ILPP1/443-905/14-3/AW

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Gminy przedstawione we wniosku z dnia 24 września 2014 r. (data wpływu 29 września 2014 r.), uzupełnionym pismem z dnia 3 grudnia 2014 r. (data wpływu 8 grudnia 2014 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania przeniesienia z mocy prawa prawa własności nieruchomości Gminy na rzecz Skarbu Państwa w wyniku decyzji Wojewody za czynność podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług - jest nieprawidłowe.

W dniu 29 września 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania przeniesienia z mocy prawa prawa własności nieruchomości Gminy na rzecz Skarbu Państwa w wyniku decyzji Wojewody za czynność podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Wniosek uzupełniono pismem z dnia 3 grudnia 2014 r. o korektę zapytania oraz stanowiska w niniejszej sprawie.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny i zdarzenia przyszłego.

Gmina jest czynnym podatnikiem podatku VAT. Gmina jest również miastem na prawach powiatu, zgodnie bowiem z art. 92 ust. 2 ustawy z dnia 5 czerwca 1998 r. o samorządzie powiatowym (Dz. U. z 2013 r. Nr 595, z późn. zm.), miasto na prawach powiatu jest gminą wykonującą zadania powiatu na zasadach określonych w tej ustawie. Funkcje organów powiatu w miastach na prawach powiatu sprawuje rada miasta i prezydent miasta (art. 92 ust. 1 cyt. ustawy).

W postępowaniu wszczętym na wniosek Województwa reprezentowanego przez Zarząd Melioracji i Urządzeń Wodnych, Wojewoda wydał następujące decyzje administracyjne:

Przedmiotowe decyzje zostały wydane na podstawie przepisów art. 4 ust. 1, art. 5 ust. 1, art. 9, art. 13, art. 25 ust. 1 ustawy z dnia 8 lipca 2010 r. o szczególnych zasadach przygotowywania do realizacji inwestycji w zakresie budowli przeciwpowodziowych (Dz. U. Nr 143, poz. 963, z późn. zm.), w brzmieniu obowiązującym na dzień wydania decyzji.

Zgodnie z art. 4 ust. 1 cyt. ustawy, decyzję o pozwoleniu na realizację inwestycji wydaje wojewoda na wniosek inwestora.

Artykuł 9 cyt. ustawy stanowi, że decyzja o pozwoleniu na realizację inwestycji zawiera:

Zgodnie z art. 19 ust. 4. cyt. ustawy, nieruchomości lub ich części, o których mowa w art. 9 pkt 5 lit. a, stają się z mocy prawa własnością Skarbu Państwa albo jednostki samorządu terytorialnego z dniem, w którym decyzja o pozwoleniu na realizację inwestycji stała się ostateczna.

Na podstawie art. 20 ust. 1 cyt. ustawy, z tytułu przeniesienia na rzecz Skarbu Państwa albo jednostki samorządu terytorialnego własności nieruchomości, o których mowa w art. 9 pkt 5 lit. a, właścicielowi albo użytkownikowi wieczystemu tej nieruchomości przysługuje odszkodowanie, w wysokości uzgodnionej między inwestorem, a dotychczasowym właścicielem, użytkownikiem wieczystym lub osobą, której przysługuje ograniczone prawo rzeczowe do nieruchomości, od odpowiednio Skarbu Państwa albo jednostki samorządu terytorialnego. Uzgodnienia dokonuje się w formie pisemnej pod rygorem nieważności.

Gmina oraz Zarząd Melioracji i Urządzeń Wodnych, który reprezentuje Województwo co do części decyzji uzgodnili wysokości odszkodowania, co do części uzgodnienia w tym przedmiocie trwają. Uzgodnione kwoty odszkodowań zostały wypłacone na rzecz Gminy przez Zarząd Melioracji i Urządzeń Wodnych, z ostrożności podatek VAT został naliczony, faktury zostały wystawione na Zarząd Melioracji i Urządzeń Wodnych. Co do kwot odszkodowań, które będą wypłacone Gminie, zamierza ona również je opodatkować podatkiem VAT.

