ILPP1/443-789/09-4/AT

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana, przedstawione we wniosku z dnia 30 czerwca 2009 r. (data wpływu 6 lipca 2009 r.), uzupełnionym pismem z dnia 4 września 2009 r. (data wpływu 8 września 2009 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży działek - jest nieprawidłowe.

W dniu 6 lipca 2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży działek. Powyższy wniosek został uzupełniony pismem z dnia 4 września 2009 r. o doprecyzowanie zaistniałego stanu faktycznego oraz o dokument, z którego wynika upoważnienie do reprezentowania Wnioskodawcy przez pełnomocnika.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca w dniach 26 czerwca 1998 r., 16 lipca 1998 r., 15 czerwca 1999 r. oraz 26 lipca 1999 r. nabył 4 nieruchomości, w skład których wchodziło łącznie 18 podzielonych i niezabudowanych działek, sklasyfikowanych w ewidencji gruntu jako grunty orne i lasy o łącznej powierzchni 7,3836 ha. Wnioskodawca nabył przedmiotowe nieruchomości do majątku prywatnego, który docelowo miał być przedmiotem darowizny na rzecz czwórki dzieci. W roku 2007 z powodu osobistej sytuacji finansowej Wnioskodawca zmienił pierwotne przeznaczenie części nieruchomości i zdecydował o ich zbyciu. W listopadzie 2007 r. oraz rok później w listopadzie 2008 r. Zainteresowany jako osoba prywatna sprzedał 15 z 18 działek znajdujących się w jego majątku prywatnym. Wnioskodawca podkreśla, że sprzedawane nieruchomości nigdy nie były wykorzystywane do prowadzonej przez niego działalności gospodarczej. Nie były również przeznaczane do najmu ani na działalność rolną. Nie było zmienione także przeznaczenie przedmiotowych nieruchomości. Nie dokonywano także żadnych podziałów ani przeniesienia własności.

Z uwagi na toczące się postępowanie sądowe, w momencie sprzedaży dla przedmiotowych nieruchomości brak było planu zagospodarowania przestrzennego, a działki były położone na obszarze w stosunku, do którego Wojewódzki Sąd Administracyjny w Ł. wyrokiem z dnia 20 grudnia 2007 r. stwierdził nieważność uchwały Nr (...) Rady Gminy z dnia 13 czerwca 2005 r. w sprawie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego gminy oraz określił, że uchwała nie podlega wykonaniu do dnia uprawomocnienia się wyroku. Z wypisu ze studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego Gminy teren, na którym znajdowały się sprzedane działki był położony w rejonie oznaczonym jako teren zabudowy mieszkaniowej o charakterze ekstensywnym.

Dodatkowo Wnioskodawca zawarł w dniu 20 lutego 2009 r. umowę przedwstępną sprzedaży nieruchomości położonej w (...). Działka do chwili złożenia wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej nie została zbyta.

Wnioskodawca od dnia 1 lutego 1991 r. prowadzi działalność gospodarczą w zakresie szycia kostiumów kąpielowych - z tytułu prowadzenia tej działalności od dnia 16 czerwca 1993 r. jest zarejestrowanym podatnikiem od towarów i usług.

W uzupełnieniu wniosku z dnia 4 września 2009 r. Wnioskodawca poinformował, że działki, o których mowa we wniosku, zostały nabyte w drodze umowy kupna-sprzedaży. Wnioskodawca wskazał, iż wystąpił już z podobnym wnioskiem o wydanie interpretacji indywidualnej i otrzymał odpowiedź oceniającą negatywnie jego stanowisko.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy Wnioskodawca w przedstawionym opisie stanu faktycznego jest obowiązany do zapłaty podatku od towarów i usług z tytułu zbycia nieruchomości stanowiących jego majątek prywatny.

Zdaniem Wnioskodawcy, w przedstawionym opisie stanu faktycznego, będącym przedmiotem wniosku, Zainteresowany dokonuje zbycia części majątku prywatnego wobec czego nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług z tytułu sprzedaży przedmiotowych nieruchomości.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2 ww. artykułu - bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Działalność gospodarcza jest definiowana jako wszelka działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych. W tym miejscu należy podkreślić, iż przepisy dotyczące podatku od towarów i usług są zharmonizowane z prawem wspólnotowym. Dlatego dokonując wykładni prawa krajowego każdorazowo należy uwzględniać postanowienia prawa wspólnotowego.

