ILPP1/443-796/13-4/AW

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki jawnej, przedstawione we wniosku z dnia 2 września 2013 r. (data wpływu 4 września 2013 r.), uzupełnionym pismem z dnia 28 listopada 2013 r. (data wpływu 4 grudnia 2013 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku VAT na wykonanie trwałej zabudowy kuchennej, mebli na trwałe wbudowanych w bryłę obiektu, szaf wnękowych oraz innych szaf i szafek w obiektach budownictwa mieszkaniowego - jest nieprawidłowe.

W dniu 4 września 2013 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku VAT na wykonanie trwałej zabudowy kuchennej, mebli na trwałe wbudowanych w bryłę obiektu, szaf wnękowych oraz innych szaf i szafek w obiektach budownictwa mieszkaniowego. Ww. wniosek uzupełniono pismem z dnia 28 listopada 2013 r. o doprecyzowanie opisu sprawy oraz wymagany podpis.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny i zdarzenie przyszłe.

Spółka jawna (dalej: "Spółka" lub "Wnioskodawca") na zlecenie swoich kontrahentów świadczy między innymi usługi polegające na wykończeniu, modernizacji lub remoncie obiektów budownictwa mieszkaniowego. Obiekty budownictwa mieszkaniowego, w których Spółka świadczy wyżej wymienione usługi mają powierzchnię użytkową, która nie przekracza 150 m² w przypadku lokali mieszkalnych oraz która nie przekracza 300 m² w przypadku budynków mieszkalnych jednorodzinnych.

Zakres prac z reguły regulowany jest w umowie zawieranej z kontrahentem. W zależności od indywidualnych ustaleń prace obejmują między innymi trwałą zabudowę kuchenną, meble na trwałe wbudowane w bryłę obiektu, szafy wnękowe, inne szafy i szafki, które są w sposób trwały związane z bryłą lokalu.

Spółka podkreśliła, że przedmiotem wyżej wymienionych prac nie są elementy wyposażenia obiektów budownictwa mieszkaniowego, które nie są z nim trwale związane, takie jak np. meble ruchome (stół, krzesła), sprzęt HI-FI czy RTV. W przypadku ewentualnej sprzedaży wyposażenia i sprzętu AGD sprzedaż taka traktowana jest przez Spółkę jako odrębna czynność podlegająca opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, dla której - z reguły - będzie miała zastosowanie podstawowa stawka VAT w wysokości aktualnie 23%.

W uzupełnieniu z dnia 28 listopada 2013 r. Wnioskodawca poinformował, że:

1. W przypadku szaf zabudowanych - półki i przegrody są w trwały sposób połączone zarówno ze ścianami, jak i sufitem, i podłogą, które stanowią element konstrukcji szafy. Tory - górny i dolny drzwi szaf i zabudów połączone są z sufitem i podłogą, i tylko jako całość tworzą trwałą zabudowę, pełniącą funkcję przechowywania ubrań i innych rzeczy użytku domowego.

W przypadku mebli kuchennych, zapytanie dotyczy szczególnie wariantu, gdy blat roboczy wykonywany jest z konglomeratu.

Istotą i głównym walorem tego surowca jest możliwość sklejenia w pomieszczeniu, gdzie montowane są meble, wiele jego części w jedną całość, tak aby nie było szczelin na łączeniach. Po sklejeniu zabudowa dolnych szafek stanowi całość, której nie można rozdzielić ze względu na masę, wymiary i kształt sklejonego w jedną całość blatu. Szczególnym przypadkiem jest sytuacja, gdzie blat jest poszerzany w otworach okiennych, stanowiąc jednocześnie parapet połączony trwale ze ścianami. Ogólnie rzecz biorąc blaty z konglomeratu nie mogą być po połączeniu w całość ani wyjęte z pomieszczenia bez uszkodzenia blatu lub otworów wejściowych pomieszczenia. Nie możliwe jest również bez zniszczeń wyjęcie innych elementów zabudowy pod blatem. Stanowią one jedną całość wypełniającą wnętrze z funkcją przechowywania żywności i jej przygotowania do spożycia.

