ILPP1/443-87/11-2/MP - Zwolnienie z podatku VAT podatników u których wartość sprzedaży opodatkowanej w poprzednim roku obrotowym nie przekroczyła kwoty 150.000 zł.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko, przedstawione we wniosku z dnia 10 stycznia 2011 r. (data wpływu do: Izby Skarbowej w Poznaniu 14 stycznia 2011 r., Biura KIP w Lesznie 18 stycznia 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do zastosowania podmiotowego zwolnienia - jest prawidłowe.

W dniu 14 stycznia 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do zastosowania podmiotowego zwolnienia.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Podatniczka prowadzi biuro rachunkowe i świadczy usługi księgowe w ramach posiadanych uprawnień zgodnie z certyfikatem księgowym MF. Zainteresowana korzysta ze zwolnienia podmiotowego w oparciu o art. 113 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług.

Zakres świadczonych usług na rzecz klientów, z którymi podatniczka zawarła umowy obejmuje prowadzenie:

* ksiąg handlowych (w przypadku pełnej księgowości),

* podatkowej książki przychodów i rozchodów,

* ewidencji VAT sprzedaży i zakupów,

* ewidencji środków trwałych, wyposażenia i sporządzania tabel amortyzacyjnych,

* ewidencji przychodów na potrzeby podatku zryczałtowanego,

* dokumentacji kadrowo-płacowej i rozliczeń z ZUS (DRA) i RFRON (SOD).

Ponadto Wnioskodawczyni w ramach świadczonych usług księgowych sporządza deklaracje rozliczeniowe, zeznania oraz informacje podatkowe, związane z zaewidencjonowanymi zdarzeniami gospodarczymi (VAT-7, PIT-11, PIT-4R, PIT-36, PIT-36L, PIT-28 i inne). Na podstawie udzielonego pełnomocnictwa podpisuje je i składa we właściwych Urzędach Skarbowych. Wszystkie wymienione deklaracje, informacje i zeznania podatkowe są obliczane przy użyciu programu księgowego, czyli stanowią podsumowanie danego okresu po zaksięgowaniu otrzymanych dokumentów. Podatniczka nie posiada uprawnień doradcy podatkowego.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

Zdaniem Wnioskodawczyni, zakres świadczonych przez jej biuro usług obejmuje wyłącznie usługi rachunkowo-księgowe, sklasyfikowane zgodnie z PKWiU z roku 2004 pod numerami:

* PKWIU 74.12.11 - usługi w zakresie kontroli i weryfikacji sprawozdań finansowych,

* PKWiU 74.12.12 - usługi w zakresie sprawdzania rachunków,

* PKWiU 74.12.13 - usługi w zakresie sprawozdań finansowych,

* PKWiU 74.12.14 - usługi w zakresie rachunkowości, pozostałe.

Budzący pewne wątpliwości interpretacyjne fakt sporządzania i podpisywania deklaracji, informacji i zeznań podatkowych zdaniem podatniczki ma jedynie techniczny charakter. Jest częścią kompleksowej usługi księgowej w ramach zawartej umowy. Zaewidencjonowanie zdarzeń gospodarczych na podstawie otrzymanych dokumentów księgowych kończy się ustaleniem zobowiązań podatkowych za dany miesiąc i złożeniem wymaganych przepisami deklaracji. Jest więc konsekwencją i integralną częścią wykonanej usługi księgowej. W tym ujęciu nie stanowi, więc czynności doradztwa podatkowego, do którego podatniczka nie posiada zresztą uprawnień.

Zdaniem Podatniczki doradztwo podatkowe obejmuje przede wszystkim udzielanie porad z zakresu prawa podatkowego oraz wydawanie pisemnych opinii i interpretacji w tym zakresie. Zresztą biuro Podatniczki korzysta z usług doradztwa podatkowego w przypadku skomplikowanych operacji gospodarczych. Doradztwo podatkowe ma również na celu przyjęcie korzystnych strategii i wybór metod pozwalających na optymalizację zobowiązań podatkowych. Wszystkie te czynności poprzedzają zdarzenia gospodarcze i wyprzedzają wystawienie dokumentów księgowych. Usługa rachunkowo-księgowa natomiast obejmuje zaewidencjonowanie historycznych już zdarzeń na podstawie dostarczonych dokumentów.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

Jak stanowił art. 8 ust. 3 ustawy, obowiązujący do dnia 31 grudnia 2010 r., usługi wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, z zastrzeżeniem ust. 4, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, z wyjątkiem usług elektronicznych i usług turystyki, o których mowa w art. 119.

