ILPP1/443-80/11-2/AW - Odliczenie przez wspólnotę mieszkaniową podatku naliczonego z faktury za usługi remontowo-budowlane.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wspólnoty Mieszkaniowej, przedstawione we wniosku z dnia 12 stycznia 2011 r. (data wpływu 17 stycznia 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego - jest nieprawidłowe.

W dniu 17 stycznia 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Celem Wspólnoty Mieszkaniowej jest zaspokajanie potrzeb mieszkaniowych właścicieli lokali i dbanie o nie pogorszenie stanu technicznego nieruchomości (art. 12 i art. 14 ustawy z dnia 24 czerwca 1994 r. o własności lokali). Z uwagi na atrakcyjne położenie kamienicy zaistniała możliwość pozyskania środków i dodatkowych funduszy na realizację kosztownych prac remontowych. Wspólnota dzierżawi elewację pod reklamę wielkoformatową i dla mniejszych form reklamowych i z powodu przekroczenia limitu określonego w art. 113 jest czynnym podatnikiem podatku VAT.

W roku obrotowym 2009 przychody Wspólnoty z tytułu zaliczek od właścicieli na utrzymanie nieruchomości wspólnej (cele mieszkalne) wyniosły ogółem 16.194 zł, natomiast przychody uzyskane z tytułu pożytków wyniosły 170.173 zł netto (sprzedaż opodatkowana).

Ponieważ, Wnioskodawca nie widział dotąd związku pomiędzy dotychczasowymi zakupami a sprzedażą opodatkowaną Wspólnoty, jednostka nie wykazywała podatku naliczonego (VAT do zapłacenia równał się VAT należnemu). W 4-tym kwartale 2010 r. przeprowadzono gruntowny remont części wspólnych budynku, czyli dachu oraz elewacji, w tym także tej na której są posadowione reklamy dające Wspólnocie obrót opodatkowany. W grudniu wpłynęła faktura od wykonawcy, która obejmowała cały zakres przeprowadzonego remontu (naprawa konstrukcji i połaci dachu oraz dwóch elewacji).

Usługa remontowo-budowlana została zakupiona w celu powstrzymania technicznej degradacji budynku, odtworzenia elementów zniszczonych (naturalne uszkodzenia związane z upływem czasu) i zabezpieczenia elewacji oraz konstrukcji dachu na przyszłość. Bezusterkowe funkcjonowanie tych części wspólnych jest związane z zapewnieniem funkcji mieszkaniowych budynku (czynności nieopodatkowane) oraz z zapewnieniem dalszego uzyskiwania pożytków z dzierżawy powierzchni reklamowych (czynności opodatkowane). Wspólnota Mieszkaniowa nie wykonuje żadnych czynności zwolnionych od podatku VAT ani nie zamierza takich wykonywać.

W budynku znajduje się 17 wyodrębnionych lokali o łącznej powierzchni 918,03 m².

Wszystkie lokale są w wyłącznej dyspozycji ich właścicieli i nie występuje taka sytuacja, aby wspólnota podnajmowała któryś z lokali.

Reasumując, oprócz podstawowego celu mieszkaniowego przedmiotowych robót budowlanych, istniał drugi cel - zabezpieczenie przyszłej sprzedaży opodatkowanej, tzn. gdyby dach uległ uszkodzeniu, gdyby postępowało dalsze niszczenie elewacji, to nie tylko uległaby całkowitemu zniszczeniu kamienica i jej lokale mieszkalne, ale także Wspólnota utraciłaby możliwość uzyskiwania przychodów opodatkowanych.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy w świetle przepisów ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług prawidłowe będzie pełne odliczenie podatku naliczonego z faktury za usługi remontowo-budowlane i potrącenie go w bieżącym rozliczeniu podatku (z uwzględnieniem szczególnego momentu podatkowego).

Zdaniem Wnioskodawcy, Wspólnota Mieszkaniowa będzie miała prawo do odliczenia całej kwoty podatku naliczonego z faktury za prace remontowe (i obniżenia podatku należnego), gdyż istnieje okoliczność opisana w art. 86, a mianowicie nastąpi wykorzystanie zakupionej usługi budowlanej do wykonywania czynności opodatkowanych.

