ILPP1/443-778/11-4/MS

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 13 maja 2011 r. (data wpływu 23 maja 2011 r.), uzupełnionym pismem z dnia 8 sierpnia 2011 r. (data wpływu 11 sierpnia 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem od towarów i usług czynności wykonywanych na mocy umowy o dzieło i przekazania praw autorskich - jest prawidłowe.

W dniu 23 maja 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem od towarów i usług czynności wykonywanych na mocy umowy o dzieło i przekazania praw autorskich. Przedmiotowy wniosek uzupełniono pismem z dnia 8 sierpnia 2011 r. (data wpływu 11 sierpnia 2011 r.) o informacje doprecyzowujące opisane zdarzenie przyszłe.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawczyni jest osobą fizyczną prowadzącą działalność gospodarczą w zakresie działalności rachunkowo - księgowej; doradztwa podatkowego (oznaczona wg Polskiej Klasyfikacji Działalności kodem 6920Z), pozostałego doradztwa w zakresie prowadzenia działalności gospodarczej i zarządzania (oznaczona kodem 7022Z) oraz pozostałych pozaszkolnych form edukacji, gdzie indziej niesklasyfikowanych (oznaczone kodem 8559B). Wnioskodawczyni będzie prowadzić zajęcia na uczelni wyższej dla studentów studiów podyplomowych na podstawie umowy o dzieło i przeniesienie praw autorskich. W zakres obowiązków Wnioskodawczyni będą wchodzić: osobiste utworzenie szczegółowego planu zajęć na podstawie programu stworzonego przez uczelnię, przygotowanie konspektu oraz wygłoszenie w sposób indywidualny wykładu; zamawiający nie będzie ingerować w zakres tych działań. Umowa zawarta pomiędzy stronami nie definiuje wprost odpowiedzialności za wykonanie czynności wobec osób trzecich. Strony umowy (Wnioskodawczyni i uczelnia wyższa) nie traktują dochodów uzyskanych z prowadzonych zajęć na uczelni wyższej jako dochodów z pozarolniczej działalności gospodarczej, ale z przeniesienia praw autorskich, zgodnie z art. 18 w zw. z art. 10 ust. 1 pkt 7 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 z późn. zm.).

Ponadto, w uzupełnieniu do wniosku z dnia 8 sierpnia 2011 r. Wnioskodawczyni wskazała, iż:

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy działalność Wnioskodawczyni prowadzona na podstawie umowy o dzieło i przeniesienie praw autorskich będzie wyłączona z opodatkowania podatkiem od towarowi i usług na podstawie art. 15 ust. 3a ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.).

Zdaniem Wnioskodawczyni, czynności przez nią wykonywane na mocy umowy o dzieło i przekazania praw autorskich, wiążącej ją z uczelnią wyższą, nie wyczerpują znamion samodzielnej działalności gospodarczej wg przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (dalej: ustawa o VAT) i w związku z tym będzie ona korzystać ze zwolnienia od podatku VAT. Nie ma wątpliwości, że wykłady prowadzone przez Wnioskodawczynię objęte są prawami autorskimi na mocy przepisów ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, do których odwołuje się art. 15 ust. 3a tej ustawy. Zgodnie z art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (tekst jedn. Dz. U. z 2006 r. Nr 90, poz. 631), przedmiotem prawa autorskiego jest każdy przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze, ustalony w jakiejkolwiek postaci, niezależnie od wartości, przeznaczenia i sposobu wyrażania utworu. W orzecznictwie wskazuje się, iż przesłanka oryginalności utworu spełniona jest wówczas, gdy istnieje subiektywnie nowy wytwór intelektu, uchwycony w nowej postaci, czyli gdy istnieje obiektywny rezultat twórczości. Ust. 2 tego artykułu w sposób przykładowy wskazuje, że przedmiotem praw autorskich mogą być również utwory wyrażone słowem. Nie ma wątpliwości, że prowadzenie wykładu może być objęte ochroną praw autorskich, tym bardziej, że Wnioskodawczyni przygotowując i wygłaszając go w sposób indywidualny, odciska na tym piętno swojej osobowości i utrwala go w postaci materiałów i konspektów dla studentów (potwierdza to Minister Finansów w piśmie z dnia 18 marca 1995 r. PR-1/30/534/95, Biul. Skarb. 1995, nr 5, s.13).

