podmiotów.

Jak wynika z zapisu art. 7 ust. 1 ww. ustawy, do zadań własnych gminy należy zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty. W szczególności zadania własne obejmują sprawy m.in. promocji gminy (art. 7 ust. 1 pkt 18 ustawy o samorządzie gminnym).

Z powołanych wyżej przepisów wynika, że jednostki samorządu terytorialnego są podatnikami podatku od towarów i usług jedynie w zakresie wszelkich czynności, które mają charakter cywilnoprawny. Będą to zatem wszystkie realizowane przez te jednostki (urzędy) czynności w sferze ich aktywności cywilnoprawnej, np. czynności sprzedaży, zamiany (nieruchomości i ruchomości), wynajmu, dzierżawy, itp., umów prawa cywilnego (nazwanych i nienazwanych).

Zatem w podatku od towarów i usług obowiązuje zasada tzw. "niezwłocznego odliczenia podatku naliczonego". Zasada ta wyraża się tym, że podatnik, aby skorzystać z prawa do odliczenia, nie musi czekać, aż nabyty towar lub usługa zostaną odsprzedane lub efektywnie wykorzystane na potrzeby działalności opodatkowanej.

W tym miejscu należy wskazać, że na mocy art. 86 ust. 10 ustawy, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego powstaje w rozliczeniu za okres, w którym w odniesieniu do nabytych lub importowanych przez podatnika towarów i usług powstał obowiązek podatkowy.

Jak stanowi art. 86 ust. 10b pkt 1 ustawy, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w przypadkach, o których mowa w ust. 2 pkt 1 oraz pkt 2 lit. a - powstaje nie wcześniej niż w rozliczeniu za okres, w którym podatnik otrzymał fakturę lub dokument celny.

Jeżeli podatnik nie dokonał obniżenia kwoty podatku należnego w terminach określonych w ust. 10, 10d i 10e, może obniżyć kwotę podatku należnego w deklaracji podatkowej za jeden z dwóch następnych okresów rozliczeniowych (art. 86 ust. 11 ustawy).

Z kolei w myśl art. 86 ust. 13 ustawy, jeżeli podatnik nie dokonał obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w terminach, o których mowa w ust. 10, 10d, 10e i 11, może on obniżyć kwotę podatku należnego przez dokonanie korekty deklaracji podatkowej za okres, w którym powstało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, nie później jednak niż w ciągu 5 lat, licząc od początku roku, w którym powstało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, z zastrzeżeniem ust. 13a.

Jak wskazano wyżej, zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje zarejestrowany, czynny podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych.

Zgodnie z powołanymi wyżej przepisami, rozliczenie podatku naliczonego na zasadach określonych w art. 86 ustawy uwarunkowane jest tym, aby nabywane towary i usługi były wykorzystywane przez podatnika podatku VAT do wykonywania czynności opodatkowanych.

Z opisu sprawy wynika, że Gmina jest podatnikiem podatku VAT czynnym od dnia 1 stycznia 2001 r. Wnioskodawca składa deklarację VAT-7 do Urzędu Skarbowego comiesięcznie. Gmina zawarła z Księgarnią prowadzoną przez osobę fizyczną umowę komisu na sprzedaż komisową materiałów promocyjnych Gminy. Materiały przeznaczone do sprzedaży przekazane są na podstawie protokołu przekazania dla Komisanta. Wnioskodawca dokonując zakupu materiałów promocyjnych poniósł koszt jednostkowy brutto w kwocie np. 4,00 zł. Komisant prowadząc sprzedaż na podstawie zawartej umowy komisu sprzedał materiał promocyjny za kwotę brutto 3,00 zł. Natomiast przy sprzedaży innych materiałów promocyjnych koszt wytworzenia wyniósł 13,84 zł brutto. Przy sprzedaży tego materiału promocyjnego przez Komisanta cena brutto wyniosła 15,00 zł. Przy części materiałów przeznaczonych do sprzedaży cena została obniżona w celu zwiększenia atrakcyjności i popularności artykułów promocyjnych. W przypadku podwyższenia ceny artykułu promocyjnego nastąpiło to ze względu na dostosowanie ceny do cen rynkowych w stosunku do wysokiej jakości przedmiotowego artykułu. Niska cena byłaby nieadekwatna do uzyskanej wysokiej jakości artykułu. Ponadto Gmina również nieodpłatnie wydaje inne materiały promocyjne na realizację różnych inicjatyw związanych z promocją Gminy. Na początku każdego następnego miesiąca, tj. do 5-go, Komisant przekazuje zgodnie z umową wpływy z tytułu powierzonych materiałów wraz z rozliczeniem dokumentującym sprzedaż za dany miesiąc kalendarzowy. Na podstawie rozliczenia Gmina wystawia fakturę sprzedaży na Komisanta, tj. Księgarnię - dotyczącą sprzedaży materiałów promocyjnych. Za datę sprzedaży przyjmuje ostatni dzień miesiąca dotyczącego rozliczenia za dany miesiąc. Podatek VAT wykazywany jest w rozliczeniu miesiąca dokonania sprzedaży. Faktura wystawiana jest do 15-go dnia następnego miesiąca. Zgodnie z umową Komisant wystawia dla Gminy fakturę za wynagrodzenie (prowizja) za prowadzenie sprzedaży powierzonych materiałów w wysokości 10% cen brutto, do której dolicza podatek VAT. Wydatki związane z zakupem materiałów promocyjnych, które następnie przekazywane są w komis, związane są wyłącznie ze sprzedażą opodatkowaną. Wniosek złożony przez Gminę o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczy tylko zakresu sprzedaży materiałów promocyjnych przekazywanych w komis.