Definicję podatnika w podatku od towarów i usług zawiera Dyrektywa Rady z dnia 28 listopada 2006 r. Nr 2006/112/WE w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U. UE serii L Nr 347 str. 1 z późn. zm.). Dyrektywa ta zastąpiła Dyrektywę Rady 77/388/EC z dnia 17 maja 1977 r. w sprawie harmonizacji ustawodawstwa państw członkowskich w odniesieniu do podatków obrotowych - wspólny system podatku od wartości dodanej: ujednolicona podstawa wymiaru podatku - VI Dyrektywa oraz Dyrektywę Rady 67/227/EWG z dnia 11 kwietnia 1967 r. w sprawie harmonizacji ustawodawstwa państw członkowskich w odniesieniu do podatków obrotowych - I Dyrektywa, dalej zwana "Dyrektywą Rady 2006/112/WE". Zgodnie z art. 9 tej Dyrektywy, podatnikiem jest każda osoba prowadząca samodzielnie w dowolnym miejscu działalność gospodarczą, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Natomiast, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, włącznie z górnictwem, działalnością rolniczą i wykonywaniem wolnych zawodów lub uznanych za takie.

Ponadto, za działalność gospodarczą uznaje się w szczególności wykorzystywanie, w sposób ciągły, majątku rzeczowego lub wartości niematerialnych w celu uzyskania z tego tytułu dochodu. Dyrektywa daje również państwom członkowskim prawo do uznania za podatnika każdego, kto okazjonalnie dokonuje transakcji związanej z działalnością gospodarczą, a w szczególności transakcji:

* dostawy budynku lub części budynku oraz związanego z nim gruntu, przed pierwszym zasiedleniem;

* dostawy terenu budowlanego.

Przepis ten jest tożsamy z regulacjami VI Dyrektywy, która została uchylona przez Dyrektywę Nr 2006/112/WE i ma obecnie zastosowanie. Tak więc państwa członkowskie mają prawo wprowadzić opodatkowanie dostawy dokonywanej przez podmioty nie będące podatnikami, której przedmiotem są budynki lub grunty budowlane. W tym kontekście należy wskazać, iż wbrew twierdzeniom niektórych organów podatkowych, przepis art. 12 Dyrektywy 112 nie daje państwom członkowskim prawa do uznania za działalność gospodarczą wskazanych tam czynności. Przewiduje jedynie prawo do zrównania tych czynności z działalnością gospodarczą. Jednakże polski ustawodawca z takiego uprawnienia nie skorzystał.

Mimo, że czynność sprzedaży wydzielonych działek ma pewien przymiot powtarzalności (w określonym przedziale - ilość działek jest skończona), to uznanie osoby fizycznej z tytułu tych sprzedaży za podatnika jest nieuzasadnione ze względu na fakt, iż podatnikiem nie jest podmiot będący "handlowcem". Nie ma żadnego uzasadnienia argument, iż w opisanym stanie faktycznym osoba fizyczna występuje w charakterze handlowca - osoba fizyczna dokonuje jedynie wyzbycia majątku prywatnego (jest to wykonywanie przysługującego prawa własności).

Na potwierdzenie swojego stanowiska Wnioskodawca powołuje następujące orzeczenia:

* WSA we W. z dnia 6 września 2006 r., sygn. l SA/Wr 1254/05,

* WSA we W. z dnia 17 kwietnia 2007 r., sygn. l SA/Wr 123/07,

* NSA z dnia 24 kwietnia 2007 r., sygn. l FSK 603/06,

* NSA z dnia 29 października 2007 r., sygn. l FPS 3/07,

* WSA w W. z dnia 2 kwietnia 2008 r., sygn. III SA/Wa 45/08,

* C-291/92 Dieter Armbrecht,

* C-230/94 Renata Enkler a Finanzamt H.

