ILPP1/443-792/11-2/AW

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana, przedstawione we wniosku z dnia 23 maja 2011 r. (data wpływu 26 maja 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży gruntu zakupionego w celu wybudowania własnego domu - jest prawidłowe.

W dniu 26 maja 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży gruntu zakupionego w celu wybudowania własnego domu.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

W połowie lat 90-tych Wnioskodawca wraz z małżonką nabyli do majątku wspólnego za fundusze stanowiące ich majątek, objęty wspólnością ustawową, następujące grunty położone w SK., gmina Z:

Wszystkie zakupione działki przylegały do siebie i były jedynie przedzielone jedną drogą gruntową. Wnioskodawca i jego żona nabyli powyższe działki do majątku osobistego, w celu wybudowania na tym terenie domu mieszkalnego dla potrzeb własnych. W momencie zakupu działki te leżały wśród pól na uboczu wsi i w większości były pokryte pojedynczymi drzewami i krzewami. Dodatkowym celem Wnioskodawcy i jego małżonki była możliwość przyszłego udostępnienia terenu pod budowę domu swoim dzieciom i ewentualnie wnukom. Niestety obniżenie się dochodów związane m.in. z przejściem na emeryturę spowodowały, że od czasu ich zakupu działki nie były wykorzystywane.

W dniu 21 października 2005 r. decyzją Wójta Gminy, działka 340/5 została podzielona w następujący sposób:

Celem tego podziału było wydzielenie działki dla L. (córki) pod budowę domu mieszkalnego. W dniu 20 grudnia 2005 r. w drodze umowy darowizny, Z.iL.M. darowali L.R., niezabudowaną nieruchomość 340/6.

W dniu 14 lutego 2008 r. decyzją Wójta Gminy, doszło do następujących podziałów działek:

* działka 340/7 została podzielona w następujący sposób:

* działka 335/1 została podzielona w następujący sposób:

* działka 336/1 została podzielona w następujący sposób:

Dzięki temu podziałowi, w dniu 20 stycznia 2009 r. Z.iL.M. dokonali z Gminą zamiany niezabudowanych działek:

* 340/9, 336/3, 336/4, 335/4 o łącznej powierzchni 1207 m ² w zamian za niezabudowaną działkę 654/1 oznaczaną jako Dr (droga) o powierzchni 983 m ² i kwotę 4.210 zł, będącą różnicą między wartością działek przekazanych przez Z.iL.M., tj. 43.140 zł a wartością działki przekazanej przez Gminę, tj. 39.930 zł.

Strony dokonały tej zamiany w celu uregulowania stanu prawnego nieruchomości. Działki przekazane przez Z.iL.M., stanowią bowiem naturalną drogę gruntową, którą uczęszczają mieszkańcy wsi i które łączyły drogi stanowiące własność Gminy. Natomiast działka przekazana przez Gminę, zapisana wg ewidencji gruntów jako droga była zawsze nieprzejezdna, a jej formalny przebieg przechodził przez stromą skarpę porośniętą pojedynczymi drzewami. Działka 654/1 była położona pomiędzy działkami stanowiącymi własność Z.iL.M.

Reasumując, celem operacji podziału działek oraz zamiany było doprowadzenie do sytuacji, w której stan własnościowy drogi gruntowej przebiegającej przez tereny należące do Z.iL.M. będzie zgodny z jej rzeczywistym przebiegiem. Powód ten jest jasno określony w Protokole uzgodnień, zawartym w tej sprawie między Z.iL.M. a Wójtem Gminy.

W roku 2008 L.iZ.M. zastanawiali się nad planem wydzielenia kilku działek, w celu ich darowania swoim dzieciom i wnukom w celu umożliwienia im wybudowania domów jednorodzinnych. W dniu 18 czerwca 2008 r. Wójt Gminy., po rozpatrzeniu wniosku Z.M. z dnia 3 marca 2008 r. wydał pozytywną decyzję o warunkach zabudowy, dotyczącą inwestycji polegającej na budowie sześciu budynków mieszkalnych jednorodzinnych wraz z infrastrukturą techniczną, na działkach 340/10 i 330/1. Jednakże ze względu na niewystarczające środki finansowe zainteresowanych plan ten został zaniechany.

