ILPP1/443-925/08-2/MT

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana, przedstawione we wniosku z dnia 30 września 2008 r. (data wpływu 2 października 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania dostawy działek - jest nieprawidłowe.

W dniu 2 października 2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania dostawy działek.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest rolnikiem indywidualnym i wraz z małżonką prowadzi gospodarstwo rolne, w skład którego wchodziły m.in. działki nr a, b, c, położone w obrębie N., gmina O. Wspólnie z małżonką został współwłaścicielem działki nr a na podstawie umowy przekazania gospodarstwa rolnego, zawartej nieodpłatnie z rodzicami aktem notarialnym, Repertorium A nr (...) z dnia 5 maja 1989 r. Następnie w drodze umowy sprzedaży został współwłaścicielem (również wspólnie z małżonką) działek o nr b i c kolejno w latach: 1992 oraz 1995. Przedmiotowe działki zostały zakupione w celu powiększenia gospodarstwa rolnego, a nie z myślą o ich odsprzedaży. Od czasu nabycia do chwili obecnej Wnioskodawca nie prowadził i nie prowadzi działalności gospodarczej, a przedmiotowy grunt był wykorzystywany na potrzeby gospodarstwa rolnego.

Decyzją Wójta Gminy O. z dnia 28 listopada 2007 r., działki nr a, b i c zostały podzielone na mniejsze działki o nr d, e, f, g, h, i, j, k i l. Ww. podział był zgodny z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego dla wsi N., uchwalonym uchwałą nr (...) Rady Gminy O. z dnia 4 września 2002 r. i polegał na wydzieleniu działek gruntu przeznaczonych pod teren zabudowy mieszkaniowej oraz zabudowy zagrodowej jako działki d, e, f, g, h, i, j i k oraz wydzieleniu działki nr l jako terenu upraw rolnych. Natomiast według wypisu i wyrysu z rejestru gruntów dla działek, wydanego przez Starostę O. działki d, e, f, g, h, i, j, k i l opisane zostały jako grunty orne oznaczone od R IVa do R VI. Wszystkie działki są obecnie uprawiane i nie leżą odłogiem.

Zarówno Wnioskodawca jak i jego małżonka nie są podatnikami podatku VAT, nie prowadzą żadnej działalności gospodarczej. Zainteresowany prowadzi gospodarstwo rolne, płaci podatek rolny oraz odprowadza składki do KRUS, utrzymuje się z rolnictwa. Zarówno Wnioskodawca jak i jego małżonka nigdy nie posiadali ani nie posiadają statusu rolnika ryczałtowego w świetle ustawy o VAT.

Powyższe działki przed podziałem jak i po podziale nie były przedmiotem dzierżawy, najmu ani użyczenia. Do chwili obecnej nie nastąpiła zmiana przeznaczenia przedmiotowego gruntu. Zainteresowany nigdy nie występował z wnioskiem o wydanie decyzji o warunkach zabudowy.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy sprzedając w przyszłości wspólnie z małżonką różnym nabywcom poszczególne działki o nr d, e, f, g, h, i, j i k, jednocześnie zachowując największą po podziale działkę nr l jako teren upraw rolnych, Zainteresowany będzie zobowiązany do naliczenia 22% podatku VAT.

Zdaniem Wnioskodawcy, nie jest on zobowiązany do naliczenia i odprowadzenia podatku VAT w wysokości 22% z tytułu sprzedaży działek o nr od d do l. Przedmiotowy grunt jest niezabudowany, wykorzystywany w gospodarstwie rolnym.

Jak wynika z treści art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT, zwolnieniu od podatku VAT podlega dostawa terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę. Według wypisu i wyrysu działki objęte zamiarem sprzedaży zostały oznaczone jako grunty orne klasy od R IVa do R VI.