Ponadto Zainteresowany wskazuje, iż nie jest możliwe zastosowanie przepisów zawartych w art. 90, z uwagi na brak sprzedaży zwolnionej (w rozpatrywanym przypadku). Zdaniem Wspólnoty jednostka uzyskuje jedynie obrót opodatkowany w rozumieniu ustawy o VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Kwotę podatku naliczonego stanowi, w myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a) ustawy, suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Z przepisu art. 86 ust. 1 ustawy wynika, iż prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki:

* odliczenia tego dokonuje czynny zarejestrowany podatnik podatku od towarów i usług,

* towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do czynności opodatkowanych.

Zatem, warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi. Jednocześnie przedstawiona w ww. przepisie zasada, wyklucza możliwość dokonania odliczenia podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku oraz niepodlegających temu podatkowi.

Istnienie bezpośredniego związku między nabywanymi towarami i usługami a transakcjami opodatkowanymi podatnika jest traktowane jako niezbędny wymóg powstania prawa do odliczenia podatku również w Dyrektywie 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U. UE L 347.1 z późn. zm.). Stanowisko powyższe znajduje również potwierdzenie w orzecznictwie ETS.

Z uwagi na konstrukcję podatku od towarów i usług (opartą na zasadzie potrącalności w danej fazie obrotu), podatek ten jest z punktu widzenia jego podatników neutralny, gdyż pełnią oni jedynie rolę płatników, przerzucając jego ekonomiczny ciężar na kolejnych nabywców, czyli finalnie na konsumentów. Możliwość obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związana jest jednak z wykonaniem przez podatnika takich czynności, które podlegają ustawie o podatku od towarów i usług, zaś jeśli dana czynność ustawie tej nie podlega, to nie powstaje ani obowiązek w zakresie podatku należnego, ani uprawnienie w zakresie podatku naliczonego.

Ponadto, zgodnie z art. 90 ust. 1 ustawy, w stosunku do towarów i usług, które są wykorzystywane przez podatnika do wykonywania czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, jak i czynności, w związku z którymi takie prawo nie przysługuje, podatnik jest obowiązany do odrębnego określenia kwot podatku naliczonego związanych z czynnościami, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego.

Jeżeli nie jest możliwe wyodrębnienie całości lub części kwot, o których mowa w ust. 1, to zgodnie z art. 90 ust. 2 ustawy, podatnik może pomniejszyć kwotę podatku należnego o taką część kwoty podatku naliczonego, którą można proporcjonalnie przypisać czynnościom, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, z zastrzeżeniem ust. 10.

W myśl natomiast art. 90 ust. 3 ustawy, proporcję, o której mowa w ust. 2, ustala się jako udział rocznego obrotu z tytułu czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, w całkowitym obrocie uzyskanym z tytułu czynności, w związku z którymi podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, oraz czynności, w związku z którymi podatnikowi nie przysługuje takie prawo.

Zatem, dokonując analizy cyt. wyżej przepisów stwierdzić należy, iż na podstawie 90 ust. 1 ustawy, występuje obowiązek wyodrębnienia podatku naliczonego związanego z czynnościami, w stosunku do których przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego oraz kwot podatku naliczonego związanego z czynnościami, w związku z którymi takie prawo nie przysługuje.

Natomiast w sytuacji, gdy nie jest możliwe wyodrębnienie całości lub części kwot podatku związanego z czynnościami, w stosunku do których przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego oraz kwot podatku naliczonego związanego z czynnościami w związku z którymi takie prawo nie przysługuje, podatnik jest obowiązany do proporcjonalnego rozliczenia podatku naliczonego, zgodnie z art. 90 ust. 2 ustawy.

Jak wynika z konstrukcji cyt. wyżej przepisów, obowiązkiem podatnika w pierwszej kolejności jest przypisanie konkretnych wydatków do określonych rodzajów sprzedaży, z którymi wydatki te są związane. Natomiast zasada proporcjonalnego odliczania podatku ma zastosowanie do tej kategorii zakupów, których nie da się jednoznacznie przypisać do konkretnego rodzaju sprzedaży, czyli do zakupów kwalifikowanych jako "zakupy związane ze sprzedażą opodatkowaną i zwolnioną".