Zgodnie z powołanymi powyżej decyzjami Wojewody o zezwoleniu na realizację inwestycji w zakresie budowli przeciwpowodziowych, nieruchomości będące własnością Gminy wskazane w decyzjach, przeszły na własność Skarbu Państwa z mocy prawa, z dniem w którym niniejsze decyzje stały się ostateczne (art 19 ust. 4 ustawy o szczególnych zasadach przygotowywania do realizacji inwestycji w zakresie budowli przeciwpowodziowych).

W ewidencji gruntów i budynków jako właściciel przedmiotowych nieruchomości wpisany został Skarb Państwa, natomiast Prezydent figuruje jako gospodarujący zasobem nieruchomości Skarbu Państwa. Co do kilku z działek wpisano również jako administratora Zarząd Melioracji i Urządzeń Wodnych.

Zarząd Melioracji i Urządzeń Wodnych będzie korzystał z nieruchomości, które zostały objęte decyzjami, na podstawie umów użyczenia zawartymi z Prezydentem, działającym jako starosta.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie (ostatecznie sformułowane w piśmie z dnia 3 grudnia 2014 r.).

Czy przeniesienie w niniejszym stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym z mocy prawa prawa własności nieruchomości Gminy na rzecz Skarbu Państwa w wyniku decyzji Wojewody o zezwoleniu na realizację inwestycji w zakresie budowli przeciwpowodziowych (wymienionych we wniosku) stanowi czynność podlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT na podstawie art. 7 ust. 1 pkt 1 w związku z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.).

Zdaniem Wnioskodawcy (ostatecznie przedstawionym w piśmie z dnia 3 grudnia 2014 r.), Gmina jest miastem na prawach powiatu, zgodnie bowiem z art. 92 ust. 2 ustawy z dnia 5 czerwca 1998 r. o samorządzie powiatowym (Dz. U. z 2013 r. poz. 595. Z późn. zm.), miasto na prawach powiatu jest gminą wykonującą zadania powiatu na zasadach określonych w tej ustawie. Funkcje organów powiatu w miastach na prawach powiatu sprawuje rada miasta i prezydent miasta (art. 92 ust. 1 cyt. ustawy).

Zgodnie z przepisem art. 23 ust. 1 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (Dz. U. z 2014 r. poz. 518), zasobem nieruchomości Skarbu Państwa gospodarują, z zastrzeżeniem art. 43 ust. 2 i 4, art. 51, art. 57 ust. 1, art. 58-60 oraz art. 60a, starostowie, wykonujący zadania z zakresu administracji rządowej. Przez starostę należy rozumieć również prezydenta miasta na prawach powiatu (art. 4 pkt 9b1). Zgodnie z przepisem art. 43 ust. 2 ustawy o gospodarce nieruchomościami, jednostka organizacyjna ma prawo, z zastrzeżeniem ust. 6, korzystania z nieruchomości oddanej w trwały zarząd, a w szczególności do:

Na podstawie natomiast art. 43 ust. 4 ustawy o gospodarce nieruchomościami, jednostka organizacyjna ma prawo wypowiedzenia, za zgodą organu nadzorującego, każdej umowy najmu, dzierżawy i użyczenia nieruchomości lub jej części, obciążających nieruchomość objętą trwałym zarządem, z zachowaniem trzymiesięcznego terminu wypowiedzenia.

Trzeba powiedzieć, że zgodnie z wyrokiem NSA z dnia 14 maja 2009 r., sygn. akt I FSK 293/08 podatnikiem podatku VAT z tytułu gospodarowania nieruchomościami Skarbu Państwa jest Gmina (wyrok ten został wydany w sprawie Gminy), oznacza to, że własność nieruchomości w niniejszej sprawie została przeniesiona w ramach jednego podatnika podatku VAT, tj. z Gminy na Skarb Państwa, którym gospodaruje Prezydent jako starosta.

Zgodnie z przepisem art. 7 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również przeniesienie z nakazu organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w imieniu takiego organu lub przeniesienie z mocy prawa prawa własności towarów w zamian za odszkodowanie.

Tak więc aby mówić o dostawie towarów spełnione muszą być jednocześnie dwie przesłanki, tj. przeniesienie prawa do rozporządzania rzeczą jak właściciel oraz wypłata odszkodowania. Brak spełnienia jednej z tych przesłanek spowoduje, że nie dojdzie do opodatkowanej VAT czynności.

Zgodnie natomiast z art. 19a ust. 5 pkt 1 lit. b ustawy o VAT, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą otrzymania całości lub części zapłaty z tytułu przeniesienia z nakazu organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w imieniu takiego organu własności towarów w zamian za odszkodowanie.