Jednocześnie Zainteresowany podkreśla, że nigdy nie występował i nie zamierzał występować z wnioskiem o wydanie decyzji o warunkach zabudowy. W związku z powyższym Wnioskodawca uważa, że planowana sprzedaż będzie zwolniona od podatku w związku z rolnym charakterem gruntów.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), opodatkowaniu ww. podatkiem, podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Przepis art. 7 ust. 1 ustawy stanowi, iż przez dostawę, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Nie każda czynność stanowiąca dostawę w rozumieniu art. 7 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, musi być wykonana przez podatnika.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza - na podstawie art. 15 ust. 2 - obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Przepis art. 2 pkt 15 ww. ustawy definiuje działalność rolniczą jako produkcję roślinną i zwierzęcą, w tym również produkcję materiału siewnego, szkółkarskiego, hodowlanego oraz reprodukcyjnego, produkcję warzywniczą, gruntową, szklarniową i pod folią, produkcję roślin ozdobnych, grzybów uprawnych i sadowniczą, chów, hodowlę i produkcję materiału zarodowego zwierząt, ptactwa i owadów użytkowych, produkcję zwierzęcą typu przemysłowego lub fermowego oraz chów i hodowlę ryb i innych organizmów żyjących w wodzie, a także uprawy w szklarniach i ogrzewanych tunelach foliowych, uprawy grzybów i ich grzybni, uprawy roślin "in vitro", fermową hodowlę i chów drobiu rzeźnego i nieśnego, wylęgarnie drobiu, hodowlę i chów zwierząt futerkowych i laboratoryjnych, chów i hodowlę dżdżownic, entomofagów i jedwabników, prowadzenie pasiek oraz chów i hodowlę innych zwierząt poza gospodarstwem rolnym oraz sprzedaż produktów gospodarki leśnej i łowieckiej, z wyjątkiem drewna okrągłego z drzew tropikalnych (PKWiU 02.01.13) oraz bambusa (PKWiU 02.01.42 - 00.11), a także świadczenie usług rolniczych.

Tak więc, działalność prowadzona przez rolników również mieści się w pojęciu działalności gospodarczej. Zatem, rolnik posiada status podatnika podatku od towarów i usług, prowadzącego działalność gospodarczą, która obejmuje także czynności polegające na sprzedaży gruntów, na których uprzednio była prowadzona działalność rolnicza.

W świetle przytoczonych wyżej przepisów zauważyć należy, iż status podatnika podatku od towarów i usług, wynika z okoliczności dokonania czynności podlegających opodatkowaniu tym podatkiem. Dla ustalenia czy osoba dokonująca transakcji sprzedaży gruntu jest podatnikiem podatku VAT, istotnym jest stwierdzenie, że prowadzi ona działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów cytowanej wyżej ustawy.

Generalnie dla celów ustalenia, czy dostawa towarów wyczerpuje znamiona pojęcia "działalność gospodarcza" koniecznym jest ustalenie, czy zamiarem wykonania czynności jest jej dokonywanie w sposób częstotliwy. Ponieważ ustawa o podatku od towarów i usług nie definiuje pojęcia "zamiar", jak również nie precyzuje pojęcia "sposób częstotliwy", w każdym przypadku należy badać, czy intencją określonej czynności, z którą łączą się skutki podatkowo-prawne było dokonywanie tej czynności wielokrotnie (więcej niż jednokrotnie).

Zasady wykładni językowej i funkcjonalnej definicji działalności gospodarczej prowadzą do wniosku, że działalność gospodarczą stanowi nie tylko działalność częstotliwa, czyli stała i powtarzalna, ale także jednorazowa czynność, jeżeli wiąże się z nią zamiar częstotliwości, przy czym wspomniana działalność powinna być wykonywana przez producenta, handlowca, usługodawcę, pozyskującego zasoby naturalne, rolnika lub wykonującego wolny zawód.

Wskazać należy, iż w przypadku, gdy przedmiotem dostawy są składniki majątku wykorzystywane w prowadzonej działalności, dla uznania, że dostawa podlega opodatkowaniu nie jest konieczny zamiar powtarzalności i częstotliwości tego typu dostaw.

Stosownie do art. 41 ust. 1 cyt. ustawy podstawowa stawka podatku od towarów i usług wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1. Oprócz stawki podstawowej, na wybrane grupy towarów i usług, ustawodawca przewidział stawki preferencyjne oraz zwolnienie od podatku.

W myśl natomiast art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku od towarów i usług, zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę. Zwolnienie wynikające z cytowanego wyżej przepisu przysługuje jednakże wyłącznie względem takiej dostawy, której przedmiotem jest grunt niezabudowany i jednocześnie o przeznaczeniu innym niż budowlane czy też pod zabudowę.

W art. 1 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. Nr 80, poz. 717 z późn. zm.) postanowiono, że ustawa ta określa zakres i sposoby postępowania w sprawach przeznaczania terenów na określone cele oraz ustalania zasad ich zagospodarowania i zabudowy przyjmując ład przestrzenny i zrównoważony rozwój za podstawę tych działań.

Natomiast art. 4 ust. 1 tej ustawy stanowi, iż ustalenie przeznaczenia terenu, rozmieszczenie inwestycji celu publicznego oraz określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego.

