ILPP1/443-918/13-8/AWa

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 8 października 2013 r. (data wpływu 9 października 2013 r.), uzupełnionego pismami z dni: 23 października 2013 r. (data wpływu 31 października 2013 r.), 24 października 2013 r. (data wpływu 6 listopada 2013 r.), 4 listopada 2013 r. (data wpływu 6 listopada 2013 r.), 7 listopada 2013 r. (data wpływu 8 listopada 2013 r.) i 11 grudnia 2013 r. (data wpływu 12 grudnia 2013 r.), o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży niezabudowanych działek wykorzystywanych rolniczo - jest prawidłowe.

W dniu 9 października 2013 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży niezabudowanych działek wykorzystywanych rolniczo. Wniosek uzupełniono w dniach: 31 października 2013 r., 6 listopada 2013 r., 8 listopada 2013 r. i 12 grudnia 2013 r. o doprecyzowanie opisu sprawy oraz o pełnomocnictwa.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

W dniu 29 lipca 1992 r. Wnioskodawca zakupił nieruchomość rolną o powierzchni 0,9982 ha oraz jedną dziewiątą udziału w nieruchomości rolnej o powierzchni 0,5513 ha. Do tej pory grunty te wykorzystywane są rolniczo.

Od roku 1981 Zainteresowany prowadzi działalność gospodarczą (działalność usługową) i jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług (VAT).

Zakupione grunty nie wchodzą w skład działalności gospodarczej.

W roku 2000 doszło do uchwalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego terenów działalności gospodarczej i zgodnie z jego ustaleniami ww. działki znalazły się na terenach zabudowy związanej z działalnością gospodarczą oznaczoną symbolem AG.

W planie zagospodarowania przestrzennego ustalone zostało przeznaczenie podstawowe - "teren działalności gospodarczej - przeznaczenie gospodarcze bez budownictwa mieszkaniowego. Zabudowa z możliwością realizowania działalności handlowej, usługowej, biurowej, rekreacyjnej, składowej, produkcyjnej. Na terenach AG dopuszcza się m.in. budowę hoteli, kompleksów biurowych, kin, marketów handlowych wielobranżowych, stacji benzynowych, torów kartingowych".

Po uchwaleniu planu zagospodarowania przestrzennego nie zmienił się sposób korzystania z działek i podatek od nieruchomości nadal jest opłacany według stawek przewidzianych dla gruntu rolnego.

Obecnie do Zainteresowanego zgłosił się inwestor, który chce nabyć obszar kilku działek, w skład którego wchodzą również ww. działki. W wyniku rozmów z inwestorem doszło do rozmów o sprzedaży dwóch działek oraz do zawarcia przedwstępnej warunkowej umowy sprzedaży oraz pełnomocnictwa, co nastąpiło w dniu 22 sierpnia 2013 r.

W uzupełnieniu z dnia 11 grudnia 2013 r. Wnioskodawca wskazał, że:

6. Zainteresowany nie ponosił żadnych nakładów związanych ze sprzedażą ww. nieruchomości tzn. nie czynił żadnych starań związanych z ogrodzeniem czy uzbrojeniem terenu.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy sprzedaż działki o powierzchni 0,9982 ha oraz jednej dziewiątej części działki o powierzchni 0,5513 ha, objętych planem zagospodarowania przestrzennego - teren zabudowy związanej z działalnością gospodarczą AG - podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług (stawką podstawową).

Zdaniem Wnioskodawcy, sprzedaż nieruchomości 134/3 oraz części nieruchomości 134/2 nie powinna podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług (stawką podstawową), ponieważ prowadzona przez Zainteresowanego działalność gospodarcza nie jest związana z handlem nieruchomościami. Jest to tylko i wyłącznie sprzedaż incydentalna (jednorazowa). Poza tym grunty, o których mowa we wniosku, nie wchodzą w skład prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez dostawę towarów, stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Przez towary - na podstawie art. 2 pkt 6 ustawy - rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Zgodnie zatem z ww. przepisami grunty spełniają definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a ich sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.

Wskazać należy, że towarem jest również udział w prawie własności lub użytkowaniu wieczystym nieruchomości. Jest to zgodne z normami unijnymi, bowiem w myśl art. 15 ust. 2 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.UE L Nr 347.1 z późn. zm.) państwa członkowskie mogą uznać za rzeczy:

Problematyka współwłasności została uregulowana w art. 195-221 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.), dalej k.c. Ze współwłasnością mamy do czynienia wtedy, gdy własność tej samej rzeczy przysługuje niepodzielnie kilku osobom.

Na gruncie przepisów ustawy o podatku od towarów i usług zarówno sprzedaż udziału we współwłasności gruntu na podstawie art. 198 k.c., jak i sprzedaż wspólnego gruntu za zgodą wszystkich współwłaścicieli na podstawie art. 199 k.c. stanowi odpłatną dostawę towarów.

Nie każda czynność stanowiąca dostawę, w rozumieniu art. 7 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, bowiem, aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

W świetle art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel i rezultat takiej działalności.