W tej sytuacji L.iZ.M. zrealizowali inny plan. I tak, w dniu 19 marca 2009 r. decyzją Wójta Gminy, działka 340/10 została podzielona w następujący sposób:

Celem tego podziału było wydzielenie i darowanie L.R. (córce Z.iL.M. działki pozwalającej na budowę domu jednorodzinnego, umożliwiającego wspólne zamieszkanie z rodzicami wymagającymi opieki ze względu na ich zły stan zdrowia oraz podeszły wiek. W jego następstwie, w dniu 30 kwietnia 2009 r. w drodze umowy darowizny, Z.iL.M. darowali L.R. następującą nieruchomość niezabudowaną:

* działkę 340/11 o powierzchni 5113 m ² oznaczoną jako użytki Bp,

* 13/100 części w działce 340/13 o powierzchni 1034 m ² oznaczonej jako użytki Bp - działka ta stanowi drogę wewnętrzną do drogi publicznej.

Decyzja ta spowodowała nieprzewidziane przez Z. i L. M. skutki finansowe. Gmina uznała bowiem, iż wskutek tego podziału znacznie wzrosła wartość działek i naliczyła podatek adiacencki. Podatek ten, jak i duża wysokość podatku gruntowego spowodowały, że L. i Z. M. znaleźli się w trudnej sytuacji finansowej. Od pierwszej połowy lat dziewięćdziesiątych Z. i L. M. są emerytami.

Wnioskodawca i jego małżonka nigdy nie prowadzili i aktualnie nie prowadzą działalności gospodarczej w jakikolwiek sposób związanej z handlem nieruchomościami. Nigdy również nie byli i nie są rolnikami. Przedmiotowe działki nie były i nie są przez nich wykorzystywane w działalność gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, z działek tych nie dokonywali zbioru i sprzedaży płodów rolnych, nie były, ani nie służyły do innych czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Wnioskodawcy nigdy posiadanych gruntów nie udostępniali i nie udostępniają innym osobom na podstawie umowy najmu, dzierżawy, użyczenia. Przedmiotowe działki, poza zamieszkiwanym od roku 1975 domem jednorodzinnym w Z., były jedyną nieruchomością, jaka kiedykolwiek była ich własnością. Działki te zawsze stanowiły majątek prywatny i nie były w żaden sposób wykorzystywane do prowadzenia działalności gospodarczej.

Małżonkowie Z. i L. M. noszą się z zamiarem sprzedania swojemu synowi następujących działek:

* 340/12,

* 87% w działce 340/13,

* 340/14,

* 330/1,

* 336/5.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy w świetle przedstawionego stanu sprzedaż opisanych gruntów będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Zdaniem Wnioskodawcy, sprzedaż działek z majątku osobistego nie może być opodatkowana podatkiem VAT. Wynika to z faktu, że planowana sprzedaż nastąpi z majątku osobistego, nigdy niezwiązanego z działalnością gospodarczą. Okoliczności sprawy nie wskazują również, iż Z. i L. M. działali w charakterze handlowca. Nie można bowiem stwierdzić, że nabyli grunty w celu odsprzedaży, ponieważ należą one do ich majątku prywatnego, będącego w ich posiadaniu już od wielu lat i zostały nabyte dla ich potrzeb własnych i własnej rodziny. Sprzedając grunt Wnioskodawca skorzysta z przysługującego mu prawa do rozporządzania własnym majątkiem, a zatem czynność ta nie oznacza wykonywania działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, a zatem nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

W myśl art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Pojęcie towaru ustawodawca zdefiniował w art. 2 pkt 6 ustawy. Zgodnie z zapisem zawartym w tym przepisie, w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2011 r., przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Jak stanowi art. 45 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.), rzeczami w rozumieniu niniejszego kodeksu są tylko przedmioty materialne.

