ILPP1/443-843/09-4/AI

Pisma urzędowe
Status:  Nieoceniane

Pismo z dnia 9 października 2009 r. Izba Skarbowa w Poznaniu ILPP1/443-843/09-4/AI

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana, przedstawione we wniosku z dnia 15 lipca 2009 r. (data wpływu 17 lipca 2009 r.) uzupełnionym pismem z dnia - bez daty (data wpływu 20 lipca 2009 r.) oraz pismem z dnia 1 października 2009 r. (data wpływu 1 października 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opłat licencyjnych - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 17 lipca 2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opłat licencyjnych. Powyższy wniosek uzupełniono pismami z dnia: 20 lipca 2009 r. oraz 1 października 2009 r. o informację dotyczącą wpłaty oraz o doprecyzowanie opisanego stanu faktycznego.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

W roku 2001 została udzielona w drodze umowy licencyjnej licencja na wynalazek, na który był przyznany patent i do którego Zainteresowany posiada wyłączne prawo własności. W świetle obowiązującego wówczas prawa, udzielenie licencji nie było objęte podatkiem VAT. Ponadto licencja była udzielona jednorazowo - nikomu i nigdy więcej licencji na ten wynalazek nie udzielano, a Wnioskodawca nie prowadził nigdy działalności gospodarczej. Umowa licencyjna nie była zarejestrowana przed 14 maja 2004 r. Należności z tytułu licencji zostały powiązane w umowie licencyjnej z wykorzystaniem wynalazku przez licencjobiorcę. Był on zobowiązany do zapłaty ściśle określonej kwoty za każdorazowy fakt zrealizowania wynalazku, tj. wykonania go i wbudowania w budowanych przez siebie budynkach. Terminy płatności były określone w stosunku do terminów realizacji wynalazku. Licencjobiorca był jednocześnie zobowiązany do poinformowania o tym fakcie licencjodawcę (Wnioskodawcę). Licencjobiorca korzystał z wynalazku, jednak zapłacił za niego jedynie za pierwszą realizację. Także w późniejszym czasie, tj. po wejściu w życie ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), licencjobiorca pomimo, że korzystał z wynalazku, ani nie poinformował o tym fakcie Zainteresowanego, ani też nie uiszczał należnych opłat z tytułu umowy licencyjnej. W związku z tym, po uzyskaniu informacji o wykorzystywaniu wynalazku oraz po bezskutecznym wezwaniu do zapłaty w roku 2008 Wnioskodawca skierował pozew do sądu. Sąd w trakcie procesu zobowiązał licencjobiorcę do przekazania informacji o wykorzystanym wynalazku. Dlatego dopiero od niedawna znane są Zainteresowanemu daty wymagalności i kwoty poszczególnych należności. Sąd wydał wyrok zobowiązujący licencjobiorcę do zapłaty należności zgodnie z umową licencyjną wraz z odsetkami za zwłokę. Przy czym oddalił żądanie dotyczące zasądzenia ewentualnego podatku VAT. Należności podatku VAT, jak i jego wysokość nie jest oczywista, gdyż zależy od sposobu interpretacji obowiązującego prawa przy obecnym stanie faktycznym. Obecnie wyrok nie jest jeszcze prawomocny, Zainteresowany oczekuje na jego uzasadnienie. Do chwili zakończenia postępowania sądowego i wydania wyroku nie było wiadomym czy należność zasadnicza zostanie w ogóle uznana, a więc tym bardziej czy należny będzie ewentualny podatek VAT, oraz w jakich terminach oraz kwotach. Zdaniem Wnioskodawcy, sąd powinien zasądzić, co do zasady również zobowiązanie dotyczące podatku VAT, pomimo wątpliwości czy jest on w ogóle należny, a także pomimo tego, że nie można było określić, w jakiej wysokości i jakich terminach jest on ewentualnie należny. Zainteresowany może wnieść apelację od tego wyroku, ale w istocie nie jest w stanie określić jednoznacznie roszczenia przed uzyskaniem odpowiedzi na niniejsze zapytanie. Najbardziej prawdopodobne zdaniem Zainteresowanego jest to, że podatek VAT nie jest należny. Wnoszenie w takiej sytuacji apelacji byłoby bezprzedmiotowe. Jednakże nie wniesienie jej w wyznaczonym terminie w przypadku odmiennej interpretacji skutkowałoby brakiem jakiejkolwiek możliwości zaspokojenia roszczenia Zainteresowanego dotyczącego tego podatku w przyszłości i koniecznością poniesienia przez Wnioskodawcę bardzo dużych kosztów tego podatku, zwłaszcza gdyby zostały dodatkowo naliczone odsetki podatkowe od terminów powstania należności.

