ILPP1/443-952/12-2/HW

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 8 października 2012 r. (data wpływu 15 października 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku VAT sprzedaży lokalu wraz z udziałem w częściach wspólnych - jest prawidłowe.

W dniu 15 października 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku VAT sprzedaży lokalu wraz z udziałem w częściach wspólnych.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Dnia 16 maja 2005 r. Wnioskodawczyni nabyła wraz z mężem do majątku wspólnego, w drodze umowy o ustanowieniu odrębnej własności lokalu i sprzedaży, samodzielny lokal użytkowy (przeznaczony na cele inne niż mieszkalne), położony (...) wraz z udziałem wynoszącym 35/10.000 części we wspólnych częściach budynku i prawie wieczystego użytkowania działki nr 42/2. W umowie tej stwierdzono, że lokal został wydany małżonkom przed dniem 1 maja 2004 r. (z informacji uzyskanych od Wnioskodawczyni wynika, że miało to miejsce w grudniu 2003 r.). Transakcja ta była opodatkowana podatkiem VAT ze stawką 22%, co udokumentowano fakturą VAT z datą sprzedaży 31 lipca 2003 r. Dokument ten potwierdza zapłatę całości ceny przelewem bankowym. W momencie zakupu przedmiotowej nieruchomości małżonkowie nie prowadzili działalności gospodarczej.

Lokal ten również nigdy nie był ujęty w ewidencji środków trwałych, w ramach prowadzonej przez któregokolwiek z małżonków działalności.

Wskutek zawarcia umowy o podziale majątku wspólnego z dnia 8 lutego 2008 r. Zainteresowana stała się wyłącznym właścicielem przedmiotowej nieruchomości. Wnioskodawczyni w chwili składania wniosku jest podatnikiem VAT, jednakże do dnia 1 lutego 2009 r. korzystała ze zwolnienia, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku od towarów i usług jako rolnik ryczałtowy. W dniu 28 stycznia 2009 r. Wnioskodawczyni złożyła w Urzędzie Skarbowym w Oleśnicy zgłoszenie rejestracyjne VAT-R zaznaczając, że z dniem 1 lutego 2009 r. rezygnuje ze zwolnienia, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 3 ustawy o VAT.

Od momentu wydania w roku 2003, lokal jest wynajmowany. Najem ten od lutego 2009 r. jest opodatkowany podatkiem od towarów i usług. Od momentu nabycia lokalu do chwili obecnej Wnioskodawczyni dokonywała w przedmiotowym lokalu ulepszeń w rozumieniu art. 22g ust. 17 zdanie drugie ustawy z dnia 22 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.), jednakże suma tych ulepszeń nie przekroczyła 30% wartości lokalu. Ponadto Wnioskodawczyni nie miała prawa do odliczenia podatku VAT od nakładów ulepszeniowych. Wnioskodawczyni planuje w najbliższym czasie sprzedać przedmiotową nieruchomość.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy planowana sprzedaż lokalu wraz z udziałem w częściach wspólnych, o którym mowa w opisanym stanie, będzie zwolniona od podatku VAT.

Zdaniem Wnioskodawczyni, planowana sprzedaż lokalu wraz z udziałem w częściach wspólnych, o którym mowa w opisanym stanie, będzie zwolniona od podatku VAT.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

Kluczowym w powyższej konstrukcji prawnej jest pojęcie "pierwszego zasiedlenia". Zgodnie z art. 2 pkt 14 ustawy o VAT, rozumie się przez to oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:

Podobne stanowisko, zdaniem Wnioskodawczyni, zaprezentował Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie, w interpretacji z dnia 12 kwietnia 2011 r. (sygn. IPPP1-443-357/11-4/PR): "z powyższego wynika, że określając moment wydania towarów, który jest tożsamy z dniem oddania do użytkowania, w rozumieniu przepisów ustawy o VAT, nie należy brać pod uwagę przejęcia towaru na podstawie aktu notarialnego, czy też uprawomocnienia się postanowienia o wpisie do księgi wieczystej wyodrębnionej własności lokalu, ale faktyczne i ekonomiczne przeniesienie własności. Za dzień faktycznego i ekonomicznego przeniesienia prawa własności należy rozumieć dzień jego fizycznego wydania, oddania do użytkowania. Wydanie jest bowiem czynnością faktyczną, rozumianą jako objęcie w posiadanie, możliwość dysponowania nieruchomością lub korzystania z niej. (...) Mając na uwadze powyższe ustalenia należy stwierdzić, iż pierwsze zasiedlenie nastąpi z chwilą oddania przez dewelopera przedmiotowych lokali Wnioskodawcy do użytkowania, czyli innymi słowy w momencie objęcia faktycznego władztwa nad nimi, dysponowania nimi jak właściciel. Nie należy utożsamiać tej chwili z chwilą podpisania aktu notarialnego, bowiem przejęcie nieruchomości do użytkowania może także mieć miejsce jeszcze przed podpisaniem aktu notarialnego.