Wyjaśnić jednocześnie należy, iż przedmiotami stosunków prawnych są dobra materialne i niematerialne. Wśród dóbr materialnych wyróżniamy m.in. rzeczy (Bednarek Małgorzata, "Mienie", "Komentarz do art. 44-553 Kodeksu cywilnego", Zakamycze 1997, komentarz do art. 45 k.c.). Rzeczy dzieli się na nieruchomości i rzeczy ruchome (Pasecki Kazimierz, "Kodeks cywilny, Księga pierwsza. Część ogólna. Komentarz", Zakamycze 2003, komentarz do art. 45 k.c.).

Natomiast w myśl art. 46 § 1 ww. Kodeksu, nieruchomościami są części powierzchni ziemskiej stanowiące odrębny przedmiot własności (grunty), jak również budynki trwale z gruntem związane lub części takich budynków, jeżeli na mocy przepisów szczególnych stanowią odrębny od gruntu przedmiot własności.

Zgodnie zatem z ww. przepisami, grunt spełnia definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy.

Na mocy art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Nie każda czynność stanowiąca dostawę, w rozumieniu art. 7 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, bowiem aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel i rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza - mocą art. 15 ust. 2 ustawy - obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Dodatkowo należy wskazać, że działalność gospodarcza powinna cechować się stałością, powtarzalnością i niezależnością jej wykonywania, bowiem związana jest z profesjonalnym obrotem gospodarczym. Nie jest natomiast działalnością handlową, a zatem i gospodarczą sprzedaż majątku osobistego, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży i nie jest związany z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Zatem, w przedmiotowej sprawie podstawowym kryterium dla opodatkowania sprzedaży nieruchomości jest ustalenie, czy nieruchomość była wykorzystywana w sposób ciągły do celów zarobkowych, czy majątek nabyty został na potrzeby własne, czy też z przeznaczeniem do działalności handlowej.

Podkreślić przy tym należy, że zwłaszcza w przypadku działalności gospodarczej w zakresie handlu, zamiar częstotliwego wykonywania czynności ujawniony być musi już w momencie nabycia towaru, a nie w momencie jego sprzedaży. Nie można pominąć, że pod pojęciem "handel" należy rozumieć dokonywany w sposób zorganizowany zakup towarów w celu ich odsprzedaży. Jeżeli zatem dana czynność została wykonana poza zakresem działań producenta, handlowca, usługodawcy, pozyskującego zasoby naturalne, rolnika, czy wykonującego wolny zawód to w świetle cytowanego powyżej art. 15 ust. 2 ustawy nie można podmiotu dokonującego dostawy uznać za podatnika VAT z tytułu wykonania takiej czynności i to bez względu na to, czy czynność tę wykonał jednorazowo ale w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania jej w sposób częstotliwy.

Taka właśnie sytuacja występuje w przypadku sprzedaży przez osobę fizyczną majątku prywatnego. Sprzedaż majątku nabytego na własne potrzeby, a nie z przeznaczeniem do działalności handlowej, zarówno w całości, jak i w częściach, jednemu lub wielu nabywcom, z zyskiem lub bez, nie może być uznana za działalność handlową ze skutkiem w postaci uznania tej osoby za podatnika VAT.

Z treści wniosku wynika, iż Wnioskodawca wraz z małżonką w połowie lat 90-tych nabyli do majątku wspólnego za fundusze stanowiące ich majątek, objęty wspólnością ustawową, następujące grunty: 335/1 składający się z 71 arów, 340/5 składający się z 2,17 ha, 336/1 składający się z 37 arów, 330/1 składający się z 14 arów i 343/17 składający się z 0,8279 ha.

Wszystkie zakupione działki przylegały do siebie i były jedynie przedzielone jedną drogą gruntową. Wnioskodawca i jego żona nabyli powyższe działki do majątku osobistego, w celu wybudowania na tym terenie domu mieszkalnego dla potrzeb własnych. Dodatkowym celem Wnioskodawcy i jego małżonki była możliwość przyszłego udostępnienia terenu pod budowę domu swoim dzieciom i ewentualnie wnukom. Niestety obniżenie się dochodów związane m.in. z przejściem na emeryturę spowodowało, że od czasu ich zakupu działki nie były wykorzystywane.

