ILPP1/443-84/13-4/AI

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko, przedstawione we wniosku z dnia 29 listopada 2012 r. (data wpływu 1 lutego 2013 r.), uzupełnionym pismem z dnia 21 marca 2013 r. (data wpływu 22 marca 2013 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie ustalenia, czy sprzedaż nieruchomości niezabudowanej będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT - jest nieprawidłowe.

W dniu 1 lutego 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie ustalenia, czy sprzedaż nieruchomości niezabudowanej będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT. Wniosek uzupełniono w dniu 22 marca 2013 r. o doprecyzowanie opisu zdarzenia przyszłego.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Umową darowizny z dnia 14 grudnia 1990 r. (akt notarialny Rep. A) przekazali Wnioskodawca otrzymał grunty rolne o powierzchni 14,02 ha. Zainteresowany nie prowadzi na tych gruntach działalności rolniczej, nie mieszka też na ich terenie (grunty położone są w okolicy X). Z uwagi na położenie tych gruntów Wnioskodawca planuje ich podział na odrębne działki i sprzedaż - po odrolnieniu - na cele budowlane. Cały zabieg ma mieć charakter jednorazowy. Zainteresowany nie planuje kupna innych nieruchomości w celu ich odsprzedawania. Ww. nieruchomość jest częścią odrębnego majątku Zainteresowanego. Wnioskodawca nie prowadził na niej działalności gospodarczej. Zbliżony opis stanu faktycznego był przedmiotem interpretacji nr IPPP1/443-423/09-2/IG, wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie w dniu 20 lipca 2009 r.

W piśmie z dnia 21 marca 2013 r. (data wpływu 22 marca 2013 r.) będącym uzupełnieniem przedmiotowego wniosku Zainteresowany poinformował, że:

Ponadto, w uzupełnieniu do wniosku, Wnioskodawca podtrzymał swoje dotychczasowe stanowisko, wskazując jednocześnie, że zgodnie z art. 2 pkt 6 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług pod pojęciem towarów rozumie się cyt. "rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii", natomiast art. 7 ust. 1 ww. ustawy stanowi, że dostawą w rozumieniu art. 5 ust. 1 ustawy jest przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

O ile grunty rolne spełniają definicję towaru, to aby dostawę towarów uznać za działalność gospodarczą, należy wykazać, że w odniesieniu do tej transakcji podatnik działał w charakterze np. handlowca lub usługodawcy, miał zamiar dokonywać takich czynności wielokrotnie, a wykorzystywane przez niego towary czy usługi zostały nabyte w celu spożytkowania ich do wykonywania tej czynności. Wprawdzie grunty spełniają definicję towarów wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a ich sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju, jednak w przedmiotowej sprawie nie można uznać Zainteresowanego za podatnika prowadzącego działalność gospodarczą, w myśl art. 15 ustawy o podatku od towarów i usług - w zakresie obrotu nieruchomościami (praca jako broker ubezpieczeniowy z taką działalnością nie ma nic wspólnego).