Zarówno Wnioskodawczyni, jak i uczelnia wyższa traktują honorarium, które będzie wypłacane Wnioskodawczyni, jako przychód z przekazania praw autorskich, zgodnie z art. 18 w zw. z art. 10 ust. 1 pkt 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ponieważ istotą umowy zawartej między nimi nie jest edukacja, ale właśnie przeniesienie praw autorskich. Zgodnie z zasadą swobody umów podatnik może wybrać sposób odpłatnego korzystania z jego praw majątkowych, którymi zgodnie z art. 17 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych niewątpliwie są również autorskie prawa majątkowe. Pomiędzy Wnioskodawczynią a uczelnią wyższą ten stosunek prawny powstał na mocy umowy o dzieło i przekazanie praw autorskich. Istotą zawartej umowy (zgodnie z art. 627 Kodeksu cywilnego) jest wykonanie przez Wnioskodawczynię, będącą przyjmującą zamówienie, dzieła, a przez uczelnię wyższą, będącą zamawiającym, zapłata wynagrodzenia. Nie budzi wątpliwości, że essentialia negotii tego stosunku prawnego zostały przez strony spełnione. Wnioskodawczyni będzie prowadzić wykłady, dzieło w tym wypadku występuje w postaci niematerialnej, za które będzie odbierać stosowne honorarium.

Warunki wykonywania wykładów oraz honorarium uregulowane są w umowie, co wynika również z charakteru umowy o dzieło (art. 628 k.c.), strony nie uregulowały umownie odpowiedzialności za wykonanie dzieła wobec osób trzecich, w tym wypadku studentów i słuchaczy studiów podyplomowych. Z cech tej umowy wynika jednak, że to uczelnia wyższa odpowiada za jakość dzieła wobec studentów (osób trzecich), sama umowa o dzieło wiąże tylko Wnioskodawczynię oraz uczelnię, to ona (uczelnia) w wypadku wadliwego lub sprzecznego z umową wykonywania dzieła może wezwać do zmiany sposobu wykonania i wyznaczyć w tym celu odpowiedni termin (art. 636 k.c.), uczelnia ma również prawo kontrolowania wywiązywania się Wnioskodawczyni z umowy w zakresie merytoryczności przeprowadzanych zajęć oraz ich jakości. Odpowiedzialność uczelni wynika również ze stosownych umów zawartych między nią a studentami studiów podyplomowych (osobami trzecimi), które wyznaczają warunki studiów i ich zawartość merytoryczną (np. listę przedmiotów, program oraz tryb prowadzenia zajęć). To uczelnia przedstawia Wnioskodawczyni warunki prowadzenia wykładów, ustala harmonogram zjazdów i salę, w której mają być prowadzone. Również a contrario z wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu (sygn. akt I SA/Op 15/08, niepubl.), wynika, że odpowiedzialność wobec osób trzecich spoczywa na osobie wykonującej dzieło, gdy wykonując te czynności działa samodzielnie, gdyż warunki pracy, jej organizacja zależy od jej woli, do tych czynności wykorzystuje ona swoje zaplecze lokalowe oraz swój sprzęt biurowy, ponosi także ekonomiczne ryzyko swojej działalności. Dalej w tym orzeczeniu czytamy: W sytuacjach, gdy zleceniobiorca w oparciu o zawartą umowę zlecenia lub umowę o dzieło działa na zewnątrz w imieniu zleceniodawcy i na jego rachunek oraz gdy w ramach powierzonych czynności zleceniodawca przyjmuje odpowiedzialność za jego działanie, należy przyjąć, że zleceniobiorca (wykonawca dzieła) pozbawiony jest przymiotu samodzielności przy wykonywaniu swojej działalności w rozumieniu art. 15 ust. 3 pkt 3 ustawy o VAT, a wobec tego nie jest podatnikiem tego podatku. Dotyczy to m.in. nauczyciela w szkole, wykładowcy na uczelni, czy prelegenta firmy organizującej szkolenia, a więc tych przypadków, gdy zleceniodawca bierze odpowiedzialność za wykonanie usługi w stosunkach z innymi podmiotami. Wskazuje na to również doktryna (T. Michalik, VAT. Komentarz, C.H. Beck 2004, s. 160), analiza art. 15 ust. 3 pkt 3 ustawy o VAT wskazuje, iż przesłanki te należy rozumieć jako nie będącą samodzielną działalnością gospodarczą działalność, gdy: 1) wykonywana jest ona przy wykorzystaniu wyłącznie lub przede wszystkim organizacji i infrastruktury podmiotu, na rzecz którego działalność jest prowadzona, 2) nie powoduje ryzyka ekonomicznego zleceniobiorcy, 3) nie powoduje odpowiedzialności wobec osób trzecich za szkody wyrządzone w związku z prowadzoną działalnością, którą to odpowiedzialność ponosi wyłącznie zleceniodawca. Jednoznacznie można stwierdzić, że w przypadku Wnioskodawczyni działalność ta nie niesie ze sobą ryzyka ekonomicznego. Na odpowiedzialność zlecającego za wykonanie czynności wobec osób trzecich wskazują również bezwzględnie obowiązujące przepisy art. 429 oraz art. 474 Kodeksu cywilnego. Oba przepisy dotyczą sfery odpowiedzialności zewnętrznej - winy w wyborze oraz odpowiedzialności za inne osoby.