Istotnym na gruncie definicji ustawowej "pierwszego zasiedlenia" jest ustalenie faktycznego i ekonomicznego momentu oddania do użytkowania".

Zgodnie z przedstawionym przez Wnioskodawczynię stanem faktycznym, lokal został wydany nabywcom w grudniu 2003 r., po zapłaceniu ceny. Transakcja ta została opodatkowana podatkiem VAT, co potwierdza faktura z dnia 31 lipca 2003 r. Fakt wydania małżonkom lokalu do "dysponowania jak właściciel" potwierdza wynajęcie nieruchomości od razu po przejęciu. Należy zaznaczyć, że do dnia złożenia wniosku suma poniesionych ulepszeń w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym nie przekroczyła 30% wartości początkowej lokalu. W związku z tym trzeba uznać, że "pierwsze zasiedlenie" miało miejsce w grudniu 2003 r.

Zgodnie z powyższym "oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy" miało miejsce ponad 8 lat temu. Okoliczność ta wypełnia przesłankę zwolnienia podatkowego, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT.

Na marginesie Zainteresowana wspomniała, iż dla zaistnienia omawianego zwolnienia nie ma znaczenia fakt, że pierwsze zasiedlenie miało miejsce w okresie obowiązywania poprzedniej ustawy regulującej podatek od towarów i usług (ustawa z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym), w której brak było takiego pojęcia. Sprzedaż przedmiotowego lokalu będzie bowiem miała miejsce w okresie obowiązywania ustawy o VAT i z powodu braku szczególnych przepisów przejściowych, właśnie temu aktowi będzie podlegać. Natomiast jak wywiedziono powyżej, art. 43 ust. 1 pkt 10 oraz art. 2 pkt 14 ustawy o VAT odnosi się do sfery stanów faktycznych. Fakty są natomiast takie, że w roku 2003: lokal wydano małżonkom, została zapłacona cena, czynność została opodatkowana podatkiem od towarów i usług. Wypełniają zatem przesłanki omawianego zwolnienia.

Dla bezpieczeństwa procesowego Wnioskodawczyni podkreśliła, że nawet, gdyby uznać, iż pierwsze zasiedlenie nie miało miejsca w roku 2003, omawiane zwolnienie również będzie miało zastosowanie. Wynika to z faktu opodatkowania najmu przedmiotowego lokalu podatkiem od towarów i usług w lutym 2009 r. Ponieważ stanowisko Ministerstwa Finansów jest jednolite w przedmiocie zrównania umowy najmu z umową sprzedaży z punktu widzenia skutków omawianego zwolnienia, nie ulega wątpliwości, że takie hipotetyczne "pierwsze zasiedlenie" mogło nastąpić w roku 2009. Od tego momentu do dnia dzisiejszego minęły zaś 2 lata, w związku, z czym również przy takim założeniu zwolnienie miałoby miejsce.