Należy podkreślić, iż przepisy dotyczące zasad odliczania częściowego, zawarte w art. 90 ustawy, znajdują zastosowanie wyłącznie w odniesieniu do czynności wykonywanych w ramach działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy. A zatem dotyczą czynności podlegających opodatkowaniu. Natomiast nie dotyczą czynności, których wykonanie nie powoduje konsekwencji podatkowych, gdyż nie podlegają one przepisom ustawy.

Ponadto zaznacza się, że ustawodawca umożliwił podatnikom skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego w określonych terminach, pod warunkiem spełnienia przez nich zarówno tzw. przesłanek pozytywnych, m.in. tego, że zakupy towarów i usług będą wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, np. art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy.

Zatem w świetle art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy, nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku gdy transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Z treści wniosku wynika, iż Wspólnota Mieszkaniowa, będąca czynnym podatnikiem podatku VAT, w 4-tym kwartale 2010 r. przeprowadziła gruntowny remont części wspólnych budynku, czyli dachu oraz elewacji, w tym także tej na której są posadowione reklamy dające Wspólnocie obrót opodatkowany. W grudniu wpłynęła faktura od wykonawcy, która obejmowała cały zakres przeprowadzonego remontu (naprawa konstrukcji i połaci dachu oraz dwóch elewacji).

Z uwagi na atrakcyjne położenie kamienicy zaistniała możliwość pozyskania środków i dodatkowych funduszy na realizację kosztownych prac remontowych. Wspólnota dzierżawi elewację pod reklamę wielkoformatową i dla mniejszych form reklamowych.

W roku obrotowym 2009 przychody Wspólnoty z tytułu zaliczek od właścicieli na utrzymanie nieruchomości wspólnej (cele mieszkalne) wyniosły ogółem 16.194 zł, natomiast przychody uzyskane z tytułu pożytków wyniosły 170.173 zł netto (sprzedaż opodatkowana).

Zainteresowany informuje, iż usługa remontowo-budowlana została zakupiona w celu powstrzymania technicznej degradacji budynku, odtworzenia elementów zniszczonych (naturalne uszkodzenia związane z upływem czasu) i zabezpieczenia elewacji oraz konstrukcji dachu na przyszłość. Bezusterkowe funkcjonowanie tych części wspólnych jest związane z zapewnieniem funkcji mieszkaniowych budynku (czynności nieopodatkowane) oraz z zapewnieniem dalszego uzyskiwania pożytków z dzierżawy powierzchni reklamowych (czynności opodatkowane). Wspólnota Mieszkaniowa nie wykonuje żadnych czynności zwolnionych od podatku VAT, ani nie zamierza takich wykonywać.

Z powyższego wynika, iż Wnioskodawca wykonuje zarówno czynności niepodlegające opodatkowaniu - utrzymanie nieruchomości wspólnej (cele mieszkalne), jak i czynności opodatkowane podatkiem VAT - dzierżawa elewacji pod reklamę wielkoformatową i dla mniejszych form reklamowych.

Wobec powyższego należy stwierdzić, iż jeśli towary i usługi, przy nabyciu których naliczono podatek, są lub mają być wykorzystywane w całości do prowadzenia działalności opodatkowanej, wówczas podatnikowi przysługuje prawo do odliczenia całości podatku.

Natomiast w przypadku gdy towary i usługi tylko częściowo służą do wykonywania czynności opodatkowanych, prawo do odliczenia podatku naliczonego przysługuje tylko w części związanej z czynnościami opodatkowanymi.

W analizowanej sprawie należy wskazać, że w przypadku zakupów przez Wnioskodawcę towarów i usług, które nie mogą zostać jednoznacznie przypisane poszczególnym rodzajom działalności (opodatkowanej i niepodlegającej opodatkowaniu), nie może on odliczyć podatku naliczonego zawartego w cenie tych towarów, w pełnym zakresie. Podatnikowi przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego od zakupionych towarów tylko w takim zakresie, w jakim nabycie to wiąże się z czynnościami opodatkowanymi (art. 86 ust. 1 ustawy). Oznacza to, że Wnioskodawca zobowiązany jest do wyodrębnienia takiej części podatku naliczonego, którą można przypisać czynnościom opodatkowanym, a wybór metody wyodrębnienia tych kwot podatku naliczonego należy wyłącznie do obowiązków Podatnika. Należy jednak podkreślić, iż zastosowana przez podatnika metoda musi odzwierciedlać stan faktyczny.