2. Wykonanie zabudowy polega na dostosowaniu projektu do kształtu układu pomieszczenia, zaprojektowaniu miejsc przyłączy wodnych, kanalizacyjnych, wentylacyjnych oraz gniazd elektrycznych, tak aby wszystkie elementy zabudowy wraz z urządzeniami montowanymi w kuchni stanowiły jedną, niepowtarzalną i nierozłączną całość. W zabudowach, które Wnioskodawca wykonuje, meble łączone są w całość zintegrowaną ze ścianami i instalacjami. W przypadku szaf i zabudów są one montowane przez przykręcanie elementów do ścian, sufitu i podłogi z wykorzystaniem kołków rozporowych. Elementy zabudowy czy też szafy w przypadku demontażu stanowią bezwartościowy zbiór płyt.

W przypadku kuchni wszystkie meble łączone są ze sobą na złącza meblowe lub klejone na kołki, szafki wiszące zawieszane są na stalowych listwach połączonych trwale ze ścianami. Na powierzchni dolnych szafek nakładane są elementy blatu tworząc najczęściej kształt litery L lub C. Po sklejeniu blatu klejami dwuskładnikowymi tworzy on monolit (często razem ze ścianą wnęki okiennej), który jest nie do usunięcia z pomieszczenia bez zniszczenia mebli lub wnętrza.

3. Zabudowy meblowe wykonywane są z płyt laminowanych, lakierowanych, profili metalowych, szkła, konglomeratu żywic i drewna naturalnego.

4. Sposób mocowania mebli pozwala zdemontować meble bez istotnego uszkodzenia konstrukcji budynku, ale powoduje uszkodzenia mebli, które nie będą po demontażu nadawały się w znacznej części do ponownego użytku.

5. Po demontażu mebli budynek nie zawali się.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy do opodatkowania usług, polegających na wykonywaniu prac w obiektach budowlanych zaliczanych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym obejmujących między innymi trwałą zabudowę kuchenną, meble na trwałe wbudowane w bryłę obiektu, szafy wnękowe, inne szafy i szafki, które są w sposób trwały związane z bryłą lokalu, przy użyciu do usługi elementów własnej produkcji oraz elementów produkcji innych firm, należy zastosować stawkę VAT w wysokości 8%.

Zdaniem Wnioskodawcy, do opodatkowania usług, polegających na wykonywaniu prac obejmujących między innymi trwałą zabudowę kuchenną, meble na trwałe wbudowane w bryłę obiektu, szafy wnękowe, inne szafy i szafki, które są w sposób trwały związane z bryłą lokalu należy zastosować stawkę VAT w wysokości 8%.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm., dalej: ustawa o VAT) opodatkowaniu podatkiem VAT podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Z kolei na podstawie art. 5a ustawy o VAT, towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

Stosownie do art. 41 ust. 12 ustawy o VAT, stawkę podatku, o której mowa w ust. 2, to jest stawkę 8%, stosuje się do dostawy, budowy, remontu, modernizacji, termomodernizacji lub przebudowy obiektów budowlanych lub ich części zaliczonych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym.

Przez budownictwo objęte społecznym programem mieszkaniowym - zgodnie z art. 41 ust. 12a ustawy o VAT - rozumie się obiekty budownictwa mieszkaniowego lub ich części, z wyłączeniem lokali użytkowych, oraz lokale mieszkalne w budynkach niemieszkalnych sklasyfikowanych w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 12, a także obiekty sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w klasie ex 1264 - wyłącznie budynki instytucji ochrony zdrowia świadczących usługi zakwaterowania z opieką lekarską i pielęgniarską, zwłaszcza dla ludzi starszych i niepełnosprawnych, z zastrzeżeniem ust. 12b.

Artykuł 41 ust. 12b ustawy o VAT stanowi, że do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym określonego w ust. 12a nie zalicza się:

Obiekty budownictwa mieszkaniowego to budynki mieszkalne stałego zamieszkania sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 11 (art. 2 pkt 12 ustawy o VAT).

W związku z tym, że ustawa o VAT nie definiuje pojęcia budowy, remontu, modernizacji, termomodernizacji czy przebudowy obiektów budowlanych lub ich części, dla ustalenia znaczenia pojęć należy odwołać się do przepisów ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane (tekst jedn.: Dz. U. z 2010 r. Nr 243, poz. 1623 z późn. zm.). Zgodnie z art. 3 pkt 7 Prawa budowlanego, przez roboty budowlane należy rozumieć budowę, a także prace polegające na przebudowie, montażu, remoncie lub rozbiórce obiektu budowlanego. Z kolei na podstawie art. 3 pkt 7a ustawy - Prawo budowlane, pod pojęciem przebudowy należy rozumieć wykonywanie robót budowlanych, w wyniku których następuje zmiana parametrów użytkowych lub technicznych istniejącego obiektu budowlanego, z wyjątkiem charakterystycznych parametrów, jak: kubatura, powierzchnia zabudowy, wysokość, długość, szerokość bądź liczba kondygnacji. Natomiast zgodnie z art. 3 pkt 8 ustawy - Prawo budowlane, przez remont należy rozumieć wykonywanie w istniejącym obiekcie budowlanym robót budowlanych polegających na odtworzeniu stanu pierwotnego, a niestanowiących bieżącej konserwacji, przy czym dopuszcza się stosowanie wyrobów budowlanych innych niż użyto w stanie pierwotnym.

