ILPP1/443-804/08-3/KG

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Gminy, przedstawione we wniosku z dnia 19 sierpnia 2008 r. (data wpływu 25 sierpnia 2008 r.) uzupełnionym pismem z dnia 14 listopada 2008 r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku dla dostawy nieruchomości zabudowanej - jest prawidłowe.

W dniu 25 sierpnia 2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku dla dostawy nieruchomości zabudowanej. Przedmiotowy wniosek został uzupełniony pismem z dnia 14 listopada 2008 r. o wskazanie, czy zapytanie dotyczy zaistniałego stanu faktycznego, czy zdarzenia przyszłego.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca - Gmina, pod koniec roku 1999 zakończyła budowę inwestycji w postaci wysypiska śmieci wraz z niezbędnym zapleczem m.in. budynkami murowanymi. Wykonawca inwestycji przez okres budowy w roku 1999 wystawiał Gminie faktury VAT na roboty budowlane ze stawką 7% wg załącznika nr 5 poz. 74 do ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym, oraz za nadzór inwestorski i archeologiczny faktury VAT ze stawką 22%. Gmina miała prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z ww. inwestycją, z prawa tego jednak nie skorzystała. W roku 2000 na podstawie umowy dzierżawy Wnioskodawca przekazał wysypisko dla Zakładu Wodociągów Kanalizacji i Usług Komunalnych, który czerpał profity z wysypiska, Gmina zaś uzyskiwała wyłącznie przychód z umowy dzierżawy tego terenu. Po kilku latach umowa została rozwiązana, a wysypisko trafiło w ręce właściciela, który zatrudnił pracowników i korzystał z wszelkich profitów z tej działalności. W roku 2008 wysypisko zostało zamknięte. Wnioskodawca zamierza sprzedać grunty byłego wysypiska wraz z zabudowaniami.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy nieruchomość w postaci byłego wysypiska wraz z zabudowaniami powinna zostać sprzedana ze stawką podstawową w wysokości 22%, czy można potraktować ją jako towar używany i przy jej sprzedaży skorzystać ze zwolnienia od podatku VAT.

Zdaniem Wnioskodawcy, nieruchomość w postaci byłego wysypiska wraz z zabudowaniami powinna być opodatkowana 22% stawką podatku VAT. Zgodnie z art. 29 ust. 5 przy dostawie budynków i budowli trwale z gruntem związanych lub ich część z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu, wynika z tego, że zarówno grunt jak i budynki na nim posadowione będą opodatkowane wg stawki podatku /AT przysługującej zabudowaniom. Ustawa o podatku od towarów i usług w art. 43 ust. 2 pkt 1 stanowi, że towarami używanymi są budynki i budowle lub ich części, których budowę ukończono co najmniej przed 5 laty. Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 2 ze zwolnienia od podatku korzystają towary używane oprócz budownictwa mieszkaniowego rynku pierwotnego pod warunkiem, że nie przysługiwało sprzedającemu prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Zwolnienie to można także zastosować w związku z używanymi budynkami i budowlami będącymi w dzierżawie, najmie lub podobnej umowie. Gmina jest właścicielem nieruchomości od roku 1999 chociaż przez pewien okres ją wydzierżawiała, niemożliwe jest jednak zastosowanie zwolnienia, gdyż została obciążona fakturami VAT przez wykonawcę inwestycji i miała prawo do odliczenia podatku VAT. Gmina z tego prawa nie skorzystała, jednakże to nie zmienia istoty jego powstania, a tym samym uniemożliwia zastosowanie zwolnienia od podatku sprzedaży ww. nieruchomości. Również art. 43 ust. 6 stanowi, że zwolnienia nie stosuje się jeżeli podatnik przed wprowadzeniem do ewidencji środków trwałych lub w trakcie ich użytkowania poniósł wydatki na ulepszenie większe niż 30% wartości początkowej lub nieruchomość nie była użytkowana przez 5 lat albo przysługiwało prawo do obniżenia podatku. Podatnik nie odnawiał nieruchomości i użytkował ją ponad 5 lat jednak posiadał prawo do odliczenia podatku VAT, co wyklucza możliwość skorzystania ze zwolnienia od podatku VAT i sprzedaż należy opodatkować stawką 22%.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem VAT podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Przez dostawę towarów, stosownie do przepisu art. 7 ust. 1 ww. ustawy, należy rozumieć przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Towarami, w świetle art. 2 pkt 6 ustawy o VAT, są rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty. Z kolei, w myśl art. 8 ust. 1 powołanej ustawy, przez świadczenie usług rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