Zgodnie z interpretacją przedstawioną w pozycji "VAT 2008" autorstwa Adama Bartosiewicza i Ryszarda Kubackiego w większości przypadków podpisanie umowy licencyjnej przed dniem wejścia w życie ustawy o podatku od towarów i usług oznaczało, że z dniem podpisania umowy udzielona została licencja. Z tą też datą w całości wykonane zostało świadczenie licencjodawcy. W czasie jej wykonania czynność ta (udzielenie licencji) nie była uznawana za usługę. W obowiązującym wówczas stanie prawnym nie powstawał zatem żaden przedmiot opodatkowania. Nie ma zatem znaczenia, że przepisy ustalają moment powstania obowiązku podatkowego w terminach, w których nastąpiło lub powinno nastąpić rozliczenie płatności z umowy. Nie jest bowiem możliwe, aby powstał obowiązek podatkowy dla czynności czy też zdarzeń, które w stanie prawnym obowiązującym w czasie ich zaistnienia (wykonania) nie kreowały przedmiotu opodatkowania. Bez przedmiotu opodatkowania nie może być bowiem obowiązku podatkowego.

Ustawa o VAT - zgodnie z ogólną zasadą - działa jedynie naprzód, tzn. ma zastosowanie do czynności, które zaistniały od dnia jej wejścia w życie. W interesującym zakresie licencji nie ma zaś przepisów, które pozwalałyby na objęcie opodatkowaniem czynności zaistniałych przed dniem wejścia w życie ustawy. Nie może więc powstać taka sytuacja, aby nowa ustawa uczyniła przedmiotem opodatkowania czynność, która w całości zaistniała przed dniem jej wejścia w życie i wówczas nie była objęta opodatkowaniem. Taki skutek stanowiłby tzw. retroakcję, czyli działanie prawa wstecz.

To zaś jest niedopuszczalne w świetle standardów konstytucyjnych zasad wykładni. Wynagrodzenia wypłacane za udzielenie licencji, które to czynności zostały wykonane przed dniem wejścia w życie nowej ustawy VAT, nie będą nigdy stanowiły obrotu podlegającego opodatkowaniu VAT bynajmniej nie dlatego, że istnieje zwolnienie podatkowe, tylko dlatego, że w ich przypadku obowiązek podatkowy nie może powstać, gdyż nie stanowiły one przedmiotu opodatkowania. Także dokonywane po 31 grudnia 2005 r. płatności wynikające z umów zawartych przed dniem wejścia w życie ustawy nie będą podlegały opodatkowaniu.

W związku z tym ewentualna rejestracja umów licencyjnych w urzędzie skarbowym może mieć znaczenie tylko i wyłącznie dowodowe potwierdzające, że umowa została zawarta - a więc usługa udzielenia licencji została w całości wykonana - przed 20 kwietnia 2004 r. Rejestracja umów nie może być natomiast warunkiem nieobejmowania opodatkowaniem płatności wynikających z tej umowy. Podmioty udzielające licencji mogą zaś dowodzić innymi środkami, że umowa została zawarta przed 20 kwietnia 2004 r. (np. przy pomocy zeznań świadków; nie powinno być także wątpliwości w razie zawarcia - umowy z datą pewną lub w formie aktu notarialnego). To, że płatności z tytułu przedmiotowej umowy licencyjnej miały mieć miejsce później (w szczególności nie zostały dokonane, bowiem obecnie nieprawomocnym jeszcze wyrokiem sądu została dopiero zasądzona należność z tytułu umowy) nie będą nigdy stanowiły one obrotu podlegającego opodatkowaniu VAT dlatego, że w ich przypadku obowiązek podatkowy nie może powstać, gdyż nie stanowiły one przedmiotu opodatkowania w chwili zawarcia umowy.