W związku z czym działalność, która będzie prowadzona przez Wnioskodawczynię, w zakresie przeniesienia praw autorskich spełnia warunki określone w art. 15 ust. 3 pkt 3 i w związku z tym mieści się w zakresie art. 15 ust. 3a i nie stanowi samodzielnej działalności gospodarczej, o której mowa w art. 15 ust. 1 ustawy o VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają:

Z kolei art. 7 ust. 1 ustawy stanowi, iż przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

W myśl postanowień art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej nie mającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

* przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;

* zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;

* świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Jedną z głównych zasad opodatkowania podatkiem od towarów i usług jest zasada powszechności. Zgodnie z nią podatek VAT płacą wszyscy podatnicy dokonujący sprzedaży towarów i usług, bez względu na odbiorcę i przeznaczenie towaru lub usługi. Ustawa o podatku od towarów i usług określa podmioty, które uznawane są za podatników podatku VAT oraz czynności, których wykonanie podlega opodatkowaniu VAT (art. 5 ustawy). Wykaz podmiotów, które uważane są za podatników podatku VAT określony jest bardzo szeroko w artykułach 15-17 ustawy.

Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne nie mające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza - na mocy ust. 2 powołanego artykułu - obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem "podatnik" tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określaną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Ponadto podatnikiem staje się również ten, kto wykonał czynność, podlegającą opodatkowaniu, jednorazowo, ale w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Chociaż ustawa nie definiuje pojęcia "częstotliwości", przez zamiar wykonywania danej czynności w sposób częstotliwy należy rozumieć chęć, wolę powtarzalnego, a nie jednorazowego wykonania określonych czynności, składających się na istotę prowadzenia działalności. O kwestii częstotliwości nie decyduje czasookres wykonania czynności (rok, dwa czy pięć) ani ilość dokonanych transakcji.

Z cyt. wyżej art. 15 ust. 2 ustawy wynika, iż pod pojęciem działalności gospodarczej należy rozumieć również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych. W tym przypadku decydujące znaczenie ma nie częstotliwość lecz stałość, ciągłość wykorzystywania majątku. Oczywiste jest, że wykorzystywanie towarów lub wartości niematerialnych i prawnych ma miejsce przede wszystkim poprzez oddanie ich w stosunki obligacyjne np. w najem, dzierżawę, udzielenie licencji do korzystania z danej wartości niematerialnej i prawnej itp. Przy czym przez ciągłość wykorzystywania składników majątku rozumieć należy także wykorzystanie majątku, które charakteryzuje się powtarzalnością lub długim okresem trwania.

Dodatkowo należy wskazać, iż z brzmienia art. 15 ust. 1 ww. ustawy wynika, że uznanie aktywności danego podmiotu za działalność gospodarczą nie jest uzależnione od celów takiej działalności ani od jej rezultatu. W szczególności działalność gospodarcza nie musi być prowadzona w celu osiągnięcia zysku. Pozwala to w szczególności na uznanie za podatników różnego rodzaju organizacji non-profit, organów administracji publicznej czyli wszelkich podmiotów, które nie działają w celu uzyskania zysku. Działalność gospodarcza w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług nie musi być bowiem działalnością o charakterze zarobkowym. Działalność gospodarcza nie jest również uzależniona od jej rezultatu. Zatem działalność gospodarcza ma miejsce także wówczas gdy nie przyniosła żadnych widocznych efektów.

Powyżej cytowane przepisy stanowią implementację przepisów wspólnotowych. W art. 9 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE Nr L 347 s. 1 z późn. zm.) zawarta została definicja podatnika oraz działalności gospodarczej. Zgodnie z art. 9 ust. 1 i 2 Dyrektywy "Podatnikiem" jest każda osoba prowadząca samodzielnie w dowolnym miejscu jakąkolwiek działalność gospodarczą, bez względu na cel czy też rezultaty takiej działalności. "Działalność gospodarcza" obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, włącznie z górnictwem, działalnością rolniczą i wykonywaniem wolnych zawodów lub uznanych za takie. Za działalność gospodarczą uznaje się w szczególności wykorzystywanie, w sposób ciągły, majątku rzeczowego lub wartości niematerialnych w celu uzyskania z tego tytułu dochodu.