Jak wynika natomiast z art. 15 ust. 2 ustawy działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Aby zatem dostawę towarów (nawet jednorazową) uznać za działalność gospodarczą, należy wykazać, że w momencie jej realizacji podatnik miał zamiar dokonywać takich czynności wielokrotnie, a wykorzystywane przez niego towary, czy usługi zostały nabyte w celu spożytkowania ich do wykonywania tej czynności.

W kontekście powyższych rozważań nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej, czy zarejestrowanej działalności gospodarczej, a tylko np. wyzbywa się majątku osobistego. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

Ponadto należy zauważyć, że z przytoczonych wyżej przepisów wynika, że dla uznania danego podmiotu za podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy nie ma znaczenia rezultat prowadzonej działalności. Oznacza to, że aby uznać działalność podmiotu za działalność gospodarczą nie jest konieczne, aby przyniosła ona jakiekolwiek efekty. Podatnikiem jest zatem również podmiot prowadzący działalność generującą straty, a nawet podmiot, który w ogóle nie dokona żadnej sprzedaży.

Za podatnika należy uznać również osobę, która zadeklarowała zamiar prowadzenia działalności gospodarczej i poczyniła w tym celu pewne nakłady, mimo że sama działalność gospodarcza jeszcze się nie rozpoczęła, nawet w sytuacji, jeśli nigdy nie zostanie rozpoczęta. Działalność gospodarcza może składać się z kilku następujących po sobie transakcji. Czynności przygotowawcze, takie jak nabycie nieruchomości, które stanowią część tych transakcji, powinny być również traktowane jako działalność gospodarcza.

Poniesienie wstępnych wydatków inwestycyjnych w celu i z zamiarem rozpoczęcia przyszłej działalności gospodarczej należy również uznać za działalność gospodarczą.

Dodatkowo należy wskazać, że działalność gospodarcza powinna cechować się stałością, powtarzalnością i niezależnością jej wykonywania, bowiem związana jest z profesjonalnym obrotem gospodarczym. Nie jest natomiast działalnością handlową, a zatem i gospodarczą sprzedaż majątku osobistego, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży i nie jest związany z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Zatem podstawowym kryterium dla opodatkowania sprzedaży, w tym przypadku udziału w nieruchomości jest ustalenie, czy działanie to można uznać za wykorzystywanie w sposób ciągły do celów zarobkowych, czy majątek nabyty został na potrzeby własne, czy też z przeznaczeniem do działalności handlowej.

Przyjęcie, że dany podmiot sprzedając grunt działa w charakterze podatnika prowadzącego handlową działalność gospodarczą (jako handlowiec) wymaga ustalenia, czy jego działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną). Przejawem zaś takiej aktywności określonej osoby w zakresie obrotu nieruchomościami, która może wskazywać, że jej czynności przybierają formę zorganizowaną może być np.: nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług deweloperskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym na tego rodzaju aktywność "handlową" wskazywać musi ciąg powyżej przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

W rozumieniu powyższych twierdzeń pomóc mogą zapisy orzeczenia Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 29 października 2007 r., sygn. akt I FPS 3/07, w myśl którego formalny status danego podmiotu jako podatnika zarejestrowanego, a także okoliczność, że dana czynność została wykonana wielokrotnie lub jednorazowo, lecz z zamiarem częstotliwości nie mogą przesądzać o opodatkowaniu tej czynności bez każdorazowego ustalenia, czy w odniesieniu do konkretnej czynności podmiot ten występował w charakterze podatnika podatku VAT.

Ponadto jak wynika z orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 15 września 2011 r. w sprawach C-180/10 i C-181/10, dostawę gruntu przeznaczonego pod zabudowę należy uznać za objętą podatkiem od wartości dodanej, pod warunkiem, że transakcja ta nie stanowi jedynie czynności związanej ze zwykłym wykonywaniem prawa własności. Przy spełnieniu powyższych warunków nie ma znaczenia fakt, że podmiot dokonujący dostawy jest "rolnikiem ryczałtowym".