Ponadto zgodnie z Uchwałą Składu Siedmiu Sędziów z dnia 24 czerwca 2013 r., sygn. akt I FPS 2/2013 Naczelny Sąd Administracyjny orzekł, że w stanie prawnym obowiązującym od dnia 1 stycznia 2011 r. świadczenie kompleksowe polegające na zaprojektowaniu, dopasowaniu oraz montażu komponentów w sposób tworzący wraz z elementami konstrukcyjnymi obiektu budowlanego lub jego części trwałą zabudowę meblową, wykonywane w obiektach budowlanych zaliczanych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym stanowi usługę modernizacji opodatkowaną stawką obniżoną podatku od towarów i usług na podstawie art. 41 ust. 12 w związku z ust. 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.).

Mając na uwadze powyższe przepisy prawa, w ocenie Spółki, świadczone przez nią usługi, polegające na wykonywaniu prac obejmujących między innymi trwałą zabudowę kuchenną, meble na trwałe wbudowane w bryłę obiektu wraz ze sprzętem AGD trwale związanym z zabudową stolarską, szafy wnękowe, inne szafy i szafki, które są w sposób trwały związane z bryłą lokalu, przy użyciu do usługi elementów własnej produkcji oraz elementów produkcji innych firm, mieszczą się w definicji budowy, remontu, modernizacji, termomodernizacji lub przebudowy obiektów budowlanych lub ich części zaliczonych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym w rozumieniu art. 41 ust. 12 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Podsumowując, w ocenie Spółki, do opodatkowania świadczonych przez nią usług, polegających na wykonywaniu prac w obiektach budowlanych zaliczanych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym, obejmujących między innymi trwałą zabudowę kuchenną, meble na trwałe wbudowane w bryłę obiektu, szafy wnękowe, inne szafy i szafki, które są w sposób trwały związane z bryłą lokalu, przy użyciu do usługi elementów własnej produkcji oraz elementów produkcji innych firm, należy zastosować stawkę VAT w wysokości 8%.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

W świetle art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Natomiast przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, na mocy art. 8 ust. 1 ustawy, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

Zgodnie z brzmieniem art. 5a ustawy, towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

Na podstawie art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Przy czym, zgodnie z art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Jednakże, zarówno w treści ustawy o podatku od towarów i usług, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewiduje dla niektórych czynności obniżone stawki podatku.

I tak, w świetle art. 41 ust. 2 ustawy, dla towarów i usług, wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, stawka podatku wynosi 7%, z zastrzeżeniem ust. 12 i art. 114 ust. 1.

Natomiast w myśl art. 146a pkt 2 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2, art. 120 ust. 2 i 3 oraz w tytule załącznika nr 3 do ustawy, wynosi 8%.

Jak stanowi art. 41 ust. 12 ustawy, stawkę podatku, o której mowa w ust. 2, stosuje się do dostawy, budowy, remontu, modernizacji, termomodernizacji lub przebudowy obiektów budowlanych lub ich części zaliczonych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym.

Przez budownictwo objęte społecznym programem mieszkaniowym - zgodnie z art. 41 ust. 12a ustawy - rozumie się obiekty budownictwa mieszkaniowego lub ich części, z wyłączeniem lokali użytkowych, oraz lokale mieszkalne w budynkach niemieszkalnych sklasyfikowanych w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 12, a także obiekty sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w klasie ex 1264 - wyłącznie budynki instytucji ochrony zdrowia świadczących usługi zakwaterowania z opieką lekarską i pielęgniarską, zwłaszcza dla ludzi starszych i niepełnosprawnych, z zastrzeżeniem ust. 12b.

