ILPP1/443-863/09-4/AK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana przedstawione we wniosku z dnia 20 lipca 2009 r. (data wpływu: 22 lipca 2009 r.), uzupełnionym pismem z dnia 1 września 2009 r. (data wpływu: 4 września 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży gruntu - jest nieprawidłowe.

W dniu 22 lipca 2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży gruntu. Przedmiotowy wniosek został uzupełniony w dniu 4 września 2009 r. o doprecyzowanie stanu faktycznego.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Na podstawie umowy przekazania gospodarstwa rolnego, sporządzonej w dniu 30 sierpnia 1989 r. (akt notarialny Rep.) Wnioskodawca został właścicielem gospodarstwa o pow. 3,75 ha, po swoich rodzicach (jako następca prawny). W skład gospodarstwa wchodziła m.in. działka gruntu nr 45/2 o powierzchni 2,2476 ha, położona. Przedmiotowa działka położona jest w zwartym kompleksie gruntów (ponad 15 ha), które objęte zostały zmianą planu zagospodarowania przestrzennego Gminy, przyjętego uchwałą Rady Gminy z dnia 3 września 2007 r. Teren ten może być wykorzystany pod lokalizację produkcji przemysłowej, transportu i logistyki, składów i magazynów. Zmiana planu zagospodarowania przestrzennego nastąpiła z inicjatywy Rady Gminy.

W dniu 6 grudnia 2007 r. Zainteresowany zbył aktem notarialnym Rep. A na rzecz Firmy część swojej nieruchomości o pow. 1,037 ha. Pozostałą część gruntów pod inwestycję inwestor nabył od właściciela gruntów przyległych do nieruchomości Wnioskodawcy. Zbywana powierzchnia wynikała z planu realizacyjnego inwestycji.

Od posiadanych gruntów Zainteresowany płaci podatek rolny. Wytwarzane produkty przeznacza głównie na potrzeby własne. Składający wniosek nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług z tytułu tej działalności.

Źródłem utrzymania Wnioskodawcy i współmałżonki nie jest praca w rolnictwie.

Sprzedaż gruntu miała charakter okazjonalny, niezaplanowany i jednorazowy. Nastąpiła w związku ze zmianą planu zagospodarowania przestrzennego Gminy i wnioskiem inwestora realizującego inwestycję przemysłową.

Ze złożonego w dniu 4 września 2009 r. uzupełnienia do wniosku wynika, iż grunt który jest przedmiotem wniosku Zainteresowany wykorzystywał wyłącznie do produkcji roślinnej. Pozostałe posiadane przez Wnioskodawcę grunty również wykorzystuje on w tym celu. Zainteresowany uprawia zboża, kukurydzę oraz ziemniaki i warzywa dla własnych potrzeb. Z tego tytułu nie jest płatnikiem podatku VAT.

Wnioskodawca uprawia grunt na własne potrzeby, a nadwyżkę sprzedaje w obrocie wolnorynkowym. Z tego tytułu Zainteresowany posiada status rolnika ryczałtowego.

Przedmiotowy grunt nie był i nie jest udostępniany innym osobom na podstawie umowy dzierżawy i użyczenia. W przeszłości Wnioskodawca nie dokonywał transakcji sprzedaży działek na cele nierolnicze (budowlane). Również w przyszłości nie zamierza dokonywać dostawy (sprzedaży) następnych działek.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy w świetle opisanego stanu faktycznego Wnioskodawca powinien być płatnikiem podatku od towarów i usług od dokonanej sprzedaży gruntu.

Zdaniem Wnioskodawcy, oceniając zaistniały stan faktyczny należy stwierdzić, że w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług Wnioskodawca jest osobą prowadzącą działalność rolniczą, ale nie jest z tego tytułu płatnikiem podatku VAT.

Sprzedaż gruntu, który utracił charakter rolny z inicjatywy Gminy nie ma związku z działalnością rolniczą. Działalności handlowej (obrotu nieruchomościami) Zainteresowany nie prowadzi i nie ma zamiaru prowadzić. Czynność dostawy miała charakter okazjonalny (jednorazowy) bez zamiaru jej powtarzalności w przyszłości. Dotyczyła gruntów, które Zainteresowany przejął jako następca prawny do swojego majątku osobistego, a nie gruntów nabytych celem dalszej odsprzedaży.

