ILPP1/443-759/08-3/MK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana przedstawione we wniosku z dnia 31 lipca 2008 r. (data wpływu 4 sierpnia 2008 r.) uzupełnionym pismem w dniu 3 listopada 2008 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku VAT dostawy nieruchomości - jest prawidłowe.

W dniu 4 sierpnia 2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku VAT dostawy nieruchomości. Wnioskodawca w dniu 3 listopada 2008 r. uzupełnił stan faktyczny sprawy o informacje w zakresie znajdującej się na nieruchomości drogi.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wspólnicy spółki cywilnej zakupili w listopadzie 1998 r. od Gminy, nieruchomość niezabudowaną. Zakup ten nie był opodatkowany podatkiem VAT. W akcie notarialnym dokumentującym zakup od Gminy przedmiotowej działki zawarto bowiem zapis określający działkę jako "bez możliwości jej zabudowy". Przeznaczeniem zakupionej nieruchomości było poprawienie warunków zagospodarowania nabytej wcześniej przez tych samych wspólników nieruchomości niezabudowanej. W praktyce przez zakupioną nieruchomość prowadziła droga dojazdowa do innych działek użytkowanych także przez osoby trzecie.

W planie zagospodarowania wskazano natomiast, że dla przedmiotowej nieruchomości "brak jest ustaleń planu zagospodarowania przestrzennego". Ponadto usytuowanie nieruchomości w bezpośrednim sąsiedztwie nasypu kolejowego wyklucza możliwość jej zabudowania.

W uzupełnieniu stanu faktycznego sprawy z dnia 3 listopada 2008 r. Wnioskodawca wskazał, iż droga przechodząca przez przedmiotową działkę była dziko powstałą drogą polną, nie służącą do ruchu kołowego.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy w istniejącym stanie faktycznym, zastosowanie przy sprzedaży nieruchomości niezabudowanej zwolnienia od podatku VAT jest prawidłowe.

Zdaniem Wnioskodawcy, dostawa działki, o której mowa we wniosku, korzysta ze zwolnienia od podatku od towarów i usług. Jak argumentuje Zainteresowany, art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku od towarów i usług, zwalnia od podatku "dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę".

Ponieważ plan zagospodarowania przestrzennego - jak podnosi Wnioskodawca - nie kwalifikuje działki, o której mowa w zapytaniu, pod zabudowę, a zapis w notarialnym akcie zakupu działki wyklucza możliwość jej zabudowy, Zainteresowany jest zdania, iż zastosowanie zwolnienia od podatku VAT przy jej odsprzedaży, jest prawidłowe.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Przez dostawę towarów - stosownie do treści art. 7 ust. 1 powołanej ustawy - rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Natomiast za towar, ustawa o podatku od towarów i usług uznaje w art. 2 pkt 6, rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

W świetle powołanych norm prawnych sprzedaż nieruchomości gruntowych podlega regulacjom ustawy o podatku od towarów i usług, a w konsekwencji winna być opodatkowana podatkiem VAT.

Zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, podstawowa stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1. Ww. ustawa w swym obowiązującym kształcie przewiduje możliwość zwolnienia od podatku szeregu czynności podlegających ustawie.

Stosownie do treści art. 43 ust. 1 pkt 9 ww. ustawy, zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę.

Biorąc pod uwagę powyższe przepisy stwierdza się, iż opodatkowaniu podlegają zatem dostawy, których przedmiotem są nieruchomości gruntowe, zabudowane i niezabudowane, przy czym w przypadku gruntów niezabudowanych opodatkowane 22% stawką podatku są tylko te, które stanowią tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę. Natomiast dostawy gruntów niezabudowanych, będących np. gruntami rolnymi czy leśnymi, które nie są przeznaczone pod zabudowę, są zwolnione od podatku od towarów i usług. Ustawodawca zwalniając od ww. podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę nie sprecyzował w ustawie, jakimi kryteriami należy się kierować, aby ustalić przeznaczenie danego gruntu. O przeznaczeniu gruntu rozstrzyga bowiem odpowiedni zapis w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego, który jako dokument prawa miejscowego decyduje o kwalifikacji gruntu.