Należy podkreślić, że ustawa o podatku VAT za opodatkowaną dostawę towarów uznaje przeniesienie prawa do rozporządzania rzeczą jak właściciel, co oznacza że analizując daną czynność należy przyjąć nie cywilistyczne, ale ekonomiczne rozumienie. Przyjmuje się, że chodzi tutaj przede wszystkim o możliwość faktycznego dysponowania rzeczą, a nie rozporządzania nią w sensie prawnym. Istotą dostawy towarów nie jest bowiem przeniesienie prawa własności, a zwrotu "prawo do rozporządzania jak właściciel" nie można interpretować jako "prawa własności". W orzecznictwie i praktyce ETS pojawił się w tym kontekście termin "własność ekonomiczna" - tak w orzeczeniu C-320/88 (Shipping and Forwarding Safe B.V. v. Staatsecretaris van Financiën).

Jak podkreślił w WSA we Wrocławiu w wyroku I SA/Wr 401/13 (wydanym w sprawie Gminy), " (...) przejęcie prawa własności nieruchomości Gminy przez Skarb Państwa doprowadzi do zmiany stosunków własnościowych w aspekcie prawa cywilnego, ale na gruncie prawa podatkowego taka transakcja nie ma większego znaczenia dla uznania jej za dostawę towarów w rozumieniu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT. Wynika to z faktu, iż nie dojdzie przy tej transakcji do "rozporządzenia towarem jak właściciel" przez podatnika jakim jest Gmina (por. wyrok NSA z dnia 4 czerwca 2013 r., sygn. akt I FSK 1605/12)". Jak słusznie zauważył Sąd "do uznania opodatkowanej dostawy towaru nie jest konieczne przeniesienie własności rzeczy, jeżeli tylko nabywca uzyskuje prawo władania rzeczą jak właściciel (władztwo ekonomiczne i faktyczne). Tym bardziej przeto należy tu zaliczyć (do czynności uznanych za opodatkowaną dostawę towarów) przypadki przeniesienia własności rzeczy".

W niniejszej sprawie niewątpliwym jest fakt wywłaszczenia Gminy na rzecz innej osoby prawnej, tj. Skarbu Państwa. Gmina wyzbyła się więc własności w sensie cywilnoprawnym. Należy powiedzieć, że Skarb Państwa jest osobą prawną, nie spełnia jednakże wymogów uznania go za podatnika podatku VAT na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, nie wykonuje on bowiem samodzielnie działalności gospodarczej. Również Prezydent nie może być uznany za podatnika podatku VAT, jest on bowiem organem osoby prawnej jaką jest Gmina. W związku z czym podatnikiem VAT z tytułu czynności wykonywanych na zasobie nieruchomości Skarbu Państwa, którym gospodaruje Prezydent jako starosta będzie Gmina.

Podobnie uznał WSA we Wrocławiu w powołanym już wyroku I SA/Wr 401/13 - "Reasumując, ustawa o gospodarce nieruchomościami w sposób szczególny reguluje zasadę gospodarowania zasobami nieruchomości gmin, powiatu i Skarbu Państwa. Gmina jest podatnikiem VAT z tytułu wykonywania opodatkowanych podatkiem VAT czynności na mieniu wchodzącym w skład zasobów Skarbu Państwa, powiatu oraz gminy. Skutkuje to tym, że pomimo, że Prezydent (statio fisci Skarbu Państwa) działa jako reprezentant Skarbu Państwa w razie wykonywania czynności na mieniu Skarbu Państwa podatek VAT od tej czynności odprowadza Gmina. Gmina odprowadza do budżetu państwa podatek należny z tytułu czynności wykonywanych we własnym imieniu - jako gmina i miasto na prawach powiatu - oraz z tytułu czynności wykonywanych w imieniu i na rzecz Skarbu Państwa. (por. wyrok WSA we Wrocławiu z dnia 25 czerwca 2012 r., sygn. akt I SA/Wr 459/12)".