Wprawdzie odpłatna dostawa gruntów jest czynnością opodatkowaną podatkiem VAT zgodnie z art. 15 ust. 1 pkt 1 ustawy, to obowiązek podatkowy w tym zakresie powstaje jednak dopiero przy spełnieniu nie tylko przesłanek podmiotowych, ale i przedmiotowych, a te nie zostały spełnione, jak wykazano wyżej. Ponieważ Wnioskodawca nie ma statusu podmiotu prowadzącego profesjonalną działalność gospodarczą w zakresie obrotu nieruchomościami, a dokonana jednorazowa dostawa (sprzedaż) bez zamiaru powtarzalności tej czynności, też nie może stanowić działalności gospodarczej.

Zdaniem Zainteresowanego z tytułu dokonania przez niego czynności sprzedaży gruntów nie wystąpił obowiązek zapłaty podatku VAT.

Liczne orzecznictwo sądowo-administracyjne w tym zakresie potwierdza ocenę zaistniałego stanu prawnego, a wniosek o interpretację służy jednoznacznej ocenie zaistniałej sytuacji.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem VAT podlegają:

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Artykuł 7 ust. 1 ustawy stanowi, iż przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Zgodnie z przedstawionymi przepisami, grunt spełnia definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a jego sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.

Artykuł 15 ust. 1 ustawy stanowi, iż podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza - ust. 2 powołanego artykułu - obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Zgodnie z art. 2 pkt 15 ustawy, ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o działalności rolniczej, rozumie się przez to produkcję roślinną i zwierzęcą (...), a także świadczenie usług rolniczych. Pojęcie rolnika zdefiniowane zostało natomiast w art. 2 pkt 19 ustawy. Z przepisu tego wynika, iż, rolnikiem ryczałtowym jest rolnik dokonujący dostawy produktów rolnych pochodzących z własnej działalności rolniczej lub świadczący usługi rolnicze, korzystający ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 3, z wyjątkiem rolnika obowiązanego na podstawie odrębnych przepisów do prowadzenia ksiąg rachunkowych.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawca w roku 1989 otrzymał gospodarstwo na podstawie umowy przekazania gospodarstwa rolnego. W skład gospodarstwa wchodziła m.in. działka gruntu nr 45/2 o powierzchni 2,2476 ha, która zgodnie z uchwalonym przez Gminę planem zagospodarowania przestrzennego może być wykorzystana pod lokalizację produkcji przemysłowej, transportu i logistyki, składów i magazynów. W dniu 6 grudnia 2007 r. Wnioskodawca sprzedał część przedmiotowej działki o powierzchni 1,037 ha.

Sprzedaż gruntu miała charakter okazjonalny, niezaplanowany i jednorazowy. Nastąpiła w związku ze zmianą planu zagospodarowania przestrzennego Gminy i wnioskiem inwestora realizującego inwestycję przemysłową.

Zainteresowany uprawia zboża, kukurydzę, ziemniaki i warzywa głównie na własny użytek. Nadwyżkę sprzedaje w obrocie wolnorynkowym i z tego tytułu jest rolnikiem ryczałtowym.

Przedmiotowy grunt nie był i nie jest udostępniany innym osobom na podstawie umowy dzierżawy i użyczenia. W przeszłości Wnioskodawca nie dokonywał transakcji sprzedaży działek na cele nierolnicze (budowlane) i nie planuje w przyszłości dokonać dostawy (sprzedaży) następnych działek.