Wobec powyższego nie można zgodzić się ze stanowiskiem Wnioskodawcy, iż przysługuje mu prawo do całkowitego odliczenia, gdyż byłoby to sprzeczne z ww. zasadą neutralności podatku od towarów i usług i naruszałoby podstawowy mechanizm działania tego podatku. Wtedy bowiem można byłoby odliczyć podatek naliczony, mimo braku podatku należnego, który mógłby być obniżony. W takim przypadku podatek nie zostałby przez nikogo uiszczony. Tym samym podatnicy dokonujący czynności niepodlegających opodatkowaniu byliby stawiani w pozycji uprzywilejowanej, po pierwsze nie mieliby obowiązku uiszczenia podatku należnego, a po drugie dokonując jakiejkolwiek innej czynności opodatkowanej, mogliby skorzystać z uprawnienia do odliczenia podatku naliczonego, nie pozostającego w żadnej relacji z podatkiem należnym. Innymi słowy, podatnik miałby prawo do odliczenia podatku naliczonego jedynie pod warunkiem dokonania jednej czynności opodatkowanej, nawet stanowiącej nieznaczny wycinek całokształtu jego działalności.

W przedmiotowej sprawie nie znajdą zastosowania przepisy zawarte w art. 90 ust. 2-10 ustawy dotyczące zasad obliczania współczynnika proporcji i dokonywania przy jego zastosowaniu odliczeń podatku naliczonego, związanego z czynnościami, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego jak i czynnościami, w związku z którymi takie prawo nie przysługuje, z uwagi na fakt, iż przepisy te mają zastosowanie do podatników wykonujących czynności opodatkowane podatkiem od towarów i usług oraz czynności zwolnione od tego podatku. Wnioskodawca nie uzyskuje obrotów z tytułu czynności zwolnionych od podatku VAT, natomiast czynności niepodlegające opodatkowaniu podatkiem VAT nie są uwzględniane przy ustalaniu współczynnika proporcji, o którym mowa w art. 90 ust. 3 ustawy. Jednocześnie jednak Wnioskodawca - z uwagi na treść art. 86 ust. 1 ustawy - nie ma prawa do pełnego odliczenia podatku naliczonego od poniesionych wydatków.

Zatem w rozpatrywanej sprawie Wnioskodawcy przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego związanego jednocześnie z działalnością opodatkowaną i z działalnością niepodlegającą podatkowi VAT jednakże wyłącznie w części, w jakiej zakup usług remontowo-budowlanych związany jest ze sprzedażą opodatkowaną.

Obok prawa do odliczenia podatku naliczonego, istotną kwestią jest zagadnienie terminu, w którym może to nastąpić.

W świetle art. 86 ust. 10 ustawy, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego powstaje:

2a) w przypadkach, o których mowa w ust. 2 pkt 5 - w rozliczeniu za okres, w którym powstał obowiązek podatkowy w podatku należnym od importu towarów rozliczanego zgodnie z art. 33a;

2b) w rozliczeniu za okres, w którym powstał obowiązek podatkowy w podatku należnym od importu towarów rozliczanego zgodnie z art. 33b;

Jeżeli podatnik nie dokona obniżenia kwoty podatku należnego w terminach określonych w ust. 10, może obniżyć kwotę podatku należnego w deklaracji podatkowej za jeden z dwóch następnych okresów rozliczeniowych (art. 86 ust. 11 ustawy).

W myśl art. 86 ust. 13 ustawy, jeżeli podatnik nie dokonał obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w terminach, o których mowa w ust. 10, 11, 12, 16 i 18, może on obniżyć kwotę podatku należnego przez dokonanie korekty deklaracji podatkowej za okres, w którym wystąpiło prawo do obniżenia podatku należnego, nie później jednak niż w ciągu 5 lat, licząc od początku roku, w którym wystąpiło prawo do obniżenia podatku należnego.

Zgodnie z art. 99 ust. 1 ustawy, podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani składać w urzędzie skarbowym deklaracje podatkowe za okresy miesięczne w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po każdym kolejnym miesiącu, z zastrzeżeniem ust. 2-10 i art. 133.