Mając powyższe na względzie należy podkreślić, iż Wnioskodawca:

* nabył przedmiotowe nieruchomości w latach 1998 - 1999 do majątku prywatnego i nigdy nie wykorzystywał ich w prowadzonej działalności gospodarczej polegającej na szyciu kostiumów kąpielowych,

* przed zbyciem przedmiotowych nieruchomości Wnioskodawca nie dokonywał zbycia innych nieruchomości,

* sprzedaż ma charakter jednorazowy i dotyczy nieruchomości nabytych wiele lat temu (w latach 1998 - 1999),

* Wnioskodawca nie zamierza zbyć innych nieruchomości,

* dokonując nabycia spornych działek nie działał w charakterze handlowca, o którym mowa w art. 15 ust. 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r.

Wobec powyższego zbycie nieruchomości przez Wnioskodawcę miało charakter dysponowania majątkiem prywatnym i nie miało nic wspólnego z działalnością gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. W konsekwencji Wnioskodawca nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług z tytułu zbycia przedmiotowych nieruchomości i nie musi płacić podatku od towarów i usług z tego tytułu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy przez dostawę, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Przez towary, w świetle art. 2 pkt 6 ustawy, rozumie się rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Nie każda czynność stanowiąca dostawę w rozumieniu art. 7 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, musi być wykonana przez podatnika.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Przez działalność gospodarczą w świetle ust. 2 powołanego artykułu rozumie się wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

W świetle przytoczonych wyżej przepisów zauważyć należy, iż status podatnika podatku od towarów i usług wynika z okoliczności dokonania czynności podlegających opodatkowaniu tym podatkiem. Dla ustalenia, czy osoba dokonująca transakcji sprzedaży gruntu jest podatnikiem podatku VAT, istotnym jest stwierdzenie, że prowadzi ona działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów cytowanej wyżej ustawy. Dla celów ustalenia, czy dostawa nieruchomości gruntowych wyczerpuje znamiona pojęcia "działalność gospodarcza" koniecznym jest ustalenie, czy zamiarem wykonania czynności jest jej dokonywanie w sposób częstotliwy. Ponieważ ustawa o podatku od towarów i usług nie definiuje pojęcia "zamiar", jak również nie precyzuje pojęcia "sposób częstotliwy", w każdym przypadku należy badać, czy intencją wykonawcy określonej czynności, z którą łączą się skutki podatkowo-prawne było dokonywanie tej czynności wielokrotnie (więcej niż jednokrotnie).

Zaznaczyć należy, iż transakcji sprzedaży działek przeznaczonych pod zabudowę, które powstały w wyniku przekształcenia gruntów rolnych, można przypisać znamiona działalności gospodarczej prowadzonej z zamiarem wykonywania jej w sposób częstotliwy. Zamiar dokonania sprzedaży wydzielonych niezabudowanych (przeznaczonych pod zabudowę) działek ma niewątpliwie charakter powtarzalny, a warunek zamiaru dokonania tych czynności w sposób częstotliwy zostaje tu wypełniony.

Zasady wykładni językowej i funkcjonalnej definicji działalności gospodarczej prowadzą do wniosku, że działalność gospodarczą stanowi nie tylko działalność częstotliwa, czyli stała i powtarzalna, ale także jednorazowa czynność, jeżeli wiąże się z nią zamiar częstotliwości, przy czym wspomniana działalność powinna być wykonywana przez producenta, handlowca, usługodawcę, pozyskującego zasoby naturalne, rolnika lub wykonującego wolny zawód.

Aby zatem dostawę towarów (nawet jednorazową) uznać za działalność gospodarczą należy wykazać, że w momencie jej realizacji podatnik miał zamiar dokonywać takich czynności wielokrotnie, a wykorzystywane przez niego towary czy usługi zostały nabyte w celu spożytkowania ich do wykonywania tej czynności.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca w latach 1998 - 1999 nabył 4 nieruchomości, w skład których wchodziło łącznie 18 podzielonych i niezabudowanych działek, sklasyfikowanych w ewidencji gruntu jako grunty orne i lasy, o łącznej powierzchni 7,3836 ha. Wnioskodawca twierdzi, że zakupione nieruchomości stanowiły jego majątek osobisty, który docelowo miał być przedmiotem darowizny na rzecz czwórki jego dzieci. Jednak w latach 2007 i 2008 z powodu sytuacji finansowej Zainteresowany jako osoba fizyczna sprzedał, na podstawie umowy kupna-sprzedaży, 15 z 18 działek gruntu sklasyfikowanego według studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego Gminy jako teren zabudowy mieszkaniowej o charakterze ekstensywnym. Ponadto, Wnioskodawca zawarł w dniu 20 lutego 2009 r. umowę przedwstępną sprzedaży nieruchomości. Zainteresowany jest podatnikiem VAT zarejestrowanym od roku 1993 z tytułu prowadzenia działalności gospodarczej polegającej na szyciu kostiumów kąpielowych. Strona informuje, iż sprzedawane nieruchomości nigdy nie były wykorzystywane do prowadzonej przez niego działalności gospodarczej, ani też działalności rolniczej. Grunty nie były również przedmiotem najmu. Wnioskodawca nie zmienił przeznaczenia przedmiotowych nieruchomości, nie dokonywał także żadnych podziałów, ani przeniesienia własności.