Stosownie do art. 15 ust. 3 pkt 3 ustawy, za wykonywaną samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 1, nie uznaje się czynności z tytułu których przychody zostały wymienione w art. 13 pkt 2-9 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 z późn. zm.), jeżeli z tytułu wykonania tych czynności osoby te są związane ze zlecającym wykonanie tych czynności prawnymi więzami tworzącymi stosunek prawny pomiędzy zlecającym wykonanie czynności i wykonującym zlecane czynności co do warunków wykonywania tych czynności, wynagrodzenia i odpowiedzialności zlecającego wykonanie tych czynności wobec osób trzecich.

Jednocześnie, w świetle art. 15 ust. 3a ustawy, przepis ust. 3 pkt 3 stosuje się odpowiednio do usług twórców i artystów wykonawców w rozumieniu przepisów o prawie autorskim i prawach pokrewnych, wynagradzanych w formie honorariów za przekazanie lub udzielenie licencji do praw autorskich lub praw artystycznego wykonania albo ich wykonanie, w tym również wynagradzanych za pośrednictwem organizacji zbiorowego zarządzania prawami autorskimi lub prawami pokrewnymi.

W tym miejscu wskazać należy, iż zgodnie z art. 13 pkt 8 lit. a) ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychody z działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2, uważa się przychody z tytułu wykonywania usług, na podstawie umowy zlecenia lub umowy o dzieło, uzyskiwane wyłącznie od osoby fizycznej prowadzącej działalność gospodarczą, osoby prawnej i jej jednostki organizacyjnej oraz jednostki organizacyjnej nie mającej osobowości prawnej - z wyjątkiem przychodów uzyskanych na podstawie umów zawieranych w ramach prowadzonej przez podatnika pozarolniczej działalności gospodarczej oraz przychodów, o których mowa w pkt 9.

Ponadto, w myśl art. 18 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychód z praw majątkowych uważa się w szczególności przychody z praw autorskich i praw pokrewnych w rozumieniu odrębnych przepisów, praw do projektów wynalazczych, praw do topografii układów scalonych, znaków towarowych i wzorów zdobniczych, w tym również z odpłatnego zbycia tych praw.

Z analizy powołanych przepisów wynika, iż w przypadku, gdy wykonawcę będą łączyć z nabywcą więzy analogiczne, jak w przypadku stosunku pracy i tym samym nie będzie on ponosił ryzyka ekonomicznego w związku z wykonywaniem czynności oraz będzie korzystał wyłącznie lub przede wszystkim, z organizacji lub infrastruktury podmiotu, na rzecz którego usługa jest świadczona, a odpowiedzialność za te czynności w stosunku do osób trzecich będzie bezwzględnie ponosił zlecający, wówczas czynności te nie będą podlegały opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Z opisanego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, iż Wnioskodawczyni, będąca czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku VAT, jest osobą fizyczną prowadzącą działalność gospodarczą w zakresie działalności rachunkowo - księgowej, doradztwa podatkowego, pozostałego doradztwa w zakresie prowadzenia działalności gospodarczej i zarządzania oraz pozostałych pozaszkolnych form edukacji, gdzie indziej niesklasyfikowanych. Wnioskodawczyni będzie prowadzić zajęcia na uczelni wyższej dla studentów studiów podyplomowych na podstawie umowy o dzieło i przeniesienie praw autorskich. W zakres obowiązków Wnioskodawczyni będą wchodzić: osobiste utworzenie szczegółowego planu zajęć na podstawie programu stworzonego przez uczelnię, przygotowanie konspektu oraz wygłoszenie w sposób indywidualny wykładu; zamawiający nie będzie ingerować w zakres tych działań. Umowa zawarta pomiędzy stronami nie definiuje wprost odpowiedzialności za wykonanie czynności wobec osób trzecich. Strony umowy nie traktują dochodów uzyskanych z prowadzonych zajęć na uczelni wyższej jako dochodów z pozarolniczej działalności gospodarczej, ale z przeniesienia praw autorskich, zgodnie z art. 18 w zw. z art. 10 ust. 1 pkt 7 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych. Czynność polegająca na prowadzeniu zajęć na uczelni wyższej dla studentów studiów podyplomowych nie mieści się w zakresie prowadzonej przez Wnioskodawczynię działalności gospodarczej.