W dniu 21 października 2005 r. decyzją Wójta Gminy, działka 340/5 została podzielona na działki 340/6 i 340/7. Celem tego podziału było wydzielenie działki dla L. R. (córki) pod budowę domu mieszkalnego. W dniu 20 grudnia 2005 r. w drodze umowy darowizny, Z. i L. M. darowali L. R., niezabudowaną nieruchomość 340/6.

W dniu 14 lutego 2008 r. decyzją Wójta Gminy, doszło do następujących podziałów działek:

* działka 340/7 została podzielona w następujący sposób: 340/8, 340/9, 340/10,

* działka 335/1 została podzielona w następujący sposób: 335/3, 335/4,

* działka 336/1 została podzielona w następujący sposób: 336/2, 336/3, 336/4, 336/5.

Dzięki temu podziałowi, w dniu 20 stycznia 2009 r. Z. i L. M. dokonali z Gminą zamiany niezabudowanych działek:

* 340/9, 336/3, 336/4, 335/4 w zamian za niezabudowaną działkę 654/1.

Strony dokonały tej zamiany w celu uregulowania stanu prawnego nieruchomości. Działki przekazane przez Z. i L. M., stanowią bowiem naturalną drogę gruntową, którą uczęszczają mieszkańcy wsi i które łączyły drogi stanowiące własność Gminy. Natomiast działka przekazana przez Gminę, zapisana wg ewidencji gruntów jako droga była zawsze nieprzejezdna, a jej formalny przebieg przechodził przez stromą skarpę porośniętą pojedynczymi drzewami. Działka 654/1 była położona pomiędzy działkami stanowiącymi własność Z. i L. M.

W roku 2008 L. i Z. M. zastanawiali się nad planem wydzielenia kilku działek, w celu ich darowania swoim dzieciom i wnukom w celu umożliwienia im wybudowania domów jednorodzinnych. W dniu 18 czerwca 2008 r. Wójt Gminy, po rozpatrzeniu wniosku Z.M. z dnia 3 marca 2008 r. wydał pozytywną decyzję o warunkach zabudowy, dotyczącą inwestycji polegającej na budowie sześciu budynków mieszkalnych jednorodzinnych wraz z infrastrukturą techniczną, na działkach 340/10 i 330/1. Jednakże ze względu na niewystarczające środki finansowe zainteresowanych plan ten został zaniechany.

W tej sytuacji L.iZ.M. zrealizowali inny plan. I tak, w dniu 19 marca 2009 r. decyzją Wójta Gminy, działka 340/10 została podzielona na następujące działki: 340/11, 340/12, 340/13, 340/14.

Celem tego podziału było wydzielenie i darowanie L.R. (córce) działki pozwalającej na budowę domu jednorodzinnego, umożliwiającego wspólne zamieszkanie z rodzicami wymagającymi opieki ze względu na ich zły stan zdrowia oraz podeszły wiek. W jego następstwie, w dniu 30 kwietnia 2009 r. w drodze umowy darowizny, Z.iL.M. darowali L.R. następującą nieruchomość niezabudowaną:

* działkę 340/11 o powierzchni 5113 m ² oznaczoną jako użytki Bp,

* 13/100 części w działce 340/13 o powierzchni 1034 m ² oznaczonej jako użytki Bp - działka ta stanowi drogę wewnętrzną do drogi publicznej.

Decyzja ta spowodowała nieprzewidziane przez Z.iL.M. skutki finansowe. Gmina uznała bowiem, iż wskutek tego podziału znacznie wzrosła wartość działek i naliczyła podatek adiacencki. Podatek ten, jak i duża wysokość podatku gruntowego spowodowały, że LiZ.M. znaleźli się w trudnej sytuacji finansowej. Od pierwszej połowy lat dziewięćdziesiątych Z.iL.M. są emerytami.