Z pisma uzupełniającego z dnia 1 października 2009 r. wynika, iż licencja na wynalazek, będący przedmiotem umowy licencyjnej, została udzielona na podstawie "Prawa własności przemysłowej". Przedmiotowa umowa licencyjna została zawarta bezterminowo.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1.

Czy należny jest podatek VAT od opłat licencyjnych wynikających z umowy licencyjnej zawartej w roku 2001, które dopiero w przyszłości będą zasądzone prawomocnym wyrokiem sądu. Jeżeli tak, to z jaką datą powstaną te należności... Z datą uprawomocnienia się wyroku sądowego. Czy z datami należności wynikającymi z działań licencjobiorcy, polegających na zastosowaniu wynalazku, pomimo braku zapłaty.

2.

Czy i od kiedy należne będą odsetki podatkowe. Czy w razie gdyby istniał obowiązek podatku VAT, to czy kwoty należności jednostkowych określone w umowie licencyjnej należy uznać za kwoty netto, czy za kwoty brutto zawierające już w sobie podatek VAT, bowiem w treści umowy licencyjnej nie było to sprecyzowane z powodu nieobjęcia wówczas podatkiem VAT.

Zdaniem Wnioskodawcy, podatek VAT nie jest należny, jako, że umowa, licencyjna została zawarta przed wejściem w życie przepisów obejmujących podatkiem VAT udzielanie licencji.

Umowa licencyjna została podpisana w roku 2001, gdy wynalazek był już opatentowany, a więc w czasie, gdy udzielenie licencji nie było uznawane przez ustawę o podatku VAT za usługę. Nie powstawał wówczas żaden przedmiot opodatkowania. Czynność udzielenia licencji została wykonana przed wejściem w życie przepisu o opodatkowaniu jej podatkiem VAT, a ponadto jednorazowo, co jest dodatkowym powodem nie objęcia jej podatkiem VAT, w świetle obecnie obowiązującej ustawy.

W przypadku gdyby stanowisko Organu udzielającego odpowiedzi na niniejsze zapytanie było odmienne, to zdaniem Zainteresowanego, podatek VAT powinien być naliczony od kwoty należności głównej zasądzonej prawomocnym wyrokiem sądu, a wymagany powinien być od daty wykonalności wyroku, przy czym odsetki podatkowe w razie ewentualnej zwłoki w zapłacie przez licencjobiorcę powinny obciążać licencjobiorcę do daty zapłaty przez niego całości należności wraz z podatkiem VAT.

Natomiast ewentualne należności z tytułu podatku VAT powinny być obliczane od kwot określonych w umowie licencyjnej, które to kwoty należałoby uznać za kwoty netto, nie zawierające podatku VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 2 nieobowiązującej już ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (Dz. U. Nr 11, poz. 50 z późn. zm.) zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podlegają sprzedaż towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

W myśl natomiast art. 4 pkt 2 ustawy, w brzmieniu wprowadzonym art. 1 pkt 2 ustawy z dnia 15 lutego 2002 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym, o zmianie ustawy o Policji oraz o zmianie ustawy - Kodeks wykroczeń (Dz. U. Nr 19, poz. 185), ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o usługach - rozumie się przez to:

a.

usługi wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej,

b.

roboty budowlano-montażowe,

c.

sprzedaż praw lub udzielanie licencji i sublicencji w rozumieniu przepisów prawa własności przemysłowej,

d.

oddanie do używania wspólnego znaku towarowego albo wspólnego znaku towarowego gwarancyjnego w rozumieniu przepisów prawa własności przemysłowej,

e.

udzielanie licencji lub upoważnianie do korzystania z licencji oraz przeniesienie autorskiego prawa majątkowego w rozumieniu przepisów prawa autorskiego - w odniesieniu do programu komputerowego.