Stosunek prawny pomiędzy Wnioskodawczynią a zlecającą prowadzenie zajęć uczelnią reguluje kwestie warunków wykonywania przedmiotowych czynności oraz wynagrodzenia Wnioskodawczyni. Zagadnienie odpowiedzialności uczelni wobec osób trzecich nie jest wprost uregulowane w umowie pomiędzy uczelnią a Wnioskodawczynią. Zainteresowana uważa, że fakt, iż to uczelnia ponosi odpowiedzialność wobec osób trzecich w związku z prowadzonymi przez Wnioskodawczynię zajęciami, wynika wprost z samej natury stosunku prawnego istniejącego pomiędzy Wnioskodawczynią a uczelnią. Zainteresowana nie ponosi ryzyka ekonomicznego w związku z wykonywaniem przedmiotowych czynności - ryzyko takie w całości spoczywa na podmiocie zlecającym prowadzenie zajęć - uczelni wyższej.

Usługi świadczone przez Wnioskodawczynię można zakwalifikować jako usługi twórców i artystów wykonawców w rozumieniu przepisów o prawie autorskim i prawach pokrewnych - Wnioskodawczyni tworzy samodzielnie program, konspekt zajęć (utwór), a następnie wygłasza go w sposób indywidualny. Wnioskodawczyni będzie za świadczone usługi otrzymywała wynagrodzenie w formie honorarium. Wykonując czynności opisane we wniosku, Zainteresowana będzie wyłącznie korzystać z organizacji i infrastruktury (np. drukarki, papieru do drukowania, rzutnika itp.) udostępnianej przez uczelnię.

Mając na uwadze powyższe oraz ww. przepisy stwierdzić należy, iż tak zawarta umowa o dzieło spowodowała powstanie stosunku prawnego posiadającego cechy właściwe dla stosunku pracy, w ramach którego Wnioskodawczyni nie ponosi ryzyka ekonomicznego w związku z wykonywaniem przedmiotowych czynności, wykonuje je wyłącznie przy użyciu organizacji i infrastruktury udostępnianej przez zlecającego oraz - jak wskazała Zainteresowana i co istotne w przedmiotowej sprawie - to podmiot zlecający wykonanie czynności ponosi pełną odpowiedzialność za te czynności w stosunku do osób trzecich.

W opisie zdarzenia przyszłego Wnioskodawczyni wskazała ponadto, iż przychody osiągane z tytułu przedmiotowych czynności nie stanowią przychodów, o których mowa w art. 13 pkt 2-9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, stanowią natomiast przychody, o których mowa w art. 18 tej ustawy. Powyższe wyklucza możliwość zastosowania w przedmiotowej sprawie art. 15 ust. 3 pkt 3 ustawy o podatku od towarów i usług.

Zainteresowana wskazała jednak, iż świadczone przez nią usługi wykonywane na rzecz uczelni wyższej w zamian za honorarium można zakwalifikować jako usługi twórców i artystów wykonawców w rozumieniu przepisów o prawie autorskim i prawach pokrewnych, w związku z czym spełnione zostaną wszystkie przesłanki, o których mowa w art. 15 ust. 3a ustawy i w konsekwencji przedmiotowe czynności nie będą uznawane ze wykonywaną samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 1 ustawy.

Reasumując, świadczonych przez Wnioskodawczynię usług prowadzenia zajęć na uczelni wyższej dla studentów studiów podyplomowych, wykonywanych na mocy umowy o dzieło i przekazania praw autorskich, nie można uznać za samodzielnie wykonywaną działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, pod warunkiem iż - jak wskazała Zainteresowana - mieszczą się one w zakresie usług twórców i artystów wykonawców w rozumieniu przepisów o prawie autorskim i prawach pokrewnych oraz że Wnioskodawczyni nie ponosi odpowiedzialności za te czynności wobec osób trzecich. W konsekwencji, z tytułu wykonywania tych czynności Wnioskodawczyni nie będzie podatnikiem podatku od towarów i usług i stąd przedmiotowe usługi nie będą podlegały opodatkowaniu tym podatkiem.

Jednocześnie wskazać należy, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanej. Inne kwestie przedstawione w opisywanym zdarzeniu przyszłym, które nie zostały objęte pytaniem - nie mogą być zgodnie z art. 14b § 1 oraz art. 14f § 2 Ordynacji podatkowej - rozpatrzone.

Dotyczy to w szczególności sprawy uznania przedmiotowych czynności za przychody z praw majątkowych.

Tut. Organ informuje ponadto, iż stosownie do przepisu art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Należy zatem zaznaczyć, że wydając przedmiotową interpretację tut. Organ oparł się na wynikającym z treści wniosku opisie przedstawionego zdarzenia przyszłego. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego zdarzenia przyszłego, udzielona interpretacja traci swą aktualność.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.