W myśl art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. Nr 80, poz. 717 z późn. zm.), kształtowanie i prowadzenie polityki przestrzennej na terenie gminy, w tym uchwalenie studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy oraz miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego, z wyjątkiem morskich wód wewnętrznych, morza terytorialnego i wyłącznej strefy ekonomicznej oraz terenów zamkniętych, należy do zadań własnych gminy.

Ustalenie przeznaczenia terenu, rozmieszczenie inwestycji celu publicznego oraz określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu - jak stanowi art. 4 ust. 1 cyt. ustawy - następuje w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego. W myśl ust. 2 powołanego przepisu, w przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w drodze decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, przy czym:

Zgodnie z art. 9 ust. 1 powołanej ustawy, w celu określenia polityki przestrzennej gminy, w tym lokalnych zasad zagospodarowania przestrzennego, rada gminy podejmuje uchwałę o przystąpieniu do sporządzania studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy (...). Studium sporządza się dla obszaru w granicach administracyjnych gminy, a ustalenia studium są wiążące dla organów gminy przy sporządzaniu planów miejscowych (art. 9 ust. 3 i ust. 4).

Analizując powyższe przepisy wskazać należy, iż o przeznaczeniu nieruchomości decyduje nie tylko uchwalony plan zagospodarowania przestrzennego ale także inne akty administracyjne. Przytoczone przepisy wyjaśniają bowiem, iż w przypadku braku planu zagospodarowania przestrzennego o przeznaczeniu konkretnych nieruchomości decyduje wydana przez właściwy organ decyzja o zabudowie lub zapis zawarty w studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy. Taka konstrukcja przepisów prawa administracyjnego pozwala ponadto stwierdzić, iż o charakterze gruntu nie decydują zapisy aktu notarialnego.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż w 1998 r. wspólnicy spółki cywilnej zakupili nieruchomość niezabudowaną. Zakup ten nie był opodatkowany podatkiem VAT. W akcie notarialnym dokumentującym zakup przedmiotowej działki zawarto bowiem zapis określający działkę jako "bez możliwości jej zabudowy". Przeznaczeniem zakupionej nieruchomości było poprawienie warunków zagospodarowania nabytej wcześniej przez wspólników nieruchomości niezabudowanej. Przez zakupioną nieruchomość prowadziła droga dojazdowa do innych działek użytkowanych także przez osoby trzecie. Droga ta była dziko powstałą drogą polną nie służącą do ruchu kołowego. W planie zagospodarowania wskazano, iż dla przedmiotowej nieruchomości brak jest ustaleń planu zagospodarowania przestrzennego. Ponadto działka usytuowana jest w bezpośrednim sąsiedztwie nasypu kolejowego co wyklucza możliwość jej zabudowy.

Mając na względzie treść przytoczonych przepisów oraz stan faktyczny sprawy, wskazać należy, iż dostawa przedmiotowej nieruchomości korzystać będzie ze zwolnienia od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 powołanej ustawy, pod warunkiem, iż dla nieruchomości nie wydano decyzji administracyjnej o zabudowie lub istniejące studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego nie przeznaczyło działki pod zabudowę. W przypadku wystąpienia w sprawie jednego z przytoczonych warunków sprzedaż nieruchomości winna być opodatkowana stawką podatku VAT, o której mowa w art. 41 ust. 1 cyt. ustawy podatkowej, tj. 22%.

Jednocześnie zauważa się, że stosownie do art. 14b § 1 ustawy - Ordynacja podatkowa, minister właściwy do spraw finansów publicznych na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). Zatem w przedmiotowej sprawie powyższa interpretacja wywiera skutek prawny jedynie dla Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.