W tym kontekście należy zwrócić uwagę, że nie można rozumieć pojęcia "pierwszego zasiedlenia" w sposób potoczny, na co zwrócił uwagę m in. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie dnia 25 listopada 2010 r. (I SA/Kr 1581/2010, LexPolonica nr 2512377) m.in. w następujących stwierdzeniach: "W szczególności "pierwsze zasiedlenie" nie jest równoznaczne z użytkowaniem (rozpoczęciem użytkowania) budynku czy też budowli. Budynek (budowla) może być użytkowany, nie będąc jeszcze przedmiotem czynności podlegającej opodatkowaniu. Pierwszym zasiedleniem jest oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części. Pierwsze zasiedlenie nie musi być dostawą towarów. Istotą pierwszego zasiedlenia jest oddanie do użytkowania, które następuje w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu. Pierwszym zasiedleniem może być więc oddanie nieruchomości w najem czy też leasing. Jest to oddanie pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi. Pierwszym zasiedleniem będzie zatem tylko pierwsza czynność opodatkowana dotycząca danych budynków (ich części) lub budowli." Co prawda powyższe orzeczenie dotyczyło nieruchomości budynkowych, ale w równym stopniu należałoby je odnieść do nieruchomości lokalowych. Przepis art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT mówi bowiem o dostawie "budynków, budowli lub ich części". Zgodnie z przepisem art. 46 § 1 Kodeksu cywilnego, nieruchomościami są części powierzchni ziemskiej stanowiące odrębny przedmiot własności (grunty), jak również budynki trwale z gruntem związane lub części takich budynków, jeżeli na mocy przepisów szczególnych stanowią odrębny od gruntu przedmiot własności. Odrębne przepisy, o których mowa w art. 46 § 1 Kodeksu cywilnego to lokale, o których mowa z kolei w ustawie z dnia 24 czerwca 1994 r. o własności lokali (tekst jedn.: Dz. U. z 2000 r. Nr 80, poz. 903). Nieruchomość lokalowa jest to w drodze umowy, jednostronnej czynności prawnej właściciela albo orzeczenia sądu znoszącego współwłasność, prawnie wyodrębniona w osobny przedmiot własności część budynku związanego trwale z gruntem, stanowiąca samodzielny lokal mieszkalny lub lokal o innym przeznaczeniu wraz (jeżeli czynność prawna lub orzeczenie sądu dotyczące odrębnej własności nie stanowi inaczej) z pomieszczeniami pomocniczymi (przynależnymi), choćby nawet do tego lokalu bezpośrednio nie przylegały, jak piwnica, strych czy garaż (tak Stanisław Rudnicki w: Dmowski Stanisław, Rudnicki Stanisław, Najnowsze wydanie: Komentarz do kodeksu cywilnego. Księga pierwsza. Część ogólna. Warszawa 2011 Wydawnictwo Prawnicze LexisNexis, wydanie X). Zgodnie z art. 2 ust. 1 ustawy o własności lokali, samodzielny lokal mieszkalny, a także lokal o innym przeznaczeniu, zwane dalej "lokalami", mogą stanowić odrębne nieruchomości.

Z powyższego wynika, że lokal użytkowy jako część budynku, o której mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT, może korzystać ze zwolnienia przedmiotowego, jeśli od pierwszego zasiedlenia, w rozumieniu art. 2 pkt 14 ustawy o VAT, upłynął okres dłuższy niż 2 lata.

Na marginesie rozważań, Zainteresowana zwróciła uwagę na wzajemną relację między pkt 10 oraz pkt 10a w ust. 1 art. 43 ustawy o VAT. Wnioskodawczyni w momencie nabycia lokalu nie miała prawa do odliczenia podatku VAT (przesłanka do zastosowania zwolnienia z art. 43 ust. 1 pkt 10a lit. a ustawy), a ponadto ulepszenia lokalu były niższe niż 30% wartości początkowej (przesłanka zastosowania zwolnienia z art. 43 ust. 1 pkt 10a lit. b ustawy). Jednakże zwolnienie z pkt 10a ma za stosowanie tylko w sytuacji, w której nie jest możliwe zastosowanie zwolnienia z pkt 10 (art. 43 ust. 1 ustawy). W tym kontekście niniejszej sprawy kwestia wysokości ulepszeń ma znaczenie dla oceny definicji pierwszego zasiedlenia, nie zaś dla oceny zwolnienia z art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy. Podobnie, brak prawa do odliczenia podatku VAT od nabycia omawianego lokalu ma znaczenie dla stwierdzenia, że gdyby nie można było planowanej sprzedaży zwolnić z VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, to byłoby to możliwe na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Na podstawie art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również:

W oparciu o art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się przez to rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Zgodnie zatem z ww. przepisami grunt, budynki lub ich części spełniają definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a ich sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.