Z opisu sprawy wynika, że w dniu 29 lipca 1992 r. Wnioskodawca zakupił nieruchomość rolną o powierzchni 0,9982 ha oraz jedną dziewiątą udziału w nieruchomości rolnej o powierzchni 0,5513 ha. Do tej pory grunty te wykorzystywane są rolniczo. Od roku 1981 Zainteresowany prowadzi działalność gospodarczą (działalność usługową) i jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług (VAT). Zakupione grunty nie wchodzą w skład działalności gospodarczej. W roku 2000 doszło do uchwalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego terenów działalności gospodarczej i zgodnie z jego ustaleniami ww. działki znalazły się na terenach zabudowy związanej z działalnością gospodarczą oznaczoną symbolem AG. W planie zagospodarowania przestrzennego ustalone zostało przeznaczenie podstawowe - "teren działalności gospodarczej - przeznaczenie gospodarcze bez budownictwa mieszkaniowego. Zabudowa z możliwością realizowania działalności handlowej, usługowej, biurowej, rekreacyjnej, składowej, produkcyjnej. Na terenach AG dopuszcza się m.in. budowę hoteli, kompleksów biurowych, kin, marketów handlowych wielobranżowych, stacji benzynowych, torów kartingowych". Po uchwaleniu planu zagospodarowania przestrzennego nie zmienił się sposób korzystania z działek i podatek od nieruchomości nadal jest opłacany według stawek przewidzianych dla gruntu rolnego. Obecnie do Zainteresowanego zgłosił się inwestor, który zamierza nabyć obszar kilku działek, w skład którego wchodzą również ww. działki. W wyniku rozmów z inwestorem doszło do rozmów o sprzedaży dwóch działek oraz do zawarcia przedwstępnej warunkowej umowy sprzedaży oraz pełnomocnictwa, co nastąpiło w dniu 22 sierpnia 2013 r. Wnioskodawca nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług z tytułu prowadzenia działalności rolniczej. Jednakże od roku 1981 Zainteresowany prowadzi działalność gospodarczą i z tego tytułu odprowadza podatek VAT. Celem nabycia nieruchomości w roku 1992 była chęć posiadania własnego kawałka ziemi z dala od miasta. W momencie kupna Wnioskodawca nie miał sprecyzowanych planów co z tą nieruchomością zrobić. Z ww. nieruchomości gruntowych nigdy nie było i nie ma sprzedaży produktów rolnych. Od momentu kupna w roku 1992 Zainteresowany nigdy nie udostępniał tej nieruchomości osobom trzecim na podstawie umowy najmu, dzierżawy bądź użyczenia. Wnioskodawca zamierza zbyć ww. grunty bez podziału jednemu nabywcy. Zainteresowany nie ponosił żadnych nakładów związanych ze sprzedażą ww. nieruchomości tzn. nie czynił żadnych starań związanych z ogrodzeniem czy uzbrojeniem terenu.

W kontekście powyższych rozważań istotna jest więc ocena, czy z przedstawionego we wniosku opisu sprawy wynika, że Zainteresowany podejmował działania charakterystyczne dla profesjonalnego obrotu nieruchomościami. Ocena ta winna przy tym uwzględniać nie tylko samodzielne znaczenie poszczególnych kryteriów kwalifikacji określonych działań jako cech charakteryzujących działalność handlową, ale też brać pod uwagę całokształt tychże działań, ich wzajemne uzupełnianie się i przydatność z punktu widzenia tego rodzaju działalności gospodarczej.

Z zawartego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego nie wynika jakiekolwiek aktywne działanie Wnioskodawcy, tj. uzbrojenie gruntów w przyłącza do sieci wodociągowej, energetycznej lub gazowej, ogłoszenie w prasie, radiu i sieci internetowej w poszukiwaniu nabywców, itd., które wskazywałoby na aktywność w zakresie obrotu nieruchomościami. Ponadto grunty, będące przedmiotem zapytania, nie były wykorzystywane przez Zainteresowanego w działalności gospodarczej oraz nie były udostępniane osobom trzecim na podstawie odpłatnych umów cywilnoprawnych, co mogłoby wskazywać na ekonomiczne wykorzystanie gruntu.

W przedstawionych okolicznościach sprawy Wnioskodawca nie działa zatem jako producent, handlowiec lub usługodawca, a czynność sprzedaży nieruchomości stanowi jedynie racjonalny sposób zagospodarowania posiadanego przez Niego prywatnego majątku. Zainteresowany sprzedając działkę o powierzchni 0,9982 ha oraz jedną dziewiątą udziału w nieruchomości rolnej o powierzchni 0,5513 ha będzie korzystał z przysługującego Jemu prawa do rozporządzania własnym majątkiem, zatem czynność ta nie oznacza wykonywania działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy. Sprzedaż towaru z majątku osobistego nie ma charakteru handlowego, podlegającego opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Zatem dokonując sprzedaży ww. nieruchomości gruntowej i udziału w nieruchomości rolnej Wnioskodawca będzie korzystał z przysługującego Jemu prawa do rozporządzania własnym majątkiem, która to czynność oznacza działanie w sferze prywatnej, do której unormowania ustawy o podatku od towarów i usług nie mają zastosowania.

Podsumowując, sprzedaż działki o powierzchni 0,9982 ha oraz jednej dziewiątej udziału w nieruchomości rolnej o powierzchni 0,5513 ha, objętej planem zagospodarowania przestrzennego - teren zabudowy związanej z działalnością gospodarczą AG - nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, bowiem czynność ta nie będzie nosiła znamion działalności gospodarczej. W związku z planowaną dostawą ww. działek Wnioskodawca będzie korzystał z przysługującego Jemu prawa do rozporządzania własnym majątkiem i nie wystąpi w charakterze podatnika podatku od towarów i usług.

Należy zauważyć, że stosownie do przepisu art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Należy zatem zaznaczyć, że wydając przedmiotową interpretację tut. Organ oparł się na wynikającym z treści wniosku opisie zdarzenia przyszłego. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu opisanego zdarzenia przyszłego, udzielona interpretacja traci swą aktualność.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań" po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.