Przy tak przedstawionym opisie sprawy wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii prawa do odliczenia podatku naliczonego w związku z zakupem materiałów promocyjnych.

Zgodnie z powołanymi wcześniej przepisami, rozliczenie podatku naliczonego na zasadach określonych w art. 86 ustawy warunkowane jest tym, aby nabywane towary i usługi były wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Tym samym, zasada ta wyklucza możliwość dokonania odliczenia podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku oraz niepodlegających temu podatkowi.

W niniejszej sprawie Wnioskodawca spełnia ten warunek, ponieważ podejmując opisane działania promocyjne wykonuje czynności z zakresu zadań publicznych, nałożonych odrębnymi przepisami prawa, jednakże czyni to odpłatnie - sprzedaż materiałów promocyjnych Gminy. Ponadto, jak wskazuje sam Zainteresowany, jest on czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług, a wydatki poniesione w związku z zakupem materiałów promocyjnych związane są wyłącznie ze sprzedażą opodatkowaną.

W świetle powyższego, Gminie przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o całą kwotę podatku naliczonego w związku z zakupem materiałów promocyjnych, bowiem materiały te wykorzystywane są przez Wnioskodawcę wyłącznie do wykonywania czynności opodatkowanych.

Prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego powstaje w rozliczeniu za okres, w którym w odniesieniu do nabytych przez Wnioskodawcę towarów i usług powstał obowiązek podatkowy. Prawo to powstaje nie wcześniej niż w rozliczeniu za okres, w którym Wnioskodawca otrzymał fakturę. Jeżeli Zainteresowany nie dokonał obniżenia kwoty podatku należnego w ww. terminie, może obniżyć kwotę podatku należnego w deklaracji podatkowej za jeden z dwóch następnych okresów rozliczeniowych. Z kolei, jeżeli Gmina nie dokonała obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w powyższych terminach, może ona obniżyć kwotę podatku należnego przez dokonanie korekty deklaracji podatkowej za okres, w którym powstało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, nie później jednak niż w ciągu 5 lat, licząc od początku roku, w którym powstało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego.

Podsumowując, ponosząc wydatki na zakup materiałów promocyjnych Gmina ma prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości, pomimo, że przy sprzedaży prowadzonej przez Komisanta cena tych materiałów promocyjnych jest niższa lub wyższa niż jednostkowy koszt ich wytworzenia.

Prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego powstaje w rozliczeniu za okres, w którym w odniesieniu do nabytych przez Wnioskodawcę materiałów promocyjnych powstał obowiązek podatkowy. Prawo to powstaje nie wcześniej niż w rozliczeniu za okres, w którym Wnioskodawca otrzymał fakturę. Jeżeli Zainteresowany nie dokonał obniżenia kwoty podatku należnego w rozliczeniu za okres, w którym powstał obowiązek podatkowy, może obniżyć kwotę podatku należnego w deklaracji podatkowej za jeden z dwóch następnych okresów rozliczeniowych. Z kolei, jeżeli Gmina nie dokonała obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w powyższych terminach, może ona obniżyć kwotę podatku należnego przez dokonanie korekty deklaracji podatkowej za okres, w którym powstało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, nie później jednak niż w ciągu 5 lat, licząc od początku roku, w którym powstało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego.

Tut. Organ informuje, że w niniejszej interpretacji rozpatrzono wniosek w części dotyczącej stanu faktycznego w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego w związku z zakupem materiałów promocyjnych (pytanie oznaczone wniosku nr 1). Z kolei wniosek w stanie faktycznym w zakresie obowiązku wystawienia faktury oraz ustalenia momentu powstania obowiązku podatkowego z tytułu sprzedaży materiałów promocyjnych (pytania oznaczone we wniosku nr 2 i nr 3) został rozstrzygnięty w interpretacji indywidualnej z dnia 12 stycznia 2015 r. nr ILPP1/443-956/14-5/JSK.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.