ILPP1/443-790/09-2/AI

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z o.o., przedstawione we wniosku z dnia 1 lipca 2009 r. (data wpływu 6 lipca 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem VAT rekompensat - jest prawidłowe.

W dniu 6 lipca 2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem VAT rekompensat.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca (dalej także: Wynajmujący) zawarł na czas określony umowę najmu lokali ze spółką akcyjną (dalej: Najemca). Strony sporządziły i podpisały aneks do powyższej umowy, zgodnie z którym część powierzchni wynajmowanych lokali została wyłączona z przedmiotu umowy. Powyższe postanowienie, rodzące szkodę po stronie Wnioskodawcy, ma zostać zrekompensowane przez wypłatę przez Najemcę kwoty pieniężnej stanowiącej różnicę opłat, jakie z tytułu umowy najmu wyłączonych powierzchni zobowiązany jest płacić Najemca, a opłatami uzgodnionymi pomiędzy Wynajmującym a nowym Najemcą tychże powierzchni.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy kwoty pieniężne wypłacane Wnioskodawcy przez Najemcę z tytułu rekompensaty podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.) - zwanej dalej: u.p.t.u. - opodatkowaniu tym podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, przez dostawę towarów rozumie się zasadniczo przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. W myśl natomiast art. 8 ust. 1 cyt. ustawy, przez świadczenie usług rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, która nie stanowi dostawy towarów.

Z uwagi na enumeratywny charakter katalogu czynności opodatkowanych z art. 5 ust. 1 cyt. ustawy opodatkowanie danej czynności prawnej lub faktycznej podatkiem od towarów i usług uzależnione jest od zakwalifikowania ich do jednej z dwóch kategorii: dostawy towarów bądź świadczenia usług. W pierwszej kolejności należy podkreślić, że nie ulega wątpliwości, że kwoty przekazane przez Najemcę na rzecz Wynajmującego nie mogą być uznane za dostawę towarów, jako że nie stanowią zapłaty za przeniesienie prawa do rozporządzania jakimkolwiek towarem. W związku z powyższym, ustalenia wymaga czy możliwe jest uznanie przekazywania tych kwot za wynagrodzenie z tytułu świadczenia usług.

Pojęcie rekompensaty czy też odszkodowania nie zostało zdefiniowane w prawie podatkowym. Pomocniczo sięgnąć można zatem do terminologii prawa cywilnego w tym zakresie. Ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.) w art. 471 oraz w art. 483 reguluje problematykę odszkodowania oraz instytucję kary umownej, akcentując element niewykonania lub nienależytego wykonania zobowiązania, rodzący po stronie dłużnika obowiązek naprawienia szkody (m.in. poprzez wypłatę odszkodowania, rekompensaty).

Z brzmienia tych przepisów oraz z samej istoty odszkodowania wynika, że kwoty pieniężne wypłacane przez Najemcę na rzecz Wnioskodawcy w wyniku niewywiązania się z pierwotnej umowy nie stanowią świadczenia usług w rozumieniu art. 8 ust. 1 u.p.t.u. Należy bowiem podkreślić, że w niniejszej sprawie nie istnieje element ekwiwalentności, odpłatności. Innymi słowy nie istnieje żadne świadczenie wzajemne, za które wypłacane kwoty pieniężne miałyby być należne. Spółka nie świadczy bowiem na rzecz Najemcy żadnej usługi za wynagrodzeniem.

W związku z powyższym należy uznać, że w niniejszej sprawie wypłata rekompensaty za utracone korzyści w związku z wyłączeniem niektórych powierzchni lokali z zakresu przedmiotowego umowy najmu nie stanowi świadczenia usług, a zatem nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Na potwierdzenie swojego stanowiska Wnioskodawca powołuje się na:

* wyrok WSA z dnia 1 kwietnia 2008 r., sygn. akt III SA/Wa 2166/07,

* wyrok ETS z dnia 18 lipca 2007 r. w sprawie C-277/05,

* wyrok ETS z dnia 29 lutego 1994 r. w sprawie C-215/94,

* interpretację indywidualną z dnia 1 czerwca 2009 r. nr IPPP2/443-302/09-2/AZ,

* interpretację indywidualną z dnia 25 marca 2009 r. nr ILPP1/443-34/09-2/BD,

* interpretację indywidualną z dnia 1 kwietnia 2009 r. nr IPPP2/443-38/09-2/AZ,

* interpretację indywidualną z dnia 23 grudnia 2008 r. nr IBPP3/443-732/08/ŁW.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi, ul. Piotrkowska 135, 90-434 Łódź po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.