ILPP1/443-928/09-2/BP

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z o.o., reprezentowanej przez pełnomocnika przedstawione we wniosku z dnia 23 lipca 2009 r. (data wpływu: 6 sierpnia 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

* określenia momentu wykonania usługi (pytanie nr 1) - jest prawidłowe;

* powstania obowiązku podatkowego (pytanie nr 2) - jest nieprawidłowe.

W dniu 6 sierpnia 2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie określenia momentu wykonania usługi oraz powstania obowiązku podatkowego.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

A. M. Sp. z o.o. zawarła Umowę Agencyjną z P. S.A. Przedmiotem Umowy jest ustalenie warunków stałej współpracy Stron, polegającej na świadczeniu przez A. M. Sp. z o.o. - działającej jako Agent - usług agencyjnych na rzecz P. S.A. Na podstawie umowy P. S.A. zleca Agentowi zawieranie w imieniu i na rzecz P. S.A. umów o świadczenie usług telekomunikacyjnych przez P. S.A. oraz umów na świadczenie przez P. S.A. usług "Prefiks 1069". Agent zobowiązuje się do prowadzenia w imieniu i na rzecz P. S.A. działalności polegajścej na:

Strony umowy ustaliły, że formalny odbiór usług agencyjnych za dany miesiąc będzie następował po zakończeniu procedury weryfikacyjno-odbiorczej. Na procedurę weryfikacyjno-odbiorczą usług wykonywanych przez Agenta składają się:

Wypłata wynagrodzenia przez P. S.A. na rzecz Agenta dokonywana jest następująco:

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 19 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), obowiązek podatkowy w podatku od towarów i usług co do zasady powstaje z chwilą wydania towaru lub wykonania usługi. Wyjątki od powyższych zasad przewidziane zostały w przepisach ust. 2-21, art. 14 ust. 6, art. 20 i art. 21 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług.

W niniejszej sprawie umowa łącząca Spółkę A. M. Sp. z o.o. ze Spółką P. S.A. jest umową agencyjną. Przez umowę tego rodzaju, stosownie do przepisów prawa cywilnego, należy rozumieć sytuację (stosunek pomiędzy podmiotami), w której przyjmujący zlecenie (agent) zobowiązuje się, w zakresie działalności swego przedsiębiorstwa do stałego pośredniczenia, za wynagrodzeniem, przy zawieraniu z klientami umów na rzecz dającego zlecenie przedsiębiorcy albo do zawierania ich w jego imieniu.

Umowa Agencyjna przewiduje, że usługi agencyjne będą polegać na zawieraniu w imieniu i na rzecz P. S. A. umów o świadczenie usług telekomunikacyjnych przez P. S. A. oraz umów na świadczenie przez P. S. A. usług "Prefiks 1069".

Określając moment powstania obowiązku podatkowego w podatku od towarów i usług z tytułu świadczenia przez Spółkę A. M. Sp. z o.o. usług określonych w Umowie Agencyjnej, Wnioskodawca zauważa, że stosunek prawny łączący Spółkę A. M. Sp. z o.o. ze Spółką P. S.A., tj. świadczenie usług na podstawie ww. umowy, nie opiera się w ramach tej umowy na świadczeniu usług telekomunikacyjnych.

W ocenie Wnioskodawcy, czynnością opodatkowaną podatkiem od towarów i usług będzie usługa świadczona i określona jako pośrednictwo w zawieraniu umów o świadczenie usług telekomunikacyjnych. W niniejszej sprawie nie będzie miał zastosowania przepis art. 19 ust. 13 pkt 1 lit. b) ustawy o podatku od towarów i usług, określający moment powstania obowiązku podatkowego z sytuacji świadczenia usług telekomunikacyjnych i radiokomunikacyjnych.

Wnioskodawca zauważa również, że w ustawie o podatku od towarów i usług ustawodawca w przepisie art. 19 ust. 3 w zw. z art. 30 ust. 1 pkt 4 określił moment powstania obowiązku podatkowego w sytuacji świadczenia usług wynikających z umowy agencyjnej. Jednakże przepis powyższy definiuje moment powstania obowiązku podatkowego w sytuacji wydania towaru podmiotowi pośredniczącemu w dokonaniu transakcji. Po pierwsze w niniejszej sprawie nie dochodzi do czynności dostawy towarów, po drugie zaś Spółka A. M. Sp. z o.o. nie pośredniczy w wykonywaniu usług telekomunikacyjnych na rzecz odbiorców, lecz świadczy usługę polegającą na zawieraniu umów o świadczenie usług telekomunikacyjnych.