Do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym, zgodnie z art. 41 ust. 12b ustawy, nie zalicza się:

Zgodnie z brzmieniem ust. 12c cyt. artykułu, w przypadku budownictwa mieszkaniowego o powierzchni przekraczającej limity określone w ust. 12b stawkę podatku, o której mowa w ust. 2, stosuje się tylko do części podstawy opodatkowania odpowiadającej udziałowi powierzchni użytkowej kwalifikującej do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym w całkowitej powierzchni użytkowej.

Powołany przepis (art. 41 ust. 12 ustawy) stanowi implementację art. 98 ust. 1 i ust. 2 zdanie pierwsze Dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.Urz.UE.L Nr 347, str. 1 z późn. zm.). Zgodnie z art. 98 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE, państwa członkowskie mogą stosować jedną lub dwie stawki obniżone. W myśl art. 98 ust. 2 zdanie pierwsze Dyrektywy 2006/112/WE, stawki obniżone mają zastosowanie wyłącznie do dostaw towarów i świadczenia usług, których kategorie są określone w załączniku III. W załączniku tym, zatytułowanym: "Wykaz dostaw towarów i świadczenia usług, do których można zastosować stawki obniżone, o których mowa w art. 98", w poz. 10 wskazano na dostawę, budowę, remont i przebudowę budynków mieszkalnych w ramach polityki społecznej.

Ponadto na podstawie § 7 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 4 kwietnia 2011 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2013 r. poz. 247 z późn. zm.), zwanego dalej rozporządzeniem, stawkę podatku wymienioną w art. 41 ust. 1 ustawy obniża się do wysokości 8% dla:

- w zakresie, w jakim wymienione roboty nie są objęte tą stawką na podstawie pkt 2.

Przez roboty konserwacyjne, o których mowa w ust. 1 pkt 2 i 3, rozumie się roboty mające na celu utrzymanie sprawności technicznej elementów budynku lub jego części inne niż remont (§ 7 ust. 2 rozporządzenia).

Przy czym, zgodnie z § 7 ust. 3 rozporządzenia, przepisu ust. 1 pkt 3 powołanego wyżej § 7 rozporządzenia, nie stosuje się, jeżeli wartość towarów bez podatku wchodzących w podstawę opodatkowania świadczenia robót konserwacyjnych przekracza 50% tej podstawy.

Przepis art. 2 pkt 12 ustawy określa, że przez obiekty budownictwa mieszkaniowego, rozumie się budynki mieszkalne stałego zamieszkania, sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 11.

Zatem w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r. opodatkowaniu stawką w wysokości 8% podlega dostawa, budowa, remont, modernizacja, termomodernizacja lub przebudowa obiektów budowlanych lub ich części zaliczanych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym, z wyłączeniem lokali użytkowych, a więc m.in. do budynków mieszkalnych stałego zamieszkania sklasyfikowanych w PKOB w dziale 11, przy uwzględnieniu kryterium powierzchni użytkowej, o której mowa w art. 41 ust. 12b ustawy oraz do lokali mieszkalnych w budynkach niemieszkalnych sklasyfikowanych w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 12.

W tym miejscu należy podkreślić, że obniżone stawki podatku mają charakter wyjątkowy, zatem winny mieć zastosowanie do towarów i usług wskazanych wprost przez ustawodawcę w ustawie i w przepisach wykonawczych do ustawy. Preferencyjna stawka podatku ma zastosowanie do wskazanych w przepisach czynności dotyczących obiektów budownictwa mieszkaniowego.

Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie definiują pojęć wymienionych w art. 41 ust. 12 ustawy, dlatego też w tym zakresie należy odwołać się do rozumienia tych terminów przyjętego w języku potocznym.

Według Słownika języka polskiego (Elżbieta Sobol, Wydawnictwo Naukowe PWN Warszawa 2005, str. 70, kol. 2), przez budowę należy rozumieć m.in. wznoszenie budowli, budowanie (...). Natomiast "budować" to znaczy wznosić budowle, pomieszczenia, ich części lub zespoły.

Pojęcie "modernizacja" - według cytowanego Słownika języka polskiego (str. 474, kol. 2) - oznacza unowocześnienie i usprawnienie czegoś.

Ponadto należy wskazać, że również w uchwale z dnia 24 czerwca 2013 r. sygn. akt I FPS 2/13 Naczelny Sąd Administracyjny stwierdził że "czynności wymienione w art. 41 ust. 12 ustawy o VAT, w tym pojęcie modernizacji, zostały wprowadzone do tej ustawy w rozumieniu przyjętym w języku powszechnym. W takim znaczeniu modernizacja oznacza unowocześnienie, ulepszenie, udoskonalenie, podniesienie standardu obiektu budowlanego lub jego części".