Mając na uwadze powyższe, pomimo tego że w sprawie miała miejsce zapłata odszkodowania na rzecz Gminy, a więc doszło do zrekompensowania właścicielowi utraty prawa własności, ze względu na fakt braku przejścia prawa do rozporządzania rzeczą jak właściciel nie można mówić o spełnieniu przesłanek uznania czynności za podlegającą opodatkowaniu VAT dostawę rozumianą jako przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym przypadku, z mocy prawa w zamian za odszkodowanie (art. 7 ust. 1 pkt 1) ustawy o VAT.

Tak więc czynności takie jak opisane w niniejszym wniosku nie będą czynnościami podlegającymi opodatkowaniu podatkiem VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 pkt 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również przeniesienie z nakazu organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w imieniu takiego organu lub przeniesienie z mocy prawa prawa własności towarów w zamian za odszkodowanie.

Przez towary - na mocy art. 2 pkt 6 ustawy - rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Z przywołanego przepisu art. 7 ust. 1 pkt 1 ustawy wynika, że przeniesienie z nakazu organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w imieniu takiego organu lub przeniesienie z mocy prawa prawa własności towarów (nieruchomości) w zamian za odszkodowanie jest objęte podatkiem od towarów i usług (a więc także wówczas, gdy nie jest ono następstwem decyzji właściciela, lecz wynika z nakazu organu władzy publicznej lub z mocy samego prawa). W takiej sytuacji uznać należy, że ma miejsce dostawa towarów w zamian za odszkodowanie, zaś odszkodowanie pełni funkcję wynagrodzenia za przeniesienie własności towarów, czyniąc tego rodzaju dostawę faktycznie odpłatną - objętą opodatkowaniem podatkiem od towarów i usług. Ponadto zaznaczyć należy, że opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług nie podlega samo odszkodowanie, lecz stanowiące dostawę towarów przeniesienie własności nieruchomości w zamian za wynagrodzenie przyjmujące formę odszkodowania.

Zatem, wynagrodzenie musi mieć konkretny wymiar, a więc być konkretną wielkością wyrażalną w pieniądzu. Dostawę można uznać za dokonaną odpłatnie, dopiero gdy istnieje bezpośrednia i jasno zindywidualizowana korzyść po stronie dostawcy towaru. Oznacza to, że przeniesienie z mocy prawa prawa własności towarów nabiera odpłatnego charakteru dopiero w momencie przyznania odszkodowania i ustalenia jego wysokości.

Zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wyznacza nie tylko czynnik przedmiotowy - opodatkowaniu podlega odpłatna dostawa towarów lub odpłatne świadczenie usług, ale także czynnik podmiotowy - czynności muszą być wykonywane przez podatnika.

Stosownie do postanowień art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych (art. 15 ust. 2 ustawy).

Na podstawie art. 15 ust. 6 ustawy, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Zatem, jednostki samorządu terytorialnego są podatnikami podatku od towarów i usług jedynie w zakresie wszelkich czynności, które mają charakter cywilnoprawny, tzn. są przez nie realizowane na podstawie umów cywilnoprawnych. Będą to zatem wszystkie realizowane przez te jednostki czynności w sferze ich aktywności cywilnoprawnej, np. czynności sprzedaży, zamiany (nieruchomości i ruchomości), wynajmu, dzierżawy, itp., umów prawa cywilnego (nazwanych i nienazwanych). Bowiem tylko w tym zakresie ich czynności mają charakter działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

Z treści wniosku wynika, że Gmina będąca właścicielem nieruchomości na podstawie decyzji Wojewody o zezwoleniu na realizację inwestycji w zakresie budowli przeciwpowodziowych, przekazała je na własność na rzecz Skarbu Państwa z mocy prawa, z dniem w którym niniejsze decyzje stały się ostateczne.

Gmina oraz Zarząd Melioracji i Urządzeń Wodnych, który reprezentuje Województwo co do części decyzji uzgodnili wysokości odszkodowania, co do części uzgodnienia w tym przedmiocie trwają. Uzgodnione kwoty odszkodowań zostały wypłacone na rzecz Gminy, z ostrożności podatek VAT został naliczony. Co do kwot odszkodowań, które będą wypłacone Gminie, zamierza ona również je opodatkować podatkiem VAT.

Ani organ władzy publicznej (wójt, burmistrz, prezydent miasta) ani urząd obsługujący ten organ (urząd gminy) wydając nieruchomość za odszkodowaniem nie może skorzystać z wyłączenia z opodatkowania na podstawie art. 15 ust. 6 ustawy. Zarówno bowiem organy władzy publicznej, jak i urzędy obsługujące te organy nie są uznawane za podatników w zakresie czynności, które mieszczą się w ramach zadań, dla realizacji których zostały one powołane, dodatkowo pod warunkiem, że czynności te nie są wykonywane na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych. W przypadku wywłaszczenia nieruchomości za odszkodowaniem nie są realizowane zadania, dla realizacji których organy te zostały powołane. Jednocześnie Gmina w przedmiotowym zakresie nie występuje jako podmiot prawa publicznego, lecz jako właściciel. Jej sytuacja w odniesieniu do kwestii własności nieruchomości przeznaczonych na realizację inwestycji w zakresie budowli przeciwpowodziowych jest taka sama, jak innych podmiotów, których dotknąć może decyzja lokalizacyjna.

Zgodnie z art. 4 ust. 1 ustawy z dnia 8 lipca 2010 r. o szczególnych zasadach przygotowania do realizacji inwestycji w zakresie budowli przeciwpowodziowych (Dz. U. Nr 143, poz. 963, z późn. zm.), decyzję o pozwoleniu na realizację inwestycji wydaje wojewoda na wniosek inwestora.

W myśl art. 7 ust. 1 pkt 2 ww. ustawy, wojewoda zawiadamia o wszczęciu postępowania w sprawie o wydanie decyzji o pozwoleniu na realizację inwestycji właścicieli oraz użytkowników wieczystych nieruchomości objętych wnioskiem o wydanie decyzji o pozwoleniu na realizację inwestycji na adres wskazany w katastrze nieruchomości.

Stosownie do art. 9 cyt. ustawy, decyzja o pozwoleniu na realizację inwestycji zawiera:

Jak stanowi art. 14 ww. ustawy, uzyskanie decyzji o pozwoleniu na realizację inwestycji jest równoznaczne z uzyskaniem decyzji o warunkach zabudowy albo decyzji o ustaleniu lokalizacji inwestycji celu publicznego, w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym, oraz pozwolenia na budowę w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane.

Na podstawie art. 20 ust. 1 ustawy o szczególnych zasadach przygotowania do realizacji inwestycji w zakresie budowli przeciwpowodziowych, z tytułu przeniesienia na rzecz Skarbu Państwa albo jednostki samorządu terytorialnego własności nieruchomości, o których mowa w art. 9 pkt 5 lit. a, właścicielowi albo użytkownikowi wieczystemu tej nieruchomości przysługuje odszkodowanie, w wysokości uzgodnionej między inwestorem, a dotychczasowym właścicielem, użytkownikiem wieczystym lub osobą, której przysługuje ograniczone prawo rzeczowe do nieruchomości, od odpowiednio Skarbu Państwa albo jednostki samorządu terytorialnego. Uzgodnienia dokonuje się w formie pisemnej pod rygorem nieważności.

Mając na uwadze przedstawiony we wniosku opis zdarzenia należy wskazać, że w rozpatrywanej sprawie przekazując nieruchomości na rzecz Skarbu Państwa, Gmina działała we własnym imieniu i na własny rachunek. Działania Gminy są tożsame z działaniami każdego innego podmiotu będącego właścicielem nieruchomości. W tej sytuacji mamy zatem do czynienia z przeniesieniem własności nieruchomości na rzecz Skarbu Państwa za odszkodowaniem, stanowiącym odpłatną dostawę towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, podlegającą opodatkowaniu tym podatkiem. W tym przypadku, odszkodowanie pełni funkcję wynagrodzenia za przeniesienie własności towarów, czyniąc tego rodzaju dostawę faktycznie odpłatną i ze względu na przedmiot, czynność taka objęta jest podatkiem od towarów i usług.

Podsumowując, w analizowanej sprawie dochodzi do odpłatnej dostawy towaru, spełniającej definicję zawartą w art. 7 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług, podlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług - zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy. Odpłatność za nieruchomości stanowi odszkodowanie, które pełni funkcję wynagrodzenia za przeniesienie własności towarów, czyniąc tego rodzaju dostawę faktycznie odpłatną. Odszkodowanie to ustalone zostało na podstawie decyzji Wojewody oraz zostało bądź będzie wypłacone na rzecz Gminy.

Interpretacja dotyczy:

* zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia,

* zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.