W świetle powyżej przytoczonych przepisów dostawa gruntów podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w sytuacji, gdy działaniom dokonującego tej dostawy można przypisać znamiona prowadzonej działalności gospodarczej, co może mieć miejsce również przy czynności dokonanej jednorazowo.

Odnosząc powyższe uwagi do opisu sprawy należy stwierdzić, iż elementem istotnym, przesądzającym o uznaniu działań Zainteresowanego, (tj. dostawa działek budowlanych) za prowadzenie działalności gospodarczej, poza częstotliwością dokonywanej sprzedaży, jest także ustalony cel nabycia nieruchomości. Nie jest bowiem działalnością gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy dostawa (sprzedaż) majątku prywatnego, wykorzystywanego dla zaspokojenia potrzeb osobistych. W rozpoznawanej sprawie jednak taka sytuacja nie występuje. Jeżeli zamiarem Wnioskodawcy w momencie zakupu gruntu była jego darowizna dzieciom, to z tego zamiaru Zainteresowany nie wywiązał się w ciągu 10 lat. Ponadto, nie wskazał innego sposobu wykorzystania przedmiotowych działek na własne potrzeby, co skutkuje stwierdzeniem, że stanowią one lokatę posiadanego kapitału czyli cele zarobkowe. Wnioskodawca nie wyjaśnił bowiem do jakich celów były wykorzystywane przedmiotowe nieruchomości w okresie 10 lat, tj. od daty nabycia w latach 1998-1999. Trudno zatem uznać, iż ww. grunty służyły wyłącznie do realizacji osobistych celów Zainteresowanego, gdyż z wniosku nie wynika, aby w jakikolwiek sposób służyły one tym celom. Również z ekonomicznego punktu widzenia nie można przyjąć, iż tak znaczny areał przeznaczony był wyłącznie na potrzeby osobiste.

Przedstawione okoliczności wskazują na to, że w omawianej sprawie występuje zamiar wykonywania czynności sprzedaży działek w sposób częstotliwy i zarobkowy, gdyż zamysłem oraz celem sprzedającego było ponowne wielokrotne wykonywanie czynności dostawy w związku z zakupem 4 nieruchomości składających się z 18 działek. Przy czym, zaznaczyć należy, że o kwestii częstotliwości wykonywanej czynności nie decyduje czasookres jej wykonywania (tydzień, miesiąc, rok), ani też ilość dokonanych transakcji, tylko fakt powtarzalności określonej czynności. Nie można zatem stwierdzić, iż transakcje dokonywane przez Wnioskodawcę przeprowadzane są w sposób incydentalny i nie mają na celu chęci osiągnięcia zysku.

Biorąc powyższe pod uwagę, należy stwierdzić, iż dostawa działek będzie realizowana z zamiarem ich powtarzania i zmierza do nadania jej zorganizowanego charakteru w celu osiągnięcia korzyści finansowej. Istotnym jest, iż w momencie dokonywania pierwszej dostawy działki Wnioskodawca będzie miał zamiar dokonać kolejnych czynności tego rodzaju. Także zakres i skala przedsięwzięcia (sprzedaż kilkunastu działek w celu osiągnięcia dochodu) wskazuje na zamiar dokonywania sprzedaży w sposób częstotliwy, a więc w okolicznościach przesądzających o prowadzeniu działalności gospodarczej.