Zgodnie z przepisem art. 15 ust. 1 i ust. 2 ww. ustawy, podatnikami podatku od towarów i usług są osoby prawne, jednostki organizacyjne nie mające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, która obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Zainteresowany zaznacza, że na posiadanym gruncie nie prowadzi upraw rolnych i nie jest rolnikiem, w związku z czym nie posiada statusu podatnika podatku VAT. Wnioskodawca zaznacza, iż sprzedaż przedmiotowych działek jest sprzedażą sporadyczną i incydentalną i nie jest efektem planowanego procesu sprzedaży gruntów przeznaczonych pod zabudowę. Dokonując sprzedaży tych działek Wnioskodawca nie występuje jako handlowiec, sprzedawane grunty nie zostały nabyte w celu odsprzedaży, lecz pochodzą z majątku prywatnego Zainteresowanego i nabył je w drodze darowizny. Sprzedając te działki nie wykonuje więc działalności gospodarczej w zakresie obrotu nieruchomościami, lecz wyłącznie korzysta ze przysługującego mu prawa do rozporządzania własnym majątkiem.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Zdaniem Wnioskodawcy, sprzedaż nieruchomości gruntowej jest dla Zainteresowanego transakcją jednorazową, niezwiązaną w żaden sposób z prowadzeniem działalności gospodarczej i dotyczy ona majątku prywatnego Wnioskodawcy, którego nie nabył w celu dalszej odsprzedaży. Nieruchomość rolna została darowana Zainteresowanemu 14 grudnia 1990 r. (akt notarialny Rep. A). Wnioskodawca nie prowadził na niej działalności gospodarczej. Wg Zainteresowanego, uznać należy, że Jego działalność w postaci zbycia ww. nieruchomości gruntowej osobom trzecim nie rodzi obowiązku opodatkowania podatkiem od towarów i usług z uwagi na niewystąpienie przesłanek wskazanych w art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 i ust. 2 ww. ustawy, podatnikami podatku od towarów i usług są m.in. osoby fizyczne wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, która obejmuje działalność producentów, handlowców, usługodawców, rolników, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

W omawianym stanie Wnioskodawca nabył nieruchomość do majątku osobistego ponad 20 lat temu i poprzez jej zbycie Zainteresowany nie będzie prowadził sprzedaży gruntów w jakiś zorganizowany sposób - transakcja będzie miała charakter jednorazowy (choć dopuszcza zbycie nieruchomości kilku różnym osobom). Nie będzie nabywał innych nieruchomości w celu ich odsprzedaży, nie jest więc spełniony warunek częstotliwego wykonywania czynności, o którym mowa w art. 15 ww. ustawy.

Zgodnie z wyrokiem NSA z dnia 29 października 2007 r. (sygn. akt I FPS 3/07)"jeśli daną czynność wykonano poza zakresem działań producenta, handlowca, producenta (...) to w świetle art. 4 ust. 1 i ust. 2 Dyrektywy z tytułu wykonania takiej czynności dany podmiot nie może być uznany za podatnika VAT i to bez względu na to, czy czynność tę wykonał jednorazowo, ale w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy, czy też wielokrotnie".

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają:

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Przepisy art. 7 ust. 1 i art. 8 ust. 1 ustawy, definiują pojęcie dostawy towarów i świadczenia usług za wynagrodzeniem.

Jak stanowi art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Natomiast na mocy art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

Pod pojęciem usługi (świadczenia) należy zatem rozumieć każde zachowanie, na które składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś), jak i zaniechanie (nieczynienie, bądź też tolerowanie, znoszenie określonych stanów rzeczy).

Należy jednak zaznaczyć, iż nie każde działanie, powstrzymanie się od działania, czy tolerowanie czynności lub sytuacji może zostać uznane za usługę, w rozumieniu przepisów ustawy. Aby tak się stało muszą zostać spełnione łącznie następujące warunki:

* w następstwie zobowiązania, w wykonaniu którego usługa jest świadczona, druga strona (nabywca) jest bezpośrednim beneficjentem świadczenia,

* świadczonej usłudze odpowiada świadczenie wzajemne ze strony nabywcy (wynagrodzenie).

Podkreślenia wymaga fakt, iż oba ww. warunki winny być spełnione łącznie, aby świadczenie podlegało, jako usługa, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Zatem, aby dana usługa podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, musi istnieć bezpośredni związek o charakterze przyczynowym, pomiędzy świadczoną usługą a otrzymanym świadczeniem wzajemnym, w ten sposób, że zapłacone kwoty stanowią rzeczywiste wynagrodzenie za wyodrębnioną usługę świadczoną w ramach stosunku prawnego lub dochodzi do wymiany świadczeń wzajemnych. Otrzymana zapłata powinna być konsekwencją wykonania świadczenia. Wynagrodzenie musi być należne za wykonanie tego świadczenia.