Artykuł 8 ust. 3 uchylony został przez art. 1 pkt 3 ustawy z dnia 29 października 2010 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 226, poz. 1476).

Natomiast od dnia 1 stycznia 2011 r. wprowadzono do ustawy przepis art. 5a, zgodnie z którym towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

W myśl § 3 pkt 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 29 października 2008 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) (Dz. U. Nr 207, poz. 1293 z późn. zm.) do celów opodatkowania podatkiem od towarów i usług do dnia 31 grudnia 2010 r. stosowana była Polska Klasyfikacja Wyrobów i Usług (PKWiU) wprowadzona rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 18 marca 1997 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) (Dz. U. Nr 42, poz. 264 z późn. zm.).

Od dnia 1 stycznia 2011 r. stosuje się Polską Klasyfikację Wyrobów i Usług wprowadzoną rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 29 października 2008 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Stosownie do art. 113 ust. 1 ustawy, w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2011 r. nadanym art. 1 pkt 2 ustawy z dnia 2 grudnia 2009 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 215, poz. 1666), zwalnia się od podatku podatników, u których wartość sprzedaży opodatkowanej nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 150.000 zł. Do wartości sprzedaży nie wlicza się kwoty podatku.

Stosownie do art. 113 ust. 2 ustawy, do wartości sprzedaży, o której mowa w ust. 1, nie wlicza się odpłatnej dostawy towarów oraz odpłatnego świadczenia usług zwolnionych od podatku, a także towarów, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji.

W oparciu o art. 113 ust. 5 ustawy, jeżeli wartość sprzedaży u podatników zwolnionych od podatku na podstawie ust. 1 przekroczy kwotę, o której mowa w ust. 1, zwolnienie traci moc w momencie przekroczenia tej kwoty. Obowiązek podatkowy powstaje z momentem przekroczenia tej kwoty, a opodatkowaniu podlega nadwyżka sprzedaży ponad tę kwotę (...).

Natomiast zgodnie z art. 113 ust. 11 ustawy, podatnik, który utracił prawo do zwolnienia od podatku lub zrezygnował z tego zwolnienia, może, nie wcześniej niż po upływie roku, licząc od końca roku, w którym utracił prawo do zwolnienia lub zrezygnował z tego zwolnienia, ponownie skorzystać ze zwolnienia określonego w ust. 1.

Ponadto, na mocy art. 113 ust. 13 ustawy (w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 marca 2011 r.), zwolnień, o których mowa w ust. 1 i ust. 9, nie stosuje się do importu towarów i usług, wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca, oraz podatników:

Przy czym z dniem 1 kwietnia 2011 r. na podstawie art. 1 pkt 26 ustawy z dnia 18 marca 2011 r. o podatku od towarów i usług oraz ustawy - Prawo o miarach (Dz. U. Nr 64, poz. 332) w art. 113 w ust. 13 zdanie wstępne otrzymuje brzmienie:

"Zwolnień, o których mowa w ust. 1 i 9, nie stosuje się do importu towarów i usług, wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca, świadczenia usług, dla których zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 8 podatnikiem jest ich usługobiorca, oraz podatników:".

W świetle powołanych wyżej przepisów należy stwierdzić, iż podatnik może korzystać ze zwolnienia od podatku od towarów i usług w sytuacji, gdy spełnione zostaną następujące warunki:

* podatnik w poprzednim roku podatkowym oraz w trakcie roku podatkowego nie może przekroczyć określonej wartości sprzedaży, definiowanej zapisem art. 113 ust. 1 ustawy,

* podatnik nie może wykonywać czynności wymienionych w art. 113 ust. 13 ustawy.

Zgodnie z delegacją ustawową zawartą w art. 113 ust. 14 pkt 2 ustawy, minister właściwy do spraw finansów publicznych określi w drodze rozporządzenia listę towarów i usług, o których mowa w ust. 13 pkt 1 lit. a) i pkt 2, z uwzględnieniem klasyfikacji wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej.

W wykonaniu delegacji ustawowej zawartej w art. 113 ust. 14 pkt 2 ww. ustawy Minister Finansów wydał rozporządzenie z dnia 28 marca 2011 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 68, poz. 360).

Stosownie do § 27 ww. rozporządzenia, obowiązującego od dnia 1 kwietnia 2011 r. Minister Finansów określił listę towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku, określone w art. 113 ust. 1 i 9 ustawy - stanowiącą załącznik do ww. rozporządzenia. Pod poz. 12 załącznika do ww. rozporządzenia (bez względu na symbol PKWiU), wymieniono doradztwo, z wyłączeniem doradztwa rolniczego związanego z uprawą roślin i hodowlą zwierząt, a także związanego ze sporządzaniem planu zagospodarowania i modernizacji gospodarstwa rolnego.