Na podstawie art. 2 ust. 2 ustawy z dnia 15 lutego 2002 r., przepisów art. 1 pkt 2 i 3 nie stosuje się w okresie 2 lat od dnia wejścia w życie ustawy do licencji i sublicencji udzielonych na podstawie umów zawartych przed dniem wejścia w życie ustawy, bez uwzględniania zmian tych umów dokonanych po tym dniu.

Stosownie do art. 2 ust. 3 cyt. ustawy, przepis ust. 2 ma zastosowanie wyłącznie pod warunkiem, że umowy zostały zarejestrowane we właściwym urzędzie skarbowym w terminie 30 dni od dnia wejścia w życie ustawy. Licencje i sublicencje, udzielone na podstawie umów zawartych przed dniem wejścia w życie ustawy i niezarejestrowane w urzędzie, traktuje się jako licencje i sublicencje, udzielone na podstawie umów zawartych począwszy od dnia wejścia w życie ustawy.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.) zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (art. 7 ust. 1 ustawy). Natomiast przez świadczenie usług - w myśl art. 8 ust. 1 ustawy - rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1.

przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;

2.

zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;

3.

świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 13 ustawy, zwalnia się od podatku udzielanie licencji lub upoważnienie do korzystania z licencji oraz przeniesienie autorskiego prawa majątkowego w rozumieniu przepisów prawa autorskiego - w odniesieniu do programu komputerowego - bez pobrania należności na rzecz placówek oświatowych, o których mowa w ust. 9.

Z kolei jak stanowi art. 147 ust. 1 i ust. 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r., w okresie do dnia 31 grudnia 2005 r. zwalnia się od podatku usługi udzielania licencji i sublicencji, inne niż wymienione w art. 4 pkt 2 lit. c) i lit. e) ustawy, o której mowa w art. 175 (ustawa z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym), udzielone na podstawie umów zawartych przed dniem wejścia w życie ustawy, bez uwzględniania zmian tych umów dokonanych po tym dniu. Przepis ust. 1 stosuje się pod warunkiem, że umowy zostały zarejestrowane w urzędzie skarbowym przed dniem 14 maja 2004 r.

Z opisanego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż w roku 2001 Wnioskodawca udzielił w drodze umowy licencyjnej licencji na wynalazek, na który był przyznany patent i do którego Zainteresowany posiada wyłączne prawo własności. Licencja na wynalazek będący przedmiotem umowy licencyjnej została udzielona na podstawie "Prawa własności przemysłowej" i została zawarta bezterminowo. Ponadto, licencja była udzielona jednorazowo - nikomu i nigdy więcej licencji na ten wynalazek nie udzielano, a Wnioskodawca nie prowadził nigdy działalności gospodarczej. Umowa licencyjna nie była zarejestrowana przed dniem 14 maja 2004 r. Należności z tytułu licencji zostały powiązane w umowie licencyjnej z wykorzystaniem wynalazku przez licencjobiorcę. Był on zobowiązany do zapłaty ściśle określonej kwoty za każdorazowy fakt zrealizowania wynalazku, tj. wykonania go i wbudowania w budowanych przez siebie budynkach. Terminy płatności były określone w stosunku do terminów realizacji wynalazku. Licencjobiorca był jednocześnie zobowiązany do poinformowania o tym fakcie licencjodawcę (Wnioskodawcę). Licencjobiorca korzystał z wynalazku, jednak zapłacił za niego jedynie za pierwszą realizację. Także w późniejszym czasie, tj. po wejściu w życie ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, licencjobiorca pomimo, że korzystał z wynalazku, ani nie poinformował o tym fakcie Zainteresowanego, ani też nie uiszczał należnych opłat z tytułu umowy licencyjnej. W związku z tym, po uzyskaniu informacji o wykorzystywaniu wynalazku oraz po bezskutecznym wezwaniu do zapłaty, w roku 2008 Wnioskodawca skierował pozew do sądu. Sąd w trakcie procesu zobowiązał licencjobiorcę do przekazania informacji o wykorzystanym wynalazku. Dlatego dopiero od niedawna znane są Zainteresowanemu daty wymagalności i kwoty poszczególnych należności.