Ponadto należy zauważyć, iż nabycie przedmiotowych nieruchomości nie nastąpiło wskutek darowizny czy też spadku, lecz umowy kupna-sprzedaży. Powyższe wskazuje, iż nabycie nastąpiło w celu ich dalszej odsprzedaży, nie zaś na osobiste potrzeby Strony. W konsekwencji nieruchomości nie mogą być uznane za odrębny majątek osobisty Zainteresowanego, lecz stanowią majątek nabyty w celu wykorzystania w działalności handlowej.

W przedmiotowej sprawie, brak jest zatem podstaw do stwierdzenia, iż zakupu nieruchomości dokonano dla innych celów aniżeli ich późniejsze zbycie. Strona, jak wynika z przedłożonego wniosku, dokonując dostawy gruntów w sposób zamierzony i powtarzalny spełnia wyżej wskazane kryteria. W takiej sytuacji sprzedaż działek budowlanych podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, a dokonujący dostawy uzyskuje status podatnika podatku VAT już przy dokonaniu pierwszej dostawy. Natomiast, sprzedaż ww. działek dokonywana jest w ramach prowadzonej przez sprzedającego samodzielnej działalności gospodarczej, o której mowa w art. 15 ust. 2 ww. ustawy.

Podstawowa stawka podatku VAT, zgodnie z art. 41 ust. 1 ww. ustawy, wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Od zasady opodatkowania dostawy gruntu według stawki podstawowej przewidziano jednak pewne wyjątki. Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone m.in. w art. 43 ust. 1 ustawy o VAT.

Jak wynika z art. 43 ust. 1 pkt 9 ww. ustawy zwolniona od podatku jest jedynie dostawa terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę.

O przeznaczeniu nieruchomości stanowią akty prawa miejscowego (miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego), a w przypadku ich braku inne akty ustanowione przez właściwe organy (studium uwarunkowań oraz decyzja o warunkach zabudowy), natomiast dopiero w przypadku braku wyżej wskazanych dokumentów - ewidencja gruntów.

Zatem, w sytuacji, gdy dla danego terenu, nie obowiązuje plan zagospodarowania przestrzennego, jak ma to miejsce w przedstawionym przez Wnioskodawcę zdarzeniu przyszłym, należy posłużyć się inną istniejącą na dzień zawarcia transakcji dokumentacją sporządzoną na podstawie ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. Nr 80, poz. 717 z późn. zm.).

Jak wynika z treści wniosku przedmiotowe grunty sklasyfikowane są według studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego Gminy jako teren zabudowy mieszkaniowej o charakterze ekstensywnym. Zaznacza się przy tym, iż ustalenia studium są wiążące dla organów gminy przy sporządzaniu planów miejscowych.

Należy jednak wskazać, iż kwalifikowanie przeznaczenia gruntów w oparciu o dokumentację dotyczącą kształtowania i prowadzenia polityki przestrzennej nie leży w kompetencji organów podatkowych.

W omawianej sprawie, Wnioskodawca dokonał sprzedaży gruntu objętego studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego Gminy z przeznaczeniem pod zabudowę mieszkaniową o charakterze ekstensywnym. Tak więc, jego sprzedaż nie korzysta ze zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku VAT.

W myśl art. 113 ust. 13 pkt 1 lit. d) ustawy, podatnicy dokonujący dostawy terenów budowlanych oraz przeznaczonych pod zabudowę nie mogą również skorzystać ze zwolnienia od podatku od towarów i usług, o którym mowa w art. 113 ust. 1 i ust. 9 cyt. ustawy.

Reasumując, należy stwierdzić, że sprzedaż przedmiotowych działek podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług i jest opodatkowana według stawki 22% na podstawie art. 41 ust. 1 ustawy.

Ponadto, tut. Organ informuje, że w niniejszej interpretacji załatwiono wniosek w części dotyczącej stanu faktycznego w podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży działek. Natomiast, w części dotyczącej zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży działek została wydana w dniu 29 września 2009 r. interpretacja nr ILPP1/443-789/09-5/AT.

Odnosząc się do powołanych we wniosku wyroków sądów administracyjnych podkreślić należy, iż są one rozstrzygnięciami w konkretnych sprawach podatników i tylko do nich się zawężają, w związku z tym nie mają mocy powszechnie obowiązującego prawa.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi, ul. Piotrkowska 135 90-434 Łódź, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.