Według Wnioskodawcy obowiązek podatkowy w odniesieniu do świadczenia usług powstaje z chwilą wykonania usługi. Natomiast momentem wykonania usługi jest moment wykonania wszystkich działań i czynności składających się na daną usługę. Może to być moment typowy dla danej usługi, jednak w wielu przypadkach strony samodzielnie mogą określić pewien moment jako moment zakończenia usługi.

W niniejszej sprawie strony umowy postanowiły, że formalny odbiór usług agencyjnych za dany miesiąc będzie następował po zakończeniu procedury weryfikacyjno-odbiorczej. Przyjąć należy, że momentem zakończenia usługi będzie zakończenie procedury weryfikacyjno-odbiorczej.

W praktyce podstawowe znaczenie dla określenia momentu powstania obowiązku podatkowego ma art. 19 ust. 4 ustawy o podatku od towarów i usług. Przewiduje on, że jeżeli dostawa towaru lub wykonanie usługi powinno być potwierdzone fakturą, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia faktury, ale nie później niż 7. dnia od dnia wydania towaru lub wykonania usługi. Tylko wtedy, gdy wydanie towaru (wykonanie usługi) powinno być potwierdzone fakturą - obowiązek podatkowy przesuwa się na dzień wystawienia faktury, jeżeli jest to dzień późniejszy niż wydanie towaru (wykonanie usługi). Jednakże nie może to nastąpić później niż 7. dnia od dnia wydania towaru lub wykonania usługi.

Odnosząc powyższe uwagi do stanu faktycznego niniejszej sprawy, Wnioskodawca stwierdził, że obowiązek podatkowy, wynikający z wykonania usługi pośredniczenia w zawieraniu umów o świadczenie usług telekomunikacyjnych, powstanie z chwilą przekazania Spółce A. M. Sp. z o.o. przez Spółkę P. S.A. zestawienia prowizyjnego całkowitej prowizji na dany miesiąc kalendarzowy. Wynika to z tego, że odbiór usług agencyjnych za dany miesiąc następuje po zakończeniu procedury weryfikacyjno-odbiorczej; procedura ta zaś kończy się właśnie z chwilą przekazania zestawienia prowizyjnego całkowitej prowizji.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego w zakresie określenia momentu wykonania usługi (pytanie nr 1) uznaje się prawidłowe, natomiast w zakresie powstania obowiązku podatkowego (pytanie nr 2) - za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu tym podatkiem podlegają:

Przepis art. 7 ust. 1 ustawy definiuje dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, jako przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Natomiast przez świadczenie usług - stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy - rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

Ogólną zasadą przyjętą w ustawie od podatku od towarów i usług jest to, że obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wydania towaru lub wykonania usługi.

Zgodnie bowiem z art. 19 ust. 1 ustawy, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wydania towaru lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem ust. 2-21, art. 14 ust. 6, art. 20 i art. 21 ust. 1. Wymienione przepisy określają w odmienny sposób szczególny moment powstania obowiązku podatkowego m.in. w zależności od rodzaju transakcji.

W myśl art. 19 ust. 13 pkt 1 lit. b) ustawy, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą upływu terminu płatności, jeżeli został on określony w umowie właściwej dla rozliczeń z tytułu świadczenia usług telekomunikacyjnych i radiokomunikacyjnych, z zastrzeżeniem ust. 18.

Według art. 19 ust. 3 ustawy, jeżeli podatnik wydaje towar podmiotowi, o którym mowa w art. 30 ust. 1 pkt 4, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą otrzymania przez podatnika zapłaty za wydany towar, nie później jednak niż w terminie 30 dni, licząc od dnia wykonania usługi przez ten podmiot. Przepis art. 30 ust. 1 pkt 4 wymienia m.in. agenta.