Natomiast "przebudowa" - zgodnie z ww. Słownikiem języka polskiego (str. 770, kol. 1) - to zmiana istniejącego stanu czegoś na inny; ulepszenie, poprawienie czegoś.

Budowa, modernizacja, przebudowa podobnie jak w przypadku innych wymienionych w art. 41 ust. 12 ustawy czynności, powinny zatem dotyczyć elementów konstrukcyjnych obiektów lub ich części zaliczonych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym.

W znaczeniu słownikowym ("Współczesny słownik języka polskiego", red. Bogusław Dunaj, wyd. Langenscheidt Polska Sp. z o.o.), "remont" oznacza zespół czynności, w których wyniku przywraca się sprawność, wartość użytkową jakiegoś obiektu, urządzenia, natomiast "montaż" to składanie, łączenie, ustawianie z poszczególnych części maszyn, urządzeń, budowli; zakładanie instalacji. Z kolei "instalować" oznacza zakładać, montować jakieś urządzenia techniczne.

Należy zauważyć, że przy ustaleniu właściwej stawki podatku VAT decydujące znaczenie ma fakt, co jest przedmiotem sprzedaży, czy podatnik dokonuje dostawy towarów, czy świadczy usługę oraz czy czynność wykonywana przez podatnika mieści się w zakresie czynności wymienionych w art. 41 ust. 12 ustawy (dostawa, budowa, remont, modernizacja, przebudowa obiektów budowlanych lub ich części zaliczonych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym).

Świadczenie kompleksowe (złożone) to zgodnie z orzecznictwem TSUE szereg działań podejmowanych przez podatnika na rzecz konsumenta, które z gospodarczego punktu widzenia tworzy jedną całość i z podatkowego punktu widzenia nie powinno być w sposób sztuczny dzielone.

Natomiast o tym, czy będziemy mieli do czynienia z dostawą towarów, czy świadczeniem usług powinien przesądzić element, który w ramach danego świadczenia ma charakter dominujący (zob. np. wyroki TSUE: z dnia 2 maja 1996 r. w sprawie C-231/94, Faaborg - Gelting Linien; z dnia 25 lutego 1999 r. w sprawie C-349/96 Card Protection Plan Ltd p-ko Commissioners of Custom and Excise; z dnia 27 października 2005 r. w sprawie C-41/04, Levob Verzekeringen BV,OV Bank NV v Staatssecretaris van Financien, z glosą P. Selera, opubl. Lexel. 2010). Jeżeli elementem dominującym w ramach danej transakcji będzie wydanie towaru w celu przeniesienia prawa do rozporządzania nim jak właściciel, zaś pozostałe czynności będą miały charakter pomocniczy lub uboczny wówczas transakcja powinna być traktowana jako dostawa towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy. Natomiast w przypadku gdy istotą transakcji będą inne czynności to mimo, że w ramach takiej transakcji może także wystąpić wydanie towaru, powinna być ona traktowana jako świadczenie usług.

Mając na uwadze powołaną wyżej uchwałę NSA z dnia 24 czerwca 2013 r. sygn. akt I FPS 2/13 opisane w sprawie czynności składające się na świadczenie kompleksowe polegające na wykonaniu zabudowy meblowej z uprzednio nabytych komponentów należy uznać za świadczenie usług.

Przechodząc do stawki podatku VAT - zgodnie z powołaną wyżej uchwałą NSA - "obniżona stawka podatku od towarów i usług znajduje zatem zastosowanie wtedy, gdy montaż komponentów meblowych następuje z wykorzystaniem elementów konstrukcyjnych obiektu budowlanego (lokalu). W omawianym wypadku nie chodzi o jakiekolwiek wykorzystanie elementów konstrukcyjnych obiektu budowlanego (lokalu) przy wykonywaniu zabudowy meblowej, lecz jedynie takie, które przez konstrukcyjne połączenie komponentów meblowych i elementów obiektu budowlanego (lokalu) stworzy trwałą zabudowę spełniającą jako całość określoną funkcję użytkową. Tylko bowiem w takim zakresie można mówić o modernizacji obiektu budowlanego w rozumieniu art. 41 ust. 12 ustawy o VAT. Innymi słowy montaż komponentów meblowych niezależnie od stopnia ich przetworzenia, do którego nie zostaną wykorzystane w sposób istotny elementy konstrukcyjne obiektu budowlanego (lokalu) nie korzysta z obniżonej stawki przewidzianej w tym przepisie. Po trwałym połączeniu komponentów meblowych z elementami konstrukcyjnymi obiektu budowlanego lub jego części komponenty te podnoszą standard takiego obiektu".

Z uzasadnienia ww. uchwały wynika, że zaprojektowanie, przygotowanie i montaż polegający na zwykłym przytwierdzeniu mebli do ściany (np. powieszenie za pomocą haków) nie jest objęte stawką obniżoną.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca na zlecenie kontrahentów świadczy m.in. usługi polegające na wykończeniu, modernizacji lub remoncie obiektów budownictwa mieszkaniowego. Obiekty budownictwa mieszkaniowego, w których Spółka świadczy ww. usługi mają powierzchnię użytkową, która nie przekracza 150 m² w przypadku lokali mieszkalnych oraz która nie przekracza 300 m² w przypadku budynków mieszkalnych jednorodzinnych. W zależności od indywidualnych ustaleń prace obejmują m.in. trwałą zabudowę kuchenną, meble na trwałe wbudowane w bryłę obiektu, szafy wnękowe, inne szafy i szafki, które są w sposób trwały związane z bryłą lokalu.

Z wniosku wynika, że w przypadku szaf zabudowanych - półki i przegrody są w trwały sposób połączone zarówno ze ścianami, jak i sufitem, i podłogą, które stanowią element konstrukcji szafy. Tory - górny i dolny drzwi szaf i zabudów połączone są z sufitem i podłogą, i tylko jako całość tworzą trwałą zabudowę, pełniącą funkcję przechowywania ubrań i innych rzeczy użytku domowego.

W przypadku mebli kuchennych, zapytanie dotyczy szczególnie wariantu, gdy blat roboczy wykonywany jest z konglomeratu. Istotą i głównym walorem tego surowca jest możliwość sklejenia w pomieszczeniu, gdzie montowane są meble, wiele jego części w jedną całość, tak aby nie było szczelin na łączeniach. Po sklejeniu zabudowa dolnych szafek stanowi całość, której nie można rozdzielić ze względu na masę, wymiary i kształt sklejonego w jedną całość blatu. Szczególnym przypadkiem jest sytuacja, gdzie blat jest poszerzany w otworach okiennych, stanowiąc jednocześnie parapet połączony trwale ze ścianami. Ogólnie rzecz biorąc blaty z konglomeratu nie mogą być po połączeniu w całość ani wyjęte z pomieszczenia bez uszkodzenia blatu lub otworów wejściowych pomieszczenia. Nie możliwe jest również bez zniszczeń wyjęcie innych elementów zabudowy pod blatem. Stanowią one jedną całość wypełniającą wnętrze z funkcją przechowywania żywności i jej przygotowania do spożycia.

Wykonanie zabudowy polega na dostosowaniu projektu do kształtu układu pomieszczenia, zaprojektowania miejsc przyłączy wodnych, kanalizacyjnych, wentylacyjnych oraz gniazd elektrycznych, tak aby wszystkie elementy zabudowy wraz z urządzeniami montowanymi w kuchni stanowiły jedną, niepowtarzalną i nierozłączną całość. W zabudowach, które Wnioskodawca wykonuje, meble łączone są w całość zintegrowaną ze ścianami i instalacjami. W przypadku szaf i zabudów są one montowane przez przykręcanie elementów do ścian, sufitu i podłogi z wykorzystaniem kołków rozporowych. Elementy zabudowy czy też szafy w przypadku demontażu stanowią bezwartościowy zbiór płyt.

W przypadku kuchni wszystkie meble łączone są ze sobą na złącza meblowe lub klejone na kołki, szafki wiszące zawieszane są na stalowych listwach połączonych trwale ze ścianami. Na powierzchni dolnych szafek nakładane są elementy blatu tworząc najczęściej kształt litery L lub C. Po sklejeniu blatu klejami dwuskładnikowymi tworzy on monolit (często razem ze ścianą wnęki okiennej), który jest nie do usunięcia z pomieszczenia bez zniszczenia mebli lub wnętrza.

Zabudowy meblowe wykonywane są z płyt laminowanych, lakierowanych, profili metalowych, szkła, konglomeratu żywic i drewna naturalnego.

Sposób mocowania mebli pozwala zdemontować meble bez istotnego uszkodzenia konstrukcji budynku, ale powoduje uszkodzenia mebli, które nie będą po demontażu nadawały się w znacznej części do ponownego użytku. Po demontażu mebli budynek nie zawali się.

Ponadto Spółka podkreśliła, że przedmiotem wyżej wymienionych prac nie są elementy wyposażenia obiektów budownictwa mieszkaniowego, które nie są z nim trwale związane, takie jak np. meble ruchome (stół, krzesła), sprzęt HI-FI czy RTV.

W rozpatrywanej sprawie wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą zastosowania prawidłowej stawki podatku VAT na wykonanie trwałej zabudowy kuchennej, mebli na trwałe wbudowanych w bryłę obiektu, szaf wnękowych oraz innych szaf i szafek w obiektach budownictwa mieszkaniowego.

Ze stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego wynika, że opisana we wniosku zabudowa meblowa nie jest połączona w sposób trwały z elementami konstrukcyjnymi obiektu budowlanego (lokalu). Trudno uznać, że przytwierdzenie do ścian, sufitu i podłogi za pomocą kołków rozporowych szaf i zabudów, a także łączenie ze sobą na złącza meblowe lub klejenie na kołki mebli kuchennych oraz zawieszanie na stalowych listwach szafek wiszących oznacza trwałe połączenie z elementami konstrukcyjnymi lokalu czy budynku.

Jak wynika z internetowego Słownika języka polskiego (www.sjp.pl) słowo "trwały" oznacza niezmienny, nieulegający zmianom, ponadczasowy.

W związku z powyższym należy stwierdzić, że przedstawiony sposób montażu elementów zabudów, szaf bądź szafek sprowadza się do prostego połączenia komponentów meblowych ze ścianami obiektu budowlanego lub jego częściami. Nie są to również zabiegi nadmiernie skomplikowane technicznie oraz mają charakter odwracalny. Demontaż opisanej zabudowy meblowej, jak wynika z opisu sprawy, może nastąpić bez uszkodzenia konstrukcji budynku/lokalu. Jak wskazał Zainteresowany we wniosku, mocowanie mebli pozwala zdemontować meble bez istotnego uszkodzenia konstrukcji budynku, ale powoduje uszkodzenia mebli, które nie będą po demontażu nadawały się w znacznej części do ponownego użytku. Powyższe zatem oznacza, że nie dochodzi do uszkodzenia elementów konstrukcyjnych lokalu (budynku).

Wobec tego należy zauważyć, że w przedmiotowej sprawie do montażu przedmiotowej zabudowy meblowej nie zostaną w sposób istotny wykorzystane elementy konstrukcyjne budynku/lokalu w taki sposób, aby ich demontaż spowodował uszkodzenie konstrukcji budynku.

Co prawda trwała zabudowa kuchenna, meble na trwałe wbudowane w bryłę obiektu, szafy wnękowe oraz inne szafy i szafki wykorzystują ściany konstrukcyjne, należy jednak podkreślić, że zaistniały związek nie jest na tyle istotny, aby uzasadniać stwierdzenie, że wykonywane prace mają charakter modernizacji obiektu budowlanego.

Mając na uwadze przeprowadzoną analizę, tut. Organ stwierdza, że w rozpatrywanej sprawie usług świadczonych przez Wnioskodawcę polegających na montażu ww. zabudowy meblowej nie można traktować jako modernizacji, o której mowa w art. 41 ust. 12 ustawy.

Opisanych we wniosku usług nie można również uznać za żadną inną czynność wskazaną w art. 41 ust. 12 ustawy, nie jest to bowiem w szczególności remont, termomodernizacja lub przebudowa.

Podsumowując, opisaną we wniosku usługę wykonania i montażu zabudowy kuchennej, mebli na trwałe wbudowanych w bryłę obiektu, szaf wnękowych oraz innych szaf i szafek nie można/nie będzie można uznać za wymienioną w art. 41 ust. 12 ustawy, jak również w § 7 rozporządzenia, a w związku z tym nie jest/nie będzie ona opodatkowana stawką podatku w wysokości 8%, lecz zgodnie z art. 41 ust. 1 w związku z art. 146a pkt 1 ustawy, stawką podatku w wysokości 23%.

Interpretacja dotyczy:

* zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia,

* zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.