Zakres opodatkowania podatkiem VAT wyznacza nie tylko czynnik przedmiotowy - opodatkowaniu podlega odpłatna dostawa towarów lub odpłatne świadczenie usług, ale także czynnik podmiotowy - czynności muszą być wykonywane przez podatnika.

Stosownie do postanowień art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Natomiast działalność gospodarcza - według ust. 2 powołanego artykułu, w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 kwietnia 2013 r. - obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Wskazać należy, iż definicja działalności gospodarczej zawarta w ustawie jest znacznie szersza niż definicja działalności gospodarczej uregulowana w ustawie z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej (tekst jedn.: Dz. U. z 2010 r. Nr 220, poz. 1447 z późn. zm.), czy też w ustawie z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.). W konsekwencji ocena określonych stanów na gruncie powołanych aktów prawnych może być odmienna.

W świetle powyższego stwierdzić należy, iż każdy, kto dokonuje czynności, które zmierzają do przyszłego wykorzystania nieruchomości dla celów działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, powinien być uznany za podatnika podatku od towarów i usług. Tym samym, wykorzystywanie majątku prywatnego przez osobę fizyczną stanowi również działalność gospodarczą, jeżeli jest dokonywane w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Zatem podstawowym kryterium dla opodatkowania sprzedaży, w tym przypadku nieruchomości jest ustalenie, czy działanie to można uznać za wykorzystywanie towarów w sposób ciągły do celów zarobkowych, czy majątek nabyty został na potrzeby własne, czy też z przeznaczeniem do działalności handlowej.

Określony w cytowanej ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, iż do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie o podatku od towarów i usług, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem "podatnik" tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.

Analizując powyższe przepisy stwierdzić należy, że dostawa towarów podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana będzie przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy, mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy.

Właściwym zatem jest wykluczenie osób fizycznych z grona podatników w przypadku, gdy dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży, bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej.

W kontekście powyższego nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej, czy zarejestrowanej działalności gospodarczej. Dokonywanie określonych czynności poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca otrzymał umową darowizny z dnia 14 grudnia 1990 r. grunty rolne o powierzchni 14,02 ha. Zainteresowany nie prowadzi na tych gruntach działalności rolniczej, nie mieszka też na ich terenie. Z uwagi na położenie tych gruntów Wnioskodawca planuje ich podział na odrębne działki i sprzedaż - po odrolnieniu - na cele budowlane. Cały zabieg ma mieć charakter jednorazowy. Zainteresowany nie planuje kupna innych nieruchomości w celu ich odsprzedawania. Ww. nieruchomość jest częścią odrębnego majątku Zainteresowanego. Zainteresowany poinformował, że:

* w pierwszej połowie lat dziewięćdziesiątych (dokładnie nie jest w stanie podać okresu) przez okres około roku był podatnikiem VAT - pracował wówczas jako agent ubezpieczeniowy, przez pewien czas obowiązywały wówczas przepisy obejmujące osoby wykonujące ten zawód obowiązkiem podatkowym z mocy prawa. Obecnie Wnioskodawca pracuje jako broker ubezpieczeniowy, nie jest czynnym, zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług;

* od mniej więcej roku 1997 do roku 2004 grunty rolne, do których odnosi się przedmiotowa interpretacja, były dzierżawione od Zainteresowanego przez miejscowego rolnika (ostatni czynsz dzierżawny wynosił 300 zł/rok). Od tamtego czasu Wnioskodawca nie udostępniał ich innym osobom do użytkowania, odpłatnego czy nieodpłatnego;

* w studium do planu zagospodarowania przestrzennego grunty te są przeznaczone pod zabudowę mieszkaniową jednorodzinną (oznaczone są symbolem "M"). Postanowieniem wydanym w sprawie z dnia 15 stycznia 2013 r. Burmistrz pozytywnie zaopiniował wstępny projekt podziału działki nr 161 z przeznaczeniem go pod zabudowę mieszkaniową. Warunki zabudowy działki nr 161 określone zostały również w decyzji nr 214/2012 z dnia I października 2012 r. (), wydanej przez Burmistrza;