Podstawowa stawka podatku VAT, zgodnie z art. 41 ust. 1 ww. ustawy, wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1. Oprócz stawki podstawowej, na wybrane grupy towarów i usług, ustawodawca przewidział trzy stawki preferencyjne: 7%, 3% i 0%. Ustawodawca daje także podatnikom możliwości stosowania zwolnień podatkowych. Zwolnienie od podatku może mieć charakter przedmiotowy, kiedy odnosi się do dostawy określonego towaru lub świadczenia usługi i podmiotowy, kiedy dotyczy podatnika.

W myśl art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT, zwalnia się od podatku dostawę towarów używanych, z zastrzeżeniem pkt 10, pod warunkiem że w stosunku do tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego; zwolnienie dotyczy również używanych budynków i budowli lub ich części, będących przedmiotem umowy najmu, dzierżawy lub innych umów o podobnym charakterze. Przez towary używane, na podstawie art. 43 ust. 2 ww. ustawy, rozumie się:

Stosowanie zwolnienia, o którym mowa wyżej, ustawodawca ograniczył jednak przepisem art. 43 ust. 6 ustawy o VAT, który stanowi, że zwolnienia nie stosuje się do dostawy towarów wymienionych w ust. 2 pkt 1, jeżeli przed wprowadzeniem ich do ewidencji środków trwałych lub w trakcie użytkowania wydatki poniesione przez podatnika na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej, a podatnik:

Kwestię opodatkowania dostawy gruntu, na którym posadowione zostały budynki lub budowle rozstrzyga przepis art. 29 ust. 5 cyt. ustawy o podatku od towarów i usług. Na podstawie tego przepisu w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntów. Zatem co do zasady grunt będący przedmiotem sprzedaży podlega opodatkowaniu według takiej stawki podatku od towarów i usług, jaką opodatkowane są sprzedawane budynki (budowle lub ich części).

Z opisu zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku wynika, że Gmina zamierza sprzedać grunt po byłym wysypisku, na którym posadowione są budynki murowane. Przy nabyciu ww. budynków Wnioskodawcy przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z prawa tego Gmina jednak nie skorzystała i nie odliczyła podatku.

W świetle powyższego, należy stwierdzić, że w związku z tym, iż przy nabyciu budynków posadowionych na przedmiotowym gruncie Wnioskodawcy przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, w analizowanej sprawie przy zbyciu nieruchomości nie znajdzie zastosowania zwolnienie od podatku, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT.

Podkreślenia wymaga, że w przedmiotowej sprawie bez znaczenia pozostaje fakt, iż pomimo istnienia prawa do odliczenia podatku Wnioskodawca z tego prawa nie skorzystał. Literalne brzmienie cyt. wyżej przepisu art. 43 ust. 1 pkt 2 wskazuje bowiem, że jednym z warunków skorzystania z ww. zwolnienia jest to, by przy zakupie towaru nie przysługiwało Podatnikowi prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Powyższe dowodzi jednoznacznie, że intencją ustawodawcy było, by ww. zwolnienie - zgodnie z zasadą neutralności podatku VAT - objęło tylko takie towary, przy zakupie których Podatnikowi nie przysługiwało prawo do odliczenia, a nie towary, przy nabyciu których Podatnik z prawa do odliczenia nie skorzystał.

Reasumując, w sprawie będącej przedmiotem zapytania sprzedaż nieruchomości w postaci byłego wysypiska, na którą składa się grunt i posadowione na nim budynki, winna zostać opodatkowana stawką podstawową podatku VAT w wysokości 22%.

W niniejszej interpretacji załatwiono wniosek w części dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku dla dostawy nieruchomości zabudowanej. W kwestii dotyczącej stawki podatku dla czynności ustanowienia prawa użytkowania wieczystego gruntu, w dniu 19 listopada 2008 r. została wydana odrębna interpretacja indywidualna nr ILPP1/443-804/08-4/KG.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gorzowie Wielkopolskim, ul. Dąbrowskiego 13, 66-400 Gorzów Wielkopolski po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.