Podstawowa stawka podatku - w myśl art. 41 ust. 1 ustawy - wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1. Z przepisu art. 146a pkt 1 ustawy wynika, że w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r. stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i ust. 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Jednakże w treści ustawy o podatku od towarów i usług, ustawodawca przewiduje dla niektórych czynności obniżone stawki podatku oraz zwolnienie od podatku VAT.

Stosownie do przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

W świetle wyżej przytoczonego przepisu, kluczowym dla ustalenia zasad opodatkowania dostawy budynku jest ustalenie, kiedy nastąpiło jego pierwsze zasiedlenie i jaki upłynął okres od tego momentu.

Przez pierwsze zasiedlenie - art. 2 pkt 14 ustawy - rozumie się oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:

Użyte w art. 2 pkt 14 ustawy sformułowanie "w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu" wskazuje na katalog czynności wymienionych w art. 5 ustawy, czyli dana czynność musi podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, choć nie jest konieczne, aby faktycznie był naliczony podatek od tej czynności - może to być czynność zwolniona od podatku.

Co istotne, oddanie do użytkowania powinno nastąpić w ramach czynności podlegającej opodatkowaniu, a za taką można rozumieć m.in. objęcie we władanie budynku, budowli lub ich części przez pierwszego nabywcę lub pierwszego użytkownika. Przedmiotowa nieruchomość nie musi być faktycznie zamieszkała, lecz winna być przejęta przez nabywcę do użytkowania. Wydanie przedmiotowego obiektu nabywcy (użytkownikowi) winno nastąpić w ramach wykonania przez sprzedającego (wydającego) czynności podlegających opodatkowaniu, a za taką należy rozumieć nie tylko umowę sprzedaży, ale także umowy najmu i dzierżawy podlegające opodatkowaniu podatkiem VAT. Zatem, należy uznać za pierwsze zasiedlenie moment oddania budynku (budowli) do użytkowania pierwszemu najemcy (dzierżawcy) lub sprzedaż w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, w tym również sprzedaż zwolnioną.

Jeżeli zatem podatnik wybuduje obiekt lub go zmodernizuje, przy czym nakłady na ulepszenie przekraczają 30% jego wartości początkowej, a następnie obiekt ten (lub ulepszenie) zostanie oddany do użytkowania (wprowadzony do ewidencji środków trwałych), nie oznacza to, że został on zasiedlony. Oddanie do użytkowania nie nastąpiło bowiem w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu. Pierwsze zasiedlenie będzie miało miejsce wówczas, gdy wybudowany lub zmodernizowany budynek (obiekt) zostanie sprzedany lub np. oddany w dzierżawę, bowiem zarówno sprzedaż, jak i dzierżawa są czynnościami podlegającymi opodatkowaniu.

Zatem, należy uznać za pierwsze zasiedlenie moment oddania budynku (budowli) do użytkowania pierwszemu najemcy (dzierżawcy).

W tym miejscu należy zauważyć, iż w przypadku nieruchomości niespełniających przesłanek do zwolnienia od podatku na podstawie powołanego wyżej przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, ustawodawca umożliwia podatnikom - po spełnieniu określonych warunków - skorzystanie ze zwolnienia wskazanego w pkt 10a tego przepisu.

W myśl art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem że:

Jak stanowi przepis art. 43 ust. 7a ustawy, warunku, o którym mowa w ust. 1 pkt 10a lit. b, nie stosuje się, jeżeli budynki, budowle lub ich części w stanie ulepszonym były wykorzystywane przez podatnika do czynności opodatkowanych przez co najmniej 5 lat.

W tym miejscu wyjaśnić należy, że zwolnienie od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy ma zastosowanie do dostawy budynków i budowli, nieobjętych zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10 ustawy. W sytuacji gdy sprzedaż określonej nieruchomości zabudowanej objęta zostanie zwolnieniem na mocy art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, pkt 10a nie ma zastosowania.

Jednakże należy podkreślić, że na mocy art. 43 ust. 10 ustawy, podatnik może zrezygnować ze zwolnienia od podatku, o którym mowa w ust. 1 pkt 10, i wybrać opodatkowanie dostawy budynków, budowli lub ich części, pod warunkiem że dokonujący dostawy i nabywca budynku, budowli lub ich części:

Z kolei kwestię opodatkowania dostawy gruntu, na którym posadowione zostały budynki lub budowle rozstrzyga przepis art. 29 ust. 5 ustawy, w myśl którego, w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.