Wnioskodawca i jego małżonka nigdy nie prowadzili i aktualnie nie prowadzą działalności gospodarczej w jakikolwiek sposób związanej z handlem nieruchomościami. Nigdy również nie byli i nie są rolnikami. Przedmiotowe działki nie były i nie są przez nich wykorzystywane w działalność gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, z działek tych nie dokonywali zbioru i sprzedaży płodów rolnych, nie były, ani nie służyły do innych czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Nigdy posiadanych gruntów nie udostępniali i nie udostępniają innym osobom na podstawie umowy najmu, dzierżawy, użyczenia. Działki te zawsze stanowiły majątek prywatny i nie były w żaden sposób wykorzystywane do prowadzenia działalności gospodarczej.

Małżonkowie noszą się z zamiarem sprzedania swojemu synowi następujących działek:

* 340/12,

* 87% w działce 340/13,

* 340/14,

* 330/1,

* 336/5.

Grunt spełnia definicję towarów wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a jego sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.

W przedmiotowej sprawie Zainteresowanego nie można jednak uznać za podatnika prowadzącego działalność gospodarczą w myśl art. 15 ustawy, polegającą na handlu nieruchomościami, nie można stwierdzić bowiem, iż nabywając grunty działał w charakterze handlowca. Mając na uwadze cel nabycia przedmiotowych gruntów - budowa domu mieszkalnego dla potrzeb własnych oraz rodziny, nie można uznać, że nieruchomości te zakupiono w celu dalszej odsprzedaży.

Należy również zaznaczyć, iż w przypadku gdy osoba fizyczna dokonuje sprzedaży swojego majątku prywatnego - nieruchomości gruntowej, a czynność tą wykona jednorazowo lub okazjonalnie, w warunkach wskazujących, iż działanie to nie jest czynione z zamiarem jego powtarzania (kontynuowania) i nie zmierza do nadania mu stałego charakteru, transakcja ta nie może być uznana za działalność gospodarczą, w rozumieniu cyt. wyżej art. 15 ust. 2 ustawy.

W przedmiotowej sprawie okoliczności towarzyszące transakcji sprzedaży nieruchomości gruntowych, nie wskazują, iż miałyby być one czynione z zamiarem wykonywania w sposób częstotliwy. Wnioskodawca bowiem dokonał zakupu nieruchomości na cele mieszkaniowe. Jednakże w chwili obecnej, ze względu na trudną sytuację finansową Wnioskodawca zamierza dokonać transakcji zbycia części przedmiotowego gruntu. Tym samym, należy uznać, iż planowana sprzedaż ww. nieruchomości gruntowych niezabudowanych nie będzie czynnością wykonywaną w sposób częstotliwy i nie może być uznana za istotę prowadzenia działalności gospodarczej.

Ponadto, Wnioskodawca wskazał, iż nie wykorzystywał gruntu do prowadzenia działalności gospodarczej, jak również grunt nie był przedmiotem umowy dzierżawy, a Zainteresowany nie był i nie jest rolnikiem ryczałtowym. Powyższe dowodzi, iż przedmiotowy grunt nie był wykorzystywany w celach zarobkowych.

W kwestii skutków prawnych jakie wywołuje interpretacja indywidualna wydana dla Wnioskodawcy, stwierdzić należy, że w myśl art. 14b § 1 ustawy - Ordynacja podatkowa, minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną).

Mając na uwadze, że wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego został złożony przez Wnioskodawcę - jednego ze współwłaścicieli przedmiotowego gruntu - zaznacza się, iż interpretacja nie wywiera skutku prawnego dla żony Wnioskodawcy.

Żona Zainteresowanego chcąc uzyskać interpretację indywidualną powinna wystąpić z odrębnym wnioskiem o jej udzielenie.

Reasumując, Wnioskodawca dokonując transakcji sprzedaży gruntu nabytego z zamiarem budowy domu, nie będzie działał w charakterze podatnika, a czynność ta nie będzie nosiła znamion działalność gospodarczej. Tym samym, dostawa przedmiotowych działek nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gorzowie Wielkopolskim, ul. Dąbrowskiego 13, 66-400 Gorzów Wielkopolski po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.