Zatem, w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego określa się obowiązkowo przeznaczenie terenów oraz linie rozgraniczające tereny o różnym przeznaczeniu lub różnych zasadach zagospodarowania. Tak więc charakter danego terenu wyznacza plan miejscowy. Tam należy szukać wyjaśnienia, czy przedmiotem transakcji jest teren budowlany, czy też szerzej - przeznaczony pod zabudowę. W przypadku jego braku zgodnie z art. 4 ust. 2 tej ustawy określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w drodze decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 cyt. ustawy, kształtowanie i prowadzenie polityki przestrzennej na terenie gminy, w tym uchwalanie studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy oraz miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego, z wyjątkiem morskich wód wewnętrznych, morza terytorialnego i wyłącznej strefy ekonomicznej oraz terenów zamkniętych, należy do zadań własnych gminy.

W myśl art. 9 ust. 1 i ust. 4 ww. ustawy, w celu określenia polityki przestrzennej gminy, w tym lokalnych zasad zagospodarowania przestrzennego, rada gminy podejmuje uchwałę o przystąpieniu do sporządzenia studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy, zwanego dalej "studium". Ustalenia studium są wiążące dla organów gminy przy sporządzaniu planów miejscowych.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, że Zainteresowany wraz z małżonką nabył działkę nr a w drodze darowizny w roku 1989 oraz działki nr b i c w drodze umowy sprzedaży w latach 1992 i 1995.

Przedmiotowe działki zostały zakupione w celu powiększenia gospodarstwa rolnego, a nie z myślą o ich odsprzedaży. Od czasu nabycia do chwili obecnej Wnioskodawca nie prowadził i nie prowadzi działalności gospodarczej, a przedmiotowy grunt był wykorzystywany na potrzeby gospodarstwa rolnego.

Decyzją Wójta Gminy O. z dnia 28 listopada 2007 r. działki nr a, b i c zostały podzielone na mniejsze działki o nr d, e, f, g, h, i, j, k i l. Ww. podział był zgodny z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego dla wsi N., uchwalonym uchwałą nr (...) Rady Gminy O. z dnia 4 września 2002 r. i polegał na wydzieleniu działek gruntu przeznaczonych pod teren zabudowy mieszkaniowej oraz zabudowy zagrodowej jako działki d, e, f, g, h, i, j i k oraz wydzieleniem działki nr l jako terenu upraw rolnych.

Zarówno Wnioskodawca jak i jego małżonka nie są podatnikami podatku VAT, nie prowadzą żadnej działalności gospodarczej. Zainteresowany prowadzi gospodarstwo rolne, płaci podatek rolny oraz odprowadza składki do KRUS, utrzymuje się z rolnictwa. Wnioskodawca oświadcza, że zarówno on, jak i jego małżonka nigdy nie posiadali, ani nie posiadają statusu rolnika ryczałtowego w świetle ustawy o VAT.

Powyższe działki przed podziałem jak i po podziale nie były przedmiotem dzierżawy, najmu ani użyczenia. Do chwili obecnej nie nastąpiła zmiana przeznaczenia przedmiotowego gruntu. Zainteresowany nigdy nie występował z wnioskiem o wydanie decyzji o warunkach zabudowy.

Biorąc powyższe pod uwagę, należy stwierdzić, iż dostawa działek jest realizowana z zamiarem ich powtarzania i zmierza do nadania im zorganizowanego charakteru. Dostawy kilku działek nie można zaliczyć do czynności jednorazowej. Istotnym jest, że w momencie dokonywania pierwszej dostawy działki Wnioskodawca ma zamiar dokonać kolejnej czynności tego rodzaju. Sprzedaż działek budowlanych podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, a dokonujący dostawy uzyskuje status podatnika podatku VAT już przy dokonaniu pierwszej dostawy.

Uwzględniając zatem opis zdarzenia przyszłego wskazującego, iż zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego wydzielone działki przeznaczone do sprzedaży znajdują się na terenie oznaczonym jako zabudowa mieszkaniowa oraz zabudowa zagrodowa, stwierdzić należy, iż dostawa nie korzysta ze zwolnienia od podatku VAT.

Ponadto, biorąc pod uwagę definicję działalności gospodarczej, zawartą w art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, należy uznać, iż zamierzona transakcja ma związek z prowadzoną działalnością gospodarczą, bowiem rolnik, w świetle ustawy o podatku od towarów i usług, posiada status podatnika prowadzącego działalność gospodarczą (działalność rolniczą).

Jeśli więc rolnik wykonuje inne czynności mieszczące się w zakresie przedmiotowym opodatkowania podatkiem od towarów i usług, brak jest podstaw prawnych do uznania, iż nie podlegają one opodatkowaniu.

Reasumując, sprzedaż ww. działek będzie czynnością podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług według podstawowej 22% stawki VAT.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.