Ponadto z § 13 ust. 1 pkt 11 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 4 kwietnia 2011 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 73, poz. 392 z późn. zm.) wynika, iż zwalnia się od podatku zbycie prawa wieczystego użytkowania gruntu, w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli, jeżeli budynki te lub budowle albo ich części są zwolnione od podatku.

Z powyższego wynika, że co do zasady, grunt będący przedmiotem sprzedaży (w tym zbycie prawa użytkowania wieczystego) podlega opodatkowaniu według takiej stawki podatku od towarów i usług, jaką opodatkowane są budynki, budowle lub ich części na nim posadowione. Oznacza to, że w sytuacji, gdy budynki, budowle lub ich części korzystają ze zwolnienia od podatku VAT, również sprzedaż gruntu (w tym zbycie prawa użytkowania wieczystego gruntu) korzysta z tego zwolnienia.

Z opisu sprawy wynika, iż w dniu 16 maja 2005 r. Wnioskodawczyni nabyła wraz z mężem do majątku wspólnego, w drodze umowy o ustanowieniu odrębnej własności lokalu i sprzedaży, samodzielny lokal użytkowy (przeznaczony na cele inne niż mieszkalne) wraz z udziałem wynoszącym 35/10.000 części we wspólnych częściach budynku i prawie wieczystego użytkowania działki nr 42/2. W umowie tej stwierdzono, że lokal został wydany małżonkom przed dniem 1 maja 2004 r. (miało to miejsce w grudniu 2003 r.). Transakcja ta była opodatkowana podatkiem VAT ze stawką 22%, co udokumentowano fakturą VAT z datą sprzedaży 31 lipca 2003 r. W momencie zakupu przedmiotowej nieruchomości małżonkowie nie prowadzili działalności gospodarczej. Lokal ten również nigdy nie był ujęty w ewidencji środków trwałych, w ramach prowadzonej przez któregokolwiek z małżonków działalności.

Wskutek zawarcia umowy o podziale majątku wspólnego z dnia 8 lutego 2008 r. Zainteresowana stała się wyłącznym właścicielem przedmiotowej nieruchomości. Od momentu wydania w roku 2003, lokal jest wynajmowany. Najem ten od lutego 2009 r. jest opodatkowany podatkiem od towarów i usług. Od momentu nabycia lokalu do chwili obecnej Wnioskodawczyni dokonywała w przedmiotowym lokalu ulepszeń w rozumieniu art. 22g ust. 17 zdanie drugie ustawy z dnia 22 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.), jednakże suma tych ulepszeń nie przekroczyła 30% wartości lokalu. Ponadto Wnioskodawczyni nie miała prawa do odliczenia podatku VAT od nakładów na ulepszenie.

Zainteresowana od dnia 1 lutego 2009 r. jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług.

W sprawie będącej przedmiotem wniosku, należy stwierdzić, iż dostawa ww. części nieruchomości, tj. lokalu użytkowego wraz z udziałem w częściach wspólnych budynku będzie korzystała ze zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, gdyż nie zachodzą wyjątki w nim przedstawione. Z opisu sprawy wynika bowiem, że dostawa nieruchomości zabudowanej nie będzie dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim (pierwsze zasiedlenie miało miejsce w roku 2003, w momencie nabycia nieruchomości w ramach czynności podlegającej opodatkowaniu,), a pomiędzy pierwszym zasiedleniem, a dostawą nieruchomości zabudowanej upłynął okres dłuższy niż 2 lata. Ponadto, Wnioskodawczyni nie poniosła wydatków na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, które stanowiłoby co najmniej 30% wartości początkowej.

Tym samym należy stwierdzić, iż planowana przez Wnioskodawczynię sprzedaż lokalu wraz z udziałem w częściach wspólnych budynku korzystać będzie ze zwolnienia od podatku od towarów i usług, na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy. W konsekwencji, stosownie do § 13 ust. 1 pkt 11 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 4 kwietnia 2011 r. ze zwolnienia korzystać będzie również sprzedaż prawa wieczystego użytkowania gruntu na którym posadowiona jest przedmiotowa nieruchomość.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.