Mając na uwadze przedstawiony stan faktyczny oraz definicję działalności gospodarczej zawartą w art. 15 ust. 2 ustawy, należy uznać, iż dokonana przez Wnioskodawcę transakcja ma związek z działalnością gospodarczą. Bowiem rolnik w świetle ustawy o podatku od towarów i usług, posiada status podatnika prowadzącego działalność gospodarczą (działalność rolniczą). Jednakże na mocy art. 43 ust. 1 pkt 3 ustawy korzysta ze zwolnienia od podatku wyłącznie w zakresie dostawy produktów rolnych pochodzących z własnej działalności oraz w zakresie świadczenia usług rolniczych. Jeśli więc rolnik wykonuje inne czynności mieszczące się w zakresie przedmiotowym opodatkowania podatkiem od towarów i usług, brak jest podstaw do uznania, iż nie podlegają one opodatkowaniu.

Rolnik sprzedający grunt wykorzystywany w działalności rolniczej nie zbywa majątku osobistego, ale majątek składający się na przedsiębiorstwo rolne, jest zatem z tego tytułu podatnikiem podatku VAT.

Wskazać należy, iż w przypadku, gdy przedmiotem dostawy są składniki majątku wykorzystywane w prowadzonej działalności, dla uznania, że dostawa podlega opodatkowaniu nie jest konieczny zamiar powtarzalności i częstotliwości tego typu dostaw.

Stosownie do art. 41 ust. 1 cyt. ustawy podstawowa stawka podatku od towarów i usług wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1. Oprócz stawki podstawowej, na wybrane grupy towarów i usług, ustawodawca przewidział stawki preferencyjne oraz zwolnienie od podatku.

W myśl natomiast art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę. Zwolnienie wynikające z cytowanego wyżej przepisu przysługuje jednakże wyłącznie względem takiej dostawy, której przedmiotem jest grunt niezabudowany i jednocześnie o przeznaczeniu innym niż budowlane czy też pod zabudowę.

W art. 1 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. Nr 80, poz. 717 z późn. zm.) postanowiono, że ustawa ta określa zakres i sposoby postępowania w sprawach przeznaczania terenów na określone cele oraz ustalania zasad ich zagospodarowania i zabudowy przyjmując ład przestrzenny i zrównoważony rozwój za podstawę tych działań.

Natomiast art. 4 ust. 1 tej ustawy stanowi, iż ustalenie przeznaczenia terenu, rozmieszczenie inwestycji celu publicznego oraz określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego.

Zatem, w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego określa się obowiązkowo przeznaczenie terenów oraz linie rozgraniczające tereny o różnym przeznaczeniu lub różnych zasadach zagospodarowania. Tak więc charakter danego terenu wyznacza plan miejscowy. Tam należy szukać wyjaśnienia, czy przedmiotem transakcji jest teren budowlany, czy też szerzej - przeznaczony pod zabudowę. W przypadku jego braku zgodnie z art. 4 ust. 2 tej ustawy określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w drodze decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 cyt. ustawy, kształtowanie i prowadzenie polityki przestrzennej na terenie gminy, w tym uchwalanie studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy oraz miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego, z wyjątkiem morskich wód wewnętrznych, morza terytorialnego i wyłącznej strefy ekonomicznej oraz terenów zamkniętych, należy do zadań własnych gminy.

W myśl art. 9 ust. 1 i ust. 4 ww. ustawy, w celu określenia polityki przestrzennej gminy, w tym lokalnych zasad zagospodarowania przestrzennego, rada gminy podejmuje uchwałę o przystąpieniu do sporządzenia studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy, zwanego dalej "studium". Ustalenia studium są wiążące dla organów gminy przy sporządzaniu planów miejscowych.

Uwzględniając zatem stan faktyczny przedstawiony we wniosku stwierdzić należy, iż dostawa opisanej we wniosku części działki nie korzysta ze zwolnienia od podatku VAT, gdyż zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego przeznaczona jest pod zabudowę związaną z produkcją przemysłową, transportem i logistyką, składami i magazynami.

Reasumując, sprzedaż nieruchomości o powierzchni 1,037 ha, nabytej na podstawie umowy przekazania gospodarstwa rolnego, służącej działalności rolniczej, jest czynnością realizowaną w ramach działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług, a Zainteresowany dokonując jej dostawy działał w charakterze podatnika podatku VAT, zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.