W świetle powołanych przepisów stwierdzić należy, iż opłaty licencyjne otrzymywane na podstawie umowy licencyjnej z roku 2001 podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Wnioskodawca mógł skorzystać ze zwolnienia na okres 2 lat, określonego w art. 2 ust. 2 ustawy z dnia 15 lutego 2002 r., pod warunkiem zarejestrowania umowy licencyjnej w terminie 30 dni od dnia wejścia w życie tej ustawy (przed dniem 14 maja 2004 r.).

Na podstawie art. 5 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne nie mające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne mające siedzibę lub miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, jeżeli wykonują we własnym imieniu i na własny rachunek czynności, o których mowa w art. 2, w okolicznościach wskazujących na zamiar ich wykonywania w sposób częstotliwy, nawet jeżeli zostały wykonane jednorazowo, a także wówczas, gdy czynności te polegają na jednorazowej sprzedaży rzeczy w tym celu nabytej (...).

Natomiast, zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, podatnikami, są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Działalność gospodarcza, zgodnie z art. 15 ust. 2 ww. ustawy, obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo, w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych. W tak szeroko zdefiniowanej działalności gospodarczej dla potrzeb podatku VAT czynności wykonywane przez Wnioskodawcę z całą pewnością w tej definicji mieszczą się.

Zgodnie z art. 14 ust. 1 ustawy oraz z art. 113 ust. 1 ustawy o VAT, zwalniało się od podatku podatników, u których wartość sprzedaży towarów w rozumieniu art. 2 ust. 1 i ust. 3 (opodatkowanej) nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty wyrażonej w złotych, odpowiadającej równowartości 10.000 euro.

Kwota limitu 10.000 euro, o której mowa w powołanych wyżej przepisach na dany rok podatkowy przeliczana jest na złote polskie według kursu średniego ogłoszonego przez NBP na pierwszy dzień roboczy października roku poprzedniego w zaokrągleniu do 100 zł i ogłaszana przez Ministra Finansów w drodze rozporządzenia w terminie do dnia 31 grudnia poprzedzającego rok podatkowy (art. 113 ust. 14 pkt 1 ustawy o VAT), kształtowała się następująco:

* rok 2001 - 39.800 zł (Dz. U. z 2000 r. Nr 115, poz. 1202),

* rok 2002 - 38.500 zł (Dz. U. z 2001 r. Nr 137, poz. 1542),

* rok 2003 - 40.900 zł (Dz. U. z 2002 r. Nr 190, poz. 1588),

* rok 2004 - 45.700 zł (Dz. U. z 2003 r. Nr 202, poz. 1962),

* rok 2005 - 43.800 zł (Dz. U. z 2004 r. Nr 253, poz. 2528),

* rok 2006 - 39.200 zł (Dz. U. z 2005 r. Nr 229, poz. 1949),

* rok 2007 - 39.700 zł (Dz. U. z 2006 r. Nr 243, poz. 1759).

Natomiast w latach 2008-2009, stosownie do art. 113 ust. 1 ustawy o VAT, zwalnia się od podatku podatników, u których wartość sprzedaży opodatkowanej nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 50.000 zł.