Należy zauważyć, że ustawa o podatku od towarów i usług oraz przepisy wykonawcze do tej ustawy nie definiują pojęcia doradztwa. W potocznym rozumieniu termin "doradztwo" obejmuje szereg usług doradczych, tj.: podatkowe, prawne, finansowe. Zakres znaczeniowy pojęcia "usługi w zakresie doradztwa" jest szerszy niż termin "usługi w zakresie doradztwa podatkowego". Wobec braku w ustawie definicji doradztwa należy posiłkowo odwołać się do wykładni językowej. Zgodnie z Małym Słownikiem Języka Polskiego PWN, Warszawa 1994, "doradzać" znaczy udzielać porady, podać, wskazać sposób postępowania w takiej sprawie. Doradztwo jest zatem udzieleniem fachowych zaleceń, porad, zwłaszcza ekonomicznych. Użyty w ustawie o podatku od towarów i usług termin "usługi w zakresie doradztwa" należy rozumieć w związku z tym szeroko.

Tut. Organ wskazuje, iż jednym z rodzajów doradztwa jest doradztwo podatkowe.

Zgodnie z art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 5 lipca 1996 r. o doradztwie podatkowym (tekst jedn. Dz. U. z 2008 r. Nr 73, poz. 443 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą o doradztwie podatkowym, czynności doradztwa podatkowego obejmują:

Z kolei art. 2 ust. 2 ustawy o doradztwie podatkowym stanowi, iż zawodowe wykonywanie czynności, o których mowa w ust. 1, zastrzeżone jest wyłącznie dla podmiotów uprawnionych w rozumieniu ustawy.

Podmiotami uprawnionymi do zawodowego wykonywania czynności, o których mowa w art. 2 ust. 1 ustawy o doradztwie podatkowym, są osoby fizyczne, wpisane na listę doradców podatkowych, adwokaci i radcowie prawni oraz biegli rewidenci, z wyłączeniem czynności, o których mowa w art. 2 ust. 1 pkt 4 (art. 3 ustawy o doradztwie podatkowym).

Natomiast zasady wykonywania czynności w zakresie usługowego prowadzenia ksiąg rachunkowych określa ustawa z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (tekst jedn. Dz. U. z 2009 r. Nr 152, poz. 1223 z późn. zm.).

Zgodnie z art. 76a ust. 1 ww. ustawy o rachunkowości, usługowe prowadzenie ksiąg rachunkowych jest działalnością gospodarczą, w rozumieniu przepisów o swobodzie działalności gospodarczej, polegającą na świadczeniu usług w zakresie czynności, o których mowa w art. 4 ust. 3 pkt 2-6.

W myśl ust. 2 ww. art. 76a ustawy o rachunkowości, przedsiębiorcy, wykonujący działalność, o której mowa w ust. 1, są również uprawnieni do wykonywania działalności, obejmującej:

Działalność, o której mowa w ust. 1 i 2, mogą wykonywać:

Zgodnie z przepisem art. 76a ust. 4 ww. ustawy o rachunkowości, uprawnione do wykonywania czynności z zakresu usługowego prowadzenia ksiąg rachunkowych są, z zastrzeżeniem ust. 6, osoby posiadające certyfikat księgowy, osoby wpisane do rejestru biegłych rewidentów lub na listę doradców podatkowych.

Należy zaznaczyć, iż konstrukcja prawna przedmiotu opodatkowania, stawek podatkowych i zwolnień podmiotowych w przepisach dotyczących podatku od towarów i usług opiera się na właściwych klasyfikacjach statystycznych, a zwłaszcza Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług.

Z tego też względu sprawa klasyfikacji statystycznej towarów i usług nabiera szczególnego znaczenia.

Należy podkreślić również, iż do zaklasyfikowania danego towaru bądź usługi do odpowiedniej grupy towarów czy też do weryfikacji wskazanej klasyfikacji, nie są kompetentne organy podatkowe. W myśl bowiem Komunikatu Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego z dnia 24 stycznia 2005 r. w sprawie trybu udzielania informacji dotyczących standardów klasyfikacyjnych (Dz. Urz. GUS Nr 1, poz. 11) zasadą jest, że zainteresowany podmiot sam klasyfikuje prowadzoną działalność, swoje produkty (wyroby i usługi), towary, środki trwałe i obiekty budowlane według zasad określonych w poszczególnych klasyfikacjach i nomenklaturach, wprowadzonych rozporządzeniami Rady Ministrów lub stosowanych bezpośrednio na podstawie przepisów Wspólnoty Europejskiej.