* Zainteresowany poniósł koszty związane z położeniem instalacji kanalizacyjnej (1.200 złotych), wystąpił ponadto w marcu 2013 r. do Burmistrza o sporządzenie planu zagospodarowania przestrzennego dla nieruchomości;

* Wnioskodawca ma zamiar ogłosić sprzedaż działek w miejscowej prasie i ogłaszał ten zamiar w przeszłości;

* z działek wchodzących w skład nieruchomości rolnej, której dotyczy wniosek o interpretację podatkową, Wnioskodawca zdążył już sprzedać cztery działki gruntowe. Nie sprzedawał wcześniej innych działek rolnych czy pod zabudowę, bo nie posiadał takich gruntów;

* na działce nie ma żadnych budynków, na gruntach tych jest słup wysokiego napięcia i transformator (są one jednak własnością zakładu energetycznego);

* na przedmiotowych działkach nie ma budynków, budowli lub ich części, do których odnosiłby się przepis art. 2 pkt 14 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług. Przedmiotowej nieruchomości nie dotyczy przepis o tzw. pierwszym zasiedleniu, w rozumieniu art. 2 ustawy o podatku od towarów i usług. Grunty stanowią nieruchomość niezabudowaną i w tej postaci będą przez Zainteresowanego zbywane.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii opodatkowania podatkiem od towarów i usług sprzedaży nieruchomości niezabudowanej.

W tym miejscu wyjaśnić należy, iż przez umowę dzierżawy wydzierżawiający zobowiązuje się oddać dzierżawcy rzecz do używania i pobierania pożytków na czas oznaczony lub nie oznaczony, a dzierżawca zobowiązuje się płacić wydzierżawiającemu umówiony czynsz - art. 693 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.).

Stosownie do treści powyższego przepisu, dzierżawa jest umową dwustronnie zobowiązującą i wzajemną, i polega na oddaniu rzeczy do używania przez wydzierżawiającego, zaś świadczenie dzierżawcy, polega na płaceniu umówionego czynszu. Tak więc, oddanie w ramach umowy dzierżawy innemu podmiotowi nieruchomości skutkuje uzyskiwaniem korzyści majątkowej po stronie wydzierżawiającego.

W kontekście niniejszej sprawy należy zwrócić uwagę na treść zdania drugiego definicji pojęcia "działalność gospodarcza", w której mówi się o wykorzystywaniu m.in. towarów w sposób ciągły do celów zarobkowych. Takie wykorzystywanie towarów ma miejsce poprzez oddanie ich w stosunki obligacyjne (najem, dzierżawa, leasing itp.).

Istota umowy dzierżawy wskazuje, iż na jej podstawie dochodzi do odpłatnego świadczenia usług przez właściciela na rzecz dzierżawcy. Dzierżawca za oddaną mu w dzierżawę rzecz płaci umówiony czynsz. Istnieje zatem bezpośredni związek między świadczoną usługą a przekazanym za nią wynagrodzeniem.

W konsekwencji dzierżawa nieruchomości stanowi odpłatne świadczenie usług, o którym mowa w art. 8 ust. 1 ustawy i podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na mocy przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy. Tym samym wypełnia ona określoną w art. 15 ust. 2 ustawy definicję działalności gospodarczej, bez względu na to, czy dzierżawa jest prowadzona w ramach działalności gospodarczej. Sam charakter stosunku prawnego, jaki kształtuje umowa dzierżawy, wskazuje, iż ma ona długotrwały charakter, a uzyskiwane korzyści z tego tytułu są w zasadzie stałe.

Mając na uwadze powyższe stwierdzić należy, że działka nabyta w drodze darowizny, którą Zainteresowany oddawał w odpłatną dzierżawę na podstawie zawartej umowy, de facto wykorzystywana była przez Niego w działalności gospodarczej, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy.