Na podstawie art. 14 ust. 3 ustawy, jeżeli wartość sprzedaży towarów u podatników zwolnionych od podatku na podstawie ust. 1 pkt 1 przekroczła kwotę, o której mowa w ust. 1 pkt 1, zwolnienie traciło moc w momencie przekroczenia tej kwoty. Obowiązek podatkowy powstawał z chwilą przekroczenia tej kwoty, a opodatkowaniu podlegała nadwyżka ponad tę kwotę. Podatnik rozpoczynający wykonywanie czynności określonych w art. 2 w ciągu roku podatkowego był zwolniony od podatku, jeżeli przewidywana przez podatnika wartość sprzedaży towarów nie przekroczyła, w proporcji do okresu prowadzonej sprzedaży, kwoty określonej w ust. 1 pkt 1 lub w ust. 4 (art. 14 ust. 6).

Natomiast, stosownie do art. 113 ust. 5 ustawy o VAT, jeżeli wartość sprzedaży u podatników zwolnionych od podatku na podstawie ust. 1 przekroczy kwotę, o której mowa w ust. 1, zwolnienie traci moc w momencie przekroczenia tej kwoty. Obowiązek podatkowy powstaje z momentem przekroczenia tej kwoty, a opodatkowaniu podlega nadwyżka sprzedaży ponad tę kwotę. Podatnik rozpoczynający wykonywanie czynności określonych w art. 5 w trakcie roku podatkowego jest zwolniony od podatku, jeżeli przewidywana przez podatnika wartość sprzedaży nie przekroczy, w proporcji do okresu prowadzonej sprzedaży, kwoty określonej w ust. 1 lub w ust. 8 (art. 113 ust. 9).

Na podstawie art. 96 ust. 1 ustawy o VAT podmioty, o których mowa w art. 15, są obowiązane przed dniem wykonania pierwszej czynności określonej w art. 5 złożyć naczelnikowi urzędu skarbowego zgłoszenie rejestracyjne, z zastrzeżeniem ust. 3. Stosowanie do ust. 3 powołanego artykułu, podmioty wymienione w art. 15, zwolnione od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9 lub wykonujące wyłącznie czynności zwolnione od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 i art. 82 ust. 3 mogą złożyć zgłoszenie rejestracyjne.

Ponadto, podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani składać w urzędzie skarbowym deklaracje podatkowe za okresy miesięczne w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po każdym kolejnym miesiącu, z zastrzeżeniem ust. 2-10 i art. 133 w myśl art. 99 ust. 1 ustawy o VAT. Powyższego przepisu nie stosuje się do podatników zwolnionych od podatku na podstawie art. 113 oraz podmiotów wykonujących wyłącznie czynności zwolnione od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 lub na podstawie przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3, chyba że przysługuje im zwrot różnicy podatku lub zwrot podatku naliczonego zgodnie z art. 87 lub przepisami wydanymi na podstawie art. 92 ust. 1 pkt 3 (art. 99 ust. 7).

Jak stanowi art. 103 ust. 1 ustawy o VAT, podatnicy oraz podmioty wymienione w art. 108 są obowiązani, bez wezwania naczelnika urzędu skarbowego, do obliczania i wpłacania podatku za okresy miesięczne w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym powstał obowiązek podatkowy, na rachunek urzędu skarbowego, z zastrzeżeniem ust. 2-4 oraz art. 33 i 33b.

Zobowiązanie podatkowe, kwotę zwrotu różnicy podatku, kwotę zwrotu podatku naliczonego lub różnicy podatku, o której mowa w art. 87 ust. 1, przyjmuje się w kwocie wynikającej z deklaracji podatkowej, chyba że naczelnik urzędu skarbowego lub organ kontroli skarbowej określi je w innej wysokości - art. 99 ust. 12 ustawy o VAT.

Zatem, Wnioskodawca nie był zobowiązany ani do zrejestrowania się dla potrzeb podatku VAT ani do składania miesięcznych deklaracji podatkowych, o ile z tytułu sprzedaży w poszczególnych latach nie osiągnął obrotu przekraczającego ww. kwoty wyznaczone jako limity dla podatników.

