ILPP1/443-949/11-4/BD

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana, reprezentowanego przez Pełnomocnika, przedstawione we wniosku z dnia 20 czerwca 2011 r. (data wpływu 5 lipca 2011 r.), uzupełnionym pismem z dnia 26 września 2011 r. (data wpływu 30 września 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego po otrzymaniu decyzji Naczelnika Urzędu Skarbowego stwierdzającej nadpłatę w podatku od czynności cywilnoprawnych - jest nieprawidłowe.

W dniu 5 lipca 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego po otrzymaniu decyzji Naczelnika Urzędu Skarbowego stwierdzającej nadpłatę w podatku od czynności cywilnoprawnych. Przedmiotowy wniosek uzupełniono pismem z dnia 26 września 2011 r. o informacje doprecyzowujące opisany stan faktyczny oraz o stosowne pełnomocnictwo.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Pan, prowadzący przedsiębiorstwo, zwany dalej "Wnioskodawcą", działając jako przedsiębiorca, w dniu 12 grudnia 2007 r. nabył na podstawie aktu notarialnego na własność 2 działki gruntu w udziale wynoszącym po 1/8 w każdej. Od powyższej czynności notariusz pobrał podatek od czynności cywilnoprawnych, powołując jako podstawę prawną przepisy art. 1, 6 i 7 ustawy z dnia 9 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 41, poz. 399 z późn. zm.), mimo złożonego przez dotychczasowego właściciela działki (Zbywcę) w akcie notarialnym oświadczenia, zgodnie z którym działki posiadały charakter usługowo-produkcyjny, przy czym pierwsza z działek była niezabudowana, natomiast druga działka z rozpoczętą budową.

Zarówno Wnioskodawca, jak i Zbywca nieruchomości, podpisując i wykonując umowę sprzedaży byli czynnymi podatnikami VAT.

Ze względu na brak podstaw do zastosowania zwolnienia od podatku VAT wynikającego z art. 43 ust. 1 pkt 2 i pkt 9 ustawy o VAT, w wersji obowiązującej na dzień sprzedaży Nieruchomości, czynność sprzedaży Nieruchomości będącej przedmiotem powołanej umowy podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT wg stawki 22%.

Taki stan rzeczy potwierdził Naczelnik Urzędu Skarbowego, do którego Wnioskodawca wystąpił z wnioskiem o stwierdzenie nadpłaty w podatku od czynności cywilnoprawnych (p.c.c.). Naczelnik Urzędu Skarbowego przeprowadził postępowanie w zakresie zaistnienia przesłanek do stwierdzenia nadpłaty w podatku p.c.c. W wyniku przeprowadzonego postępowania o stwierdzenie nadpłaty, badając zasadność jej powstania, po weryfikacji stanu faktycznego sprawy i zebraniu materiału dowodowego, Naczelnik Urzędu Skarbowego wydał decyzję, w której uznał podstawę powstania nadpłaty i określi jej wysokość. Podstawę nadpłaty stanowiła okoliczność istnienia obowiązku podatkowego w VAT po stronie zbywcy Nieruchomości. W wyniku przeprowadzonego postępowania w sprawie stwierdzenia nadpłaty, Naczelnik Urzędu Skarbowego uznał materiał dowodowy za wystarczający do stwierdzenia nadpłaty, ponieważ cyt. "w świetle przepisów o VAT Zbywca nieruchomości dokonując w dniu 12 grudnia 2007 r. sprzedaży wymienionych Nieruchomości, działał w charakterze podatnika podatku od towarów i usług, więc transakcja ta stanowiła dostawę towarów objętą przepisami ustawy o VAT." Naczelnik potwierdził również, że brak jest podstaw do stwierdzenia, iż sprzedaż którejkolwiek z wymienionych Nieruchomości korzystała ze zwolnienia od podatku od towarów i usług. Ostatecznie nadpłata została zwrócona na konto Wnioskodawcy, tym samym zostało potwierdzone, że Wnioskodawcy, zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, z tytułu wykorzystywania nabytych nieruchomości do wykonywania czynności opodatkowanych, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

W obliczu przedstawionego stanu faktycznego i odpowiadającego mu stanu prawnego, Zbywca obowiązany jest do opodatkowania podatkiem VAT czynności dostawy wskazanych Nieruchomości, a co się z tym wiąże, zgodnie z art. 106 ust. 1 ustawy o VAT, do wystawienia faktur VAT potwierdzających dokonanie sprzedaży. Mimo takiego stanu rzeczy, Zbywca odmawia wystawienia faktur VAT.

Organy podatkowe dokonają wszczęcia postępowania podatkowego wobec Zbywcy nieruchomości i wydadzą w obu instancjach decyzje potwierdzające powstanie obowiązku podatkowego w VAT z tytułu dostawy nieruchomości. Zbywca zaskarży decyzje do sądów administracyjnych obu instancji.

Sądy wydadzą wyroki oddalające skargi. W następstwie uprawomocnienia się wyroku NSA, nastąpi ostateczne potwierdzenie przysługującego Wnioskodawcy uprawnienia do odliczenia podatku VAT naliczonego od transakcji zbycia nieruchomości.

Zbywca nieruchomości po otrzymaniu orzeczeń sądów obu instancji potwierdzających obowiązek zapłaty podatku VAT od transakcji zbycia rzeczonych nieruchomości, nadal uchylać będzie się od wystawienia i doręczenia Wnioskodawcy faktur VAT.

Ponadto, w uzupełnieniu do wniosku z dnia 26 września 2011 r. Zainteresowany wskazał, iż w ramach prowadzonej działalności gospodarczej wykonuje jedynie czynności opodatkowane podatkiem VAT.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy w świetle zaistniałego stanu faktycznego na obecnym etapie postępowania, tj. po otrzymaniu decyzji o stwierdzeniu nadpłaty, w której Naczelnik Urzędu Skarbowego rozstrzygnął co do istoty sprawę w zakresie obowiązku zapłaty podatku VAT przez Zbywcę Nieruchomości oraz posiadając pełną dokumentację tego rzeczywistego zdarzenia gospodarczego, Wnioskodawca będzie miał prawo przewidziane w art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, do wykazania w deklaracji VAT-7 odliczenia kwoty podatku naliczonego zawartego w tej płatności. Jeśli tak, to za jaki okres rozliczeniowy (miesiąc i rok) Wnioskodawca powinien potrącić kwotę podatku naliczonego zawartego w płatności za nabycie nieruchomości.

Zdaniem Wnioskodawcy, decyzja Naczelnika Urzędu Skarbowego w sprawie stwierdzenia nadpłaty w podatku p.c.c. wskutek opodatkowania transakcji sprzedaży Nieruchomości podatkiem VAT stała się z chwilą uprawomocnienia ostateczna i wiążąca.

Moment powstania prawa do odliczenia podatku naliczonego określony został w ustawie o VAT w sposób odmienny niż uczyniono to w art. 167 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej, który stanowi, że prawo do odliczeń powstaje w chwili, gdy podatek, który może być odliczony, staje się wymagalny. Jest to początkowy termin, w którym podatnik według Dyrektywy może przystąpić do realizacji prawa do odliczenia podatku. Na gruncie powołanej Dyrektywy przyjęto zasadę, że podatek naliczony u nabywcy może być odliczony już w tym samym okresie, w którym u dostawcy powinien być zadeklarowany jako podatek do zapłacenia. Jednocześnie w art. 178 lit. a ww. Dyrektywy postanowiono, że w celu wykonania swojego prawa do odliczeń, podatnik musi - w przypadku towarów i usług nabytych w kraju - posiadać fakturę. Wynika z tego, że na gruncie Dyrektywy 2006/112/WE przyznano podatnikowi (nabywcy) prawo do odliczenia podatku naliczonego w tym samym okresie, w którym podatnik (dostawca) jest zobligowany do jego zadeklarowania jako należnego, jednak realizację tego uprawnienia uzależniono od spełnienia warunku formalnego, jakim jest posiadanie przez podatnika (nabywcy) faktury, przy czym wymóg ten ma charakter dowodowy.

W ustawie o VAT jest przyjęta zasada powstania prawa do odliczenia podatku naliczonego za okres rozliczeniowy, w którym podatnik otrzymał fakturę. Zasada ta - prawo do odliczenia podatku naliczonego - uzależnia i łączy się ściśle ze spełnieniem warunku formalnego, jakim jest otrzymanie faktury (miesiąc otrzymania faktury - miesiącem odliczenia podatku lub miesiąc następny). Czynności otrzymania faktury przypisano charakter konstytuujący prawo podatnika do odliczenia podatku naliczonego.

W świetle przepisów Dyrektywy 2006/112/WE wymóg posiadania faktury ma charakter dowodowy, zatem na obecnym etapie postępowania, na którym Wnioskodawca pomimo niewystawienia przez kontrahenta faktur VAT dokumentujących otrzymanie przez niego płatności za zbyte nieruchomości, ale posiadając inne dowody potwierdzające rzeczywiste zdarzenie gospodarcze, mające charakter dowodowy - decyzję Naczelnika Urzędu Skarbowego stwierdzającą nadpłatę w podatku od czynności cywilnoprawnych wraz z całym materiałem dowodowym, na podstawie którego Organ dokonał rozstrzygnięcia, będzie miał prawo przewidziane w art. 86 ust. 1 ustawy o VAT do wykazania w deklaracji VAT-7 i odliczenia kwoty podatku naliczonego zawartego w tej płatności. Z uwagi na to, że decyzja jedynie potwierdziła, że czynność sprzedaży Nieruchomości dokonana w dniu 12 grudnia 2007 r. opodatkowana była podatkiem VAT, potrącenie naliczonego podatku VAT powinno zostać uwzględnione w rozliczeniu VAT i deklaracji VAT-7 za grudzień 2007 r.

Konkludując, brak przedmiotowej faktury VAT w żadnym razie nie może być równoznaczny z brakiem dowodu zapłacenia kwoty podatku VAT na poprzednim etapie obrotu gospodarczego, tym samym nie może unicestwiać, w imię naczelnej zasady neutralności i potrącalności podatku VAT, możliwości skorzystania przez podatnika z nabytego prawa do odliczenia w chwili, gdy podatek, który mógł być odliczony, stał się wymagalny, tj. w 7. dniu licząc od dnia wydania Nieruchomości.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne nie mające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Pod pojęciem działalności gospodarczej, na podstawie art. 15 ust. 2 ustawy, rozumie się wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Podstawowe zasady dotyczące odliczania podatku naliczonego zostały sformułowane w art. 86 ust. 1 ustawy. W myśl tego przepisu, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonanymi czynnościami opodatkowanymi.

Na mocy art. 86 ust. 2 ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi:

Ustawodawca wyraźnie określił zatem, na podstawie jakich dokumentów podatnicy mogą dokonać odliczenia podatku naliczonego z tytułu nabywanych towarów i usług. Stosownie do art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a) ustawy, odliczenie jest możliwe w sytuacjach, gdy wydatki są udokumentowane fakturami VAT. Należy zauważyć, że przepisy dotyczące podatku od towarów i usług - poza pewnymi wyjątkami wyraźnie w przepisach wskazanymi - nie przewidują innego niż faktura dokumentu, dającego nabywcy towarów i usług możliwość odliczenia podatku z tytułu ich nabycia.

Stosownie do art. 106 ust. 1 ustawy, podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 1a, 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

Wymóg posiadania faktury VAT w celu skorzystania z prawa do odliczenia podatku VAT naliczonego jest całkowicie zgodny z przepisami Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U. L Nr 347, str. 1 z późn. zm.), zwanej dalej Dyrektywą. Zgodnie z przepisem art. 178 lit. a) Dyrektywy w celu dokonania odliczenia, o którym mowa w art. 168 lit. a), w odniesieniu do dostaw towarów i świadczenia usług, podatnik musi posiadać fakturę sporządzoną zgodnie z art. 220-236 i art. 238, 239 i 240. Tym samym wymóg posiadania faktury określony w przepisie art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a) ustawy o podatku od towarów i usług stanowi prawidłową implementację przepisów Dyrektywy i zgodny jest z prawem wspólnotowym.

Jednocześnie zauważyć należy, iż ani ustawodawca unijny ani ustawodawca krajowy nie dopuszcza możliwości zastąpienia faktury VAT innymi dokumentami (np. umowami, dokumentami bankowym itp.).

Z powołanych wyżej regulacji wynika zatem, że podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w takim zakresie, w jakim nabywane towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, przy czym kwota podatku naliczonego, która może zostać odliczona, musi wynikać z otrzymanych od sprzedawcy faktur dokumentujących nabycie towarów lub usług.

Ponadto, w myśl art. 86 ust. 10 pkt 1 ustawy, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego powstaje w rozliczeniu za okres, w którym podatnik otrzymał fakturę albo dokument celny, z zastrzeżeniem pkt 2-5 oraz ust. 11, 12, 16 i 18.

Jeżeli podatnik nie dokona obniżenia kwoty podatku należnego w terminach określonych w ust. 10, może obniżyć kwotę podatku należnego w deklaracji podatkowej za jeden z dwóch następnych okresów rozliczeniowych, o czym stanowi art. 86 ust. 11 ustawy.

Analizując powyższe regulacje wskazać należy, iż w przypadku sprzedaży nieruchomości dokonywanej na terytorium kraju jedynym dokumentem uprawniającym do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego jest faktura. Dla potrzeb odliczenia podatku naliczonego podstawowe znaczenia ma więc otrzymanie faktury, a moment jej otrzymania jest momentem kluczowym dla dokonania odliczenia.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca, działając jako przedsiębiorca i wykonując jedynie czynności opodatkowane podatkiem VAT, w dniu 12 grudnia 2007 r. nabył na podstawie aktu notarialnego na własność 2 działki gruntu w udziale wynoszącym po 1/8 w każdej. Od powyższej czynności notariusz pobrał podatek od czynności cywilnoprawnych, mimo złożonego przez dotychczasowego właściciela działki (Zbywcę) w akcie notarialnym oświadczenia, zgodnie z którym działki posiadały charakter usługowo-produkcyjny, przy czym pierwsza z działek była niezabudowana, natomiast druga działka z rozpoczętą budową. Zarówno Wnioskodawca, jak i Zbywca nieruchomości, podpisując i wykonując umowę sprzedaży byli czynnymi podatnikami VAT. Ze względu na brak podstaw do zastosowania zwolnienia od podatku, czynność sprzedaży Nieruchomości będącej przedmiotem powołanej umowy podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT wg stawki 22%.

Taki stan rzeczy potwierdził Naczelnik Urzędu Skarbowego, do którego Wnioskodawca wystąpił z wnioskiem o stwierdzenie nadpłaty w podatku od czynności cywilnoprawnych (p.c.c.). Naczelnik Urzędu Skarbowego przeprowadził postępowanie w zakresie zaistnienia przesłanek do stwierdzenia nadpłaty w podatku p.c.c. W wyniku przeprowadzonego postępowania o stwierdzenie nadpłaty, badając zasadność jej powstania, po weryfikacji stanu faktycznego sprawy i zebraniu materiału dowodowego, Naczelnik Urzędu Skarbowego wydał decyzję, w której uznał podstawę powstania nadpłaty i określi jej wysokość. Podstawę nadpłaty stanowiła okoliczność istnienia obowiązku podatkowego w VAT po stronie zbywcy Nieruchomości. W wyniku przeprowadzonego postępowania w sprawie stwierdzenia nadpłaty, Naczelnik Urzędu Skarbowego uznał materiał dowodowy za wystarczający do stwierdzenia nadpłaty. Naczelnik potwierdził również, że brak jest podstaw do stwierdzenia, iż sprzedaż którejkolwiek z wymienionych Nieruchomości korzystała ze zwolnienia od podatku od towarów i usług. Ostatecznie nadpłata została zwrócona na konto Wnioskodawcy, tym samym zostało potwierdzone, że Wnioskodawcy, zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, z tytułu wykorzystywania nabytych nieruchomości do wykonywania czynności opodatkowanych, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Zainteresowany wskazał, iż Zbywca obowiązany jest do opodatkowania podatkiem czynności dostawy wskazanych Nieruchomości, a co się z tym wiąże, zgodnie z art. 106 ust. 1 ustawy o VAT, do wystawienia faktur VAT potwierdzających dokonanie sprzedaży. Mimo takiego stanu rzeczy, Zbywca odmawia wystawienia faktur VAT.

Mając na uwadze opis sprawy oraz powołane przepisy prawa należy stwierdzić, że przedmiotowe wydatki - zakupy działek gruntu - zostały poniesione w celu wykorzystania ich do czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług.

Jednakże z uwagi na okoliczność, że Wnioskodawca nie posiada faktur VAT dokumentujących nabycie nieruchomości, nie przysługuje mu prawo do odliczenia podatku naliczonego z tytułu przedmiotowych transakcji. Powołane wyżej przepisy jednoznacznie wskazują dokumenty, których posiadanie daje podstawę do dokonania odliczenia. Jak wynika z art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a) ustawy, kwotę podatku naliczonego, w stosunku do którego podatnikowi przysługuje prawo do odliczenia, stanowi suma kwot tego podatku wynikająca z otrzymanych od sprzedawcy faktur VAT. Opisany we wniosku stan faktyczny wskazuje jednoznacznie, iż Wnioskodawca nie posiada faktur dokumentujących zakup przedmiotowych nieruchomości, gdyż ich Zbywca odmawia ich wystawienia. Zatem w przypadku, gdy podatnik nie posiada (nie otrzymał od sprzedawcy) faktur VAT dokumentujących nabycie towarów i usług, nie może dokonać odliczenia podatku naliczonego. Brak faktury VAT jest równoznaczny z brakiem dowodu zapłacenia kwoty podatku VAT na poprzednim etapie obrotu gospodarczego. Natomiast decyzja Naczelnika Urzędu Skarbowego stwierdzająca nadpłatę w podatku od czynności cywilnoprawnych wraz z całym materiałem dowodowym, na podstawie którego Organ dokonał rozstrzygnięcia, wskazując, że nie ma podstaw do zwolnienia od podatku sprzedaży którejkolwiek z przedmiotowych nieruchomości, nie stanowi na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług podstawy do dokonania odliczenia podatku naliczonego.

Reasumując, Wnioskodawcy, który nie posiada faktur dokumentujących transakcje nabycia działek gruntu, będących przedmiotem wniosku, po otrzymaniu decyzji Naczelnika Urzędu Skarbowego stwierdzającej nadpłatę w podatku od czynności cywilnoprawnych, nie przysługuje prawo do odliczenia kwoty podatku naliczonego związanego z zakupem przedmiotowych nieruchomości. Ponadto, należy wskazać, iż skoro Wnioskodawca nie posiada dokumentu, z którym ustawodawca wiąże możliwość dokonania odliczenia podatku naliczonego, to tut. Organ nie ma możliwości wskazania momentu, w którym Zainteresowany może zrealizować to prawo.

W niniejszej interpretacji załatwiono wniosek w części dotyczącej przedstawionego stanu faktycznego w podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego po otrzymaniu decyzji Naczelnika Urzędu Skarbowego stwierdzającej nadpłatę w podatku od czynności cywilnoprawnych. Natomiast wniosek w części dotyczącej zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego po uprawomocnieniu się wyroku NSA kończącego postępowanie w sprawie, potwierdzającego opodatkowanie czynności zbycia nieruchomości został załatwiony w dniu 11 października 2011 r. interpretacją nr ILPP1/443-949/11-5/BD. Ponadto, wniosek w części dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zarzutów uchylania się od wystawienia faktury VAT przez kontrahenta oraz uzyskania statusu strony w postępowaniu podatkowym, został załatwiony w dniu 11 października 2011 r. postanowieniem o odmowie wszczęcia postępowania nr ILPP1/443-949/11-6/BD.

Jednocześnie wskazać należy, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie przedstawione w opisywanym stanie faktycznym, które nie zostały objęte pytaniem - nie mogą być zgodnie z art. 14b § 1 oraz art. 14f § 2 Ordynacji podatkowej - rozpatrzone. Dotyczy to w szczególności kwestii opodatkowania czynności dostawy przedmiotowych nieruchomości.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.