Biorąc zatem pod uwagę treść przytoczonych przepisów oraz zawarty we wniosku opis zdarzenia przyszłego stwierdzić należy, iż Wnioskodawca sprzedając ww. nieruchomość, nie dokona zbycia majątku osobistego, ale majątek wykorzystywany przez Niego w prowadzonej działalności gospodarczej, bowiem dokonując dostawy działki, wydzierżawianej w celach zarobkowych, tj. skutkujących uzyskiwaniem korzyści majątkowych z tego tytułu, Zainteresowany wypełni przesłanki określone w art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy. Ponadto wskazać należy, iż Wnioskodawca podjął czynności, które wykraczają poza ramy czynności związanych ze zwykłym wykonywaniem prawa własności, tj. wystąpił o przekwalifikowanie działek, poniósł koszty związane z położeniem instalacji kanalizacyjnej, umieszczał ogłoszenia o sprzedaży w miejscowej prasie).

Stwierdzić zatem należy, że Wnioskodawca sprzedając przedmiotową nieruchomość nie będzie korzystać z przysługującego Mu prawa do rozporządzania majątkiem osobistym, jako, że czynność ta oznacza wykonywanie działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

Ponadto, grunty spełniają definicję towarów wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, zatem ich sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.

Wskazać należy, że powyższa analiza, a w szczególności powołane konkluzje, pozostają w zgodzie z regulacjami prawa Unijnego. Zgodnie bowiem z art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 06. 347. 1), "podatnikiem" jest każda osoba prowadząca samodzielnie w dowolnym miejscu jakąkolwiek działalność gospodarczą, bez względu na cel, czy też rezultaty takiej działalności. "Działalność gospodarcza" obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, włącznie z górnictwem, działalnością rolniczą i wykonywaniem wolnych zawodów lub uznanych za takie. Za działalność gospodarczą uznaje się w szczególności wykorzystywanie w sposób ciągły, majątku rzeczowego lub wartości niematerialnych w celu uzyskania z tego tytułu dochodu.

Jednocześnie w art. 12 ust. 1 lit. b cyt. Dyrektywy wskazano, że państwa członkowskie mogą uznać za podatnika każdego, kto okazjonalnie dokonuje transakcji związanej z działalnością, o której mowa w art. 9 ust. 1 akapit drugi, w szczególności dostawy terenu budowlanego.

Zatem, także w świetle prawa Unijnego Zainteresowany - w takim kształcie sprawy - zostałby uznany (dokonując dostawy działki gruntu wykorzystywanej w działalności gospodarczej) za podatnika podatku VAT.

Reasumując, sprzedaż przez Zainteresowanego działek wykorzystywanych przez Niego w działalności gospodarczej, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy, będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, bowiem Wnioskodawca w związku z dostawą tych działek wypełnia przesłanki zdefiniowane w art. 15 ust. 1 ustawy i występuje w momencie sprzedaży przedmiotowych gruntów jako podatnik podatku od towarów i usług, dokonujący sprzedaży majątku związanego z działalnością gospodarczą.

Wskazać ponadto należy, iż w związku z oświadczeniem Wnioskodawcy zawartym w uzupełnieniu do wniosku z dnia 21 marca 2013 r., iż przedmiotowa nieruchomość stanowi grunt niezabudowany, niniejsza interpretacja rozstrzyga kwestię zawartą w pytaniu pierwszym, tj. czy sprzedaż nieruchomości niezabudowanej będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT. I tym samym pytanie drugie dotyczące możliwości zastosowania zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 i pkt 10a ustawy - odnoszących się do nieruchomości zabudowanych - stało się bezprzedmiotowe.

Tut. Organ informuje, że powołany wyżej przepis art. 15 ust. 2 ustawy do dnia 31 marca 2013 r. posiadał następujące brzmienie: "działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych".

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.