Generalna zasada stanowi, iż obowiązek podatkowy powstaje z chwilą:

* wydania (dostarczenia), przekazania, zamiany, darowizny towaru lub wykonania usługi, o których mowa w art. 2, z zastrzeżeniem ust. 2-10 oraz art. 6b i art. 35 ust. 2a-6 (art. 6 ust. 1 ustawy), a jeżeli sprzedaż towaru lub wykonanie usługi powinny być potwierdzone fakturą, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia faktury, nie później jednak niż w 7 dniu od dnia wydania towaru lub wykonania usługi (art. 6 ust. 4 ustawy),

* wydania towaru lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem ust. 2-21, art. 14 ust. 6, art. 20 i art. 21 ust. 1 (art. 19 ust. 1 ustawy o VAT), zaś jeżeli dostawa towaru lub wykonanie usługi powinny być potwierdzone fakturą, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia faktury, nie później jednak niż w 7. dniu, licząc od dnia wydania towaru lub wykonania usługi (art. 19 ust. 4 ustawy o VAT).

Jednakże dla usług licencji ustawodawca wprowadził odrębny termin powstania obowiązku, ale tylko w konkretnych przypadkach. I tak, stosownie do treści art. 6 ust. 8b pkt 13 ustawy, obowiązek podatkowy w podatku od towarów i usług powstaje z chwilą całości lub części zapłaty, nie później jednak niż z upływem terminu płatności - z tytułu świadczenia w kraju usług, o których mowa w art. 4 pkt 2 lit. c)-e), z zastrzeżeniem pkt 14.

Natomiast na podstawie art. 19 ust. 13 pkt 9 ustawy o VAT, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą otrzymania całości lub części zapłaty, nie później jednak niż z upływem terminu płatności określonego w umowie lub fakturze - z tytułu świadczenia na terytorium kraju usług, o których mowa w art. 27 ust. 4 pkt 1, tj. sprzedaży praw lub udzielania licencji i sublicencji, przeniesienia lub cesji praw autorskich, patentów, praw do znaków fabrycznych, handlowych, oddania do używania wspólnego znaku towarowego albo wspólnego znaku towarowego gwarancyjnego, albo innych pokrewnych praw.

Zgodnie z art. 21 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) zobowiązanie podatkowe powstaje z dniem zaistnienia zdarzenia, z którym ustawa podatkowa wiąże powstanie takiego zobowiązania. Jeżeli przepisy prawa podatkowego nakładają na podatnika obowiązek złożenia deklaracji, a zobowiązanie podatkowe powstaje w sposób określony w § 1 pkt 1, podatek wykazany w deklaracji jest podatkiem do zapłaty, z zastrzeżeniem § 3 (art. 21 § 2 ustawy).

Zaległością podatkową, stosownie do art. 51 § 1 Ordynacji podatkowej, jest podatek niezapłacony w terminie płatności. Za zaległość podatkową uważa się także niezapłaconą w terminie płatności zaliczkę na podatek, w tym również zaliczkę, o której mowa w art. 23a, lub ratę podatku (art. 51 § 2 ustawy).

Stosownie do art. 53 § 1, od zaległości podatkowych, z zastrzeżeniem art. 54, naliczane są odsetki za zwłokę. Przepis § 1 stosuje się również do należności, o których mowa w art. 52 § 1, oraz do nieuregulowanych w terminie zaliczek na podatek, w części przekraczającej wysokość podatku należnego za rok podatkowy (art. 53 § 2).

Odsetki za zwłokę naliczane są od dnia następującego po dniu upływu terminu płatności podatku lub terminu, w którym płatnik lub inkasent był obowiązany dokonać wpłaty podatku na rachunek organu podatkowego zgodnie z art. 53 § 4 ustawy.