W przypadku trudności w ustaleniu właściwego grupowania: rodzaju prowadzonej działalności, wyrobu lub usługi, towaru, środka trwałego lub obiektu budowlanego zainteresowany podmiot może zwrócić się z wnioskiem do Urzędu Statystycznego, który udziela informacji w zakresie stosowania wyżej powołanych standardów klasyfikacyjnych.

W sprawie będącej przedmiotem wniosku stwierdzić należy, że świadczenie usług określonych z nazwy w Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług, jako usługi doradztwa, wyłącza prawo do korzystania ze zwolnienia podmiotowego od podatku, określonego w art. 113 ust. 1 ustawy. W konsekwencji o tym, czy świadczone przez podatnika usługi mogą korzystać ze wspomnianego zwolnienia, decyduje ich zaklasyfikowanie do określonego grupowania PKWiU, jak również stan faktyczny/zdarzenie przyszłe konkretnej sprawy.

Z opisu sprawy wynika, iż Wnioskodawczyni prowadzi biuro rachunkowe i świadczy usługi księgowe w ramach posiadanych uprawnień zgodnie z certyfikatem księgowym MF. Zakres świadczonych usług na rzecz klientów, z którymi Podatniczka zawarła umowy obejmuje prowadzenie:

* ksiąg handlowych (w przypadku pełnej księgowości),

* podatkowej książki przychodów i rozchodów,

* ewidencji VAT sprzedaży i zakupów,

* ewidencji środków trwałych, wyposażenia i sporządzania tabel amortyzacyjnych,

* ewidencji przychodów na potrzeby podatku zryczałtowanego,

* dokumentacji kadrowo-płacowej i rozliczeń z ZUS (DRA) i RFRON (SOD).

Ponadto Wnioskodawczyni w ramach świadczonych usług księgowych sporządza deklaracje rozliczeniowe, zeznania oraz informacje podatkowe, związane z zaewidencjonowanymi zdarzeniami gospodarczymi (VAT-7, PIT-11, PIT-4R, PIT-36, PIT-36L, PIT-28 i inne). Na podstawie udzielonego pełnomocnictwa podpisuje je i składa we właściwych Urzędach Skarbowych. Wszystkie wymienione deklaracje, informacje i zeznania podatkowe są obliczane przy użyciu programu księgowego, czyli stanowią podsumowanie danego okresu po zaksięgowaniu otrzymanych dokumentów. Podatniczka nie posiada uprawnień doradcy podatkowego.

Wnioskodawczyni wskazała ponadto, iż świadczy wyłącznie usługi rachunkowo - księgowe, sklasyfikowane zgodnie z PKWiU z roku 2004 pod numerami:

* PKWIU 74.12.11 - usługi w zakresie kontroli i weryfikacji sprawozdań finansowych,

* PKWiU 74.12.12 - usługi w zakresie sprawdzania rachunków,

* PKWiU 74.12.13 - usługi w zakresie sprawozdań finansowych,

* PKWiU 74.12.14 - usługi w zakresie rachunkowości, pozostałe.

Ponadto, Zainteresowana wyjaśniła, iż sama nie świadczy usług doradztwa, a jej biuro korzysta z usług doradztwa podatkowego w przypadku skomplikowanych operacji gospodarczych.

Biorąc pod uwagę opis sprawy oraz obowiązujące przepisy prawa podatkowego stwierdzić należy, że jeżeli Wnioskodawczyni nie będzie wykonywała usług o charakterze doradczym ani nie będzie udzielała porad prawnych oraz pod warunkiem, że przygotowanie deklaracji podatkowych nie będzie realizowane w ramach odrębnego zlecenia lecz będzie stanowiło element kompleksowej usługi w zakresie rachunkowości i Wnioskodawczyni nie przekroczy kwoty obrotu określonej w art. 113 ust. 1 ww. ustawy, wówczas Zainteresowana będzie przysługiwało prawo do skorzystania ze zwolnienia podmiotowego od podatku, określonego w art. 113 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług.

Skorzystanie ze zwolnienia będzie możliwe do czasu, gdy wartość sprzedaży opodatkowanej nie przekroczy kwoty określonej w art. 113 ust. 1 ustawy, oraz przy założeniu, że Wnioskodawczyni nie wykonuje innych czynności, które ze zwolnienia korzystać nie mogą (art. 113 ust. 13 pkt 2 ustawy, w związku z § 27 cyt. rozporządzenia Ministra Finansów).

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gorzowie Wielkopolskim, ul. Dąbrowskiego 13, 66-400 Gorzów po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.