Jak wynika z art. 99 ust. 2 ustawy, mali podatnicy, którzy wybrali metodę kasową, składają w urzędzie skarbowym deklaracje podatkowe za okresy kwartalne w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po każdym kolejnym kwartale.

Należy ponadto zwrócić uwagę na to, iż ustawodawca przewidział szczególne zasady rozliczeń w przypadku małych podatników rozliczających się "metodą kasową".

W myśl bowiem art. 86 ust. 16 ustawy, podatnicy, o których mowa w art. 21 ust. 1, mogą obniżyć kwotę podatku należnego w rozliczeniu za kwartał, w którym:

Zgodnie natomiast z art. 21 ust. 1 ustawy, mały podatnik może wybrać metodę rozliczeń polegającą na tym, że obowiązek podatkowy powstaje z dniem uregulowania całości lub części należności, nie później niż 90. dnia, licząc od dnia wydania towaru lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem ust. 2, 5 i 6, po uprzednim pisemnym zawiadomieniu naczelnika urzędu skarbowego w terminie do końca miesiąca poprzedzającego okres, za który będzie stosował tę metodę, zwaną dalej "metodą kasową". Uregulowanie należności w części powoduje powstanie obowiązku podatkowego w tej części.

Ponadto, stosownie do § 18 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 grudnia 2010 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 246, poz. 1649 z późn. zm.), obowiązującego od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 5 kwietnia 2011 r., w przypadku nabycia towarów i usług udokumentowanych fakturą oznaczoną zgodnie z odrębnymi przepisami "FAKTURA VAT-MP", podatnik może obniżyć kwotę podatku należnego o kwotę podatku naliczonego określoną w tej fakturze, w rozliczeniu za okres rozliczeniowy, w którym:

Przepisu ust. 1 nie stosuje się do małych podatników, o których mowa w art. 21 ust. 1 ustawy (§ 18 ust. 2 ww. rozporządzenia).

Wobec powyższego należy wskazać, iż w sytuacji otrzymanych faktur dokumentujących usługi remontowe, generalnie prawo do odliczenia powstaje z chwilą otrzymania faktury - dla prawa do odliczenia nie ma zatem znaczenia moment powstania obowiązku podatkowego u świadczącego tą usługę. Należy jednak zaznaczyć, iż w przypadku nabycia usługi od małego podatnika rozliczającego się metodą kasową, prawo do odliczenia związane jest z momentem powstania obowiązku podatkowego od tej usługi.

Reasumując, Wnioskodawca nie ma prawa do odliczenia pełnej kwoty podatku naliczonego z faktury dokumentującej usługi remontowo-budowlane. Ww. ograniczone prawo do odliczenia podatku naliczonego co do zasady przysługuje Wnioskodawcy w rozliczeniu za okres, w którym otrzymał fakturę VAT, zgodnie z art. 86 ust. 10 pkt 1 ustawy. Natomiast w przypadku, gdy Zainteresowany nie dokona odliczenia w terminie, o którym mowa w ust. 10, ma prawo do obniżenia kwoty podatku należnego w deklaracji podatkowej za jeden z dwóch następnych okresów rozliczeniowych, w oparciu o art. 86 ust. 11 ustawy.

Odstępstwo od tej zasady wystąpi jedynie w sytuacji, jeśli Wnioskodawca jest podatnikiem, o którym mowa w art. 21 ust. 1 ustawy - w tym przypadku bowiem ma prawo do obniżenia podatku należnego zgodnie z art. 86 ust. 16 ustawy, bądź jeśli wykonana usługa dokumentowana jest fakturą VAT-MP, wówczas Wnioskodawca ma prawo do odliczenia podatku naliczonego w terminach wskazanych w § 18 ust. 1 rozporządzenia w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług.

Należy zauważyć, iż z dniem 1 kwietnia 2011 r. zmieniło się brzmienie art. 86 ust. 10 pkt 2 ustawy.

Nadmienić należy, iż ww. rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 22 grudnia 2010 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 246, poz. 1649), straciło moc obowiązującą z dniem 5 kwietnia 2011 r. Natomiast od dnia 6 kwietnia 2011 r. obowiązuje rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 4 kwietnia 2011 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 73, poz. 392).

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.