Z kolei zgodnie z art. 19 ust. 4 ustawy, jeżeli dostawa towaru lub wykonanie usługi powinny być potwierdzone fakturą, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia faktury, nie później jednak niż w 7. dniu, licząc od dnia wydania towaru lub wykonania usługi. Przy czym, przepis ust. 4 stosuje się odpowiednio do faktur za częściowe wykonanie usługi (art. 19 ust. 5 ustawy).

Stosownie do art. 106 ust. 1 ustawy, podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16. Natomiast w myśl ust. 4 powołanego artykułu, podatnicy, o których mowa w ust. 1-3, nie mają obowiązku wystawiania faktur, o których mowa w ust. 1 i 2, osobom fizycznym nieprowadzącym działalności gospodarczej. Jednakże na żądanie tych osób podatnicy są obowiązani do wystawienia faktury.

Z opisu stanu faktycznego wynika, że na podstawie umowy agencyjnej Kontrahent zleca Wnioskodawcy jako Agentowi zawieranie w jego imieniu i na jego rzecz umów o świadczenie usług telekomunikacyjnych przez Kontrahenta oraz umów na świadczenie przez Kontrahenta usług "Prefiks 1069". Strony umowy ustaliły, że formalny odbiór usług agencyjnych za dany miesiąc będzie następował po zakończeniu procedury weryfikacyjno-odbiorczej, która kończy się sporządzeniem przez Kontrahenta zestawienia prowizyjnego obejmującego wszystkie rodzaje wynagrodzenia Agenta naliczone za okresy wynikające z odpowiednich postanowień niniejszego paragrafu. Wypłata wynagrodzenia przez Kontrahenta na rzecz Wnioskodawcy dokonywana jest następująco: do 19-tego dnia roboczego danego miesiąca kalendarzowego, następnego po miesiącu lub kwartale, którego dotyczy rozliczenie prowizji, Kontrahent przekaże Wnioskodawcy zestawienie prowizyjne całkowitej prowizji na dany miesiąc kalendarzowy; w ciągu 3 dni roboczych od daty otrzymania zestawienia prowizyjnego, Agent wystawia Kontrahentowi fakturę VAT; płatność kwoty wynikającej z faktury VAT nastąpi w ciągu 7 dni kalendarzowych od dnia otrzymania faktury VAT przez Kontrahenta.

Okoliczności niniejszej sprawy świadczą o tym, że mamy do czynienia z usługami agencyjnymi, a nie z usługami telekomunikacyjnymi. Zgodnie bowiem z art. 758 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.), przez umowę agencyjną przyjmujący zlecenie (agent) zobowiązuje się, w zakresie działalności swego przedsiębiorstwa, do stałego pośredniczenia, za wynagrodzeniem, przy zawieraniu z klientami umów na rzecz dającego zlecenie przedsiębiorcy albo do zawierania ich w jego imieniu. W niniejszej sprawie nie dochodzi do wydania towaru. Do określania momentu powstania obowiązku podatkowego nie znajdą zatem zastosowania przepisy art. 19 ust. 13 pkt 1 lit. b) oraz art. 19 ust. 3 ustawy.

O tym, czy dana usługa została faktycznie wykonana decyduje zawarta umowa cywilnoprawna. Umowa cywilnoprawna określa bowiem wzajemne prawa i obowiązki stron. O tym, czy dana usługa została wykonana decyduje również jej charakter. Charakter usługi i datę jej wykonania definiują strony umowy cywilnoprawnej, z wyjątkiem, gdy moment ten określa powszechnie obowiązujący przepis prawa, regulujący zasady danego rodzaju usług.

Mając na uwadze przytoczone przepisy prawa oraz opis stanu faktycznego, należy stwierdzić, że ponieważ strony utożsamiają formalny odbiór usług agencyjnych za dany miesiąc z zakończeniem procedury weryfikacyjno-odbiorczej, momentem zakończenia usługi będzie właśnie zakończenie tej procedury. W opisanej sytuacji dla udokumentowania świadczonej usługi Wnioskodawca wystawia faktury, a zatem jeżeli faktura została wystawiona w terminie, to o powstaniu obowiązku podatkowego decyduje data wystawienia faktury - obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia faktury, nie później jednak niż w 7. dniu, licząc od dnia wykonania usługi.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.