W świetle powyższych przepisów, w przedmiotowej sprawie w związku z powstaniem obowiązku podatkowego z dniem otrzymania całości lub części zapłaty, nie później jednak niż w terminie płatności określonym w umowie lub fakturze, Wnioskodawca winien uwzględnić wykonanie tychże usług w deklaracji skadanej w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym przypadał termin płatności określony w umowie lub fakturze. Po tej dacie należne będą odsetki z tytułu zaległości podatkowych.

Na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy, podstawą opodatkowania jest obrót. Obrotem, z zastrzeżeniem art. 16 i 17, jest kwota należna z tytułu sprzedaży towarów, pomniejszona o kwotę należnego podatku. W przypadku, gdy pobrano zaliczki, zadatki, przedpłaty lub raty, o których mowa w art. 6 ust. 8, obrotem jest również kwota otrzymanych zaliczek, zadatków, przedpłat lub rat, pomniejszona o przypadającą od nich kwotę należnego podatku. Jeżeli należność określona jest w naturze, podstawą opodatkowania jest wartość świadczenia obliczona na podstawie przeciętnych cen stosowanych w danej miejscowości lub na danym rynku w dniu wykonania świadczenia, zmniejszonych o podatek. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy.

Z kolei, zgodnie z art. 29 ust. 1 ustawy o VAT, podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-22, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku. W przypadku gdy pobrano zaliczki, zadatki, przedpłaty lub raty, obrotem jest również kwota otrzymanych zaliczek, zadatków, przedpłat lub rat, pomniejszona o przypadającą od nich kwotę podatku. Dotyczy to również otrzymanych zaliczek na dotacje, subwencje i na inne dopłaty o podobnym charakterze - art. 29 ust. 2 cyt. ustawy.

Powyższe oznacza, że Wnioskodawca powinien potraktować kwoty należne jako obrót brutto i opodatkować je odpowiednią stawką podatku oraz uwzględnić w nich naliczony już podatek.

Reasumując, opłaty licencyjne otrzymane na podstawie umowy licencyjnej (z roku 2001) od dnia wejścia w życie zmian wprowadzonych ustawą z dnia 15 lutego 2002 r. do ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Tym samym należny jest podatek VAT od opłat licencyjnych wynikających z umowy licencyjnej zawartej w roku 2001. Z przepisów przejściowych ww. ustawy wynika, że opodatkowaniu podlegają wszystkie umowy licencyjne zawarte przed dniem wejściem w życie ww. ustawy. Należności powstaną z datami otrzymania całości lub części zapłaty, nie później jednak niż z upływem terminu płatności określonego w umowie lub fakturze, a tą Wnioskodawca wiąże z momentem wykorzystania wynalazku przez licencjobiorcę (wynikającym z działań licencjobiorcy, polegających na zastosowaniu wynalazku, pomimo braku zapłaty). Jednakże ustawodawca wprowadził zwolnienie od podatku od towarów usług tych umów, które zostaną zarejestrowane w urzędzie skarbowym w określonym terminie, tj. w terminie 30 dni od dnia wejścia w życie tej ustawy. Po upływie terminu płatności zobowiązania w podatku od towarów i usług będą należne odsetki. Kwoty należności jednostkowych określone w umowie licencyjnej należy uznać za kwoty brutto zawierające już w sobie podatek VAT.

Jednakże, to strony umowy rozstrzygają czy do kwoty określonej w umowie należy dodać podatek VAT, czy też podatek VAT zawiera się w określonej wartości w umowie. W sprawie będącej przedmiotem wniosku należy zwrócić uwagę, iż analiza przedmiotu umów cywilnoprawnych nie mieści się w ramach określonych w art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.), zgodnie z którym minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). W związku z powyższym Minister Finansów nie jest uprawniony do oceny prawnej umów zawieranych.

Tym samym stwierdzenie czy należność za świadczoną usługę lub dostawę stanowi wartość netto czy wartość brutto powinny rozstrzygać strony umowy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl