ILPP1/443-913/11-4/KG

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 20 czerwca 2011 r. (data wpływu 27 czerwca 2011 r.), uzupełnionym pismem z dnia 7 września 2011 r. (data wpływu 15 września 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku usług szkoleniowych - jest nieprawidłowe.

W dniu 27 czerwca 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku usług szkoleniowych. Przedmiotowy wniosek został uzupełniony pismem z dnia 7 września 2011 r. o doprecyzowanie opisanego stanu faktycznego.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca - Izba Urbanistów jest jednostką samorządu zawodowego urbanistów, utworzoną i działającą na podstawie ustawy z dnia 15 grudnia 2000 r. o samorządach zawodowych architektów, inżynierów budownictwa oraz urbanistów (Dz. U. z 2001 r. Nr 5, poz. 42 z późn. zm.). Organizację i zadania Izby Urbanistów, a także prawa i obowiązki jej członków, reguluje powołana powyżej ustawa oraz Statut Izby Urbanistów.

Izba Urbanistów działa na obszarze pięciu województw: (...). W myśl art. 41 ustawy, członkowie Izby Urbanistów obowiązani są między innymi stosować się do uchwał organów izby. Obowiązani są zatem przestrzegać uchwały z dnia 9 maja 2009 r. Krajowego Zjazdu Izby Urbanistów, będącej najwyższym organem Krajowej Izby samorządu urbanistów, zgodnie z którą członkowie Izby obowiązani są do stałego doskonalenia kwalifikacji zawodowych przez aktualizację oraz rozszerzanie wiedzy z zakresu planowania przestrzennego. W wykonaniu tej uchwały, Krajowa Rada Izby Urbanistów podjęła uchwałę z dnia 23 stycznia 2010 r., w której określiła szczegółowe zasady wypełniania przez członków Izby Urbanistów spoczywającego na nich obowiązku doskonalenia kwalifikacji zawodowych. Zgodnie z przedmiotową uchwałą członkowie Izby Urbanistów realizują ciążący na nich obowiązek stałego podnoszenia kwalifikacji zawodowych poprzez samokształcenie oraz udział w zorganizowanych formach doskonalenia zawodowego, polegających w szczególności na uczestniczeniu w szkoleniach zawodowych.

Członkom Izby, w oparciu o art. 40 ust. 1 pkt 1 powoływanej ustawy, przysługuje jednocześnie prawo korzystania z pomocy w zakresie podnoszenia kwalifikacji zawodowych.

Powyższe powszechnie obowiązujące przepisy określają zatem z jednej strony obowiązek szkolenia zawodowego członków samorządu, z drugiej zaś dają członkom prawo do korzystania z pomocy w tym zakresie. Odpowiada temu zatem obowiązek Izby Urbanistów, jako jednostki organizacyjnej samorządu urbanistów, współdziałania w doskonaleniu kwalifikacji zawodowych urbanistów, określony w art. 8 pkt 8 przywoływanej ustawy oraz § 12 pkt 15 Statutu Izby Urbanistów.

Izba Urbanistów czyni zadość temu obowiązkowi i aktywnie uczestniczy w doskonaleniu kwalifikacji zawodowych zrzeszonych w niej członków. W tym celu organizuje cykliczne szkolenia zawodowe, seminaria i konferencje poświęcone różnorodnym zagadnieniom gospodarki przestrzennej.

Wpływy z działalności szkoleniowej i oświatowej, zgodnie z § 47 ust. 3 pkt 4 lit. c) Statutu składają się na majątek samorządu zawodowego urbanistów.

Zainteresowany nie jest jednostką objętą systemem oświaty w rozumieniu przepisów o systemie oświaty. Wnioskodawca nie posiada zaświadczenia o wpisie do ewidencji szkół i placówek niepublicznych.

W piśmie z dnia 7 września 2011 r. stanowiącym uzupełnienie do wniosku, Zainteresowany wyjaśnił co następuje:

Usługa szkoleniowa wykonywana jest w oparciu o art. 8 pkt 8 ustawy z dnia 15 grudnia 2000 r. o samorządach zawodowych architektów, inżynierów budownictwa oraz urbanistów, zgodnie z którym, do zadań samorządów zawodowych należy współdziałanie w doskonaleniu kwalifikacji zawodowych architektów, inżynierów, inżynierów budownictwa lub urbanistów. W związku z tym Izba, oprócz innej działalności statutowej, organizuje szkolenia przede wszystkim dla swoich członków (darmowe i odpłatne), pracowników administracji rządowej i samorządowej. Ponadto w szkoleniach uczestniczyć mogą także wszelkie inne osoby zainteresowane tematyką danego szkolenia (np. właściciele lub pracownicy biur projektowych, firm budowlanych i inne).

Usługa szkoleniowa wykonywana przez Izbę polega na: opracowaniu merytorycznym programu szkolenia, wybraniu i zatrudnieniu wykładowców (na podstawie umów cywilno-prawnych, także spośród członków Izby), przygotowaniu materiałów szkoleniowych, zaproszeniu uczestników szkolenia, rezerwacji sal wykładowych i miejsc noclegowych (w przypadku szkoleń trwających więcej niż 1 dzień), zamówieniu i przygotowaniu cateringu oraz pełnieniu czynności administracyjnych w trakcie szkolenia.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy świadczone przez Izbę Urbanistów usługi kształcenia zawodowego w zakresie doskonalenia zawodowego urbanistów, polegające na organizacji szkoleń zawodowych na rzecz swoich członków, prowadzone w oparciu o przepisy ustawy z dnia 15 grudnia 2000 r. o samorządach zawodowych architektów, inżynierów budownictwa oraz urbanistów podlegają zwolnieniu od podatku VAT w oparciu o art. 43 ust. 1 pkt 29 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Zdaniem Wnioskodawcy, w myśl art. 43 ust. 1 pkt 29 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług zwolnione od podatku są usługi kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania zawodowego, prowadzone w formach i na zasadach przewidzianych w odrębnych przepisach, świadczone przez podmioty inne niż jednostki objęte systemem oświaty w rozumieniu przepisów o systemie oświaty - w zakresie kształcenia i wychowania, uczelnie, jednostki naukowe Polskiej Akademii Nauk oraz jednostki badawczo-rozwojowe - w zakresie kształcenia na poziomie wyższym.

W ocenie Wnioskodawcy przepis ten znajduje zastosowanie w przypadku usług świadczonych przez Izbę Urbanistów w zakresie doskonalenia zawodowego urbanistów, polegających na organizacji szkoleń, seminariów i konferencji. Jest to bowiem forma kształcenia zawodowego. Spełniona jest również dodatkowa przesłanka zastosowania tego przepisu, a mianowicie fakt, iż forma oraz zasady na jakich Izba Urbanistów świadczy usługi kształcenia zawodowego przewidziana jest w odrębnych przepisach.

Izba Urbanistów świadczy bowiem usługi tego rodzaju w formie i na zasadach przewidzianych w ustawie z dnia 15 grudnia 2000 r. o samorządach zawodowych architektów, inżynierów budownictwa oraz urbanistów, czyniąc zadość obowiązkowi wynikającemu z art. 8 pkt 8 ww. ustawy. Wskazać przy tym należy, iż kształcenie zawodowe - organizowanie szkoleń zawodowych, seminariów i konferencji, jako współdziałanie w doskonaleniu kwalifikacji zawodowych urbanistów, jest jednym y kluczowych, ustawowych zadań samorządu zawodowego urbanistów.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez dostawę towarów, zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, natomiast stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy, świadczeniem usług jest każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

Ponadto, zgodnie z obowiązującym od dnia 1 stycznia 2011 r. przepisem art. 5a ustawy, towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

Artykuł 5a został dodany do ustawy o podatku od towarów i usług na podstawie art. 1 pkt 2 obowiązującej od dnia 1 stycznia 2011 r. ustawy z dnia 29 października 2010 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 226, poz. 1476).

Jak wynika z regulacji art. 41 ust. 1 ustawy stawka podatku od towarów i usług wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Zgodnie z art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110 wynosi 23%.

Jednakże zarówno w treści ustawy, jak i przepisach wykonawczych, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi, bądź zwolnienie od podatku.

Z dniem 1 stycznia 2011 r. weszła w życie ustawa z dnia 29 października 2010 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług. Przepisy nowelizacji uchylają załącznik nr 4 do ustawy, zawierający wykaz usług zwolnionych od podatku, który w pozycji 7 wymieniał jako zwolnione usługi w zakresie edukacji (ex 80) i przenoszą uregulowania dotyczące tej tematyki do treści ustawy. Zasadnicze znaczenie ma w tym przypadku dodanie do art. 43 ust. 1 ustawy punktów 26 - 29, regulujących zwolnienia od podatku działalności edukacyjnej.

Ponadto, przy określaniu zakresu zwolnień, które dotychczas były ujęte w załączniku nr 4 do ustawy, odstąpiono od ich identyfikacji przy pomocy klasyfikacji statystycznych określając ich zakres z wykorzystaniem treści zapisów prawa unijnego i krajowego oraz orzecznictwa sądów.

Zasadniczym powodem odejścia od stosowania klasyfikacji statystycznych przy określaniu zakresu zwolnień od podatku było zapewnienie pełniejszej implementacji przepisów unijnych, w szczególności Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U. L Nr 347, str. 1 z późn. zm.).

Zgodnie z art. 132 ust. 1 lit. i) ww. Dyrektywy, państwa członkowskie zwalniają kształcenie dzieci lub młodzieży, kształcenie powszechne lub wyższe, kształcenie zawodowe lub przekwalifikowanie, łącznie ze świadczeniem usług i dostawą towarów ściśle z taką działalnością związanych, prowadzone przez odpowiednie podmioty prawa publicznego lub inne instytucje działające w tej dziedzinie, których cele uznane są za podobne przez dane państwo członkowskie.

W tym kontekście wskazać należy - co wielokrotnie podkreślał Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej - że zakres zwolnień przewidzianych w Dyrektywie nie może być interpretowany w sposób rozszerzający. Czynności zwolnione zgodnie z Dyrektywą stanowią autonomiczne pojęcia prawa wspólnotowego, a ich ujednolicona interpretacja ma służyć unikaniu rozbieżności w stosowaniu systemu podatku od wartości dodanej w poszczególnych państwach członkowskich. Zgodnie z utrwalonym orzecznictwem "pojęcia używane do opisania zwolnień wymienionych w art. 13 Szóstej Dyrektywy powinny być interpretowane w sposób ścisły, ponieważ stanowią one odstępstwa od ogólnej zasady, zgodnie z którą podatkiem VAT objęta jest każda dostawa towarów i każda usługa świadczona odpłatnie przez podatnika" (wyrok TSUE z dnia 19 listopada 2009 r. C-461/08 w sprawie Don Bosco Onroerend Goed BV).

Na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 26 ustawy, zwalnia się od podatku usługi świadczone przez:

Z uregulowań zawartych w wyżej cytowanym art. 43 ust. 1 pkt 26 lit. a) ustawy wynika, że zwolnienie od podatku od towarów i usług obejmuje usługi w zakresie kształcenia i wychowania świadczone przez jednostki objęte systemem oświaty w rozumieniu przepisów o systemie oświaty oraz dostawę towarów i świadczenie usług ściśle z tymi usługami związane. Zatem aby możliwe było skorzystanie ze zwolnienia, przewidzianego w powołanym przepisie ustawy, dany podmiot musi być jednostką objętą systemem oświaty w rozumieniu przepisów o systemie oświaty oraz musi świadczyć usługi w zakresie kształcenia. Natomiast jeśli chodzi o kwestię wychowania, należy wskazać, iż jest ona przypisana podmiotom, do których uczęszczanie jest obowiązkowe i regulowane przepisami. Zatem to szkoły obowiązkowe mają za zadanie realizować program wychowywania. Nie jest przy tym konieczne, by usługa w zakresie kształcenia była jednocześnie usługą w zakresie wychowania. Na podstawie przedmiotowego przepisu zwolnieniem od podatku mogą być objęte zarówno usługi w zakresie kształcenia, jak i usługi w zakresie wychowania.

Ze zwolnienia wskazanego w art. 43 ust. 1 pkt 26 lit. b) ustawy, mogą natomiast korzystać uczelnie, jednostki naukowe Polskiej Akademii Nauk oraz jednostki badawczo-rozwojowe, o ile świadczone przez te podmioty usługi są usługami kształcenia na poziomie wyższym.

W myśl natomiast art. 43 ust. 1 pkt 29 ustawy, zwalnia się od podatku usługi kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania zawodowego, inne niż wymienione w pkt 26:

Jednocześnie, stosownie do treści § 13 ust. 1 pkt 19 obowiązującego od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 5 kwietnia 2011 r. rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 grudnia 2010 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 246, poz. 1649 z późn. zm.), zwalnia się od podatku usługi w zakresie kształcenia, inne niż wymienione w art. 43 ust. 1 pkt 26 ustawy, świadczone przez uczelnie oraz świadczenie usług i dostawę towarów ściśle z tymi usługami związane.

Powyższy przepis od dnia 6 kwietnia 2011 r. - na podstawie § 13 ust. 1 pkt 19 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 4 kwietnia 2011 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 73, poz. 392 z późn. zm.) - otrzymał brzmienie: "zwalnia się od podatku usługi w zakresie kształcenia, inne niż wymienione w art. 43 ust. 1 pkt 26 ustawy, świadczone przez uczelnie, jednostki naukowe Polskiej Akademii Nauk oraz instytuty badawcze oraz świadczenie usług i dostawę towarów ściśle z tymi usługami związane".

Natomiast na podstawie § 13 ust. 1 pkt 20 ww. rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 grudnia 2010 r., zwolnione od podatku od towarów i usług są usługi kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania zawodowego, finansowane w co najmniej 70% ze środków publicznych, oraz świadczenie usług i dostawę towarów ściśle z tymi usługami związane. Przepis ten, w identycznym brzmieniu, od dnia 6 kwietnia 2011 r. uregulowany jest w § 13 ust. 1 pkt 20 ww. rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 4 kwietnia 2011 r.

W tym miejscu wskazać należy, iż w dniu 1 lipca 2006 r. weszły w życie przepisy rozporządzenia rady (WE) nr 1777/2005 z dnia 17 października 2005 r. ustanawiającego środki wykonawcze do Dyrektywy 77/388/EWG w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U. L. Nr 288 str. 1). Rozporządzenie Rady nr 1777/2005 wiąże wszystkie państwa członkowskie i jest stosowane bezpośrednio. Oznacza to, iż przepisy tego rozporządzenia z dniem 1 lipca 2006 r. stają się częścią porządku prawnego, obowiązującego na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej, bez konieczności ich implementacji w drodze ustawy. Rozporządzenie Rady nr 1777/2005 przyjęte zostało w celu jednolitego stosowania przez wszystkie państwa członkowskie systemu podatku od wartości dodanej, opartego na postanowieniach Szóstej Dyrektywy Rady z dnia 17 maja 1977 r. w sprawie harmonizacji przepisów Państw Członkowskich, dotyczących podatków obrotowych - wspólny system podatku od wartości dodanej: ujednolicona podstawa opodatkowania (77/388/EEC z późn. zm.).

Przepis art. 14 ww. rozporządzenia nr 1777/2005 wyjaśnia co należy rozumieć przez usługi kształcenia zawodowego i przekwalifikowania. W myśl tego przepisu usługi w zakresie kształcenia zawodowego i przekwalifikowania zapewniane na warunkach określonych w art. 13 część A ust. 1 lit. i) Dyrektywy 77/388/EWG (analogiczne zwolnienie zawiera art. 132 ust. 1 lit. i) obowiązującej od dnia 1 stycznia 2007 r. Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej), obejmują nauczanie pozostające w bezpośrednim związku z branżą lub zawodem, tak samo jak nauczanie mające na celu uzyskanie lub uaktualnienie wiedzy do celów zawodowych. Czas trwania kursu w zakresie kształcenia zawodowego bądź przekwalifikowania nie ma znaczenia do tego celu.

Zauważa się, iż w dniu 1 lipca 2011 r. weszły w życie przepisy rozporządzenia Rady (WE) nr 282/2011 z dnia 15 marca 2011 r. ustanawiającego środki wykonawcze do Dyrektywy 2006/112/WE w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U. L Nr 77 str. 1). Rozporządzenie Rady nr 282/2011 zastąpiło ww. rozporządzenie Rady nr 1777/2005.

Z danych przedstawionych we wniosku wynika, że Wnioskodawca jest jednostką samorządu zawodowego urbanistów, utworzoną i działającą na podstawie ustawy z dnia 15 grudnia 2000 r. o samorządach zawodowych architektów, inżynierów budownictwa oraz urbanistów (Dz. U. z 2001 r. Nr 5, poz. 42 z późn. zm.). Organizację i zadania Izby Urbanistów, a także prawa i obowiązki jej członków, reguluje powołana powyżej ustawa oraz Statut Izby Urbanistów. W myśl art. 41 ustawy, członkowie Izby Urbanistów obowiązani są między innymi stosować się do uchwał organów izby. Obowiązani są zatem przestrzegać uchwały z dnia 9 maja 2009 r. Krajowego Zjazdu Izby Urbanistów, będącej najwyższym organem Krajowej Izby samorządu urbanistów, zgodnie z którą członkowie Izby obowiązani są do stałego doskonalenia kwalifikacji zawodowych przez aktualizację oraz rozszerzanie wiedzy z zakresu planowania przestrzennego. W wykonaniu tej uchwały, Krajowa Rada Izby Urbanistów podjęła uchwałę z dnia 23 stycznia 2010 r., w której określiła szczegółowe zasady wypełniania przez członków Izby Urbanistów spoczywającego na nich obowiązku doskonalenia kwalifikacji zawodowych. Zgodnie z przedmiotową uchwałą członkowie Izby Urbanistów realizują ciążący na nich obowiązek stałego podnoszenia kwalifikacji zawodowych poprzez samokształcenie oraz udział w zorganizowanych formach doskonalenia zawodowego, polegających w szczególności na uczestniczeniu w szkoleniach zawodowych. Członkom Izby, w oparciu o art. 40 ust. 1 pkt 1 powoływanej ustawy, przysługuje jednocześnie prawo korzystania z pomocy w zakresie podnoszenia kwalifikacji zawodowych. Powyższe powszechnie obowiązujące przepisy określają - w ocenie Zainteresowanego - z jednej strony obowiązek szkolenia zawodowego członków samorządu, z drugiej zaś dają członkom prawo do korzystania z pomocy w tym zakresie. Odpowiada temu zatem obowiązek Izby Urbanistów, jako jednostki organizacyjnej samorządu urbanistów, współdziałania w doskonaleniu kwalifikacji zawodowych urbanistów, określony w art. 8 pkt 8 przywoływanej ustawy oraz § 12 pkt 15 Statutu Izby Urbanistów. Zachodnia Okręgowa Izba Urbanistów czyni zadość temu obowiązkowi i aktywnie uczestniczy w doskonaleniu kwalifikacji zawodowych zrzeszonych w niej członków. W tym celu organizuje cykliczne szkolenia zawodowe, seminaria i konferencje poświęcone różnorodnym zagadnieniom gospodarki przestrzennej. Wpływy z działalności szkoleniowej i oświatowej, zgodnie z § 47 ust. 3 pkt 4 lit. c) statutu składają się na majątek samorządu zawodowego urbanistów. Zainteresowany nie jest jednostką objętą systemem oświaty w rozumieniu przepisów o systemie oświaty. Wnioskodawca nie posiada zaświadczenia o wpisie do ewidencji szkół i placówek niepublicznych.

Z uregulowań zawartych w wyżej cytowanych przepisach wynika, iż dla oceny tego, czy usługi szkoleniowe wykonywane przez Wnioskodawcę są zwolnione od podatku od towarów i usług, konieczne jest stwierdzenie:

Analizując przedstawione okoliczności sprawy w kontekście powołanych przepisów prawa podatkowego stwierdzić należy, że świadczone przez Wnioskodawcę usługi doskonalenia zawodowego urbanistów, polegające na organizacji szkoleń, seminariów i konferencji nie korzystają ze zwolnienia określonego w art. 43 ust. 1 pkt 26 ustawy, Wnioskodawca nie spełnia bowiem podstawowych wymogów niezbędnych do skorzystania ze zwolnienia, o którym mowa w powyższym przepisie. W tej sytuacji należy przeanalizować, czy spełnione są przesłanki umożliwiające skorzystanie ze zwolnienia w oparciu o art. 43 ust. 1 pkt 29 ustawy.

Jak wynika z przedstawionego stanu faktycznego świadczone przez Wnioskodawcze usługi doskonalenia zawodowego urbanistów, polegających na organizacji szkoleń, seminariów i konferencji są usługami kształcenia zawodowego, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 29.

Jednakże - jak wskazano wyżej - aby dla świadczonych usług kształcenia zawodowego możliwe było zastosowanie zwolnienia od podatku, obligatoryjnie musi zostać spełniony jeden z warunków wymienionych w pkt a - c ww. przepisu.

Zdaniem Wnioskodawcy, Izba Urbanistów świadczy usługi kształcenia zawodowego w oparciu o art. 8 pkt 8 ustawy z dnia 15 grudnia 2000 r. o samorządach zawodowych architektów, inżynierów budownictwa oraz urbanistów oraz o § 12 pkt 15 Statutu Izby Urbanistów. W związku z powyższym usługi te winny korzystać ze zwolnienia od podatku VAT przewidzianego w art. 43 ust. 1 pkt 29 lit. a) ustawy.

Spełnienie jednakże pierwszego z warunków określonych w art. 43 ust. 1 pkt 29 ww. ustawy o podatku od towarów i usług jest w sposób oczywisty możliwe tylko wtedy, gdy istnieją przepisy prawa regulujące formy i zasady kształcenia zawodowego.

Podkreślić należy, że zgodnie z art. 87 ustawy z dnia 2 kwietnia 1997 r. Konstytucja Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. Nr 78, poz. 483 z późn. zm.) źródłami powszechnie obowiązującego prawa Rzeczypospolitej Polskiej są: Konstytucja, ustawy, ratyfikowane umowy międzynarodowe oraz rozporządzenia.

Odesłanie więc w art. 43 ust. 1 pkt 29 lit. a) ww. ustawy o podatku od towarów i usług do "odrębnych przepisów" odnosić się może wyłącznie do ustaw oraz rozporządzeń (ewentualnie ratyfikowanych umów międzynarodowych), nie zaś do uchwał, będących aktami normatywnymi o charakterze wewnętrznym. Podkreślić należy, że ustawy i rozporządzenia, będąc źródłem prawa powszechnie obowiązującego, podlegają obowiązkowi ogłoszenia w Dzienniku Ustaw (co jest warunkiem ich wejścia w życie).

Odnosząc się do powyższego, zauważyć należy, że przepis art. 8 pkt 8 ustawy z dnia 15 grudnia 2000 r. o samorządach zawodowych architektów, inżynierów budownictwa oraz urbanistów określa wyłącznie jedno z zadań, które winny wykonywać samorządy zawodowe architektów, inżynierów budownictwa oraz urbanistów, a które polega na współdziałaniu w doskonaleniu kwalifikacji zawodowych architektów, inżynierów budownictwa lub urbanistów. Przepis ten nie normuje natomiast ani form, ani zasad przeprowadzania przedmiotowych szkoleń.

Dyspozycji przepisu art. 43 ust. 1 pkt 29 lit. a) ustawy nie spełnia również powołany przez Wnioskodawcę Statut Izby Urbanistów, nie stanowi on bowiem "odrębnych przepisów", o których mowa w powołanym przepisie. Tym samym omawiane usługi świadczone przez Izbę nie korzystają ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 29 lit. a).

Z opisu stanu faktycznego nie wynika, by Zainteresowany był podmiotem, który w zakresie wykonywanych usług uzyskał akredytację w rozumieniu przepisów o systemie oświaty lub by świadczone przez Wnioskodawcę usługi kształcenia zawodowego były finansowane w co najmniej 70% ze środków publicznych. Powyższe oznacza, że dla przedmiotowych usług nie zostają również spełnione przesłanki umożliwiające skorzystanie ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 29 lit. b) i lit. c) ustawy.

Reasumując, należy stwierdzić, że w analizowanej sprawie świadczone przez Wnioskodawcę usługi w zakresie kształcenia zawodowego urbanistów nie korzystają ze zwolnienia od podatku przewidzianym w art. 43 ust. 1 pkt 29 ustawy.

Ponadto, w sprawie będącej przedmiotem wniosku należy zwrócić uwagę, iż analiza załączników dołączonych do wniosku nie mieści się w ramach określonych w art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.), zgodnie z którym minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). W związku z powyższym Minister Finansów nie jest uprawniony do oceny prawnej załączników dołączonych przez Wnioskodawcę.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.